Nieuwe koopwaar

Een kraam, midden tussen de andere, kan trots op zijn nieuwe koopwaar zijn. Al lang had de tengere, mysterieuze man op dit pakketje gewacht, maar eindelijk was de handelaar gekomen. Het heeft hem een fortuin gekost, maar hij weet zeker dat hij het met gemak weer kan verkopen. Bijna nergens zijn immers drakeneieren te koop. Van onder een purperen mantel kijkt de koopman om zich heen. Af en toe wordt er een wantrouwige blik naar hem geworpen, maar na één blik van hem lopen de mensen gauw weer door. Voorzichtig steekt hij zijn handen in de vrij brede rugzak en pakt de doeken op. Door de fijne stof heen is goed te voelen dat er binnen in die doeken iets hards is. De koopman behandelt het ei zoals het hoort; voorzichtig omdat het breekbaar en waardevol is. Ondanks zijn voorzichtigheid is hij wel snel, waardoor in een mum van tijd de glimmende, witte stof van het ei af ligt. Nu windt hij er een bordeaux rode om, maar zo dat meer dan het helft zichtbaar is. Dit pakketje legt hij in een kussen en het kussen legt hij niet ver van hem vandaan. Zo ligt het drakenei in de zon, goed te zien maar niet te ver van hem vandaan. Naast hem wordt iets geroepen en pas als hij de woorden heeft gehoord, beseft hij dat ze voor hem zijn. 'Wat heb je nou weer, Merkon? Zeker weer gestolen!' roept de koopman naast hem wantrouwig, de jaloezie in zijn stem duidelijk niet kunnen verbergen. 'Ach dat jij nou jaloers bent!' roept de man arrogant terug, de opmerking van zich af laten glijden. Natuurlijk, niet al zijn koopwaar is eerlijk verkregen, maar dit is echt. Bovendien is hij alle opmerkingen wel gewent; op de een of andere manier is hij altijd het pispaaltje. Misschien omdat ik nieuw ben oppert het idee zich in het hoofd van de marktman. Hij schudt de gedachte van hem af, en heeft weer aandacht voor zijn koopwaar. Alles ligt er nog bij en hij ziet heus wel de nieuwsgierige blikken die op het ei worden geworpen. Van binnen glimlacht hij geamuseerd en onder de houten tafel van de kraam wrijft hij genietend in zijn handen. Voor even is er zelfs een twinkeling in zijn bijna zwarte ogen te zien, maar voordat je had gedacht hem te zien, is hij alweer verdwenen.

Totdat het ei is gekocht, speel ik de koopman. Dit is dus niet mijn personage, maar gewoon een bijrol

Een jongen met een capé liep gehaast door de menigte. Hij was al enkele maanden weg gebleven van deze dorpen. Hij had problemen als mensen hem herkende. Hij was eerder van plan om voedsel te kopen. Hij stapte en stapte totdat hij iets opmerkte. Hij had een goede oog voor draken en eieren. Hij was een soort van temmer. Maar ook een goede vriend van draken. Het ei leek niet echt goed te zitten. Het zat bij mannen die het verkopen. Hij hield niet zo van drakenhandel. En vaak vroegen de mensen veel geld voor dit bijzondere drakeneieren. Maar hij wilt dit wezen niet achterlaten. Hij stond een tijdje stil en dacht na. Proberen te kopen of toch maar niet. Het kost hem meer tijd en moeite. Maar wat maakt het uit? Hij stapte rustig naar de kraam. Hij liet maar heel even zijn gezicht zien. "Hoe veel?" Vroeg hij kort. Hij was niet vaak vriendelijk tegen drakenhandelaars. Zijn ogen bleven op de man gericht. Gelukkig had hij een rijke familie. Maar hij had niet zo veel op zak. Aangezien hij niet meer bij hun wil leven door dwingende dingen.

een kalme wind streek door de vacht van een veel kleurige draak en ze daalden naar de markt die niet ver meer weg was. de markt leek eerder een mierenhoop dan een stad waar mensen woonden. haar blik gleed over de huizen die nog dichterbij kwamen, de fontijn spoot het water hoog en Rainbow vloog dwars door de straalwater en genoot van de verfrissing en landen naast de fontijn en boog haar kop naar het water en dronk van het water uit de fontijn en ze voelde het koele water door haar slokdarm naar haar maag glijden. toen ze op keek zag ze een jongen naar een drakenei kijken, maar de jongen kwam haar heel bekent voor. ze had hem eerder gezien bij de hoge watervallen. rainbow bekeek hem met wantrouwende ogen en ze haten drakenhandeleren, maar ze wist niet of ze het ei nu moest grijpen en het zijn vrijheid zou schenken of het de jongen laten kopen en de man rijk laten worden.

