Eindelijk klaar voor de confrontatie!

Grote drakendrollen, hoe kan je dit omzeilen zonder trukjes?! Met een lichte geamuzeerdheid door zijn hulpeloosheid keek hij naar de muur van zwart-rood vuur dat op afkwam. Even keek hij rond toen hij de brul hoorde en verloekte toen even dat zijn drakenvlees verteerd was, hij was veel te gemakkelijk af te leiden. Snel maakte Laisve een berekening, kon hij optijd boven de vlammenmuur komen? Dan zou hij door een waarschijnlijk vercshirkkelijke rook moeten en zijn poten zouden verbrand raken maar en dan. Hij klapte vliegensvlug zijn vleugels uit en trok zichelf boven de vlammen. Zijn tanden deden pijn toen hij er hard opbeet om het niet uit de brullen van pijn toen zijn poten door de gulzig likkende vlammen vloog. Zo snel de grijze draak het kon koerste hij omhoog in de herfstige wind en zuchte zalig toen zijn brandwondes afkoelde. Terwijl zen na klopte brulde hij een na-naa-nana-naa deuntje naar de long en draaide zijn achterste ernaar.
Met een grijns van horen tot horen keerde hij zich terug om en maakte een angstaanjagende duikvlucht naar de boomtoppen en trok optijd op om de bomen te laten kraken door de windvlaag die hij veroorzaakte, die ook ongezond kraakte toen hij erop lande, gelukkig stonden de bomen dicht tegen elkaar.
Verwachtend naar de volgende test zwipte hij met zijn staart.

Laisve trok net optijd op, maar verbranden zijn poten aan de muur van vuur en dat deed Race goed ookal moets hij zich inhouden na het plaagerige gebrul van de grijze draak die iets verderop landen. De muur losten op en Race draaide zich om in zijn vlucht en zigzagde tussen de bomen door richting Laisve. Zijn geluidloze bewegingen maakte hem bijna ontzichtbaar, maar die grijze zou hem toch wel op merken. Race was moe aan het worden, maar hij zou zich voor de volle tweehonderd procent geven. Tussen Laisve's poten dook hij door en greep naar de keel van de grijze draak. Zijn sterke kaken klemden zich rond de hals van Laisve en hij beet stevig terwijl hij zich onder Laisve uitwrong en met zijn voor poten die van de grijze draak vast hielt. Ondertussen probeerde Race zijn gedachten uit te laten stralen richting de grijze draak en hoopte dat zijn plan zou slagen om hem te verwarren?

Vliegensvlug voelde hij de draak op hem af komen. Hij wou hem nog ontwijken maar het was te laat. De tanden van de long klamen in zijn schubben terecht maar de staalharde borstschubben hielden de scherpe tanden tegen. Net op het moment dat Laisve zich wou los rukken kreeg hij een stortvloed van gedachten over zich. Brullend kromp hij ineen, het deed vercshrikkelijk veel pijn voor een draak als die zijn hoofd opeens vol zat met emotie's en gedachten van een ander. Snel zette hij een stop op de stroom en schermde met een ijzere muur zijn hoofd af. Een lichte borrelende woede hapte zich vast in hem en kwaad rukte die zich los. Hoe durft die!! Zomaar mijn hoofd vol trappen! Kwaad vloog hij tot 3 kilometer boven de long en brulde een strijdkreet. Maar 1 keer had Laisve woede gevoeld en hij wist niet goed wat hij er mee aan moest, maar één ding wist hij zeker, de draak die de woede veroorzaakte moest verder leven op 3 poten en 1 vleugel.
Laisve boog zijn vleugels tegelijk waardoor hij in een stijle duikvlucht kwam. Zij oranje ogen glanzde gevaarlijk terwijl hij de vervaarlijke duikvlucht een grootste snelheid behaalde. De draak kwam steets dichterbij en hij wist dat ook hij pijn ging hebben maar dat kon hem niet schelen. Nog een paar meters en de fatale klap kwam. Centimeters, milimeters! Een oorverdovende klap galmde over het land en de nagalm van schubben op schubben verstreek. De grijze draak probeerde zijn hoofd nog op te heffen maar opeens nam de vermoeidheid de tol samen met de botsing. Laisve viel in een zward gat en zijn hoofd viel neer.

