Schuilplaats {The Magic Dreams}

Mudly was nog steeds bezig met het jagen op vissen en was na een vijftal klaar. Rustig liep hij naar een aantal stenen en sprong via via naar de overkant. Hij pakte de vissen, maakte de pijlen schoon en stopte ze terug in de koker. De vissen nam hij mee naar de overkant en ging op een wat opener stuk zitten. Daar maakte van wat droge takken een vuurtje en zette de vissen er met een stok schuin boven. Hij keek kalm rond. Darko was nu zijn draak, maar Maylin was nog steeds spoorloos. Hij twijfelde of hij haar nog zou zien. Hij zou door moeten. Kalm keek hij nog even naar White, het bleef een mooie draak. Zo trots, en sterk. Wijsheid was er ook in te bekennen. Hoe dan ook was het een perfecte draak om een groep te leidden. Met kalme blik keek Yuri even naar de vissen die langzaam aan bruiner werden. Ineens schoten zijn ogen naar de bosjes waar iemand uit kwam lopen. Hij herkende haar vaag. Verhip het was het meisje uit het bos. Was ze hier om bij de groep te komen? Mudly keek even rond maar zag niet zo snel iemand die er op reageerde. Hij stond op. Maakt het vuurtje wat kleiner door wat takken in de omgeving weg te halen. Hij liep naar het meisje toe. "Goedendag.." zei hij netjes en bekeek haar even om ieder detail in zich op te nemen. "Mocht je voor de groep komen zul je bij de witte draak op die hogere rots moeten zijn." zei hij kalm. "Die zal je verdere informatie geven.." zei hij kalm. Daarna keek hij even naar White of hij ook de nieuweling had opgemerkt.

( Rainbow was even weg geweest nadat ze door de leden van de groep gered was.)

Rainbow was al een paar jaren weg geweest en ze was blij dat ze weer terug was. Het was zeker dat Rainbow nergens meer thuis hoorde dan hier in DW! Ze was aan komen rennen en had een grote snelheid. De watervallen kwamen in zicht en Rainbow sprong over de rivier en ontdekte een nieuweling die door Mudly aan gesproken werdt. Rainbow maakte minder vaart en ging bij Mudly en het vreemde meisje aan. 'Hallo lang niet gezien', Mudly en wie ben jij?' vroeg Rainbow en glimlachte vriendelijk naar het tweetal.

Kami liet zich langzaam zakken. Door de lucht die werd weggeblazen door zijn vleugels kromden de bomen om hem heen en vlogen bladeren op. Om hem heen zag hij nieuwe gezichten. Maar ook bekenden. Rainbow, Mudly en twee andere meisjes die hij nog niet kende. Een van de twee, eentje met rozig haar, zag er een beetje onzeker uit. Mudly was al naar haar toe. White zat op een hogere rots, waar ze misschien wat moeilijk bij zou kunnen komen. Voorzichtig liep hij op haar af, hopend dat hij haar niet af zou schrikken met zijn kolossale verschijning. 'Ik zou je er wel naartoe kunnen brengen als je wilt,' zei hij vriendelijk, 'het is nogal moeilijk te bereiken daar.' hij keek achter zich naar Rainbow, straks zou hij het eerst naar haar toe gaan. Vriendelijk keek hij weer terug naar het meisje. Hij liet zijn hoofd iets zakken, zodat ze niet helemaal omhoog hoefde te kijken. Rustig wachtte hij het antwoord af.

