Een nieuwe start

Langzaam was het kouder geworden. De herfst was weer begonnen. Dat was niet alleen te merken aan de gouden bossen maar ook aan de glimmende randjes aan de bladeren in de ochtend. Cloud was vroeg opgestaan, het was nog helemaal donker toen ze uit haar grot sloop en naar buiten vloog. De schrale lucht sneed over haar gezicht. De koude wind waaide door haar haar en ze genoot ervan. Cloud kon goed tegen hitte daar niet van maar kou daar hield ze nog meer van. Ze schoot door het luchtruim door de lucht van rotte bladeren, de lekkerste geur die er was. Langzaam daalde ze, de bomen leken inderdaad wel van goud toen de net opkomende zon erop scheen. De warme stralen zorgden voor een heel laag hangende mist. Een deken van mist waarde over de bosgrond. De stralen werden duidelijk gemaakt door de mist en het zag er met het glinsteren van de bladeren bijna magisch uit. Ze vloog door de grote poort van de tempel en streek neer op een overgebleven deel van te tempel. Cloud ging op een hoge muur zitten die uitstak boven de bomen. Het was prachtig hoe de zon langzaam opkwam vanuit de bergen van het dal. Vanaf hier kon je vrijwel heel DW zien. Ze deed haar ogen dicht en maakte haar hoofd leeg. Het was doodstil, omdat het nog zo vroeg was floten zelfs de vogels nog niet. Het enige wat er te horen viel was het geluid van haar ademhaling en het geklop van haar hart. De stilte was oorverdovend. Cloud was weer opgevrolijkt. Ze voelde zich veel beter nu en had het verleden van zich afgezet. Tijd voor een nieuwe start. Gewoon dat ze alles van zich af zou zetten en gelukkig zou zijn met haar leven. Cloud opende haar ogen en glimlachte. Ze had een goed leven. Maar het enige wat ze nog miste was een vriendin. Iemand om alles aan te kunnen vertellen en gezellig dingen meet te doen. Eigenlijk was ze best alleen als de Night Warriors niet om haar heen waren, dus daar wilde ze nu verandering in brengen.

Het was laat geworden bij de boerderijen en ze had geen zin meer om helemaal naar het Night Warrior gebied terug te vliegen. Ze was dus naar het bos gevlogen om de nacht door tebrengen. Verzadigd en moe als ze was was ze naar de verkeerde kant gevlogen en had ze de tempel gevonden. Ze had de nacht daar dus maar doorgebracht.
Ze lag opgekruld in een berg stro niet ver van een groot, rond raam zonder glas erin. De eerste lichtstralen schenen door het raam waardoor de jonge draak in een cirkel van licht lag. Ze was hierdoor al half wakker omdat ze totale duisternis gewend was maar ze weigerde op te staan en haar ogen te openen. Pas toen er een schaduw over haar heen gleed schoten haar ogen open. Ze snoof, stond op, schudde het stro van zich af en liep naar het raam. Toen ze naar beneden keek - naar de hoofdingang - zag ze nog net een staart in het gebouw verdwijnen. Dat had ze zich niet verbeeld! Ze gaapte rekte zich uit en keek even naar het goudkleurige bos. Het lag er mooi bij in de vroege ochtendglorie. Het was wel duidelijk dat het herfst was. Haar adem kwam in wolkjes uit haar bek en de frisse lucht prikte in haar ogen. Met een uitdrukkingsloos gezicht draaide ze zich om en liep ze stilletjes de trap af. Ze viel bijna door een gat dat middenin de trap zat maar ze bleef zo goed als onopgemerkt. Bij de laatste bocht wachtte ze even voordat ze zichzelf in het zicht plaatste. Ze zag de draak meteen en herkende haar 'Cloud?' vroeg ze. Ze kon de kleuren nouwelijks zien omdat ze tegen het licht in keek. Ze zette daarom enkele passen richting de schafuw zodat de zon haar niet langer tot last was. Nu wist ze het zeker, het wás Cloud! Sombra was best opgelucht, ze had geen zin in goedzakjes na een halfjaar lang gedaan te hebben alsof ze er een was om zo aan kruidenkennis te komen.

