Schuilplaats {The Magic Dreams}

Adanya keek nog steeds zwijgend naar de draken. Ze hadden haar nog niet opgemerkt dus zou ze iets dichterbij durven komen. Zachtjes verzette ze haar voet. Ergens wist ze dat ze niet bang hoefte te zijn maar dat was onmogelijk voor haar onmogelijk om dat ooit te zijn. Ze keek naar het stromende water die aan het eind van deze rivier naar beneden viel. Ze zweeg en keek naar de gekleurde draak, ze was prachtig alle mooie kleuren die over haar lijf heen liepen. Ze glimlachte kort en wierp toen een blik op haar boog waarnaar ze haar hand liet glijden en vast pakte. Het harde en stevige hout maakte geen enkel geluid toen ze hem van de steen afschoof. Ze zette haar andere voet neer op de grond en liep iets dichterbij. Ze hoorde de geluiden van de draken harder worden. Het klonk alsof ze elkaar voorstelde. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en zocht alle draken uit deze clan op. Niet allemaal kon ze vinden maar het zou haar niet heel veel uitmaken. Ze zou vandaag kennis willen maken met de clan maar zou nog niet precies weten hoe. Langzamerhand had ze nog een paar stappen ernaar toe gezet. Haar goudblonde haar viel weer over haar schouder heen. Met een zwaaiende beweging met haar hoofd gooide ze het achter haar schouderbladen. Zachtjes ademde ze en hoorde een draken stem. Teminste zo klonk het. Ze wierp haar licht blauwe ogen op de blauw achtige draak. Waar de stem vandaan kwam. Ze draaide haar hoofd naar White en bleef afwachten op misschien enigsinds reactie van de groep. Ze bleef rond kijken en zag een jongen, ze schatte hem ouder dan zij maar veel aandacht bestad ze er niet aan. Het was voor haar boeiender om te zien hoe de draken leefde. Zwijgend bleef ze kijken wat de draken deden.

White glimlachte zacht toen ze hoorde wat Rainbow allemaal zei. "Oké, wat je krachten zijn is niet zo belangrijk, eigenlijk wilde ik gewoon jullie namen en verleden horen." En grinnikt. Nadat Rainbow zijn volle uitleg gedaan had was Twilight dus blijkbaar aan de beurt. Aandachtig luisterde, zoals ze bij Rainbow ook gedaan had, naar Twilight. Die vertelde ook wat hij allemaal kon en ze knikte als een 'oké' woordje. Toen allebei de draken hun al voorgesteld hadden glimlachte ze nogmaals. "En jij Mudly?" Vroeg ze nieuwsgierig en maakte een gebaar dat de twee draken wat achteruit moesten stappen en Mudly naar voren moest komen. Toen ze haar blik liet vallen op een meisje die ze schatte rond de 16 a 17 jaar knikte ze vriendelijk. "Mijn naam is White, en jij bent juffrouw?" Vroeg ze met een klein grijnsje en vond het leuk dat er nog een mens 'misschien' bij wou komen.

[Ispiloos...}

Darko luisterde aandachtig naar Rainbow en Twilight die zichzelf voorstelden, nadat White het gevraagd had. zelf stond hij al voor White en hij boog zijn hoofd nogmaals naar haar. 'mijn naam is darko ik ben een Seper en mijn soort leeft hier ver buiten DW. en mijn aanvallen zijn:

helle vuur, verteerd veel en is gloeiend heet.

giftige stekels: op mijn staart die een onbekent gif bevatten die op ieder andere weer een andere uitwerking heeft.

Schaduwbom: zoek de tegenstander en blokeert de aanval die hij of zij eerder gebruikt heeft en kan die niet meer gebruiken voor de dag van morgen.

aardbeving: laat de grond onder mijn tegenstander beven totdat ik het laat stoppen.

duisterschild: ik kan een duisterschild om me heen maken zodat de aanvaller mij niet kan zien en ik op een andere plek te voorschijn kom.'
stelde Darko zich voor en keek White de hele tijd aan. opeens hoorde hij een zacht geschuifel van uit het bos komen, maar het kon ook net zo goed een dier zijn, maar toch keek Darko er even naar.

