De grot van Flora en de draken

Flora stopte bij een klein meertje, het water was donkerblauw. Dit moest een van de gangen zijn... Ze deed haar kape af en bond haar spullen erin voor ze diep adem haalde en in het donkere water dook. Met soepele slagen zwom ze door de brede gang, het meertje bevond zich goed verstopt in het bos. Ze was dagen op zoek geweest naar een van deze gangen. Haar adem raakte op -terwijl ze deze toch tot bijna twee minuten in kon houden- Het begon weer omhoog te lopen, Flora zwom snel omhoog. Eindelijk kwam ze boven, ze haalde diep adem en zuchtte. Even rustte ze uit voor ze naar de kant zwom, ze legde haar spullen en kape op de rotsen. Ze trok zichzelf op en pake haar spullen uit. Ze had eeen hamer, touw, spijkers en een zaag meegenomen naast haar gewone uitrusting. Binnen lagen vele boomstammen. Vreemd genoeg was het in de grote grot niet donker. Flora hing haar kape te drogen over een rots e begon aan het bouwen van een hut.

Mushii was ook al toevallig in de buurt van de onderwater grot van Razor, Blaze, Flora, en natuurlijk ook van haar. Ze vloog maar eens in de richting van Flora, haar drakentemmer. "Waar zijn Razor en Blaze?" vroeg ze in haar gedachten, maar ze was eigenlijk nog maar op een afstandje van Flora. Ze wachtte af op eenn antwoord van Flora, en intussen landde ze al ergens in een grote onderwater grot.

Blaze kwam aangevlogen en zag dat het paarse onderdeurtje de grot was binnegedrongen. 'Wat moet zij hier nou weer?!' Zei hij chagarijnig en stond op het punt weer weg te vliegen. Als dat kleine misbaksel hier blijf ben ik weg dacht hij boos en maakte zich klaar om weg te vliegen.

Flora kwam door een gangetje naar binnen lopen, ze had het witte rendiertje ook mee 'Blaze doe eens wat aardiger tegen Mushii, ik had niet gedacht dat je ooit terug zou komen toen ik haar tegenkwam' zei Flora. Ze bond het Murray -het rendiertje- aan een groot kristal dat uit de grond stak vlak naast het water en het hutje van Flora. Ze liep het hutje binnen en timmerde een paar planken aan de muur. Het was al bijna klaar: Er was een keukentje met allemaal planken waar ze kruiden op kon zetten en aan kon hangen. Een bed, tafel en twee stoelen. Het was niet veel maar het was goed genoeg voor een soort "thuisbasis" ze had al een aantal potjes met kruiden op de planken staan en er hingen ook wat kruiden te drogen aan haakjes. Ze liep weer naar buiten met nog wat smeerwortel voor het rendierjong met de gebroken poot. Ze gaf het aan Murray die het zonder klagen opat, hij genas goed en over een paar weken kon het leer eraf dat diende als spalk.

'Zeg me gewoon wie dat draak beest is!' zei hij nors en draaide zich naar Flora die het kleine rendiertje voerde... hij had eigenlijk ook wel honger. 'Zullen we iets te eten gaan zoeken?' vroeg Blaze aan Flora terijl hij zijn schubbige lippen likte. De buik van Blaze rommelde hevig en Blaze kreunde even...

Ze liep naar binnen en legde de rendierhuid van het rendier dat ze in het bos had gedoodt op tafel zodat ze het schoon kon maken als ze tijd had. Ze pakte zo veel mogelijk gedroogd gras dat in de hoek van de hut te drogen lag en liep weer naar buiten 'Dat heb ik je in het bos al verteld: Dit is Mushii' Flora gooide de berg droog gras bij Murray. Hij ging er op liggen en at er wat van. Flora glimlachte en kriebelde hem even tussen de twee knobbeltje op zijn kop waar zijn gewei tevoorschein zou komen. Flora stond op -ze had gehurkt bij het rendier gezeten- en liep richting Blaze en Mushii 'We kunnen wel gaan jagen' zei ze terwijl ze haar boog pakte die ze vlak naast het raam tegen de hut aan gezet had.

'Dat bedoel ik niet! Ik bedoel wat doet ze hier?!' vroeg hij geïrriteerd terwijl Blaze zijn vleugels schoon begon te maken. Toen hij klaar was zuchtte hij moedeloos en plofte op de grond neer. Blaze wou wel een grot voor zichzelf. 'Ik ga maar eens een eigen grot zoeken' zei hij, draaide zich om en maakte zich klaar om weg te vliegen.

