Hunting on the river

Sarona keek strak naar de rivier, hopend op een rondzwemmende vis. Een tijdje bleef ze staan aan de oerver van de rivier, tot ze een glimp van een vis zag. Haar poot ging snel naar de vis toe, haar nagels doorboorde de vis. Sarona at hem snel op, haar zwarte huid glinsterde in de zon. Sarona keek weer naar de rivier, na een tijdje gaf Sarona het op. Ze spreidde haar vleugels en begon te vliegen, een eindje verder daalde ze. Sarona kwam bij een groot stuk van de rivier, daar wachtte ze weer op vissen. Al snel kwam er een vis aanzwemmen, Sarona haalde haar poot op. De vis zwom snel weg, Sarona keek om zich heen. Een kleine gestalte kwam aanlopen, Sarona was duidelijk veel groter. De kleine gestalte kwam dichterbij, wat moest die hier?

Vrolijke rende een kleine draak langs de rivier. Het was lente een van haar lieveling seizoenen net maar de zomer was voor haar de beste seizoen die er bestond. Met een vrolijke pas rende ze langs de rivier de zon scheen lekker maar niet al te fel. Het was weer lente. Terwijl ze langs de rivier rende bekeek ze de verschillende bloemen die groeide langs de kant van de rivier. Ook de bomen kregen hun groene kleur weer terug. Ze was best blij dat de winter er eindelijk op zat. En dat de bomen en bloemen weer begonnen te bloeien en groeien. Yassia verminderen haar vaart wat en liep totaal op haar gemak en in een erg goede bui op wat bloemen af. Rustige snuffelde ze er aan en snoof de geuren van de bloemen goed op. Ze letten totaal niet op haar omgeving waardoor ze niet opmerkte dat er een paar meter verder van de rivier een draak lande. Yassia ging rustige haar eigen gang en bestudeerde rustige de verschillende bloemen.

Sarona zag aan het kleine draakje dat het zich niet bewust was van haar omgeving, ze bewoog haar nek naar beneden zodat haar kop bij het draakje kwam. "Hallo daar kleintje" zei Sarona vriendelijk, dit was duidelijk een makkelijke prooi. Sarona liep wat dichterbij en toonde een lach, haar enorme tanden kon je nu goed zien. Haar ogen kleurde nu goud, ze spreidde haar vleugels en liep steeds dichter naar het kleintje. Een ijzig blauwe gloed dreef om haar heen, ze zette haar klauw met een dreun op de grond. Een stukje van de grond bevroor, haar ogen stonden duister en grote lichaam bewoog soepel. Sarona was klaar om dat kleintje te verwoesten.

De wolken draven door de lente lucht en haar lichaam droeg de zonnentralen helder en glimmend. Haar lichte witte kleur was tot ver te zien nu de sneeuw gesmolten was. De witte long kronkelde door de lucht en baande zich zonder enige moeite en weg van het ene punt naar het andere. Onderweg zag ze iets wat haar genoegdoening gaf. Overal begon het groen door de breken en de bloemen hun koppie's boven de grond uit te steken. Maar bij de rivier zag ze een van haar leden die door een grotere blauwe draak leek te worden getreiterd. Riddel bleef nog even op afstand en keek toe hoe Yassia op deze draak zou reageren mocht ze haar hulp nodig hebben dan kwam Riddel natuurlijk meteen in actie.

( De wind staat nog naar Riddel toe dus geen van beide zal haar kunnen ruiken.)

Yassia genoot lekker van de bloemen en de zon toen ze ineens een stem achter haar hoorde die vriendelijke klonk. Yassia draaide zich vrolijke om en keek met een vrolijke blik naar de onbekende. Het was een draak net zoals haar en een stuk groter dan haar met dat was ze wel gewend dat ze deze draak nog niet had opgemerkt. ‘Een goedendag.’ Zei Yassia met een beleefde en vrolijke stem. Met een vriendelijke blik keek ze naar de draak die haar vleugels spreiden en op haar afkwam, een ijzige blauwe gloed dreef om de draak heen. Yassia begon er een beetje onrustige van te worden en had er een slecht gevoel bij. Toen de draak haar klauw met een klap op de grond zetten, deed Yassia van schrik een paar stappen achteruit en keek de draak met een geschrokken blik aan. Ze had hier een heel slecht gevoel bij.

