Eindelijk klaar voor de confrontatie!

Yes, eindelijk!! Laisve vloog uitbundig over het NW terrein en keek triomfantelijk naar de rotsformatie onder hem. Hij was zo hoog gaan vliegen dat draken die het element lucht niet beheerste zouden sterven uit zuurstofgebrek of gewoon weg door uitputting want de luchtstroom was hier veel zwaarder.
Na het langduurige gevecht met Shakey en Curse was hij hard gaan trainen en hij kon nu al zijn krachten perfect beheersen en hij had zijn techniek wat bijgeschaaft. Namelijk je hoofd gebruiken in de plaats van je spieren.
Hij liet zijn gigantische lichaam wat dalen tot hij voor een kleine draak kon worden aangezien en speurder de emotie's die hij kon bereiken vanuit zijn positie af. Niks. Hij liet zich weer wat zakken en verschoot even van de vele gevoelen die hem overspoelde. Eén wirrewar van haat verveling en zin tot actie. Er waren daar meer draken aanwezig dan hij dacht. Nu ja hij kwam niet echt perse om te vechten, als het kon wou hij zich aansluiten. Hij had wat rond gespeurd en had opgevangen dat die leider van de NW geen poesje was om zonder handschoenen aan te pakken (zelfs niet voor één van de grootste draken die je kon tegenkomen), daarom had hij zich voor een keer door het besluit om onderdanig te zijn laten leiden. Natuurlijk ging hij zich niet laten doen door de andere draken. Het feit dat hij imuum was voor gif hielp ook wat mee, al dacht hij dat hij er, na een paar straffe verhalen van andere draken, toch last zou van hebben als zij hem begiftigde.
In een korte tijd was hij nog een paar meters bij gegroeit en hij kon zich nu moeilijk schuilhouden in een bos. Nu ja hij gebruikte dan maar zijn kracht om plaats te maken. Zijn vleugels hadden vlijmscherpe klauwen ontwikkeld aan de uiteinde van ieder stukje en hij kon er nog niet echt al te handig mee overweg maar het kon wel handig zijn om naar diegen die naast hem vloog te slaan. Hij bedankte Curse ervoor om het idee van drakenvlees te eten, na een paar keer eten merkte hij dat hij alerter erdoor werd.
Laisve liet zijn vleugeltop zakken en hij scheerde in een spiraal naar benede, goed optijd trok hij op, hij wou geen onodige energie verspillen met trukjes die niemand zag. Hij lande tegen de rostwand ergens in de buurt van de ingang en haalde nog 1 keer heel diep adem. Hij voelde hij zijn longen die de beweging altijd apricieerde als aanval, een windvlaag wouden uitbrullen maar hield die tegen. Dat had hij op dit moment niet nodig. Hij duuwde zich en en maakte een strakke bocht recht de ingang in. Hij kon er net door als hij zijn vleugels half inklapte.
Laisve klapte zijn klawen stevig in het steen , eindelijk klaar voor de confrontatie met de leider van de Night Warriors.

Alleen het zachte geluid van afbrokkelend steengruis maakte al dat ze een oog opende. Ze was aan het mediteren in een ruimte van het Night Warriors gangenstelsel waar je werkelijk álles kon horen. Zeopende haar andere oog toen ze vleugelslagen en voedstappen hoorde. Ze kon horen dat het niet Zu was, deze draak was wat lomper. Azazeal kon het niet zijn, hij zou naar haar brulen in plaats van gewoon binnenvallen. Race was het ook niet, hij had geen vleugels. Alle andere leden waren te licht om zo duidelijk hoorbaar te zijn. Dat betekende maar één ding: Een indringer. Ze stond op en zuchtte. Ze had niet zo'n zin in die wannebe's. Ze zette maar een draf in en nam een moelijke combinatie van vele verschillende zijgangen. Uiteindelijk was ze in de gang waar de draak zich ook moest bevinden. Wat voor bijzondere antree zou ze deze keer maken? Ze besloot de standaart 'ik verschijn uit de schaduwen' te gebruiken. Ze maakte haar stappen zacht en onhoorbaar en ze kneep haar ogen tot spleetjes zodat die haar niet zouden verraden. Ze bleef was tussen de stalagmieten zodat zelfs verplaatsing van lucht niet opviel. Toen zag ze de draak met haar aan donker gewende ogen: Een grote, grijze draak bij de ingang van de gang. Ze sloop naar hem toe en stapte als bij donderslag de lichtkring van de ingang in "Zocht je mij?" siste ze. Ze keek hem aan met haar gifgroene ogen en spleetvormige slangen-pupillen. Toxic liep langs de draak zodat ze de uitgang versperde. "Je weet toch dat dit verboden gebied is? Of niet?" vroeg ze hem achterdochtig.

