The lost egg! verhaallijn

De rode draak Firechild zei dat ze een schuilplaatst wist te vinden en Piosen liep achter haar aan, maar moest hen beide in een drafje bij houden en ze bereikte een grot die groot genoeg voor hen was, maar zelfs nog voor een paar man meer? Fry en Piosen liepen naar binnen en Piosen ging strak tegen Firechild aan liggen tussen haar voorpoten daar was het lekker warm. Waar Fry ging liggen wist ze niet, maar ze zouden vast dicht bij elkaar gaan liggen. Vermoeid sloot Piosen haar ogen en voelde hoe slaperig ze was. Een luide geeuw weer galmde door de grot voor Piosen in slaap viel en een heerlijke droom had.

'Fry, Piosen, komen jullie mee? Ik weet een schuilplaats.' Fry stond op en liep met Firechild mee toen deze hen de weg wees, ze hielt het draakje dat achter ze aan hobbelde. 'Hier is het.' sprak Firechild terwlij ze rustig ging liggen. Fry keek even om zich heen, het was een grot die er stevig genoeg uit zag en ook mooi ruim. Toen ze zich terug draaide merkte ze dat Piosen al tussen Firechild's voorpoten lag. Fry glimlachte eventjes toen ze mrkte dat de twee beide sliepen, ze zagen er zo lief uit dat je bijna zou vergeten dat ze best gevaarlijk konden zijn...
Ook Fry gaapte nu en liep stilletjes op de twee draken af. Voorzichtig en zachtjes zodat deze neit wakker zouden worden nestelde ze zich tegen één van de voorpoten van Firechild, hij hoofd zat naar de grotopening gericht en ze dwong zichzelf haar ogen open te houden.
Na een tijdje vielen haar ogen toch dicht en zakte ze weg in een lichte, droomloze slaap.

Kalm zat Mudly op de grot waar het drietal in het slapen was. Hij zat recht boven de ingang en had ze net naar binnen zien gaan. Hij had zachtjes gevloekt. Het was nacht. Geen beste tijd. Geruisloos greep Mudly de rand vast en liet zich naar binnen draaien. Hij slikte even. Ze sliepen dus. Mudly zocht een plek uit in de schaduw. Hij moest weten of ze er uit zouden komen. En niet veel later hoorde hij gefluister. Hij slikte. Wat doen we met het meisje?...Geen idee ze is geen draak...Maar wel een getuige...Dan ontdoen we ons ook van haar... spraken ze zacht. Mudly's ogen verwijdde zich. Hij voelde een lichte woede over zich spoelen maar hield zich stil. Kijk eens of ze slapen! beval de leider op een zachte toon. Muldly zag dit als een kans. Een man liep naar binnen en wist zich dicht bij het drietal te brengen. "Een stap verder en je komt er niet zonder kleerscheuren af." zei Mudly kalm. Angstaanjagend kalm. Een schavend geluid. Dat duidelijk metaal tegen metaal was klonk in de grot. Mudly had een zwaard getrokken. De man verstijfde maar bedacht zich geen moment. De enigste donkere plek was waar Mudly stond. De rest werd lichtjes verlicht door het maanlicht. Mudly zag dat hij met zijn zwaard in zijn richting sloeg en een luide kling was te horen. Mudly had het zwaard met gemak geblokkeerd. En duwde de man uit zijn richting. Mudly stapte de schaduw uit en keek furieus naar de man. Deze slikte even. "Nog jong. Wat leuk..." zei hij kalm. "Rond de 20 maar nog lang niet zo ervaren als mij..." voegde hij er aan toe. De man slikte opnieuw. Mudly sloeg met zijn zwaard richting de nek van de man maar hield op een paar milimeter na stil. "Zeg tegen je leider dat hij moet wegwezen voor ik ook hem duidelijk maak wat je hier begaat..." zei hij kalm. De man knikte en liep de grot uit richting de groep van 5 man. Mudly draaide zich echter naar het slapende drietal en glimlachte. Het zag er aandoenlijk uit. Hij liep naar het meisje toe en ging door zijn knieën. Hij bekeek haar kort en ineens besefte hij dat hij haar eens eerder had gezien. Ineens hoorde hij een pees aanspannen. In een flits draaide hij zich om waardoor zijn zwaard een lichte scheur in de mouw van het meisje maakte en nog net geen snee in haar arm. Mudly hield zijn zwaard dwars voor hem en de pijl schoot in de hoek van de grot waar niemand was. Ze hadden dus een boogschutter. Mudly rende richting degene met een boog en met een snelle uithaal lag de boog in twee stukken. Echter had hij iets niet in gedachten genomen. 1 tegen 5 man was een benauwde situatie. Mudly sprong omhoog naar een tak die nog boven hem hing en trok zich omhoog. Dit kon lastig worden.

