net aangekomen.

Een zwarte draak vloog over de bergen, en zocht een plaats om te kunnen landen. Al vlug vond ze dat, en in een duikvlucht vloog de draak naar beneden. Waar ze op een bergpunt land. Haar klauwen klemmen zich vast aan de punt. En de draak keek over het gebied.

Ranara ogen staarde in de verte, en ze bekeek het gebied. Haar nieuwe thuis. Dragon World. Ranara brulde en sloeg met haar vleugels. Daarna deed ze iets geks. Ze strekte haar vleugels uit, en moppelde wat. En op slag was het voor een groot stuk donker op de bergen. Ranara lachtte. Ze was dol daarop. Het kwam altijd wel van pas. Als mensen op je jagen bijvoorbeeld. Zij kunnen niet in het donker zien. Ranara wel. Toen ze het genoeg vond, werd het weer licht. Ranara ontblootte haar vlijmscherpe tanden en gromde. Elk mens die zo dom was om haar te proberen gevangen te nemen. Was vaak al verloren. Ranaras vuur was gif, en ze kon zich aanpassen aan de kleuren in de buurt. Ranara glimlachtte vals, geen mens kon haar krijgen. Dat donkergedoe was meestal al genoeg. Ranara besloot om verder te gaan. En vloog van de punt af, tot ze iets hoorde. Vlug lande Ranara een zijkant van een berg. En keek omzich heen. Toen ze niks zag ging ze naar een uitstekel en ging daarop staan. ''Wie is daar?'' vroeg\riep ze. Die draak\mens moest niet dom zijn, en tevoorschijn komen.

Laisve vond de zwarte draak maar een uitslover. Met zijn 40meter was hij veel groter dan die draak. Zijn witte schubbe hadden de schijn van de omgeving opgekaatst zodat ze niet makkelijk te zien was op de heling van de besneeuwde bergen. Het deel dat het donker werd was voor hem niks anders dan aanstellerij. Hij lachte zich bijna een breuk toen de draak riep dat hij tevoorschijn moest komen. Hij hield zich nog even verborgen zodat hij de gedachten kon binnendringen. Hij ontweek al iets behendiger de druk die hem weg wou sleuren uit de mentale geest van de zwarte draak en klauwde op de muur die de gedachte omringde. hmm, redelijk sterke muur, ik schat zo 100 jaar oud. Hijzelf was maar 30 jaar maar zag er zoveel ouder uit door het overvloedige litekenweefsel dat hij zelf voor 200 jaar doorging. Hij brak erdoor met een voelbare steek die ze zeker gevoeld moest hebben. Terwijl hij de gedachte doorspitte kwam hij langzaam overeind met zijn gigantische vleugels opgeheven. Hij brulde en het leek alsof het donderde. Een kleine lawine viel van de berg terwijl hij opsteeg.

Ranara schrok toen er opeens een lawine kwam. Maar toen ze een draak zag. Zuchtte ze. Het was een grote draak, en wel wat groter dan Ranara, ''Wie ben jij?'' vroeg Ranara. En steeg ook op, ze ging de draak achterna. En gromde boos. Ze had geen zin in grapjes. Misschien 1. En ze vloog naar een berg toe. En nam de grijze kleur aan. Het was net dat ze er niet was. Maar als je goed keek, kon je zien dat er iets bewoog. Ranara was dol op dat grapje. Toen ze geen zin meer had, nam ze weer haar eigen pikzwarte kleur aan. En vloog terug naar de andere draak, ''Zo, wat vond je daarvan?'' vroeg ze. En glimlachte even, ze was best wel blij dat ze deze draak tegen kwam. Deze draak zag er wel slecht uit. Maar hij rook niet naar Nichtwarriors. Daar wou Ranara wel bij. Maar dan moest ze echt laten merken, dat ze slecht was. Maar dat lukte haar wel. Nu was er iets anders.