Ik heb seriously de korte-posten-ziekte vandaag :S

Darko merkte dat Rainbow en Kami ook weer terug waren en dat ze rond een vreemd meisje stonden. Geen zin om zijn prooi alleen te laten wilde hij zich later voor stellen en at gewoon door. De hoorns van de stier brak hij met veel gekraak doormidden en drukte met zijn lange klauw een gat aan de tip van de hoorn en vijlde die bij met zijn scherpe tong zodat een mens zijn lippen niet aan de scherpe rand zou openhalen. De andere kant holde Darko zover uit dat het gat van de tip zichtbaar was en een mens er gemakkelijk lucht door kon blazen. Toen hij klaar was en zijn prooi op had gegeten stond Darko op en liep met de hoorn in zijn bek naar Mudly toe en hielt zijn kop zo dat Mudly meteen kon zien wat hij in zijn bek hielt. 'Hier mee kun je me altijd oproepen wanneer je me nodig hebt!' mompelde Darko met de hoorn nog in zijn bek en wachten tot Mudly het zou pakken?

Hij glimlachte naar het meisje, dat zich had voorgesteld als Kira. Hij was blij dat ze niet meteen zich dood schrok, aangezien hij erg groot was vergeleken bij de meeste draken. Er was wel eens een draak geweest die ook groot was, maar die had Kami al heel lang niet meer gezien. Ineens begon hij zich af te vragen wat er met hem was gebeurt. Als hij het zich goed kon herinneren heette hij Bid'daum. 'Meen je dat?' de stem van het meisje haalde hem uit zijn gedachten. Met een glimlach knikte hij, 'Ja, natuurlijk.' Herinneringen van de laatste keer dat hij met iemand op zijn rug had gevlogen kwamen boven. Hij zuchtte, hij had het altijd al heerlijk gevonden om met een mens op zijn rug te vliegen. Misschien kwam dat ook wel omdat hij ongeveer zijn hele leven een mens bij zich had gehad, eerst een meisje, dat hem had opgevoed, daarna haar dochter en zo volgde er nog een paar dochters en zonen, allemaal kleinkinderen, achterkleinkinderen, enz. van dat ene eerste meisje. Totdat de laatste nooit trouwde en kinderen kreeg, ze leefde eenzaam in een huis in het bos. Maar ze werd ouder en op een gegeven moment ging het niet meer. Zij was de laatste. Een zucht verliet zijn keel. Hij keek het meisje aan, 'Wil je?' vroeg hij. Zonder eigenlijk maar op een antwoord te wachten, liet hij zich door zijn poten zakken en sloeg zijn vleugels zo uit dat ze niet in de weg zaten voor Kira. Een van zijn voorpoten legde hij iets naar achter, zodat ze daar op kon staan en makkelijker op zijn rug kon klimmen. Uitnodigend keek hij haar aan.

Mudly keek naar Kira die hem bedankte voor de informatie. Hij merkte dat Kami er bij kwam. "Hey, lange tijd niet gezien..." zei hij vriendelijk. Kalm keek hij weer naar Kira die zich voorstelde. "Aangenaam, mijn naam is Mudly, al had je dat vast wel gehoord.." zei hij kalm en glimlachte. Hij wilde terug naar het kampvuur lopen op het moment dat Darko ineens voor zijn neus stond. En die had iets in zijn bek. Kalm pakte Mudly het aan en glimlachte. "Een hoorn? Wat orgineel.." zei hij grinnikend en knikte even. "Ik zal hem gebruiken wanneer dat nodig is.." zei hij en streek met zijn hand langs de kaak van Darko. Zijn blik ging toen weer naar Kira. "Heb je hoger?" vroeg hij kalm en keek haar even aan. "Als je lust heb ik nog wat vis. Ik heb zeker genoeg voor twee personen.." zei hij met een vriendelijke toon en wees even naar het kampvuur met 5 vissen die er schuin boven aan het opwarmen waren.

Darko voelde dat Mudly de hoorn voorzichtig aan nam en hij maakte zijn bek open en keek Mudly aan die hem over zijn kaak streek. Na een knipoog naar Mudly gegeven te hebben draaide hij zijn kop naar het meisje dat ze Kira noemde. 'Aangenaam, ik ben Darko. Het is te hopen dat je het fijn zal vinden in de groep!' zei Darko en slenterde weer terug naar zijn plek waar hij op de botten begon te kluifen. Kami bood Kira al aan om naar de punt van de rost van White te gaan en Mudly wilde haar te eten geven dus was er weinig voor hem te doen.