In de grot van de NW lag een lange draak opgekrult te sapen tot pootstappen hem uit een heerlijke droom wekten. Zwaar kreunend gegrom rolde uit zijn muil en zijn ogen gingen open voor hij een dreigende grom liet horen. Wie hem ook uit zijn tijdelijke slaap had gehaalt mocht een goede reden daarvoor hebben. Race ontkrulde zich en liep zijn grot uit die aan de andere kant van de grote rots lag waar Toxic en haar zusters vaak op lagen. Een vreemde geur drong zijn neusgaten binnen en Race wist dat ze het met een indringer te maken hadden. De stem van Toxic galmde door de grotgangen en Race liep en met snelle geluidloze passen in de richting van de geur en Toxic. Vlakbij zag Race dat het een grijze draak was die duidelijk kleiner was dan Race. Gevaarlijk en dreigend gegrom rolde uit zijn muil en Race liep met hoog op gezetten rugstekels in de richting van de grijze draak en Toxic die al bij de ingang stond. 'Ik hoop dat je haar gehoort hebt, Je hebt geen toestemming van de NW leider gehad hier te komen. Je mag wel een betere reden hebben dan de meeste onzin die Toxic moet aanhoren van draken die hier binnen dringen!' gromde Race en zijn ogen fonkelde gevaarlijk. Even keek hij naar Toxic en wachten op haar goedkeuring deze indringen te verdrijven. Natuurlijk wist Race dat Toxic deze draak gemakkelijk aankon, maar hij hielp haar graag waar het kon. Van voedsel halen tot indringers te verjagen of doden!

Laisve had de gevoelens van afgunst horen aankomen maar toch schrok hij lichtjes toen hij haar zag. Onmiskenbaar was ze de leider van de NW, ze was veel kleiner en hij moest naar beneden kijken zoals hij graag had. Snel herrinerde hij zich dat hij onderdanig zou doen tegen haar en klapte zijn vleugels helemaal in, liet zich wat door de poten gaan en keek haar doordringend aan zonder gevaarlijk te lijken dat hij normaal altijd deed. Ondanks haar formaat vond hij haar prachtig om te zien en moest toegeven dat hij minder vewacht had.
Uit respect probeerde hij niet in haar hoofd te dringen en hoorde de woorden aan die hij natuurlijk verwacht had in de plaats van ze mentaal uit het hoofd te pikken. Voor hij kon antwoorde voelde hij nog een aankomende draak en keek recht de richting in waar hij dacht dat hij de draak voelde uitkomen. Zacht grommend richte hij zich weer op maar hield zijn vleugels gesloten. Windbrullen zou nu niet vanpas komen, tenzij hij de grot in wou laten storten.
Zijn verbijstering vebergend keek hij toe hoe de vleugelloze grote draak een dreiging uitsprak. Hij had al eerder met een vleugeloze draak te maken gehad en die bleek nadien toch vleugels te hebben, benieuwd of Shakey hier was snoof hij licht laatdunkend. Niet dat jouw woorde me iets kunnen schelen. En hij keek groene draak met opgetrokken wenkbrauwen aan. Het is alleen de vraag of ik Toxic kon spreken zonder aangevallen te worden die me hier bracht. Hij boog zijn hoofd onderdanig naar Toxic en hief toen zijn hoofd terug op waardoor hij niet rekening houdend met het plafon met zijn horens over de rosten boven hem schuurde.
Hij keek Toxic eerbiedig maar iets weerstandig aan en zei, Je moet je luchtruim in het oog houden, het is nogal een gemakkelijke doorgang. Grijnzend dacht hij aan de te simpele reis naar hier en begon de ernst van de reis te vergeten. Zijn brein begon weer de grappige kant erin te zien en hij bedacht licht lachend dat het drakenvlees van de vorige week verteerd was.

Een grote schaduw gleed over de boomtoppen van het Night Warriors gebied. Twee grote vleugels droegen het zware gewicht van een draak, gekend om zijn agressiviteit en rang. Ergens ver van DW was hij de moordenaar van vele gezinnen en dorpen. De draak had zijn weg terug naar DW gevonden, en had nu besloten daar te blijven. Winter of niet, er was vast wel een vulkaan ergens in de buurt om hem warm te houden tijdens die koude periode. Hij klapte met zijn vleugels en voer zijn snelheid op. Hij had een indringer geroken en ging er nu recht op af.

