Tweede proef: ~The magic Dreams!~

White vloog in een rap tempo door de lucht. Haar vleugels bewogen sierlijk en haar kop was naar de bergen gericht. Vandaag was het net de dag dat ze de tweede proef zouden gaan doen. Dat was het 'hoog vliegen'. De proef bestond uit uithoudingsvermogen en kracht. De wind komt uit het noorden en het is dus ook koud. Het zal een zware en lastige dag worden. Maar daar had White het wel voor over. Haar groep zat vol kracht. Iedereen helpt elkaar als het nodig is. Maar natuurlijk is het nu niet de bedoeling om samen te werken. Het is elk apart. White zette zich op een kleine heuvel en brulde luid naar The Magic Dreams. De zonsopgang ging zodra komen dus iedereen moest hier aanwezig zijn! White was geduldig af tot wanneer ze iemand zag aan komen. Misschien Adanya? Novem? White wist het niet, ze schudde zich uit en slikte.

{Korte post+geen inspiratie+ alleen The Magic Dreams!}

Kami zat op een rots. De afgelopen dagen waren als een roes langs hem heen gegaan. Na de jacht had hij er veel over nagedacht, hoe iedereen zo met elkaar samen gewerkt had. Nooit eerder had hij zoiets meegemaakt. Iedereen hielp elkaar, maar deed tegelijkertijd zijn eigen ding. Hij vond het geweldig en keek uit naar de tweede proef. Even geeuwde hij. De zon zag hij voor hem langzaam omhoog klimmen. Zo goed als direct daarna hoorde hij een luide brul. White! Hij wist niet hoe snel hij op moest vliegen. Toen hij eenmaal op hoogte en snelheid was, vouwde hij zijn vleugels strak langs zijn lichaam en schoot op topsnelheid richting het geluid. Zijn ogen gleden zoekend door de bergen en dalen. Toen hij dichterbij kwam voelde hij het een stuk kouder worden. Meteen liet hij zijn schubben iets lichten waardoor hij een isolatielaagje creeerde. Verderop, op ongeveer de helft van een berg, zag hij iets bewegen. Zou dat White zijn? Hij vond het moeilijk te zien, aangezien White ongeveer dezelfde kleuren had als haar ondergrond. Hij besloot het zekere voor het onzekere te nemen en remde een beetje af. Met zijn vleugels weer langs zijn lijf schoot hij naar beneden. Een aantal meters boven White spreidde hij ze weer en landde zo naast haar. 'White, Kami meld zich.' zei hij en glimlachte. Er was nog niemand anders, zelfs Adanya niet. Die zou zo wel komen, dacht hij. 'Wat is de proef vandaag?' vroeg hij haar, om maar wat te zeggen. De zon kwam stukje voor stukje steeds hoger te staan en verlichtte een klein beetje het dal voor hen.
Zijzelf stonden net in de schaduw van een berg, waardoor het nog aardig koud was. Een lichte zucht viel over zijn lippen. Wat ze ook gingen doen, het zou aardig zwaar worden.

Bid'Daum zat rustig te dommelen totdat hij een brul hoorde. Gericht aan de Magic Dreams. Hij zat er dan nog wel niet bij maar wilde het eigenlijk wel. Een aantal draken had hij al ontmoet bij de schuilplaats van de Magic Dreams. Uiteindelijk opende hij zijn ogen en tilde zijn enorme kop op. Rustig rekte hij zich uit en stond soepel op. Bid'Daum sloeg zijn vleugels uit en maakte krachtige slagen. Het zand onder hem stoof weg terwijl hij nog een paar krachtige slagen maakte. Uiteindelijk steeg hij op. De enorme, goude draak sloot zijn ogen en herinnerde zich de herkomst van de brul. Hij wist in welke richting hij zou moeten vliegen. Een zwarte schadow gleed over de grond en dieren onder hem vluchtten weg. Hij kon het niet laten om te lachen. Vandaag geen jacht, hij had zijn buik nog wel vol van de vorige. Daarna richtte hij zich weer op zijn doel, richting het gebrul. Hij kon merken dat hij hoger kwam en een ander gebied betrad. Het werd overduidelijk kouder hier. Gelukkig kon hij zijn schubben zo tegen elkaar laten leggen dat hij de warmte een beetje binnen kon houden. Toch was hij benieuwd wat er vandaag ging gebeuren. Andere draken had hij al over een jacht horen praten. En vandaag zou hij laten zien wat hij waard was. En misschien zouden ze hem dan accepteren in de groep.

