A new home and a fresh start

Slinno vloog zo snel als zijn vleugels hem konden dragen weg van zijn oude geboorte plek en woonplek. hij wist niet waarom de mensen hun zomaar hadden aangevalllen, hun ouders hadden ze altijd met rust gelaten ze waren zelfs goed bevriend geweest met twee van die wezens. Slinno wist zelfs dat zijn vader een temmer had en het drop dat valkbij hun grot lag een paar keer geholpen had. Het wa daarom ook een grote verrassing voor zijn vader dat het hele drop zich tegen hun keerde. Slinno had en trok zich altijd weining van de mensen aan net zoals zijn twee zusjes en broertjes. Slinno schudde zijn kop en probeerde zijn verdriet te bedwingen, hoe konden ze hun zonder waarschuwing en zonder reden aanvallen, vooral net toen ze van plan waren om naar het zuiden te gaan om wat famillie te bezoeken. Slinno en zijn nest genootjes hadden zich daar zou op verhoogd. Slinno schudde zijn kop hij wou er niet aan denken maar het kwam steeds als een film die voor zijn ogen werdt afgespeeld terug. Slinno voelde hoe de tranon lang zijn schudde probeerde te rollen maar verdampte al snel door de warmte die hij uitstraalde. Waarom hadden ze het toch gedaan, die vraag ging nog steeds door zijn hoofd. En die had zijn vader ook meteen uit geroepen toen ze aanvallen, maar antwoord had zijn vader niet gekregen. Nee inplaats daarvan moest hij vechten voor zijnn leven en voor de leven van zijn kinderen en partner.terwijl zijn vader de mensen probeerde tege te houden had zijn moeder hem en zijn zusje geprobeerd te redeen. Maar toen ze de noodkreten van haar partner hoorden had ze gezegd dat ze moesten vluchte voordat ze zich omdraaide en haar partner en zijn vader te hulpschoot. Maar het duurde niet lang voordat de mensen de grot en de gang in kwamen waar Slinno met zijn zussjes en broertjes stond.
Ze hadden zich hevig verzet maar het duurde niet lang voordat ze overmeester. Slinno had nog geroepte dat ze moesten vluchte voordat hij samen met een van zijn zusje het hazenpad koos. Maar Slinno raakte door alle paniek ook haar kwijt, en hij was te bang geweest om terug te gaan en haar te zoeken. Zijn vleugels voelde pijnlijke aan en met een pijnlijke en onhandige landing. Lande Slinno valkbij een grot hij had geen idee waar hij was, maar een ding wist hij wel. Hij was in een totaal nieuw gebied gekomen hopelijk ver van die mensen daar wou hij niks meer mee te maken habben. Het waren slechte wezens dat was zeker. Met een trage pas sjokte hij de grot in en ging tegen de wand aan liggen, en probeerde wat te rusten. Zachtjes mompelde hij inzichzelf. 'Ik zal waark nemen papa en mama voor wat ze ons habben aangedaan. En iedereen die me in de weg staat zal ik ook doden.' Slinno voelde hoe de drang om te slapen sterker werd, Slinno schudde zijn kop hij moest wakker blijven. Hij wist niet of het hier wel echt veillige was, Slinno gaapte luid. langzaam voelde hij hoe zijn ogen dicht gingen waarna hij al snel in slaap veil.
Slinno opende langzaam zijn ogen en rekte zijn lichaam even goed uit. Even keek hij wat verbaast rond waar was hij en vroeg zich af waar zijn ouders en zusjes en broers ineens waren. Maar al snel herinnerde hij die nachtmarrie weer en liet een woedende en duidelijke brul horen. Daarna schudde hij zijn kop en probeerde het te vergeten hij moest verder, hij moest ergens een nieuw thuis en leven beginnen. Slinno keek met een wat radenloze blik de grot rond en merkte toen de verschillende gangen op en besloot maar deze grot te verkennen. Misschien kan hij hier wel een nieuwe grot vinden die als zijn schuilplaats kon dienen. Slinno liep een van de eerste gang in maar die liep dood dat was een tegenvaller. Snel sloeg hij een andere gang in. Die gelukkige niet doodliep en naar een donkere bos leiden. Slinno bleef even staan voor de ingang zou hij hier ook even rondkijken of eerste die andere gangen bekeken. Slinno draaide zich weer om en liep weer terug, eerste toch maar de rust van de grot doen.
Hij kan daarna altijd nog dit bos doen, maar iets zei dat hem dat hij beter uit dat bos kon blijven. En de andere gan ging richting de hart van de vulkaan wat hij een mooi en prachtige extra vond aan de grot. Hij hield van de hitte en van de warmte die de lava uitstraalde het gaf hem toch een gevoel van veiligheid. Hij wist dat de meeste mensen het liefste uit de buurt van vulkanen bleven, natuurlijke waren er een paar uitzonderingen. Er liep een mooie stenen brug over de lava die lieden naar een soort platform die precies in het midden zat boven de lava. Slinno knikte tevreden en ging even liggen op de steen die er lag. Dit werd zijn nieuwe slaapplek dat was nou al zeker. Slinno bekeek vanaf zijn steen het uitzicht dat hij wel prachtige vond. Vooral het stromende lava onderen hem was een mooi gezicht vond hij. Nou moest hij alleen uitzoeken waar hij dichtbij kon jagen en dan wat andere draken zoeken om wat meer over de gebieden te weten te komen. Net toen hij op wou staan hoorde Slinno een geluid. Slinno gromde zachtjes had hij nou al een indringer in zijn grot. Als het een mens was dan zou die vandaan sterven. Slinno luisterde goed naar het geluid het klinkt als een mens. Met een ruk sprong Slinno van zijn steen af en liep richting het geluid, benieuwd naar wie of wat het was.

