Terug thuis!

Twilight was een niet geringe tijd niet in DW geweest, helemaal niet de bedoeling, maar ach. Ze had ook een familie die haar soms nodig had, en andersom. Ze was dol op haar zeer verre familie. Ontspannen vloog ze met haar enorme vleugels over het platteland en voelde een warmte in haar hart omdat ze het bekende gebied terug betreed. Haar fonkelende blauwe schubben wierpen over het meer een mooie weerkaatsing toen ze er vlak overheen vloog. Ze voelde zich weer helemaal thuis. Ontspannen vloog ze verder en won hoogte, tot ze boven de wolken vloog in de lichte gemakkelijke lucht. Haar vleugels leken hier wel lichter en ze glimlachte vol genoegen. Na een tijdje zakte ze en landde op een veldje van een verlaten boerderij en verslond een paar verdwaalde schapen en een hert dat in het bosje zat. Ze kroop toen heerlijk recht in de zon en genoot van de hitte die haar schubben verwarmde. Ze lag daar een hele tijd, uiteindelijk stond ze op en kroop wat verder uit het zicht van een paar gillende boeren die bijna huilde toen ze zagen dat er een reusachtige draak lag te slapen op een veldje. Ze rolde met haar ogen en gromde even naar de tweevoeters. Soms werd ze gestoord van die opgejaagde wezens. Nooit hadden ze eens rust, nooit waren ze eens kalm, altijd ergens mee bezig. Ze lag even later weer te dromen en ze soezelen. Plotseling hoorde ze iets, een draak? Of een mens? Wie zou daar zijn?

(Iedereen is welkom!)

Kliennie liep rustige van het bos naar de boerderij. De wolven schijnen de laatste tijd een plaag voor het vee te zijn. En de meeste boeren waren er erg opgefokte door en sliepen slecht, bang de ze hun vee en stock kwijt raakte aan de wolven. Kliennie vond het nogal raar er was genoeg hert en andere prooidieren in het bos. Maar ja blijkbaar vellen de dieren van de boeren in de smaak. Hij had een van de dens gevonden van de wolven waar een beloning van was beloofd. Als je een van de dens had gevonden Kliennie wist niet wat ze er verder mee moesten of mee gingen doen. Misschien stuurde ze de soldaten op af om de dens te verwoesten en de wolven uit te moorden. Wat zonde zou zijn Kliennie had wel respect voor die pracht beesten. Zolang ze hem maar met rust lieten. Kliennie wist nog niet wat hij met de gevonden den ging doen, hij wist zeker dat ze de wolven ging doden. Als de ridders en soldaten er op afgestuurd werden en dat was toch iets wat hij niet wou. Die beesten zochten gewoon eten, het was hem ook opgevallen de de laatste tijd steeds moeilijker werd om herten of andere dieren te vinden of op te sporen. Hij vroeg zich af waarom het was zomer dan zouden er juist veel dieren in het wild moeten zijn. Kliennie schudde zijn hoofd en liep rustige verder nou hij toch richting de boerderij ging kon hij misschien wat handelen. Kliennie kwam langzaam bij een grote en blauw gedaante. Dat maar op een ding kon wijzen een draak, Kliennie stopte valk voor haar maar bleef toch op een redelijke afstand staan. Nieuwsgierige keek hij naar de draak, ze leek te slapen. Kliennie besloot het maar even af te wachten anders zou hij verder gaan. Kliennie had al een paar redelijk grote draken ontmoet maar deze leek de grootste en ook zeer oud.