Je moet je luchtruim in het oog houden, het is nogal een gemakkelijke doorgang

'Daar wordt aan gewerkt.' sprak een lage, kille stem vanuit het duister. Twee gele ogen werden zichtbaar, snel daarna ook een groot donker lichaam, dat uit de schaduwen stapte. Een draak, stevig en groot gebouwd stond nu bij het drietal. Zu, de onderalfa van de NW was wedergekeerd. Hij knikte Toxic en Race toe en keek toen naar de indringer. Hij moest zijn kop laag houden, de grot was nu ook weer niet zo groot en hij had geen zin om met zijn kop overal tegenop te knallen. 'Wat is de reden dat je hier bent? Ik weet dat je met Toxic wilt praten, maar denk maar niet dat ze íedereen toelaat.' sprak hij uit. Wat had hij het gemist om hier te zijn. Dat donkere en kille gebied, dat zo stil was dat je er bijna een muis kon horen lopen. Hij grijnsde zijn tanden bloot, terwijl hij de grijze draak aankeek. Vanuit zijn ooghoeken keek hij kort naar Toxic, hoe zou het met haar kroost gaan? Zouden ze al gegroeid zijn? Hij wist nog dat hij die kleine bengels had gezien toen ze voor het eerst uit het ei kwamen. Ookal had Toxic hem niet echt dichtbij gelaten.

Race had de indringer net zo snel als zij opgemerkt. De grijze draak die voor haar stond was nou niet bepaald een muisstille indringer. Hij zou ook wel niet zo'n goede jager zijn... De grijze draak viel een beetje uit richting Race en dat beviel haar meteen al niet: Als hij in haar groep wilde, een Night Warrior wilde zijn, dan moest hij respect hebben voor zowel haar als de andere leden. Respectloze draken werden niet toegelaten, hoe slecht ze ook waren. Maar ondanks dat had ze wel van een grijze ondringer gehoord, Curse had haar verteld van het gevecht. Ze wist dus dat deze draak niet zo'n slechte vechter was. Op het moment dat ze hem wilde zeggen dat hij wel wat respect moest tonen voor de Night Warriors kwam Zu binnen. Hij maakte een van zijn altijd kille en droge opmerkingen die Toxic altijd waardeerde als ze tegen een ander waren. Ze merkte niet dat hij een moment naar haar keek omdat ze de grijze draak eens goed in zich op nam. Zou hij het nou waard zijn? Ze probeerde hem een beetje te pijlen en besloot uiteindelijk Zu om zijn mening te vragen: "Zu, zeg n's: Wat denk jij? Is deze indringer het waard op een Night Warrior genoemd te worden?" ze keek een beetje venijnig naar de grijze draak "Vertel op, wat is je naam?" siste ze naar hem. Een naam vertelde haar altijd of de ouder al van de geboorte wisten wat er met hun kind ging gebeuren en of slecht zijn in het bloed zat. Als de naam onschuldig was dan was er altijd weer een wat grotere kans dat de draak met wie ze geconfronteerd werd afgewezen werdt. Houding en gedrag waren vooral erg belangrijk. Zu leek weer gegroeid en dat was zeker geen nadeel maar een puntje van haar duistere hart hoopte dat hij van haar grootte zou zijn of in ieder geval iets wat daar wat meer in de buurt kwam. Dit was een gedachte die al oud was en op 't moment niet door haar kop spookte maar vlak voor ze ging mediteren had ze er wel een moment aan gedacht.

De repliek van de grijze draak kwam zowel bij Race niet goed aan als bij Toxic dat kon de long aan haar ogen zien. Race daarin tegen had hem een venijnige repliek willen geven, maar Zu kwam net binnen en Race's ogen versmalde even toen hij van de grijze draak even richting Zu keek, maar zijn ogen bleven versmalt toen zijn blik weer op de grijze draak ging. Toxic vroeg naar de naam van de draak en vroeg daarna naar de mening van Zu. Race wist dat hij haar raadsgever was en had daar ook geen moeite mee, maar als er voor deze draak een test was zou hij zich daar graag voor aanmelden. 'Wat het besluit ook is Laat mij hem maar testen of hij het waar is als dit mag blijven?' vroeg Race eerbieding naar Toxic en Zu, maar zijn glimlach was zo vals dat het bijna niet te pijlen was wat hij in gedachten had voor deze grijze draak. Race wachten geduldig op wat Zu besloot te zeggen. Als de draak niet mocht blijven zou Race hem zo bestoken dat de Grijze draak er wel een paar maanden voor nodig zou hebben om over na te denken voor hij het weer probeerde om terug te komen.

Hij keek met een mondhoek opgetrokken naar de draak die net binnen was gekomen, en na de vraag van Toxi wist hij meteen dat deze voor haar van belang was. Een adviseur was niet niks. Laisve lachte hoopvol toen hij hoorde dat de groene draak hem gerust wou bevechten. De drang om te vechten lag bij hem altijd net onder het opppervlakte. Ja alsjeblieft, laat me met hem vechten! Lang geleden dat ik nog eens een tegenstander had die evengroot is als mij. Hij glimlachte breed naar de vleugeloze draak en keek dan snel weer naar Toxic. Sorry liet me meeslepen... Mijn naam is Laisve. Ouders onbekend, nam is gegeven door een domme reiziger. Dom was hij inderdaat! hij was naar mijn smaak iets te pezig. Dat laatste zei hij tegen zichzelf en hij grinnikte voldaan.