Zag hij dat nou goed? Zijn scherpe ogen kneep hij tot spleetjes en zag het toen beter. Een draak die bijna niet van haar ondergrond te onderscheiden was en de enorme lilakleurige draak die hij al eerder had gezien. Bij de schuilplaats. Bid'Daum vouwde zijn vleugels langs zijn lichaam en dook naar beneden. Een paar meter boven de twee draken vloog hij recht en cirkelde even boven hen rond en zocht naar een goede plek om te landen. Zacht kwam hij neer en keek de twee aan. "Hallo, mijn naam is Bid'Daum. Ik zou me graag bij de Magic Dreams willen voegen en zou daarom vandaag willen laten zien wat ik waard ben." zijn stem was zwaar maar vriendelijk. Met zijn goudkleurige ogen nam hij de twee draken op. Bid'Daum knikte als herkenning naar de grote, lila-kleurige draak. "Zodat jullie de keuze kunnen maken mij te accepteren of niet." zei hij tenslotte. Zijn vleugels had hij weer ingeklapt en nu wachtte hij geduldig op een reactie van één van de twee draken.

Een luid, schrapend geluid klonk door het kleine stukje woud. Met gesloten ogen, en een dromerige, gelukzalige glimlach lach op het gezicht van Leona terwijl ze zich aan haar grote steen stond te schuren. Een venijdige jeuk was plots opgekomen, en ze voldeed het gevoel nu door haar harde schubben tegen de steen aan te schuren. Toen ze zeker wist dat het gevoel weg was bleef ze loom eventjes staan, en keek met half geopende ogen voor zich uit. Ze was voor een tijdje eventjes terug gekeerd naar haar open plekje in het bos, waar ze Laurens voor het eerst had ontmoet. Het was een fijne plek, een paradijsje op aarde voor haar. Háár grote steen stond bijna precies in het midden, en ze stapte nu met slome grote stappen de steen op en liet zich met een plof op haar buik landen. Net voordat ze haar kop wilde neerleggen en haar ogen wilde sluiten hoorde ze een geluid. Haar kop bleef hangen, haar ogen opende zich, maar het geluid drong zo snel niet door. Pas een paar seconden nadat de zachte brul van ver was weggestroven schoot haar kop omhoog en haar blik richte zich automatisch op de hemel boven haar. Met een soepele beweging sprong ze op, zette zich af op haar achterbenen en spreide haar vleugels. Binnen drie slagen was ze tussen de boomtoppen door gemanouvreerd en schoot ze naar het wolkendek. Met soepele, geoefende slagen vloog ze richting de bron van het geluid. Het zou eventjes duren, ze was ten slotte geen straaljager (ja ik weet het die hadden ze toen nog niet, maar wist zo gauw geen andere vergelijking ;D).
Daar, tussen de rotsen zag ze als eerste de grote, paarse verschijning van Kami. Een gelukkige glimlach kwam op haar lippen, wetend dat ze daar tenminste niet als enige vreemde zou aankomen. Bijna gelijk daarna werd de verschijning van White zichtbaar, en een goudbruine draak. Ze wist zijn naam niet, maar wist wel dat ze hem wel eens vaker had gezien. Een heldere brul klonk toen ze energiek rondjes boven hun vloog. Na een rondje of twee draaide ze haar vleugels en lichaam en dook naar beneden. Voordat ze op de grond zou slaan sloeg ze haar vleugels helemaal uit en ving de muur van lucht en wind op en zette haar poten onder haar. Met een kleine bonk ving ze de klap op en keek eventjes rond. Ze glimlachte vrolijk naar Kami, en keerde zich toen naar White. 'Hallooo,' zei ze vrolijk, met een lichte zucht door de vlucht. 'Moet ik me melden, of ben ik al opgemerkt?' vroeg ze overbodig en lachte even naar White.

Novem maakte krachtige vleugelslagen en om nog wat extra snelheid te winnen. Hij wist dat hij aan de late kant was, maar hij had over sommige dingen moeten nadenken. In de verte had hij White en de anderen al gezien, ze leken nu steeds groter te worden tot ze hun normale formaat kregen en Novem zijn snelheid remde. Beheerst en zachtjes landde hij op een rots en keek afwachtend naar de anderen. Hij was benieuwd naar de volgende test en hetgeen wat White al had verklapt was veel belovend. Novem had al een paar tactieken bedacht, maar die konden zo in de modder vallen na het horen van de gehele opdracht. Novem keek naar White en begroette haar vriendelijk, waarna hij zijn kop afwendde om de rest van de groep te begroeten. Nadat hij iedereen had begroet keerde hij zich weer tot White. "Sorry voor mijn late verschijning. Er waren nog wat dingen waar ik over moest nadenken." Novem kon zich de vorige proef nog goed herinneringen en was dan ook verschrikkelijk blij geweest met de goede samenwerking die ze met z'n allen teweeg hadden gebracht.

