Schuilplaats {The Magic Dreams}

Een wit/grijze draak bewoog zich over de grond. Met haar lange sterke vleugels maakte ze krachtige bewegingen zodat ze boven de grond bleef vliegen. Nu ze een groep had moest ze er voor zorgen dat er voldoende te eten en te drinken was. Oké, er waren nu misschien amper drie leden, maar misschien als de groep wat actiever wordt dat er dan meer draken en mensen op af zouden komen. Misschien verklaarden sommigen White misschien gek dat ze mensen er ook toe liet. Maar Frost, haar ex-temmer had haar hart meegenomen. Soms dat White er nog eens aan dat ze Frost voor eeuwig kwijt was. Het was alsof ze verdwenen was en niet meer terug kwam. White slaakte een diepe zucht. Het was G'embertons fout, ze moest White maar komen opzoeken van de plaats laten stikken. White keek naar de lucht en hoorde plots een kletterend geluid. Een waterval! Dacht ze en grijnsde. Ze keek rondom de waterval en zag dat er bomen waren waar er vruchten aan zaten. De waterval stroomde via een klein riviertje verder en dat zorgde dan ook weeer voor water. White wist het meteen, hier zouden ze hun schuilplaats maken! Meteen vloog White naar de grond en klapte haar vleugels toe. Ze begon rondom zich heen te kijken en zag tussenin het kleine bosje vol bomen een open plek. Het was groot genoeg om een eetplaats, slaapplaats, en traings arena's te maken. White grijnsde. Ze kreeg er al meteen zin in! White begon naast zich te kijken en zag een paar takken, ze nam ze tussen haar tanden en legde ze nauwkeurig op de juiste plaats. Hier ging de slaapplaats worden. Dacht ze bij zich zelf en begon verder alle plaatsjes in te richten tot wanneer ze bekaf een zucht liet horen. 'Was me dat eens werlen' Dacht ze en keek naar de kleine arena waar er een modderpoel en een paar omgevallen boomstammen lagen. Een perfecte traingis hoek voor kleintjes en natuurlijk ook voor gevorderden. Hier kon White iedereen wat keuren op behendigheid, jagen, en voor zich zelf kunnen zorgen. Natuurlijk zou White ook een handje toesteken. Maar de bedoeling hier wad vooral voor de leden hun nieuwe woonst te tonen. Toen alles mooi op zijn plaats lag gooide White haar nek in de lucht en liet een overdonderde luide brul horen naar alle leden en niet-leden om even ook kennis te maken en om te tonen waar ze nu mochten verblijven.

{Alleen The Magic Dreams leden en de draken/mensen die er bij willen.}

rustige vleugelslagen klapwiekte op en neer en droegen een regenboog kleurige draak. eerst was het lekker rustig totdat ze uit een dagdroom werdt gewekt door een overdonderede gebrul. nieuwschierig keek ze naar de bomendek dat ver onder haar lag, op een openplek zag ze een witte schittering glimmen die door de zon werdt op gelicht. Rainbow daalden met volle snelheid en net boven de boomtoppen spreiden ze haar vleugels weer uit. met een soepele landing stond Rainbow een heel eind bij White vandaan en ze keek de witte draak vragend aan. 'hallo, jij riep?' vroeg Rainbow behoedzaam en de zag dat White iets kleiner was dan zijzelf was dus hielt Rainbow zich iets lager dat White stond. met rustige passen kwam ze dichterbij White staan. 'mooie plek, zelf gemaakt?' voegde Rainbow eraan toe en bleef uit respectvol lager dan White staan.