Sorry voor het ongemak. Uiteindelijk heeft degene waarmee ik het had afgesproken, toch niet de tijd ervoor, dus een eigenaar worden staat nog vrij!

Met listige ogen kijkt de koopman elke persoon die voorbij loopt aan. Zijn blik blijft hangen bij een jonge man, die kennelijk het ei heeft opgemerkt. Hij probeert in te schatten of de jongen daadwerkelijk van plan is om het draken ei te kopen, maar door de mantel kan hij dat maar moeilijk. Erg lang heeft hij trouwens toch niet, als een plotselinge windvlaag de herfstwind voor een moment doet verdwijnen. Eigenlijk weet hij al wat hij kan verwachten, maar toch draait de man zich met een ruk om. Zojuist was er een regenboogkleurige draak midden in de fontein beland. Voor een moment kruisen hun blikken elkaar, en iets zegt de koopman om het ei goed in de gaten te houden.

Mudly liep met rustige stappen langs het marktkraampje. Hij was niet van plan veel te kopen maar zo af en toe langs de kramen lopen en een praatje met de verkopers maken kon geen kwaad. Met rustige stappen liep hij door de drukke menigte. Zijn kraag zat tot net onder zijn ogen en verborg zijn mond. Even ging zijn blik naar de kraampjes aan de overkant. Op dat moment zag hij iets wat hem niet beviel. Zijn blik werd norser en hij voelde licht wat woede op komen. Deze kwam vooral doordat de man dit ei als een inkomen zag. Een lichte vlaag van verdriet schoot ook door hem heen. Zijn gedachten gingen kort naar Milo. Met een paar rustige passen liep hij naar de overkant en liep langs het kraam. Met een emotieloze blik keek hij naar het ei. Hij had een lichte grijns op zijn gezicht die niet door de kraag te zien was. Uit zijn tas haalde hij een leren builtje. Hij grijnsde wat breder. Hij zou eens kijken hoe slim deze man was. "Ik bied een zak goudstukken voor dit ei..." zei hij en legde het op tafel zodat het licht ramelde. Ondertussen knoopte hij het open en stak hij er zijn hand in. Hij haalde hem er uit en liet 3 goudstukken zien. Hij deed ze naderhand er weer in en knoopte hem dicht. "Mocht dat niet genoeg zijn dan bied ik er nog wel een zak over heen..." zei hij.

(ik weet niet of je het begrijpt, maar Mudly probeert de eigenaar op te lichten. )

een tweede persoon kwam erbij staan en bood de man een buidel met iets er in aan. Rainbow kon niet zien wat het was, maar het zou wel waardevol zijn want anders deed de jongen man er geen moeite voor. zelf was ze als ei nooit verhandelt geweest, maar haar confrontatie met de mensen was ook niet gezellig geweest. Rainbow besloot om het ei weg te nemen en het ergens neer te leggen waar het veilig was totdat het draakje eruit zou komen. met een woedende brul sprong ze uit de fontijn en landen naast de verkoper die ze met een zwiep van haar staart vol in zijn rug zou moeten raken. haar blik gleed naar het ei dan roerloos op het kussen lag, maar gelijk keek Rainbow weer naar de man en ze liet haar tanden zien die gevaarlijk scherp waren. ze gromde als bedoeling dat de verkoper voor haar zou moeten uitwijken.