Rainbow hoorde Kami tegen het meisje praten dat Kira heten en ze wilde het liefste even met hem alleen zijn, maar hoe kon ze Kami nu aanspreken waar iedereen bij was? 'Kami als je straks even naar de waterval wilt komen? Ik wacht daar op je, want ik wil je wat zeggen.' zei Rainbow en draaide zich al om naar de waterval en ging daar aan de waterkant zitten. De vissen die aan het springen waren zwommen al snel weg naar diepere wateren om de winter door te komen en Rainbow keek ze rustig na met haar gedachten bij wat ze Kami zou vertellen en hoe ze dat het beste kon doen?

White keek op en zag dat er in de verte een mensenkind op komst was. Meteen brulde ze naar alle leden om hun te waarschuwen. Je wist maar nooit wie het was en wat zijn bedoelingen waren. Maar toen ze haar gezicht zag en de blik naar de rots waar zij op zat ging ze recht staan en zette een korte glimlach op haar gezicht. "Hallo, kind", zei ze kalm en knikte zachtjes. "Welkom in het gebied van The Magic Dreams", zei ze daarna weer rustig en stelde zich recht om te tonen hoe groot ze in werkelijkheid wel niet was. "Ik ben White, leider van de clan. En ik neem aan dat jij er interesse voor hebt om lid te worden?", vroeg ze vriendelijk en klapwiekte met haar vleugels. Ze zou de tweevoeter zeker een kans geven, net zoals al de anderen. Toen ze zich eenmaal neerzette brulde ze luid. "Mudly", riep ze naar Mudly. "Zorg jij voor haar? Net zoals je bij Jenaly deed", zei ze en glimlachte naar het meisje.

Kami keek om naar Rainbow en knikte geruststellend naar haar. Daarna nam hij het meisje op zijn rug en vloog naar White. 'White,' zei hij, 'dit meisje is nieuw, wil jij haar verder helpen?' zei hij. Hij knikte naar White en naar Kira, waarna hij zich omdraaide om terug te vliegen naar de waterval. Hij liet zichzelf met gespreide vleugels van de rots af vallen en zweefde naar de grond. Met grote passen liep haar naar Rainbow. Zich afvragend wat ze wilde zeggen, ging hij naast haar zitten. Van top tot teen nam hij haar in zich op en realiseerde zich dat hij haar altijd al mooi had gevonden, de kleuren, haar uistraling, alles. 'Hey..' zei hij, 'Wat wilde je me zeggen?' hij zakte iets door zijn poten, aangezien hij anders een stuk boven haar uit torende. Ook met dit soort dingen was het verdomd lastig om zo groot te zijn, aangezien hij zo niet erg comfortabel zat, maar alles voor een vriend. Voorzichtig keek hij haar aan en probeerde er achter te komen hoe ze zich voelde, maar haar ogen lieten niets zien. De waterval liet het water met groot geweld naar beneden kletteren, waardoor er koude druppels op hen neerkwamen. Hij voelde het niet, het buitenste deel van zijn pantser was gevoelloos, je moest met wat beters aankomen om hem iets te laten voelen. Uitdrukkingsloos staarde hij naar de regenboog die zichtbaar werd door de zon die door de vele waterdruppels heen scheen. Regenboog. Zijn blik schoot weer naar Rainbow, in afwachting wat ze zou vertellen.

