I'm back, released from the evil side.

Flora had haar ocarina veilig opgeborgen toen er een draak verscheen, ze was al opgesprongen en had een paar passen richting haar boog gedaan zodat ze deze kon pakken als het nodig was. Ze bleef kalm, eerst had ze iets willen zeggen maar Mudly leek alles onder controle te hebben. Ze had nog willen reageren op zijn woorden over vriendschap...
De draak verdween uit het zicht, Flora zuchtte en keek naar Mudly die op de grond zonk en zijn gezicht achter zijn handen liet verdwijnen. Flora ging naast hem zitten en legde een hand op zijn schouder "Ach, dat kon jij toch niet weten Mudly" zei ze rustig. Ze pakte zijn hand en verborg deze in haar handen zodat zijn gezicht weer door de zon verlicht werd. Ze wou iets zeggen maar haar woorden bleven uit.

Mudly merkte dat de draak wakker werd maar reageerde er niet op. In zijn kop maalde verschillende gedachten ongestoord verder. Hij merkte een hand op en de woorden van Flora. Hij slikte even. Toch had hij niet mogen zingen. Hij had Flora in gevaar gebracht. Wat voor vriend ben je als je anderen in gevaar bent? Hij merkte dat ze met haar handen een hand van hem vast pakte en hij voelde de zon langzaam zijn gezicht opwarmen. Hij keek met betraande ogen kort naar Flora. Zonder er bij na te denken vloog hij haar om haar hals en gaf haar een vriendschappelijke knuffel als dank. Hij liet haar snel los en veegde zijn tranen weg. "Het blijft toch iets wat ik niet had moeten doen." zei hij zacht en keek naar zijn schoot. De tranen waren inmiddels weg maar zijn gevoel was er nog steeds.

Flora was even verbaasd over Mudly's reactie maar reageerde toen door hem vrienschappelijk terug te knuffelen. "Ik ben niet boos op je, je loopt altijd risico ookal zing je niet" ze keek even naar de lucht en glimlachte oppeens "Je hebt een heel mooie stem" zei ze tegen Mudly. Ze ging weer rechtop zitten toen ze merkte dat ze de hele tijd richting Mudly geleund had gezeten, steunend op haar ene hand. Het gras had een afdruk op haar palm achtergelaten. Ze veegde het gras van haar hand en zocht Murray met haar blik. Het witte rendier stond een eindje vederop te grazen alsof de draak er nooit was geweest.

Mudly keek naar zijn schoot en keek naar Flora die wat tegen hem zei. "Je hebt gelijk..." zei hij kalm. Het deed hem stukken beter voelen. Hij hoorde de compliment die ze zei. Gauw keek hij weg. Hij wist wat hij nu deed. En hij wilde liever niet dat Flora het zag. Als ze daar over complimenteerde wie het ook was raakte dat altijd een gevoelige plek. Hij wist dat zijn wangen nu lichtrood waren en hij hoopte dat dat snel weg ging. Mudly was dan wel niet degene die je snel zag blozen toch deed hij het wel eens. Hij glimlachte even ongemakkelijk maar keek Flora nog niet aan. Niet voor hij zeker was dat hij gestopt was met blozen.

de soldaten kwamen steeds dichterbij maar zagen Darko niet die zich zo opgesteld had dat zij hem niet snel zagen, toen de soldaten half voorbij Darko waren sprong hij plotseling ter midden in de stoet en brulde luid. de soldaten reageerde geschokt, want ze hadden hem niet verwacht en konden niet bij hun wapens voordat Darko de eerste de beste van zijn rijdier had gemept. luid geschreeuw weerklonk over het veld en Darko genoot van hun jammer kreten. verschillende soldaten had hij al op geslokt, voordat hij een vroeuwelijke stem woedend hoorde schreeuwen.

(aha en die vrouw is?)