Mudly keek rustig naar de reactie van de man. Echter werd zijn plannetje in de war geschopt toen er ineens een draak aan kwam die de verkoper een zwiep met de staart in de rug verkoopte. Hij slikte even. Hij keek even naar de draak. Hij zag dit als zijn kans. "Wat doe je...." siste hij naar de draak. Niet kwaad bedoeld. Hij keek de draak aan en zijn blik ging even naar het ei. Het kleed was door de windvlaag die voorbij was gekomen toen de draak aanviel er af gewaaid en het ei was nu niet meer verwarmd. Mudly bestudeerde draken al een tijdje en dit was iets waar je zeker van kon zeggen dat het niet goed was. Hij liep er naar toe en wikkelde een ander kleed, dat in vergelijking dikker en warmer zou zijn dan het andere netjes en voorzichtig om het ei. Hij keek naar de draak. "Ik neem aan dat jij dit ei onder je hoede wilt nemen?" vroeg hij wat netter aan de draak en keek emotiloos naar haar.

Twilight had de opschudding gezien en kwam aanvliegen, haar vleugels fonkelde fel in de zon en ze strek neer bij de bron van het lawaai. Ze was veel groter als Rainbow, -ook veel ouder.- "Wat is hie raan de hand?" Haar stem was warm maar dreigend, ze las de gedachten van mensen rondom en keek naar het ei. Lichtblauwe slierten vuur stroomden uit haar neus, ze waren warm maar konden niet branden. Ze zweefde rond het ei en hielden het warm. "Gaat het allemaal om dat ei?" Ze trok een 'wenkbrauw' op en bekeek het eens goed. Er zat dan wel iets rond, dat hield haar niet tegen natuurlijk! Ze zag een heel klein stukje van het. "Doe eens rustig met dat ei!" Al die opschudding was niet goed voor het ei!

Rainbow hoorde de woorden van Mudly en wilde net het ei aannemen toen een grote blauwe draak aan kwam vliegen. 'het ei wilde ik in veiligheid brengen.' zei Rainbow tegen Twilight en ze pakte het ei voorzichtig met haar voorpoten. terer hielt ze het vast en zetten zich af, Rainbow steeg hoger en hoger totdat ze weer horizentaal kwam te vliegen en vloog weg van de stad. na een tijdje zag Rainbow een groot bos en daar landen ze op een openplek en liep op haar achterpoten op zoek naar een grot waar ze het ei warm kon houden.

Twilight gromde. "Rainbow, hij heeft evenveel recht op dat ei als jij!" Ze vloog haar moeiteloos achterna en streek neer. Het ei werdt steeds kouder en lichtblauw vuur spoot uit haar neus om het warmer te houden. Haar horens gloeide en haar bovenlip was opgetrokken. Er kwam donkere rook samen met de slierten vuur uit haar neus. "Breng dat ei terug naar de stad! Die jongen had geen kwaad in zin!" Haar schubben fonkelde fel en ze was boos. Waarom kon Rainbow dat ei zomaar meenemen? Die jongen wou er niets slechts meedoen!

In zijn ooghoek had de koopman een plotselinge beweging uit de hoek van de fontein gezien. Hij had zich om willen draaien, maar nog voordat hij zich echt had omgekeerd, had hij een misselijkmakende klap in zijn rug gekregen. Hierdoor was van achteruit alle lucht uit zijn longen geperst, en door een even benarde klap op de grond, werd het voor een seconde zwart voor zijn ogen. Al snel was hij bijgekomen, waarna hij snel wilde opspringen om de koopwaar te beschermen. Dit liet hij echter uit zijn hoofd toen de onbekende draak zijn vlijmscherpe tanden had laten zien. Hij hield zich koest, maar hij was van plan om, zodra de draak was afgeleid, op te springen en het ei alsnog te bemachtigen. Dit werd genadeloos uit zijn hoofd gezet, toen zich ook een tweede draak meldde. Hij wilde protesteren toen er kennelijk spraken was van het stelen van zijn koopwaar, maar hij kon er geen woord tussen krijgen. Toen de draak plots het ei greep en ermee weg vloog, durfde hij pas in beweging te komen. Nu springt hij woedend op, de draak woorden na roepend die maar beter niet kunnen worden herhaalt. Ook schold hij de schubben van de draak vol met vervloekingen, maar die kon ze waarschijnlijk allang niet meer horen. Hij beseft dit ook, maar dat stilt zijn woede niet. Met vuur in zijn ogen kijkt hij de overgebleven aanwezigen aan. 'Jij! Waarom liet je haar gaan?!' schreeuwt hij, waarbij spuug zijn mond verlaat, naar de jonge man die als laatste was aangekomen. Ondertussen went hij zich alweer tot de nieuw aangekomen draak, maar nadat hij de grote van dit dier had opgemerkt, houdt hij slim zijn mond. Hij wilt de andere jonge man ook iets verwijten, maar hij beseft dat hij helemaal geen aandeel hieraan heeft gehad. Ondanks dat hij dit weet, kan hij het niet laten hem ook de huid vol te schuilden. Terwijl hij zo staat te schreeuwen, zoekt hij met zijn ogen naar een of andere orde handhavers, die de draak achterna zouden kunnen gaan om zijn gestolen koopwaar terug te halen.