RAinbow schrok even op uit haar gedachten toen ze de stem van Kami hoorde en ze voelde het bloed naar haar gezicht stromen. Het was een geluk dat draken niet konden blozen en ze keek Kami even aan met een blik die niemand kon lezen. Het gevoel van onrust vulde haar lichaam en ze bewoog even en ging verzitten. 'Kami we kennen elkaar al een tijdje, maar vanaf het begin.... vanaf het begin vond ik je al een mooie draak speciaal zelfs... steeds als je in de buurt was speelde mijn gevoelens met mij en ik wist nooit echt wat ik moest doen of zeggen.' stotterde Rainbow en ze bleef naar Kami kijken toen ze sprak zelfs als ze even stil viel. Mijn gevoelens hebben me een ding duidelijk gemaakt, maar wat ik je wil zeggen is dat je niet alleen speciaal bent, maar... heel... erg speciaal bent... voor mij.'De moed begon Rainbow in haar poten te zinken en ze wilde die drie woorden eruit gooien nog voor ze er als een dolle hond ervandoor zou gaan. 'Ik hou van je Kami!' riep Rainbow luid en ze had zelf niet door hoe hard ze deze woorden uit haar bek had gegooit. Ze bleef even naar Kami kijken voor ze een wezeloze blik in haar ogen kreeg en haar kop de andere kant op draaide en inspanning afwachten op wat de lila draak zou gaan doen of zeggen?

In stilte luisterde hij naar haar stem. Die stotterde een beetje, maar was daarom niet minder mooi. Hij bleef haar in de ogen kijken en liet haar uitpraten, ook als ze stil viel zei hij niets. Dit was schijnbaar al best moeilijk voor haar. Ze had het er over dat ze hem speciaal had gevonden, al die tijd al. Nu zij het er zo over had, begon hij zichzelf beter te begrijpen. Even bleef het stil, waarna Raibow riep: Ik hou van je Kami!'. Kami bleef haar even aankijken. Een beetje overdonderd door de vier simpele woordjes die ze net had gezegd. 'Wauw..' zei hij toen alleen maar. Moest hij nu zeggen dat hij ook van haar hield? Was dat wel zo? Hij wist het niet. Hij vond haar geweldig. Soms meer dan een ander, maar was dat verliefdheid? In al die jaren voor hij in Dw was, had hij best eenzaam geleefd. Daardoor was hij eigenlijk nooit verliefd geweest. Hij keek naar Rainbow. 'Ik..' begon hij, 'Ik weet niet wat ik moet zeggen..' zei hij zachtjes. Was hij ook verliefd? Kami had Rainbow ook altijd wel speciaal gevonden. Hij staarde in de onophoudelijke stroom van de watervallen. 'Ik geloof dat ik ook van jou hou..' fluisterde hij toen. Voorzichtig keek hij op, om naar haar reactie te kijken.

[inspilus]

Toen Kami eerst "wauw" zei had ze tegen hem willen schreeuwen, maar iets hielt haar tegen en zag dat hij zich geen raad wist met haar woorden en ze werdt iets rustiger, maar Rainbow bleef ook gespannen afwachten op wat de Lila draak nog meer te zeggen had. De woorden die hij zei was alsof het niet de woorden waren van Kami en Rainbow hoorde zijn laatste woorden. ongeduldt nam het over van haar gespannen lichaam en hij keek Rainbow aan om te zien wat zij van deze woorden vond? RAinbow wist zich geen raad en kon alleen nog maar losse woorden uit braken. 'Sorry... ik... moet gaan!' zei Rainbow als uitvlucht en renden weg tot ze op een open stuk was waar ze haar vleugels uitspreiden en met krachtige slagen het luchtruim verkoos. De tranen van verwarring hadden diepe sporen in het oever achtergelaten. Het leek even of er kleine kristallen tussen het gras lagen die haar volgde in de lucht tot ze over de boom toppen verdween. Rainbow sperde haar bek open en brulde gekwelt. Opzoek naar een plekje waar zij zich even kon terug trekken zag Rainbow een open stuk waar ze boven een grote waterval uit keek. Al landend keek Rainbow naar het uitzicht en ze zag de schuilplek van The Magic Dream liggen. Kami was nog net te zien door zijn grote. Rainbow brulde opnieuw gekweld, want ze wist zich echt geen raad meer. Nu ze Kami de waarheid had gezegt was Rainbow leeg van binnen en haar ogen stonden grijs. Ze ging liggen en bleef met een treurige blik in haar ogen naar de schuilplaatst kijken. Het was natuurlijk een kans dat Kami haar helemaal niet zag zitten of over haar woorden nog moest na denken? Rainbow bleef uren boven de waterval liggen tot de zon onderging en Rainbow gewongen was terug te keren naar de schuilplaatst. Met een wee gevoel in haar maag liet Rainbow zich van de stenen oever glijden en spreiden haar vleugels. Al zwevend keerde Rainbow terug naar de schuilplaatst van The Magic Dream en landen ver van de openplek waar ze thuis waren. Hopend dat niemand haar zag glipte Rainbow naar haar slaapplek en ging snel liggen en sloot haar ogen. Voetstappen maakte dat ze haar ogen opende en zag een bekent gezicht dichtbij die van haar?

