Komt er nu nooit een tijd van een partner?...

Twee blauwe vleugels vlogen over de toendra, ze stak haar nagels uit voor moest ze een noodlanding maken. Haar ijsblauwe ogen keken scherp naar beneden waar een grote klif was. Nieuwsgierig klapte ze haar vleugels toe en ging zo naar beneden. Toen haar poten de grond raakte knikte ze tevreden en keek recht in de klif. Ze rilde even bij de gedachte om daar ooit in te vallen. Met haar korte neus snoof ze in de lucht. Geen ene draak in de buurt, jammer. White had er zo van gedroomd ooit toch eens een partner in haar leven mee te maken, en waar ze ook nog van kon houwen. Een lichte zucht verliet haar keel. "Waarom verdien ik die kans nauw niet?" Vroeg ze en schudde haar kop nog eens goed.

Een schim schoot uit de kloof, zoda deze de kloof uit was sprijdde hij zijn vleugels. Twee grote vurige vleugles, de draak had geen voorpoten en sterke achterpoten. Het was een Wyvern, een mannetje. Hij zweefde vlak voor de blauw-witte draak op de wind. Met heel rustige slagen kon hij met alle gemak in de lucht.

White keek vanuit haar ooghoeken naar de draak. Haar ijsblauwe ogen letten op elk geluid of stap dat de draak maakte. "White is de naam, en jij bent?" Vroeg ze en keek hem dominant aan. Haar staart was fier omhoog en haar vleugels netjes gevouwd. Toen ze even in zijn ogen keek kwamen er vlammetjes in haar ogen. Dat was altijd zo, haar reactie op een mannetjes draak. "Wat brengt jou hier?" Vroeg ze nieuwsgierig en probeerde haar reactie te vermijden door naar beneden te kijken.

'Hallo White' Sinder sloeg met zijn vleugels waardoor een windvlaag ontstond, hij ging hoger vliegen, maakte een mooie bocht en landde achter White 'Mijn naam is Sinder, en ik jou?' Hij vauwde zijn grote vleugels en liet zijn lange sweep-achtige staart op de grond rusten. De twee lange veren op zijn kop stonden nieuwschierig overijnd.

White keek Sinder vanuit haar ooghoeken aan. "En jij kwam op mijn brul naar een partner af, zo te zien?" Vroeg ze. Dit was een goeie vraag die in haar opkwam. Moest hij gekomen zijn voor iets anders zou ze het wel een domme draak vinden. Met haar poot sloeg ze eens in het beekje wat spetters water omhoog liet springen. Gulzig opende ze haar muil en hapte dom naar de vele druppels. Wachtend op een antwoord bleef ze stilstaan en blijven happen naar die duizenden 'druppeltjes' .

Sinder keek met een scheve kop naar de wild om zich heen happende White. Ze was heel anders dan hij: Een lang lichaam, vier poten en een lichte kleur "kan ze zich niet beter omdraaien en gewoon drinken?" dacht hij droog. De veren op zijn kop gingen weer omlaag 'is was beneden in de kloof toen ik je brul hoorde' legde hij uit.
Hij was beneden aan het drinken bij een kleine waterval op de plek waar het kleine riviertje achter White kletterend naar beneden viel toen hij de brul hoorde. Nieuwschierig was hij omhoog gevlogen en had hij White aangetroffen.

White keek Sinder aan. Ze stopte bruusk met happen en keek scherp in de ogen van de draak. "Heb jij ooit interesse had in een partner, als ik vragen mag." Zei ze en keek hem strak aan. Haar staart draaide heen en weer en haar kop volgde alle bewegingen die de draak deed. Ze wist niet of de draak werkelijk opzoek is naar een vrouwelijke draak, dus daar wou ze een goed antwoord op, anders zette ze haar zoektocht verder weg, maar dan niet hier...

'ja ik heb er wel eens over nagedacht' gaf Sinder toe 'Maar ik ben nog jong en kan nog jaren leven, ik ben een vrije draak' Sinder grijnsde 'Ik wil ook vrij blijven, maar dat wil niet zeggen dat ik geen partner wil' de veren op zijn kop lagen nu ontspannen in zijn nek en de kam die over zijn nek liep tot tussen zijn schouders was ingeklapt 'hoezo?' vroeg hij op zijn beurt.