Rainbow, wil jij misschien het nieuwe topic dan aanmaken waar je met het ei naar toe gaat?

wat de verkoper nog had geroepen hoorde ze niet meer en toen Twilight haar achterna was gekomen hoorde Rainbow wat ze te zeggen had. behendig liet ze het ei in haar buidel zakken waar ze haar kristalenbol ook had zitten een simpel woord verspreide een schemerige gloed vanuit haar buidel en hielt het ei warm. Rainbow draaide haar kop weer naar Twilight toe. 'misschien, maar een draak hoord vrij te zijn en verkocht te worden aan tweebeners!' riep Rainbow iets brutaler dan ze bedoelt had, maar toen de woorden uit haar bek waren schaamde ze zich tegen over de oudere draak en boog haar kop voor Twilight. zonder dat ze het wilde kwamen de gevoelens en emoties van vroeger naar boven en verwarde Rainbow totaal. in een vlaag sprong ze de lucht weer in lucht in en vloog op top snelheid in de richting van de hoge watervallen.

ik maak daar een topic aan bij de hoge watervallen. onder: veiligheid

Twilight rolde met haar ogen en gromde. Ze volgde Rainbow naar de watervallen.

(Ik kon niets meer verzinnen!)

Mudly liet de twee draken weg vliegen. Hij vond dat draken meer recht hadden op een ei dan hij. Zijn ogen gingen naar de verkoper die kennelijk niet blij was. Hij merkte wat spuug op dat op zijn gezicht belande en veegde het weg. Met een hand greep hij de bovenkleding van de man vast en trok hem dichter naar zich toe. Hij keek hem diep in de ogen. "Ik heb ze laten gaan...omdat je drakeneieren niet als inkomsten kunt zien..." zei hij kil. Hij pakte het zakje dat hij neer had gelegd en opende het opnieuw. Hij liet het leegvallen. Het enige wat er uit viel waren stenen, inclusief de 3 goudstukken die hij had laten zien. "Draken horen niet bezit te worden. Draken zijn voor mij geen bezittingen, nooit geweest. Ze zijn vrienden, een metgezel. Milo was niet mijn bezit die was mijn vriend..." zei hij met een sissende onderdrukte woede. Hij duwde de man van zich af en draaide zich om. Hij liep met zijn handen in zijn zaken verder de menigte in en keek even de richting in de lucht om te kijken of de draken al weg waren. Hij kon ze niet meer zien. Ze waren dus al buiten het bereik van de mens en was het ei veiliger.

Voor een moment is er een zekere twijfeling in de ogen van de man te zien, terwijl de jonge man, zeker twintig lentes jonger, hem kil toespreekt alsof hij een kind is. Met grote ogen volgt hij zijn hand wanneer die de buidel leegt gooit. Wanneer hij hem eindelijk los laat, twijfelt hij of hij één van zijn stenen naar hem zal gooien, maar aangezien er net ordehandhavers de hoek om komen kijken, houdt hij zich in. Zodra het drietal mannen in gearriveerd bij zijn kraam, legt hij de hele situatie nogal verhit uit. Ondanks de woede die het hakkelende praten veroorzaakt, begrijpen ze hem. Ze zeggen dat ze jagers achter de draken aan zullen sturen, maar zodra ze weer om de hoek zijn verdwenen, maakt één van hen met zijn wijsvinger een draaiende beweging rond zijn slaap. 'Die is gek' verduidelijkt hij zijn handgebaar. De andere zijn het met hem eens: 'Ja hoor, een draken ei. Die zijn hier al zeker honderd jaar niet meer gezien' grijnst een tweede.

Ik beschouw dit topic ten einde ...?