Flora glimlachte, helaas niet lang: Schreeuwen klonken over de velden. Ze zuchtte "Blijkbaar is die draak een soort van peper, erg snel boos. Straks lokt hij nog drakenjagers naar zich toe, die gasten éten draken" grinnikte Flora. Ze keek naar Mudly "Waarschijnlijk is dit een val en wil hijdat we hem gaan aanvallen..." Flora keek naar haar zwaard, boog en pijlkoker met haar pijlen. Met een goed gemikt schot zou ze een pijl door het oog van de draak kunnen jagen en er aan de andere kant weer uit laten komen. Maar ze voelde geen drang om een draak te doden: Waar moest je zo'n gigantish karkas in s'hemelsnaam laten? Flora bevochtigde haar lippen en keek naar de bosrand waar de draak de soldaten veroorberde "Ik snap niet dat hij mensen lekker vind, vreemde gewoonte"

Mudly hoorde ineens een luidde brul. Was dat de draak van daarstraks. Flora en Mudly hadden in iedergeval niets verkeerds gedaan. Het was wat anders. Niet veel later hoorde hij ook mensen gillen. Hij keek naar Flora. Hij wist dat door het geschreeuw zijn gedachten ergens anders op stonden en hij niet meer zou blozen. Wie verstoord de rust nu weer...eerst die rode draak en nu dit... dacht Mudly. Zijn ogen schoten naar Flora. Ze trok kennelijk de conclusie dat het die draak was. Hij zelf zag de kans er ook wel in. "Een val? Als hij wil dat wij hem aanvallen kan hij dat veel anders aanpakken..." zei hij met een zucht. Hij zuchtte opnieuw. Wat moest hij nu doen. Helpen en zijn leven riskeren. Of hier bij Flora blijven en haar zo goed mogelijk te beschermen. Al kon Flora goed voor zichzelf vechten, iets wat Mudly zeker van was. Hij besloot toch maar te blijven zitten en af te wachten wat Flora zou doen.

Darko keek op en keek rond, maar zijn intressen gign niet uit naar haar stem. de soldaten waren immer dood en hun rijdieren renden uit paniek alle kanten op. zijn maag was gevuld en Darko zetten zich af. als er drakenjagers kwamen dan doden hij die ook, dat had hij al eerder gedaan. Darko landen weer bij het plateu en ging liggen. zijn blik bleef op de twee over gebleven mensen hangen, maar de moeite om hen ook aan te vallen had hij totaal niet. Darko wist niet waarom, maar het gevoel van veiligheid kwam bij hem op. Darko schudden zijn kop en trok met zijn klauw een schild tussen zijn tanden vandaan.

Met de seconde werd het blijven zitten voor Mudly steeds moeilijker. Op een bepaald moment greep hij zijn zwaard en stond hij op. Echter verstomde toen het geluid wel. Was dit de actie die een val in gang zetten of waren alle mensen die er net liepen al opgegeten. Hij slikte even. Hij wierp zijn zwaard weg en ging gauw naast Flora zitten. Hij zag de rode draak weer over vliegen en greep richting zijn zwaard als een reactie om ieder moment een aanval te verwachten. Hij merkte echter dat Darko op een rots ging liggen en weer naar hun keek. Vreemd genoeg viel hij Mudly en Flora niet aan. Mudly deerde het niet en liet zijn zwaard los. Hij keek naar Flora niet wetend wat hij moest doen. Hij keek weer voor zich en probeerde de aanwezigheid van de draak met moeite te negeren.

Flora keek even toe hoe de rode draak weer in slaap viel voor ze zich acherover in het gras liet vallen "Blijkbaar waren er niet zo veel mensen" zei ze terwijl ze naar de wolken keek. Ze verbaasde zich over de draak: Hij at mensen, snel aangebrand en sliep veel. Ze brak haar hoofd er niet langer over en luisterde naar de wind door het gras. Een dof gedreun klonk, ze herkende het geluid maar kon het niet thuisbrenengen. Toen het luider werd ging ze rechtop zitten, toen zag ze wat het geluid produceerde: Een stevig paard kwam met een noodvaart op hen afrennen. Het schuim stond hem rond de bek en het wit van zijn ogen was te zien.