(sorry! veel huiswerk = weinig tijd. Heb nu gelukkig weer normaal tijd:D)

het was een paar dagen geleden dat ze de eerste proef met zijn allen gedaan hadden, maar ook dat ze was aangevallen door een drakenjager. de andere draken van de groep hadden haar geholpen een enorme speer uit haar lichaam te halen, daarna had Rainbow zichzelf genezen en had het even rustig aan gedaan. nu zat ze aan de waterkant en keek naar de zalmen die aan haar voorbij zwommen. een luide brul echode tussende bomen en Rainbow keek op. de brul was van White afkomstig en ze stond op zetten zich af en won steeds meer hoogte door krachtig met haar vleugels te slaan. het landschap schoot onder haar door en de zon stond al vrij hoog aan de hemel toen Rainbow de bergketen berijkte. een kleurig groepje van draken stonden in een cirkel om een ( zo leek het ) lege plek, maar al snel zag Rainbow een stel ogen flitsen die het zonlicht weerkaatste. de wind werdt steeds kouder, maar Rainbow had er niet veel last van met haar vacht en veren. maar de wind kon het haar best nog lastig gaan maken, want Rainbow was niet goed in vorm. maar wat ze nu ook gingen doen Rainbow zou haar best doen. na een vrij harde landing liep Rainbow naar White toe. 'goede morgen White hierbij meld ik me.' zei Rainbow en bleef voor de witte draak stil staan.

White zag in de verte al een draak aankomen en maakte zich al wat groter om de draak goed te kunnen herkennen en te begroeten. Tot haar grote verbazing was Kami, de blauwe grote draa, eerst. "Goeimorgen Kami, fijn dat je er bent", zei ze en knikte naar hem waarna ze snoof en plots een rare onbekende geur rook. Het was van een andere draak, buiten de clan. Toen ze een goud kleurige draak zag aankomen stond ze beschermend voor Kami voor moest de draak niet voor de clan komen maar voor te vechten. Hij wou zich bij de clan toevoegen. Dat was iets anders. White glimlachte warm en knikte nogmaals. "Nou, ik zal zien wat je waard bent bij de proef die zal komen", zei ze hem kort maar vriendelijk terug en zag dan Novem en Rainbow ook aankomen. "Goedenmorgen", zei ze naar beiden en gaf een kleine knipoog naar Novem. "Hee Novem", fluisterde ze in zijn oor en glimlachte. Ergens voelde ze iets voor hem, maar wat dat precies was wist ze nog niet. "Oké goed, de tweede proef begint. Het zal zwaarder en lastiger worden dan gisteren. Ik hoop dat jullie veel uithoudingsvermogen en kracht hebben want je zult het nodig hebben!", zei ze duidelijk en wachtte eerst op een paar vragen vooraleer ze verder zou gaan met uitleg geven.

Darko hoorde een luide brul naar de leden toen hij in volle vlucht was naar het meer, maar toen hij de oproep van White hoorde vloog Darko door met een snelheid die hem normaal niet gewoon was. al snel kwamen de bergen in zicht en een groepje bond gekleurde draken trok zijn aandacht. de meeste draken herkende Darko op een goud kleurige draak na. hij dook en ving nog net de woorden van White op. na zijn landing keek hij zijn leider aan en knikte bij wijze van begroeting. 'Wat gaan we doen?' vroeg Darko en vouwde zijn vleugels tegen zijn lichaam.

