Hunting with the Magic Dreams

Adanya liep door het bos heen. Hier waren veel dieren te vinden waar je op kon jagen. En in dit gedeelte van het bos stonden de bomen niet zo dicht tegen elkaar aan. Draken en mensen konden hier makkelijk jagen. Ze keek rond en zag 2 herten die samen de nog verse bladeren te eten die nog rustig laag aan een boom hingen. Ze richte haar blik strak op de twee. Zo te zien waren het twee hindes. Ze liet haar hand over de houte boog glijden en hield hem beet bij het ingeschuurde handvat. De pees die tussen de uiterste twee punten gespannen zat hielt ze een lang stuk dun hout met een ijzer scherpe punt richting de twee hindes. Een van de twee spitste even z`n oren en keek om. Direct stond Adanya doodstil en probeerde geen geluid te maken. De hinde keek weer weg en begon opnieuw met het aan de blaadjes te knabbelen. Een kleine gespanne zucht verliet Adanya`s mond. Ze spande de pees verder aan en met een korte beweging schoot de pijl er vandoor. Een van de hindes werd geraakt in haar achterpoot maar probeerde te vluchten. Adanya zette het op een sprintje maar kon de hinde niet bij houden. Langzaam nam haar snelheid af en stond ze stil. Het gif in de punt van de pijl zal inwerken en het hert zou binnen een paar minuten dood of bewusteloos zijn. Straks zou Adanya er wel achter aan gaan. Ze besloot eerst maar de groep te roepen. Dit zou lukken met een simpele korte fluit. Adanya draaide zich met haar hoofd naar het noorden. Hoe ze dit kon zien? Enkele bomen stonden in het licht en uit ervaring wist ze dat mos naar het noorden toe groeide. Om het folume iets harder te laten klinken zou ze met twee vingers in haar mond naar de groep Magic Dreams fluiten. Alsnel deed ze dit en was door de stilte in het bos een echo te horen. Nu was het nog hopen of ze erop af zouden komen.

White vloog met krachtige slagen in de lucht waar de zon stond. Haar witte kop glansde in de zon. Een grote glimlach sierde White's mondhoeken. Het was een mooie dag, alles leek perfect te zijn. Toen er plots een luid gefluit in haar oren binnen drong snoof ze in de lucht en rook meteen een bekende geur. 'Adanya!' Dacht ze meteen en keek naar de grond. Ze stopte met vliegen en landde op de gewone grond. De aarde grond was met een klein laagje mos bedekt, een lekker knaag partijtje voor de knaagdieren waarschijnlijk. White grijnsde en keek nog eens rondom zich om te kijken waar haar temmer Adanya zat. "Adanya?" Vroeg ze al fluisterend en probeerde zo luid mogelijk haar stem te zetten. Toen ze in de verte een kleine ree dood zag liggen liep ze er snel naar toe. Dat was gemakkelijk! Een lekker maal zonder er iets voor te doen! White nam het tussen haar tanden en zocht verder. Toen ze Adanya zag staan met haar boog in de hand knikte ze tevreden. Dat was ze honderd percent zeker. Adanya stond altijd met een boog bij de hand. Dat was logisch ook. Adanya was volgens White een geboren schutter. Alsof ze het altijd al in haar genen had gehad. Met een grote glimlach liep White met de ree nog steeds tussen haar tanden geklemd naar Adanya toe. "Hoi, Adanya." Zei ze en knikte naar de ree die ze op de grond liet vallen. "Toevallig jouw prooi?" Vroeg ze en grijnsde zachtjes. Het zou een perfecte dag worden om te jagen met de groep, hopelijk kwamen er dan ook vele leden op af. Het zou een zag worden waar iedereen misschien een hogere rang zou gaan krijgen. "De grote dag vandaag, de jacht." Zei ze en grijnsde opnieuw.

lekker lag Rainbow te luieren aan de rivier toen het fluiten haar stoorden. de toonen leke verdacht veel op het gefluit van White's temmer Adanya. meteen reagerend stond ze op en zetten zich met kracht af van de waterkant. met soepele slagen van haar klapwiekende vleugels steeg ze snel op de juiste hoogte en Rainbow vloog naar waar het geluid vandaan was gekomen. het landschap was weer eens prachtig en de hemel zag er helder uit. al gauw maakte een witte schittering haar aan het vertragen met haar snelheid. Rainbow keek naar beneden en zag White en Adanya samen staan. "eindelijk het is zover!"dacht Rainbow en ze daalde snel schoot tussen de bomen door die hier lekker ver uit elkaar stonden. een luide brul verliet haar muil en ze trompetterde vrolijk om haar aanwezigheid te laten merken. nog even en dan zou ze bij de leidesters zijn. er schoten verschillende wild dieren voor Rainbow opzij en ze landen rustig naar Adanya en White