(Reden van aanpassing: Het was nog niet af maar nou wel:) )

Op haar tochten van het uit zetten van de Dark crystal's rook ze een geur die van een nieuwe draak was. Met een snelle duik dook Rage naar beneden en vouwde haar vleugels om haar duikvlucht sneller te maken. Net boven de grond opende ze haar vleugels en liep rustig de grot in. Haar pootstappen leken veel op die van een mens, maar dat deed ze express om de draak te lokken. Ze rook hem dichterbij, maar de grot werdt ook aangenaam warm en ze keek na de bocht naar een stenenbrug waar een draak overheen kwam. Rage stelde zich dominant op en maakte zich groter dan dat de jonge draak was. Haar felle oranje/rode ogen flitste nieuwschierig op en ze bleef rustig staan. 'Hallo vreemdeling, zoek je naar een goede plek?' vroeg Rage met een zachte grommende toon die nu eenmaal in haar stem lag. Ze vroeg zich af of hij met haar mee zou gaan?

Slinno liep met een wat nijdige en kille blik over de brug, op zoek naar de indringere. Langzaam drong er een geur van een andere draak zijn neus binnen, gelukkige geen rot mens. Ging er meteen door zijn gedachten, Slinno wou niks meer met die wezens te maken hebben. Slinno gokte op een vrouwelijke draak. En al snel zag Slinno de zwarte draak staan met verschillende zwarte kristallen op haar lichaam. Meteen werd zijn blik wat vriendelijkere, maar niet vriendelijke, gewoon wat mindere kil en boos. Ze was een stuk groter dan hem en moest zeker ook al een stuk oudere zijn. Valk voor haar stopte Slinno hij had een beetje een wat dreigende houding aangenomen, Slinno wist niet goed hoe hij zichzelf tegenover andere draken moest gedragen. In zijn land en geboorte plek was hij en zijn familie de enigste draken. Voordat de mensen hem en zijn familie aanvielen, Slinno schudde zijn kop en gromde geërgerd waarom dacht hij daar weer aan. Hij moest het vergeten en deze draak wegjagen zoiets. 'Hallo vreemdeling, zoek je naar een goede plek?' Vroeg de onbekende draak met een grom in haar stem, Slinno keek haar even wat vragend aan en liet zijn blik weer over de berg gaan en over het platformpje en toen naar de grot. Er kwam een grijnsje op zijn gezicht en schudde zijn kop. Hij had zonet zijn plekje gevonden en die was hier, maar misschien kan ze hem wat vertellen over het gebied en waar hij nou precies was. ‘Nee ik hem me plekje wel gevonden, maar je kan me vertellen waar ik nou ben.’ En richten zijn blik weer op de zwarte draak. ‘En wie ben jij?’ Slinno voelde zich niet echt bedriegt door haar ook al stelde ze zich dominant op. Maar ja hij was ook nieuw hier en kende de regels en de draken in dit gebied niet.

