Maylin....I'm back.

Mudly liep met rustige passen door het bos. Nog steeds met een enorm schuldgevoel dat als een enorm rotsblok aan zijn benen trok. En met iedere stap die hij dichter bij zijn huis kwam deste groter dat blok werd. Het voelde met de minuut moeilijker worden om de deur te openen en naar Maylin te roepen. Wie weet was ze er niet eens meer. Het zelfde geld was ze verongelukt en had hij haar niet kunnen helpen. Het waren allemaal scenario's waar hij niet aan kon denken. Hij wist dat ze hier was. Het kon niet anders, hij voelde het aan. Langzaam trok hij de klink van de deur naar beneden en duwde de deur naar binnen open. Het zag er naar uit dat het zoals altijd netjes was. Mudly zelf had niet verwacht dat het huis zo schoon zou blijven. Een glimlach verscheen lichtjes op zijn gezicht. "Maylin?...Ben je hier?" riep hij met een zo opgewekte toon als maar mogelijk. Hij verwachte dat ze naar beneden zou lopen hem in zijn gezicht zou slaan en zou schreeuwen. Het was volkomen terecht. Het zou ook mogelijk zijn dat ze naar beneden zou rennen. Hem huilend omarmen en smeken om het nooit meer te doen. Hij zuchtte. Het waren allemaal mogelijkheden en het zou altijd anders lopen dan hij zou hebben verwacht. Langzaam zette hij een paar stappen toen hij ineens een pan hoorde vallen. Hij keek met een vage blik naar de trap. Was Maylin aan het koken? Hij snoof even wat lucht naar binnen. Nee, dan had hij het wel geroken. Er was iets anders maar wat?

(Alleen Maylin en Mudly)