Walking trough the night

De maan verglinsterdde haar pad door de takken van de bomen. Haar zweep in haar heuptasje, haar teugels stevig in de hand. Ze strektte haar arm eens uit, uren aan een stuk had ze zitten rijden op haar paard. Ze stuurde hem naar links, naar een sappig grasveld, en liet Avatar van het verse gras eten. Terwijl ze zich van het zadel liet glijden, in het gras nam ze enkele boterhammen uit haar tasje, aan het zadel, en begon ze op te eten. Gelukkig had ze deze middag nog een snelle stop gezet in een dorpje, om wat voedsel voor haar en Avatar te kopen. Lua streelde hem door zijn bekkende manen, en ging plat op haar rug liggen in het gras, terwijl ze naar de voorbij drijvende wolken keek. Toen het al lichtjes avond begon te worden sprong ze weer op het zadel, en reed weer verder met Avatar, naar het volgend stadje dat ze zouden tegenkomen. Het was ondertussen al nacht geworden, en de maan scheen nu nog feller dan ervoor. Het volgend dorpje lag enkele vijfhonderd mijlen verderop, maar Lua besloot om te overnachten bij een meertje, koden ze zich de volgende ochtend al wassen. De vogels floten, Avatar lag aan haar zijde te slapen, maar zij deed geen oog dicht. Ze gad het gevoel alsof er plotseling elk moment iets kon gebeuren. Toen ze zwaar gebrul hoorde in de verte schrok ze direct recht, en gebruikte haar zweep om van boom tot boom te slingeren. Voor zich zag ze een grote zwarte gestalte, maar kon nog niets of niemand herkennen wie of wat het was.

[Liefst Thunder 'nd Lua]
[Veel topics gedaan vandaag, dus weinig inspi.]