Ze keek de draak aan. "Mijn naam is White, en jij bent juffrouw?" hoorde ze terwijl de draak haar blik op Adanya liet vallen. De grijns viel voor haar op en glimlachte zelf terug. Rustig en vriendelijk en met een direct besluit om antwoord te geven. ,,Adanya." Zei ze kalm haar naam. Ze keek White aan. ,,Aangenaam." Zei ze er beleefd achteraan. Dat was haar aangeleerd, vreemd genoeg zou je het niet van haar verwachten. Ze kwam niet uit een arm gezin maar was er soms ook niet al te best op gekleed. De oude jurk die haar moeder gaf had ze aan. Over het algemeen was hij helemaal groen maar na een paar opknap beurten had de jurk enkele zilvere randen aan de mouwen en middel gekregen. De ketting om haar net was niet groot. Een lang dun touw sierde haar nek met onderaan een edelsteen die was verborgen onder haar kleding. Ze keek rond en zag dat de jongen naar voren moest komen. Maar ze keek meer naar de draken die gehoorzaam luisterde naar White. Je kon hier in goed uitmaken dat ze een goede clan waren. Uit haar ogen leek het net een groot gezin. Ze glimlachte vriendelijk en keek weer naar White wachtend op antwoord. Ze hoorde Nog een draken stem geen idee van wie het was. Ze liet een blik op hem vallen maar liet deze al snel weer naar White gaan.

Rainbow luisterde naar Twilight toen zij klaar was zag ze dat White naar een meisje keek en Darko voor zijn beurd sprak, want White had eerst om Mudly gevraagd. Rainbow ging weer liggen maar dit keer bij Twilight in de buurt, want ze wilde niet dat het ei kapot zou gaan en omdat Twilight toch altijd vuur om haar heen had dansen bleef het ei warmer dan als zij alleen. ze luisterde ook naar Adanya en ze keek het meisje de hele tijd aan toen ze sprak.

{Darko, als je post, post dan helemaal door, niet met die vele spaties er tussen.}

White glimlachte bij het antwoord van de jonge dame en knikte vriendelijk en beleefd terug. "Adanya, ik hoop dat je het hier naar je zin zult hebben. Ik ben blij dat er toch maar weer een mens is bij gekomen. Bedankt hier voor." Zei ze zacht en glimlachte beleefd waarna ze haar nek even naar haar uitstrekte en haar naar haar toe trok. Alsof ze haar iets heel bijzonder wou vragen. "Ik wou dit even vragen, is het goed, dat jij mijn mens wordt? Mijn medeleider, net als een temmer... Ik weet, het klinkt heel onozel, maar je lijkt me een uitstekende leider samen met mij voor de clan. En de perfecte temmer voor mij..." Zei ze al fluisterend zodat niemand anders het zou kunnen horen. White glimlachte en hoopte dat ze ja zou zeggen, natuurlijk mocht ze ook gewoon nee zeggen en haar plaats als lid behouden, maar White ha deen enig vermoeden dat deze dame een perfecte leider zou zijn.

Adanya keek even naar de gekleurde draak die haar aankeek. Een vriendelijke glimlach liet ze zien aan haar en richte zich vervolgens weer op White. De woorden die tot haar door drongen waren speciaal. Het leek alsof ze ineens bij de groep hoorde, het leek alsof ze er in werd opgenomen of was dit schijn? Ze sloot haar lippen weer op elkaar maar liet de glimlach staan. ,,Geen dank." Zei ze met een zelfverzekerde stem.
Plots draaide White haar nek naar Adanya toe en trok haar naar haar toe. Zonder enige angstbewoog ze mee en luisterde naar haar. Langzaam drong de vraag tot haar door. Natuurlijk wou ze dat, maar een twijfel of ze het goed zou doen was er. Leider van een Clan.. Het zou een grote opdracht zijn. Maar een van haar dromen zou uitkomen. Ze twijfelde en wierp haar blik weer op White. ,,Ik wil het wel, maar wat als ik het nou niet goed doe?" Ze keek haar aan en zei het op dezelfde zachte toon als White. Ze keek met grote ogen naar White. En glimlachte, een rustige blik viel over haar gezicht. Ze wou het graag maar zou ze het goed doen?..