Twilight lag net heerlijk te dromen toen ze iets hoorde. Met haar gedachten speurde ze omgeving af, maar het leek alsof ze nog aan het slapen was. Ontspannen drong ze binnen in zijn gedachten en speurde door zijn hoofd. Plotseling klok haar diepe stem in zijn hoofd. "En wat mag jij hier dan wel niet doen?" Ontspannen opende ze haar facetten ogen en keek hem recht aan. Ze trok haar bovenlip en gromde waarschuwend naar de vreemdeling en ontblote haar vlijmscherpe ivoren tanden. Ze stond even later op haar vier benen en brulde waarschuwend en opende haar enorme vleugels. Ze leek wel te krijsen, maar dan veel zwaarder. De oude draak richtte haar hals ook hoger op en torende boven de man uit en gromde nog een keer. Ze trok haar bovenlip nog hoger op. Blauw vuur stroomden als slangen uit haar neusgaten en omringde hem en begonnen rond hen heen te kolken als een tornado. Ze hoorde vrouwen gillen en mannen vloeken toen ze de draak boven het bos zagen uittorenen en riepen snel hun hogere. Al snel een hele bundel ridders en soldaten op haar af. Die paarden zagen er niet zo slecht uit... Waarschuwend keek ze nog hem eens aan.

Kliennie keek rustige naar de draak, en wachten maar tot ze wakker zou worden. Zonder door te hebben dat ze wakker was, Kliennie schrok zich dood toen er een diep stem in zijn hoofd klonk en de ogen van de blauwe draak open gingen. ’En wat mag jij hier dan wel niet doen?’ Kliennie deed van de schrik een paar stappen naar achtere en keek recht in de ogen van de draak. Haar lip ging dreigende omhoog, en ze onblote haar tanden. De draak was groot en torende boven hem uit, en al helemaal toen ze haar hals nog rechte. Er klonk gekrijs en geschreeuw in de verte, het zou hem niet verbazen dat je de draak van uit het dorp kan zien. Toen hij omring werd door blauw vuur die als een tornado om hem een ging. ‘Laat me gaan, ik was gewoon nieuwsgierige.’ Kliennie was nog overdonderde door haar reactie en erg geschrokken. Kliennie zag de waarschuwende blik van haar. En ging op de grond zitten hij kon weinig doen door het vuur die hem gevangen hield. Hij voelde zich nogal machteloos, hij kon het kristal van Rainbow natuurlijk gebruiken maar dan stond hij nog voor een draak die hoog boven hem uit kwam. Kliennie hoorde al snel het geluid van galopperende paarden die zijn kant op kwamen. De moeten vast ridders zijn of drakenjager, dacht Kliennie. Hopelijk waren het geen van beide. Maar dat zal vast niet, als het drakenjagers waren had hij een probleem. Hij had al eens een leider van zo bende vermoord en dat nemen ze je niet in dank af. ‘Ik kan je helpen om van die mensen af te komen. Als je me van deze tornado verlost.’ Kliennie keek met een vriendelijk blik naar de draak in de hoop wat vertrouwen te krijgen. Maar als het te lang duurde zo hij gewoon het kristal gebruiken om zich zelf te bevrijden.

Het voorgevoel van gevaar kon ze niet van zich af zetten en een grijze regenboog draak schudden haar kop. Het voelde warmer dan normaal in deze tijd van het jaar en die warmte was zomaar op komen zetten ookal lag de zon achter de wolken op dit moment. Rainbow kreeg een schrikkerig gevoel door haar lichaam heen en ze wist meteen dat het niet rond haar te doen was, maar om Kliennie. Bezrogheid kwam in haar opborrelen en ze klapte haar vleugels ver uit, waarna ze in hoogte steeg bij elke vleugelbeweging. Ze was toevallig dicht in de buurt van de plek waar de grote blauwe draak die hoog boven de bomen uit kwam. Ze zag de blauwe draaikolk van vuur uit de neus van de draak komen en Rainbow zag ook dat Kliennie gevangen zat in die tornado van vuur. Woede maakte plaatst van bezorgdheid en ze dook in een snelle duikvlucht naar beneden. Net boven de kop van de draak klapte Rainbow haar vleugels weer uit en vuur de een vuurbal op de drakenkop om de aandacht van Kliennie af te halen. Rainbow dook opzij en landen zwaar vlakvoor Kliennie en brulde met kracht een dreiging naar de grote blauwe draak nog niet gezien hebbent dat het haar goede vriendin Twilight was. Een grote koepel van Kristal sloot zich rond Kliennie zodat hij geen last meer van het vuur zou hebben. De kristallen rond haar hals begonnen onheilspellend te gloeien. Ze had eindelijk de krachten van de kristallen onder controllen en ze keek dreigend naar de draak zijn ogen. Opeens schoot een ongewilde herinnering door haar hoofd en Rainbow zag dat Twilight voor haar stond. 'Twilight?' vroeg rainbow luid en haar dreigendehouding verslapte tot haar normale houding. Rainbow was niet veel groter dan Kliennie's schouders, maar ze zag er fomidabel uit met de verandering die ze ondergaan was zins Kliennie haar temmer was geworden. Het hoefgetrappel kwam dichterbij en Rainbow keek even opzij. Ze opende haar bek en een soort van lichtflits schoot door de vlammen van de vuur tornado en zowel de mensen terpaard als de dieren zelf draaide zich om en verdwenen verward uit beeld. Rainbow draaide haar kop weer richting Twilight en was eigenlijk blij haar weer te zien. 'Sorry van die aanval Twilight, maar je hebt me goed bezorgd gemaakt door Kliennie te laten schrikken.' zei Rainbow en een verontschuldigende blik kwam in haar ogen, maar voor de zekerheid heilt ze Kliennie in de koepel van Kristal tegen de hitte van het vuur.