Toxic snoof zachtjes, blijkbaar wilden de twee wel graag vechten. Ze wierp een blik op Zu waarna ze haar schouders ophaalde. "Goed, ga dan vechten maar doe dat wel buiten" zei ze na een tijdje. De reden dat ze dit besluit genomen had was omdat ze deze Laisve in het gevecht wilde zien en als Race berijd was een gevecht met hem te doen dat leek haar dat wel oké. Ze had in gedachte een minnetje bij Laisve gezet omdat hij de naam had aangenomen die een mens hem gegeven had die hij zelf nouwelijks kende en vervolgens ook nog - dat maakte ze uit zijn woorden op - gedoodt had. Ze zette een stap opzij zodat de uitgang vrij was en Race en Laisve naar buiten konden. Ze had geen zin in ingestortte gangen en bedolven Night Warriors. Ze ging naast Zu staan en keek vanuit haar ooghoeken naar hem op. "Wat denk je dat die draak in zich heeft?" vroeg ze hem doelend op Laisve. Ze praatte zo dat alleen Zu haar kon horen, gewoon omdat Race en Laisve het niet hoefden te horen tenslotte ging het hen toch niets aan.

(korte post, I know...)

Race hoorde de woorden van Laisve en zijn woede groeide bij elk woord dat deze grijze draak uitsprak. Toen Toxic ermee instemde dat ze mochten vechten verscheen een zo'n brede grijns dat zijn kop door midden leek te splijten en liep langs de draak heen en keek hem even strak aan voor hij door de lucht zweefde naar buiten. Eenmaal in de openlucht draaide Race zich in alle bochten en nam een plek in die ver van de grotten aflag, maar niet te ver om niet langer gezien te worden. Zijn blik bleef op de ingang van de grot gericht en zijn verwachtingen stegen. Hij was benieuwd naar wat deze draak kon. Gelukkig voor Race kon hij niet zomaar mentaal van binnen in zijn geest aangevallen worden. Race zou hooguit een stevige hoofdpijn krijgen die na uren weg zou trekken, maar daat maakte Race zich geen zorgen over. Zijn gevechtshouding vertelde ieder dat hij zonder moeite deze wannebie zou afrossen zonder genade!

Liasve schaterde het ver uit toen hij de kop van de Long zag. Hij zag er erg naar uit om te vechten en het kleine irritante stemmetje in zijn kop wou maar niet ophouden met het waarschuwen dat hij zou verliezen. Pfff, als ik dan toch zou verliezen dan wel met stijl! Hij keek een beetje verwonderd hoe de vleugeloze draak de lucht in zweefde en grinnikte lichtjes. Doordat die draak geen vleugels had kon hij niet zo hard worden weggesleurd door Laisve's wind. Zijn oranje ogen keken uitdagend naar de draak die een geweldige haat uitstraalde naar hem. Hij pakte rustig de tijd terwijl hij naar de uitgang van de grot liep. Voor de afgrond bleef hij staan en taste naar de gedachten van de draak. Opeens wankelde hij lichtjes en viel naar beneden. Net optijd kon hij zijn vleugels uitslaan en scheerde een paar centimeters boven de grond terug omhoog. Hij klapte met zijn gigantische vleugels om hoogt te maken en bleef toen verbaast hangen.
Hij had de terugslag die gedachten verzegeld wel verwacht maar hij had niet de knal verwacht die de gedachten van de long beschermde. Het was alsof honderd canonnen op het zelfde moment zijn hoofd in beukte. Wow! Jij hebt een sterke verdedeging. Dan maar vechten zonder waarschuwingen. Hij deed het niet vaak maar soms trainde hij expres zo. Voor gevallen als nu.
Laisve wachte af. De eerste aanval zou aan de ander zijn, zo kon hij eerst voelen wat die in zich had. Hij spande al zijn spieren zodat hij niet verrast kon worden moest de draak over meer spieren beschikken dan hij. Wat hij eigenlijk betwijfelde. Hij wast stevig gebouwd en zijn spieren die vanzelf al heel krachten waren, had hij tot het uiterste getraint zodat ze nu duidelijk zichtbaar onder zijn schubben lagen.
Hij ademde diep in (niet zo diep dat de Wind geactiveerd werd) en brulde uitagend. Het klonk alsof de hemel naar beneden donderden en hij was er zeker van dat heel het NW gebied het gehoord had. Zijn oorlogskreet strief weg en hij wachte af.