Kami zag dat er steeds meer draken aanwezig waren. Leona was hem ook al opgevallen en Rainbow was inmiddels ook aan komen zeilen. Met een grote glimlach begroette hij hen, 'Hoi!' zei hij vrolijk. Hij was zo blij dat het was goedgekomen met Rainbow, hij had het niet kunnen aanzien dat ze zoveel pijn had gehad. Maar dat lag nu achter hen. Ineens hoorde hij van zijn andere kant White alvast een klein tipje van de sluier oplichten over wat ze zouden gaan doen. "Oké goed, de tweede proef begint. Het zal zwaarder en lastiger worden dan gisteren. Ik hoop dat jullie veel uithoudingsvermogen en kracht hebben want je zult het nodig hebben!" Zo goed als direct daarna kwam er een rode draak aangevlogen. Met een behoorlijke snelheid kwam hij op hen af. Het was Darko. Toen hij was gelandt, knikte Kami hem vriendelijk toe, net als hij bij alle andere draken had gedaan die na hem waren aangekomen. Hij dacht weer aan wat White net had gezegd, ze hadden veel uithoudingsvermogen nodig. Dat was niet zo'n geweldig probleem voor Kami. In tegendeel. Bij de jacht had hij niet zo ontzettend veel uit kunnen richten, behalve zorgen dat de herten niet ontsnapten, maar hij had zo'n gevoel dat hij hier zich wel een stukje meer zou kunnen bewijzen. En dat deed hem goed.

Ze grijnsde uitgelaten naar Kami als begroeting terug. Ook Rainbow kreeg een lach als begroeting. Ze was blij dat ze tenminste met twee draken goeie vrienden was, binnen de groep. Na nog even een korte, vrolijke blik op Kami te hebben geworpen werd haar aandacht getrokken naar White die begonnen was met praten. Bij haar woorden werd haar nieuwschierigheid gelijk geprikkeld, en hoewel ze aan de ene kant zich af vroeg of ze de goeie skills had voor wat er ging komen was ze ontzettend benieuwd naar de opdracht. Terwijl White sprak kwam een groot rood gevaarte aanvliegen. Ze merkte haar gemene gedachte op, en moest grinniken erom. Ze had lichtjes gehoopt dat Rooie de oproep gemist had, gewoon omdat ze hem er niet persé bij hoefte te hebben. Alleen haar ogen gleden emotieloos over de rode draak toen ze hem zag knikken en keek toen zonder enige wijzen van begroeting weer terug naar White. Aan de ene kant had ze zich altijd af gevraagd waarom White hem had toegelaten tot de groep, aangezien je hem niet echt als vriendelijk kon beschouwen. Ze had die gedachten laten rusten, vertrouwend op het oordeel van White. Ze duwde de gedachtes over de rode draak weg en richte zich op haar enthausiasme voor de komende opdracht. 'Laten we maar gauw beginnen dan,' grijnsde ze uitgelaten naar White. Haar staart zwiepte lichtjes over de grond, waarbij de kleine steentjes weg rolde.

Rainbow zag dat Kami naar haar keek en een verlegen grijns speelde om haar drakenlippen. toen Rainbow naar Leona keek zag ze de blik in haar ogen verduisteren, maar ze ging er niet op in want opeens kwam er een soort van windvlaag die van Darko afkomstig was. Rainbow kon hem dan wel niet zo goed, maar echt slecht kon de rode draak niet wezen anders had White hem niet in de groep opgenomen? de woorden van White weerklonken over de plek waar de groep stond en Rainbow wilde het liefste meteen beginnen. 'wat gaan we doen White?' vroeg Rainbow en keek de witte draak aan. de wind speelde ruw langs de bergen en Rainbow dacht dat het wel eens iets daarmee te maken zou kunnen hebben.

na zijn landing en in afwachting van zijn vraag zag Darko de duistere blik in de ogen van de blauwe draak, niet reagerend keek hij even naar Kami die hem wel begroet had en knikte terug naar de lila draak. White had vast wel vragen verwacht, maar die kon ze vast wel beantwoorden. de zon zakte naar het middag uur en Darko werdt lichterlijk ongeduldig al liet hij het niet merken was het toch duidelijk uit zijn ogen e lezen. de wind sneed gemeen door de lucht, maar gelukkig hadden draken minder last van de wind als dat de mensen dat hadden. Darko snoof de ijskoude lucht op en ademde een grote stoom wolk uit voor zijn eigen plezier. in de bergen was het altijd kouder dan op het vlakke land of ne nu op de zonnige velden was of tussende bomen, dat maakte geen bal uit. Darko keek waar Rainbow stond en zag dat ze goed was genezen van haar verwondingen een paar dagen terug. het liefste was de rode draak even nu naar haar toe gegaan, maar de lidster kon elk moment weer gaan spreken dus richten hij zijn aandacht weer naar White, in de hoop dat ze snel snel aan de opdracht konden deel nemen!

[Is er nog activiteit?]