Fry had alles vaagjes gehoord, maar kon nog neit onderscheiden of het in haar droom of in het echt gebeurde. Langzaam knipperde ze met haar ogen en zag bij elke knippering even de form van een man ,,Mudly?" mompelde ze bijna onverstaanbaar en slaperig, toen ze zich dat gerealiseerd har gingen haar ogen helemaal open en ze wreef er even ongeovig in haar ogen, Mudly sprong op en rende richting een man met een pijl en boog, ze knipperde weer even. Nee, dit was geen droom... En Mudly leek in het nauw te zitten! Fry sprong op, rende behendig en bijne geluidsloos richting een man, trok haar katana en kwam vlak voor de mannen tot stil stand. De mannen keken verbaasd haar kant op, maar hielden zich weer bezig met Mudly toen er één man op Fry afstormde, deze ontweek het met gemak en sloegde man met de platte kant vna haar zwaard knok out. Één van de tekens op Fry's arm, die te zien was door de scheur in haar mauw begon lichtjes rood te kleuren. Fry schoot weer een stok naar achteren toen er vlak voor haar voeten een pijl landde en sprong snel en behendig een boom in.

Mudly had niet gereageerd op de vraag van Fry. Hij was veranderd sinds de laatste keer dat hij haar had gezien maar ze had hem nog wel herkend. Mudly keek naar beneden recht in de ogen van de leider van de bende drakenjagers. Hij grijnsde. Behendig sprong hij de boom uit en landde snel op zijn benen. Hij bukte gelijk toen er een zwaard naar hem werd geslagen. De leider was kennelijk meer ervaren. Mudly grijnsde. Dit zou interesant zijn. Hij haalde uit maar met een draaiende beweging werd deze afgeketst. Mudly slikte. Hij blokkeerde de aanvallen die hij richting zich kreeg en voerde zo nodig tijdens openingen ook aanvallen terug. Maar hoe hij ook probeerde. Geen van beide bleek in staat te zijn een schram of een andere vorm van een wond in de tegenstander te zetten. Mudly had echter een beter conditie want na een vijftal minuten zag hij dat de man moe begon te worden. Mudly grijnsde. Als hij het aan zou houden zou hij met gemak winnen.

Fry zag vanuit de boom dat Mudly met de leider vocht maar ook dat hij daarom niet op de andere mannen lette. Één ervan had ze al gevoerd, maar ze wist niet of dat met de anderen ook zou lukken zonder iemand te doden. Ze zuchtte even, als Firechild wakker zou worden zou die misschien kunnen helpen, maarze wist niet of dat een erg goed idee was aangezien ze juist op de draken uit waren. Fry sprog nog denkend de boom uit en landde met haar voeten recht op een man zijn schouders, zodat de man omviel maar ze wist nog net een stap op de grond te zetten voor ze zelf zou vallen en gaf de man die overeind wouw krabbelen nog even een trap tegen zijn gezicht. ,,Wat moeten jullie van ons?" vroeg ze lichtjes geïrriteerd, maar ze was niet geïrriteerd oor de man, maar door de tekens die haar pijn veroorzaakten zodra ze haar katana gebruikte.