Mudly liep met rustige passen door de bossen. Hij wist dat hij in de buurt van de waterval was en daar waren regelmatig wat draken te vinden. Hij zag ineens een scahduw en keek de lucht in. Hij zag nog net dat het een witte draak was. Hij besloot de draak te volgen. Sinds hij Milo had verloren wilde hij niets liever dan zo veel mogelijk informatie vastleggen. Hij had zijn papiere noteboekje vast en gritste een potlood uit zijn jas. Hij keek naar de draak die inmiddels geland was en merkte dat deze langzaam aan een plek maakte. Hij kon er uit opmaken dat deze voor een wat grotere hoeveelheid organisme was. Hij kon niet opmaken of het mensen of draken waren. Hij glimlachte. Hij besloot om maar contact met de draak te leggen. Mudly stond recht op en liep de bosjes uit. Hij keek naar de draak en knikte even vriendelijk. Hij wist dat hij in een groep zat maar had de leider nog nooit echt ontmoet. Hij had via via van de groep gehoord en geen moment getwijfeld om zich aan te melden. Met rustige passen liep hij verder. Hij merkte de felgekleurde draak op die hij eerder had gezien op de markt. Hij besloot later maar te informeren naar de stand van het ei. Hij keek naar de draken maar zei niets. Iets wat hij vaker deed uit beleefdheid. Draken waren immers machtige wezens en hij had geleerd om ze te eren, en tegenwoordig ging de beleefdheid tegen over draken voor hem onbewust.

White zag dat er in de verte al een rood met nog vele andere verschillende kleuren kwam aan vliegen. Ze toverde een brede vriendelijke glimlach op haar gezicht en zette zich iet wat hoger op een steen toen ze zag dat hij groter dan haar was. "Alsjeblieft, maak je niet kleiner." Zei ze en keek hem onverschillig aan. Ze knikte vriendelijk en hoorde wat hij zei. "Ik neem aan dat je bij de groep wilt? En ja, ik heb deze schuilplaats zelf gemaakt. Ook jij zal hier verblijven, als je komt voor wat ik denk dat je komt natuurlijk." White glimlachte zacht en zag een tweevoeter aan komen. "Goedendag tweevoeter." Zei ze en boog haar nek even naar de mens toe en snoof in zijn haren. "En jij komt ook voor de groep dacht ik?" Vroeg ze vriendelijk en nam weer plaats op haar hoger steentje. White was al meteen blij toen er al twee leden zijn aangekomen en gereageerd op haar luide brul. "Voor jullie twee ben ik White, dus je moet niet beginnen met mevrouw of dergelijke." Zei ze en knikte naar beiden. Afwachtend op enige reactie keek ze allebi glimlachend aan en keek al eens rondom zich om te kijken of er niet al meer leden of niet-leden aan komen. White hoopte dat deze groep een sterke en zelfstandige groep werd. Maar daar had White geen twijfels over.

Rainbow hoorde haar vriendelijke woorden en richten zich in haar volle lengte op. de veren aan haar staart vonkelde in het zonlicht en ze knkite instemmend. 'ja ik kom voor de groep, ik heb er draken over horen spreken, maar ik wilde het zelf mee maken.' zei Rainbow met een kalme stem. ze keek op naar Mudly toen ze zijn voetstappen hoorden. ze had hem ontmoet op de markt toen ze het ei van een verkoper had weg genomen, maar het ei was veilig. haar heldere zeeblauwe ogen zochten die van Mudly.

Twilight vloog sneller en sneller. Met haar gave kamde ze de omgeving uit opzoek naar White. Ze was er al snel en streek elegant neer. "Hallo White." Haar stem was beleefd en vriendelijk. De oude draak keek even rond. Ze was erg groot en lang, haar staart was 5meter. Ze had grote horens op haar kop die bliksem kondne afvuren en absorberen maar die bliksem kon oo gesteente in diamant veranderen. Ze glimlachte ontspannen en schikte haar vleugels tot ze goed lagen.