Sarona zag dat de kleine draak van haar geschrokken was, dat was altijd een goede gelegenheid om zo'n klein beestje te pakken. Sarona deed haar bek open en er vormde een blauwe bal, ze spuwde de bal uit recht op de kleine draak af. Toen de bal neerkwam bevroor een heel groot stuk grond, de bloemen eromheen moesten gelijk dood zijn. Sarona wist niet of het kleintje nog leefde, ze deed haar kop wat dichterbij en snoof. Het leefde nog! Met een ruk trok ze haar kop omhoog, haar ogen kleurde weer goud. Sarona keek toe hoe het kleintje langzaam ontdooide, ze had alvast een ijsbal gemaakt.

De blauwe draak bleek dus slecht te zijn en had Yasia bevroren, maar ze voelde dat het nog leefde. Hopend op dat het goed zou gaan met de kleine groene draak zweefde ze toch dichterbij en bleef uit de richting van de zonnetsralen, want anders zouden ze haar door hebben. Riddel begon zich alvast op te laden met Solar een kracht die ze nog niet zo goed onder controlle had, maar zeer en zeer onvoorspelbaar was op welke werking het op deze draak zou hebben, maar voor een groot deel zou het zeer heet zijn vooral voor ijsdraken. Riddel voelde hoe elk haartje zich vol zoog met pure zonlicht en wachten geduldig tot het haar beurd was om in actie te komen, maar gelukkig bleef de wind in haar richting waaien, zodat haar geur weg bleef van de twee draken.

De kleine draak bleef maar bevroren, Sarona had geen zin meer om te wachten en draaide zich om. Misschien zou ze nog iets kunnen vangen voor hij ontdooid was, Sarona begon te vliegen. Al snel zag ze iets in de lucht vliegen, wat was dat? Sarona ging nieuwsgierig naar het draakje toe, zij was ook veel groter dan de draak waar ze nu naar toe vloog. "Wel wel, wie hebben we hier?" vroeg Sarona vriendelijk. Sarona keek naar de draak, er was iets vreemds aan gaar te zien.

( Hoe groot ben je dan, want Riddel is zeker 200 meter lang?)

De blauwe draak leek niks meer in Yassia te zien en begon te vliegen. Jammerlijk genoeg vloog de draak haar kant op en zei iets wat Riddel helemaal niet aan stond. Haar vriendelijkheid leek het gevaar te verbergen, maar Riddel kon haar gedachten voelen en die waren meer dan slecht alleen. 'Mij hou je niet voor de gek, Sarona. Jij bent iets slechts van plan dus a ik ook niet vriendelijk tegen jouw doen. Verdwijn of je raakt gewond!' gromde Riddel dreigend. Ze had de naam van de blauwe draak al snel ontdekt in haar onbeschermde geheugen. Riddel gromde neidig en begon nog harder te gloeien met de kracht van de zon. Net als haar heldere gele ogen straalde nu als de zon in haar witte kop en de kracht van Solar begon te werken. eerst verlamde het de ogen van elke draak die zijn ogen open had, waardoor ze een geheel wit zichtveld kregen. Riddel straalde inmiddels zo fel dat het leek dat ze de zon zelve was. Riddel brulde luid en uitdagend, maar ze was niet van plan om deze draak te laten zien tot wat ze instaat was, dus behielt ze de sterkste krachten nog achter de hand. Blind eclipse was een van de dingen die alleen geheelt konden worden door en draak met helende krachten. Tot zo ver had Riddel daar niks van bij deze draak gevonden. Solar was een kracht die elke manier van licht kon manipuleren zonder dat zij daar toegang tot had voor nu dan, want elke keer dat ze die kracht gebruikte werd die sterker en sterker. Riddel spuwde nog eens een lichtbal op de draak af die zo heet was als het vulkaan vuur zelve.