De grijze draar Laisve kwam de grot uit en zijn reactie bezorgde Race bijna de slappe lach, maar hij hielt zich goed in en zijn gezicht verried niks. De woorden van de draak deden hem goed en zijn valse grijns gleed weer over zijn kop. 'Je zult nog wel meer meemaken dan mijn mentale verdedeging!' sneerde Race en hij zag hoe de grijze draak zijn spieren spande. Die waren geen probleem voor hem Race was niet alleen een long, maar zijn beste aanval was het tot de dood wurgen van andere. Race schoot de lucht in toen Laisve zijn brul ten gehoren bracht en zijn kronkelende bewegingen waren net alleen handig, maar konden de aanvaller ook verwarren. Race draaide zich om en opende zijn bek zonder weg te geven dat hij iets van plan was en zwarte bollen van vuur kwamen uit zijn bek en omringde de long tot een zwarte cocon om hem heen zat. Met een snelheid die voor mensen dodelijk konden zijn suisde Race op zijn tegenstander af en draaide iets van hem af alsof hij niet goed gemikt had. Net opdat moment liet de zwarte vuur cocon zich rond Race vallen en schoot alle kanten uit en omsingelde de grijze draak. Er was een net van zwarte vuurballen om Laisve gevallen en welke kant hij ook uit zou geen wat voor aanvallen hij ook bezat wind aanvallen waren hulpeloos tegen dit soort van aanval weinig tot nutteloos. De bollen zouden hooguit een centimer van hun oorspronkelijke positie afwijken meer niet. Race wrong zich tussen het net van zwartvuur en wikkelde zich rond de draak heen. Door zijn lange lengte kon Race prima zich rond het lichaam van Laisve vast grijpen en zijn schubben zetten zich vast in de schubben van de grijze draak als die weerstand zou bieden om los te komen was bijna onmogelijk. Race beet zich vast net achter de hoorns van de grijze draak en zijn giftige tanden boorden zich diep tussen de schubben van de draak. Race moest altijd weer grijnzen als een andere draak hem beet, want zijn bloed was zuur en voor elke draak giftig. waardoor ze ziek zouden worden!

Laisve kon nog net onderschijden dat de draak naar hem toe kwam. Mooie snelheid. Dat was een klein minpuntje bij zijn gigantische lichaam. Hij kon snelheid maken maar moest daar genoeg tijd en ruimte voor hebben. Hij zag de Long uitwijken maar wist meteen dat dat een schijnbeweging was, een draak als voor hem maakte geen fouten. Hij wou net uitwijken maar op dat moment werd hij omsingeld door een zwart net! Hij brulde wat wind naar het net maar dat verschoof geen millimeter. Toen hij nog harder wou brullen werd hij opeens verstikt en merkte hij dat de groen draak hem wou verstikken als een wurgslang. Laisve kronkelde en dacht een beetje bitter voor zijn karakter; Dom beest, moet ik nu echt mijn trukjes boven halen?
Een pijnlijk gevoel gevolgt door een tinteling maakte dat hij terug allert werd en nam een besluit. Hij concentreerde zich op de lucht die langs hem streek waar de long hem niet bedekte en opeens viel hij. Snel klapte hij zijn vleugels uit en bleef pestend onder de draak hangen. Bulderend van het lachen stak hij zijn tong uit.
Het was één van zijn lievelings trukjes. Alleen al om de gezichten te zien van diegene die hij had verrast met zijn 'doorval' kracht deed hij het zo graag. Hij hield het wel altijd als hij niks anders kon doen want het was iets uitputtend en daarna was hij kwetsbaarder aan zijn schubben.
Hij begon koppijn te krijgen en de tintelingen in zijn ijzerharen vertelde hem dat de draak hem vergiftigd had. Hij begon nog harder te lachen en zijn laag gregrom eindigde weg in de echo achter in zijn keel. Door een meermaalse aanraking met gif van vanalle draken was hij er een soort van imuum voor geworden, maar de blijvende tinteling en koppijn vertelde hem dat de Long toch krachtig gif had. Het feit dat de draak door zijn ijzerhaar had kunnen bijten maakte dat hij zich toch zorgde maakte over de tanden van zijn tegenstander. Nu zijn schuben kwestbaarder waren en hij wist dat de draak tegenover hem stevig kon uithalen, ging hij toch zo veel mogelijk bijtwondes uit de weg.
Met zijn tanden ontbloot in een kwadaardige grijns keek hij terug naar de groen Long.

De windbrullen die de draak veroorzaakte haalde niets uit bij zijn vuurnet en de val van Laisve deed behoorlijk pijn, maar Race liet niet los zoals de goedzakjes zouden doen als ze pijn voelde en het uitbrulde van de pijn, nee Race beet zich nog vaster aan zijn slachtoffer en zijn tanden boorde zich nog iets dieper in het vlees van Laisve. De ogen van de grijze draak keken kwaadaardig naar hem, maar Race's ogen twinkelde gevaarlijk en zijn zwarte net van vuur sloot zich rond Laisve. Race liet los en wrong zich tussen het net door die alleen hem erdoorheen liet. Het zwarte net gooide zich op de grijze draak nadat Race weg was en drukte zich tegen de week geworden schubben van Laisve. Race draaide zich om en sperde zijn muil open en er kwam eerst een vuurstraal uit zijn bek die zich richting Laisve schoot. Daarna vormde zich eerst een natte plek rond de grijze draak en water sijpelde omhoog en sloot Laisve in tot er een 10 meter waterzuil waar bewegen vermoeilijkt werd. Maar bij gewoon water kon je nog snel vooruit komen, maar dit water was anders en zwaar met ijzer beladen waardoor het bewegen zo vertraagt werd dat je niet voor uit leek te komen. Race brulde uitdagend en zijn blik bleef op de grijze draak gericht en hij wilde wel eens zien hoe Laisve zich hier uit wist te redden?