Darko had Rainbow tegen Kami horen roepen dat ze van hem hielt, maar echt intressen had hij er niet voor en zijn blik viel op White die met het meisje begon te spreken. Een kriebelig gevoel speelde op in zijn maag en Darko wist even niet waardoor het kwam, maar hij stond op en leip naar de waterval toen Rainbow zich verontschuldigde en weg vloog. Niet begrijpend keek hij haar na en zijn kop draaide naar Kami. 'Ik weet niet wat je gezegd hebt, maar ze is goed van slag!' zei Darko met wat sarcasme in zijn stem en hij dronk wat water en liep terug naar zijn plek en liet de rest van de boten verdwijnen.

Mudly had alleen gezucht op de woorden van White. Hij was niet de beste met het thuis laten voelen van anderen maar hij wilde het altijd wel proberen. Hij had geknikte en daarna rustig de hoorn opborgen van Darko. Op het moment dat Rainbow Kami in privé wilde spreken had hij geglimlacht. Hij had al zo zijn vermoedes wat ze wilde vertellen. Hij had de twee een beetje in de gaten gehouden en glimlachte op het moment dat Rainbow het zowat uitschreeuwde dat ze van Kami hield. Echter slikte Mudly toen Rainbow ineens weg vloog. Mudly voelde zich een beetje vervelend van binnen en wilde Rainbow helpen maar waar ze heen was kon hij moeilijk bepalen. Op een gegeven moment kreeg hij weer in het vizier en was hij direct naar de plek gerend waar Rainbow naar toe was gevlogen. Mudly liep dichter naar Rainbow en zijn hand tegen haar wang. "Gaat het? Je lijkt namelijk erg van slag..." zei Mudly. Hij voelde zich als taak van verzorger ook een beetje verantwoordelijk om problemen op te lossen. "Rainbow, wat ik hoorde, en sorry dat ik het volgde, meende hij wat hij zei..." vertelde Mudly. "Zo ver ik Kami ken, heeft hij het moeilijk te bepalen hoe hij zich voelt, en eveneens is dat voor verliefdheid dan niet makkelijk.." probeerde hij haar gerust te stellen. Mudly streek even over de geschubde huid van Rainbow. "En ik meen verstaan te hebben dat hij wel van jou hield..." zei Mudly. Een lichte twijfeling ging over zijn gedachten. Wat als hij de verkeerde woorden gebruikte. Mudly ging recht in het zicht van Rainbow zitten en keek haar aan. Hij had het moeilijk te bepalen hoe hij haar kon helpen. Toch wilde hij niet opgeven. Als er iets was waar hij een hekel aan had was het wel het feit dat iemand in de problemen zat en hij niet kon helpen.