@Riddel: Sarona is 5.5 meter hoog.

"Mij hou je niet voor de gek, Sarona. Jij bent iets slechts van plan dus ik ga ook niet vriendelijk tegen jouw doen. Verdwijn of je raakt gewond!" gromde de lange draak. Sarona begon te lachen. "Mij iets aan doen?" lachte Sarona vals. De ogen van Riddel werden geel, een zonnige gloed trok over haar heen. Sarona zag nu ineens wit, haar helende krachten begonnen te werken en al snel kon ze weer normaal zien. Sarona deed haar bek open, een blauwe vlam kwam eruit. Weer zwoof een blauwe gloed om Sarona, ze pakte met haar achterpoten het lange lichaam beet waardoor het bevroor. Nu kon Riddel niks meer, Sarona vloog naar een enorm gat in de grond. Sarona had het zelf gegraven als een soort huis, ze vloog met het lichaam naar binnen. Er liepen allemaal tunnels waar Sarona er een in ging, diep in die tunnel waren nog meer tunnels. Weer koos Sarona een tunnel, zo ging het een tijdje door tot ze een kamertje in ging. Daar legde ze het bevroren lichaam van Riddel in, ze zou niks kunnen hebben onthouden van welke tunnels Sarona koos. Daarvoor had je een heel goed geheugen voor nodig, of je moest de tunnels zelf hebben gegraven. Sarona wachtte tot Riddel was ontdooid, dat duurde nog een tijdje.

( Okay)

Sarona kreeg haad vast na een soort blauwige gloed over zich heen te hebben getrokken en bevroor haar liachaam, maar Riddel was al aan het smelte door de kracht die ze in elk haartje had opgeslagen. Jammergenoeg was ze verblind door het ijs en kon ze niet zien waar ze naar toe werd gebracht en kwam weer inbeweging ineen soort van hol onder de grond, want Riddel voelde de vere aarde onder haar poten. Ze gromde neidig en spuwde een vuurbal op de blauwe draak af die zeker doel zou kunnen treffen in dieze tot smalle gangen voor een gevecht. Riddel trok Solar nog eens naar zicht toe en kreeg dezelfde gloed om zich heen die ze buiten ook had gehad, maar nu verblienden die niet ne de hitte die ze uitstraalde was bedoelt om Sarona's ijsgloed buiten werking te stellen. Het zou een deel bevriezen, maar meteen weer ontdooien. Riddel was niet van plan om uit te vinden wat de draak nu van plan met haar was en dwong haar achteruit met Claw's of pain door de klauwen op te laten gloeien tot de hitte ondragelijk zou zijn wanneer die in de huid van de draak zouden komen. Riddel sloeg haar klauwen in de blauwe huid van de draak en dreef die tot zo ver mogelijk door en duwde haar voorpoten nog steviger tegen haar aan. Ze slipte langs de draak heen en beet haar in der hals voor ze de gang inschoot op een snelle manier door zowel om de draak heen te krullen als over haar heen te kruipen. Nadat Riddel achter de Sarona heen was zocht ze de weg naar buiten door de luchtstroom te volgen. Helaas kwam ze soms verkeert uit, maar toch kwam er een diertje binnen die haar de uitgang wees zonder dat het wilde. Riddel voelde zich opgesloten onder de grond en wilde graag naar buiten om het daar uit te vechten. Voor alle zekerheid behielt ze de hitte gloed over zich heen en net voor Riddel de tunnel naar de uitgang had kunnen berijken werd haar weg versperd en ze gromde boos.

@Riddel: Sarona is zwart. Ze lijkt blauw maar is zwart.

