Aangekomen aan het kasteel.

na enkele uren te hebben gegalopeerd zag hij uiteindelijk een grote brucht. "We zijn er bijna!" Zei hij zachtjes. Toen hij de ridders voor de opening van de brucht kon zien liet hij Protect over in stap. "Oke we zijn er... Nu moet ik echt voorzichtig zijn." Zei Lex en keek even achter zich. De ridders waren heel slim en ze weten vast wel dat hij nog af en toe naar het kasteel moest. Hij keek even erg serieus. "Nou ben je klaar om binnen te glippen? Ik denk niet dat ze weten dat jij met me omgaat."

Toen hij zeker wist dat Geisha klaar was kiet hij protect weer aansproren. Toen ze bij de ridders aan kwamen lieten ze hem stoppen. Een struize man vroeg wat ze komen doen. "Ik moet een bijzondere zalf kopen dat ik alleen hier kan vinden." Hij maakte zijn stem een beetje zwaar en bibberig. De mannen keken elkaar even aan en knikte daarna. " Oke... gaat u maar door." Lex grijnsde achter zijn cape. En liet Protect verder gaan. "Ik moet hir zijn om eten, drinken en bijzondere drakenspullen te kopen. Ik wilde ook mijn zus bezoeken maar dat is een groot risico." Sommige mensen keken hen raar aan. Maar daar maakte Lex zich niet echt druk om. Hij hield halt toen hij in de verte enkele oude markt was. Ze noemde het vaak de beroemde markt aangezien veel mensen uit verschillende landen hier kwamen omdat je veel dingen terug vond.

Hij nam de handen en deed die even opzei. "Ik ga er af." Zei hij met een lichte grijns. Hij maakte een raar geluid. Protect liet zijn hoofd heel laag zaken en Lex liet zich er afgleiden. Hij keek even snel rond. Het was druk dus vielen ze niet op in de menigte. Hij bond zijn paard op een afstand zodat niet te veel mensen het dier lastig vielen. Hij keek dan omhoog naar Geisha. "Nou kom je?" Vroeg hij op een beleefde toon. Zijn ogen stonden op een aardige blik.

Hij keek even hoe Geisha van zijn paard af gleed en dacht toen na over haar vraag. " Ik denk dat we het best eerst naar de drako gaan. Daar zitten wat dingentjes die ik momenteel hard nodig heb. En dan wat eten kopen, en als er niet te veel gevaar dreigt bezoek ik mijn zus. Je mag doen wat je wilt hoor! Je moet maar kiezen wat je wilt doen." Hij grijnsde en bestuurdeerde de omgeving een beetje. In elk geval ziet de omgeving niet echt betrouwbaar. Je zag hier en daar enkele ridders rond lopen. Maar ook soldaten die iets minder waardig waren dan ridders. Hij keek strak om zich heen.

Hij knikte naar haar en keek nog even rond. Hij fronste toen ze zei dat ze geen geld meer had. "Weet je wat? Ik koop wel het gerief dat je nodig hebt. Ik kom toch er makkelijk aan geld." Hij wilde voorkomen dat Geisha zou tegenwerken en liep direct door. "Nou volg me maar ik weet waar het is." Hij stapte met grote passen tussen de menigte. Hij was nu niet echt erg herkendbaar aangezien e miljoenen mensen rondliepen. Hij moest erg veel zijn best doen om er tussen te vringen. Na een kwartier of meer zag hij eindelijk een zwarte kraampje dat vol met draken spullen was. Er was ook nog een grote tent aan waar niemand in kon kijken. Daar waren allerlij draken spullen zoals poeder boeken edelstenen enz. Voor de grote tent was alleen maar wat kruiden en beelden en afbeeldignen te zien. Hij stond voor de tent en keek om zich heen. Hij kon Geisha niet goed zien door te veel mensen.

Toen hij haar zag draaide hij zich even om. Maar toen hij haar vraag hoorde keek hij weer even op. " Nou, ik moest hier zijn om wat kruiden, en een zeldzame steen te kopen. Maar het is een geheime plek en alleen echte drakenkeners zijn welkom. Aangezien de meeste mensen hier draken haten." Hij fluisterde zachtjes. Daarna stapte hij naar het kraampje en klopte met zijn vuist tegen de houten toog. Meteen verscheen een jongere man die vragend naar Lex keek. "Wat kan ik voor je doen?" De stem klonk zwaar. Lex liet zijn hoofd zien. Meteen begon de man te grijnsen. "He! lang niet gezien! Ik vermoed dat jij wat dingetjes nodig hebt?" Lex glimlachte zacht. Ze liet hem binnen. "o, ja ze hoort trouwens bij mij." Zei Lex nog snel. Hij stapte door een dikke doek. Meteen was het een vloed van warmte en enkele mensen die wat grief stonden te bekijken. Je zag een grote kasten die eieren bezaten. Ook zwaarten en touw dat niet verbrand kon worden. Heel veel spullen dus.