Cloud hoorde het getik van nagels op de stenen trap. Toen er geritsel achter haar klonk draaide ze zich met een ruk om. Ze bromde en haar oren stonden naar achteren maar toen ze zag dat het Sombra was die achter haar stond schoten haar oren weer omhoog en het gebrom stopte. "Sombra?" Cloud was verbaasd dat het Sombra was die achter haar stond. Cloud glimlachte "Hey Sombra" zei ze verrast. Het as prachtig hoe de bomen eruit zagen alsof ze vergeuld waren door de zon. De zon was bijna los van de horizon en de eerste vogels begonnen al te fluiten. "Ik had niet verwacht jou hier tegen te komen" zei ze en grinnikte. Cloud rekte zich uit en geeuwde. Even weg van de Night Warriors, even weg van alles. Alleen even met Sombra. Dit was een perfect moment om haar beter te leren kennen. Want aangezien ze Sombra en haar broers en wel rond had zien lopen, maar nooit had ze echt met ze gesproken. Nu zou Sombra de enige zijn en het zou later nog wel komen dat ze de rest echt zou leren kennen. Ze had het gevoel dat ze wel met Sombra op zou kunnen schieten. Zou dit inderdaad zo zijn?

(sorry ik heb echt geen inspiratie xD)

Het was indedaad Cloud, nu ze niet langer tegen de zon inkeek kon Sombra duidelijk de verschillende roodtinten die Cloud zo herkenbaar maakte onderschijden. Cloud had exact dezelfde reacite als zij waardoor Sombra het niet kon laten haar staart te krullen en vriendelijk te grijnzen. 'Ik had eerlijk gezecht helemaal niet verwacht hier iemand tegen te komen' grinnikte Sombra terug. Na de lange tijd waarin ze buiten DW was geweest en enkel met goedzakjes had kunnen optrekken was Cloud een aangename afwisseling. Eindelijk kon ze eer zichzelf zijn. Nu ze wist dat er geen enkele reden tot zichzelf beschermen was ontspande ze weer een beetje en rekte ze zich nogmaals uit.'Je hebt me wakker gemaakt, waarom ben je op dit moment van de dag in dit gebied?' vroeg ze terwijl ze ging zitten en haar staart als een kat rond haar poten sloeg. Ondanks dat ze ongeveer een jaar oud was was ze al best groot, een eigenschap die ze van haar moeder had. Ook Toxic had er al op jonge leeftijd volwassen en krachtig uitgezien toch was ze nu veranderd vergeleken met jaren geleden. Sombra zelf wist dit niet, ze dacht dat het te maken had met een vroege groeispeurt ofzoiets. Haar heup begon te jeuken. Lenig kromde ze haar nek en haalde ze haar scherpe horens voorzichtig langs het irriterende plekje. Ze was dan wel erg onhandig en traag als ze op de grond was maar daartegenover stond dat ze lenig was en erg snel e wendbaar in de lucht. Toxic had wel eens gezecht dat ze op haar vader leek maar Sombra had haar vader - Azazeal - eigenlijk nog nooit - zo ver ze zich kon herinneren - gezien. Ze had wel eens gedacht dat Zu haar vader was maar dat kwam niet overeen met het uiterlijk van haar broertjes: Sumu, Rake en Misery. Ze had zowel haar broertjes als hara moeder erg gemist, maar op dit moment kee ze het meest uit naar het weerzien van Radamanth. Haar stille adoptiebroertje waar ze stiekem een oogje op had. Een dag terug had Sombra een jonge mannetjesdraak gespot die net als zij en Cloud slecht was. Ze had hem ook wel gemogen en hij was niet lelijk... Ze betrapte zichzelf er steeds vaker op dat ze naar draken van het andere geslacht keek.

(niet erg, hopelijk geeft dit je wat inspiratie )

Cloud voelde zich meteen op haar gemak. Ze bekeek Somra goed en zag dat ze erg gegroeid was. "Hoe was het om een jaar tussen de goedzakjes te zitten?" vroeg ze met een licht spottende toon waarna een korte grinnik volgde. Toen Sombra vroeg waarom ze hier naartoe was gekomen bleef het even stil. "Ik wilde genieten van het glooiende landschap in de vroege morgen, in de herfst zijn de eerste paar dagen altijd zo prachtig" zei Cloud vol facinatie naar het landschap starend. Toen Sombra haar nek boog om zich te krabben merkte ze iets op aan haar houding. Ze had het idee dat Sombra nog wel eens weg droomde. Toen Sombra weer rechtop zat en haar staart rond haar poten neer had gelegd was het stil. Een grote vogel verbrak de stilte met het de wind die door zijn veren suisde en zijn kreet door het dal. Cloud zat al te fantaseren over wat Sombra allemaal wel niet zou denken. De nieuwschierigheid werd haar te veel, ze moest het weten! Cloud boog voorover en keek Sombra strak aan, ze begon te lachen "waar denk je aan dagdromer?" grinnikte ze terwijl ze een lok haar met een soepele beweging met haar hoofd naar achteren zwiepte. Cloud kende het wel, het oneindige dagdromen van haar toen ze nog klein was. De tijd van vrede en rust in het gezin. De tijd dat ze haar vader iedere dag zag en haar moeder niet tegen haar brulde. Ze wilde nu niet weer alles naar boven halen nu ze er eindelijk vanaf was. Ze schudde haar hoofd, opeens was ze weer terug in de werkelijkheid.