Sarona zag aan Riddel dat ze al snel weer ontdooid was, ze spuwde een vuurbal. Sarona deed een soort waterschild om zich heen waardoor het vuur in rook veranderde. Gelijk daarna deed Riddel nog een aanval, klauwen doorboorde haar huid. "Aaargh!" kreunde Sarona. Weer ging haar helende kracht in werking, al snel kon ze weer alles. Riddel hapte naar haar hals maar ze ontweek. Toen Sarona weer opkeek was Riddel de gangen in gevlucht, ze zou nooit snel genoeg de uitgang vinden! Sarona greep haar kans en ging als een speer naar de uitgang. Toen ze buiten op Riddel stond te wachten kwam het kleine draakje aan wandelen. Die zou wel ontdooid zijn. Dacht Sarona nieuwsgierig, wat zou die voor krachten kunnen?

(Erg fijn dat jullie op me hebben gewacht)

Yassia keek met een wantrouwende blik naar de zwartachtige en blauwachtige draak. Ze vertrouwde het niet net toen ze van plan was om. Om te draaien en er vandoor te gaan schoot de draak een grote blauwe bal op haar af. De meteen alles bevoor. Hoewel zer niet geraakt werd door de bal bevroor een groot deel van de grond waarop zze opstond. Yassia probeerde snel te vluchten maar voordat ze er erg in had was ze in een ijsklontje veranderd. Hoewel ze niks meer kon ze nog wel de draak nog net weg zien gaan door haar ijzige gevangenis. Langzaam ontdooide het ijs weer en kon Yassia langzaam weer bewegen. Met een wat geschrokken blik keek ze om zich heen om te zien waar de draak was. Toen ze ineens een bekende stem hoorde. Met een ruk keek ze omhoog waar ze haar leider zag vechten met die draak. Yassia zag hoe de draak haar leider ook bevroor en in een tunnel bracht. Yassia zag niet veel later de draak weer op duiken. Yassia sloot haar ogen en roepte verschillende wortels op die meteen op de draak af schoten. Via haar krachten en via de wortelen van het woud kon ze soort signalen uitzenden. Wat erg handige was als ze wou weten waar iemand was ook kan ze hier mee berichten verzenden naar andere. Zocht ze naar Riddel die ergens in de tunnels was. Het duurde niet lang voordat Yassia haar leider had gevonden en maakte een andere uitgang voor haar. Via de hulp van het woud en de sterke wortels die in de grond schuil zaten.Valk boven Riddels hoofd begonnen de wortels te leven te komen en de grond te trillen en langzaam ontstond er een opening die steeds groter werd totdat Riddel er met gemak door heen kon. Yassia opende haar ogen weer en richten haar aandacht op de draak. Ze opende haar bek en schoot een paar groene vuur ballen op de draak af terwijl ze haar bezigt hield met verschillende dikke wortels die ver boven de draak uitstaken.

( Sorry.)

Yassia was kennelijk weer ontdooit en er begon aarde naar beneden te komen. Riddel dacht dat Sarona haar er onder wilde bedelven en dook achteruit, maar gelukkig kwamen de zonnestralen al snel naar binnen en zag ze dat de wortels van de bomen aan het bewegen waren en ze schoot erdoorheen toen het gat groot genoeg was. Yassia viel de draak aan met zowel de boomwortels en met het vuur uit haar buik. Riddel zou meteen moeten aanvallen, maar ze ontweek de vuurballen die Sarona miste en schoot op de blauw/zwarte draak af omwikkelde haar en begon haar te wurgen. Ze voorzag dat ze niet om de vleugels wikkelde zodat ze daar niet door weg geduwt zou worden. Met een machtige beet greep ze Sarona net achter haar kop en boorde haar tanden tot haar tandvlees in de schubbige huid van de draak en drukte haar vingerachtige klauwen tot haar zachte vacht in de flaqnken van Sarona. Ze wachten nu even af op hoe Yassia zou gaan aanvallen, maar ze bleef wurgen zodat ze Sarona's lucht af zou knellen.