[Race: ik ben net door je gevallen... kijk je anders eens bij mijn krachten dan snap je het beter- ik kan door materie vallen of versmelten]

( Okay dan doen we het zo.)

De windbrullen die de draak veroorzaakte haalde niets uit bij zijn vuurnet en de val van Laisve Verrasde de long even, maar Race herstelde zich snel en kronkelde even in de lucht zodat hij weer gelijk stond met Laisve. De ogen van de grijze draak keken kwaadaardig naar hem, maar Race's ogen twinkelde gevaarlijk en zijn zwarte net van vuur sloot zich rond Laisve. Race liet los en wrong zich tussen het net door die alleen hem erdoorheen liet. Het zwarte net gooide zich op de grijze draak nadat Race weg was en drukte zich tegen de week geworden schubben van Laisve. Race draaide zich om en sperde zijn muil open en er kwam eerst een vuurstraal uit zijn bek die zich richting Laisve schoot. Daarna vormde zich eerst een natte plek rond de grijze draak en water sijpelde omhoog en sloot Laisve in tot er een 10 meter waterzuil waar bewegen vermoeilijkt werd. Maar bij gewoon water kon je nog snel vooruit komen, maar dit water was anders en zwaar met ijzer beladen waardoor het bewegen zo vertraagt werd dat je niet voor uit leek te komen. Race brulde uitdagend en zijn blik bleef op de grijze draak gericht en hij wilde wel eens zien hoe Laisve zich hier uit wist te redden?

( Een kleine verandering! )

Laisve schreeuwde het even verschrikt uit toen het net in zin huid drong, tegen het vuurnet kon hij zijn doorval truk niet doen en hij kronkelde en het werd zwart voor zijn ogen, toen hij water voelde werd het weer helder en hij vond het heerlijk dat het water zijn snijwondes verkoelde, de zuil was wel zo klein dat zijn vleugels en staart eruit staken. Hij bleef even met een rustgevend hangen in het water tot zijn adem op was. Hij sleurde zijn nek het water uit en vond het grappig te zien hoe alles in het sloom gebeurde en proeste zijn laatste adem uit. Hij begon te stikken en met een laatste inspanning duuwde hij zijn hoofd door de wand en hapte dankbaar naar adem. Hij keek de Groene draak aan en knipoogde naar hem. Hij wist dat hij niet uit de zuil zou kunnen komen en daat het dan maar op zijn manier.
Hij rekte zijn nek zo ver mogelijk uit en draaide toen zijn hoofd, ademde diep in en blaasde een wind uit met een grade van -30°c.
Het water veranderde snel in ijs en het feit dat het water anders was dan ander water maakte dat het nog kouder was dan normaal. Het ijs drukte zijn op zijn lichaam en koelde zelf hem snel af, normaal kon hij perfect tegen kouden.
Hij begon zijn spieren op te spannen en het ijs begon te kraken. Met een gigantische krachtinspanning vrong hij zich in een bocht en het ijs explodeerde. Hij stond op de gebroken zuil en sprijde zijn vleugels uitdagend uit.
Laisve wist dat uiteindelijk alle trukjes van de draak, en ook de zijne, uitgeput zouden geraken en het op puur klauwen aan zou komen. Ze hadden elk zo hun minpunten en als hij wou winnen zou hij alles uit de kast mogen halen.

Race zag alles gebeuren en was niet verrast door het feit dat de draak zijn water 'val' bevroor op eruit te komen. De long grijsde breeder en hij steeg zonder moeite op en kronkelde zo de lucht in. Het was dat hij deze draak niet kon verslaan op de grond en dus wilde hij proberen of hij de grijze draak in de lucht te slim af zou zijn. De lucht werd minder en hier kon Race prima in vertoeven en hij bleef rustig hangen en keek naar beneden waar LAisve heel klein leek. Nu wilde Race Laisve uitlokken om hem te volgen en als dat lukte zou hij pas zijn plannetje in werking zetten. Race sperde zijn muil open en brulde uitdagend naar Laisve het klonk machtig en de brul rolde door de lucht naar beneden naar het NW gebied dat onder hem lag. De zon was al aan het zakken maar RAce hielt zijn blik op de grijze draak gericht mocht hij op Race af komen dan zou die een nare verrassing in petto voor hem hebben!