Stil bleef Adanya staan, wachtend op een reactie van de groep van haar en White. Binnen de kortste keren was White al aanwezig. Adanya was stil en hoorde haar naam door het bos heen gaan. Ze draaide richting het geluid, teminste dat dacht ze. Het geluid echo-de dus er waren meerdere kanten mogelijk. Ze wachtte af en binnen enkele minuten was White daar. Ze glimlachte naar White en begroete haar. ,,Heei White." Zei ze zacht. "Toevallig jou prooi?" Vroeg White aan Adanya. Ze liet gaar blik op de hinde vallen die door White op de grond gelegt was. Ze grijnsde toen ze de pijl in het dier z`n achterpoot zag. Daarna knikte ze. ,,Zeker." Zei ze kort en liep naar het hert toe. Zonder enige vorm van aarzeling boog ze zich over het dier en trok op de juiste manier de pijl uit het beest zijn poot. Deze keer ging het goed en was het niet nodig om een nieuwe te maken. Vele keren was het fout gegaan. Dan was bijvoorbeeld de punt in het vlees blijven hangen, of was het stuk smalle hout afgebroken en moest ze het op een of andere manier uit het beest krijgen. Maar dit keer ging het goed en moeiteloos. Ze stond op terwijl ze de de pijl in het cilinder rond haar middel deed. "De grote dag vandaag, de jacht." hoorde ze White zeggen en zag haar grijns. Adanya knikte en liet haar mond hoeken opkrullen. ,,De dag waarop iedereen beordeeld word" Zei ze en keek omhoog waar ze opeens geklapwiek hoorde.
Niet veel later zag ze ook de bijhoorende gekleurde draak. Dat was Rainbow! Herhaalde ze in haar hoofd. De meeste namen zou ze proberen uit haar hoofd te leren. Hoewel ze dacht dat het niet makkelijk zou lukken. Maar met Rainbow was het makkelijk. Ze had bijna (of misschien wel alle) kleuren van de regenboog. Rainbow lande neer en Adanya zag de dieren voorbij stuiven. Ze glimlachte naar Rainbow en begroete haar met een korte ,,Heei." Ze bekeek Rainbow even en probeerde haar rang in te schatten. Adanya dacht dat ze het wel vel zou schoppen. Rainbow was sterk gebouwd en Adanya dacht dat ze niet al te snel het kaas van haar brood zal laten eten. ( Stomme nederlandse gezegtes(moes ik leren ) ) De brul en het getrompetter ging haar snel voorbij. De meeste geluiden was ze nu wel gewend.
Adanya keek rustig rond terwijl ze even haar blond/goud kleurige haren over haar schouders sloeg. Ze dacht na. Nu nog de rest! Ze had er vertrouwen in en bleef afwachten.

een fluitend geluid was van ver te horen en Darko stak zijn kop in de lucht. 'hm, de grote dag!' mompelde Darko zachtjes. zijn lichaam in de juiste richting draaiend, want hij vloog al en was net op weg vaan zijn eten. dat zou helaas moeten wachten, kwam er in zijn hoofd op en hij vloog als een bezetende naar de plek waar Adanya had gevloten. zijn blik gleed over de bomen en zocht naar de temmer van White en mede-leidster. zijn ogen vingen vele wilde dieren en zijn maag rommelde behoorlijk. een fel gekleurde draak trok zijn aandacht net als een witte schittering tussen de bomen. dat kon maar een ding betekenen. de verzamelplaats voor de test. kennelijk waren er maar weinig die nog gekomen waren, maar dat zou snel veranderen. stijl naar de bomen vallend spreiden Darko net optijd zijn vleugels en landen met een doffe dreun. 'gezellig hier waar zijn de andere?'vroeg Darko en hij knikte respectvol naar White en Adanya. zijn blik gleed even rond en de dieren stonden niet ver bij de groep vandaan, maar Darko bleef waar hij stond en wachten op wat komen ging.

