The death is coming

Voor Laisve een echte aanval uit kon zetten draaide de lond zich om en verblinden hem. Hij dwong zijn ogen zich sneller te wennen aan de felle licht. Riddel maakte snel hoogte en Laisve nam niet de moeite haar te volgen, ooit zou ze wel naar beneden komen. Opeens Leek het alsof de zon naar de aarde daalde en het licht was zo fel dat het pijn deed. Zijn ogen weigerde dienst en hij voelde de lucht bewegen toen de long langsscheerde. Hij halde uit met zijn klauw en voelde zacht vlees bezwijken onder zijn nagels. Hij hoopte dat hij iets fiaals had geraakt.
Hij gebruikte zijn krachten om zijn ogen te genezen van het blindheid en zag nog net dat de long in het water dook. Met een brul en een schreeuw in de gedachten vorm riep hij haar nog toe: Lafaaaaard'' Zelf een mentale luur kon sommige geluiden niet buitenhouden.
Op zijn sloffen vloog hij terug naar het slagveld en grijnsde naar Sombra. 'Nu ja, lafaards komen uiteindelijk wel terug.'

(oh wat erg, ik schaam me dood! Ik was helemaal vergeten dat ik in dit topic zat en ik maar denken "zo, dat is een actief topic!" Wat stom van me! *slaat met hoofd op toesenbord*)

Plots was er een rookwolk, Sombra werd serieus: dit spul kende ze. Druïdes en wikka's maakten vaak poeder dat rookwolken, ontploffingen en dergelijke veroorzaakten. De verschijning van één mens verbaasde haar al maar een tweede had ze echt niet verwacht. Meestal bleven mensen uit de buurt van draken in plaats van hen te benaderen. Toen de rookwolk optrok was er geen mens meer te bekennen. Sombra speurde met haar scherpe ogen naar mogelijke verstopplaatsen. Zag ze het maïs daar nou bewegen? Laisve leek er lol in te hebben aandacht te besteden aan de mensen, Sombra dacht hier anders over en richtte zich op de draak die Laisve neer had geslagen. Het was niet zó gek dat deze niet kon acteren? Hij was jong, net als zijzelf, en acteren was blijkbaar niet zijn ding. Oké hij had Laisve's plan niet opgemerkt maar misschien had hij niet zo veel ervaring met andere draken. Sombra besloot Laisve zijn lol te gunnen en liet hem zijn gang gaan zonder hem te storen. Ze liep naar de draak die Laisve gekleineerd had "Ik ben berijd je te helpen bij de Night Warriors te komen maar gedraag je in het vervolg; Probeer onze seinen op te vangen." Ze klonk niet bepaald vriendelijk toen ze dit zei, het was duidelijk dat ze het meende "Nu, ben je gewond?" evenals dat ze berijd was hem het een en ander te leren was ze berijd zijn wonde te verzorgen maar dan moest hij het toelaten. Hij kon dit zien als een vriendschaps aanbod. Ze hoorde Laisve's aanstekelijke lag en een grimas gleed over haar lippen. Haar blik ging over het lichaam van de jonge draak. Ze wist niet dat hij al een afspraak met Toxic gemaakt had, dat soort dingen vertelde ze nooit. Ook Laisve wist dit niet te zien aan hoe hij de jonge draak behandelde. Toen ze nogmaals aan de draak van haar leeftijd keek merkte ze hoe erg ze Radamanth miste, waar was hij? Haar moeder zou vast niet blij zijn met zijn afwezigheid. 
Er was een draak gearriveerd met manen die als een regenboog over haar rug liepen. Ook deze leek Laisve makkelijk aan te kunnen, Sombra overwoog mee te doen met zijn plagerige spel. Ze schudde haar kop, je niet laten afleiden daar ging het om. Bovenal kon hij het zelf prima af. Zou hij de sterkste Night Warrior zijn? Toxic was machtig en had een krachtig gif. Haar gezag was enorm maar Laisve's manier van doen, zijn kracht, moed en honger naar gaos en paniek was misschien wel onovertreffelijk. Of zou Zu sterker zijn? Ze had Zu nog niet vaak gezien en ze vroeg zich af hoe hij nou echt was. 
De regenboogdraak was gevlucht samen met de twee mensen. Laisve riep hen wat na, zong bijna. Daarna grijnsde hij naar haar. Sombra grijnsde terug. Ze was het eens met wat hij zei ookal wensde ze soms dat het niet waar was: niets irritanter dan laffe indringers die terug bleven komen.
Ze liet zich weer n's afleiden. Ze richtte haar blik weer op de jonge draak, keek hem aan en liet zich niet meer afleiden.

[dacht al zoiets XP]

Laisve zag dat Sombra zich bzig hield met Slinno, hij kon de kleine draak niet zo goed uitstaan en wist ook dat deze er alles voor deed om bij de NW te komen. Laisve was al eerder met Slinno in aanraking gekomen en had hem al afgetast. Voor hem was het niet meer dan een ijvirige wannabe...
Onverwachts wou Laisve Slinno aanvliegen maar kon zich nog net inhouden. De laatste tijd had hij last van woeden aanvallen die zijn humor overstegen en dat vond hij niet zo leuk. Ookal was hij een NW hij moest zijn emoties in de hand houden. Misschien moest hij nog eens een goed gevecht houden in de plaats van lafaards te achtervolgen. 'Sombra, ik bol het even af, moet nog was afhandelen.' zei hij. hij keek nog eens naar Slinno en draaide zich toen om. 'Help hem niet te veel, wannabes moeten het niet te gemakkelijk krijgen.' Zelf had hij het van de eerste keer tegen Race moeten opnemen en toen was hij er niet ongeschonden uitgekomen ,maar met voldoening herinnerdde hij zich dat Race dat ook niet was. Hij zei Sombra nog gedacht en mompelde voor hij opsteek: 'Op naar het volgende gevecht.' De wind kwam onder zijn vleugels en hij voelde een perfecte luchtstroom een eindje van hem af. Die nam hij en maakte snel snelheid.

[Laisve uit ]