Hij keek nog even goed rond en liep toen naar een gedeelte met onkruid. Er waren er wel 20. Hij nam een gedroogde spark een groene bloem met gele en rode vlekken. Dan nam hij nog wat Septer zaden die draken sterker kunnen maken. Hij liep nog even wat rond. Daar waren enkele boeken. Waar zijn oog op viel het begrijpen van draken. Die nam hij ook mee. De edelsteen die hij zocht vond hij niet. Het was een blauwpaarse en je kon daar de naam van het draak in het draaks zeggen e kon je haar in de steen zien. Gefronst keek hij rond. " Ik moet nog 1 dingetje hebben en dat is een blauwpaarse edelsteen. Maar ik zie hem werkelijk niet zitten." Mompelde hij

Hij had in het oog dat Geisha een zwaart in het oog had. Hij grijnsde licht en keek dan weer rond. Toen ze aanbod te helpen zoeken glimlachte hij warm. "Nou ik dank je zeer en je hulp is gewenst!" Hij stapte terwijl verder om de zoektocht te starten. Niet veel temmers weten over dit steen. Hij heeft dit geheime steen van een draak horen vertellen waar hij goed bevriend mee was. Hij deed zijn cape af en schudde zijn haar warig door elkaar. Hij wist dat die rechtstonden. Hij vond enkele klauwen en stukken lichaamsdelen van draken. Hij zelf walgde er van. Maar er waren ook drakenjagers. Helaas. Hij staarde er even naar. Hij liep dan weer verder zoekend naar zijn steen die hier zeker moest liggen!

Hij keek op. Toen hij Geisha hoorde. Een grote grijns kwam er op zijn gezicht. "Ja! ik geloof dat het het is!." Blij stapte hij naar Geisha. Hij zag dat enkele mensen even vreemd opkeken. Hij nam de steen aan. "Wacht hier nog even ik moet nog iets doen." Hij knikte en verdween weer. Hij had alles gekocht wat hij nodig had. En hij heeft een zwaard gekocht die geisha blijkbaar wel leuk vond. Het was in een bruine doek ingewikkeld. "Ik vind dat je deze verdient. Als dankbaarheid dat jij me geholpen hebt. En je kunt het niet terug geven want ik heb het gekocht." Hij keek tevreden.

Hij keek terug normaal. Hij hief zijn schouders op. "Het is geen probleem... Geschenken geven is net zo mooi als een geschenk krijgen... We moeten nu verder. Zullen we nu wat te eten halen?" Hij deed zijn cape weer op zodat hij weer ontkenbaar was. Hij stond aan de ingang waar ze naar binnen waren geweest. Hij eed nog even zijn rugzak open en stopte de dure dingen in zijn zak. Tja geld. Dat is niet makkelijk om te krijgen. Maar zijn ouders hadden heel wat geld. En zijn zus geeft altijd wel heel wat zodat hij weer enkele maanden verder kan.

Hij keek haar nog even aan. Snel keek hij weg en stapte door de dikke gordijn door. Je hoorde nu weer meer geluiden. Dit keek keek hij even goed rond begroete de verkoper van de draken spullen en stapte rustig verder. Deze keek was hij meer rustig. Hij deed minder druk als de andere mensen die probeerde voor te dringen. Hij keek even rond en zocht naar vers fruit. Want je weet nooit waneer ze slechte fruitstukken verkopen. Uiteindelijk was hij tevreden met stevige rode appels. Hij koopte er 5. Hij keek naar Geisha. "Welke fruitstuk eet jij het liefst?" Vroeg hij aan haar. Hij bid het vaak aan bij mensen. Soms koopte hij vers fruit voor armen. Hij deelt dus graag.

Hij fronste maar ging er verder niet op in. Hij zette zijn appels in zijn zak en slikte toen. "Nou, ik ga maar eens op bezoek naar mijn zus. Ik hoop maar dat mijn ouders er niet zijn... Maar de kans is groot." Hij zuchtte. Langzaam stapte hij door enkele straten heen. Het was niet zo ver van de markt. Ze moeten omhoog stappen. Je zag toen dat er een groot gouden hek rond een groot kasteel was. In het hek waren heel wat grote huizen met stallen, platen, veeen enz. Voor de goudenpoort stonden 2 mannen. Maar hij was er al op voorbereid en liep om het hek heen. Na enkele stappen was er een klein bosje. Hij had bij de hek een diepe gat gemaak en vielde niet op. Hij kroop er door en richtte zich naar Geisha. "Je hoeft dit niet te doen. Je mag best wachten. Je kan in gevaar zitten als de soldaten merken dat we hier zijn." Hij keek nadenkend en was gebukt zodat hij niet te hard opviel.