White keek de draak nieuwsgierig aan en hoopte op een antwoord, en die kreeg ze. Tot haar grootste verbazing was hij dus misschien opzoek. "Nee, gewoon omdat..Ik ook op een partner zoek." Zei ze op zijn vraag. Haar staart hing op dit moment beweegloos op de grond. Maar haar oren stonden goed rechtop om al het geluid goed op te sporen en te horen waar het vandaan kwam.

Sinders grijns werd iets breder voor deze verdween, hij wist niet echt hoe hij moest handelen: Hij was jong, vrij en bijna altijd alleen. Hij was niet geliefd onder de mensen 'Ik denk dat je je zoektocht beter voort kan zetten, ik ben niet wat je zoekt ben ik bang' zei Sinder. Hij wendde zijn kop af en keek naar de horizon, hij had mensen vermoord, mannen vrouwen en kinderen... Hij kon niet goed met mensen opschieten en dat hoefde ook niet, vond hij. Tenslotte wou hij oo nooit een temmer.

White keek beledigd de andere kant op. "Wel, hoef je hier ook niet meer te staan van mijn part!" De woorden spuugde ze uit. Zei had G'emberton als temmer en die was haar leider haar sleutel tot een deur die ze niet vond. Zei was voor haar 'alles'. Even keerde ze haar gezicht naar de draak om te zien of hij nog niet weg was. Nog altijd stond hij daar. Ze zuchtte eventjes en keek vlug terug naar het water waar ze met haar staart in sloeg.

Sinder haalde zijn schouders op, hij spreidde zijn vleugels 'goed dan ga ik wel weer weg' hij zette zich af met zijn sterke achterpoten en sloeg met zijn vleugels. Een windvlaag ontstond door de beweging van zijn grote vleugels. Stof woei op en Sinder was verdwenen. Zijn schaduw gleed over White heen, rustig drijvend op de wind zette hij weg voort. Hij maakte hoogte en verdween tussen de wolken, White aan haar lot overlatend.

(Nog niet weg)

White hoorde een hels geluid van de vleugels van de draak. Met een lichte opluchting keerde ze haar kop weer naar de lucht waar hij niet meer te zien was. Moest ze nu echt zo reageren? Ook al wilde ze dat hij weg was toch had ze er nog spijt van. Vlug klapte ze met haar vleugels en vloog in de hemel achter Sinder aan. Ze probeerde zo snel ze maar kon te gaan en zuchtte eventjes bij een windvlaag die tegen haar in vloog. Toen ze uiteindelijk hem weer in het zicht kreeg hielt ze halt. "Wacht!" Riep ze en bleef boven de lucht vliegen. Ze zou niet tot hem vliegen, het moest Sinders zijn beslissing zijn terug te komen of weg te gaan. "Ga niet weg.." Voegde ze er nog aan toe. Lichtjes afwachtend bleef ze hem strak aankijken.

Sinder hoorde tussen de rustige slagen van zijn vleugels door nog een paar vleugels klappen. Hij draaide zijn vleugels een beetje en bleef in de lucht hangen. Hij keek niet naar White, zijn blik was op de horizon gericht. Hij wachtte tot White naar hem toe zou vliegen of nog iets ging zeggen. Hij verwachtte dat ze zou vragen waarom hij niet degene was die ze zocht...

White keek Sinder niet-begrijpend aan. Ze kwam wat dichterbij. "Waarom vlieg je weg?" Vroeg ze. Ookal wist ze dat het aan haar lag. "Sorry.." Voegde ze er nog aan toe en ging naast hem vliegen. Op haar kop was een lieve glimlach te zien, maar toch bleef haar blik strak op Sinder gericht. "Waarom zou je nou niet de goede partner kunnen zijn voor 'iemand'." Vroeg ze en keek hem vragend aan. Die iemand was eigenlijk naar haar bedoeld maar daar zou ze over zwijgen. Ze vond de draak best aardig, waarom was hij nou zou afstandelijk?