(moe gaan)

Mudly liet zich eveens achtover in het gras vallen naast Flora en glimlachte licht. Hij voelde dat de rust langzaam terug keerde. Echter voor korte duur want het werd opnieuw ruw verstoord door een gedreun. Hij ging overeind zitten en zag een paard op hen af rennen. Hij slikte even. Hij merkte dat het paard snel naderde en recht op Flora af rende. Hij boog zich letterlijk over Flora als bescherming en merkte dat het paard over hun heen sprong. Al snel voelde Mudly een stevige pijn in zijn schouders. Het hoef van de achterpoot was tegen zijn zij geslagen, iets wat het paard in alle angst niet eens door had. Mudly bleef echter boven Flora hangen met zijn ogen pijnlijk dicht geknepen. Op het moment dat hij het paard op een veilige afstand inschatte ging hij weer van haar af met een pijnlijke kreun. Even legde hij zijn hand op zijn zij en sloot zijn ogen pijnlijk. "Flora..." zei hij met moeite. "Ben je in orde..?" vroeg hij en keek even met een oog naar haar.

(Ik moet gaan T^T sorry....tot morgen)

zijn slaap werdt weer eens verstoord en Darko's blik gleed weer naar het tweetal, maar het geluid kwam niet van hen, maar van een op hol geslagen paard dat over hen heen sprong. een misselijk gevoel keerde in zijn maag toen Darko de landing van het paard zag. die beweging maakten een paard altijd wanneer het iets geraakt had. vreemd genoeg voelde Darko medeleiden voor het tweetal, iets dat nooit bij hem op kwam bij mensen. maar het geen was dat de jongen hem net zo behandelt had als toen hij zwaar gewond was en door hen verzorgt was die Darko net zo behandelt hadden als Mudly. Darko kon er niks aan doen, maar hij moest braken. maar dat dee hij niet in het zich van de twee mensen. Darko stond op en leip met rustige passen naar hen toe. 'alles goed hier?' vroeg hij bezorgt, maar dat had Darko niet door.

Normaal had ze sneller gereageert maar ze was nog wat in de war van de rode draak en was te laat. Gelukkig was Mudly dat wel. Toen het geluid van hoeven wegstierf ging Mudly van haar af. Hij leek een klap te hebben gekregen van een van de hoeven. "Bedankt Mudly" zei ze, ze glimlachte. Toen de rode draak weer kwam stond Flora op, even dacht ze dat hij ging aanvallen maar zijn houding was veel rustiger dus ontspande ze zich een beetje "Ik denk dat het paard hem heeft geraakt" zei Flora "Kunt U een klein vuurtje maken?" vroeg ze beleeft aan de draak "Dan kan ik wilgenbastthee zetten, dat werk pijnstillend" legde ze kort uit terwijl ze in haar bagage rommelde en haar medicijnbuidel tevoorschijn haalde.

Darko keek bezorgd naar Mudly, maar een genezende eigenschap had hij niet. hij luisterde naar Flora's woorden en ging zitten. 'als je hout hebt kan ik dat wel.' zei Darko en hij toe hoe Flora in haar tas begon te rommelen. Mudly hielt de pijnlijke plek nog steeds vast zijn blik gleed weer naar Flora.

Flora zocht wat droge takken bij elkaar en legde een kring van stenen neer waar ze de takken in legde. "Voorzichtig, als het vuur het gras raakt hebben we een probleem"
Toen het vuur brandde zette Flora twee gevorkte takken aan weers kanten naast het vuur. Ze deed wat water uit haar waterzak in haar leren kookpot en hing deze aan de dikke tak die op de twee andere steunde. Ze liet de wilgenbast erin zakken en wachtte tot de thee klaar was. Om de tijd nuttig te verdoen zocht ze naar verband.

toen Flora de het nodige hout had gevonden en een ring van stenen had neer gelegt, blies Darko een kleine vuurstraal op de droge takken. Flora hing een kookpot op en Darko ging zitten en wachten af wat er verder gebeurde. trewijl het water zou gaan koken was Flora al weer bezig met rommelen.