Sarona zag dat er boomwortels op haar af kwamen. Riddel kwam gelijk op haar af, ze begon Sarona te wurgen. Sarona zette haar klauwen in de grond. Alleen een piepje ontsnapte uit haar bek. "Ik..ik stik!" kreeg ze er nog uit. Sarona begon te fladderen met haar vleugels, Riddel had haar klauwen al in haar vel gezet. Sarona kwam steeds hoger, haar vleugels fladderde wild. Ineens hield ze op met fladderen, ze stortte recht naar beneden. "He..help!" kreeg ze er nog uit. Sarona keek nu heel angstig, ze kreeg gewoon echt geen lucht meer!

Sarona begon te fladderen en kwam steeds hoger en hoger tot ze niet langer meer kon en een peipende help eruit kon krijgen door haar gewurg. Riddel voelde de wind van het vallen aan haar vacht klauwen en net voor ze de grond zouden raken zwiepte Riddel even met haar staart zodat ze zowel haarzelf als Sarona zachtjes op de grond neer legde. Met een snelle beweging kwam ze los van Sarona en bleef half om haar heen staan. Riddel had Sarona niet langer meer vast en gromde dreigend naar de blauw/zwarte draak. 'Ik had je gewaarschuwd Sarona. Als jij je leven gaat beteren zal ik je laten leven anders zal we je beloven snel te doden!' zei ze streng en bleef wachten op wat ze zou antwoorden. Yassia zou vast nog wel iets te zeggen hebben tegen de draak die haar bevroren had en ze hielt beide kampen in de gaten door haar gedachten over beide draken te verspreiden. Niet dat ze er last van zouden hebben, maar ze zou meer aanwezig zijn dan het hen lief was, maar Riddel uiten geen gedachten naar een van beide draken, maar zo behielt ze de verrassing in het vooruit zicht.

Net voor Sarona de grond zou moeten raken zette Riddel haar rustig op de grond. Sarona begon naar lucht te happen, toen ze weer genoeg lucht had snauwde Riddel een waarschuwing. "Bedankt dat je me toch gered hebt." zei Sarona. Haar vijandelijkheid was totaal verdwenen. "Maar de volgende keer moet die kleine draak niet mijn prooi wegjagen!" waarschuwde Sarona. "Sorry, maar ik had gewoon honger oke." Sarona keek naar Riddel. Zou ze haar vergeven?

Riddel schoot meteen op de draak af en wurgde de draak. De draak was zo afglijd geweest dat had weinig kans had en weerstand had geboden. De draak begon wild met haar vleugels te slaan en tilde haarzelf en Riddel de lucht in. Ze kwamen steeds hoger in de lucht tot de zwarte draak ineens ophield met fladderen. En zowel Riddel als de draak naar benend storten. Met een zwiep van haar staart lande Riddel zachtjes op de grond en de draak. Yassia rende naar Riddel toe en keek haar vragend aan. Waarom liet ze deze draak gewoon niet te pletter vallen, dacht Yassia terwijl ze naar de twee draken rende. 'Ik had je gewaarschuwd Sarona. Als jij je leven gaat beteren zal ik je laten leven anders zal we je beloven snel te doden!' Hoorde ze Riddel zeggen met een strenge stem. Yassia richtte haar blik even op de draak waar Riddel half om heen stond. ‘Bedankt dat je me toch gered hebt." Zei de draak. Haar vijandelijkheid was totaal verdwenen. ‘Maar de volgende keer moet die kleine draak niet mijn prooi wegjagen!’ Waarschuwde ze met een kwade en felle blik keek Yassia naar de zwarte draak. Er was geen prooi in de buurt geweest ze had niks geroken. Met een dreigende grom spuugde ze een groene vuurstraal op haar af en zei met een felle en boze stem. ‘Er was geen prooi in de buurt je wou gewoon…’ Yassia schudde haar kop en keek van Riddel naar de draak. Ze wist niet hoe ze het moest noemen maar andere pijn doen voor de lol was niet leuk vond ze zelf. 'Riddel je had haar gewoon te pletter moeten laten vallen.' Siste ze wat meer voor de draak bedoel was dan naar Riddel.