Een hele hoop herrie maakte Piosen wakker en ze keek toe hoe Fry en een onbekende man tegen een vijftal mannen vochten. Daardoor wist het draakje dat het slechte mensen waren en ze wilde helpen en rende op haar kleine pootjes naar buiten en beet een van de mannen die naar Fry wilde uithalen. Deze brulde van de pijn en schopte met zijn been naar achteren, maar Piosen liet niet meteen los en beet nog harder en de man Schopte met zijn been naar voren en Piosen glipte van zijn been en vloog tollend door de lucht en landen niet al te zacht in een struik met grote naalden die erg scherp waren. Piosen piepte van de pijn en huilde luid. Een geluid die scherp in de oren van iedereen klonk die in haar buurt waren. Een van de drakenjagers renden naar Piosen en onttrok zich aan het gevecht en zocht naar het jonge draakje en vond haar net onder de struik vandaan. Een stel gretige handen greep haar onder de pikstruik vandaan en hielden haar goed vast onder de rechterarm en hielt zijn linkerhand net achter de kop van Piosen en zetten het op een lopen en rende naar een hut waar de drakenjagers hun buit steeds naar toe bracht. Piosen jankte luid en hielt niet op ze wilde de doorns tussen haar schubben uit hebben, maar ze kon er niet bij doordat de man haar vast hielt. Met veel moeite opende de drakenjager de deur en sloot hem weer achter zich. 'Zo als je even stil zit kan ik je helpen kleintje!' sneerde de man en zetten Piosen op een wankele tafel en trok de doorns een voor een tussen haar schubben uit. Toen hij klaar was met het werkje zetten hij Piosen met veel moeite in een kleine kooi en sloot het deurtje waarna hjij een donkere stof over de kooi trok. 'Zo nu even op de andere wachten!' zei de man en liep weer naar buiten en hielt het gebied rond het hutje in de gaten of de andere van zijn collega's aan zouden komen? Piosen wist niet of de andere haar al misten, maar ze hoopte van wel doordat het donker was werd ze slaperig en ging liggen, maar door de zenuwen kon ze niet in slaap vallen en bleef rustig liggen luisteren naar de geluiden die buiten te horen waren.

De man gaf geen duidelijk antwoord omdat deze brabbelde door de tanden die ze uit zijn mond had geschopt. Fry vloekte binnensmonds terwijl ze haar zwaard weer klaar pakte, deze litze los door een plotseling pijn scheut die door haar armen ging en wat vna de mannen grepen hun kans om op haar af te schieten, Fry pakte haar zwaard zo snel mogelijk weer om waarna ze met haar zwaard zwaaide. Na de zwaai deed ze haar oge pas weer opn en merkte dat ze één man zijn keel door had gesneden en een andere had verwond ,,O, shit..." was het enige wat ze kon zeggen, waarna ze haarzwaard zo snel mogelijk terug in het holster schoof en begon te rennen. Tijdens het rennen had ze haar ogen dicht, maar toen ze het gejank van Piosen hoorde rende ze haar oren achterna, ze opende de deur van een klein hutje en sloot hem achter zich. ,,Je laat de draak gaan... Nu..." zei Fry dreigend tegen de man die Piosen in een kooitje had gestopt. Achter wrd op de deur gebonkt door een man die achter Fry aan was geholt.