Ze was op weg naar haar grot geweest waar ze samen met de draken meestal overnachtte. Haar huis sond een soort van in de grot... Ze had behoorlijk wat spullen bij zich die ze op de markt gekocht en in de bossen en velden bij elkaar gezocht had. Ze wou die naar haar huisje brengen toen ze Mduly tegenkwam en wat kruiden zag die ze nodig had.
De thee was klaar. Flora haalde een paar houten kommetjes tevoorschijn en vulde er een met de bitterzoete thee. Ze gad het kommetje aan Mudly "Zou je je bovenkleding uit kunnen doen zodat ik de plek kan bekijken?" vroeg Flora terwijl ze haar hoofd boog om de schaduwen haar blos te laten verbergen.

Mudly keek naar de draak die bezorgd vroeg hoe het ging. "Het gaat..." zei hij kalm. Hij merkte dat Flora er gelijk werk van maakte. "Hout haal ik wel..." zei hij met een pijnlijke stem en wilde op staan. Maar hij werd echter tegengehouden door een pijnscheut die door zijn zij schoot. Hij keek naar Flora die echter al met hout aan kwam lopen. Hij glimlachte. Haar woorden deden even haar aan kijken. Hij glimlachte. Hij trok zijn bruine trui over zijn hoofd met een beetje moeite en zijn zwarte shirt ging ook uit. Mudly's gespierde lichaam kwam naar boven. Hij glimlachte. Hij keek naar zijn zij. Er was duidelijk een blauwe plek te zien. Het zou hem niets verbazen als hij ook nog eens een gekneusde rib zou hebben. Hij keek Flora aan en het leek even of ze bloosde en ze dat wilde verbergen. "Zeg je hoeft je niet te schamen hoor..." zei hij en glimlachte even.

De blos verdween gelukkig snel toen Flora te werk ging. Al snel was ze erachter dat Mudly niets gebroken had, wel had hij een gekneusde rib. Ze zocht naar de gepaste middelen om het genezingproces te versnellen en begon deze te bereiden. Ze maakte ook het verband klaar.
Even later wikkelde ze het verband om Mudly's stevige lichaam "Het duurt niet zo lang tot het genezen is, probeer te rusten"


(moe gaan, sorry)

Mudly keek Flora aan en merkte dat ze te werk ging. Rustig bleef hij zitten zodat hij niet teveel bewoog. Hij had de gekneusde rib wel verwacht. Een stoot van een paard is immers krachtig. Hij merkte dat het verband om zijn lichaam werd gezet en keek Flora even aan. Ze had dit vaker gedaan, dat kon hij zien. Op het moment dat ze klaar was merkte hij wat ze zijn en knikte. "Dat zal goed komen." zei hij met een glimlach. Hij gaf Flora uit dankbaarheid een kus op haar wang. "Bedankt..." zei hij zacht en trok zijn shirt voorzichtig aan. Zijn bruine overkleding liet hij uit. Het koste immers toch onnodige moeite. Zijn blik ging even naar de draak. "Mag ik naar uw naam vragen?" vroeg hij en keek daarna kort naar het vuur.

Er verscheen een diepe blos op Flora's wangen, snel pakte ze haar spullen weer in zodat het niet zo opviel "Ach, ik help je graag" zei ze. Ze legde haar spullen bij elkaar en ging weer in het gras zitten met haar blik op de rode draak gericht. Oppeens sprong ze op "Helemaal vergeten. Sorry dat ik dit niet eerder heb gedaan: Mijn naam is Flora, aangenaam" ze boog lichtjes haar hoofd tegenover de rode draak. Ze was zo druk bezich geweest dat ze helemaal was vergeten zich voor te stellen aan de draak. "Bedankt voor uw hulp"