White keek Adanya glimlachend aan. "Waarom zou je het niet goed doen?" Zei ze fluisterend en keek haar met een brede glimlach aan. White grijnsde en keek de rest aan. Gelukkig zaten die niet te veel naar hun te kijken. White liet haar aandacht weer op Adanya glijden. "Ik denk dat je het wel perfect zou moeten kunnen. En je zou mijn temmer ook kunnen zijn. Ik kan je helpen, in tijden van noot hoef je te fluiten en ik kom." Zei ze zachtjes weer op die fluisterende toon en keek Darko en de rest weer grijnzend aan. "Oké, het is goed. Nu ik iedereen zou weer wat ken wil ik jullie een nieuwe leider aan tonen. Nu ben ik niet de enige leider in de groep, Adanya is nu ook leider." Zei ze en maakte zich groot waarna ze een verwolkoms brul gaf naar Adanya. Ze grijnsde en duwde haar neus tegen Adanya's rug aan. "Vanaf nu ben je medeleider." Zei ze zachtjes en glimalchte haar vriendelijk toe. Adanya zou een perfecte leider zijn, dat wist ze zeker!

toen White welluid sprak keek Rainbow om en zag en hoorden dat Adanya nu medeleidster was. 'gefeliciteerd!' riep Rainbow en ze vuurden een korte vuurstraal af die in zijn weg naar de hemel van kleur veranderde als een soort vuurwerk, daarna brulde Rainbow verwolkomend naar Adanya. het meisje kreeg een vriendelijke duw van White en ze leek nog al overdonderd, maar daar zou Adanya wel snel aan wennen.

Darko keek om en zag dat White een neiuwe leidster voorstelde aan de groep. zijn intressen ging naar Adanya uit en hij boog kort voor haar met zijn kop. 'veel geluk, Adanya!' zei Darko en hij brulde ook verwelkomend naar de nieuwe leidster zijn blik ging even uit naar White die iets in Adanya's oren gefluisterd had, maar de woorden ontgingen hem. dus liep hij naar de slaapplaatsen om een mooi plekje uit te zoeken. "hm, die van White ligt mooi hoog, maar er zijn verder geen plaatsen die vlakbij die van haar liggen?" dacht Darko en hij zakten door zijn poten en koos een plek uit die niet veel hoger lag dasn die van White, het scheelden hooguit een meter. de plek was breed genoeg voor hem en Darko kon zich er helemaal op uit gerekt liggen als hij wilde en als hij ooit een partner zou krijgen kon ze er makkelijk bij zonder dat hij haar in de weg zou liggen. Darko draaide een keer om zijn as en ging liggen sloot zijn ogen, maar hij viel niet in slaap want als White de groep nodig had was hij meteen klaar wakker.

Adanya knikte en begreep de woorden van White. Ze zou er wel aan wennen, was haar voorlopige gedachte. Ze glimlachte naar de rest van de groep die haar toe brulde en verwelkomde. Gefeliciteerd en veel geluk hoorde ze van twee kanten komen. ,,Dankje."zei ze beleefd, terwijl ze haar boog over haar schouder schoof. Ze keek de twee draken aan. De een was rood en zag er gaaf uit, Rainbow had vele mooie kleuren. Vele kleuren van de regenboog leken er in te zitten, misschien wel alle. Adanya liet haar blik weer op White vallen. Ze was nu weer temmer. Het verhaal die had gespeeld enkele jaren geleden beleefde ze nu opnieuw, een nieuwe vriendschap bleek te beginnen. Ze hoopte zelf dat deze nooit meer over zou gaan.
Haar blik lag nog steeds op White, ze probeerde haar leeftijd in te schatten wat niet precies lukte, maar oud was ze niet. Ze had een jonge uitstraling, de grijs/witte schubben zagen er nog mooi uit, niet versleten. Nog met een grote glimlach keek ze rond, ze was nu medeleider van een clan. Het maakte haar gelukkig en ze zou en wou nooit meer van de zijde van White afwijken.

( Sorry niet zoveel boeiende-inspi XD)

Twilight glimlachte vriendelijk naar Adanya. Lichtblauwe vuurslierten dwaalden uit haar neus en stroomden even over Adanya, ze waren heerlijk warm maar niet te warm en niet brandbaar. Met een warme en vriendelijke stem sprak Twilight. "Gefeliciteerd." De vlammen trokken weg en Twilight sleepte zich naar een plekje onder een boom, ze had mooi zicht op de rest. "En nu draken en mensen, ga ik slapen!" Ze sloot haar ogen en vrijwel direct sliep ze. Haar ademhaling was regelmatig en er was iets heel grappig, als ze uitademde kwam er blauwe rook uit haar neus, als ze inademde verdween die weer. Zo ging het maar verder...