Laisve keek wantrouwig naar de omhoog vliegende draak, waarom ging deze zo hoog. Het was niet dat hij er niet tegen kon maar hij vond het verdacht. Hij bleef stug op de smeltende zuil zitten en keek met twinkelende ogen naar de long. Wat zou die doen nu hij weigerde mee te spelen? Toen Race brulde moest hij al zijn spieren spannen om er niet achteraan te gaan, hij kon moeilijk aan de verleiding weerstaan en keek even om naar de NW grot waar ze hem waarschijnlijk aan het keuren waren. Snel keek hij weer terug naar zijn vijand. Hij had altijd geleerd da hij nooit mocht afdwalen van zijn doel, je wou niet opeens opmerken dat hij maar een meter van je vandaan was.
Hij schraapte met zijn vleugelpunten over het ijs en veroorzaakte een tandebrekend geluid. Hij toonde zijn scherpe tanden en blaasde uitdagend als een kat.
Ligt het aan mij of duurd het wel heel lang voor je me kan uitschakelen. Laisve had nooit het gevoel dat hij ging sterven, soms ging hij zelf te ver. Net zoals bij Shakey en Curse, hij had weken moeten genezen terwijl hij meetsal gewoon een paar dagen moest rusten. Op de een of andere manier kwam hij altijd weg als hij het wou, hij graakte altijd uit (en ook in) de problemen. Doordat hij altijd weggraakte als hij er genoeg van had wsa ook ook heel zelfzeker geworden. Misschien te...
Hij knipoogde naar de draak en blaasde toen hete lucht naar de zuil die opeens op topsnelheid begon te smelten. Op het moment dat het de boomtoppen ging raken versmolt hij met het ijs, voor een andere draak leek het alsof hij verdween, voor hem was het lekker verkoelend. Door het ijs ging hij naar het water, het water dat in de grond sijpelde volgde hij en ging de korrelige aarde in. Hij voelde allemaal beesjes door hem kruipen en ging snel op weg. Aarde was zijn minst favoriete deel. Opeens voelde hij de harde koele omgeving van steen. Hij gleed door het steen en voelde het oppervlakte aankomen. Bleef daar even zweven en kwam toen heel stil naar boven. Hij kwam net achter Toxic en de donkere draak te voorschijn.
En genoeg of tot het einde. Hij keek doodserieus naar het tafereel waar zij naar aan het kijken waren, keek toen de twee draken één voor één aan en knipperde met zijn ogen.

De woorden van de grijze draak kwamen niet tot de ijle lucht waar Race in vertoefde, maar hij zag wel dat de draak iets zei en versmolt met zijn omgeving. Race daalde verbijsterd, maar hij hielt zijn ogen open en keek naar alle kanten op te grote hoogte om door krab of bijt aanvallen geraakt te kunnen worden. Race zetten zijn laatste ggaven in die zelfs Toxic niet kende. Zijn kracht vloeide over het gehele gebied dat zo'n 30 kilometer in omvang bevatten. Zijn kracht overspoelde alles dat op zijn pad kwam en voelde als een warme gloed voor al dat leefde. Race voelde dat Laisve achter Toxic en Zu stond en hij draide zich meteen om en kronkelde rustig richting de opening van de grot. 'Toxic heb jij een halt geroepen?'Vroeg Race rustig en zijn stem klonk respectvol tegen over de kleine leider van de NW.

Toxic stond in de opening van de grot te kijken naar het gevecht. Ze zou hen niet laten stoppen tot ze klaar waren met hun trucjes en ze moesten vechten met kracht en sluwheid. Ze stond er een beetje verveeld bij al was dit niet te merken. De twee gebruikten aan de lopende band trucjes tot uiteindelijk Laisve verdween. Toxic snoof, als die draak bleef vluchten en ontwijken kon hij beter opsodemieteren! Ze voelde luchtverplaatsing achter haar en hoorde een wat meer hijgende ademhaling. Het was dus niet Zu. Ze draaide zich om nog voor Race was geland en zette een pas opzij. Race vroeg met respect of ze hem een halt had toegeroepen en Toxic schudde haar kop met een afkeurende blik naar Laisve "Hou je trucjes voor je, als je blijft vluchten dan zorg ik ervoor dat je nooit met kunt vluchten laat staan je krachten gebruiken" snoof ze naar de grijze draak. Ze gebaarde met haar kop dat hij naar buiten moest gaan en daarmee bedoelde ze dat hij moest vechten totdat hij dood was of totdat ze hem zei dat ze konden stoppen. "Laisve mag geen krachten meer gebruiken, Race nog wel. Eens kijken hoe slim je bent en wat je met die spieren kunt, als het geen vet is" siste ze Laisve toe. Ze snoof als teken dat hij moest opschieten en draaide zich een halve slag zodat ze Race weer kon zien. Toen ze beide weer buiten waren zei ze zonder haar blik af te wenden van Laisve en Race tegen Zu "Die Laisve vlucht naar mijn iedee wat te veel, hij bluft en overschat zichzelf" een moment keek ze vanuit haar ooghoeken naar Zu "Wat gaan we doen met die draak?"