Novem lag doodstil op een steen en nam alle geuren en geluiden in zich op. Tegelijk scande hij de omgeving als het ware in zijn geheugen. Hij wist dat dit van pas zou komen wanneer er geen tot slecht zicht zou zijn, hij ooit naar deze plek zou moeten of wanneer hijzelf blind zou worden. In al deze gevallen zou hij zijn omgeving kennen. Natuurlijk was het ook belangrijk om elke boom te kennen en elke struik. Zo kon je hinderlagen van te voren aan zien komen en vijanden mogelijk afschudden. Wanneer hij een fluitende toon hoort sluit hij even zijn ogen om het tot hem door te laten dringen. Hij stelde vast waar het geluid vandaan kwam en wie de bron was, wat de afstand tussen hem en het geluid was. Hij wist dat de toon belangrijk was en het tijd werd om verder te trekken naar een nieuw stukje bos. Hij spreidde zijn vleugels en klapte deze met een grote kracht naar beneden. Al snel zat Novem in de lucht en op volle snelheid zigzagde hij door het bos. Het bos was op sommige plekken nauwer dan andere, maar dit zorgde niet voor problemen. Novem was niet zo vreselijk groot, maar wel wijs en sterk wat het tot een goede combinatie maakte. Binnen elke minuten kwam hij bij de bron van het geluid. Daar zaten al 3 draken en degene die het geluid had voortbracht, Adanya. Hij landde haast geruisloos en knikte als teken van begroeting.

White glimlachte naar Adanya. "Ja, hopelijk doet iedereen het goed! Maar ik heb er zeker vertrouwen in!" Zei ze en keek eens rond of er al anderen waren. Toen ze plots in de verte een kleurrijke draak zag vliegen knikte ze. Dat was Rainbow. White glimlachte vriendelijk. "Hallo Rainbow, fijn dat je er bent!" Zei ze en zag Darko dan ook aan komen. White knikte naar Darko als een begroeting en tuurde al in de verte naar de anderen van de groep. White was al zeer tevreden dat er toch al een paar zijn gekomen en wist dat dit een fijne dag zou worden. Toen ze ook Novem zag grijnsde ze zachtjes. "Hoi Novem, ook leuk jou hier op deze prachtige dag te zien." Zei ze en keek naar Adanya. "Wie moet er dan nog komen?" Zei ze met een fluister stem en telde wat in haar zelf. Wat maakte het ook uit, als de rest niet kwam was het maar hun schuld. Zij die hier waren hadden kans op een rang, degene die er niet zijn niet. Toen White niemand zag aankomen nam ze toch het besluit al een preek te geven. "Aandacht aandacht, alstublieft!" Zei ze en stelde zich wat hoger op de heuvel. "Zoals jullie allemaal wel weten wordt er vandaag een jacht of te wel een soort proef gegeven waar iedereen kans maakt op een rang." White keek iedereen even serieus aan en legde vooral de nadruk op 'kans'. Het zou White's en Adanya's keuze zijn om te beslissen wie klaar voor een rang was en wie niet. "Deze proef bestaat uit drie delen!" Voegde ze er nog aan toe en keek allen enkele seconden in het gezicht aan. "Het eerste deel, ieder van jullie zal een grote prooi moeten vangen. Hoe groter en dikker hoe beter. Kom je met een konijn, mag je wel al raden dat je geen rang zult krijgen." Zei ze ernstig en sprak verder: "Het tweede deel zal bestaan uit een afstand test. Wat die inhoud is; ik zal ergens een paar kilometers van hier staan op een hoge berg, Adanya blijft hier. Jullie zullen allen te samen zo snel en zo hoog mogelijk moeten vliegen totdat jullie de hoogte op de berg bij mij bereiken. Hier gaat het om kracht en snelheid." Zei ze en knikte naar iedereen. Het derde deel zou ze straks wel uitleggen, eerst wat tijd overlaten voor vragen of dergelijke.

Darko was gaan zitten toen een andere draak met veren op zijn kop kwam aan vliegen. "deze draak was dus Novem?" dacht Darko en hij keek de draak even aan en knikte naar hem als begroeting, daarna sprak White luid wat ze vandaag zouden doen. het jagen op groot wild was een van zijn lievelings dingen, dus hij zou zeker zijn best doen. wat sneelheid betreft zat het Darko ook niet echt tegen. zijn blik gleed even naar Rainbow en Novem, maar aan hun bouw kon Darko zien dat ze eigenlijk voor snelheid gebouwd waren. daarna draaide Darko zijn kop weer terug en kreeg te horen of ze nog vragen hadden. darko Schudden zijn kop om een bij weg te jagen en krabte er daarna aan.
zijn blik op White gericht te houden keek Darko bedenkelijk aan wat hij starks zou gaan vangen.