Mudly vocht tevergeefs tegen de leider maar desondanks dat hij vermoeid begon te raken raakte zijn concentratie er niet minder op. Op een gegeven moment zag hij een opening en greep die. Hij vloerde de leider en duwde het blad van zijn zwaard tegen de keel van de man. "Laat de draken met rust of anders...." mompelde hij. Hij zag ineens een groen draakje dat nog erg jong was op de mannen afschieten. "Shit..." mompelde hij. Ineens voelde hij een vuist tegen zijn kaak. Mudly schoof over de grond. Met moeite stond hij op. "Knap....een opening zien..." zei hij kalm en spuugde wat bloed dat van zijn lip af kwam op de grond. Mudly keek daarna richting het draakje dat ineens een vervelend geluid los liet. Muldy greep naar zijn oren en kreunde wat. Dat Fry het uithield in die herrie kon hij niet begrijpen. Hij had zijn ogen half gesloten en keek naar de leider die zich met moeite een baan waande naar hun hut om het draakje buit te maken. Mudly was echter niet van plan het op te geven. Mudly rende verder en kneep een oog dicht. Het geluid was nog steeds niet gestopt. Hij greep een tak slingerde zich omhoog en landde op het dak van de hut. Fry was kennelijk al binnen. Hij sprong naar beneden en trapte daarbij de man die op de duur bonkte dicht en trok de deur ruw open. Niet wetend dat Fry vlak voor hem stond stormde hij naar binnen maar daarbij liep hij haar omver. In hun val draaide hij om zodat hij onderop landde. Maar hij dacht snel na. Hij hielp haar overeind en stond zelf op. Hij keek de man dreigend aan. Hij stond met schocken op. "Het is over..." zei hij dreigend. Dat is het niet... zei een kille stem achter hem. Mudly draaide zich om en zag de leider een zwaard tegen de zijkant van Fry's nek houden.

De deur werd open getrokken en er stormde iemand binnen. Fry had pas door wie het was toen ze bovne op hem viel en haar weer echt neer zette. Het was Mudly... 'Het is over...' zei hij dreigend, maar toen was er een andere stem, een stme die dichterbij stond. Het klonk nog dreigender dan Mudly's stem en ze voelde iets kouds tegen de zijkant van haar nek. Ze zuchtte geïrriteerd 'Moet did nou echt altijd zo?' schreeuwde de stem in haar hoofd 'Natuurlijk bezwijkt de held weer onder het zielige kleine meisje dat word gepakt door de slechterik! Verdomme!' natuurlijk was Fry stil genoeg deze stem alleen maar in haar hoofd te houden. Ze overwoog de mogelijk heden, hoe dan ook, Mudly moest het draakje redden en Fry redde zich wel. Maar hoe kon ze dat hem duidelijk maken zonder dat hij dacht dat ze loog? Ze zou natuurlijk haar katana kunnen pakken en de man achter haar in één klap uit kunnen schakelen, maar het was een grote kans dat deze sneller zou zijn en haar eerder had gedood... En dan was er natuurlijk nog de terugslag die het doden met de katana op haar lichaam had. ,,Hé menneer," zei Fry droogjes ,,Mijn leven boeit me niet, dus beter vermoord je me nu meteen..." deels waar... Natuurlijk was Fry van binnen doodsbang voor de dood, alleen dat kon je niet aan haar merken. Zulke dingen had ze vaker meegemaakt, als de man nu eventjes verbaasd was, even zijn verdediging liet zakken, zou ze naar haar katana grijpen en was alles voorbij.

Mudly was echter niet degene die gelijk bezweek onder dit soort dingen. Hij dacht alle mogelijkheden net zo kalm over. Hij kon er op afstormen maar dat was te riskant. Hij kon opgeven en de draak overhandigen maar dat kon hij net zo min. Mudly stond op en dacht na. Ineens hoorde hij de woorden van Fry. Zijn ogen verwijdde zich. Mudly slikte toen hij de man het zwaard zag heffen. Hij rende richting Fry. En sloeg zijn armen voor zich borst. En niet veel later klonk er een lichte pijnlijke kreun. De man had de zwaard in een van de armen van Mudly weten te slaan. Het was een redelijk diepe snee. Mudly keek met een toegeknepen oog richting de man. De andere arm was onbeschadigt gebleven door een ijzeren armbeschermer. Muldy beet zijn kaken op elkaar. Dus onze held is bereid om zichzelf te laten verwonden voor een meisje... zei de man ironisch. Mudly beet zijn kaken op elkaar. Hij zweeg. Enkel zag je zijn lichaam licht trillen en zijn mond licht hakelen door de kracht die Mudly op zijn kaken zette. "Je zult er spijt van krijgen..." siste Mudly. Wat als Darko hier was. Dan zou de jager er zo geweest zijn.. Nee, ik moet dit zelf doen. Fry en de draak hangen er van af. ging het door zijn gedachten. Mudly duwde het zwaard hard weg. Deze vloog met een lichte kracht tegen het muur van de hut en boorde zich vast. Mudly trapte in de maag van de man en deze viel naar achteren. "Fry, zorg dat het draakje vrij komt, ik zal voor dit geval hier zorgen." mompelde hij net hoorbaar.