De jonge draak stelde zich iets of wat dreigend op, maar Rage grijnsde alleen maar bij zijn houding en boog haar kop iets naar beneden en keek de jonge draak rustig aan. 'Mijn naam is Rage en de jouwe? Weet je zeker dat je hier wilt wonen?' stelde Rage zich voor en schudden haar kop bij haar laatste woorden. 'Dit is de grote vulkaan en grenst aan het gebied van de Night Warrior's. Zij zijn de draken die hier voor de meeste problemen zorgen! Wie te dicht bij hun grens komt verjagen ze of doden die zelfs of het nu mensen zijn of draken!' vertelde Rage er meteen achteraan en ze voelde zich al niet op haar gemak, maar deze jonge draak kon beter niet meteen beginnen te leven op een van de meest gevaarlijke plek van DW? Ík weet een betere plek waar je kunt wonen en die ver genoeg bij hen vandaan ligt.' stelde Rage voor en ze zwiepte rustig met haar staart heen en weer.

De zwarte draak grijnsde alleen maar bij zijn woorden en boog haar kop wat en keek hem rustige aan. Slinno voelde zich niet zo op zijn gemak bij haar, maar dat kon ook nog de zenuwen zijn van wat er gebuert was. Slinno keek haar wat achterdochtige aan en hield haar scherp in de gaten. 'Mijn naam is Rage en de jouwe?’ antwoorde ze met een rustige stem, dus Rage was haar naam, Slinno snoof even toen ze naar zijn naam vroeg hij zag eigenlijk geen reden om zomaar zijn naam aan een onbekende draak te geven. En al helemaal die zijn nieuwe thuis was binnen gedrongen, maar als hij zijn eigensoort niet eens kon vertrouwen wie dan wel. ‘Slinno.’antwoorde hij wat kort af en wat onbeleefd. Begon ze met een rustige stem. ’Weet je zeker dat je hier wilt wonen?' ja, dat wist hij zeker Slinno liet een driegende en lage grom horen volgens hem was ze uit op deze grot. 'Dit is de grote vulkaan.’ Ging ze verder en Slinno rolde even met zijn ogen daar was hij nog niet achter. Natuurlijk was dit een vulkaan. ‘En grenst aan het gebied van de Night Warrior's. Zij zijn de draken die hier voor de meeste problemen zorgen! Wie te dicht bij hun grens komt verjagen ze of doden die zelfs of het nu mensen zijn of draken!' Ging ze verder, Slinno snoof even hoewel dat stukje van die Night Warriors hem wel interesseerde. Dat zag hij wel zitten en hij gaf ze ook wel gelijk als iemand je gebied binnen kwam en niet weg wou dan ging hij maar dood. Maar dat betekende dat er hier ook ergens mensen in de buurt waren. En dat gaf hem toch een wat ongerust gevoel, mensen zaten tegenwoordige ook bijna overal was er dan nergens een plek of stukje land waar ze nog niet zatten. Maar hij liet zich niet meer zomaar wegjagen niet meer door mensen en niet door draken. ‘En wie zijn die night warriors dan wel niet?’ Vroeg Slinno op een wat onbeleefde toon en hoorde haar nog zeggen. ‘Ík weet een betere plek waar je kunt wonen en die ver genoeg bij hen vandaan ligt.’ Slinno wou hier niet weg deze plek was nou al zijn thuis hoewel hij hier nog geen dag was voelde hij zich hier al goed op zijn gemak. Maar stiekem was hij toch ook wel nieuwsgierig naar die andere plek van haar. ‘Waar is die plek dan wel niet?’ wat ongeduldige schrapte Slinno met zijn poot over de stenen brug.

'Als jij zo zeker van je zaak bent kan ik weinig tegen je zeggen, maar de plek waar ik woon is nog geheim tegenover de NW en dat wil ik voorlopig zo houden. Toxic is hun leider en ik heb een van haar bevelen geweigert waardoor ze een oorlog tegen mij is gestart, maar als ze geluisterd had zouden we voor eens en voor altijd van de mensen afgekomen zijn.' zei Rage zonder acht te slaan om de onbeleefde toon van de jonge nieuweling. Slinno was zijn naam en Rage wilde hem wel meenemen, maar dan moest ze zeker weten of Slinno niet rechtstreeks naar de NW zou gaan om zich bij hen te voegen, zijn intressen in die groep lag Rage niet lekker. 'Mijn plan is het namelijk om alle mensen door de Dark crystal's onder invloed te laten komen en ze dan zonder moeite in een keer uit te schakelen!' zei Rage met een valse grijns op haar bek al wist ze meteen dat Kliennie daar niet bij zou horen. Wanneer de oorlog voorbij was zou ze met hem naar een van de rustige plekjes van DW kunnen gaan en daar in alle rust verder leven zonder dat Toxic een bedreiging zou vormen, maar tot die tijd zou het nog wel even duren.