Novem knikte niet nogmaals naar White, maar zijn ogen spraken voor hem. Een lach die niet op zijn gezicht stond maar in zijn ogen. "Inderdaad een prachtige dag, hopelijk zullen de dagen nog zo blijven" zijn stem was diep maar tegelijk licht. Hij luisterde naar wat White vertelde. Hij nam ondertussen iedereen nauwkeurig in zich op, tenslotte had hij sommige nog nooit ontmoet. Hij zag dat Darko knikte ten teken van begroeting. Hij knikte niet terug, hij had immers iedereen al begroet. Zijn ervaring had hem geleerd dat wanneer je een begroeting altijd beantwoordde je je hoger boven de andere opstelde. Zeker aAangezien hij deze draak ouder dan zichzelf schatte wilde hij niet de verkeerde indruk wekken. Om te laten merken dat hij het had begrepen keek hij Darco even aan om daarna weer terug te kijken naar White. Hij vond het wel grappig dat White het over de grootste prooi had, hoe groter hoe beter. Hij had wel ideeën, maar hij wist niet of die uitvoerbaar waren volgens de regels. "White, is het mogelijk om al team een zo groot mogelijke prooi te vangen? of is het echt een individuele opdracht?". Alles aan zijn lichaam was ontspannen op zijn zintuigen na. Hij probeerde alvast enkele ideeën in zijn gedachte uit, om te zien of ze zouden werken.
De tweede test zou een afstand test zijn. Dat zou wel goed komen aangezien zijn vleugels daarop waren getraind, lange afstanden en wendbaarheid. Zijn gewicht had hij tenslotte ook mee. Hij was niet heel zwaar of groot. Daardoor had hij minder moeite om zichzelf in de lucht te houden.

Mudly zat in zijn huis wat te snijden aan een blok hout toen hij ineens een fluit hoorde. Hij wist het niet thuis te brengen maar had al zijn vermoedes. Hij greep zijn boog en rende de deur uit.
Niet veel later kwam hij op de plek aan en ging op een tak zitten en keek naar de rest. Zonder een woord te zeggen keek hij de draken en Adanya aan. Zijn ogen glunderde. Hij had zich hier al op voorbereid. Zijn ogen gingen naar de blauwe gevederde draak die een vraag stelde. Nu vond hij het moment om zijn aanwezigheid bekend te maken. "Ik had begrepen dat het individueel is...." zei Mudly kalm. "Echter zit iets mij dwars....een draak tegenover een mens. Is dat wel een eerlijke strijd. Een draak kan met gemak een grotere prooi meenemen dan een mens..." zei Mudly kalm. Toch had hij zich hier al op voorbereid. De tweede proef was echter een ander verhaal. Die had hij niet zien aankomen. Rustig bleef hij op de tak zitten wachtend tot White zijn reactie gaf.

White hoorde wat Novem zei en knikte nogmaals. "Ja hopelijk van wel", zei ze glimlachend en zag alsof hij glimlachte door naar haar te kijken. White draaide haar hoofd niet-begrijpend om en hoorde Mudly in de verte al komen. "White, is het mogelijk om al team een zo groot mogelijke prooi te
vangen? of is het echt een individuele opdracht?" Hoorde ze plots. White draaide haar gezicht naar Novem en probeerde de vraag goed in haar geheugen te printen om er een goed antwoord op de zeggen. "Ik denk dat het het best is om in groep te gaan. Dan leren jullie elkaars capaciteiten en technieken kennen. Waar je wel op moet letten, je werkt samen. Dus heb je een prooi, je hebt het samen gedaan. Uiteindelijk zullen ik en Adanya beslissen na de snelheid proef wie er klaar voor is een rang te krijgen", zei ze duidelijk en zuchtte na al die lange zinnen. "Maar goed, de derde proef zal een behendigheid proef zijn. Die zal gaan over een paar moeilijke sprongen in het bos. Wat en hoe die zullen staan zal straks duidelijk worden. Wat ik jullie alvast wil vertellen, het is niet te onderschatten! Jullie zullen een stuk door modder moeten gaan, terwijl over een boom bomen moeten vliegen, en nog proberen de eindmeet te halen", zei ze serieus en keek iedereen aan. "Let op, wie het niet haalt, krijgt geen rang, en dat spreekt voor zich!", zei ze en liet dan haar blik naar Mudly glijden. "Natuurlijk kun jij niet vliegen en de snelheid meedoen, daarom zal Adanya je een drietal proeven aanwijzen, die jij, onder haar ogen zult moeten doen", zei ze en keek dan naar Adanya. "Adanya, wil jij voor Mudly een drietal proeven voorbereiden?" Fluisterde ze in haar oor zodat niemand anders het kon horen. White knikte naar iedereen en wilde starten. "Nou, dan zou ik zeggen, de eerste proef gaat beginnen. Spreek met z'n allen af wie wat gaat doen, en ga dan op jacht. Ik hoop jullie straks terug te zien met een groot karkas!" Zei ze en brulde luid om een startsein te geven.

