Zo alleen...

Cloud zat vol met herrineringen aan vanalles en nog wat. Aan haar vader, haar moeder, de ruzie... De emoties suisde door haar hoofd. Cloud daalde langzaam en kwam terecht in het diepe bos. De bomen waren inmens hoog en de bladeren leken wel van goud te zijn. De zon was schraal maar de bladeren zagen er prachtig uit. Cloud had over iedereen die in haar leven was gekomen wel een herrinering. Vaak voelde ze zich alleen want de enige waar ze mee omging was eigenlijk haar vader, verder had Cloud geen vrienden. Dat was wat ze miste; vrienden. Cloud ging zitten op een omgevallen boomstam begroeid met mos en zuchtte. Had ik maar een vriend... dacht ze. Opeens gign er een vogeltje naast haar zitten. "Hallo daar kleine vriend" zei ze maar het vogeltje schrok zo van haar scherpe tanden dat het wild piepend weg vloog. Cloud zuchte en een traan rolde over haar wang. "Zal ik ooit een vriend krijgen?" zei ze en keek voor zich uit

Met trage vleugel slagen gleed een blauw\witte draak over het bladerdak van de groene wouden en ze keek uit naar prooidieren. Een kudde wilde paarden stonden te grazen tussen de bomen en Snowy dook naar beneden. De dieren hoorde het suisen van de wind langs haar vleugels en keken geschrokken naar Snowy die met gespreide klauwen naar een van de paarden om die te grijpen en mee te nemen, maar ze miste doordat het dier weg dook. Snowy brulde luid om de paarden meer schrik aan te jagen en manuvreede tussen de boomstammen door en joeg de paarden richting Cloud zonder dat ze dat wist. De paarden galopeerde in dolle paniek zich een weg banend tussen de bomen en struiken. Snowy had alleen oog voor haar prooi en brulde nogmaals luid. Vanuit haar ooghoek zag Snowy een rode flist voorbij gaan, maar ze zetten haar aanval in en dook boven op een twee jarige merrie die luid hinnikte uit angst. Snowy klemde haar kaken rond de hals van het dier en doden het emt een ruk van haar kop. Snowy keek even naar de rest van de kudde, maar die waren al te ver weg om te beoordelen of er nog een zwak dier bij zou hebben gezeten. De draak schudden haar kop en keek even rond. De rode flits was blijkbaar een draak geweest en Snowy keek even naar haar voor ze zich naast haar prooi legde en begon te eten. Onder de brokken vlees op slokkend keek Snowy nieuwschierig naar de rode draak die zwarte markeringen had. Wie zou die draak zijn en waarom zag ze er zo droefig uit????

Cloud voelde een trilling en voor haar kwam een grote kudde paarden aangestormt. Cloud schoot omhoog door de boomtoppen, een paar grote takken vielen naar beneden. De paarden konden het nog maar net ontwijken. Toen de kudde weg was kwam Cloud weer naar beneden en ging op dezelfde plek zitten als waar ze net zat. Nu stond er een draak voor haar met bloed besmeurd en met een paard voor haar poten. Cloud gromde boos "Kun je niet voor je kijken ofzo?!" snauwde ze en liet haar tanden zijn. Cloud keek naar het paard en zag dat de draak zeker niet de zwakste uit had gekozen. "Als je jaagt doe het dan goed en pak de zwakste!" siste ze en haar lange puntige en blauwe tong kwam naar buiten. De maan was al op gekomen en de sterren waren goed te zien door de heldere lucht. Cloud snoof de frisse herfstlucht op, de wind streelde haar gladde schubben huid...

Een boze reactie had Snowy niet verwacht, maar hoewel ze vrij schuw was en op enige afstand stond leken de woorden van Cloud lang zo boos niet. haar sneeuwwitte poten waren rood gekleurt en Snowy keek van haar prooi op toen de rode draak sprak. 'Ik zal de volgende keer beter mikke.' zei Snowy bedoelt als grapje, maar vaak kon zoiets verkeert begrepen worden. 'Het zal voortaan anders gaan' voegde Snowy eraan toe en ze proberde te glimlachen wat bijna niet lukte vanwegen het vlees dat ze in haar bek had. Het gaf een raar gezicht en Snowy at beschaamt verder. Het dier dat ze gepakt had was niet de zwaktse, maar zeker ook niet de sterkste.