'Als jij zo zeker van je zaak bent kan ik weinig tegen je zeggen, maar de plek waar ik woon is nog geheim tegenover de NW en dat wil ik voorlopig zo houden.’ Begon Rage, Slinno wou wel weten waarom dat was en wie die groep leiden gelukkig kwam het antwoord al snel. ‘Toxic is hun leider en ik heb een van haar bevelen geweigerd waardoor ze een oorlog tegen mij is gestart, maar als ze geluisterd had zouden we voor eens en voor altijd van de mensen afgekomen zijn.' Slinno keek haar even aan en schudde zijn hoofd, hij wist het niet hij wou wel weten waar die schuilplaats is maar die Toxic klonk nogal gevaarlijke althans Rage gaf hem zo indruk. En om met een verrader om te gaan van een machtige groep of misschien was de leider alleen machtig en de groep niet. Maar Slinno had zo gevoel dat die groep alleen uit sterke en machtig draken bestond en die wou je niet als vijand. Vooral niet als je hier pas bent was ook weer niet slim en dat betekende dat hij dit hier moest opgeven en dat zag hij ook niet zo zitten. Hij vond het ook niet zo slim om een je bij een groep aan te sluiten en dan niet naar je leider te luisterne. ‘Wat heb je dan gedaan waardoor ze een oorlog is gestart met je.’ Slinno wist dat ze het hier waarschijnlijke niet over wou hebben of dat de vraag nog eens verkeerd kon vallen. Maar dat interesseerde hem eigenlijke weinige. 'Mijn plan is het namelijk om alle mensen door de Dark crystal's onder invloed te laten komen en ze dan zonder moeite in een keer uit te schakelen!' Hoorde Slinno, Rage ineens zeggen hij zag de valse grijns op haar gezicht, Slinno had meteen waar aandacht voor haar dat zag hij wel zitten en grijnsde even vals hij had nog een appeltje met die wezens te schillen. Maar dan zou hij ook meteen voor een party kiezen en dat lag hem niet lekker hij wou eerst gewoon wat draken leren kennen en het gebied een beetje onderzoeken daarna kon hij altijd nog wel voor een partij kiezen. Maar dit was erg verleidelijk, Slinno schudde zijn kop en gromde even gegeerg. Nee hij kon beter even neutraal blijven, dat leek hem toch even het slimst.

Toen Slinno vroeg naar de aard an het bevel dat Toxic haar had opgelegt keek Rage even langs hem heen voor ze weer naar de jonge draak keek. 'Ik heb een van de mensen mee de grot in genomen die ik als proefkonijn heb gebruikt met de dark crystal's en van Toxic moest ik hem uit schakelen, maar ik heb nog veel met dit mens voor! Hij is de enige met wie ik een heel dorp meteen onder mijn controle te krijgen!' de stem van Rage wert even sarcastie's toen ze over Toxic begon, maar die verandere al snel weer in haar gebruikelijk gromtoon. Slinno leek Rage eigenlijk nog te jong om zich in zo'n strijd te begeven, maar ze had wel gezien dat hij intressen toonde toen ze over de mensen vertelt had? Ze draaide zich om en liep de grot uit, misschien dat de jonge draak zich nog zou bedenken? Buiten raakte z met haar staart de grond naast de ingang van de grot aan en zwarte kristallen groeide meteen uit de grond. 'Je vind het toch niet erg dat ik deze hier neer zet? Gelukkig heb ik ze zo gemaakt dat er maar een aanval is die het zou kunnen vernietigen, maar dat ga ik je niet vertellen. Mocht jij je bedenken brul maak naar me?' zei Rage op lijzige toon en ze spreiden haar vleugels en loog weg van de grot om haar werk voort te zetten met het planten van de Dark crystals!

