Brul naar White & Cloud

Sinder vloog over de bossen, zijn vriend Razor vloog waarschijnlijk vlak achter hem. De bomen leken over te vloeien in gras en lage struikjes: De velden. Hij draaide zijn vleugels zodat hij afremde, hij vouwde zijn vleugels een beetje terwijl hij naar beneden dook. Een eind voor de grond spreidde hij zijn vleugels, voorzichtig landde hij. Hij was midden in het bos van vorm veranderd: Hij was geen wyvern meer: Hij had vier poten, minder lange staart en kleinere vleugels. Maar zijn kop was langer geworden en de veren hadden plaats gemaakt voor sterke hoorns. Hij gaf een brul naar zijn partner, White. Ze moest van zijn nieuwe gedaante weten...

Razor lande naast Sinder en gning liggen om te wachten op Sinder's dame maar onbeseffent dat Sinder net als hij al een kind had. Maar ook om even te bekomen dat zijn vriend was verranderd in een dinges-draak en wachte maar met hem mee.

Er was geen teken van White óf Cloud, Sinder zuchtte. Klonk zijn brul anders? Zou er iets gebeurt zijn?! Er kwam geen atwoord, misschien waren ze aan de andere kant van DW op zoek naar hem of waren ze DW uit. Sinder ging zitten en bleef naar de lucht staren in de hoop zijn partner te zien. Niets... Sinder vreesde het ergsteen hoopte dat het niet zo was. Hij brulde nog eens, dit keer harder. Het geluid galmde door de bergen en over de velden. Hij moest in heel DW te horen zijn.

Cloud hoorde een harde brul van niet zo heel erg ver weg, Cloud schraapte haar keel om te brullen 'IIIIIIIIIEEEEEP!!!' klonk de mislukte brul van Cloud. Toen Cloud klaar was brulde ze nog eens 'BRUUIEP!!!' probeerde ze weer maar aangezien ze nog niet had geleerd om te brullen was het zinloos daarom hobbelde ze maar naar de plek toe waar het geluid vandaan kwam. Papa dacht Cloud, want ze herkende de brul van haar vader uit duizenden. Toen Cloud bij het veld was aangekomen hobbelde ze achter de boom vandaan naar de plek waar haar vader zou moeten zijn. 'PRAPPRAA!!!' piepte ze blij maar toen schrok ze van het zien van een andere draak dan ze in gedachte had. Haar vader leek niet op een pinguin! Hij was een Wyvern! De veren op de kop van kloud gingen omhoog staan en een mislukt gegrom klonk van diep uit de keel van Cloud ze wist het allemaal niet meer. Nu ze ook de andere draak had opgemerkt voelde ze zich bedreigt want ze waren allebij heeeeeel groot! Clou dgromde nu harder en liet haar vlijmscherpe tanden blinken in de zon. Haar staart zwiepte agressief heen en weer. Cloud gromde en opende haar bek, uit haar bek kwam een enorme straal van licht. De lichtstraal deed de bladeren van de boom waar ze naast stond verschroeien. Jij mijn pappa niet zijn!!! dacht cLoud en bleeft stokstijf staan.

Sinder zag zijn dochtertje aankomen. Zijn gezicht klaarde op maar dat verdween snel weer toen hij de uitdrukking opde snuit van zijn dichter zag 'Cloud, rustig ik ben het: Sinder' zei hij kalmerend. Hij hield zijn kop laag zodat hij niet bedreigend overkwam op zijn dochter 'Ik heb een ander lichaam maar ik ben nog steeds jouw papa' zei Sinder zachtjes. Hij verbaasde zich over de lichtstraal maar bleef laag. Hij moest nu heel voorzichtig zijn...

(hoe kan jij nou weten wat pinguïns zijn?)

Cloud opende haar bek en beet keighard in de neus van de grote draak die nu zijn kop laag hield daarna rende ze naar de boom en klom erin 'jij mijn papa niet!!!' schreeuwde ze. Nog een lichtstraal kwam uit haar bek maar hij verdwen in de bergen waarna er een bergtop in elkaar zakte. Het gergrom van Cloud klonk nu net als de grom van een volwassen schaduw draak en haar veren trilde van boosheid.

De harde schubben op de neus en snuit van Sinder beschermde hem tegen de beet van de jonge draak. Hij voelde het nauwelijks 'Cloud, rustig' zei hij zachtjes. Hij zocht naar een herrinnering die alleen hij en Cloud hadden 'Cloud, herken je mijn stem dan niet?' Sinder ging nu liggen en legde zijn kop op de grond. Hij keek hoopvol omhoog naar zijn dochter. Zijn ogen waren nog hetzelfde net als zijn stem 'Cloud...'

Cloud's ogen gleden naar beneden en haar blik kruisde die van Sinder. Het wilde gegrom stopte bij het zien van zijn ogen en het horen van zijn stem. 'prapra?' pruttelde ze trillend en kwam uit de boom

(moet naar bed)

'Eh, Sin wie is dat kleine drakje daar?' vroeg Razor aan Sinder. Razor ging op zijn buik liggen om niet bedreigend over te komen en kroop naar de boom waar het kleine draakje in zat. Oh man, ik hoop dat in niet eindig als die berg.dacht razor en ging langzaam met zijn hoofd omhoog op de hoogte waar het kleine draakje was en zei heel lief 'Kom maar kleintje ik ga je geen pijn doen hoor en mijn viend ook niet.' toen viel het Razorop dat ze een beetje lee op de oude Sinder.