Mudly keek naar de twee draken. Hoe vaak hij ook draken zag ze bleven vol mysteries volgens hem. Hij glimlachte toen de draak hem begroeten. "Goedendag..." begroette hij de witte draak terug. Hij voelde de kracht van de het gesnuif van white duidelijk. "Ja ik kwam voor de groep..." zei hij vriendelijk en knikte even. Hij merkte dat White weer op de rots ging zitten die duidelijk wat hoger stond dan de rest. Iets wat hij begreep, White was immers de leider. De laatste woorden van White deden hem grinniken. "Als ik dan van te voren mag zeggen. Mocht ik U....jou een keer te bleeft aanspreken zeg het dan...ik ben zo opgevoed. Een draak werd als een heilig dier in ons land gezien.." legde Mudly uit. Hij glimlachte. "Maar ik zal me proberen aan te passen..." voegde hij er aan toe. Zijn blik ging naar Fantasy. Met een paar stappen liep hij dichterbij. "Is alles in orde met het ei?" vroeg hij vriendelijk en keek naar Fantasy. Zijn blik ging naar de lucht toen hij er een blauwe draak overheen zag vliegen. Zijn ogen werden even groot. Die draak was een van de grootste en die soort had hij nog nooit gezien. Alleen in boeken. Al gauw pakte Mudly zijn notitieblokje en vouwde het open. Hij schreef verschillende kenmerken op en klapte hem weer dicht. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en zijn blik ging naar White. "Oh, vergeet ik me hier helemaal voor te stellen..." zei hij. "Mijn naam is Mudly..." stelde hij zichzelf voor en glimlachte.

Rainbow had het gesprek tussen Mudly en White gevolgt en ze was even gaan liggen, maar zo dat ze niet op haar buik lag. toen Mudly naar haar toe liep noemde hij haar Fantasy. even schudden Rainbow haar kop en een glimlach verscheen op haar drakenlippen. 'sorry mijn naam is niet Fantasy, maar Rainbow.' zei Rainbow en ze keek Mudly aan. 'met het ei is alles in orde, ik heb het nu ook bij me, maar jij kunt het niet aanraken dan zul jij je vingers verbranden, Mudly.'vertelde Rainbow en waarschuwde hem van te voren. opeens gleed een grote schaduw over de openplek en haar blik ging meteen naar boven en daar zag ze Twilight over vliegen. 'leuk dat je hier ook bent Twilight!' riep Rainbow en ze keek de blauwe draak vriendelijk aan en legden haar staart tegen haar buik en de veren streelde toevallig Mudly in zijn gezicht, bij zijn oor.

Mudly keek naar Rainbow en grinnikte. "Sorry, mijn fout..." zei hij snel. "Ik ben blij dat het ei in orde is. Ik denk dat het beter af is bij een draak dan bij een mens..." zei hij met een glimlach en hield de woorden in zijn achterhoofd. Hij kon het niet aanraken. En zijn vingers verbranden wilde hij liever niet. Zijn blik ging naar de blauwe draak. Twilight was dus de naam. Daarna ging zijn blik naar White en al gauw weer naar Rainbow.

[ @Rainbow: Sorry ik was weer eens met 2 dingen tegelijk bezig en dan wil het nog wel eens fout gaan]

Twilight glimlachte. "Ook hallo Rainbow. Fijn je weer te zien. Alhoewel ik je net nog gezien heb." Haar stem was warm, vriendelijk. Haar horens lichten aventoe op. "Ik moet zometeen even ontladen, die storm van een stukje verder heeft me iets te opgeladen." De horens lichten steeds sneller op. Op het einde van haar staart zat een scherpe punt die mee opgloeiden soms. Twilight was vrij ontspannen en kalm.

(inspiloos)

Rainbow begon vrolijk te worden het was heel wat jaren geleden dat ze met famillie omringt was. hoewel hier niemand echte famillie van haar was, maar voor het eerst had ze vrienden gemaakt met draken en zelfs met een mens! ze hoorde Mudly zich verontschuligen, maar dat vond ze niet erg het kwam door haar kleuren en dat wist ze maar al te goed. 'maakt niet uit Mudly dat komt vast door mijn vel.' zei ze en keek mudly aan en haar blik gleed daarna naar Twilight die verder nog niets gezegd had.

