Cloud.

Wind stak op, bladeren vallen van de bomen en dwarrelen in het rond. De witte draak stond met tranen in haar ogen op de grond. Alhoewel het geen tranen waren, het waren gevoelens. Zo kon ze niet verder. Dat zag je nu ook wel. Haar gevoelens gingen naar Novem maar haar hart stond nog bij Cloud. White had haar verstoten, en waarom? Omdat ze niet meer van Sinder hield? White wist het nog steeds niet. Ze was eerder kwaad op zichzelf dan op Cloud. Waarom zou ze kwaad op haar zijn als ze eigenlijk kwaad was op Sinder? Waarom had ze Cloud bij al die ruzie betrokken? White zuchtte. Het was maar eens tijd om het terug goed te maken. Zo moeder zo dochter. White moest wel. Het was en bleef je enige dochter. 'Cloud, kom nu. Ik wil je terug, sorry.' Brulde ze luid.

{Alleen Cloud en mij, Sinder niet!}

Cloud was erg veranderd het laatste jaar... De woede had de blijdschap in haar hart vervangen. De kleuren van woede waren gebleven en ze was niet alleen in de grotte gegroeid maar ook fysiek, kennis en niet te vergeten kracht. Cloud zat te eten toen ze opeens een brul hoorde, naar haar gericht. Ze wist dat die van haar moeder kwam maar door de slechte herrinneringen wilde ze niet komen. Cloud bedacht zich met moeite en vloog op de plek waar het geluid vandaan kwam af. Met een dreigende houding kwam ze voor White te staan. "Wat wil je?!" zei ze kil en bromde even. Cloud liet haar tanden zien en ze blonken in de felle zon. "Je haatte me toch?! Je wilde me toch niet meer?!" Cloud bromde nu harder. De dreigende houding was nu gevaarlijker dan dat White vroeger van haar dacht. Vol afschuw bekeek Cloud White...

(moet gaan)

White hoorde een dreigende stem, van haar dochter. Natuurlijk, ze had gelijk. Maar ergens wilde White nu niet vechten. Niet met Cloud, niet met de draak voor zich. Dan sloeg ze zichzelf nog liever dood dan te vechten. "Met kilheid los je niets op", zei ze en haar stem was vriendelijk. "Sorry", zei ze met een zachte stem. Haar ondertoon was vriendelijk, nog steeds. White zuchtte. "Ik mocht een jaar geleden niet zo mogen uitvliegen. Het was gewoon sterker dan mezelf. Misschien zul je me niet vergeven, maar dan weet je tenminste dat het me spijt en ik het weer zoals vroeger wil. Zonder Sinder. Alhoewel, jij mag zelf zo veel als je wilt naar je vader gaan, maar dan moet je weten dat ik niet meer met hem wil. Ik zal je niet meer laten gaan, nooit meer! Maar daar zal jij voor moet zorgen, jij moet uitmaken of ik terug je moeder mag zijn, ik blijf natuurlijk je moeder maar, het zou gewoon beter zijn, niet meer boos zijn op elkaar, gewoon...", zei ze.

'met kilheid los je niets op' had White gezegd "dat had je en jaar geleden zelf moeten beseffen!" zei ze. 'Sorry' had White gezegd. Cloud zweeg, de stilte wa bijna ondraagelijk. Cloud hoorde de woorden van White. "Niet meer laten gaan! je hebt er zelf voor gekozen om mij achter te laten, je hebt er zelf voor gekozen om mij te laten stikken, je hebt er zelf voor gekozen om... " Cloud zweeg weer even ze haalde diep adem en zuchtte. "Je wilde zelf mijn moeder niet meer zijn, en je besluit stond vast dat heb je zelf gezecht!" Zei Cloud en fronste. Een diepe grom gwam uit Cloud haar keel. "Sinder hield van je White... jij bent weg gegaan, dat is je eigen schuld niet die van Sinder" het was stil en de koude versteende blik van Cloud kon wel in het hart gegrieft zijn, zo kil. "Ik was eerst niet boos, daar heb jij voor gezorgd, eerst was het verdriet maar toen ik merkte dat het op Sinder gericht was. Je was boos op mij zonder reden. Waarom White? Waarom?" zei Cloud zacht. Diep in haar hart was ze nog steeds verdrietig om wat er was gebeurd. "Als je het goed wil maken met mij vind ik het best zolang je maar beloofd dat je Sinder ook sorry zal zeggen" zei ze zacht. Een traan rolde over har wang maar Cloud verborg de traan door haar hoofd weg te draaien...