'Da's mijn dochter' siste Sinder zacht. Hij knikte opgelucht 'Ja, ik ben het: Sinder' Hij kwam héél langzaam omhoog en sprijdde zijn voorpoten om zijn dochter te ontvangen 'Het is oké Cloud' zei hij. Er verscheen weer hoop in zijn ogen 'Kom maar' hij glimlachte vriendelijk zoals hij dat zo vaak deed in de grot bij White en Cloud. De wind streelde zijn schubben, de lucht was blauw en de zon scheen op de witte sneeuw die als een dunne deken over DW uitgesprijd lag.

'En jij vind het mij nodig om mij nu pas te vertellen dat jij een partner en een dochter hebt!' zei Razor nogal verontwaardigd maar pinkte wel een traantje weg an het gene wat hij daar za: vader en dochter otnmoeten elkaar opnieuw. (een soort van toch?)

(dat wist je al voor ik de brul gaf -.-)

Sinder vergat zijn vriend even om zijn dochter te kunnen omhelzen. De zon maakte de sneeuw oogverblindend en liet DW in een sprookjesachtig licht baden. Er was geen wolkje aan de lucht en de meeste mensen droegen sneeuwbrillen van boomschors om niet sneeuwblind te worden

Het kleine draakje liep huiverig maar toch zelfverzekerd naar haar vader... toen ze tegen hem aan ging zitten voelde ze dezelfde blijdschap als haar vader nu waarschijnlijk ook zou voelen. Ze was blij dat ze zich niet meer druk hoefde te maken; papa was wwer terug!

Sinder sloeg zijn poten om zijn dochter, verlor zijn evenwicht en viel -Met Cloud in zijn poten- achterover in de sneeuw. Sinder lachte en duuwde zijn neus tegen Cloud aan 'Ik was al bijna bang dat ik je kwijt was' fluisterde hij zacht. Hij zorgde ervoor dat hij haar niet fijnkneep en zette Cloud naast hem in de sneeuw die tot haar buikje kwam. Sinder stond op en ging zitten.

Een klein bergje sneeuw lag op haar neus, Cloud keek scheel naar het bergje dat op haar neus lag en nieste. Even later begon het te sneeuwen en Cloud brobeerde de sneeuvlokjes te vangen. De kleine vlokken leken en bloemen en Cloud dartelde blij door de sneeuw. Opeens stopte ze en keek haar vader aan 'waarrr s' maamaa?' vroeg ze en pruttelde wat voor zich uit.

Sinder lachte, hij volgde zijn dochtertje met zijn ogen. Hij voelde zich zo gelukkig als hij haar zo zag, hij hoorde haar vraag en zuchtte 'Ik weet het niet liefje' zei hij 'Maar ik ben er voor je hoor!' hij duuwde speels tegen Cloud aan en rende -niet al te snel- door de sneeuw van haar weg 'Pak me dan!' riep hij.

Cloud grijnsde en schoot achter Sinder aan. Ze was zo snel dat ze niet te zien was. Cloud ging achter Sinder staan en tikte hem aan met haar pluimstaart. 'Prapra langzaam!!!' gilde zecblij en hobbelde over de staart van haar vader en kwam tot stilstand op de rug van Sinder. Cloud ging tussend de twee vleugels van Sinder liggen, rolde zich op en viel in slaap.

(Sorry voor late reactie!)

White hoorde een luide brul. Verschrokken keek ze om haar heen en zag niets. Een luidere brul weerklonk en nu wist White wel degelijk dat er iets gaande was. Zo snel ze kon kamde ze heel het woud af tot ze uiteindelijk drie draken op de grond zag. "Cloud! Sinder!" Gilde ze dolblij en nam een sprintje zodat ze er sneller zou geraken. Tot haar grote verbazing was Sinder helemaal geëvolueerd tot een andere draak, een mooiere draak. "Wat is me dat!" Zei ze en gaf Sinder een knipoogje. Ze keek naar de andere draak en zette haar staart dominant rechtop. "Wie is dat?" Siste ze in Sinders oor en keek naar de kleine Cloud die al groot geworden was. "Cloud lieverd!" Zei ze zacht en nam het kleintje op. Ze knuffelde haar liefdevol en keek dan naar de andere draak. Beschermen,d ging ze voor Cloud staan, wie weet welke bedoelingen hij had.

'White!' zei Sinder blij, hij reageerde op haar neusje door hetzelfde te doen 'Wees niet bang, dit is Razor. Een goede vriend van me' Sinder stelde zijn partner voor aan Razor. Hij was blij dat White hem meteen herkend had. Stel je voor: Wat had hij moeten doet als ze hem niet zou geloven? Hij was naast Razor gaan staan en keek naar moeder en dochter, of eigelijk partner/moeder en dochter...

(inspiloos)