De grijze draak trok zich los en schoot de lucht in, maar daar bleef het niet bij! Laisve dook gevaarlijk stijl naar beneden. Race zag hem op zich afkomen, maar kon Laisve niet helemaal ontwijken, waardoor het laatste deel van zijn staart onder het massa gewicht van de grijze draak terecht kwam. Race voelde de botten daar breken en een golf van stekende pijn stroomde door zijn gehele lichaam heen. Een kreet van pijn ontsnapte uit zijn half open besperde muil en hij zag met tranen van pijn in zijn ogen dat Laisve niet langer meer kon vechten, want het leek of hij bewusteloos viel. Race draaide zich om en tilde het gedeelte van het lichaam van Laisve hoog genoeg op om zijn staart er onder uit te krijgen. Zijn staart gloeide van de pijn. Vliegen was er voor een tijdje niet bij, eerst moesten die botten helen voor dat ze weer goed gebruikt konden worden. Race draaide zijn kop richting Toxic en Zu. Hij wilde weten wat ze nu besloten hadden en of Race deze draak of zou mogen doden of laten leven en verjagen als hij weer wakker werdt of dat Laisve toegelaten werdt tot de NW?

Toxic zag de rest van het gevecht aan, op het moment dat Race gewond raakte en daarmee ongeschikt werd om te vliegen brulde ze en kwam ze de grot uit. "Genoeg!" riep ze. Ze had haar besluit genomen. Toxic spreidde haar vleugels en zijlde naar beneden. Ze landde bij Race en Laisve en vauwde haar vleugels. "Race, hoe erg zijn je verwondingen?" vroeg ze hem terwijl ze Laisve bekeek. Hij leek niet dood te zijn en rook ook niet dood. Hij was dus bewusteloos. Ze stopte bij zijn kop en siste zachtjes "Ontwaak Laisve!" bulderde ze "Sta op" ze kon nu met gemak op hem neerkijken nu hij zo op de grond lag. Als Race niet al te gewond was zou ze hem naar Sombra sturen voor een genezing maar als hij er te erg aan toe was kon Sombra in gevaar komen als ze Race genas. Laisve had zich wat gemakkelijk boos laten maken maar hij kon behoorlijk vechten en daar ging het meer om. Aan die gevoeligheid zou de groep snel genoeg wat doen. Als Laisve wakker zou worden en nog steeds boos zou zijn op Race kon hij het vergeten, ze wilde niet dat de leden elkaar haatten en aangezien Race langer in de groep zat ging hij voor. Toxic snoof en keek naar Race, Laisve had hem behoorlijk toegetakeld maar dat hij nog kon blijven staan vertelde haar iets over zijn kracht en uithoudingsvermogen, dit was haar al eerder opgevallen en het beviel haar. Haar blik ging terug naar Laisve, wachtend tot deze op zou staan. Hoe langer hij bleef liggen hoe zwakker hij was.

De brul van Toxic deed Race even een paar passen achteruit doen, niet uit angst maar uit respect. Haar vraag over zijn verwondingen was normaal. 'Het gaat al heb ik wel een paar gebroken botten in mijn staart.' stelde Race vast en probeerde zijn staart te bewegen, maar die weigerde diens en een nieuwe pijn scheut deed hem iets inkrimpen. Zijn blik ging weer naar Laisve die nog met gesloten ogen op de grond lag, maar dat zou snel veranderen als hij in de groep wilde zijn? De speiren van Race begonnen hevig te trillen van vermoeitheid en zijn achterpoten begaven het. Hoe sterk Race zich ook voor deed ook hij had zijn grenzen. Licht hijgend sloot hij even zijn ogen voor Race weer naar Toxic keek en zo terug naar de grijze draak.