'Blaze, ze woont hier net als Razor. Je hebt toch ook geen problemen met hem? Of is dit omdat Mushii een meisje is?' Flora trok een scheve mond en hief een wenkbrouw. Ze liep naar Blaze toe 'Ze komt je niet vervangen Blaze' zei ze zacht. Ze legde haar hand op zijn kop, keek hem aan en glimlachte 'Wil je nou nog jagen?' vroeg ze.

Toen Blaze het woord jagen had gehoord Werden zijn ogen groot 'zei je nou..... jagen?' zwijmelde Blaze 'klim op m'n rug' zei hij en maakte zich klaar. 'Pak ej je spullen? Ik heb honger!' riep hij en maakte ongeduldige bewegingen met zijn staart. 'Gezellig jagen' zei hij kort en keek naar Flora.

(niet door het dak vliegen! Dat is van steen)

Flora glimlachte en knipoogde even ongezien naar Mushii "Ik zal met hem praten Mushii". Blaze zou haar nog net kunnen dragen, twee mensen zouden teveel worden. Volwassen draken konden al nauwelijks twee mensen dragen. Ze gingen dus waarschijnlijk niet zo ver... Flora ging voorzichtig voor de vleugels van Blaze zitten en hield zich goed vast.

(maak jij het topic?)

'Dit is m'n eerste keer met een mens op mijn rug!' zei hij blij. Blaze stond op het randje van de uitgang van de grot. Blaze nam een sprong en schoot met een noodvaard naar beneden 'hou je vast!' riep hij naar Flora en toen hij bijna bij de grond was maakte hij een schrepe bocht zodat ze boven het bos vlogen. Daar konden ze wel landen!

(is goed)

Mushii vloog terug in de richting van de grot van Razor, Blaze, Mushii en Flora. "Flora?" "Blaze?" "Razor?"" Waar zijn jullie nu toch alle drie?" dacht ze in de gedachtes van Flora, Blaze en Razor. Ze wachtte af op Flora, Blaze en Razor. Ze brulde naar alle drie naar Flora, Blaze en Razor. "Lang geleden. Flora, Blaze en Razor. Ik mis jullie, alle drie" mompelde ze. "Zullen ze me ook maar missen? Hoe gaat het nu trouwens met ze?" dacht ze.

Razor was ergens verweg in een dicht deel van het bos terwijl hij op een afgedreven mannetjesedelhert was aan het jagen toen hij plots ergens in zijn achterkop naar zijn naam roepen en naar Blaze en Flora. 'Dat kan alleen maar Mushii zijn.' dacht Razor. 'Mischien als ik me heel erg concentreer dat Mushii kan antwoorden.' dacht Razor weeral dus deed hij dat 'Mushii. Mushii, wat is er?'. Verder wachte Razor alleen maar op antwoord terwijl hij het mannetjesedelhert dichter naderde. Hij prevelde een gebed en een bedankje aan de zielen voor het hert zodat ze bij elkaar bleven en de weg naar bos in de lucht kon vinden*. En om het zo min mogelijk te laten lijden maakte hij een tornado om het hert in de lucht te blazen om hem darna van een net dodelijke hoogt te laten vallen. Toen een plof en lag het hert nog een beetje te stuiptrekken waarna het stopte en Razor er naar toe liep om het met zijn voorpoten op nam en vervolgens er mee weg vloog naar een rustig plekje om het nog rustiger op te etenen nog altijd wachtend op antwoord en hopend dat zijn gedachten waren aangekomen.

*Yep , ik ben totaal getript door die boekenserie: Torak en Wolf.

Mushii was in gedachten bij Razor, en Razor was in gedachten bij Mushii. "Wat er is?" vroeg ze in gedachtes, aan Razor. En wachtte zijn antwoord af. "Ik ben terug in de grot, de grot van Razor, Blaze, Mushii en Flora. Waar zijn Blaze en Flora? Waar ben jij trouwens ook?" vroeg ze in gedachtes, aan Razor. En wachtte zijn antwoord af. "Ik mis Razor, Blaze en Flora" mompelde ze,en ze zuchtte, eventjes maar.

