Vraag voor de leider van de N.W

Hij had de verhalen gehoord van de gevreesde Toxic de leider van de gevreesde groep de N.W. Geluidloos en in de shadow van het donkere bos iep hij in het zwart gekleed je kon alleen nog zijn ogen zien onder de zwarte masker. Maar het zou niet lang duren voor ze hem vinden. Ze hadden het niet op indrinkers op hun gebeid en dat beveil hem wel. Zijn ouders waren al dood op brute wijze vermoord, hijzelf had wraak genomen op de moordenaar. Hij had hem eerts laten lijden en daarna op brute wijzen om zeep geholpen. Sinds die dag was hij veranderde hij vond het leuk om andere te zien lijden en te zien smeken. Hij had zichzelf alles geleerd en nog wat dingen mee gekregen van andere moordenaars. Ja dat was hij een dief en moordenaar, daar had hij deze harde wereld mee overleeft en hij toonde geen emoties meer. Hopelijk mocht hij zich dalijk ook een N.W noemen. Als de schadow bewoog faren zich voort door het bos zonder een geluid te maken. Langzaam kwam er een open plek in zicht dat leek hem een geschikte plek om naar Toxic te roepen. Toen Faren bij de open plek kwam keek hij even rond. Zelfs het gras leek dood en zwart zoals de bomen die een rond om de open plek vomrde. met rustige passen liep hij naar het midden van de open plek toe en haalde die adem en riepte zo hard als hij kon naar Toxic. Faren herhaalde het een paar keer, en liet zihc daarna op het gras zakken nou was het wachten geblazen.

Eerst Toxic.

(1. er is geen gras in het night Warrior gebied en 2. je hebt nog niet genoeg posts om bij een groep te mogen. Maar ik jaag je met plezier weg.)

Ze trok de pijl uit haar heup en brak deze in vier stukken. Het gevecht bij de watervallen was nog gladjes verlopen, vond ze. Ze hoorde haar naam door het gebied schalen. Haar naam zoals deze klonk in mensentaal. Ze siste kwaad en brulde oorvervovend. Ze hield niet van mensen. En zeker niet van mensen die dachten dat ze haar wel onder ogen konden komen. Ze steeg op en vloog laag over de bomen naar de plaats waar het roepen vandaan kwam. Zodra ze het nietige mensje zag staan strekte ze haar achterpoten en landde ze óp de temmer. Ze zette haar ene achterpoot op zijn borstkas zodat hij geen kant meer op kon. Haar kracht was tot vier maal groter dan die van een volwassen man of smid. Ze brcht haar kop dicht bij het gezicht van de man en snoof. Haar adem rook sterk naar vergif. Ondanks dat er bloed uit meerdere wonden op haar lichaam sijpelde leek ze nie zwakker. Toxic was niet erg groot, zeker niet voor een draak. Maar de kracht die in haar lichaam rustte maakte haar sterker dan men ooit zou verwachten. Haar houding was als die van een leider en dat kon ze ongestraft zo laten. Ze hief haar kop en keek neer op de temmer "En waarom denk je dat jij het waard bent om mij onder ogen te komen?" ze gaf hem geen kans te antwoorden "Denk je nou werkelijk dat ik je aan zou nemen? Je bent nog stommer dan Kliennie" ze lachte kwaadaardig "Wat zijn mensen toch stom!" ze prikte met haar nagels in het vlees van het mensje onder haar poot zodat haar gif in zijn bloedbanen kwam. Ze grijnsde breed "Misschien voer ik je wel aan een van de leden..." overdacht ze hardop "Of ik dood je ter plekke, langzaam en pijnlijk" het laatste sprak haar het meest aan "Weet je wat, ik laat jou kiezen: Wat wil je? Dat ik het voor je doe? Of dat een van de leden het doet?" ze stapte over hem heen en sloeg met haar staart tegen de wang van de temmer. Ze draaide zich om en keek naar het staartloze geval "je bent dom jochie, zelfs voor een mens!"