De kwade reactie van Yassia was niet meer dan normaal, maar ze wist dat andere voor de lol pijn doen nooit leuk was. De woorden van de draak deden haar aan het denken zetten, maar toch hielt de die van Yassia ook in haar gedachten. Riddel breiden haar gedachten meer uit naar Yassia en bleef er rustig onder. "Yassia soms moet je andere laten leven en nog een kans geven ookal hebben ze nog de slechtste voornemens met iemand gehad." zei ze met haar mentale stem tegen de kleine groene draak. Ze was nog jong en begreep die dingen vast nog niet zo goed, maar ze had al in de gedachten van Yassia gemerkt dat ze al veel mee had gemaakt. Riddel richten zich weer op Sarona en behielt de strenge blik in haar ogen. 'Iemand heeft mijn prooi ook al eens verjaagd, maar dat is nog niet de reden om iemand aan te vallen of er nu wel of geen prooien in de buurt zijn!' Riddel zetten druk op deze woorden en ging zitten met haar lichaam half om zich heen gekrult leek het voor andere juist liggen.

Sarona keek op van de reactie van Yassia. "Yassia soms moet je andere laten leven en nog een kans geven." antwoordde Riddel. Daarna keek ze naar Sarona. "Iemand heeft mijn prooi ook al eens verjaagd, maar dat is nog niet de reden om iemand aan te vallen of er nu wel of geen prooien in de buurt zijn!" has Riddel duidelijk gezegd. "Daar heb je wel gelijk in Riddel, ik ben hier pas net en ik moet nog een manier van overleven zien te vinden. Mijn familie moest bij elkaar blijven om te overleven, ik ben te ver weg gegaan omdat ik dacht dat ik alleen kon overleven. Maar ik ben er nu al achter dat mijn soort in een groep moet leven." Sarona liet haar blik op Yassia rustten. "Sorry." zei ze kort. Sarona wilde zich net omdraaien.

Lea vloog met trage vleugelslaggen over de DW, haar thuis, het land van de draken. De lucht vulde haar longen en ze dacht aan Riddel, ze had haar al lang niet meer gezien. Opeens werd ze uit haar trans gehaald, ze voeldde trillingen aan haar hoorens, een gevecht? Lea keerde om en ze dook naar beneden, ze sloot haar vleugels en ze opende ze weer vlak voor de grond. De vorming van de lichamen werden duidelijker. Er was een lung bij. "RIDDEL!" Zei Lea angstig en ze vloog zigzaggend tussen de bomen. de wolken werden een dikke massa en het begon te regenen. "He..help!" Hoorde Lea en ze versnelde. Ze kwam bij een plek, een plak waar de zon normaal moest schijnen. Daar was ze, Riddel. Vechtend met een andere draak en daar was nog een draakje. Lea vloog naar Riddel en ze zei: "Riddel stop! Je vermoord haar! Je hebt me geleerd om niemand te doden." Ze keek naar de blauwe drakin en ze sloot haar ogen. "En jij zult het berouwen mijn pleegmoeder lastig te vallen!" Bulderde ze. Het steentje in haar nek gloeide een geel licht uit, warm en openlijk. Ze overtrokken Lea's lichaam in ze was geel. Niet langer het grijs/wit draakje maar nu een warme gele drakin. Ze keek naar Riddel en ze zei: " Bedek de ogen van iedereen die je lief hebt in deze omheving." Ze keek voor haar en ze brulde een geel fel licht kwam van haar lichaam en verblinde alles op zijn pad.