(ik was net zo lekker bezig en toen was mijn inspiratie opeens weg x'D)

Hoe het was om een jar lang te doen alsof je een goedzakje was? 'Het was vreselijk! Ik heb veel geleerd hoor maar die afgrijselijke mensen met hun verschrikkelijke humor- ARG! Ik moest zo'n moeite doen ze niet persoonlijk de kop van de romp te trekken!' ze grijnsde bij de gedachte een paar mensjes aan stukken te trekken. Sombra begreep niet helemaal waarom Cloud hier zo graag was. Zij wist immers niet van Cloud's geboorteplaats. Voor Sombra was er niets mooien dan het dorre, grijze landschap van het Night Warrior gebied. Sombra snoof bij het horen van de krijsende vogel. 'Daar heb je in het Night Warrior gebied geen last van' dacht ze een tikkeltje Geïrriteerd. Cloud vroeg haar waar ze aan dacht en Sombra grinnikte waarna ze even om zich heen keek om er zeker van te zijn dat ze alleen waren voordat ze begon te praten op een iets gedempte toon: "Gisteren was ik bij de boerderijen, daar kwam ik Laisve en twee andere mannetjes draken tegen. Een van die twee was niet veel ouder dan ik...' Sombra ging liggen en rolde vervolgens op haar zij. Ze keek op naar Cloud en grimasde '... en hij was best wel knap, sterk ook en boenal was hij vor de lol mensen langzaam en pijnlijk aan het vermoorden.' het was typish meidenpraat en net als Cloud was dat precies wat Sombra nodig had: Een vriendin waarmee ze over dingen kon praten die je niet aan je moeder vertelde. 'Ik dacht ook aan Radamanth' ze rolde terug op haar buik 'ik denk dat ik iets voor hem voel, het is niet zoals vroeger toen we gewoon met elkaar speelden... Ik bedoel dat... Dat ik hem en zijn stiltes het afgelopen jaar nog wel het meest gemist heb.' ze werd plotseling minder dromerig en begon breed te grijnzen 'Oké, ik heb verteld wat je wilde weten nietwaar? Nu is het jouw beurt!' ze legde haar kop op haar voorpoten en zwiepte met haar staart terwijl ze afwachtend naar Cloud keek want ook Cloud leek tekens weg te dromen.

Cloud grinnikte, Sombra's verhaal was zo lachwekkend en ze kon bijna voor zich zien hoe zo'n stom riddertje wat dacht dat hij heel wat was om tegenover een draak te staan die langzaam aan stukken werd gereten door drie draken. Even was het stil, de grinnik van Sombra verbrak de stilte. Cloud keek haar aan terwijl een grote grijns zich op haar smoel toverde. Cloud luisterde graag naar andermans verhalen en toen ze 'mannetjes draak' voorbij komen nu werd haar grijns alleen maar breder. "Dus je bent verliefd op je pleegbroer ey?" vroeg Cloud geïnteresseerd en ging met haar voorpoten over elkaar liggen. Ze krulde haar staart om zich heen zodat de pluim aan het uiteinde van haar panter-achtige staart voor haar poten lag. Eindelijk iemand om echt mee te kunnen praten Dacht Cloud terwijl ze Sombra weer aan keek. "Je hebt wel een goede smaak Sombra" zei ze lacherig. Toen Sombra haar vroeg of zei nog iets wist werd het stil. "Ik ben niet verliefd maar ik merk aan mijn gesteldheid dat ik wel aan een partner toe ben" zei ze en zuchtte. "we zouden met z'n tweeën jongens jacht moeten doen!" riep ze en barstte in lachen uit.