White hoorde de woorden van Cliud en zuchtte. "Toen besefte ik niet hoeveel ik eigenlijk van je hield. Ik ben zo goed in liegen dat iedereen denkt dat het waar is. Ik hield wel nog van je, maar niet meer van Sinder", zei ze en zuchtte nogmaals. Hoe zou ze zich ooit moeten verontschuldigen. Arch, wat was ze ook stom! Waarom had ze een jaar geleden haar eigen kroost zo vernederd? Die vraag die Cloud stelde; Ik was eerst niet boos, daar heb jij voor gezorgd, eerst was het
verdriet maar toen ik merkte dat het op Sinder gericht was. Je was boos
op mij zonder reden. Waarom White? Waarom? White had eigenlijk geen idee. Wel, ze had geen gevoelens meer voor Sinder, dan hoefde ze eigenlijk toch niet boos te zijn op Cloud. Die fout van haar, een jaar geleden. White wist het gewoon allemaal niet meer zo goed. "Ik was mijn gedachten kwijt, aan de clan. Ik vergat jou en Sinder, uit mijn leven. Maar nu, ik heb er spijt van. En waarom zou ik aan Sinder sorry moeten zeggen. Hope hij mij had uitgemaakt en vernederd een jaar geleden?", zei ze ietwat kwader dan daarvoor en zuchtte. "Kun je me vergeven?".

"Vergeef Sinder" zei Cloud kortaf en bromde. "Liegen is een slechte eigenschap. Liegen komt altijd terug, wie de bal kaatst kan hem terug verwachten!" Zei Cloud en fronste weer. Het was moeilijk om White te vergeven, Cloud dacht er eerst aan om White gewoon weg te laten teren in haar verdriet maar Cloud kon het niet. Ze wist dat White er spijt van had maar toch liet de andere kant, de duistere kant zich naar voren komen. "Je was meer bezig met die groep van je dan met de rest van je leven. Je vergat alles wat er om je heen gebeurde en liet alle herrinneringen vervangen door de gedachten aan je nieuwe liefde en vooral je clan!" Cloud verafschuwde de grop maar dat kwaam alleen door wat er was gebeurd tussen Cloud en White...

White keek Cloud triomfantelijk aan en schudde haar kop. "Nou, als je er zo over denkt", zei ze alleen maar. Cloud was veranderd, serieus veranderd. Een rode draak met zwarte strepen en een lelijke blauwe lange tong. Niet echt het kleur dat zij wilde. "En Cloud, als je zo over me denkt. Maar ik zeg het je, ik ga niet sorry tegen Sinder zeggen. Daar kan ik zelf niet aan doen, mijn hart volgde Novem, niet Sinder! Dus dan moet ik niet sorry zeggen! Ik heb, nadat ik het hem had verteld, dat ik hem ging verlaten trouwens sorry gezegd. Ik weende, had tranen in mijn ogen! Denk je dat ik tegen mijn gevoelens moet in gaan! Nee! Vergeet het!", riep ze kwaad naar haar uit en zuchtte. Het kon White allemaal niet schelen. "En weet je, als je later ooit, maar dat zal zelf al niet gebeuren, een clan krijgt zul je wel weten wat te piepen!", riep ze kwaad naar Cloud uit en gromde naar haar waarna ze luid brulde en zich groter maakte. "Je begrijpt mij gewoon niet! Ik ben nu al 600 jaar en jij maar 2 jaar. Hoe kan een draak van zo oud mee nou verstaan", riep ze weer uit en voelde hoe haar ogen helemaal fel roze kleurden, van woede.

Cloud zuchtte... "je hebt gelijk..." zei Cloud en sloot haar ogen "we moeten het verleden vergeten en sorry zeggen..." zeo Cloud en opende haar ogen weer. "Het spijt me..." zei ze en nog een tran rolde over haar wang en kwam op de grond terecht. "Ik wil nog één ding zeggen... jij was de gene die koos voor Sinder" zei ze en probeerde te kalmeren. "White... laten we dit allemaal vergeten..." zei ze en haar tem bibberde. "We hoeven geen beste vrienden te zijn maar als we het goed maken voelt het beter..." Cloud keek White aan en een dun stroompje tranen rolde langs haar wangen en vielen naar beneden. "Je hoeft geen sorry te zeggen tegen Sinder maar dan moet het zo kunnen zijn dat jullie gewoon met elkaar kunnen praten" zei Cloud zacht "Het hoeft niet maar het zou zowel fijn zijn voor mij als voor jou en Sinder toch?" Cloud zuchtte en veegde de tranen van haar wangen...