Een geschreeuw brulde in zijn oren en hij toonde zijn tanden, hij lag net zo lekker. Met een schok besefte hij dat het Toxic was! Hoe lang was hij bewusteloos geweest? Had hij de andere gedood? Dan zou hij zelf gedood worden wist hij. Snel trok hij zijn hoofd op en gromde toen hij de pijn voelde in zijn voorpoten en ribbenkast. Minsten 1 rib gebroken, een pot gekneust de ander ook gebroken en zijn kin was volledig schub ontdaan en prikte verschrikkelijk. Hij stond op terwijl hij de pijn negeerde.
Terwijl zijn zicht terug kwam likte hij over zijn lip en proefde bloed, een tand was uit zijn bek en zijn lip gescheurd. Hopen dat niet alleen hij er slecht aan toe was. Laisve wist dat hij zich had laten gaan en keek licht schuldbewust naar de koel uitziende Toxic. Achter de leidster stond de long. Die had duidelijk pijn en zijn emotie stroomde bij Laisve binnen. Raar normaal kon hij dat niet voelen door het natuurlijk afweer sisteem. Hij liet zijn inmidels heldere blik over de groene draak glijden en zag dat de staart in een onmogelijke hoek stond.
Een beetje timide ging hij terug door zijn poten en probeerde zijn voorpoten te ontlasten door zijn vleugels in de plaats te gebruiken. Hij kwam weer op gelijke hoogte met Toxic en staart de naar de grond. Nu zou het zeker komen... De blik in haar ogen bezorgde hem niet echt een fijn gevoel en hij wachte angstig het besluit af.

Laisve kwam bij en Toxics minachtende blik veranderde naar een uitdrukking die niet zo goed plaats gegeven kon worden. "Goed gevochten, jullie beide" bij de laatste twee woorden keek ze een moment naar Race waarna ze zich weer tot Laisve richtte "Voorlopig kun je jezelf een Night Warrior noemen, rust uit en genees wat zodat je goed kunt beginnen met het wegjagen van indringers. Race laat je zien waar je een grot en verblijf kunt vinden" ze richtte een veel betekenende blik op Race waarmee ze hem duidelijk maakte dat hij alles binnen het gevecht uit zijn gedachtes over Laisve moest laten. Hij mocht hem niet haten omwille van dit ene gevecht, hetzelfde gold andersom. Ze ging terug naar Laisve met haar blik en leek iets te gaan zeggen maar de woorden bleven uit. Toxic draaide haar rug naar de twee om en ging te voet terug naar waar ze vandaan kwam.
Niet lang daarna was ze terug in de grot waar Zu als het goed was nog steeds moest zijn. Ze moest wat woorden met hem wisselen maar daarmee wachtte ze tot zowel Laisve als Race rustig vertrokken waren.

(gaan jullie twee maar vast de topic uit, wil even met Zu praten)

(Shit! Sorry voor mijn inactiviteit! Heb het nogal druk met stage en school enzo. T_T')

Het hele gevecht tussen de draak en Race was vaag aan hem voorbij gegaan. Hij had nagedacht over zijn leven, en had besloten om zijn snuit meer te laten zien bij de nw, wou hij zijn status als onderalfa behouden. Zijn afwezigheid keurde hij zelf niet goed, en als hij leider was zou hij zichzelf er al lang hebben uitgegooid. Hij schudde zacht zijn kop. Domme Zu, waarom moest je nou zovaak weggaan? Gebrul, gekrijs en gegrom was op de achtergrond hoorbaar. Zu had geen partner, geen jongen, nauwelijks vrienden en had een slechte reputatie hier en buiten DW. Hij wou ook een gezin stichten zoals de meeste draken, hij wou zijn zonen en dochters kunnen trainen tot machtigere draken dan hem. Hij zuchtte. Ookal was hij nog niet zó oud, toch verlangde hij naar kleintjes. Ja ook kille draken konden een hart hebben. Pas toen een luide brul hem uit zijn gedachten schudde keek hij op. Het gevecht leek beëindigd en hij hoorde voetstappen dichterbij komen. Het waren de voetstappen van Toxic, die kon hij zo onderscheiden van de rest. Hij had er vaak naar geluisterd als ze voorbij zijn grot liep. Toxic had wat in haar, dat hem aantrok. Ze was helemaal niet lelijk te noemen, Zu vond haar zelfs..Knap. Toen een grijs-zwarte kop tevoorschijn kwam grijnsde hij. 'Toxic, ik weet dat ik de laatste tijd erg afwezig ben geweest en het spijt me. Ik begrijp het dat je het niet goed keurt.' Hij boog zijn hoofd nederig en sloeg zijn ogen naar beneden. Dit was de eerste keer dat hij zijn leidster niet recht in de ogen durfde aan te kijken. Hij was niet bang, alleen wat nerveus voor haar reactie. 'Als je mij van mijn status wilt ontnemen, dan spreek ik je niet tegen. Integendeel, ik geef je helemaal gelijk.' mompelde hij terwijl hij zijn kop wat omhoog lichte. Adembenemend mooi was ze.