wat zie ik daar wegrennen? Oh wacht dat is m'n inspiratie >->

'' Dus je bent verliefd op je pleegbroer ey?' zei Cloud. Als Sombra een mens was geweest had ze gebloosd. 'Hij is zo lief en zacht, hij kan heel hard rennen, is beschermend en toch is hij een Night Warrior.' Cloud prees haar goede smaak en Sombra grijnsde, ze had nu al het gevoel dat ze een hechte band hadden. Zowel zij als Cloud hadden eigelijk niet echt een keus. Sombra had geen zusjes en er zaten verder geen jonge vrouwtjes bij de Night Warriors, sterker nog: Naast Cloud en Sombra waren Toxic en haar zussen de enige vrouwlijke leden. Maar Venom en Posion hadden waarschijnlijk niet zo lang meer voor Toxic ze ruit zou knikkeren. Ze had haar horen zeggen dat ze haar vertrouwen in hen aan het verliezen was. 'Ik ben niet verliefd maar ik merk aan mijn gesteldheid dat ik wel aan een partner toe ben' Sombra grijnsde opnieuw. Ze deed het nu veel omdat ze het afgelopen jaar zo vaak moest "glimlachen", iets dat ze verschrikkelijk vond. Cloud riep dat ze samen op jongensjacht moesten en Sombra viel haar bij en lachte haar scherpe tanden bloot. Toen ze een beetje bij was gekomen haalde ze diep adem 'Da's nog best een iedee...' zei ze nu iets serieuzer. Ze leek het te menen maar acteren was een specialiteit van haar en binnen de kortst mogelijke keren begon ze te grinniken. 'Zeg, is Misery niet iets voor jou? Of Rake?' vroeg ze 'Dan worden we familie' Sombra keek vanuit haar ooghoeken naar buiten en vervolgens keek ze Cloud aan waardoor ze weer begon te grijnzen.

(Whahaha X'D ik heb ook betere tijden gekend hoor :p)

Cloud schaterde van het lachen maar toen Sombra serieuzer werd vertrok ook haar gezicht. Nogsteeds stond er een grijns op haar gezicht, toen Sombra voorstelde om écht op drakenjacht te gaan, splijtte haar mondhoeken haar gezicht. "Je hebt gelijk, we moeten maar een zien of we een paar leuke draken kunnen vinden" zei Cloud en lachte. Cloud had een goed gevoel bij deze twee dames. Cloud had nu pas door dat de zon los was gekomen van de grond en zich over het landschap had ontfermt. Hoewel de meeste Night Warrior leden alleen konden genieten van dode verderfelijke landschappen, hield zij nog steeds van grote velden en groene bossen. Zeker omdat ze met haar vader bij elk begin van een seizoen wel ergens zaten om weer bij te praten. Toen Sombra vroeg of Misery of Rake niets voor haar waren. Cloud moest lachen "Ach Sombra, om nu meteen te beginnen met een draak van net een jaar oud lijkt me wat overdreven" zei ze terwijl ze tot rust kwam.

(Het gaat echt bergafwaards met mij D:)

Sombra knikte, er waren vast wel wat mannetjes die ook in hen geïnteresseerd waren. De zon begon hoger te klimmen boven het glooiende herfstlandschap. De flarden mist tussen de bomen begon op te lossen en het zou niet lang duren voor het goudkleurige bos weer geheel tot leven zou komen. Dan zou het binnen de kortst mogelijke keren weer krioelen van de goedzakjes. Sombra keek naar buiten zonder haar kop richting het raam te draaien. Cloud vond haar broertjes wat te jong, daar was Sombra het niet helemaal mee eens: Net als zij hadden haar broertjes de eigenschap dat ze al op jonge leeftijd er volwassen uitzagen. Bovendien was het voor een draak erg moeilijk een partner van dezelfde leeftijd te vinden. Maar in plaats van dat te zeggen grinnikte ze omdat haar broertjes zich niet echt als volwassenen gedroegen. 'Niet te kieskeurig zijn hé' zei ze plagend 'Eenmannetje van dezelfde leeftijd is best ver gezocht.Maar ik durf te wedden dat er vast wel wat draken van jou leeftijd zijn. Die van de boerderijen bijvoorbeeld, hij kan niet veel jonger- of ouder dan jij zijn' Sombra keek Cloud aan.

(en dat was het laatste restje inspiratie...)