Toen de man zijn zwaard hief was Fry van plan het handvat van haar katana te grijpen, maar in een paar seconden was Mudly bij haar en sloeg zijn armen om haar heen. Het zwaard stak in Mudly's armen, Fry was vanplan geweest naar Mudly te schreeuwen, te zeggen dat hij haar gewoon dood had moeten laten gaan en de tijd had moeten gebruiken om het draakje te redden, maar ze kreeg de woorden niet uit haar mond, hoe zou ze ook naar degene kunnen schreeuwen die zich had verwondom haar leven te redden? 'Dus onze held is bereid om zichzelf te laten verwonden voor een meisje...' klonk de stem van de man, Fry beet haar tanden op elkaar maar besloot dat het in deze situatie veiliger was om haar mond te houden. Mudly duwde het zwaard weg en trapte daarna de man weg. 'Fry, zorg dat het draakje vrij komt, ik zal voor dit geval hier zorgen.' mompelde Mudly net hoorbaar, Fry knikte, holde de man die nog verder in de hut stond gewoon voorbij en trok haar katana. Een pijn schok gingeven door haar armen, maar toch haalde ze uit naar het slot en sloeg deze kapot. Het deurtje viel open ,,Piosen, alles oké?" vroeg ze waarna ze zich omdraaide, ze sloeg de man met de platte kant van haar katana tegen zijn hoofd en deze viel kermend van de pijn op de grond. Fry hijgde eventjes, keek naar de deur waar ze niet langs konden omdat Mudly en de man daar aan het vechten waren. De anderen waren watjes, maar de leider leek erg sterk te zijn...

De woorden vlogen van de een naar de ander en Piosen kon niet zien wat er gebeurde, Totdat Fry het slot van de kooi stuk maakte en het deurtje open ging. 'Piosen, alles oké?' hoorde het draakje vragen en ze keek van Fry neer de vreemde jongen en voelde een grote woede op komen. "Deze twee willen me redden en ik kan niks doe, omdat ik te klein ben!" dacht Piosen en de woede groeide en groeide totdat Piosen niet langer stil kon blijven staan. Ze sprong uit de kooi en voelde hoe haar lichaampje begon te gloeien. de drakenjagers die in het hutje aanwezig waren spote in hun bezigheden en keken naar Piosen. Haar gifgroene strepen gloeide fel groen op en haar lichte blauwe ogen waren nu rood. Piosen opende haar bekje en er kwam geen vuur uit, maar gif. Een kleine gifstraal raakte de dichtsbij zijnde jager recht in zijn ogen en greep er luid gillend naar. Piosen rende recht op een van de andere af en haalde uit met haar klauwtjes die diep weg zonken in het vlees en reet zo een stuk huid weg van 20 cm. De leider was nu als enige over en Piosen beet hem in zijn nek en begon te krabbel alsof het iets was wat ze liever deed dan lopen. Haar vleugeltjes klapperde op en neer om de man soms het zicht te benemen. Hoe wild de man ook deed en probeerde haar van zich af te krijgen haalde niks uit. piosen gebruikte Rage een woede aanval die gewoon bij haar hoorde en geen gaven was zoals de Camouflage die dat wel was. Het duurde niet lang of de leider viel voorover en Piosen sprong van het af nog voor hij de grond raakten. Het gloeien was gestopt en Piosen bekeek even wat ze had aangericht. Stilletjes keek ze van Fry naar de jongen die ze niet kenden, maar die wel voor haar gevochten had. 'Fry?' riep ze ploteling en rende naar Fry en sprong haar in de armen, waarna ze zich tegen haar aandrukte. Niet weten wat er veder zou gaan gebeuren en wat ze zelf had gedaan?