White glimlachte en wenkte Adanya naar een steen die even hoog als haar stond en hoger stond dan al de andere leden. "En gelieve, iedereen respect te tonen voor Adanya, als er iets is moet je niet specifiek naar mij komen maar kun jij ook naar haar gaan." Zei ze zacht en je zag enkele pretlichtjes in haar ogen. "Ik hoop dat het leiderschap je gaat bevallen, en Adanya, je moet maar eens naar me roepen, als je een ritje wilt maken. Op mijn rug." Zei ze lachend en keek de leden. De rode draak Darko ging op een lagere steen dan hun liggen en White knikte naar hem. Darko begreep dus dat de alfa's hoger stonden dan de anderen. En dat was al weer een goed teken. White grijnsde en hoopte dat er nog véél meer leden zouden reageren op haar brul. Ze keek Adanya aan alsof zeiets heel belangrijk wou gaan zeggen. "Fluit jij anders, als je dat kunt, tussen je vingers dan kunnen er héél misschien mensen op reageren." Zei ze zacht en gaf nogmaals een luide brul naar nieuwe leden.

Rainbow zag dat Twilight onder een boom ging liggen, dus stond ze zelf ook maar op en liep een stukje het bos in op zoek naar mos dat tussen het gras of onder de bomen groeiden. het leek of ze zelf het mos op aan het eten was, maar ze nam zo veel mogenlijk in haar bek en liep weer terug naar de groep en koos een grote platte rots uit die niet al te hoog lag en dat er of een patner of het ei of jonge draakje bij haar kon liggen zonder dat de ander eraf geduwd zou worden. snel legde Rainbow het mos erop en liep weer terug het bos in om nog meer mos te zoeken. zo liep Rainbow een stuk of tien keer op en neer, totdat Rainbow vond dat ze genoeg mos had verzameld. voorzichtig ging ze liggen om niet op haar buik te liggen lag ze op haar zij en legden haar staart voor haar buik op het wat in haar buidel zat warmer te houden dan dat ze haar staart er niet voor legden. daarna keek Rainbow even naar White en ze zag dat ze Adanya op een even hoge steen had gezet. 'je hebt een mooie plek uit gezocht White.' zei Rainbow vriendelijk tegen haar leidster en ze keek afwachtend naar White.

Mudly luisterde aandachtig naar de woorden van White en merkte dat de draken zich een voor een voorstelde. Hij keek op toen hij aan de beurt was. Hij wilde vooruit stappen maar merkte dat Darko eerder was. Na Darko kwam Mudly naar voren. "Ik ben Mudly. Mijn verleden is een lang verhaal die jullie ongetwijfeld nog in detail zullen horen. Om het kort samen te vatten ben ik geboren tijdens een burgeroorlog. Mijn moeder en ik waren gevlucht en ik ben opgevoed in het elvenland. Daar bleek dat ik een of ander kwaad in me had. Iets dat alles wilde vernietigen. Echter is het er nu uit en loopt niemand van jullie meer gevaar..." sprak Mudly steeds zachter naar mate dat hij het verhaal verder vertelde. Hij was bang dat White niet graag iemand met zijn verleden in haar groep had. "Verder ben ik, naar mijn gevoel redelijk met het zwaard en ben ik 18 jaar." zei hij en glimlachte. Ineens ging zijn blik naar het meisje dat er bij kwam. Alle aandacht van White ging naar haar voor korte duur aangezien al snel de mededeling kwam dat zij de medeleidster was. Hij had er geen problemen mee. Rustig pakte hij een blokje hout en begon er met zijn dolk wat van af te snijden. Zijn blik op de rest houdend. Mochten ze iets van hem willen hebben dan zouden ze dat wel vragen.

