Aangekomen in DW

Kliennie was rustig in het bos aan het oefen met zijn pijl en boog op een boom hij hadt de markt al even bekijken maar het was er te druk naar zijn zin, Maar hij moest even eten halen Hij was erg trots op zijn boog die hadt hij zelfgemaakt samen met zijn vader toen hij 12 was en heeft hem nog steeds zijn vader was een erg goed in het maken van bogen en pijlen. sinds dien heeft kliennie erg veel geoefend met zijn boog en is erg goed geworden in het jagen. Hij legde zijn boog naast een grote kie en ging op de kei zitten en pakte een appel die hij op de markt hadt gekocht en genoot van de rust en stilte. Het was een mooie herfts dag. niet wetend dat er iest naar hem zat te loeren.

Een saaie dag, een nieuwe saaie dag. Een doodgewone saaie dag. Zelfs dit verveelde Firechild, denken over hoe ze zich verveelde. Ze liep wat verder en loerde door de bosjes, misschien zat er nog wat prooi ofzo. Na een tijdje wilde ze bijna wegkijken, tot er opeens een jonge man aankwam, niet ouder dan 25 schatte ze. Hij zette zijn spullen neer, pakte zijn boog en begon te oefenen. Hij was erg goed, besloot Firechild. Ze bleef kijken, tot de vreemdeling iets te eten pakte. Hij nam plaats op een kei bij haar in de buurt. Firechild wilde hem wat beter bekijken, ze leunde naar voren. Nu kon ze hem nog niet zien. Ze deed een stap, bleef hangen achter een steen en viel naar voren. Dwars door de struiken heen. 'Sorry, het was een ongelukje! Ik hoop dat ik je niet heb laten schrikken..' Firechild was vlak naast de jongeman neergeploft. Ze krabbelde snel overeind, maar bleef zitten, herstellend van de schrik. De man staarde haar aan. Zou hij wat zeggen of wegrennen? Ze had wel zin in een praatje.

Even was Kliennie verbaast toen hij een draak de bosses uit veil en dacht woo een draak hij hadt er wel eens over gehoord en mensen over horen praten maar nou hadt hij de eer er zelf een te zien. Kliennie sprong van de kei af en ging staan.
'Sorry, het was een ongelukje! Ik hoop dat ik je niet heb laten schrikken..' Riep de draak even staarde Kliennie naar de draak en zei toen met een glimlacht''Nee ik ben niet geschrokken. een echte draak.'' even stopte hij en zei met een nieuwseirge stem'' heb je een naam?. ik heet Kliennie.'' en bekeek de draak goed ze was mooi rood van kleur en een paar koppen groter dan hem. kliennie liep een paar stappen dichterbij en ging voor de draak zitten. hij twijfdelde wel een beetje toen hij ging zitten.

'Nee, ik ben niet geschrokken. Een echte draak.' Hij stopte even. Firechild was blij; hij was niet geschrokken en leek zelfs blij een draak te zien. Dat was ook voor het eerst, dat er niemand ging gillen. Gelukkig. Toen hij zijn antwoord vervolgde klonk de nieuwsgierigheid door in zijn stem. 'Heb je een naam? Ik heet Kliennie.' Hij leek haar best aardig. 'Kliennie, best een mooie naam! Ik ken niemand die zo heet. Ik ben Firechild. Best een stomme naam voor een draak eigenlijk, die hebben meestal van die mooie namen.' Firechild zuchtte. Waarom had zij nou weer zo'n niet mysterieuze clichénaam? Nou ja, ze had ermee leren leven, maar hoopte niet dat Kliennie erop zou afknappen. 'Zeg Kliennie, oefen jij al lang met die boog? Je bent zo goed!'