En daar was de vraag die Sinder voorspeld had: "Waarom zou je nou niet de goede partner kunnen zijn voor 'iemand'." klonk de stem van de vrouwtjesdraak. Sinder ging naast White vliegen 'Het is een lang verhaal maar ik zal het je vertellen' zei hij. Hij haalde diep adem en sloot zijn ogen. Toen hij ze weer opende begon hij te vertellen:

'Het begon meer dan honderd jaar geleden: Een mooi meisje werd gestuurd om ons vertrouwen te winnen, dat lukte maar ze verraade ons. Mijn ouders, broertjes en zusje werden gedood. Ik was de enige die overbleef en ik was woest. Ik kende geen verdriet meer alleen woede: Ik wou wraak. Dat begrijp je denk ik wel...'
Sinder viel even stil 'Het was een oorlog, om de laatste wyvern in het gebied te doden. Ik heb toen mensen vermoord: Vrouwen, kinderen en mannen. Ik heb dorpen platgebrand en ben gewond geraakt. Nooit heb ik meer mensen vertrouwd, ik ben lang nagejaagd in dat gebied. Uiteindelijk stak ik de zee over en kwam ik hier. En ook hier word ik nu nagejaagd omdat ik een draak bevrijdde van de markt. Van de markt bleef niet veel over...'

Sinder sloot zijn ogen, hij klemde zijn tanden op elkaar 'En laatst kwam ik een temmer tegen, ze liet me een aantal keren schrikken tot ik boos werd (...) Toen heb ik de boom waarin ze zat aangestoken...' Sinder zuchtte en opende zijn ogen, hij keek naar White. Hij verwachtte een blik van haat.

White hoorde hem slikken en keek hem strak aan. "Vertel het dan..." Zei ze en hoorde hem aarzelend spreken. Bij elk woordje dat hij zei kwam er een meelevende blik, zij zelf had een temmer, zij liet haar zelf vrij en hield ze niet 'gevangen'. "Maar...Waarom veraadde ze jullie...Een mens is zo niet..Toch niet allemaal." Sprak ze aarzelend. Hoofdschuddend hoorde ze hem verder spreken, "Je bent een moedige draak, je redde een draak uit een markt." Zei ze. Maar toen hij begon over een temmer waar hij de boom van verbrand had verstijfde haar blik. "Het is toch niet...G'emberton...Nee..." Bij elk woordje dat ze verder zei kwamen er alsmaar meer tranen. "Heb jij haar levend verbrand?!" Ze hoopte van niet, G'emberton was haar temmer, haar vrede... 'Nee..' Dacht ze en keek naar de lucht. Maar iets begreep ze niet. "Maar wat heeft dat met een partnerschap te maken, het gaat er toch niet om het verleden, maar om nieuwe liefde.." Zei ze en keek hem enkele seconden in zijn ogen aan. "Je bent dapper, maar ik wil weten..Heb je G'emberton vermoordt?" Vroeg ze en keek hem nu strak aan. Ze ging hem niet gaan aanvallen ofzoow maar wilde een eerlijk antwoord.

Sinder wendde zijn kop af 'Ik weet niet waarom ze ons verradden daarom heb ik geen vertrouwen meer' hij zuchtte 'Nee niet G'emberton, als zij jou temmer is dan moet ze wijs genoeg zijn om het niet zover te laten komen. De temmer in de boom was een ander, ze heeft het overleeft...'

White keek hem strak aan terwijl hij vertelde. Een hoop last viel van haar schouders toen hij vertelde dat G'emeberton niet dood was. "Maar, wat heeft dat dan met een relatie te maken?" Herhaalde ze van daarnet. Ze had er geen antwoord op gekregen dus herhaalde ze het maar. "Ik vind dat je iets unieks hebt, ook al heb je een erg verleden." Zei ze en keek hem met een kleine troostende blik aan. "De tijd moet je hoe dan ook achterwege laten." Zei ze en gaf hem een likje. Had ze hem nu echt een likje gegeven?! White keek even de andere kant op en wachtte op ene reactie, waarschijnlijk zou de draak nu weg vliegen. Zoals elke draak wel deed bij haar...