Rainbow had geen vragen en luisterde aandachtig naar wat er besproken werd. ze keek na de brul van White te horen naar novem en Darko. ze leip een kleine stukje dichterbij en bleef voor de twee draken staan. 'het lijk me het beste om voor een grote beer te gaan?' stelde Rainbow voor en ze keek zowel Novem als Darko aan. ze was benieuwt naar wat die twee er van vonden.

Novem had al grote plannen. White vertelde dan dat het een grote prooi moest zijn en dat houd in met veel vlees. Je kon het ook anders bekijken, als je nou een kudde reeën zo'n stuk of 15 bij elkaar wist te houden... Ineens drong er iets tot hem door. De oosterse draken hadden hem hun jacht techniek geleerd. Het was een techniek die precisie, snelheid, wendbaarheid en uithoudingsvermogen vereisden. Rainbow zat te denken aan een beer. Dat was geen slecht idee wanneer je in je eentje was, maar wanneer je met een groep was konden de meeste stil langs de zijlijn zitten. Dat was natuurlijk niet de bedoeling. "Ik stel voor dat we de Oosterse jachtechniek gebruiken. De meeste zullen deze waarschijnlijk niet kennen, maar daarom zal ik het uitleggen." Novem keek even rond of ze luisterden en de woorden goed tot zich namen. "Eerst zoeken we een kudde met meerdere reeën. Deze zijn dan misschien niet groot, maar wanneer je deze met z'n vele weet te vangen heb je wél veel. Daarom, wanneer we een grote groep hebben gevonden, gaan er 3 draken verderop in het bos zitten. Deze moeten zorgen dat wanneer de reeën hun kant op worden gedreven deze niet zomaar ervandoor kunnen. Hiervoor is dus een goede timing en wendbaarheid vereist. 2 andere draken jagen de reeën de goede kant op. Ze moeten dus zorgen dat de groep bij elkaar blijft en er geen gaten ontstaan. Wanneer iedereen bij elkaar komt gaat 1 draak van boven af te aanval. De andere zullen er vanaf de grond zoveel mogelijk verwonden. Let op! je hoeft ze niet gelijk te doden. Zorg eerst dat je er zoveel mogelijk verwond. Wanneer je er een stuk op 3 hebt, afhankelijk van de groep reeën, kun je ze doden. Zo hebben we uiteindelijk meer vlees dan wanneer je een beer of ander dier pakt." Novem ademde even diep in na dit hele verhaal. Hij hoopte dat iedereen het had begrepen en natuurlijk dat ze ermee akkoord wilden gaan. Even keek hij naar White, om te zien of hij enige goedkeuring of andere emotie zag.

Darko luisterde aandachtig en keek Novem Serieus aan. 'we zou het kunnen proberen.' zei Darko en hij luisterde naar de geluiden van de natuur voor mogelijke hoefstappen van herten of ander wild. zijn gedachten maalden het was iets voor hem om stilletjes af te wachten en dan op te duiken zodat hij veel kon verwonden voor de het door hadden. instemmend knikte Darko goed keurend naar Novem en wachten af wat Rainbow zou gaan doen zij had immers net zulke veren als Novem, maar toch weer anders. zijn blik gleed even naar White die had staan luisteren naar wat de andere twee draken hadden besproken. ' ik zou wel willen wachten en dan een stel van de dieren verwonden!' stelde Darko voor en hij begon jeuk aan zijn poten te krijgen en stil zitten ging nu moeilijk. nerveus in afwachting van wat er nu gezegd ging worden verplaatste hij zijn gewicht even van de ene poot op de andere.

Rainbow luisterde naar wat Novem zei en keek even bedenkelijk naar Darko die gelijk voorstelde dat hij op de prooi zou gaan wachten die op gejaagd werdt. 'geen slecht idee en ik zou ze zelfs in mijn eentje kunnen opjagen. niet om opschepperig te lijken, maar met een van mijn aanvallen kan ik zelfs de huizen van de mensen omverblazen als ik wil!' zei Rainbow en ze wist eigenlijk niet veel te zeggen. haar kleuren mochten dan laten lijken dat ze geen speciale gaven of krachten bezat dat het genezen van de zieken of gewonden, maar de overige aanvallen van haar konden serieus iemand pijn doen of van zijn voeten blazen. Rainbow had zoals eens eerder gejaagd en ze had Leona zelfs voor gedaan hoe ze ooit eens twee herten van de kudde had doen scheiden. ze wilde graag een rang krijgen, maar dan moest ze wel laten zien wat ze in haar mars had. en een kudde op jagen was wel het simpelste wat ze kon doen. de andere zouden kunnen wachten als zij de kudde op hen af joeg. maar of de groep ermee akoord ging was een tweede.