De geruisloze pas van het wite rendier minderde toen ze de verstopte ingang van de grot naderde. Flora keek om zich heen om zeker te weten dat niemand haar volgde en stapte toen af. Op de rug van Murray lagen drie geplukte ganzen, voor Mushii en Razor en eventueel voor haarzelf. De veren zaten al in tassen. Ze had na een tijd in de grot gewoond te hebben een tweede ingang gevonden waarvoor je niet door het water moest. Deze zat goed verstopt tussen struiken en een vreemde klimplant. Murray liep voor haar uit de grot in, Flora volgde. Ze zag Mushii en Razor binnen, Blaze was er niet. Ze haalde twee ganzen van Murray rug terwijl ze haar naast het hutje bij een hooiberg had gezet "Razor, Mushii!" zei ze met een lach ze gooide hen allebij een gand toe en zette een vuurtje op om haar eigen gans te gaan roosteren. Toen ze wat takken had opgezet liep ze terug naar Murray en nam het witte rendier haar hoofdstel af. Ze liep terug naar Razor en streelde zijn neus "Ik ben blij jullie weer te zien" Flora liep richting het opgezette vuurtje "Razor kun jij het hout aansteken?" vroeg ze hem terwijl ze de gans op een stok spieste, de ingewanden waren er al uit.

Mushii keek in de richting van Flora. "Wie is Murray?" vroeg ze in de richting van Flora, en wachtte haar antwoord af. Ze keek in de richting van Murray, het witte rendier. En terug in de richting van Flora. "Waar is Blaze?" vroeg ze in de richting van Flora, en wachtte haar antwoord af. "Ik ook, ik ook. Ik ben 'ook' blij jullie weer te zien" zei ze.

"Murray is mijn rijdier en vriendin" het witte rendier keek op bij het horen van haar naam. Flora begon met het uitruimen van haar spullen. Haar slaapzak legde ze in het hutje bij de zak veren. Toen ze terug kwam liep ze naar Mushii toe "Ik denk dat Blaze niet geschikt is als draak van een temmer. Hij is oud genoeg om voor zichzelf te zorgen maar te jong om wijze keuzes te maken. Dat kan hij alleen van zichzelf leren, hij zal waarschijnlijk nooit meer getemd worden. Ik heb hem alleen opgevoe als een moeder, niet als een temmer."

(pssst Flora ik was er og niet.)

Inmiddels (-.-) Was Razor al door een helebooel gangen gekropen, gewandeld en gesprongen en zo in de grot aangekomen. Hij zag Mushii ergens in een hoekje liggen. HIj had nog maar twee achterpoten, de staart en de rest van het skelet over van zijn jacht en dat alles op zijn buik gebonden, Flora had hem een keer touwen en knopen leren maken van planten. Hij deed alles los en legde de dingen waar nog vlees aan zat bij Mushii en gaf haar een vriendelijk gebaar dat ze het opat en de rest van het dier in Flora's hut gelegd voor het geval dat ze er nog iets mee ging maken. Toen kwam Flora binnen en zei iets tegen Mushii en hem, streelde hem over zijn nues en vroeg hem om het vuurstapeltje aan te doen en hij antwoorde 'Oké, chef en voor het geval je nog niet had gemerkt er ligt een hertenkarkas in je hut ischien kun je er wat van maken.' blies eenvonkje op het stapeltje en het vatte vlam.

Mushii keek in de richting van Murray. "Aangenaam Murray" zei ze, en keek in de richting van Flora. "Maar... hij (Blaze) was jaloers op mij" zei ze. "En... ik was weg gevlogen" vervolgde ze. "Is hij (Blaze) trouwens nog aanwezig op DW (=Dragon World)?" vroeg ze in de richting van Flora, en wachtte haar antwoord af. Ze keek in de richting van Razor, en terug in de richting van Flora. "Wij moesten bijpraten, Blaze en ik" mompelde ze.

(oeps )

Flora knikte vriendelijk naar Razor toen hij het hout liet branden. Ze voedde het vuur nog een beetje bij. "Blaze is nooit lang bij me geweest, onze band is nooit sterk geweest. Hij moet veel leren. Dingen die ik hem niet kan leren" legde Flora uit terwijl ze het hertenkarkas bekeek. Er zat geen vlees meer aan en ook nauwelijks botten maar het was nog wel bruikbaar als kookhuid. Ze maakte de botten die nog aan de huid zaten los en bekeek de schade terwijl ze het geheel weer mee naar het vuur nam. Ze legde het geheel neer en hing de gans boven het vuur door de stok te laten steunen op twee gevorkte stokken. Ze ging zitten en pakte de hertenhuid erbij. Er zaten wat gaten in maar er waren genoeg grote stukken over om meerdere kookhuiden van te maken. Ze begon maar met het schoonschrapen van de huid.

