Tijd met Aiwendil

Sinds een week waagde Mudly zich weer richting zijn boomhuis. Hij had alles schoon gemaakt en gestof en het was weer helemaal netjes. Hij had zich zingend uitgestord op het koken en hij had op een oude plattegrond lijnen gezet waarbij hij deze op de hoeken een kruisje had. Ze vormde een soort route. Kalm dronk hij van een kop aardewerk sterke koffie. Hij was net op en keek even vermoeid uit zijn ogen. Hij at wat van een stuk brood en stond toen op. Hij liep naar de begaande grond waar in het midden een rond waterbasin zat. Dit water stond recht in verbinding met het meer. Kalm liep hij naar de soort kapstok en greep zijn cape en boog. Hij had pijlen gemaakt met een soort vlag er aan. Iedere vlag had een gedicht waarop hij zich had gestort. Hij had ook een aanwijzing welke richting ze in moest. Aiwendil was een elf en kon vast en zeker bepalen welke richting ze in moest. Met snelle passen rende hij naar buiten sprong op de zwarte hengst die en maakte een bemoedigend geluid zodat de hengst begon de rennen. Mudly greep zijn boog. Ieder punt ging hij af en hij had Drako al ingelicht over wat hij wilde doen. Darko zou Aiwendil naar het eerst punt leiden. Mudly was na een halve dag klaar en kwam 's middags weer thuis. Nu was het alleen wachten op Aiwendil. Hij wist dat ze inmiddels begonnen zou moeten zijn. En over hooguit een halfuur bij zijn uitgeholde boom kwam. Hij liep de deur binnen deed zijn groene kape op de haak en liep naar de tweede verdieping. Wachtend tot de deur open zou gaan.

(Aiwendil en Mudly, ik sla de hele route over, je mag er gerust wel wat over typen.)

Ze plukte nog een paarse bloem die ze in een zakje met andere planten stopte. Het geklapwiek van vleugels deed haar omkijken. Het was Darko de lavadraak. Vrolijk groette ze de draak, het was een tijdje dat ze Mudly of Darko gezien had. Dat hij haar weer zag leek geen toeval te zijn. Hij had een boodschap van Mudly. Meer een soort aanwijzing die ze moest volgen. Lachend begon ze de aanwijzingen te volgen. Elk bevatte een gedichtje, ze wist niet eens dat hij kon dichten maar ze vond wel heel lief. Het was leuk dat hij zoiets had opgezet. Het had een halve dag kunnen kosten als ze neit goed was in puzzelen en niet gewend was om te rennen. Maar in haar staat ging ze er redelijk snel doorheen. Bij de finish kwam ze uit bij een boomhut. Ze kon een holle boom in. Bewonderend liep ze omhoog. 'Mudly?' Riep ze. Zoekend keek om zich heen. Het was een mooie schuilplaats. Ze was blij Mudly te hebben. Zelf had ze nooit echt naar een liefdesleven gekeken, de manier waarop ze toen leefde was voldoende voor haar. Maar nu had ze opeens Mudly en een paar vrienden die heel close bij haar lagen. Vooral Kliennie beschouwde ze als een van haar beste vrienden. Nu was haar leven gewoon volmaakt. Ze merkte wel dat ze nog steeds moeite had met haar gevoelens uiten. Ze was het niet gewend maar ze wist zeker dat dit wel weer over zou waaien.

Mudly sneed rustig van een blokje hout om het vorm te geven. Zijn ogen waren kalm en hadden een lichte glinstering. Hij dacht constant ana hoe Aiwendil het zou vinden. Misschien hield ze er wel niet van. Of misschien had ze er wel plezier mee. Rustig keek Muldy naar de zichtbare kop van een draak. Rustig begon Mudly verder te gaan met het bewerken. Echter sloeg zijn hard over toen hij de deur hoorde opengaan. En niet veel later een stem die zijn naam riep. Mudly stond op en liep de trap af. "Wat een verassing, bezoek in mij...." hij stopte net alsof hij iemand anders had verwacht. Maar aan zijn stem van net leek het duidelijk een plagerijtje te zijn. "Hmm een leuke verassing, een blonde vrouw die binnen komt..." sprak hij grinnikend en liep de trap verder af. Hij liep naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen. "Ik heb je gemist..." sprak hij kalm.

(Ik doe even alsof dit gebeurt voor dat Maylin terug komt....)

Ze bleef staan toen ze de stappen hoorden. Waarschijnlijk was dat Mudly. Ja hoor daar stond hij. Glimlachend keek ze hem aan. Hij zat haar te plagen door te doen alsof hij iemand anders verwachtte. Nou hij zou het maar met haar moeten doen. Zijn armen sloegen zich om haar heen en haar binnenste stond te branden. Zachtjes drukte ze een kus op zijn mond. 'Ik jou ook.' Zei ze met een glimlach. Ze begroef haar hoofd in zijn nek. Het was fijn om zo bij hem te zijn. Veilig en gelukkig. Iets wat ze nooit meer kwijt wou. Hem wou ze niet kwijt dat was maar al te zeker. 'Heb ik je laten wachten?' Vroeg ze grinnikend toen ze haar hoofd terugtrok. Ze was benieuwd wat hij gedaan had in de tussentijd. Waarschijnlijk had hij niet de hele tijd op een stoel gewacht tot ze eindelijk kwam. Haar ogen twinkelde vrolijk, vandaag kon het alleen maar beter worden.

[Sorry kort maar ik moet opschieten als ik die andere post ook nog wil maken :p]

Mudly gaf haar een kus terug en hoorde haar woorden. Hij glimlachte en legde zijn hand op haar achterhoofd. "Nou dat komt dan goed uit..." sprak hij grinnikend. "Ja, dat heb je zeker..." zei hij alsof hij zeer streng was. "Ik heb wel 2 koppen thee kunnen drinken en een kop van een draak in een blokje hout bewerken. Dat duurde veel te lang..." sprak hij. Maar om zijn eigen woorden lachtte hij al bijna. Dat was veel 2 kopjes thee en een houten kopje maaken van een draak. Hij glimlachte. "En wat muziek met mijn fluit gemaakt..." sprak hij kalm. "Hoe dan ook, nee op zich niet..." sprak hij glimlachend en gaf haar nog een kus. Hij keek haar diep in haar ogen en zweeg. Het leek net alsof hij met haar in een witte ruimte stond zonder iets om hun heen. Dat alleen hun telde.

[okey dit is best lastig als ik moet bekennen. Ene topic Mudly helemaal wanhopig en niet wetend wat hij moet doen. De andere topic smoor verliefd. XD" zeer lastig kan ik je vertellen]