Kami vloog over de vallei. Zijn kop keek even beide kanten uit. Een aardig stuk verderop zag hij het bos liggen. Onder hem was alleen een groot veld. Door het groen zag hij een konijntje huppelen. Even volgde hij het beest, maar al snel ging het hem te langzaam en vloog hij door. Met een paar flinke slagen was hij weer op snelheid en vouwde hij zijn vleugels langs zijn lichaam. Hij schoot als een pijl door de lucht en wanneer hij begon te zakken maakte hij weer wat slagen waarna hij weer even vooruit kon. Toen hoorde hij iets. Het kwam uit de richting van het bos. Een fluit. Was dat niet...? Jawel, het was Adanya. Hij versnelde nog meer en kwam steeds dichterbij. Onder hem zag hij de eerste bomen en het werden er al gauw meer. Kami remde af en liet zich zakken. De bomen weken opzij en onder hem zag hij al meer draken van zijn groep. Zijn poten raakten de grond en hij vouwde zijn vleugels weer langs zijn lichaam. 'Kami meldt zich.' zei hij alleen maar. Zijn ogen gleden langs alle mensen en draken. Allemaal verschillend, groot, klein, groen, geel, of, zoals Rainbow, alle kleuren door elkaar. Een glimlachje verscheen op zijn lippen.

Mudly keek naar White en knikte. Andere opdrachten. Hij was benieuwd wat. De jacht was wel iets wat hij zelf kon. Het enige probleem waar hij tegenop zou stuiten was het versjouwen van het hert. Hij keek naar Adanya die nu voor hem 3 andere opdrachten moest verzinnen. Improviseren? Het was niet zijn sterkste kant maar hij zou het er maar het beste van maken. Rustig sprong hij uit de boom en landde op zijn voeten. Zijn boog in zijn hand en zijn zwaard op zijn heup gebonden keek hij naar Adanya wachtend op zijn mogelijke opdrachten.

Adanya had een tijd zwijgend toegekeken naar de draken die zich verzamelde. Vele hadden zich nu op deze plaats laten rusten, en waren vervolgens bezig met de opdracht. Opdracht 1 voor draken was jagen. Maar voor de mens, het zou niet eerlijk zijn om een mens tegen over een draak te laten jagen, dit zou dan ook niet erg eerlijk zijn. Maar tot nu toe was er maar een mens in de groep. En opzich vond Adanya dat best jammer maar Mudly was aardig en behulpzaam. Was gebleken toen hij haar vroeg wat er aan de hand was.
Adanya zag dat Mudly aangekomen was, z`n boog en zwaard had hij bij zich. Hij hoorde vele stemmen door elkaar, Die van White, andere draken en die van Mudly. Ze concentreerde zich meer op die van White en Mudly. Hij zei tegen White dat het niet eerlijk zou zijn dat je draak tegen mens liet strijden, wat ook wel zo was. White antwoorde erop dat Adanya 3 opdrachten zouden verzinnen. Dat was niet moeilijk. De opdrachten zouden lijken op die van White, maar een enkele zou erg afwijken. De eerste opdracht was bijna het zelfde. Mudly zou moeten jagen op groot vee moeten jagen.
Adanya rekte haar rug uit en liep naar Mudly toe. ,,Heei." begroette ze hem kort. ,,De eerste opdracht lijkt op die van de draken, je moet groot vee vangen en probeer zo minmogelijk wapens te gebruiken." Zei ze met een zelfverzekerde stem die de hiervoor ook had. Ze keek hem aan en wachte op enig iets van
antwoord.



(Srry lang niet gepost)

Tussen alle gesprekken door ving hij op wat zijn opdracht zou zijn. Maar toch wilde hij eerst naar White. Het leek hem zo asociaal om meteen te beginnen. Zijn ogen gleden over de groep. Ergens vlakbij Adanya zag hij haar staan. Met grote passen stapte hij op haar af. Ergens voelde hij zich een beetje ongemakkelijk dat hij zoveel groter was dan haar. Niet zeuren, Kami, jij kan er ook niets aan doen. Sprak hij zichzelf toe. Toen deed hij nog een stap, zodat hij zo'n beetje voor White stond. 'White..' hij gaf haar een knikje. Wachtend op haar antwoord gleden zijn ogen even langs haar lichaam. Ze was een mooie draak. Een klein beetje verlegen kuchtte hij. Zijn poten schuifelden heen en weer en met de punt van zijn staart tekende hij figuurtjes in de aarde.