Mudly zag de diepe blos op Flora's gezicht verschijnen. Hij grinnikte. Het was een doodnormale reactie. Eentje die hij zelf ook zou hebben gekregen mocht zij het hebben gedaan. Mudly ging op zijn knieën staan en stond voorzichtig op. Hij greep naar zijn boog en spreurde het veld af. Even sloeg hij het advies van Flora in de wind en spande de boog aan. Even voelde hij zijn zij steken maar reageerde er niet op. Hij liet los en een pijl schoot door de lucht richting iets dat leefde. Mudly spande opnieuw een boog aan en deed het opnieuw. Tot vier keer toe deed hij het. Daarna liep hij rustig naar de pijlen toe. Hij glimlachte. "Ik wist het.." zei hij en greep de vier dode konijnen in hun nekvel. Hij liep terug en ging rustig op de grond zitten. Normaal zou hij zichzelf hebben laten vallen maar dit leek hem zelf niet zo slim. Rustig ging hij aan de slag. Hij wist de beste stukken vlees er af te halen en keek naar zijn tas. Hij haalde er een leren kleed uit en legde deze op de grond zodat er geen zand in het eten kwam. Rustig pakte hij wat kruiden uit zijn tas en maakte zo een heerlijk gekruid stuk konijnenvlees. Hij legde een gaasje over het vuur heen, dat inmiddels wat minder hard brandde. Daarin legde hij voorzichtig het vlees en liet het zo rustig aan gaan worden. Er was nog een konijn over. "Sorry dat ik er maar een heb, het nest was niet groter..." zei hij tegen Darko en bood hem het laatste konijn aan.

Darko had rustig toe zitten kijken terwijl Flora met Mudly bezig was. de woorden die vloeide gleden langs hem heen want de meeste waren niet naar hem gericht. toen Flora zich tegen over Darko voorstelde boog hij zijn kop naar haar toe en keek Flora met een groot oog aan. 'noem me maar Darko.' zei Darko zichzelf voorstellend en keek daarna naar Mudly die op stond en pijlen aan het afschieten was, daarna weg liep en later weer terug kwam met vier doorboorde konijnen. nadat Mudly klaar was met wat voor Darko vriemelen met het voedsel was vroeg Mudly of Darko het laatste konijn wilde hebben. het volgende gevoel dat door hem heen vloeide was kampleet nieuw voor de draak. zijn spleetachtige ogen verbreden zich verbaads, maar verder merkte je niets aan zijn houding. 'als je het niet nodig hebt?' vroeg Darko met dezelfde verbazing in zijn stem rekte Darko zijn nek uit naar Mudly over Flora heen en pakte voorzichtig het konijn uit Mudly's uit gestrekte hand en trok zijn kop weer terug. daarna gooide hij het dode diertje in de lucht en ving het handig op met zijn bek slikte en ging naast hen in het gras liggen.

Mudly keek naar Darko en glimlachte. "Mijn naam is Mudly..." stelde hij zich voor aan Darko. Hij glimlachte even. Darko had daarstraks wel een konvooi mensen opgegeten maar om een of andere reden zag Mudly toch nog iets in de draak dat goed was. "Ik denk dat Flora en ik wel genoeg hebben aan 3 konijnen..." zei hij en glimlachte. Hij glimlachte en keek naar het vlees. Ondertussen haalde hij 2 houten planken uit zijn tas en gaf er een aan Flora. Met een dolk haalde hij er een paar stukken van het vuur af en keek of ze gaar waren, en dat waren ze. Hij legde de stukken die hij had gepakt op zijn eigen plankje en legde dat naast zich. Het zou naar zijn gevoel onbeleefd zijn om in vlees te gaan snijden en dan aan andere het te geven. De rest van de stukken, wat net wat meer was, legde hij op het plankje bij Flora. Hij glimlachte. "Mocht het niet smaken zeg het dan..." zei hij en glimlachte.

Flora glimlachte en wierp zichzelf vlak bij haar spullen neer, de avond begon te vallen en een donkere deken dekte de vurige lucht af. De vlammen brandde gaatjes in de deken toen de sterren verschenen. Er stond een halve maan vlak bij de horizon. Flora bedacht dat ze die nacht wel hier zou slapen dus pakte ze haar slaapzak en rolde deze een meter van het vuur vandaan uit. Het was een tot zak genaaide wintervacht van een rendier, de vacht zat aan de binnekant voor de warmte. De nachten werden kouder sinds de bladeren begonnen te kleuren, nog een rede om haar terug naar de grot en haar huis te drijven.
Flora ging op de slaapzak zitten en pakte de plank aan. Ze haalde een fraaie dolk tevoorschijn en sneed stukken van het konijn om deze vervolgens op te prikken en in haar mond te doen. "Niet lekker? Mudly, dit is heerlijk!" somplimenteerde ze Mudly toen ze de eerste hap liet verdwijnen.