Ondanks dat hij niet echt in de buurt van de vulkaan was rook hij haar: Rage. Omdat hij wel een hogere rang wilde besloot hij naar haar toe te gaan. Het was immers zo dat als je een vijhand van de groep doodde dat je mogelijk een hogere rang kreeg. Hij zag het wel zitten om een Toran te worden. Zijn scherpe reukzin volgend maakte hij rechtsomkeert naar de vulkaan. Zijn grijsgroene kleuren gingen op in de donkere omgeving terwijl hij met een redelijk grote snelheid over de bladloze bomen vloog. Hij wist dat hij zich niet moest openhalen aan de doornachtige takken van de bomen, deze konden tenslotte vergiftigd zijn door Toxic of een van haar jongen. Hij leek om het eerste gezich op de Night Warrior grotten te koersen. Pas toen hij hoogte maakte werd duidelijk dat hij van plan was de grens te overschrijden en het vulkanishe gebied te betreden.
Twee draken kwamen in zijn gezichtsveld, een van de twee was Rage. Onmiddelijk zorgde hij dat hij niet geroken of gezien werd. Zijn huid ging op in het grijze rotspatroon van de omgeving. Hij keek nogmaals of zijn schaduw niet over de twee heen zou vallen en wachtte toen tot Rage met haar rug naar hem toe stond of simpelweg minder goed oplette. Hij ving delen van haar gesprek met de nieuweling op. Blijkbaar wilde ze de andere draak overhalen bij haar te horen. Hij grijnsde in gedachtes, die draak had geen flauw iedee wat voor soort draak voor hem stond. Rage had de definietie slecht nog niet geheel begrepen en enkel als je haar geschiedenis niet een beetje kende zou je het niet merken. Bovenal vergat Rage één ding: Zonder goed is er geen slecht. Als zij al het goed wat slechter zou maken met haar kristallen dan zou DW verdorren, zou het voedsel wegtrekken en was er voor geen van het te eten. Er zou zich langzaam weer een soort van goed ontwikkelen om de balans weer in orde te krijgen. De Night Warriors zouden dan als slecht uit te strijd komen en Rage's wannebe's zouden weer goed zijn. Uiteindelijk zouden ze Night Warriors winnen, hoe veel tegenslagen ze ook zouden krijgen (deze verwachtte hij niet, alle Night Warriors waren puur slecht en stuk voor stuk krachtig) Rage was nooit een echt lid geweest, slechts een Torekas, een leerling. Plots zag hij zijn kans en sprong hij naar voren. Met klauwen voor zich uit gestrekt sprong hij bovenap Rage. Hij zette zijn sterke nagels in haar vleugels en nek en zette zijn tanden vlak voor het eerste kristal dat uit haar nek stak. Met kaken als die van een berenklem liet hij zijn tanden in haar vlees zakken. Hij kreeg onmiddelijk dorst naar meer toen hij bloed proefde. Hij trok zijn kop naar achteren zonder los te laten zondat Rage's kop naar achteren werd gestokken of een grote vleeswond in haar nek te maken. Met de grote knots aan zijn staart probeerde hij blindelings haar heupen te raken.

Een plotselinge aanval vanuit het niets verrasde haar en Rage voelde de greep van Curce. Ze boog voor een groot deel meer om de verwonding iets te verminderen en meteen zwiepte haar stervormige kristalstaart naar voren en ze voelde dat ze doel trof en meteen een lelijke winkelhaak voor het eerste kristal dat op haar nekwervel groeide. Rage boog haar kop van opzij naar Curse toe en beet met veel kracht in zijn onderkaak en de kristallen op haar lichaam lieten golven van de meest verschrikkelijk pijn door de lucht golven tot zo'n 10 meter rond om haar heen. Een bulderend vuur kwam uit haar bek terwijl ze de kleinere groene draak stevig vast hielt. 'Je bent te langzaam Curse!' sneerde Rage met haar bek ol drakenkaak en trok met een gewelige kracht inspanning haar kop naar voren. De klauwen van Curse maakte lange ondiepe wonden op haar vleugels, maar die zou ze later wel helen, nu was het eerst van deze kleine lastpak afkomen. Ze was wat gedaalt in de lucht, maar ze klapwiekte om meer hoogte te krijgen. Ondertussen had ze Curse los gelaten en Dook behendig tussen de nauwe struiken en zigzagde daar tussen door en raakte met haar staart de grond aan. Meteen groeide een muur van kristal met scherpe punten omhoog en blokkeerde iedere ahtervolger. 'Ons gevecht zal moeten wachten Curse, ik heb nu geen tijd voor jouw!' riep Rage nog oer haar schouder en verdween in het dichte bos en erdween uit ieders blikveld.