(Geen inspiratie)

White keek Cloud aan en zuchtte. "Misschien is dat inderdaad het beste", zei ze en slikte waarna ze huiverde en Cloud haar zin liet uitspreken. "Ik had voor Sinder gekozen, voor zijn charmes. Maar ik werd verliefd, op Novem. Een pleeg vader voor jou Cloud", zei ze en knikte waarna ze dichterbij Cloud kwam en haar neus tegen de hare drukte. "Maar tussen ons veranderd er niets Cloud", zei ze en gaf haar een kleine lik over haar neus. "En laat die tranen, of ik word er zelf nog depressief van", zei ze en glimlachte waarna ze Cloud dicht tegen zich aan drukte en haar nek om de hare legde. "Ik heb je gemist", zei ze zacht en zuchtte nogmaals. "En als je wilt dat ik met Sinder praat zal ik dat doen, maar je weet dat dat allemaal niet zo gemakkelijk ligt voor mij", zei ze en keek Cloud met kleine ogen aan. "Begrijp dat dan", zei ze.

Cloud knikte en glimlachte toen ze werd omhelsd. Toen White zei dat Noven haar pleeg vader zou worden kwam de schok hard aan. "P... pleegvader?" stotterde Cloud en rukte zich los "M... moet ik hem kennen?" vroeg Cloud, haar ogen stonden bang. "Ik wil niet... Ik wil niet!" zei Cloud endraaide haar kop weg. Ze zuchtte diep en keek White aan. Toen ze vertelde dat ze wel met Sinder wou praten vergat ze even alles om zich heen en een waterige glimlach kwam tevoorschijn. "Wil je dat echt doen?" vroeg ze verrast en knikte toen White zei dat het moeilijk lag. "dat begrijp ik..." zei ze beduust...

White keek Cloud liefdevol aan en hoorde dat ze het niet wou. "Het hoeft je pleeg vader ook niet te zijn. Maar Novem is lief, en zou je nooit iets kwaad doen", stelde ze Cloud gerust en drukte een kleine zoen tegen haar wang. "Ik ben blij dat je me nu begrijpt. Voor mij ligt het ook niet lekker. Ik ben bang. Bang voor Toxic. Je weet misschien niet wie het is, het is de leider van The Night Warriors. Ik was er vroeger lid van, ik was slecht en vermorzelde iedereen. Nu, ik ben daar weg gegaan. Hij commandeerde me de hele tijd en ik ging weg. Dan noemden ze me een verrader. Het kan me niets schelen. Ooit komt er een oorlog, tussen mijn clan en die van haar. Misschien, als ik er niet meer ben. Ga dan naar Sinder, hoor je me?", vroeg ze en keek naar Cloud.

"Als het gebeurd dan ben ik oud genoeg om die toxic en haar clan samen met mijn vader, misschien een partner en misschien mijn eingen clan te vermorzelen!" zeo Cloud en een valse grijns versceen even op haar gezicht. "En ja, ik ken de NW, het is een gevaarlijke groep die het schaduwrijk beheerd..." zei cloud weis "Ik weet in ieder gevaal één ding... en dat is dat als Toxic jou ooit aanvalt, dat ik er ook ben om je te verdedigen." zei Cloud lief en keek naar White. "Zullen we gaan jagen?" vroeg ze want haar maag borrelde van de honger. Cloud was erg dominand, en was niet zo gauw bang voor iets, maar diep in haar hart voelde ze dat Toxic ooit zou komen om haar moeder te halen.

White keek naar Cloud en knikte. "Er zal een oorlog komen, dat is zo. Dat weet ik bijna zeker. Maar dan zal ik er mét mijn clan klaar voor zijn", zei ze en maakte zich groot waarna ze luid brulde. "Toxic mag weten waaraan ze begint", zei ze met haar ogen scherp op de lucht gesteld. Het kon haar niets schelen wat er met haar zou gebeuren. Nee, niets! Als ze haar zou komen halen dan zou ze strijden tot haar dood. "Cloud nee, jij strijd niet tegen haar. Je weet niet hoe ze is. Je onderschat haar", zei ze en keek Cloud streng aan. "Beloof me dat, als ik aangevallen word, je bij Sinder gaat", zei ze en keek Cloud diep aan. "Oké, we zullen jagen", zei ze na een tijd stil te hebben gezeten en glimlachte waarna ze snoof en een geur probeerde op te vangen.

"Nou White... ik zal niet met haar vechten, maar er voor zorgen dat er niet met jou groep gebeurd. Of dat kan? Ja, want ze had interesse in me..." zei Cloud en keek naar de grond "Ik weet niet wat ik moet doen..." zei Cloud wanhopig en keek White veronschuldigend aan. "Weet jij at ik moet doen?" vroeg ze en knikte toen White zei dat ze gingen jagen. Cloud steeg geruisloos op en bleef stil in de lucht hangen "Kom je?" zei ze kort om onder het NW gesprek vandaan te komen want ze wilde haar moeder en vader zeker niet kwetsen!

(geen inspiratie of tijd sorry)