Mudly glimlachte en knikte. Jagen op groot vee? Dat was niet moeilijk. Maar met zo min mogelijk wapens was wat moeilijker. Hij dacht even na en kreeg een ingeving. Hij glimlachte en keek naar Adanya. "Ik zal dan maar eens beginnen..." zei hij en glimlachte. Even dacht hij kort na maar al gauw wist hij hoe hij het aan moest pakken. Op een wat sneller tempo liep hij uit het zicht van de rest. Zijn huis stond een halve kilometer van hun vandaan en hij kon daar nog net halen wat hij nodig had. Even later kwam hij terug gerend met een net in zijn handen. Hij had een lichte glimlach op zijn gezicht. Hij liep toen weer van de groep weg. Met het net in zijn handen ging hij op zoek. Toch liep hij zo weg dat Adanya hem kon blijven zien. Ze moest immers bepalen hoe hij het deed en het had geen nut om deze opdracht uit te voeren zonder dat Adanya het zag. Uiteindelijk stond hij stil. Hij zag in de verte een paar wilde koeien grazen. Hij glimlachte en zocht dacht na hoe hij het aan zou pakken. Rustig sloop hij naar een boom en klom er in. Na een tiental minuten was het zo ver. Hij kon dit, mocht hij het goed doen, tot succes uitvoeren. Zijn ogen gingen naar het groepje koeien. Hij liep er met een klein afstand om heen en probeerde zo stil mogelijk te zijn. Hij stond ineens op en de koeien merkte hem op. De koeien begonnen van hem weg te rennen en Mudly rende er achter aan. Ondertussen greep hij zijn boog en een pijl. Het liep zoals gepland. De koeien gingen recht op de val af. Ineens stond hij stil. En richtte hij zijn pijl. Hij schoot recht op een touw af dat doorknapte. Ineens schoot er een net omhoog en een tweetal koeien kwamen vast te zitten. De rest rende een andere richting uit. Mudly keek naar de twee koeien. Hij liep er rustig op af hij smeerde wat vloeibaars op een klein naaldjes en liep naar de koeien toe. Hij stak het naaldjes vlak onder de been van beide koeien. Nu hoefde hij alleen maar te wachten tot ze in slaap vielen.

Met een geïrriteerde blik opende ze haar ogen. Het eerste wat ze zag was de waterkant van de rivier en hief een beetje verbaast haar kop op. Dat geluid, dat had ze eerder gehoord. Een fractie van een seconden daarna herinnerde ze het geluid en koppelde het aan de vrouwelijke tweebeen die altijd met White was. Ze stond op, rekte zich eerst even uit, en zette zich toen af. Haar grote vleugels opende zich en sloegen met een enorme kracht naar beneden, om haar gewicht tegen de zwaartekracht te keren en omhoog te krijgen. Met een paar slagen was ze boven de boomtoppen en vloog ze naar de plek waar het geluid vandaan was gekomen. Haar blik was overgeschakeld naar warmtebronnen en al gauw - sneller dan ze had verwacht - zag ze een paar grote warmtebronnen met een stuk of twee kleineren. Draken en tweebeners, dacht ze vrolijk en zette haar daling in. Ze lande rustig aan de rand van de groep en keek even om zich heen. Er hadde nal veel draken zich verzameld, en het zenuwachtige gevoel dat ze altijd bij grote groepen kreeg kroop weer vanuit haar buik tot aan haar keel. Ze probeerde het weg te slikken maar het gevoel bleef toch nog een beetje zitten. Ze wist dat dit een bijeenkomst was voor jagen, maar wat ze nou precies moest gaan doen wist ze niet. Met rustige passen en haar vleugels tegen haar zij aan geplakt liep ze naar White. Met een draak praten was toch iets makkelijker dan met een mens, had ze besloten. 'Hallo, ik weet niet of we ons moeten aanmelden. Maar hierbij meld ik mij aan,' zei ze een beetje schaapachtig. 'Wat moet ik, of wij, precies doen?' stelde ze toen haar vraag maar, hopen dat ze niet erg dom overkwam.

Novem luisterde naar wat de twee andere draken te vertellen hadden. Hij vond het inderdaad een goed idee als Darco de kudde zou opwachten en Rainbow de kudde zou opjagen. Het was alleen niet de bedoeling dat Darco dan niks te doen had... ineens schoot Novem nog een idee binnen. " Darco, terwijl de groep naar jouw wordt gejaagd kun jij ondertussen eventuele andere dieren opsporen. Als je zorgt dat je in een straal van 500 meter blijft van de afgesproken plek kunnen we zo nog eventuele andere dieren aan de kudde toevoegen. Deze mag je natuurlijk ter plekke doodde". Novem keek opzei toen hij een andere draak zag aankomen. Deze landde en vouwde zijn vleugels langs zijn lichaam. Novem begroette de draak door te knikken, net als hij bij de andere had gedaan. Hij wist dat dit de draak moest zijn genaamd Kami, hij had hem wel eens vaker in het luchtruim gezien. Wanneer Kami naar White toeliep om haar te begroeten keek Novem hun kant uit. Nauwlettend hield hij de draak in de gaten, onopvallend zodat het alleen voor een zeer getraind oog was getraind, voor een die Novems ogen begreep. Inwendig moest Novem lachen wanneer de draak figuurtjes met zijn staart begon te tekenen. Hij keek even kort naar White waarnaar hij weer weg keek. White zou begrijpen wat hij bedoelde, tenmiste daar ging hij vanuit. Ze had immers ook begrepen dat hij toch kon lachen wanneer zijn mond een streep was.