(Sorry voor de late reactie. Ik was dit weekend afwezig >.<)

Adanya keek naar Twilight die blauw-achtig vuur rond haar heen deed. Het deed geen pijn. Het was zelfs lekker warm. Met een kort genot draaide ze haar hoofd weer naar White, zij was nu haar draak. Voor haar voelde het anders. Een vriend was het meer voor haar. Ze luisterde naar de woorden van White en een kleine twinkeling kwam in haar ogen. Ze was gelukkiger dan ooit. Het leek alsof ze haar familie weer had gevonden, natuurlijk was het anders maar in deze korte tijd voelde het al snel. Iedereen was aardig en feliciteerde haar. Ze voelde zich langzaam van de grond afgetild worden en op een hoge steen weer neer te komen. Ze keek naar beneden en zag vele onder haar zitten.
Haar blik viel weer op de gekleurde draak genaamd Rainbow. Ze was een nest aan het bouwen met mos. Een paar keer liep ze heen en weer en legde het weer in het nest. Met al die tijd toen ze draken observeerde had ze dit maar enkele keren gezien. Zou het de tijd van het jaar zijn? Of was het meer een nest waar ze haar hele leven in kon slapen, eieren broeden en veel meer. Ze ging op haar zij liggen met haar staart voor haar buik. Precies waarom wist ze niet. Ze liet haar blik weer op White glijden, ze glimlachte en begon alles onder haar een beetje te bekijken. Het was mooi in deze hoogte, je kon vele dingen zien zoals de waterval waar het water naar beneden liep. Plots hoorde ze de stem van White weer. Ze knikte, Ook zonder vingers kon ze het. Ze nam even kort veel adem en floot tussen haar tanden door. Het klonk hard maar wel zuiver, paar verschillende noten er tussen wat zo af en toe afweek. Ze draaide zich weer naar White en dacht na. Ze wou best een keertje een ritje maken op haar rug, maar eerst moeten ze wachten tot dat er mensen en draken kwamen. Ze liet zich voorzichtig zakken door haar knieen en ging op de steen zitten. Haar blauwe ogen keken naar beneden en keek iedereen een voor een aan.

( OMG XD Inspi welkom!
^.^ ik was zondag ook een tijdje weg moet ik nog even zetten in afwezigheis topic Werken!)

White zag hoe Adanya reageerde. Met glunderende ogen keek White van Adanya naar Mudly die zich plots recht stelde en zijn verhaal vertelde. "Ik ben blij alm iets over jou gehoord te hebben Mudly." Zei ze en knikte naar hem om precies te zeggen: 'Ga maar weer terug zitten'. White glimlachte en hoorde het gefluit. "Whoesj, wat een gefluit." Zei ze met een grijns op haar gezicht en keek naar de rest. Ze stelde zich recht en maakte zich zo groot ze maar kon. Nu leek het alsof ze nog driedubbel zo hoog was, wat ook logisch was. Ze zat op een super hoge steen en maakte zichzelf groot. White grijnsde en voelde zich precies zo machtig. "Binnenkort, gaat er een jacht georganiseerd worden, ik blijf hier en hou de schuilplaats in de gaten, Adanya gaat jullie trainen voor de jacht." Zei ze en knikte naar Adanya. "Jij mag de leiding daar dan even geven." Zei ze al fluisterend en keek de rest weer aan. Ze knikte om te zeggen dat ze haar zegje gedaan had en dat iedereen zich tenminste wat bezig hield. "Ik zou graag hebben, dat ieder van jullie op zichzelf al iets gaat gaan jagen. Zo kan ik ook al eens zien hoe goed jullie kunnen jagen." Zei ze en glimlachte naar allen.

Mudly keek naar de wat jongere vrouw en de draak. Hij zweeg en ging rustig zitten terwijl hij verder aan het blokje sneed. De woorden die White zei deden hem opkijken. Jagen was iets waar hij ervaring in had. Echter kon hij groot wild een grotere kans op falen hebben. Hij kon voor de mensen voldoende jagen. Echter zullen er wel een paar foutjes te ontdekken zijn in hoe hij te werk ging maar dat maakte hem niet uit. Niemand was perfect. Hij glimlachte en keek de draak aan. Hij had respect voor White. Eveneens voor Adanya. Hij vond het knap dat ze op zo'n jonge leeftijd al een leidster was voor een groep. Hij nam nog niet te snel zijn conclusies. Hij wilde eerst afwachten hoe ze het er van af bracht. Hij glimlachte en stond op. Hij liet het blokje voor wat het was en greep naar zijn boog en glimlachte. "Dan zal ik maar eens gaan jagen..." zei hij als een mededeling in het algemeen. Het was immers een opdracht van White. En zo zou hij in ieder geval wat voedsel aan het voorraad aanbrengen.