( Voor mij topic uit. )

Wat Rage deed maakte weinig indruk op hem: Haar edelsteentjesstaart blokkeerde hij simpelweg met de knots aan zijn staart waardoor splinters edelsteen in het rond vlogen toen Rage zijn staart raakte. Hij voelde haar spieren tussen zijn kaken spannen. Meteen wist hij wat ze van plan was. Snel liet hij los waardoorhet kristal dat ze liet groeien geen schade aanrichtte en Rage's kaken op elkaar klapte. Rage begon vuur te spuwen en Curse zwepte behendig zijn staart tussen hem en de vuurstraal. De knots zoog het vuur op en daarmee ook een deel van Rage's energie. Hij kon zichzelf hiermee opladen en de energie gebruiken op bijvoorbeeld de bliksem in te laten slaan. De lucht kleurde dan ook onmiddelijk donkergrijs to zwart. Bliksem spleitte de hemel open, het gerommel dat niet lang daarna volgde leek de grond te doen schudden. Het geluid overstemde Rage gebrabbel ruimschoots en Curse kon haar dat ook niet horen. Plotseling schoot er een bliksemschicht naar beneden en sloeg in om de edelsteen die Rage zojuist geplaatst had. Het ding werd zeker gehalveert en spinters vlogen in het rond. Blijkbaar was er naast zuur nog iets dat die dingen kon vernietigen. De bliksem sprong over om de kristallen die net uit de grond schoten en achtervolgde Rage tot de kristallen ophielden met groeien.
Rage was uit zijn blikveld verdwenen en Curse snoof "Helaas, haar krijg ik nog wel een keer" gromde hij binnesmonds. Hij merkte dat de jonge draak er nog steeds was en draaide zich naar hem om "Slinno toch? Ik hoop voor je dat je niet van plan bent je aante sluiten bij dat mormel. Haar echte naam is Rainbow, ze is een goedzak en denkt op 't moment dat ze weet wat slecht is." zei hij tegen Slinno. Zijn stem klonk gemeen maar hij loog niet, hoewel... hij verboog de waarheid misschien een héééél klein beetje.

(Ik heb het even nagevraagt, één ding dat je edelstenen kan mollen is te weinig volgens Sky)

Slinno had het gevoeld dat er nog een andere draak was terwijl Rage vertelde waarom ze verbannen was van de Night warriors. Haar verhaal klonk veelbelovend maar hij wou zich niet meteen ergens bij aansluiten en da zo ongewild een oorlog ingaan. Slinno had de sarcastige toon in har stom gehoord toen ze over Toxic en wat er gebeurt was vertelde, Slinno knikte even en ging met zijn blik de wanden van de vulkaan af hij rook niemand maar iets zie hem dat hij niet alleen was met Rage. Nadat Rage klaar was toverde ze een kristaal die uit de grond kwam groeien. Slinno knikte even, hij zou er zeker over nadenken. Maar hij wou eerste gewoon wat rondhangen en het gebied ontdekken. Slinno keek hoe ze opsteeg en vertrok, net toen Slinno zich omdraaide om de grot weer in te gaan. Hoorde hij wat geristel van sten en een paar woeste brullen, meteen draaide hij zich weer om en zag hij een andere draak die Rage aanviel. Slinno ging haar niet helpen, Rage leek sterk genoeg om haar eigen gevechten te winnen. Met een gefascineerde blik keek Slinno naar de twee vechten draken. Die draak had Rage goed te pakken maar Rage wist vrijwel meteen los te komen en te ontkomen wat teleurgesteld keek Slinno haar na. Toen hij zijn blik op de nieuwe draak richten. De nieuwe draak snoof en draaide zich wat zodat hij niet met zijn rug naar hem toe stond. ‘Slinno toch’ Begon de draak, SLinno knikte. ‘Ja dat ben ik en wie ben jij?’ vroeg hij mischien wat brutaal. ’Ik hoop voor je dat je niet van plan bent je aan te sluiten bij dat mormel.’ Ging de nog onbekende draak verder, Slinno schudde even zijn kop hij wist het nog niet waarschijnlijke niet. ‘Haar echte naam is Rainbow, ze is een goedzak en denkt op 't moment dat ze weet wat slecht is.’ Zei hij, Slinno kon een valse grijns en lachje niet onderdrukken, een goedzakje die dacht slecht te zijn. Die was nieuw voor hem als het dan echt waar was, de stem van de draak klonk gemeen. Slinno vertrouwde hem ook niet helemaal hij wist niet precies waardoor het kwam maar hij had een uitstraling die niet te vertrouwen was. ‘En hoe weet jij dat dan?’ Misschien was dit wel een lid van de Night warriors.