"Dat zeggen ze allemaal..." antwoordde Cloud en snoof. De bebloedde draak probeerde te glimlachen... Cloud fronste toen de draak een raar gezicht trok. Cloud moest moeite doen om haar lach in te houden maar gelukkig lukte dat. Cloud deed dat door de hele tijd strak vooruit te kijken. Het begon te regenen en door de half -nog een beetje lente achtige- warme lucht ging het omweren. De lucht was dicht getrokken toen de regen een aantal minuten was begonnen. Cloud schudde zich uit en vouwde haar grote vleugels als een soort paraplu boven haar kop. Zo viel er een schaduw over haar gezicht waardoor het dreigend leek. Dat was niet de bedoeling dus legde ze haar vleugels weer op haar rug waar ze net ook zo opgevouwd hadden gelegen...

(geen inspiratie)

Snowy zag dat de rode draak strak voor zich uit keek en dat het ging regen, maar dat zou eerder goed zijn dan niet. De stortbui spoelde de regen van haar schubben en Snowy slikte een grote hap door. Snowy had niet veel vlees meer aan het karkas van het paard over gelaten en ze stapte rustig met behoedzame stappen naar de rode draak, maar bleef op geruime afstand om geen van beide zich bedreigd hoefde te voelen. Een bliksemschicht vloog door de lucht gevolgd door een harde rommel van de donderslag. De vogels in de bomen boven hen kwetterde geschrokken en doken dichter bij een om de regen buiten te sluiten. 'Gezellig regen, maar ik ben wel schoon van het bloed. Hoe heet jij? ik ben Snowy.' stelde Snowy een vraag en stelde zich voor. Nieuwschirig keek ze naar de rode draak en moest zich er aan het begin van haar komst in herrinering nemen toen ze Firechild en Bid'daum tegen kwam en probeerde niet nerveus over te komen, al lukte het niet zo goed als ze zou willen.

De draak bleek 'Snowy' te heten, Cloud hoorde dat de draak vroeg naar haar naam. Even bleef het stil "namen doen er niet toe..." zei Cloud weis. De draak kwam dicherbij... Cloud deed een stap naar achteren en bromde even. Cloud was nooit iemand tegen gekomen die niemand in haar kring kende. Cloud zag dat de draak zenuwachtig werd. Het gedonder werd erger en de bliksem sloeg in op een boom een klein stukje verderop. De boom vatte vlam en de regen kon het vuur niet blussen. Als snel was het vuur in andere bomen geklommen en de boom waar de bliksem in was geslagen viel met veel gekraak om in de richting van Snowy. Cloud schoot op de andere draak af en geep haar vast. Cloud vloog omhoog zodat de boom niet op de draak zou vallen. "Gaat het?" vroeg ze en vloog een stuk verder weg...

Toen de bliksem insloeg en een boom raakte keek Snowy geschrokken om voor een van de bomen naar haar om viel. Alles gebeurde heel snel en Snowy schudden met haar kop toen Cloud haar vast greep en mee nam in haar vlucht om de blauw\witte draak te redden. 'Het gaat?' zei Snowy en keek naar het gezicht van de rode draak. 'Bedankt'zei Snowy en wachten tot de rode draak haar op de grond zou zetten. de regen viel buiten de beschutting van het bladerdak harder en de bliksem scheerde vlak langs de twee draken heen. Snowy hoopte dat ze maar niet getroffen werden?

Cloud hijgde en schoot in een duikvlucht naar beneden om de bliksem weg te houden. Cloud liet de draak los toen ze bijna bij de gronds was. Cloud had zo snel gevlogen dat als ze nu zou stoppen ze te pletter zou vallen. Dus Cloud scheerde over de kleine open plek en maakte een bocht zodat de snelheid zou minderen en ze op de grond kom staan. "Gelukkig" zei ze hijgend en glimlachte. "Heb ik je pijn gedaan?" zei Cloud en keek naar de brand. Ze ging stevig staan en een duistere materi vloog op het vuur af. Even minderde het vuur maar een tijdje later hoogde het vuur weer op zoals het net ook was. "Kun je me helpen?" zei ze bezorgd, opeens rende allerlij dieren het bos uit waarscheinlijk op weg naar de rivier...