'Kliennie, best een mooie naam! Ik ken niemand die zo heet. Ik ben Firechild. Best een stomme naam voor een draak eigenlijk, die hebben meestal van die mooie namen.' Firechild zuchtte en kliennie zei met een glimlach'' Ben je mal ik vind het een mooie naam.'' toen ze vroeg 'Zeg Kliennie, oefen jij al lang met die boog? Je bent zo goed!' Werdt hij even stil en dacht toen aan zijn vader en moeder. en zei toen een beetje sombere ''Ja ik heb deze boog samen met me vader gemaakt toen ik 12 was en ben er erg trots op. me vader heeft me alles geleerd over jagen en het maken van boogen en pijlen.'' even keek hij sombere naar de grond en dacht aan die helse nacht toen hij 14 was en de plunderlaars hem alles hadden afgenomen wat hem lief was. En keek toen weer naar Firechild en glimlachte vriendelijke.

'Ben je mal, ik vind het een mooie naam!' Firechild glimlachte blij. 'Ja ik heb deze boog samen met mijn vader gemaakt toen ik 12 was, en ben er erg trots op. M'n vader heeft me alles geleerd over jagen en het maken van bogen en pijlen.' Hij keek even somber naar de grond, maar glimlachte daarna weer vriendelijk naar haar. 'Dan is je vader zeker een goede jager en timmerman! Dit is echt een prachtige boog!' Firechild voelde zijn verdriet, zijn pijn. Dat was haar drakenkracht; emoties voelen. Ze vroeg zich af of ze door zou moeten vragen, of niet, want het deed hem blijkbaar zeer. Ze wilde mensen die ze aardig vond geen pijn doen. Firechild ging even wat gemakkelijker zitten.

'Dan is je vader zeker een goede jager en timmerman! Dit is echt een prachtige boog! Dit is echt een prachtige boog!' kliennie knikte zijn vader was erg geliefd en zei iets vrolijker'' Ja en bedankt.'''deze draak was erg aardige maar zag er nog jong uit hoe jong zou ze zijn? dacht kliennie. En zijn alle draken zou aardige? nee vast niet er zulen ook wel minderen zijn. er speelde allemaal vragen door zijn hoofd. waar hij vandaag kwam waren geen draken. alleen in verhalen maar hij wist niet dat ze echt bestonden.
een beetje verlegen vroeg kliennie. "Hoe oud kunnen draken worden." ondertussen was Firechild wat makkelijker gaan zitten.

'Hoe oud kunnen draken worden?' Kliennie sprak verlegen. 'Uh.. Heel oud. Ik ken een draak van het begin der tijden, en een paar van gewoon 400 jaar.. Ik ben nog maar 11, dat is erg jong voor een draak. En jij? Jij ziet er ook niet oud uit.' Firechild was geïnteresseerd. Kliennie leek blij met haar opmerking over de boog. 'Er is hier toch een dorp vlak in de buurt? Wonen daar veel mensen?' Firechild was benieuwd naar de tweebenige schepsels.

'En jij? Jij ziet er ook niet oud uit.' even lachten hij en firechild vervolgde 'Er is hier toch een dorp vlak in de buurt? Wonen daar veel mensen?' en Kliennie knikte en zei vrolijke en vriendelijk. ''Ik ben 19 jaar, ja er is valkbij een drop waar veel mensen zijn. Maar ik ben opgroeied in de bossen we hadden een hutje als huis dus ben niet zo stad mens'' ondertussen werdt zijn interrese steeds groter naar draken. en was benieuwd naar firechild reactie.

'Ik ben 19 jaar, ja er is vlakbij een dorp waar veel mensen zijn. Maar ik ben opgegroeid in de bossen. We hadden een hutje als huis, dus ben ik niet zo'n stadsmens.' Kliennie leek geïnteresseerd. 'Ik heb al die mensen wel eens gezien. Het waren er echt veel! Daar houd ik niet zo van.' Firechild huiverde toen ze terug dacht aan alle pijlen die op haar afgeschoten waren. Gelukkig vloog ze hoog. De jongen leek zich ook van alles af te vragen over draken, dus vroeg ze; 'Ben ik de eerste draak die je ziet? Of weet je al veel over ze?'