Faren wachten geduldige op Toxic, al snel hoorde hij een oorverdovende brul. Dat moest Toxic zijn snel stond hij op om de machtige draak te zien. Maar zo daar ze in zicht kwam en Toxic hem had gezien spriede ze haar achterpoten en landen boven op hem. Voordat hij weg kon of wat kan zeggen voelde hij de achterpoot van Toxic op zijn borstkas drukken. Ze was meer dan de verhalen ze straalde leiderschap uit en kracht. Toxic bracht haar kop dicht bij die van hem en snoof, Faren rook duidelijk dat ze gift in haar lichaam had. Toxic begon al gauw te spreken, "En waarom denk je dat jij het waard bent om mij onder ogen te komen?" begon ze maar voordat faren antwoord kon geven ging ze al weer verder.
Faren luisterde zwijgen en rustige, een ding die hij had geleerd was om nooit je angst te laten zien en dat deed hij. Faren keek met kille ogen naar Toxic. "Denk je nou werkelijk dat ik je aan zou nemen? Je bent nog stommer dan Kliennie" Toxic lachte kwaadaardig, wie is klienniedacht Faren maar ging er verder niet op in. "Wat zijn mensen toch stom!" Toxic zette toen haar nagels in zijn vel en Faren voelde het gif meteen al zijn werk doen. Faren haalde rustige adem en concentreerde zich, hij probeerde zijn bloedsomloop minder snel te laten gaan maar het gif verspreiden zich snel dat voelde faren al. ’Misschien voer ik je wel aan een van de leden..." Ging het nog verder en overdacht Toxic expres hardop. ’Of ik dood je ter plekke, langzaam en pijnlijk. Weet je wat, ik laat jou kiezen: Wat wil je? Dat ik het voor je doe? Of dat een van de leden het doet?" Toxic stapte over hem heen en Faren voelde de staart van Toxic nog tegen haar wand aan gaan. Wat best zeer deed, Faren wreef even met zijn hand over zijn wang. Daarna krabbelende hij zich overheen en ging op een van zijn knieën zitten als teken van respect en trouw.
Faren deed zijn capecoue af en de doek voor zijn mond. Zodat Toxic zijn gezicht kon zien die emotieloos was. Faren richte zijn blik naar de ogen van Toxic, het viel hem op dat ze vele wonden had die er nog redelijk nieuw uitzagen. Maar daar ging het niet om, Met kalme woorden begon Faren te spreken. ‘Toxic, ik weet dat jullie normaal geen mensen toelaten. Maar ik zou graag een kans willen hebben.’ Faren zweeg even en vechten tegen het gif die langzaam zijn tol begon te eisen. Faren haalde nog een paar keer goed adem en ging weer met kalme woorden verder. ‘ Ik zal me beste doen als je me een kans geef.’ Met een vastbesloten blik keek Faren recht in Toxics ogen. Faren wist zeker dat Toxic als hij haar groep in mocht goed in de gaten zal houden en zeker flinke tests moest doen om zicht te bewijzen. ‘Als ik faal mag je doen met me wat je wilt.’ Zei faren met een vastbesloten stem, hij sloot even zijn ogen en haalde nog een paar keer rustige adem. Haar gif was vele male sterke dan het spul dat hij gebruikte en had of wat je kon kopen. Het zou waarschijnlijk ook niet zo makkelijk te genezen zijn.

De laatste woorden van de mens spraken haar erg aan. "Daar ga je hoogstwaarscheinlijk spijt van krijgen" grinnikte ze "Oké, ik geef je een kans. Vertrek uit het gebied. Zie maar of je mijn gif overleeft en kom terug als je naam bekend is in DW" hiermee bedoelde ze dat hij maar moest bewijzen of hij werkelijk slecht was. Met een beetje geluk kon de jongeman een Siconias worden. Als hij zich niet bekend wist te maken als iemand met een zwart hart kon ze de leden met hem laten doen wat ze wilden. En dat zouden ze leuk vinden. Ze richtte zich op en spreidde haar vleugels. "Hopelijk vinden de Drakenmuggen je niet voor je het gebied uit bent, ze houden van mensenbloed" ze had een brede grijns op haar snuit en de woorden klonken sarkastish. De steek van een drakenmug was dodelijk voor een mens. De wezens stonden aan haar kant en staken geen Night Warriors. Ze zou hem wel testen als hij terug kwam. Ze hoopte eigelijk dat de drakenmggen he zouden oppeuzelen. Dat zou een stuk minder gedoe zijn. Ze zwiepte met haar staart en liet haar huid een worden met de donkere schaduwen tussen de bomen. Eemaal uit het zicht vervolgde ze haar weg naar de grot, er goed op lettend dat het mensje haar niet volgte. Toen ze enige afstand had afgelegd begon ze te rennen. De snelheid die ze maakte was zelfs voor een paard onberijkbaar. Toxic was misschien wel de snelste draak als het op rennen aankwam. Ze was niet zo'n gewedige vlieger als Sombra of een van haar andere jongen maar zij waren niet snel uit de voeten. Als een van haar vleugels onbruikbaar werd was haar overlevingskans nog even groot als met de mogelijkheid van vliegen. Hoe een mens eruitzag ging haar niet aan: Ze waren allemaal even kaal en lelijk. Ze hield niet echt van mensen. Vroeger was dat een beetje anders geweest, toen waren er een of twee uitzonderingen. Nu haatte ze ze allemaal: stuk voor stuk slappe mormels.

(kom maar terug als je meer dan 50 posts hebt. In de RPG niet in de off-game! )