Weer keek hij de groep rond en liep naar Leona en Rainbow toe. 'Hey.' zei hij zachtjes.
Hij ging zitten en geeuwde even, het duurde waarschijnlijk nog wel even voor de rest er zou zijn. Ondertussen moesten zij zich maar zenuwachtig maken over wat ze zouden gaan doen. Zijn blik gleed naar White, die ook een beetje ongeduldig werd.
'Duurt wel een beetje lang voor we beginnen niet?' zei hij tegen niemand in het bijzonder.
Met zijn staart tekende hij figuurtjes in de aarde en hij tuurde in de verte of er niet nog meer aan kwamen.

Ze keek om zich heen, maar zag eigenlijk niets. Haar ogen gleden over de kale rotsen waar ze even haar blik op liet rusten. Langzaam gleden haar ogen door tot over de andere draken die aanwezig waren. Haar blik stond kalm, lichtelijk vrolijk terwijl ze de draken onopgemerkt individueel bekeek. Haar ogen bleven rusten op de goude draak, waar ze - besefte ze nu pas - de naam niet eens van wist. Haar hoofd kantelde lichtjes terwijl ze hem bekeek. Het was een mooie kleur, dat moest ze toegeven. Haar blik gleed door en zag voor een seconden de rode draak, die ze demonstratief oversloeg. Ze draaide haar kop, hierdoor een paar draken overslaand, toen ze de zachte stem van Kami hoorde. Meteen kwam er een vrolijke glimlach op haar gezicht bij het horen van zijn stem. 'Haay,' sprak ze met een gek, lichtelijk verveeld stemmetje. Ze glimlachte naar hem voordat haar blik weer afdwaalde naar het niets. Zachtjes begon ze in zichzelf te nuriën, een liedje die ze terplekke verzon. Nog steeds ging haar blik over de natuur, terijl haar kop mee draaide. Ze begon zich behoorlijk te vervelen. Ze had nu ook naar Laurens kunnen vliegen en hem weer bestoken met vragen, of het zadel verder uitproberen. Hopelijk zou dat Vrouwmens Roos er dan niet weer zijn. Haar blik werd gelijk wat geïrriteerder toen ze aan haar dacht. Er was eigenlijk geen rede om haar niet te mogen, ze mocht haar gewoon niet. Haar blik ging weer naar Kami toen ze zijn woorden hoorde en ze kon een grijns niet ondrukken. 'Jup, hoop dat we gauw beginnen,' sprak ze lichtelijk verveeld en grijnsde naar hem. Ze ging weer zachtjes door met nuriën, totdat ze haar aandacht weer richte op Kami. 'En, hoe staat jou leven er tot nu toe voor? Nog leuke dingen gebeurd?' vroeg ze nongalant, proberend het moment wat leven in te blazen.

Rainbow zat te spelen met haar staart tot ze de stem van Kami hoorden, geschrokken keek ze op naar de lila draak en als ze blozen kon was haar kop knal roor geweest, maar haar ogen verrieden al dat ze steeds verlegen was als Kami in de buurt was. Hakkelend en stotterend kwam Rainbow uit haar woorden. 'Ho...hoi... Kami?' Was alles wat ze uit haar bek kreeg en ze keek verlegen weg van de lila draak naar Leona die zo te zien zich erg verveelde. Een flauwe glimlach verscheen op haar lippen en ze keek weer naar Kami die blijkbaar geintreseerd was in haar en Leona? White leek geen haast te hebben, maar Rainbow wilde graag ook beginnen en ze keek de witte draak ergstig aan. 'White wanneer beginnen we?' vroeg Rainbow luid en keek of White zou reageren?

[YES, eindelijk tijd! =D Ik kom voortaan elke avond even online!]

Novem schonk White een kleine glimlach. Hij vroeg zich af wat de proef zou zijn. Ze had al wel het een en ander verklapt maar daar kon altijd nog een onverwachte wending aan komen. Hij bekeek alvast hoe de windrichting stond en besefte vrijwel gelijk dat het een pittige uitdaging was. De wind kwam schuin vanuit de bergen en aangezien Novem het vermoedden had dat ze die richting op moesten. Maar misschien zat hij ernaast en hadden ze geluk. Hij bekeek de draken een voor een. Kami was groot en had een zeer grote spanwijdte. Dat was handig wanneer je lange afstanden moest afleggen. Rainbow zag er enigszins wat vermoeid uit en Leona had een goed ontwikkelde spiermassa. Het kon een interessante proef worden. Novem had al een manier in gedachte om naar het eindpunt te komen. Het was wel lastig dat hij nog niet wist waar en hoe.