Er gebeurde vanalles dat Fry niet goed kon volgen, ze had van de pijn haar zwaard losgelaten en zakte op de grond, maar ze glimlache, ze keek lanzgaam om en zag ngo net hoe Piosen, een kleine draak die nogmaar net geboren was, alle drakenjagers vloerde. Het was raar... Dat draakje had heel veel kracht, Fry's ogen gingen even naar haar tekens, waar licht rook af kwam, even als haar zwaard en ze kuchte even droogjes. Haar ogen gingen weer naar Mudly, die er ook niet zo goed aan toe was, maar toen weer naar het draakej die haar naam uitriep en in Fry's armen sprong, deze vertrok evenvand e pijn maar sloeg toen haar armpjes om het draakje heen. ,,Het is al goed..." suste ze het draakje ,,Het is allemaal weer goed..." ze keek om zich heen, haar blik stopte bij Mudly ,,We moeten terug naar de grot... Firechild zal ongerust worden en jij moet rusten..."

Mudly's arm deed zeer maar daar liet Mudly zich niet door tegenhouden. Mudly voelde ineens een arm tegen zijn keel en niet veel later de muur van het hutje tegen zijn rug. Hij kreunde licht en keek met half toegeknepen ogen naar de leider. Even kuchtte hij door het benauwde ademhalen. Hij sloot kort zijn ogen en ineens verlosde de greep van de leider. Mudly opende langzaam zijn ogen. En zag dat het draakje dat nog enorm jong was recht op de leider afvliegen. Mudly viel voorover en landde op zijn handen. Keek naar de grond. Hij kcuhtte wat. Veegde wat bloed van zijn lip en stond op. Hij liep naar Fry. "Gaat het?" mompelde hij en keek naar Fry.

'Gaat het?' mompelde Mudly, Fry kuchte even droog, er kwam wat rook uit haar mond en verder niet. ,,Het gaat nog goed..." antwoordde ze rustig ,,Zou je alsjeblieft mijn katana in zijn holster willen doen?" nu pas keek Fry op, ze keek met spijt naarde wond die hij op zijn arm had en keek toen recht in Mudly's ogen ,,Gaat het?" vroeg zei nu erg bezorgd, ze had haar armpjes nogsteeds om Piosen heen, die erg vanslag leek te zijn. Fry stond langzaam op, ze had het draakje voorzichtig vast en keek om zich heen. Haar ogen bleven weer rusten op Mudly, de idioot die verwond raakte door haar te redden, ze glimlachte lichtjes. Datwas de enige rol die ze kon hebben... De rol van een weerloos meisje met een vloek dat gered moet worden door de held van het verhaal. Fry kuchte nog een paar keer maar zei niets.

Mudly keek naar Fry en hoorde haar droge kuch en slikte bij de rook. Hij hoorde haar woorden en haalde opgelucht adem. Hij knikte kort op haar verzoek en pakte de katana voorzichtig vast. Schoof hem netjes de schede in en keek naar Fry. Daarna ging zijn blik weer naar de wond. Hij haalde van onder zijn mantel een tas tevoorschijn met een uitgeholde halve bol en een stamper. En hij pakte een stel kruiden. Deze maalde hij fijn. Voegde wat vers water toe. Voegde weer wat andere kruiden toe en op een gegeven moment was er een donkergroen zalfje gevormd. Mudly keek naar de wond. Hij pakte een stukje leer. Smeerde het zalf op de ene kant en bond deze kant om de wond. Mudly beet even zijn kaken op elkaar en kreunde licht. "Dat komt allemaal goed. Mudly stond toen op en keek naar het draakje. "Ik hoop dat het draakje wel volledig in orde is. En zo te zien is hij dat..." zei Mudly kalm en glimlachte even.