Hij keek een tijdje weg om in het oog te houden. Nadat ze antwoord gaf keek hij weer naar haar. "Mij maakt het niet veel uit." Hij glimlachte en keek toen op toen ze snel haar besluit al had genomen. Hij lette niet zo op het woord 'vriend'. Hij keek toe hoe ze onder het hek gekropen was. Hij richtte zijn hand naar haar arm en zette haar zonder moeite recht. "Goed daar gaan we. Gelukkig is het niet ver." Hij deed weer zijn capé op en draaide een dikke leren doek om zijn midel en stak zijn zwaard aan zijn zei. Zo viel ie niet te hard op. Met behoedzame stappen hield hij de omgeving in het oog. Na enkele lange meters bukkte hij en kroop achter het raam. Even keek hij Geisha aan. Hij hoorde meerdere stemmen. Zijn ouders waren er dus wel. Hij probeerde te gluren. Zijn zus liep net naar de keuken en zijn ouders waren met iemand die hij niet kende aan het praten. Hij ging voorzichtig rond. Gelukkig was daar een grote raam. Natuurlijk in zijn tijd waren er geen glazenramen. Het waren eerder gaten met doeken er tegen. Hij maakte een geluid en zijn zus keek meteen op. Ze was nog een jong meisje maar moest al koken. Met een breden grijns liep zijn naar buiten. "Lex! Man dat is lang geleden!" Ze keek even vragend naar het meisje. "Wie is dit?"

Hij volgde met zijn ogen zijn zus. "Het is inderdaad lang geleden." Hij
omhelsde haar. Hij wilde Geisha net aan zijn zus voorstellen maar die
was hem net voor. "Ik ben Hana. Zus van Lex. Maar ik schat dat jij dat wel weet." Ze glimlachte. Daarna richtte ze zich naar Lex. "Ik vind het echt jammer dat je er minder bent. Waarom luister je niet gewoon naar vader? Je zou nog wel de man van Sena?" Lex rolde met zijn ogen. "Toe nou Hana begin jij nou ook al niet he?" Hij keek haar even streng aan. "Hoe gaat het met je?" Hij zag dat Hana haar schouders optrekte. "Ik verveel me rot in huis. Maar ja dat is nu zo."

Hij leunde even tegen een muur. Het werd stil. "Nou ik wist dat je op een dag zou komen en heb al wat geld gespaard en zo. Ik hoop je terug te zien hoor..." Ze hield een zakje te voorschijn. Dat was wel genoeg voor een maand. "Ik vind dat jij het beter bij houd. Dan kun je iets zelf kopen." Zei Lex. Zijn zus heeft hem veel te veel geschonken. "Lex, je bent mijn broer en hebt dit geld nodig." Ze duwde het geld in zijn handen. Lex zweeg en staarde naar het zakje. "Hana!?" Klonk er luid. Hana keek naar Lex en Geisha. "Ik moet nu gaan. Tot nog eens. O, ja leuk je te ontmoeten Geisha!" Ze ze en zuchtte. Ze verdween achter een muur. Hij draaide zich naar Geisha toe.

Hij keek op toen hij Geisha een vraag hoorde stellen. "Nou weet ik het eigenlijk niet. Ik heb alles gedaan. Ik denk nu dat ik een grote hut ga maken in de bossen." Hij grijnsde. "Kom dan gaan we hier weg." Hij liep langzaam. Enkele mensen keken hem druk aan en begonnen te fluisteren. Lex nam snellere passen. Gelukkig werd hij niet gevolgd. Hij gin tussen de struiken heen en stond op Geisha te wachten. Hij staarde naar de grond. Hij vond het best erg dat zijn zus niet mee kwam. Zelf wilde ze echt niet. Ze was een echte jonkvrouw die droomt van een prins.

Hij stapte rustig weer door de dorpelingen. Het was stil tussen hun twee. "Wat ben jij van plan om te doen?" Vroeg hij daarna. Hij wist echter niet wat er tussen hen verder liep. Gewoon afscheid nemen. Of nog een tijdje samen rondhangen. Enig idee had hij werkelijk niet. In het zich zag hij zijn paard tegen de hek waar hij vast aan zat te leunen. De hengst had wat problemen met zijn hoeven. Maar die komt er wel weer boven op. Hij was nog jong en heeft nog wel wat te leven.

Hij knikte begrijpend. "Nou... goed dan, dan hoop ik je nog eens te zien?" Hij glimlachte en stapte naar protect en maakte die los. De hengst begon Lex te besnuffelen. "Weet je het zeker?" Vroeg Lex voor de zekerheid. Hij deed zijn oude rugzak van zijn rug en bonddie vast aan zijn zadel. Hij controleerde of er niets miste. Zijn waterzakken zaten nog vol. De mensen konden het toch niet stelen. Aangezien Protect erg beschermend is voor zichzelf en de spullen.

Hij keek raar op en dacht na over wat Geisha zei. "Je hebt gelijk, daar had ik niet aan gedacht." Hij keek haar even aan. Hij bleef ongeveer een minuut stil staan. Protect begon een rondje te draaien omdat ie ongeduldig word. " Eu, ja ik zie je wel eens." Hij liet zijn hengst draven. "Doeg!" Hij zwaaide nog even en liet zijn hengst in crosgalop overgaan. Hij slaomde wild tussen de mensen. Hij wilde hier zo snel mogelijk weg. Aangezien het bijna donker werd en hij moest ook nog een woning maken. Bij de ingang van de brucht zag hij al de vrijheid. De slodaten die de wacht hielden keken hem raar aan en maakten van hun oren. "He! je mag hier niet galoperen." Lex grijnsde en liep toch door. Protect bokte van plezier toen ze buiten waren. Nu nog een plekje vinden.


(Topic uit)