het gefluit maakten dat Rainbow op keek naar Adanya en White, want ze had even naar de wolken zitten kijken. kniktend op de woorden van White wat betreft het jagen stond ze op en zetten zich af van af de rots waar ze op lag met lichte klapwiekende vleugels steeg Rainbow snel op tot ver boven de boomtoppen. ze keek rond terwijl ze een cirkel beschreef en zag in de verte een kudde gazellen die niet wetend stonden te grazen. soepel draaide ze in de richting van de herkouwers en ze nam de kudde op die er verspreid bij stonden. een moeder met kalf ving haar aandacht op. de moeder van het kalf had zich bezeerd aan haar achterpoot en liep mank. Rainbow koos altijd de dieren uit die toch al zouden sterven als zij ze niet zou doden. met simpele duik die elke draak kende, dook Rainbow met op gevouwde vleugels naar de moeder gazellen. ze bleef in de lucht en greep het dier bij haar buik en steeg weer op naar grote hoogte, dat alles deed ze met haar kaken om de keel van het dier en beet haar dood. met rustige slagen gleed Rainbow met haar buit terug naar de schuilplaats van de groep en landen weer op haar plekje net onder een rots die nog vrij was voor dat je de steen van White kreeg.
daar lag Rainbow en trok stukken van haar prooi en slokte die daarna op.

Adanya glimlachte naar White en luisterde naar haar woorden. Zij met de rest jagen? Alles werd steeds leuker. Ze knikte en stond op. Ze besloot zelf ook wat te gaan vangen. Langzaam pakte ze een riggel beet die op de hoge steen zat. Voorzichtig klom ze naar beneden want zo`n klim was niet niks.
Na een paar keer bijna uitgegleden te zijn kwam ze toch op de grond. Enkele schaafwondjes aan haar armen en benen maar dat deed niet zo`n pijn. Ze wierp even een blik op haar been waar nog steeds een grote brandwond te zien was. Dat, dat deed pas pijn. Ze probeerde niet aan het verleden terug te denken en gaf een knikje aan White zodat ze wist dat ze ook jagen ging. Ze liep een stuk naar het stukje bos dat naast de hoge rivier lag. Ze hoorde het water nog razen maar trok zich er niet veel van aan. Ze keek rond opzoek naar een prooi terwijl ze een pijl uit een cilinder die rond haar middel vast gebonden zat. Ze hielt het touw rond haar boog nog hangen. Pas als ze iets verdachts zou zien zou ze het meteen aanspannen en mikken. Maar nu was er nog niets te zien jammer genoeg. Je kon ook niet altijd geluk hebben. Maar misschien was verder op wat.
Nadat ze een tijdje gelopen had zag ze wat bewegen. Een edelhert probeerde takjes uit de boom te plukken. Ze richte zich op het hert en spande haar boog aan. Toen het ver genoeg was liet ze los en vloog de pijl ervan door. Helaas langs het hert die verschrikt opsprong en weg rende. Half mokkend liep ze in de richting van haar pijl die in een boom vast zat. Ze pakte het beet en trok er een paar keer aan. Maar hij kwam er niet uit. Beledigt bleef ze even staan en probeerde het nog een keer, maar deze keer met succes. Ze had de pijl nu in haar handen en kon net haar evenwicht bewaren. Ze keek om zich heen, maar elk dier die maar een beetje voedsel op kon leveren was vertrokken. Ze vervolgde haar reis en liep nog een stukje door. Deze keer kreeg ze een haas-achtig wezen in het visier. Alle kleine beetjes helpen was haar ooit verteld. Dus weer spande ze haar boog aan en liet de pijl door de lucht vliegen. Deze keer was het raak. Ze keek blij en liep naar de haas toe. In z`n achterpoot was hij geraakt dus leefde nog half. Zachtjes trok ze de pijl eruit om het beest niet teveel pijn te doen. Hij probeerde op te staan maar het lukte niet. Ze keek naar de punt die aan de pijl zat en met een snelle beweging doorboorde ze het huidje van de haas die waarschijnelijk dwars door z`n hart ging want hij was opslag dood. Ze pakte het beestje beet en stopte de bloedirige pijl in de cilinder. Ze vervolgde haar weg terug naar de draken.