(Flutpost)

Laisve kon haar perfect zien via haar ogen toen ze zich onzichtbaar maakte. Was wel handig meer niet voor gedachtenlezers. Toen ze vroeg hoe hij hete antwoord hij iks maar bleef doorvliegen. Hij antwoorde nogal ongeintreseerd Niet echt speciaal op haar vraag. En grimaste lichtjes bij haar gedachtn van de night warriors. Hij drukte zijn rechter vleugel naar benede zodat hij in een spiraalvlucht naar benede zuisde en lander gediciplineerd op de stenige bodem. Hij draaide zich sissent om en gromde laaddunkend, Als je bij de Night Warriors wilt komen moet je wel wat meer kunnen dan opscheppen, Toxic houd niet zo van uitslovertjes. Voor de zwarte draak kon lande zoog hij zijn longe vol een blaasde een ferme en ijskoude wind naar haar. Als hij deze kracht in de lucht gebruiken was het altijd leuk om de ander eggeslingerd te zien worden.

[Als je bij de NW wilt moet je minstens 50 posts hebben, maar als we eens goed doorposten in dit topic kom je er zo. Zo heb ik het teminste gedaan samen met Shakey]

(Ik werd eigenlijk niet ontzichbaar)

Ranara werd opeens opzij geduwd door een ijzige wind. maar ze lande netjes op de berg naast haar. Terwijl ze naar de andere draak keek, ''Oké.'' zei ze. En sloeg haar staart heen en weer. ''Jij daagt mij uit?'' vroeg ze. En haar ogen werden opeens wat nauwer, terwijl ze siste, ''Ik ben sterker dan je denkt,'' zei ze. En Spande zich, opeens vlogen er drie stekels uit haar schubben. Die in een noodgang naar de grote draak vlogen, en hem raakte. ''Je hebt geluk dat het geen giftge zijn.'' riep ze naar hem. En vloog toen op. Ze begon met haar vleugels te slaan, en de wind die de andere draak naar haar bliest. Kwam te voorschijn. Ranara had de wind opgevangen in haar huid. En nu cirkelde het om Ranara heen. Ranara had er geen last van. ''Zo ik ga hem eens terug pakken'' zei ze tegen zichzelf. En zorgde ervoor dat de wind naar de andere draak ging. Ranara lachte. ''Je kunt niet met mij sollen,'' zei ze. En liet haar tanden zien, ''Maar als het nog niet genoeg is. Zal ik vuur spuwen,'' zei ze. En stond al klaar om te spuwen.

Laisve grijnsde breed toen de stekels van zijn borstschubben afketste. Dat vond hij zo leuk, gif, wind, ... Konden hem niet zo hard schade. Zijn schubbe hadden al veel te veel ervaring opgedaan, je vond geen milimeter dat niet onder het taaie littekenweefsel zat. Giffen was hij eigenlijk bestand door geworden door het feit dat hij er zo vaak mee geconfronteerd werd en Twilight had de littekens met gif in genezen zodat hij er geen last meer van had. Wind was zijn ellement en kon hem dus niet zo veel schaden. Vuur moest hij mee oppassen, onlangs was zijn halve staart waaier erafgebrand door Shakey, ook zijn muil was licht gevoelloos door het vuurbal dat recht in zijn bek terecht was gekomen. Hij was misschien maar 30 jaar, met gevecht ervaring had hij meer dan 200 jaar ervaring. Hij zette zijn scherpe en gestroomlijnde neus in het middelpunt van 'zijn' windvlaag zodat het netjes gesplits lang hem vloog.
Ook de grond was voor hem zijn thuis. Objecte kon hij op zijn eigen manier ontwijken, op vuur oefende hij nog. Omdat het niet zo een vast projectiel was was dat noggal moeilijk.
Sollen? Ik sol niet, ik vecht. Laisve had zo zijn eigen manier om te vechten. Af en toe gebeurde dit open lucht, en weer een ander keer, wanneer zijn ijzersterke spieren faalde, gebeurde dit geestelijk. Als je vuur spuwd dan spuw ik ijs. Leuke combinatie niet, en wat denk je dat wint? Ijs of Vuur. Ik schat op ijs. Hij zoog zijn longe vol klaar voor een tegenaanval.

[En je moet je profiel aanpassen... Je kan maar max.4 krachten hebben+ hou er een beetje rekening met dat je niet onoverwinnelijk bent. Op DW staat aantal berichten ongeveer gelijk met aantal kracht, of zoiets.]