Cloud liet Snowy los en ze opende haar vleugels om de val te minderen en landen vrij hard op de bosgrond van de openplek. Cloud zelf moest even door vliegen en wende later en er schoot iets duisters langs de rode draak en het vuur leek uit te doven, maar het was hardnekkiger dan de draak dacht en het laaide weer op en joeg de dieren achterna. Snowy hoorde de vraag van Cloud en richten zich naar het vuur en sperde haar bek open en vuurde een ijsstraal op het vuur af. Al snel was het vuur gedooft en de bomen en struiken bevroren, maar dat bracht geen schade aan de natuur. De donderwolken bleven bliksemschichten op de aarde afvuren en Snowy keek weer naar de rode draak. 'Weet je hier in de buurt ergens beschutting?' vroeg Snowy en ze kende heel DW niet eens buiten de bergen.

Cloud had gezien wat Snowy gedaan häd "Goed gedaan" zei Cloud en glimlachte. "Misschien kunnen we beter in een grot gaan zitten" zei Cloud en liep vooruit. "We kunnen beter lopen anders worden we straks geelectrocuteerd worden!' zie ze en rende nu verder. "We moeten opschieten voordat er weer bliksem in slaat!" zei Cloud. Ze keek snowy aan en dacht dat het wel iets kon worden

(sorry voor de korte post maar ik moet gaan)

(niet erg.)

Cloud zei dat Snowy het goed gedaan had en ze glimlachte zachtjes en luisterde naar het verhaal over een grot en dat ze beter op de grond konden blijven, anders zouden ze gefrituurd worden en dat zag Snowy niet zitten net als de rode draak en Renden achter haar aan. Door haar grote was Snowy best nog lenig tussen de bomen en volgde Cloud met snelle stappen. De bliksem zwiepte wild langs de hemel en gooide spookachtig licht over de aarde uit. Soms leken de boomstamen tot leven te komen en zich te bewegen, maar Snowy wist dat het niet meer was dan haar eigen angst voor als de bliksem opnieuw zou toe slaan. Het gerommel van de donder kwam steeds dichterbij en Snowy keek naar de lucht en zag een bliksemschicht recht op Cloud afkomen. Snowy sperde haar bek open en vuurde een ijsstraal op het aan komende gevaar en de bliksemschicht viel als een bevroren licht op de grond. 'Waar is die grot?' vroeg Snowy en renden door naast Cloud.

"We zijn er zo... Zie je die bergen? Nou, daar is het!" zei cloud en lachte. Snel liep ze door, soepel en geruisloos schoot ze over de grond. "Ga ik te snel?" riep ze Snowy na. "Mijn naam is trouwens Cloud" zei ze en draaide zich weer om om verder telopen. Door als een soort slang over de grond te bewegen (maar dan met poten) was ze erg snel. Het bos werd steeds minder dicht en de berg kwam al langzaam tevoorschijn. Heel zacht begon het te waaien. De bladeren gleden over de luchtstroom als een wilde arend, zo zoepel als een forel en het zag er zo mooi uit hoe de bladeren door de lucht tolde. Cloud bleef even stil staan en keek om zich heen, ze zag dat het gebied waar ze was rood/goud was gekleurd door de herfst dei geruisloos ook in het dal binnen was gedrongen.

(het topic uit)

Snowy Volgde Cloud en hoorde hoe ze haar naam noemden. 'Aangenaam Cloud!' riep Snowy terwijl ze zo snel achter de rode draak aan holde die als een slang met poten over de grond renden, maar Snowy had geen enkele moeite met haar bij houden. Haar bouw was als die van een raptor en haar achterpoten hadden sterke spieren die haar op elke gewenste snelheid konden dragen. De bergen kwamen in zicht en het onweer werdt al minder. Het gebied waar ze nu waren zag er mooi uit met al de kleuren die de herst de natuur altijd kleurden. 'Het is hier erg mooi Cloud.' zei Snowy tegen haar en volgden Cloud verder tot ze stil stond en ging naast haar staan en keek naar het prachtige uitzicht.
(topic uit.)