Sinder zuchtte 'Je bent erg aardig White' zei hij 'Een relatie aangaan met een draak die een slechte reputatie bij de mensen heeft kan gevaarlijk voor je zijn' Legde hij uit 'ik weet niet of ik mijn verleden van me loskrijg'. Sinder voelde een lik over zijn wang, verbaasd keek hij naar White die haar kop afwendde. Gaf ze hem nou een lik? Sinder landde en wachtte tot White hetzelfde deed terwijl hij zijn vleugels vouwde.

White zag Sinder naar de grond vliegen. Even nadenkend keek ze naar hem. "Waarom zou het gevaarlijk zijn? Je kan je toch wel beheersen tegenover G'emberton, ze is aardig ze doet geen vlieg kwaad!" White vloog naar hem toe. "Ik...Ik heb de kracht niet meer om bij je weg te gaan, als jij weg bent...Dan heb ik geen leven meer." Zei ze en keek hem enkele seconden in zijn ogen aan. "Ik hoop dat je dat begrijpt." Zei ze en draaide haar kop naar rechts. Ze vloog over de rivier en bleef daar zitten bij een boom. 'Waarom zeg ik dat nou.." Ze zuchtte en bleef gewoon zitten...

Sinder zuchtte 'ik bedoel niet gevaarlijk voor G'emberton maar voor jou, White' zei Sinder. Nog nooit was er iemand zo tegen hem geweest, zoals White... Sinder sloeg met zijn vleuges en landde naast White eet je, ik heb nooit iemand gekend die echt van me hield nadat mijn famillie gedoodt was' zei hij zacht. Sinder keek naar het water van de rivier dat rustig voorbij stroomde.

White hoorde wat Sinder zei. "Je bent niet gevaarlijk Sinder, je gaat me geen kwaad doen, je bent lief en..." Ze zuchtte. Het had allemaal geen zin meer, Sinder zou het nooit wat vinden tussen hun twee. 'Weet je, ik heb nooit iemand gekend die echt van me hield nadat mijn famillie gedoodt was' Hoorde hij hem zeggen. "Je weet dat ik je bewonder en lief heb, ook al heb je zo'n verleden.." Ze moest iets zeggen, maar ze kreeg er de juiste woorden gewoon niet voor. "Ik hou van je.." Het floepte er uit het niets uit. Het was gezegd, dat waren de woorden die ze al de hele tijd in haar keel had maar er maar niet uit kwam. "En, als je wilt wegvliegen, ik ben het gewend." Zei ze en draaide triest haar kop naar de rivier. Alles was veranderd, maar zag Sinder wel iets in haar?

Sinder zuchtte 'ik ben alleen gevaarlijk als dat nodig is, het is nu niet nodig. iK ben niet gevaarlijk maar de mensen die wraak op mij zwoeren wel en ik ben bang dat jij ook gedood word' zei hij zacht. Hij wendde zich naar White toe, hij zag alleen haar rug 'Waarom wou ik van jou wegvliegen, je bent niet lelijk of onaardig' hij ging naast White staan en duuwde zijn neus tegen haar wang 'Ik mag jou ook White, maar ik ben bang. Bang om weer mijn geliefden te verliezen'

White hoorde Sinder wat zeggen. Ze keek niet om. Toen ze een snuit tegen haar aanvoelde keek ze wel om. Ze gaf hem nu een liefdevolle lik. "Ik wordt niet gedood, jij bent alles voor me, en als ik gedood wordt zal ik sterven in liefde." Zei ze en keek hem in zijn ogen aan. "Zonder jou kan ik niet leven Sinder." Zei ze en keek naar de grond. Hij was te afstandelijk om ooit een nest te krijgen of samen door het leven te gaan, of dat dacht ze toch. Ze slaakte nogmaals een diepe zucht, schraapte haar keel en hoopte op een paar verlossende woorden. "Wil je mijn partner worden." Ze zuchtte. Hoofdschuddend keek ze Sinder aan. Het zijn maar dromen en dromen zijn bedrog...