( o.0 ik blijf het maar houde XD )

Mudly was een richting uit gelopen en had naar zijn zeggen geluk. De zalm was nog steeds in trek en opnieuw moesten de vissen springen om verder te komen. Kalm legde hij een boog op de pees. Spande deze aan en liet de eerste springende vis voorbij gaan. De tweede had minder geluk. Een pijl schoot recht door het vis heen. Nog drie andere had hij weten te raken toen hij een mooie kans zag. Een hol met konijnen kreeg hij in zicht. Hij zocht een manier om over de rivier te komen. Hij zag duidelijk een aantal stenen die als een soort brug diende. Hij ging naar de overkant en plaatste de vissen in een leren buidel. Rustig liep hij naar het hol en ging door zijn knieën. Hij pakte een stokje en wist er een vuurtje aan te maken. Hij legde het vuurtje langzaam in het hol. Al snel kwam het eerste konijntje er uit. Ondertussen had Mudly zich al klaargemaakt en schoot recht een pijl door het konijn. De tweede kam er ook uit gerend. Deze miste hij. Zijn ogen focuste zich op het laatste konijn. Hij schoot deze pijl ook raak. Hij liep naar de twee konijnen toe en trok de pijlen er uit. Rustig pakte hij ze op en deed ze in een andere leren zak. Hij draaide zich om en merkte vanuit zijn ooghoeken dat nog een 4e konijn er uit kwam rennen. Hij had het aantal dus verkeerd ingeschat. Ach, niemand kon perfect jagen. Rustig liep hij de rivier over en liep naar de schuilplaats. Daar aangekomen legde hij ze neer. "Het is niet veel, maar wel wat. 4 zalmen en 2 konijnen.." zei hij en glimlachte. Express had hij zich niet gericht op het groter wild. De kans op het doden van een hert was minder groot dan een konijn. En dan kwam er naar zijn gevoel nog een 2e probleem bij. Zo'n hert was niet licht. Het meetillen van zo'n hert was niet makkelijk.

Met een klap lande ze dicht bij de plek waar heel wat draken en wat mensen zich hadden verzameld. Dus dit waren de andere leden. Ze had zich eigenlijk aangemeld bij de groep zonder te weten wie er eigenlijk allemaal bij zaten. Ze zag een velgekleurde draak met veren. De enige draak die dat kon zijn - die zij had ontmoet - was Rainbow. Ze glimlachte naar haar. Maar werd meteen zenuwachtig bij de grote groep. Ze wist niet echt wat ze moest doen, en zag toen White staan. Met een opgeluchte glimlacht liep ze zo stilletje mogelijk - proberend niet opgemerkt te worden - naar haar toe. 'Hallo, ik moest me hier komen aanmelden werd me verteld,' zei ze wat verlegen en keek naar White. Toen keek ze even om zich heen, het was voor het eerst voor haar dat ze zoveel verschillende soorten draken bij elkaar zag. Een beetje geïntimideerd keek ze ze allemaal stuk voor stuk aan. Toen richtte ze haar blik weer op White. Ze had geen flauw idee wat ze nu moest doen.