Liasve voelde dat toxic niet echt juist over hem dacht en zuchte. Goed dan, geen trukjes meer. Volle kracht. Kan maar snle beginnen. Hij keek toxic na haar woorden aan en zei. Oké als je dat wilt zal ik maar beter beginnen. Zonder een waarschuwing spande hij zijn spieren en vloog Race aan. Hij beet naar overal waar hij aan kon en probeerde de Long zo veel mogelijk schade toe te berokkenen. Hij probeerde hard in de buik van de draak te bijten zodat hij moest het voorkomen hem niet meer zo makelijk kon wurgen.
Terwijl hij door de grot denderde steets dieper naar binnen schuurde zijn vleugelpunten rostbrokken af aan de wand en plafond. Af en toe voelde hij rost tegen hem sturen maar daar gaf hij geen intresse aan, zijn bewustzijn ging helemaal op in zijn vijand die hij zoveel mogelijk schade wou laten lijden.

[Flutje maar had niet zoveel inspiratie]

Toxic was nog niet uit gesproken of de grijze draak vloog Race aan. Race voelde hoe de tanden van Laisve tussen zijn schubben verdwenen, maar zijn zure bloed zou de draak snel afremmen. Race draaide zijn hals en beet Laisve in zijn achterpoot en spuwde zwart vuur tegen de poot aan. Race was sterker dan hij men liet vermoeden liet los en greep de bek van de grijze draak vast en trok de kop van hem af. Met Laisve nog in zijn bek wikkelde hij zich rond de draak en net zo als hij de walvis van zee uit naar de NWgrot had gebracht vloog Race met hem naar buiten nog voor er nog meer schade aan de grot zou worden aangericht!. Eenmaal buiten schrijnde zijn verwonding aan zijn buik, maar Race was geen watje en wikkelde zich nog iets strakker rond de hals van Laisve en beet nog des te harder in de onderkant van de bek van de grijze draak. Zijn zure bloed drupte op de grijze schubben en Race voelde wel dat zijn kracht iets achteruit ging, maar hij zetten door! Zijn hele gewicht rusten nu op de schouders van Laisve en hij mocht geen trucjes meer uithalen van zijn gavens. Race zetten alles op alles en beet door waarna hij iets hoorde kraken?

Licht tegensputterend werd hij naar buiten gesleept, het bloed tintelde lichtjes in zijn mond maar eens had zijn bek recht een vlammenbal opgevangen en aangezien hij niet gemaakt was voor vuur in zijn muil was dat niet zo goed gekomen, nu was hij gevoeloos in zijn mond. Laisve begon buiten adem te komen en hij voelde iets prikken aan zijn achterpoot en zijn neus begon te schrijnen, de tanden van Race kwamen nu al tot zijn neusbot.
Langzaam begon hij buiten adem te raken en als het toch op kracht aan zou komen moest hij er maar snel aan beginnen. Hij maakte zich breed door al zijn spieren op te spannen en begon met zijn achterpoten tegen de long's onbeschermde zij te krabben. Terwijl hij kronkelde voeld hij dat hij los begon te komen. Met zijn laatste adem blaasde hij een windvlaag naar buiten waarbij hij zich niet tegenhield maar naar achter schoot uit de greeo van de groene draak. Sorry, telde dat windvlaagje ook voor trukjes? Zal het niet meer doen. Met puppyoogjes keek hij de long aan en schaterde het toen uit. Laisve schopte even met zijn poot om het tintelend gevoel weg te schudden en keek Race terug aan. Oke, en nu? Afwachtend bleef hij naar race kijken.

Laisve krabte aan zijn zij en Race gromde woedend en voelde hoe zijn greep losser werdt, maar de draak schoot achteruit met een van zijn windbrullen. Race klemde zijn klauwen in de dorre aarde en voelde hoe de wind langs zijn verwondingen schrijnden en hij schudden even met zijn kop. 'Als jij geen vuur kan spuwen is dat geen trucje!' Sneerde Race kil en hij opende zijn bek en zwart vuur cirkelde rond hem heen en veroorzaakte een orkaan aan zwart vuur rond de long. Het had helaas geen helende werking, maar hoelanger de toren van vuur rond wervelde hoe des te meer kracht en snelheid won het. Race spuwde er ook nog normaal rood vuur bij en de mengeling van zwart en rood vuur draaide sneller en sneller. Race gaf een teken en de toren van vuur spreiden zich in een muur van vuur en schoof met een grote snelheid op Laisve af. Race stormde er achter een en brulde luid. Zijn brul werdt weerkaarst door de vuurmuur en wekte verwarring voor een ieder die er niet eerder had gezien.