Back in Dw!!

Sommige zeggen dat de wereld zal eindigen in vuur. Sommige zeggen in ijs...Van wat ik ervaren heb als verlangen, verkies ik vuur. Maar als ik tweemaal moest vergaan...Denk ik genoeg van haat te kennen...Dat ik kan zeggen, voor afbraak, ijs...Ook geweldig is...En zou volstaan. Vanaf bovenaf viel de sneeuw van de toppen van de hoge bergen lichtjes naar beneden. Moon kon gemakkelijk door de sneeuw vliegen, want ze was hier in haar element, maar nu ging het haar te moeizaam. Met de wind die haar alle kanten uitstuurde, kon ze niet éen minuut op één rechte lijn blijven. De wind waaide zo hard tegen haar rug, waardoor ze opbotstte tegen éen van de bergen. Ze was zo hard tegen de berg opgebots, dat ze eventjes een ogenblik bewusteloos was, en op de zachte- besneeuwde grond viel. De sneeuw van de berg viel van de berg af, en bedektte Moon helemaal onder de sneeuw. Als er nu niet snel hulp zou komen, zou ze vast sterven van de koude. Opeens gloeide haar amulet rond haar nek helemaal rood, en liet de sneeuw, op haar lijf helemaal smelten. Eindelijk was Moon weer een beetje bij bewustzijn, maar duizeldde ze wel nog een beetje. Ze stond; al waggelend op, en viel bijna weer om, maar ze kon zich net nog vastgrijpen, aan een takje die uitstak, boven haar kop. Ze spreidde haar vleugels weer terug, en steeg op. Ze verkendde zo het gebied van bovenaf. Ze zocht achter een grot, waar ze voor eventjes op krachten zou kunnen komen, voor de sneeuwstorm kwam. Na een kwartiertje te zoeken vond ze eindelijk een goede grot, waar ze zou kunnen schuilen. Ze liep erin, en ging voor de ingang liggen, starend naar buiten.

Met krachtige slagen probeerde Zarcos door de ijzige wind te komen. Hij kwam niet graag in de ijzige toendra terecht, maar zo nu en dan moest hij er doorheen. De koude sneeuw schuurde pijnlijk langs zijn gezicht en zijn vleugels voelde als bevroren. Waarom was hij zo stom geweest om juist over de toendra te vliegen? Hij had net zo goed een omweg kunnen nemen. Alles beter dan dit! Opeens leek Zarcos in de verte het gestalte van een andere draak te zien. Vast maar een verbeelding, dacht hij hoofdschuddend. Nadat hij een flink eind door had geploeterd door de wind besloot hij ergens te gaan rusten. Zoekend vloog zijn blik langs de besneeuwde rosten op zoek naar een grot. Een stuk verderop zag hij een donker hol tussen de sneeuw. Snel vloog hij erop af. Half bevroren landde hij in het hol. Tot zijn grootste schrik was hij niet de enige die even wou schuilen voor de storm. Een witte draak zat moedeloos naar buiten te staren. Zarcos ging geruisloos zitten en keek de draak onderzoekend aan. 'Eh, hallo.. Jij bent vast ook gevlucht voor de storm..?' vroeg hij voorzichtig. Hopelijk zou de draak hem niet wegjagen, of aanvallen, aangezien Zarcos niet de beste was in vechten.