White glimlachte en keek de drie aan. "Draken zijn ook edele dieren, maar sommigen van hen proberen daarmee de tweevoeters te vermoorden. Zoals die moordgroep van Luna..." Sprak ze en keek naar de grond. White wist dat vroeg of laat er een oorlog zou uitbreken en White was bang, dat er te weinig leden waren om echt goed tegen de groep te vechten en dus ook te winnen. White zuchtten en boog haar nek naar de grond. Zou White zo aan haar einde komen? White keek naar de drie en toonde een mislukte glimlach. "Oké sorry, maar...De groep van Luna, die kwijlballen zal ons vroeg of laat ten oorlog vragen. We zijn...Met té weinig." Zei ze en liet een luide zucht horen. "Ach wat maakt het ook uit." Zei ze en keek naar Mudley die wat zei. "Mudley, Rainbow en Twilight, welkom." Zei ze en knikte dan even.

{Ispiraieloos... }

Met gespreide vleugels kijkt Aidon omlaag. Hij was het geklater van een hoge waterval gevolgd, de nieuwe wereld ontdekkend. Wantrouwig had hij besloten niet te landen, aangezien vele geuren van draken zijn neus in waren gekropen. Nu cirkeld hij boven het gebied waar de geur vandaan kwam, op de grote hoogte proberend te ontdekken hoeveel het er waren. Dit lukte voor geen meter, aangezien hij enkel vage vlekken op de grond zag, geen duidelijke contoeren kunnen onderscheiden. Uiteindelijk kan hij toch met de gok zeggen dat er drie draken zouden moeten zijn, dit te danken aan zijn redelijk goede reukvermogen. Hij hoopte maar dat ze hem niet door zouden hebben, anders zou hij erg in het nadeel zijn.

rare bewegingen makend in de lucht vloog een rode draak achter een duif aan die hij al eerder een eindje verder terug uit een boom had gejaagd. de vogel ontsnapte keer op keer net voor Darko zijn bek om de duif kon sluiten. het gebulder van het water van de watervallen klonk duidelijk door de lucht. opeens dook de duif naar de bomen en Darko dook er achteraan. uitzinnig met die verenvleugels vloog de duif als een baksteen. Darko vouwde zijn vleugels tegen zijn lijf en liet zich vallen. de bomen kwamen steeds dichterbij en Darko brulde oorverdoofend naar de duif die wilde ontsnappen, het dier schoot door het bladerdak en Darko volgden. zijn vleugels spreidend schoot hij tussen de bomen door en hielt zijn ogen op de duif gericht. de vogel schoot een openplek op en Darko zag te laat dat er draken en een mens op de openplek stonden. uitwijkend dook Darko naar links en knalde tegen een V vormige boom op. de duif vloog verder en lachten rond uit met zijn "roekoe roekoe!!" duidelijk geergend gromde Darko, maar toen hij zich wilde bewegen, merkte Darko dat hij vast zat. 'dat is ook de eerste keer!' gromde Darko luid en hij wurmde en mierde, maar er kwam geen beweging in.