(sorrie voor de dubbelpost)

Ze sprong van het witte rendier af en deed de struiken wat opzij. Murray liep naar binnen en moest zijn kop wat buigen om zijn gewei niet tegen het plavond te stoten. Toen ze allemaalin de grot stonden liet Flora de struiken los en liep ze voor Murray en Haruko uit door de gang die langzaam breder werd. Het werd lichter en al gouw stonden ze in een grote ruimte. Er was een klein primitief hutje en een soort meer. Murray liep naar haar plekje naast het hutje en begon van het gedroogde gras te eten. De draken waren er niet. Het meer was zout en was verbonden met de zee en een uitgebreid gangenstelsel.

Haruko sprong ook van het rendier af op hetm moment dat Flora dad deed. Hij liep haar achterna en bukte lichtjes wat. Hij wilde niet zijn hoofd stoten aan een overwachte verlaging. De natuurlijke vorming van de grot was nogal nadelig als je niet alles zag. Toch was Haruko niet te groot om in de gang te staan. Echter werd deze breder. Haruko merkte ineens dat het lichter werd en zijn ogen werden wijd. Een meer in een groot grot spreidde voor zich uit. Er was niets te bekennen. Geen draak te zien. Maar Haruko wist dat hier er zeker één leefde. Hij rook een zoutige lucht. Het kwam naar zijn gevoel van het meer. Hij liep er naar toe en stak zijn vinger in het water. Hij likte er kort aan. En al snel werd zijn vermoedde bevestigd. Hij keek rond. Het water gaf een mooie reflectie op de wanden. Hij glimlachte. "Flora, deze plek is prachtig..." zei hij kalm en glimlachte. Hij keek daarna rond. Maar er was geen teken van een draak te bekennen.

Flora glimlachte "Zo te zien zijn Razor en Mushii er niet" dat stelde haar een beetje teleur maar het was niet anders. Ze sprak zichzelf wat hoop in door zich voor te stellen dat een van de twee straks misschien hierheen kwam. "Ik ga m'n tent pakken, ik verwacht dat we wel een paar keer langs de rivier zullen moeten overnachten" in de herfst zou het water van de rivier hoger komen en misschien de wortels van de boom onderwater zetten. Misschien dat ze in de winter -als het water bevroren was- makkelijker konden werken maar ze verwachtte dat het werk aan hun nieuwe hut erg moeilijk zou worden in de komende twee seizoenen. Waarschijnlijk zouden ze ook een paar nachten hier doorbrengen als het bij de rivier echt niet kon. "Loop anders even mee, misschien zie je iets dat je kunt gebruiken" stelde ze voor. Ze ging naast hem staan, sloeg een arm om zijn middel en gaf hem een kus op zijn wang. Er stond een glimlach op haar gezicht en ze voelde zich gelukkig.

Haruko keek naar Flora en knikte even. Hij vond het een teleurstelling. Hij had graag de draken van Flora ontmoet. "Is goed..." zei hij kalm. Haruko verwachtte dat de hut wel wat tijd in beslag nam. Daarnaast moesten ze nog jagen om te eten en voldoende rusten. Haruko echter was iemand die doorwerkte. Al werd het voor zijn gezondheid gevaarlijk. Kalm liep Haruko mee en keek kalm rond. Hij wist niet precies wat ze echt kunnen gebruiken. Hout konden ze wel in het bos vinden. En daarnaast moesten ze nog materiaal vinden om de hut in elkaar te houden. Spijkers waren niet de goedkoopste materiaal maar ze konden het wel op de markt halen. Haruko glimlachte en keek naar Flora die een arm om zijn middel sloeg en naast hem ging staan. Haruko legde zijn arm om haar schouder en keek haar kort aan. Hij voelde zich goed in het bijzijn van Flora. Dat wist hij zeker.

(bedankt dat jullie even op me wachten -.-)

"Ik ben er toch!" Zei Blaze opgewekt en glimlachte. Toen hij de jonegn zag deed hij een paar passen naar achteren. "Flora... wie is dat?" vroeg hij en zwiepte met zijn staart. Blaze was niet sociaal vooral niet met mensen. Blaze viel stil, hij wist niets te zeggen. De jongen was jong, ongeveer net zo oud als Flora schatte hij. De jongen had een inmense rust over zich waardoor hij naast Flora kwam staan. Op een een of andere manier deed de jongen hem ontspannen, ij was er niet bang voor... Blaze ging liggen en keek met een rustige blik naar de jongen. Even ging Blaze op zijn achterpoten staan en strekte zijn vleugels uit. Snel ging hij werr liggen...

(totaal geen inspiratie ')