Twilight gromde. Haar stem klonk weer in de jongeman zijn hoofd. "Probeer je grappig te doen, ik geraak daar zelf zonder moeite af." Het vuur was raar genoeg niet zo heel heet. Plotseling schoot er een vuurbal vlak langs haar af en de grote blauwe draak brulde luid naar de andere draak en draaide haar vleugels. Ze ging midden in de tornado zitten en liet kristal rond hen heen komen. Twilight gromde teleurgesteld. Plots kende ze de draak terug en liet het vuur zijn hitte verliezen en het nam af tot het een wazige mist leek. Een soort rook. "Rainbow, wat fijn je terug te zien." Ze glimlachte naar haar oude vriendin en keek naar haar, ze was niet zo veel gegroeid en kwam hoogstens tot een stukje van haar knie. Twilight glimlachte toen de mensen omkeerde. Ze keek een beetje teleurgesteld naar de sappige paarden die nu wegreden, alhoewel, ze hadden bepantsering om, en ze hield er niet van haar eten uit een schelpje te prutsen. Maar mensen smaakte ook niet zo slecht... de rook trok op als in een flits. Ze grauwde nog één laatste keer naar de temmer van Rainbow en liet zich toen zakken en legde haar kop op de grond zodat ze een beetje op dezelfde hoogte zaten. Haar oog alleen al was al groter als de man zijn hoofd. Ze keek hem argwanend aan. Plotseling schoot er een man uit het struikgewas en kwam met een mes op haar af. De oude draak lachte en veegde hem gewoon met haar staart opzij en hoorde een harde smak en voelde iets warms over haar staart druipen voordat ze hem even uitschudde en terug oprolde. Ze glimlachte warm naar Rainbow en negeerde de man. Ze hield niet van mensen, van sommigen maar.