Piosen was erg van streek ze wist niet wat er gebeurd was zins Fry haar uit de kooi bevrijd had en keek wantrouwend naar Mudly die zijn wond verbond toen het meisje ernaar vroeg. Het was stil in de hut en Piosen wilde graag weg uit dit gebouw en begon zachtjes met haar staartje te zwiepen en haar vleugeltjes open en dicht te maken. Een teken dat ze het liefste naar buiten wilde gaan. niet meer willen wachten en uit de buurt van de jongen blijvend sprong Piosen uit de armen van Fry en rende naar de deur die nog dicht zat. Rechtop tegen de deur ging ze staan en begon zachtjes te krabben om het ding los te krijgen. 'Fry!' riep Piosen hulpeloos keek Piosen naar Fry en wachten op haar reactie.

Mudly pakte de katana van de grond en schoof die voorzichtig in zijn schede. Mudly ging daarna ergens mee bezig en smeerde niet veel later een groeig prutje over zijn wond. 'Dat komt allemaal goed.' zei Mudly, hij liep weer richting Fry en het draakje 'Dat komt allemaal goed. Mudly stond toen op en keek naar het draakje. "Ik hoop dat het draakje wel volledig in orde is. En zo te zien is hij dat...' sprak hij kalm en glimlachte eve. Op dat moment sprong Piosen uit Fry's armen en rende naar de deur. ,,Piosen...?" zei Fry even verbaasd en ze begon al te lopen, Piosen begon aan de deur te krabbellen 'Fry!' rie ze hulpeloos en Fry versnelde haar pas en opende de deur, natuurlijk was haar eerste reactie naar het draakje kijken, maar daarna keek ze om naar Mudly ,,We kunnen beter terug naar Firechild, die zal wel wakker zijn geworden..." zei Fry richting hem, haar blik ging weer naar Piosen.

Piosen draaide haar kopje scheef toen Fry haar riep en ze stak haar tong uit naar Mudly die nu achter Fry stond en rende de deur uit waarna zij zich uit rekte en weer even naar Fry keek voor ze zag dat het meisje naar haar keek. Een kleine grijns kwam op haar kopje en ze sprinte een stukje bij haar vandaan en begon gekke sprongen te maken waarna ze even bleef staan. Piosen was blij dat ze weer buiten was en gromde naar elk geluid dat ze hoorde, ergens bang dat er weer zo'n gek haar wilde grijpen! Toen een jonge beer de openplek in het bos op kwam lopen maakte het een bulderend geluid vlakachter Piosen. Het draakje sprong een gat in de lucht van schrik en stoof naar fry en ging achter haar benen staan, met haar gezicht naar het beren jong. toen piosen zag dat het geen gevaarlijk dier was kwam ze voorzichtig achter Fry vandaan en liep stapje voor stapje naar het jong, toen de moeder beer achter het jong uit kwam snuffelde het naar het jong en daarna naar Piosen. Een roepen geluid verliet de bek van de beer en riep het jong met zich mee. Piosen bleef staan kijken tot ze niet meer te zien waren en probeerde te brullen, maar ze kwam niet verder dan een uit gerekt gepiep dat zwaarder klonk, maar ze was tevreden en liep weer naar Fry en sprong opnieuw in haar armen en duwde haar kopje tegen de onder-kaak van Fry en begon zachtjes te neurien.