White keek naar Mudley en glimlachte vaagjes. Wat de twee tegen elkaar zeiden over een ei interesseerde haar eigenlijk helemaal niet. White keek de drie leden aan en grijnsde. Het waren er toch al drie! White kreeg er al meteen goeie hoop in. Deze groep, zou als er meer leden, vast een groot succes zijn. Aleja, als er draken of mensen er nog bij wilden komen. Maar White deed haar oppper best om een goeie leider te zijn en toonde dat dan ook aan de manier waarop ze iets zei. "Ehm, ehm!" Zei ze luid en om de aandacht wat te trekken en keek de drie aan. "Ik hoop dat jullie met elkaar al een klein gesprekje hebt kunnen leggen. Maar nu wil ik het over iets anders hebben. Ik wil graag een kleine rondleiding geven van het kamp. Zodat niemand mij hoeft te vragen waar hij dat kan doen en zo." White keek ernstig maar toch met een kleine zachte glimlach. Ze stond weer op haar hoge steen en maakte zich nog wat groter om toch de rest een gevoel te geven dat zij de leider was. White richtte haar aandacht op de slaapplaatsen en knikte er dan even naar. "Daar slaap ik en jullie ook. De hoogste plaats is die van mij en de rest moeten jullie zelf maar uitvechten." Zei ze en lachte uitbundig. Toen liet ze haar aandacht glijden op de waterval. "Het is vers en fris water, het is genoeg voor iedereen dus kan je er elke dag zoveel als jullie willen uit drinken. Het kan ook als was plaats gediend worden, dus korom een drink en was plaats." Zei ze en maakte haar stem wat luider zodat iedereen het goed zou verstaan. Tot slot keek ze naar de kleine arena's. "Deze is voor de draken, er zijn modderpoelen en gevechts plaatsen voor in te trainen. Ik wil dat iedereen tot het uiterste getraind is zodat, als er een oorlog uitbreekt, we er klaar voor zijn." Zei ze en keek de twee draken streng aan. Toen keek ze naar de andere arena die bedoelt was voor de mensen. "Daar zullen de tweevoeters hun zelf ook moeten trainen. Er zijn omgevallen boomstammen en verschillende andere sprongen waar jullie ook jezelf kunnen trainen. Natuurlijk mogen jullie ok achter de waterval gaan trainen of je met iets anders gaan bezig houden dat moet niet perce hier in de arena's." Zei ze en keek naar Mudley. White vond het jammer dat er nog maar één mens was en ze hoopte dan ook dat er meerdere zouden komen. "Zo, nu mogen jullie weer even een babbeletje slaan of iets anders en ik zal wel zeggen wanneer er een training of zo zal plaats vinden." Zei ze en keek iedereen glimlachend aan. Zelf bleef ze op haar hoge steen staan en sloot haar ogen even rustend. Al die inspanningen hadden haar moe gemaakt, dus wilde ze nu even uitrusten.

Met een glimlach keek Mudly naar Rainbow. "Dat zou het zeker zijn..." zei hij. Zijn blik ging naar de lucht toen er iets roods voorbij kwam. Hij glimlachte. Hij herkende de draak. Echter verdween de glimlach toen hij vast kwam te zitten. Mudly liep er snel naar toe en bekeek de situatie. Hij kon het onmogelijk alleen vrij laten komen. "Kan iemand even helpen?" riep hij richting de draken. Dat was het nadeel in een groep van draken en dan enige mens zijn. Je kon onmogelijk net zo sterk en machtig als de draken worden. Maar hij wilde alles behalve een last aan White's poot worden. Hij merkte ineens dat White begon te praten. "Darko je zal even moeten blijven wachten..." zei hij en glimlachte. Daarna ging zijn blik naar White die alles uitlegde. Na dat White klaar was wilde hij wat vragen. "White? Over de slaapplekken. Is het goed dat ik gewoon in mijn eigen huis overnacht. Die is namelijk niet ver hier vandaan..." zei hij en keek naar White zonder verder te praten.

Rainbow zag dat White iets belangrijks aan het vertellen was en letten goed op, maar ze was ook bezorgd om Darko die steeds dieper naar de punt zakte waar de twee bomen bij elkaar kwamen. toen White klaar was met vertellen draaide Rainbow zich om en liep naar Darko toe. 'je zit mooit vast he?' vroeg ze en bekeek hoe ze hem tussen de bomen vandaan konden halen. het zou niet eenvouwdig worden.

Darko draaide zijn kop om naar Mudly en hoorde wat hij zei, maar schudden de boom even door elkaar, maar het had geen zin. want steeds als hij begoon knelde de boomstammen hem steeds meer en voelden Darko zijn ribben naar binnen duwen. toen Rainbow zijn situatie bekeek zei ze dat hij mooi klem zat. 'ja dat had ik al door!' gromde Darko boos en probeerde omhoog te komen, maar het lukt niet...niet alleen.