Rainbow was al een stukje van de groep gaan afliggen totdat Mudly naar haar toe was komen lopen. Ze voelde zijn warme hand over haar huid gaan en ze schaamde zich even voor wat er gebeurd was nadat ze Kami had laten uitspreken. 'Ik... ben gewoon door de war en ik ben in het verleden mijn geliefde kwijt geraakt, misschien ben ik wel bang dat ik Kami ook kwijt raak op dezelfde manier?' zei Raimbow vragend en trok haar kop van Mudly's hand af en legde hem naast haar rechtervoorpoot. Ze sloot haar ogen even en was bang dat ze Kami beledigd had, maar ze durfde het niet nog eens aan om met hem te gaan praten. 'Ik weet niet, misschien dat het beter is dat ik niet meer met Kami spreek.' zei Rainbow en keek Mudly weer even met een oog aan. Haar gevoel was zo verstoort dat ze niet wist wat nu het beste was om te kunnen doen. Zo had ze zich ook gevoeld toen ze haar famillie net verloren had en Rainbow sloot haar ogen weer om zijn blik niet meer hoefde te zien, maar het voelen deed ze wel en dat was net zo erg.

Kami keek verbaasd toe hoe Rainbow ineens geheel van slag bij hem vandaan schoot. Hij snapte het niet. Wat had hij verkeerd gezegd? Had ze hem niet goed begrepen? Verdrietig keek hij naar zijn spiegelbeeld in het water. Hij wilde haar niet van streek maken. Misschien had hij het niet zo moeten brengen. Hij had er niet zo snel over moeten denken. Hij had er de tijd voor moeten nemen. Kami hief zijn hoofd en keek naar Rainbow. Darko kwam langs en zei iets, maar het ging een beetje langs hem heen. Zijn blik gleed weer naar het water wat nu gerimpeld werd door het drinken van Darko. Zijn spiegelbeeld vervaagde nu. Met een zucht werd zijn blik weer naar de felgekleurde draak getrokken. Mudly was nu bij haar. Hij streek met hij hand over haar wang en praatte met haar. Kami mocht Mudly wel. Hoewel hij niet makkelijk met problemen van anderen om bleek te kunnen gaan, maar dat hoorde nu eenmaal bij zijn karakter. Hij probeerde het in ieder geval wel en dat maakte dat Kami hem ook aardig vond. Voorzichtig stond hij op en begon hij in de richting van de twee te lopen. Toen hij al een eindje op weg was, aarzelde hij. Wat als Rainbow zich bedacht had? Of hij haar had beledigd? Misschien wilde ze hem wel nooit meer zien. Met deze gedachten keek hij nog even naar haar, maar draaide zich toen weer terug naar de watervallen. Ineens merkte hij dat hij dorst had en begon weer terug te lopen om wat te drinken. Er lag een zware druk op hem en hij wist niet hoe hij die moest verhelpen.

Mudly keek Rainbow aan. "Het verleden laat sporen achter die onuitwisbaar zijn. Maar de toekomst brengt een pad die je gedeeltelijk kunt sturen..." zei Mudly met een wijze toon. Het was iets dat hij van niemand had gehoord maar nu zelf zei. "Rainbow, je moet je gevoelens voor een persoon..ik bedoel draak niet negeren. Je houdt van hem en je zou het nooit geroepen hebben als je het niet echt deed. Als je het negeert zal het snel genoeg weer de verlangen terug komen om dicht bij diegene te zijn." zei Mudly kalm. Hij merkte dat ze haar blik afwende. Mudly schudde zijn hoofd. Liep om de poten van Rainbow en ging voor hem staan. "Je kunt kiezen, of je blijft hier liggen en doet niets. Of je gaat naar hem toe en praat met hem. Rainbow, het is moeilijk iemand te verliezen, maar het is nog moeilijker om de stem van je hart te negeren." zei Mudly, deze woorden had hij echter weer van iemand anders. Mudly streek met zijn hand over de neus van Rainbow. "Ik weet dat het moeilijk is om gemengde gevoelens te hebben. En alleen jij kunt iets aan die gevoelens doen..." zei Mudly met een bemoedigende ondertoon.