De draak stelde hem tot twee keer toe dezelfde vraag: Hoe heet jij dan wel. Hij hief zijn kop hoog op en grijsde breed terwijl hij op de jongere draak neerkeek. "Mijn naam is Curse, ik-" hij stopte even voor het dramatishe effect "... ben een Night Warrior" Curse was misschien wel een van de oudste leden van de Night Warriors en in tegenstelling tot de meeste Night Warriors was Toxic naar hem toe gekomen in plaats van andersom. Ze had gezien hoe hij genadeloos twee draken knock-out sloeg en diens eieren stal om deze vervolgens op te eten. De meeste littekens die hij had kwamen van dit soort gevechten. Curse was niet zomaar een draak, hij was een indishe onderhoorndraak en een cannibaal. Omdat de draak tegenover hem - Slinno - ook naar onderen gekrulde horens had kreeg hij een vermoeden dat zijn soort misschien ergens verwant was aan zijn eigen soort. Dit was een interrassante gedachte aangezien hij nog nooit verwanten ontmoet had. Toch hoopte hij ergens op aangezien de draak voor de rest erg van hem verschilde. Met zijn scherpe reukzin rook hij dan ook aan hem dat hij meer iets met vulkanisme te maken had. Geen wonder dat Slinno hier wilde blijven. Curse richtte zijn blik op het in schaduwen gehulde Night Warrior gebied dat aan de voet van de vulkaan lag. Opnieuw spleitte een grijns zijn kop in tweeën, Rainbow wist niet half hoe erg ze in gevaar was. Toxic was machtiger dat ze dacht. Tenslotte had zij niet alleen Curse achter zich staan maar ook vele andere Warriors die tot drie keer zo sterk als Rage waren. Hij spreidde zijn kleinschalige vleugels die hem de mogelijkheid gaven erg wendbaar te zijn in de lucht. Hij voelde de kille winterbries tegen zijn stevige vlieghuid blazen en wist dat hij een mooie vlucht terug naar het Nigt Warriors gebied kon maken. Hij zou rapport uitbrengen aan Toxic over wat hij gezien had en vermoedde dat dat als gevolg zou hebben dat ze de drakenmuggen patroulle liet vliegen langs de grenzen.

De draak hief zijn kop wat omhoog en had een breed grijns op zijn gezicht toen hij naar zijn naam vroeg. Het beviel Slinno niet zo echt helemaal ook het fiet dat de draak wel op hem leek neer te kijken. ’Mijn naam is Curse, ik…‘ Even stopt Curse waarom wist hij het niet precies waarschijnlijk om het wat dramatische over te laten komen. En toen kwam het. ‘... ben een Night Warrior’ Slinno knikte alleen maar en bekeek Curse nog eens goed hij kon duidelijke vele littekens zien die hij had maar echt onder de indruk was hij nou ook weer niet. Slinno wist niet zo goed wat hij door op moest zeggen of hoe hij er op moest reageren dus besloot hij maar wijs zijn mond te houden. en boog toch maar even zijn hoofd voor Curse. Hij had zelf niks van die Night warriors gehoord tot vandaag en wat hij al had gehoord klonk toch redelijk goed. De draak had net zoals hem naar onderen gekrulde horens misschien waren ze familie. Nee dat kon niet zijn familie woonde bij elkaar totdat… Slinno liet een binnensmondse grom los hij wou daar niet meer aan denken. Slinno schudde zijn kop en richten zijn blik weer op Curse en volgde zijn blik. Curse keek naar het donkere bos, Slinno vroeg zich af dat dat het gebied van de Night warriors was. ‘Curse is dat het gebied van jullie?’ Slinno keek met een schuine kop naar Curse die op het punt stond te vertrekken. Slinno keek nog eens naar het bos het zag er verlaten en duister uit, hij wist zeker dat daar geen goede draak kwam. Het lag redelijke vlakbij bij zijn grot en de vulkaan.