Kliennie keek wat ongeduldige voor zich uit, en keek naar de draak voor zich. Die echt groot was al snel klonk haar stem weer. "Probeer je grappig te doen, ik raak daar zelf zonder moeite af’ zei ze, Kliennie knikte alleen maar wat al als snel. Zag hij een bekende draak zijn kant op komen en die spuugde meteen een vuurbal uit op de andere draak die net boven haar kop uit elkaar klapte. Kliennie zuchten even van opluchting maar ook van machteloos hied daar zat hij dan omringd door vuur. Rainbow maakte het gevoel nog groter door er een koepel tussen te doen. met een zucht ging kliennie weer zitten en bekeek de grond en luisterde naar de geluiden die buiten de koepel klonken.
Kliennie keek even door de koepel heen, Rainbow stond dreigend voor hem en de draak. Rainbow was niet zo heel groot. Maar dat maakte hem niks uit, ze was ook meer een goede vriendin dan zijn draak. Kliennie zag haar ook zou en niet als een ding die hij gewoon bezat. Kliennie richten zijn aandacht weer op de grond, hij kon toch weining zien van wat er buiten de koepel speelden. Van zijn kleine gevangenis en pakte een dikke tak op en begon er wat in te snijden. Kliennie sneed er wat kleine zijtakjes van af en maakte er een mooi stukje hout van. Om er dalijk een beeldje van te maken. Kliennie hoorde de woorden van de twee draken. Ze kende elkaar ergens van, Kliennie zuchten even. Ze had wel een paar vrienden die Rainbow, waarbij hij zich toch wat ongemakkelijke bij voelde. Leona was ook al niet zo dol op mensen maar die had hem nog niet meteen aangevallen. Kliennie volgde de woorden die ze wisselende terwijl hij bezig was met het beeldje. Kliennie liet zijn blik even weer op de blauwe draak gleden die was gaan liggen en naar hem grauwde, haar kop lag op de grond. waarschijnlijk zodat ze allemaal een beetje op de zelfde hoogte zoude n zitten. Kliennie keek recht in een van de ogen van de blauwe draak hij paste er met gemak in. Kliennie voelde de argwaan die de draak voor hem had. ‘Rainbow zo je zo vriendelijk willen zijn om de koepel te verwijderen. Ik voel me net een hond die in zijn kooi moet blijven.’ Vroeg kliennie vriendelijk en negeerde die blik van de draak.

Rainbow zag Twilight gaan liggen en het vuur verdween. Twilight grauwde naar Kliennie, maar dat had ze liever niet. De woorden van Kliennie kwamen dof door de koepel heen, maar ze liet de kristallen weer in de grond zakken en ze ging zelf zitten. 'Sorry Kliennie, het is al goed dit is Twilight een oude vriendin van mij, maar ze heeft het niet zo op mensen net als Leona. Maar je hoeft voor Kliennie geen vreemde gevoelens te hebben Twilight hij is okay en heeft een goed hart voor draken. Niet zoals de meeste mensen hebben.' zei rainbow en keek van Twilight naar kliennie en weer terug naar Twilight. Ze vond het heel fijn dat Twilight weer terug was in DW en ze glimlachte vrolijk naar beide van haar vrienden.

Twilight keek nog een keer naar de twee. Kliennie vroeg of de kristallen koepel weg mocht en Twilight glimlachte, Rainbow babbelde wat tegen haar en tegen Kliennie. "Ja ja, de laatste keer dat een draak tegen me zei dat zijn temmer oké was werd ik door dezelfde temmer bijna vermoord. Ik maak zelf wel uit of hij oké is." Ze keek hem aan alsof ze hem aan het meten was. Ze glimlachte terug naar Rainbow en stond langzaam op. Ze hield haar hoofd wat lager als normaal om niet vanuit de hoogte naar het tweetal te kijken. "Ik ga een stukje vliegen, als jullie willen mogen jullie mee." Ze richtte zich in haar volle lengte op, opende haar vleugels, zakte een beetje door haar achterbenen en veerde omhoog en sloeg krachtig met haar vleugels. Het leek wel een tornado toen ze haar vleugels liet neerkomen. Ze bleef op dezelfde plek vliegen en wachtte tot de twee zich misschien bij haar zouden voegen. Blauw vuur golfde over haar schubben heen en verwarmde haar.