Darko keek Novem aan en luisterde naar wat hij zei. Darko grijnsde breed en hij dacht eerst dat hij stil had moeten zitten wachten. zijn grijns was al antwoord genoeg om geen woorden meer te spreken. 'de dieren die in het bos leefden zouden beter een schuilplaats kunnen gaan zoeken!' zei Darko en zijn stem werd lichterlijk vals. het jagen zat hem in het bloed net als bij alle roofdieren, en verder geen draak uitgezonderd. ook hij keen even naar Kami die net wat aangekomen, maar de blauwe draak van de schuilplaatst waar de groep thuis was landen net en Darko knikte licht als begroeting. zijn blik gleed weer naar Novem. 'waar wil je de plaats hebben waar we de buit naar toe jagen?' vroeg Darko en hij zwiepte onrustig met zijn staart.

White glimlachte en hield de draken nauwlettend in het oog. White knikte toen Novem zijn plan begon te zeggen. "Goed plan, een grote kudde is moeilijk en vraagt een grote inspanning, maar ik geef mijn toestemming om het te proberen", zei ze eerlijk en knikte naar iedereen. Behalve naar Novem, die gaf ze een knipoog. Net alsof ze hem wou bedanken voor zijn plan, zo had iedereen een taak en was het goed. Toen White plots een andere draak zag toverde ze meteen de altijd blijvende glimlach op haar gezicht. "Goedendag, Ik ben White, de leider van de clan. Dit is Adanya de medeleidster." Zei ze knikte naar Adanya. Toen ze hoorde dat de draak Kami heet grinnikte ze zachtjes. "Kami, een mooi naam. Je mag je gerust al bijvoegen bij de rest", zei ze vriendelijk en richtte haar aandacht dan op Mudly die al direct in de weer was om alles volgens zijn ideeën te volbrengen. En dat vond ze ook goed. Het was een teken dat hij toch maar zijn plan kon trekken als hij moest jagen. En dat moest White ook zeggen. Als enige mens, behalve dan Adanya, was hij heel goed. White grijnsde en liet haar aandacht dan weer afleiden door naar Leona te kijken. Zij deed het ook heel erg goed. Iedereen deed het eigenlijk goed, fantastisch zelf. Toen White plots de stem van Kami keek ze op. "Ja", antwoordde ze en knikte naar de groep. "Doe met hen mee, straks mis je het nog", zei ze zachtjes en probeerde alles weer wat in de gaten te houden.

{Late reactie+korte post= Erg erg...XD}

White stelde hem voor aan Adanya, Kami knikte even naar haar. Ze legde uit wat hij moest doen en knikte weer. Daarna draaide hij zich om naar de andere draken. 'Hebben jullie al een plan bedacht?' vroeg hij vriendelijk, even keek hij naar Leona en glimlachte. Ze was er ook bij, dat stelde hem gerust. Zijn ogen gleden de groep af en hij ontdekte ook de felle kleuren van Rainbow. Ook naar haar glimlachte hij. Daarna keek hij de groep weer rond. De meesten kende hij niet. Maar hij hoopte dat daar snel verandering in zou komen. Het was toch wel fijn als je wist bij wie je in een clan zat. Hij hoefde niet hun levens van binnen en van buiten te weten, namen waren genoeg. Dat zou vanzelf wel komen, bedacht hij bij zichzelf. Je bent er net. Blijkbaar kwam de zon achter een wolk vandaan gekropen, want ineens scheen er tussen de boomtoppen door een fel licht. Dat zorgde voor een glimlach op zijn gezicht. Zijn ogen keken naar de draak die White Novem had genoemd, hij had waarschijnlijk een plan bedacht. Zo had hij tenminste opgevangen. Een klein beetje vragend keek hij hem aan. De draak had een vriendelijke uitstraling. 'Oh, sorry, ik vergeet me voor te stellen.' verontschuldigde hij zich, 'Kami, is mijn naam.'
Even keek hij de groep weer rond.