White keek naar Mudley en glimlachte. Toen ze Darko in de boom zag zitten rolde ze verveeld met haar ogen. Was hij dan zo dom om in een boom te gaan fladderen? Oké, misschien was het Darko's schuld niet maar White zat er wel mee opgescheept. Want natuurlijk begonnen ze nu te zeggen dat ze moest gaan helpen. Met tegen zin vloog ze naar de boom en begon de takken af te bijten waarna ze met haar neus in de rug van Darko begon te duwen totdat hij vrij was. "En zorg dat je nu niet meer in bomen vliegt." Zei ze en liet haar blik afwendden naar een andere draak. White keek naar de grond en ging er heus niet naar toe gaan. Als de draak kwam voor haar groep moest die maar naar haar komen en niet omgekeerd. White keek Mudley aan en knikte lichtelijk. "Zolang je altijd op tijd hier aanwezig bent." Zei ze en keek de rest aan. Ze keek nog een keer naar de ene draak die nog niet tevoorschijn was gekomen en haalde haar schouders op. 'Vast een pottekijker.' Dacht ze en snoof dan even.

Twilight gaapte een beetje, ze had slaap tekort gehad en lette even niet op. Moe rekte ze haar poten eventjes en ze keek even vermoeid rond, haar ogen waren half dichtgezakt en ze was een beetje afwezig. Ze geeuwde nog een keer en haar ogen zakte nog wat verder naar beneden. Eigenlijk zou ze nu erg graag gaan slapen, het gaf haar een warm gevoel als ze dacht aan slapen. Ze luisterde niet echt meer naar wat de rest allemaal zeiden.

Darko voelde dat hij vrij kwam en zag dat de witte draak zich weer omdraaide en terug naar de steen wauw lopen en iets tegen Mudly zei. Darko schudden zich uit en voelde een pijnlijke steek aan zijn ribbenkast. met een paar moeilijke passen liep hij naar White toe en boog zijn kop voor haar. ík wilde me voor de groep aanmelden?' vroeg Darko en hij ging voor haar staan. maar de pijn in zijn rebben nergerend ging hij toch in zijn volle lengte staan. hoewel White er jong uit zag was ze toch nog even groot als Darko. hij wachten haar antwoord af.

White zag dat de rooie draak naar hem toe kwam en ze knikte vriendelijk. "Welkom in de clan, hopelijk kun je je hier wat vermaken." Zei ze en glimlachte flauwtjes. Ze liet haar blik even op elke draak vallen en knikte kort. Ze was blij dat er toch al velen op haar brul hadden gereageerd. Er hadden er zelfs meer gereageerd dan ze zelf dacht. White grijnsde en stelde zich weer wat hoger. "Uhum, uhum! Aandacht alsjeblieft." Zei ze luid met haar zware leidersstem en stelde zich helemaal recht zodat ze er nog groter uitzag dan ze was. "Ik wil jullie graag dat jullie je eerst eens voorstellen en daarna wil ik even weten hoe goed jullie kunnen vechten." Zei ze en keek ze allen streng aan. Ze ging nu van haar rust steen af en hoopte dat ze allemaal zouden komen. "En ja, voor degene die me nog niet kennen. Ik ben White, de leider dus van de clan." Zei ze en knikte iedereen vriendelijk toe.

Adanya hoorde de watervallen stromen. Een rust viel over haar heen maar ook de spanning verliet haar lichaam niet. Draken in de buurt, voor een mens kon het gevaarlijk zijn maar ze had deze groep een tijd geopseveerd. Vaak zonder dat iemand haar zag. Nu besloot ze toch wat dichterbij te komen. Ze zou graag meer over de groep willen weten en zich er graag bij aansluiten. Ze zou op afstand beginnen en kijken of ze de wit grijse draak kon vinden, dat was de leidster naar haar opservatie vermogen.
Zwijgend liep ze langs een van de grote grijse stenen die ook langs de watervallen stonden. Haar licht blauwe ogen raasde heen en weer. Een glimlach verscheen toen ze White zag. Daar was ze. Rustig liet ze zich neerzakken en legde haar boog naast haar. Ze onspande zich een beetje en keek rond. Vlak bij White stond een rode draak. Ze zweeg en bleef naar de draken staren.