Ze waren beiden buiten gehoorafstand van wie dan ook, samen en toch alleen zoals ze dat graag zou noemen. Zu verwontschuldigde zich oprecht tegenover haar en ze knikte instemmend. Ze was het niet eens met het ontnemen van zijn rang, hij was - ondanks zijn veel voorkomende afwezigheden - altijd aanwezig als het nodig was. Bovendien was hij sterk en slecht tot op het bot {dat ontnam niet dat hij nog steeds een hart had al viel over een ziel te twijfelen}. Hij beviel haar en hij hoorde - tenminste, dat vond zij - in de Night Warriors thuis. Ze probeerde zijn blik te vangen. Hij leek voor het eerst nerveus of misschien wel... verlegen? Bij die gedachtte schudde ze bijna haar kop, dat was niets voor hem: Verlegen zijn. "Ik vertrouw op je terugkomst..." zoals dat bij Azazeal niet te verwachten was, ze had het erbij kunnen zeggen "bovendien..." Mag ik je, meer dan dat die woorden sprak ze ook niet uit, hopelijk viel het korte zwijgen niet op "hoor je thuis in dit gebied" vervolgde ze. Ze dacht aan Rake, Sumu, Misery en Sombra. Haar zonen en dochter en vroeg zich af wat zij van Zu vonden. Ze hadden Azazeal nooit gekend en dat bood meer mogelijkheden, ze zouden niet boos zijn op een nieuwe partner. Ze was dus vrij om te kiezen. Toxic viel vooral op spiermassa en karakter, uiterlijk was een bijzaak. Zu had de twee eerst genoemde dingen zeker in zich en hij was niet lelijk. Bovendien had hij een voor haar wazig verleden, dat boeide haar. Ze kon zo al duizenden redenen verzinnen op hem niet uit de groep te gooien die één reden om dat wel te doen ruimschoots overschreidde. Ze liep dichter naar hem toe, buiten het zichtveld van iedereen die daarbuiten kon zijn. Ze had geen zin om met hem over nuttige dingen als groepszaken te praten. Misschien dat hij een onderwerp zou startten?

Laisve kwam bij en gromde. "Hij zal vast last hebben van die laatste actie!" dacht Race en hij schudden zijn kop even en stond op toen Toxic begon over dat Laisve voorlopig een NWlid was. Race slenterde zijn leider achterna en liep langs haar en Zu heen. Laisve zou hem wel volgen? Binnen de grote grot waar nog vele kleinere grotten in verborgen lagen bleef hij even stil staan achter de rots aan de rechterkant en keek even achter zich. 'Er zijn hier nog vele grotten waar je uit kunt kiezen. Dit is mijn grot!' zei Race en legde de nadruk op mijn grot voor hij er in verdween en op zijn plek ging liggen, waarna hij zijn staart weer recht duwde en gromde van de pijn. Daarna keek Race naar de uitgang van zijn grot en zag iemand naar binnen kijken.

( Ik maak wel een andere Topic aan bij de ledenkamers. Topic naam Rondleiding )

[Oké ga even dit afronden kan ik weer wat andere topics binnen]

Hij knikte dankbaar naar Toxic en boog beleefd zijn hoofd, dan draaide hij zich naar Race eom en grijnsde. Wij zullen het goed met elkaar overweg kunnen. Half fladderend voor het ontlasten volgde hij de groene draak tot zijn vertrek. Even geleden had hij geen oog gehad voor de omgeving maar nu keek hij eens goed om zich heen. Geen al te onaangename plaats vond hij. Licht snuivend op de woorden van Race liep hij iets verder waarna hij opeens bleef staan en een grot inkeek. Wow die is groot! Perfect. Hij ging naar binnen en voelde de harde ondergrond veranderen in iets drappig, keek omlaag en zag een vieze drap die de hele vloer bedekte. Smakelijk. Snel even een koud windje erover heen en hij liep op 2 poten over het glade ijs naar een verhoog waar geen drap lag. Daar legde hij zich neer en ging slapen. De beste manier om te genezen.