Na een tijd gelopen te hebben met de haas over haar schouder kwam ze weer terug bij de schuilplaats van the Magic Dreams. Ze keek rond en zag dat de jongen al heel wat gevangen had. Zelf had ze haar best gedaan, hij had het zelf goed gedaan vond ze. Hij had een hele vangst. Maar met een haas in haar armen vond ze dat wel genoeg. Als je zo`n stuk terug moest lopen viel het toch best zwaar op je rug. Ze keek naar White waar nu een andere draak bij stond. Deze had ze nog niet gezien in de groep. Ze keek haar even aan en liep toen door naar White. Voor draken waren mensen waarschijnelijk erg klein. En andersom het tegen overgestelde. Ze keek omhoog en stond nu bij de poot van White. ,,Heei White ik heb een haas gevangen." Zei ze met een droog gezicht. Haar blik viel even op de andere draken die grote vangsten hadden gemaakt. Maar dat was ook best logisch. Een gazelle weegt voor een draak bijna niets. Ze keek omhoog op de steen waar ze net op stond. Ze had geen zin in een hele klim weer naar boven dus besloot ze op de grond te blijven. Ze legde de haas voor de poten van White en wierp rustig een blik op Leona. Ze glimlachte vriendelijk en begroette haar kort. Ze zou mensen verwelkomen, misschien kon white het bij de draken doen of bij bijde. Voor Adanya moest ze eerst op oog hoogte komen voor goede commenucatie. Dus liep ze naar de rivier. Eventjes rust vond ze wel lekker. Ze schopte haar schoenen uit en zakte door haar knieen vlak bij de rivier. Ze zag het kolkende water en de vissen die tegen de stroom inzwommen. Ze keek rustig en sloeg haar blonde haar achter haar schouders. Het was vanaf hier een mooi uitzicht, vele dingen kon je zien. Ergens dacht ze de schim van iemand in het bekend te zien in de verte maar dit was schijn. Ze liet zich verder zakken zodat ze nu op de grond zat. Het zand onder haar voeten voelde zacht aan. Maar onder die dunne zachte laag zand zat hard gesteente.
Adanya slikte en keek weer naar het water. Ze was hier nu wel gelukkig maar een ding in haar leven miste ze nog steeds. Haar familie miste ze ontzettend erg maar die was plotseling verdwenen. Een lange tijd had ze gezocht naar hun maar niet gevonden. Ze gaf de moet toen op en ging haar eigenleven leiden in het wild. En nu had ze wat ze wou een nieuwe familie, maar haar oude zou ze nooit vergeten. Ze zuchte zachtjes en voelde het dunne gevlochten touwtje langs haar hals scheuren. Met haar hand pakte ze het beet en trok het amulet tevoorschijn. Een heel verhaal zat hier achter, maar vooral een hoop liefde. Dit amulet was het speciaalste ding dat ze bezat. Niemand zou dit van haar kunnen afnemen. Ze keek er enkele minuten naar en stopte het groene steentje toen weer weg.

Rainbow zag Leona en eindje verder op landen en ze zag haar vriendelijke glimlach. Rainbow knikte zo dat het voor Leona duidelijk zichtbaar was. ze had haar prooi bijna op toen zij arriveerde en Rainbow was blij haar weer te zien. het was wel niet lang geleden dat zij Leona had gered uit het mistige gebied en haar naar de zicht vrije wereld had terug gebracht. Rainbow zag dat Leona naar White toe liep en zich bij haar melden. "die zijn wel nog even bezich." dacht Rainbow en ze gleed van haar steen en liep naar de rivier waar Adanya was gaan zitten en ze boog haar hals en dronk wat ver het koele water. Rainbow wilde Adanya niet storen in haar eigen gedachten, maar Rainbow had dorst en wilde wat drinken en ze had geen zin om verder te gaan lopen dan dat er nodig was. en ze ging zelfs even naar haar zitten en keek naar het uitzicht.

het gefluit wekte Darko uit zijn slaap. met een nors gezicht keek hij even naar boven, maar hij trok zijn kop weer snel in de plooi toen hij hoorde dat ze even moesten gaan jagen. Darko zetten zich af en vloog een stukje achter Rainbow aan, maar dook een andere kant op en daar zag hij in de verte een groepje wilde zwijnen grasen en rommelen onder het zand. Darko grijnsde en hij vouwde zijn vleugels tegen zijn lichaam. met een snelle duik dook hij naar de onweten de dieren. Darko plofte op twee zwijnen die de lucht uit hun longen geperst werd vanwegen zijn spurt naar de grond. de doffe dreun was tot ver te horen, maar het stoorde Darko niet. het eerste zwijn pakte Darko beet tussen zijn kaken en het tweede zwijn hielt hij tussen zijn voorpoten. de overige zwijnen waren gevlucht. Darko zetten zich af en steeg op, waarna hij weer naar de schuilplaats van the Magic Dreams terug. voor Darko zou gaan landen zag hij dat er een nieuwe draak was aangekomen en dat Adanya terug was met een grote haas. niet op de blauwe draak lettend liet hij voor White het wilde zwijn vallen die hij tussen zijn voorpoten had gedragen. daarna landen hij op zijn plekje en begon het vlees van het zwijn af te scheuren, waarna hij het op at.