Moet gaan eten

Rainbow deed wat hij vroeg. Kliennie sprong van de grond af rekte zich uit en knikte vriendelijk naar Rainbow en keek even wat wantrouwige naar de andere draak en glimlachte wat onzeker. Kliennie knikte bij de woorden van Rainbow en keek even naar Twilight en knikte vriendelijk naar haar. Rainbow glimlachte haar tanden bloot, Twilight glimlachte flauwtjes toen Rainbow de koepel had weggehaald en zei toen. ’Ja ja, de laatste keer dat een draak tegen me zei dat zijn temmer oké was werd ik door dezelfde temmer bijna vermoord. Ik maak zelf wel uit of hij oké is.’ Twilight keek alsof hij een soort van ongewenst insent was, Kliennie probeerde zich er niks van aan te trekken en richten zijn aandacht weer op Rainbow. En ging valk naast haar staan, Kliennie richten zijn aandacht weer op Twilight die begon weer te spreken. ’Ik ga een stukje vliegen, als jullie willen mogen jullie mee.’ Ze richtte zich in haar volle lengte op en steeg op. Kliennie keek haar even na, toen richte hij zijn aandacht weer op Rainbow. Kliennie keek vriendelijke naar Rainbow, hij wou Twilight wel beter leren kennen als ze wat vriendelijker ging doen. maar dat moest even wachten hij moest wat dingen halen en wat spullen verkopen. Rainbow zou vast met haar vriendin weer willen spreken. Dat wist hij wel zweker. ‘ik sla deze af, Rainbow. Ik moet nog wat dingen doen. Ga maar lekker met je vriendin babbelen.’ Kliennie streek even over Rainbow snuit en liep toen richting het drop. Hij zou Twilight wel een andere keer beter leren kennen.

Twilight zei dat ze zlef er wel achter zou komen of Kliennie te vertrouwen was en vroeg of ze mee zou willen gaan, omdat ze een stukje wilde gaan vliegen. Kliennie zei dat hij deze keer af stand deed aan een tochtje en ze vond het eigenlijk niet leuk dat hij niet mee ging, maar ze kon hem niet dwingen en knikte van begrip. Zelf strekte zij haar vleugels uit en steeg op om naast Twilight te komen. 'Ik ga met je mee!' riep Rainbow en sloeg een paar keer met haar vleugels om te zien dat Kliennie naar het dorp liep, daarna keek ze weer naar Twilight. 'Je bent lang weg geweest, hoe vergaat het jouw?' vroeg Rainbow en vloog met Twilight mee.

Twilight rolde met haar ogen. "Dan zal ik je nog wel eens tegen komen jonge temmer." Rainbow steeg ook op en kwam naast haar vliegen. Twilight draaide zich netjes om en begon traag met haar vleugels te slaan. Anders zou Rainbow haar niet kunnen bijhouden, deels omdat haar vleugels zo groot waren, en deels omdat ze ze met zoveel kracht neersloeg. "Het gaat zeer goed met mij, heb je nog contact met Shadow?" Ze keek nieuwsgierig naar haar oude vriendin, ze had Rainbow wel een beetje gemist. Ze gromde waarschuwend naar de mensen beneden hen die hun speren tevoorschijn haalde, ze staken ze snel terug weg toen ze haar staart een stukje liet zaken en hem rakelings over een dak liet gaan. "Die mensen toch, ze denken altijd dat we ze kwaad willen doen, en soms is het een enige oplossing," zei ze. Het was soms ook hun enige oplossing die er was. Ze zuchtte nog eens diep en sloeg nog een keer met haar vleugels.

Twilight zei dat het goed met haar ging en of ze nog contackt met Shadow had. 'Nee sorry ik heb hem al een tijdje niet gesproken, maar wel eens over zien vliegen.' zei Rainbow en knikte begrijpend toen Twilight over de mensen begon en zag wat de mensen beneden hen deden. 'Ik snap eigenlijk niet waarom ze bang voor ons zijn?' zei Rainbow en sloeg een paar keer meer met haar vleugels om Twilight bij te houden. Ze ging boven Twilight vliegen om wat minder last van de lucht verplaatsting te hebben en keek uit naar de wereld die zijn naam te danken had aan de draken die er zoveel leefden. 'Wat heb je zoals buiten DW meegemaakt?' vroeg Rainbow en was nieuwschierig naar het antwoord van Twilight.

Twilight keek heel even teleurgesteld maar sloeg nog een keer met haar vleugels. "Omdat sommige draken heel gemeen tegen hen waren, en nog steeds zijn. Dus nu denken ze dat we allemaal zo zijn." Rainbow ging boven haar vliegen en Twilight glimlachte, ze snapte dat wel. "Van alles, ik heb een nieuwe kracht ontwikkelt, heb andere mensen en draken leren kennen en heel verre familie terug gezien." Ze sloeg nog een eker heel traag met haar vleugels en liet blauwe vlammen over haar schubben golven, zodat die niet te koud werden. Twilight keek naar de blauwe hemel boven hen, daar was altijd alles veel gemakkelijker. Waarom was dat hier niet?