Curse knikte toen Slinno vroeg of het hun bos was. De grijze bomen met de puntige en doornachtige takken maakte deel uit van het gebied waar de Night Warriors hun onderkomen hadden. "Dat is het inderdaad en als je slim bent blijf je er uit de buurt. Ik ben namelijk de kleinste onder hen" zei hij kil. Wat hij zei klopte, de meeste Warriors waren bijna twee keer zo groot als hij. Hij leek er geen moeite mee te hebben niet zo vreselijk groot te zijn (ookal had hij een schofthoogte van iets minder dan twee meter). Vanuit hier kon hij het meer met zijn grijze water en vreemde structuur nét niet zien. Wel kon hij het moeras zien dat aan het bos en het meer grensde. De grotten waren niet te zien vanaf de plek wara hij stond maar hij wist dat ze recht onder hem lagen met hun gangenstalsel als het wortelkanaal van een eeuwenoude boom dat zich tot diep in de vulkaan verspreidde. Curse klauwde zijn nagels in het gesteente waardoor gruis van de helling naar beneden kletterde. Hij had in werkelijkheid de laatste stap voor het afzetten gedaan. Hij hoefde nu slechts zijn spieren te spannen en zijn poten te strekken. Een enkele slag van zijn vleugels zou dan genoeg zijn om hem door de lucht te doen glijden.

(gewoonlijk schrijf ik lange posts maar ik ben wat inspiratieloos -.-)

Slinno knikte bij Curse woorden ze hielden dus niet van indringers in het gebied dat zal hij goed onthouden. Hij wou zeker geen ruzie, normaal vond hij het altijd wel leuk een beetje mot. Maar om dat meteen in een totaal nieuw gebied te doen. Leek hem ook weer niet slim. Slinno keek even op van zijn opmerking dat hij de kleinste was van de groep. Slinno vond hem wel een grote draak maar ja. Hijzelf was ook een kleine draak hij was zelf kleiner dan Curse. Maar grote zie niet alles, dat had hij al wel eens bewezen. ‘Van mij zullen jullie geen last hebben zolang jullie me met rust laten en ik hier kan blijven.’ Slinno keek Curse recht aan, Slinno was niet van plan om zich zomaar weg te laten jagen. Je kon de vastberadenheid in zijn ogen zien, en misschien heel misschien zou hij zich ooit bij hun aansluiten. Dat leek hem wel wat, Slinno keek nog eens over hun gebied uit er was een meer die net zo duister was als het bos. Slinno liet zijn blik even over de andere gebieden gaan. Curse moest vast dingen gaan doen en hij wou eens even de andere gebieden verkennen. Hij vond het toch stiekem wel jammer dat hij niet in het gebeid van de Night warriors mocht komen maar er waren nog andere plekken waar hij wel kon komen. ‘Ik zal je niet langer ophouden, Curse hopelijk zien we elkaar nog eens maar ik gaan eens rondkijken. Tenzij je nog iets van me wilt?’ Met deze woorden keek Slinno Curse even vragend aan. Slinno ging naast Curse staan en klauwde zijn klauwen in het gesteente en strekte alvast vleugels uit. Slinno had best wel trek even probeerde hij zich te herinneren wanneer hij voor het laatste had gegeten, cdat was al een tijd geleden. 'Zin om met me te jagen?' Vroeg Slinno en richten zijn blik weer op Curse benieuw naar het antwoord, wachten Slinno geduldige maar nieuwsgierig af.

Slinno kwam naast hem staan en deed wat hijzelf zojuist heel uitgebreid gedaan had: Vleugels spreiden en nagels in het gesteente klauwen. De kleinere draak vroeg hem of hij nog iets van hem wilde. Curse grijnsde, deze draak kon niets voor hem betekenen tenzij hij berijd was wat ledenmaten aan hem af te staan. Een volgende vraag vervolgde de eerste, onbeantwoordde vraag. "Ik kan beter alleen op jacht gaan, blijkbaar ken je mijn soort niet. Mijn maag accepteerd enkel drakenvlees. Ik ben een cannibaal" met die woorden zette hij zich af en zeilde hij naar beneden. Met een gelijkmatige daling naderde hij de grens en overschreidde deze. Zodra de bomen onder hem grijs waren gingen zijn grijs-groene kleuren op in de ondergrond. Enkel zijn beweging verradde waar hij was en zelfs dan moest je weten waar hij was om hem te kunnen zien. Plots was hij verdwenen evenals de donkere wolken die zich zojuist bj zijn aanval op Rage hadden samengepakt aan de hemel. Hij had zijn vleugels gevauwen en had zich door een gat in het dikke takkendak van het bos gewenteld. Niets verradde zijn aanwezigheid meer, hij was verdwenen. Opgegaan in het duister van het gebied van de Night Warriors. Er was nog een rede dat hij niet met Slinno mee was gegaan: Slinno was geen Night Warrior en hij wilde niet de indruk wekken dat hij vrienden werd met een goedzakje.