(Eindelijk terug posten met Lea <3)

Een andere draak kwam aanvliegen, ze probeerde Riddel te stoppen maar ze sloot haar ogen. "En jij zult het berouwen mijn pleegmoeder lastig te vallen!" snauwde de draak. Niet nu, niet nu ik mijn excuses heb aangeboden. dacht Sarona maar het was al te laat, de draak was geel en verblindde Sarona. Ze probeerde haar helende krachten maar het lukte niet. Haar ogen deden zeer. "Aah! Mijn ogen!" schreeuwde Sarona. Sarona rende panniekerig rond waardoor ze met haar hoofd tegen een boom aanknalde. Ze viel roerloos op de grond en kreunde nog, maar verders kon ze niks door de sterke krachten van de andere draak. Waarom deden haar helende krachten het niet? Normaal deden ze het goed, zelfs op andere draken! Maar Sarona was nu zwakker, haar krachten waren dus ook zwakker dat werkte zo bij draken.
Daar lag ze dan, een hulpeloze blinde draak roerloos op de grond.

(Ze is niet dood maar buiten westen)

Lea kwam aangevlogen en Riddel hoorde haar, maar ze had de warte draak al los gelaten voor dat haar pleegdochter aanwezig was. Maar nog voor Riddel iets kon zeggen straalde Lea al als de zon en moest Riddel snel snel haar ogen bedekken en ze wikkelde haar staart rond de kop van Yassia voor het gavel dat ze het niet begrepen had. Toen het licht verdwenen was opende ze haar ogen weer en trok haar staart weer weg van Yassia, die ze nu boos naar Lea toe zwiepte en haar poten onder der lichaam uit mepte. 'Ik vind het fijn dat je zo beschermend bent Lea, maar ze had haar exuses al gemaakt!' zei Riddel streng en haar ogen boorden in die van Lea. Riddel bleef zo nog even staan voor ze naar Sarona toe liep en haar kop tegen de borstkast van de zwarte draak legde. Gelukkig ze leefde nog! Riddel draaide zich om en liep terug naar Lea en Yasia. 'Lea maak het ongedaan wat je net gedaan hebt. ik wens niet dat een wezen aangevallen word die zich verontschuldigt heeft. Tenzij die zich bedenkt en opnieuw de aanval in zet.' zei Riddel en bleef streng kijken, maar zei ook meteen de reden erachteraan wanneer ze dan wel mochten aanvallen.

Riddel zwiepte haar staart naar en Lea en ze verschoot. 'Ik vind het fijn dat je zo beschermend bent Lea, maar ze had haar exuses al gemaakt!' zei Riddel streng en haar ogen boorden in die van Lea. Riddel bleef zo nog even staan voor ze naar de draak toe liep en haar kop tegen de borstkast van de zwarte draak legde. Waarschijlijk om te weten of ze nog leefde.. 'Lea maak het ongedaan wat je net gedaan hebt. ik wens niet dat een wezen aangevallen word die zich verontschuldigt heeft. Tenzij die zich bedenkt en opnieuw de aanval in zet.' zei Riddel en ze bleef streng kijken. "Ja Riddel, het spijt me." Zei Lea droevig en ze liep naar de zwarte draak toe en ze sloot haar ogen. Hetzelfde licht kwam van haar lichaam, maar deze keer was het zacht en niet verblindend. De zwarte draak kon weer zien.

Sarona werd wakker, ze kon weer zien! Ze stond op en keek naar de nieuwe draak. "Hallo." zei Sarona vriendelijk. "Ik ben Sarona." Sarona keek naar Riddel, ze draaide zich weer om en liep weer weg. "Ik zie jullie denk ik nog wel!" riep ze over haar schouder. Waarschijnlijk zag ze hun nog wel, Sarona dacht dat ze allemaal in dezelfde groep zaten. Misschien heten niet iedereen haar welkom, maar dat kwam dan nog wel. Sarona zou hun vertrouwen moten winnen, en dat kan lang duren.