Firechild gaapte. Wat een vreemde droom had ze gehad. Er was veel lawaai in voorgekomen. hé? Waar was de rest naar toe? Firechild schoot in de paniek. Snel schoot ze overeind, en rende een stuk naar buiten. Er was ze toch niets overkomen? Ze miste ook altijd alles.. Eenmaal buiten scheen de zon onschuldig, maar ze zag het niet. Firechild liep snel en bang. Uiteindelijk kwam ze Fry, Piosen en een man tegen. Fry was gewond. 'Wat is er gebeurd! Ik heb weer wat gemist hé? Jullie hebben wel wat te vertellen zo te zien!' lachte ze opgelucht. Firechild was erg benieuwd naar de man. Piosen piepte naar haar, en ondanks de ongerustheid moest Firechild glimlachen.

Piosen piepte vrolijk toen ze Firechild zag en sprong weer uit Fry's armen en rende naar de rode draak en ging rechtop tegen haar voorpoot staan en zwiepte vrolijk met haar staartje en wilde het liefste in haar gezicht kijken, maar Firechild was zo groot en ze hoopte dat naar haar zou kijken. Het was een heel avontuur wat ze al zo jong mee had gemaakt en het zou nog een groter avontuur worden naar mate ze groter werdt.
( moet gaan, tot morgen.)

Het kleine groene draakje sprong uit Fry's armen en rende naar haar toe. Firechild keek lachend naar beneden, en drukte zachtjes haar neus tegen die van Piosen. 'Jij maakt wel veel mee, hé?' lachte Firechild. Firechild wilde echt graag weten wat er gebeurt was, maar wachtte tot Fry en de man rond het vuur zaten, en er wat minder gespannen uitzagen. Toen kon ze haar nieuwsgierigheid niet meer inhouden. 'Willen jullie vertellen wat er is gebeurd?' Ze hoopte ook dat Fry haar verwonding snel zou genezen; het meisje was nog jong, net als de man. Wie was dat eigenlijk?

Mudly zag dat het draakje wantrouwig was maar dat kon hij maar wat goed begrijpen. Toch zou Mudly het draakje niet zomaar gewonnen geven. Kalm stond Mudly op en knikte naar Fry. Hij pakte een buidel en glimlachte, rustig liep hij naar buiten en keek naar Piosen. Rustig liep hij naar hem toe, ging door zijn knieën en glimlachte. "Je zult vast honger hebben na dit avontuur. Hij stak zijn hand in de buidel haalde er een stukje vlees uit. Legde het kort tegen zijn tong. Daarna gooide hij het in een bosje. Opnieuw haalde hij een nieuw stukje tevoorschijn. "Niet bang zijn. Het is niet vergiftigd. Dat wat ik net deed was om te kijken of het vlees nog goed is." zei Mudly kalm. Hij pakte een plankje en legde er wat meer op. Hij legde het bij Piosen neer en keek daarna naar Fry. Of piosen honger had moest hij zelf bepalen. Ineens verscheen een draak die vroeg wat er gebeurd was. "Drakenjagers...ze probeerde dit draakje mee te nemen. Of erger...." Mudly stopte bedachtzaam. Hij had gehoord van drakenjagers die draken opzetten. Kalm keek hij naar Fireschild. "Maar zonder Fry en het draakje had ik het nooit gered..." zei hij kalm.

Piosen zag vanuit haar ooghoek dat de vreemde jongen naar haar toe liep en een stukje vlees teste en het weg gooide, maar hij zei dat het niet giftig was? Piosen keek toe wat hij allemaal deed, maar reageerde niet meteen op het vlees dat Mudly voor haar neer gelegd had. Even rook ze aan het vlees, maar trok haar neus er voor op. Het vlees rookvreemd en niet echt naar net gedood en rauw vlees, maar een beetje muf. Piosen schatten dat Mudly vriendelijk wilde zijn tegen haar, maar ze had nu nog geen honger en ging naast Firechild zitten. Piosen kwam ongeveer bij half de benen van Fry en Mudly, maar bij Firechild kwam ze nog net boven haar tenen uit. Piosen geeuwde luidruchtig en klapperde met haar vleugels, maar wist nog niet wat vliegen was of hoe ze moest opstijgen?