Flutje, sorry. Echt geen inspiratie

Rainbow hoorde wat Twilight zei, maar kon zichzelf er niet te vreden mee zetten. Haar blik volgde die van haar beste vriendin en ook zij keek naar de blauwe hemel. "Als mensen nu eens niet zo stuurs waren en de goede van het slechte konden onderscheiden dan zouden ze zien wie de slechte draken waren en wie het goed met hen meende?" dacht Rainbow al wist ze niet of TWilight die gedachten mee kreeg. Het was niet haar bedoeling haar prive gedachten met haar te delen, maar ze begreep het wel, want soms kon ze de gedachten van Kliennie ook horen als hij niet tegen haar sprak. Ze vlogen door de lucht en de hemel leek nog mooier te zijn dan dat hij in het dagelijkse leven was. Ze vlogen hoger dan dat de meeste draken deden. Rainbow had het niet koud, maar ze voelde toch wel het verschil in temparatuur en schudden even haar kop. 'Weet je, soms kan ik er met mijn kop niet bij hoe mensen het eigenlijk onder uithouden in die kleine op een propping van grotten of zo als zij het noemen huizen. Wie wil nu zo kort op elkaar leven, zelfs in een grote groep draken leven we nog niet zodicht op elkaar!' riep Rainbow en ze versnelde haar slag even en vertraagde daarna weer. Rainbow had de mensen nooit begrepen en ze zou dat ook nooit doen, ookal was Kliennie zoals Rainbow het liefste zei Rijder. Haar begrip voor de mensen had zo zijn hoge en lage indrukken, maar Rainbow zou ze nooit echt volledig begrijpen en hoe ze met elkaar om gingen of hoe ze leefde?

Twilight glimlachte, ze begreep haar vriendin best, maar na al die jaren was ze zeker van haar veronderstelling. "Ze willen geen risico's nemen, en we eten hun vee ook soms op." Ze hoorde Rainbow's gedachten gemakkelijk, ze hoorde alle gedachten. Maar Twilight wou niet in iemand zijn diepste ziel duiken, maar soms deed ze het wel, al dan niet altijd bewust van wat ze deed. Ze luisterde mee waarover ze piekerde en over de dingen die ze uitsprak. "Mensen vinden het prettig om een veilig gevoel te hebben, een huis is iets wat hun symbool is voor liefde en geborgenheid." Ze begreep hen wel." In een storm kroop ze ook liever in een lekker warme grot. "Je moet je gewoon nog leren in te leven in hun gedachten, dan begrijp je waar de tweevoeters aan denken." Ze glimlachte weer en keek naar boven. "Mensen houden van gezelschap, ze zijn zeer sociaal." Twilight vond dat het onderwerp nu genoeg was en begon over iets anders. "En wat heb ik gehoord? Je hebt je eigen groep gestart?" Twilight glimlachte weer en keek haar vriendin bemoedigend aan. "Gefeliciteerd." Als geschenk stuurde Twilight haar een blauwe bal met energie. "Die kun je opslaan en gebruiken als het nodig is, gebruik hem enkel als er geen andere keus meer is, die bol kan voor alles dienen, tegengif, energie. Bedenk het maar." Ze sloeg nog een keer met haar vleugels en vloog een tikje sneller. Ze gingen nu al vrij snel, hoe traag ze ook met haar vleugels sloeg.

Rainbow hoorde een brul van Nagada en ze keek om. 'Misschien heb je gelijk Twilight, maar ik moet gaan ik word geroepen door Nagada.' zei Rainbow en glimlachte zacht naar Twilight voor ze zich met een zwenking richting de zee maakte. 'We zien elkaar nog wel!' riep Rainbow en sloeg hard met haar vleugels om snel bij Nagada te zijn en te vragen wat er scheelde?