Rainbow liep naar voren en stelden zich in haar normale houding op en keek elke draak en mens aan al was het er nog maar eentje. 'ik ben Rainbow een van de regenboog-draken, maar volgens mijn ouders ben ik bijzonder... en wie niet. ze zei dat ik de kleuren zoals die van de Chakra draag.' stelde Rainbow zich voor en voegde "en wie niet"er even tussen, want ze wilden niet opscheppering lijken. mijn aanvallen zijn niet veel, maar wel goed. het zijn: windvlaag: een flinke windvlaag kan iedere tegen stander een fris uiterlijk geven, maar ook door de lucht slingeren wanneer ik dat wil en is heel handig tegen wolken, mist en zand.

regenstorm: ik kan het laten regen wanneer ik wil, maar als ik van slag ben kunnen het soms zulke zware stormen zijn dat het orkanen kunnen worden.

helende krachten: als ik uit vrije wil een traan laat drinken dan is de draak
of mens gelijk genezen. maar ben ik kwaad kan deze krachten ook zonder iemand aan te raken vreselijke pijnen laten lijden.

Regenboog vuur: haar vlammen hebben verschillende kleuren veranderen voortdurent.
dat waren mijn aanvallen en gaven's.' zei Rainbow na een wat lange uit leg en ze ging opzij om andere hun eigen voor te stellen.

Twilight rekte zich even uit en zuchte toen White zei dat ze zich moesten voorstellen. Ze duwde zich omhoog en stond recht. Ze begon te praten. "Ik ben Twilight en ik ben van de element draken, ik ben de laatste. Mijn ouders en familie zijn vermoord heel erg lang geleden. Ik ben ondertussen al... 2648, denk ik." Ze geeuwde zachtjes. "Ik kan van kleur veranderen, maar enkel in het blauw. Maar dat doe ik nooit omdat het erg kriebelt aan je schubben. Ik heb geen vaste grote omdat het eigen is aan mijn ras om te blijven groeien todat we sterven, ik kan ook niet evolueren. Dus ik zal eeuwig dit uiterlijk houden. Mijn krachten veranderen ook naarmate de eeuwen. Ik kan krachten krijgen, hoe oud ik ook ben. Alleen de krachten van de wind en de schadows zal ik nooit krijgen. Ik kan ook niet alle krachten bezitten, enkel de basis. Ik kan gedachtelezen en ermee communiceren. Mijn krachten zijn:

Bliksem:
Ik kan de bliksem absorberen met mijn horens maar ook afvuren, ik kan er ook steen mee omzetten in diamant.

Vuur:
Mijn vuur kan warm zijn of ijskoud, brandbaar of niet en kan alle kleuren van de regenboog hebben maar blauw is het gemakkelijkst.

Helende krachten:
Ik kan wondes genezen maar niet als er vergif in zit of levenbedreigend zijn.

Natuurrampen:
Ik kan verschillende natuurrampen veroorzaken als ik de middelen heb, als er een vulkaan is kan ik die laten uitbarsten, als er water is kan ik tsunamis veroorzaken maar dat kost vreselijk veel kracht dus ik doe het niet veel.

Gedachten:
Ik kan je emoties aanvoelen, soms.

Staart:
Aan mijn staart zitten scherpe stekels en die bezitten de kracht om illusies op te roepen.

Dat was ik zo een beetje." Twilight vond dat ze lang had gepraat en ging terug liggen, ze had de moeite niet genomen om naar het midden te wandelen, misschien was dat ook het veiligste!