Find my old home. But i only see a Sad past

Het was avond. Medira liep met rustige passen naar de stads poort. Ze zag had shade net van het feest zien wegrijden. Ze besloot om een goede slaap plaats te vinden. De markt leek wel een spook plek. Alle kraampjes waren leeg. Medira pakte een appel die op de grond lag. Hij zag er nog goed uit. Ze stopte het in een van haar zakjes die om haar middel hingen. Ze liep door de verlaten straat heen. Even geniete ze van de rust die in de straat was. Langzaam kwamen de Huizen dichterbij. Vele houten Huizen stonden naast elkaar met een klein stukje tuin ernaast. Medira was de markt uit gelopen. Alle Huizen waren nu te zien. Rustig liep ze naar een meer dat in het midden van de wijk lag. Een klein stenen bankje stond naast het water. Medira ging er op zitten en begon van haar appel te eten. De grote rook wolken van het feest waren nog te zien. Medira stond op en liep naar een groot gras veld. Een groot ging pal lijfde naar een huis. Het huis was niet heel meer. Meer dan de helft van het huis was afgebrand. Ze liep naar een randje bosjes. Een grote deuk zat in een paar bosjes. Ze keek omhoog. Een rood gordijn zweefde op de wind. Alleen een klein hoekje zat nog aan het huis vast. Ze herkende het. Dat gordijn hing ook op haar eigen kamer. Medira liep naar de voordeur. Die was nog aardig heel. Een klein houten bordje ding naast de beur. 'hier wonen: Alicia,hendirik en medira, Willem.' de achternaam van de familie was van het houten bordje afgebrand. Een traan rolde over haar wang. Dit was haar huis. alleen een paar muren en en sommige meubels waren nog van de brand over. de gedachtes van toen drongen weer in haar op.

rustig zat medira in haar kamer. de huis hulp Willem kwam binnen. rustig zat medira met haar paardjes te spelen. Willem was bezig om haar kleren in haar lades te leggen. medira was nog niet erg oud 8 ongeveer. willem was ook nog niet oud iets in de 14. Willem was altijd haar beste vriend geweest. willem was ook de enige die ze echt vertrouwde. haar ouders kende
ze ook niet echt goed. maar die hadden nooit tijd voor haar. die waren altijd in hun winkel. medira stond op om naar de
w.c. te gaan. een rare brand lucht steeg op in het trappen huis. de geur werd steeds sterker. medira vond het toch wel eng
worden en liep haar kamer in naar Willem. ''Willem waarom ruikt het huis zo raar?'' vroeg ze. Willem stak zijn neus in de
lucht en liep naar de overloop.grote geel rode vlammen kwamen uit het trappen huis. snel rende hij medira's kamer in.
greep medira opende het raam en sprong recht in de struiken die er onder zaten. Willem hield medira's hand stevig vast en
liep in de richting van de markt. medira keek nog een keer achter uit. een grote grijze draak was druk bezig met het
verbranden van het huis. tranen verschenen in de ogen van medira. haar ouders zaten beneden in de woonkamer inkopen
te doen. zacht begon ze te snikken. ze had alleen Willem nog maar.

medira zakte in elkaar en begon zacht te snikken. de beelden van vroeger deden haar zo veel pijn. ze zou willen dat ze
iemand aan haar zoude zou hebben zo als vroeger.
(voor iedereen.)