--------------------------------------------------------------------------------

Mudly vertelde Rainbow wat ze eigenlijk zou moeten gaan doen, maar ze had geen idee van wat ze moest doen. Dus stond ze op en liep met sleep poten richting Kami. Deze weg was normaal maar kort en nu leek het een hele lange weg te zijn. De andere waren hopelijk aan het slapen, maar Rainbow zag dat Kami nog wakker was en nog bij de watervallen zat. Vlak achter de lila draak bleef Rainbow nog even staan en keek richting Mudly, die haar een klein gebaartje gaf dat ze het goed deed. Rainbow draaide haar kop weer terug en slikte overdreven voor ze met hangende kop naast Kami ging zitten. 'Sorry voor net, maar ik had mijn gevoelens even niet onder controlen. Dat heeft een verband met mijn verleden.' zei Rainbow verontschuldigend en ze keek Kami met een oog aan. Want ze durfde hem nog niet geheel recht aan te kijken, omdat ze bang was Kami beledigd te hebben? Een nieuwe aanval van weg willen vluchten kwam opnieuw op zetten, maar Rainbow zetten haar poten stijf en wilde niet meer vluchten, want ze wilde het met Kami uitpraten voor ze echt wist dat het misschien niks zou worden?

Achter zich hoorde hij iemand naar hem toe komen. Het was een draak. Eigenlijk had hij daar nu helemaal geen zin in. Draken die dachten dat ze zich met zijn zaken moesten bemoeien, zoals Darko dat had gedaan. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar de draken die af en toe naar de watervallen kwamen om wat te drinken. Hij zuchtte. De stappen kwamen dichterbij. De draak kwam naast hem zitten. Even liet hij een geïrriteerde zucht horen, diegene moest maar weten dat hij nu echt geen zin had in goed advies. Maar toen hij de stem hoorde die bij de draak hoorde, wenste hij dat hij dat nooit had gedaan. 'Sorry voor net, maar ik had mijn gevoelens even niet onder controle. Dat heeft een verband met mijn verleden.' hij hief zijn hoofd abrupt op en keek haar verrast aan. Een glimlach stond op zijn gezicht. Zonder iets te zeggen stapte hij naar haar toe en legde zijn vleugels om haar heen. 'Het is al goed..' fluisterde hij in haar oor, 'Het is al goed...'
Langzaam, en met tegenzin, liet hij haar weer los. Hij keek haar aan. 'Had je eigenlijk wel gehoord wat ik zei?' vroeg hij toen, voor de zekerheid. 'Ik bedoel, je was zo overstuur...' twijfelend keek hij haar aan. Zenuwachtig tekende hij figuurtjes met de punt van zijn staart.

Rainbow voelde de warme vleugels van Kami over haar heen komen en genoot van zijn aanraking en een siddering ging door haar gehele lichaam toen hij haar weer los liet. Verbaasd keek ze Kami aan toen hij zijn vleugels weg had getrokken en de verwarde gevoelens waren als sneeuw voor de zon verdwenen toen Kami haar aan had geraakt. Zijn woorden waren helder en Rainbow had de helft maar gehoord van wat hij gezegd had en had zijn bedoelingen dus verkeert begrepen. 'Sorry ik heb maar half geluistert, ik... was zo op van de spanningen dat ik niet goed naar je geluisterd heb.' zei Rainbow naar waarheid en drukte haar rechterkant tegen Kami aan om hem te kunnen voelen en legde haar staart tegen die van Kami aan om hem te laten merken dat het zenuwachtige gedoe niet perse hoefte en keek Kami weer vriendelijk aan en de kleuren in haar ogen speelde met het zonlicht dat erin viel, wat gewoon bij haar was en ze was blij dat Kami niet beledigd was door haar eerdere actie en wreef met haar kop tegen zijn onderkaak aan. Het was fijn om bij Kami in de buurt te zijn en ze wilde hem niet verliezen door die stomme actie's die ze steeds deed als hij in haar buurt was? Die verfuurtjes in het zand vond ze eigenlijk wel geinig. Rainbow glimlachte nog steeds naar Kami en was benieuwd naar wat hij nu zou doen?