Firechild huiverde en zei toen 'Ik heb al die mensen wel eens gezien. Het waren er echt veel! Daar houd ik niet zo van.' Blijkbaar is erg toen wat gebuert wat niet zo leuk voor haar was. en ze vroeg toen 'Ben ik de eerste draak die je ziet? Of weet je al veel over ze?' Kliennie glimlachte vriendelijke en zei 'Jij bent de eertse draak die zie en heb ontmoet ik heb alleen verhalen er over gehoord, en ander mensen er over horen praten maar ik weet bijna niks over draken.' even stopte hij en keek naar de grond hij schaamde zich een beetje, maar keek toen weer belangstellende naar de draak.

'Jij bent de eerste draak die ik zie, en heb ontmoet.' Dat was leuk! Dan konden ze zonder vooroordelen beginnen. Hij schaamde zich een beetje, leek het. 'Dat is toch helemaal niet raar, de meeste draken zijn nogal schuw.' antwoordde Firechild. 'Wil je iets weten over draken? Misschien kan ik antwoorden. En mag ik dan ook wat over tweebenen vragen?' Misschien kon deze jongen haar wat vertellen over die vreemde schepsels!

'Dat is toch helemaal niet raar, de meeste draken zijn nogal schuw.' Blijkbaar hadt ze door dat hij zich een beetje schaamde en vervolge zijn zin met 'Wil je iets weten over draken? Misschien kan ik antwoorden. En mag ik dan ook wat over tweebenen vragen?' kliennie hadt veel vragen voor haar en blijkbaar zij ook voor hem. kliennie knikte en zei 'Ja graag, Ik heb best veel vragen.' waar moest hij beginnen. Maar zei vriendelijk 'Wat wil je weten over ons.' en wachten geduldige op antwoord ondertussen was hij nog een stukje dichter bij gaan zitten hopelijk vond ze het niet erg. Mischien mocht hij haar wel aanraken maar ze hebben elkaar net ontmoet, dus die kans was wel heel klien maar hij wou graag weten hoe een drakenhuid aanvoelde. Hij hadt gehoord dat het een beetje voelde als een slangenhuid.

'Ja graag, ik heb best veel vragen.' Kliennie wist duidelijk niet waar hij wilde beginnen. 'Wat wil je weten over ons?' Hij schoof iets dichterbij, wat Firechild helemaal niet erg maar juist gezellig vond. 'Uhm.. nou, ik heb gehoord dat jullie dingen niet zelf maken, maar juist van anderen, en dat iedereen iets maakt waar hij goed in is. En hoe leven jullie? Ik snap niets van de rare bouwseltjes! Wat wil jij vragen?' besloot Firechild.

'Uhm.. nou, ik heb gehoord dat jullie dingen niet zelf maken, maar juist van anderen, en dat iedereen iets maakt waar hij goed in is. En hoe leven jullie? Ik snap niets van de rare bouwseltjes! Wat wil jij vragen?' Zei Firechild Kliennie moets even denkne over die vraag hij snapte niet precies wat ze bedoelde met ik snap niets van de rare bouwseltjes, Mischien dat ze het kasteel bedoelde of de huizen zelf. En zei''Ja iedereen maakt eits waar hij goed in is dat is je beroep bij ons en daar verdien je geld mee soms ruilen we ook dingen bijv eten voor pijlen als we niet genoeg geld hebben of je elkaar goedt kent en vertrouwd. Maar met geld kunnen we eten kopen en ander dingen en somming maken geen dingen nee die houden bijv schapen of zijn visser en die verkopen dan de vissen die ze vange of de schapen wol zodat andere er weer kleren van kunnen maken. En jagers zoals ik verkopen de dieren die we vangen voor geld.' even stopte hij en keek of ze hadt allemaal hadt begrijpen en voreg toen 'Wat bedoel je precies met die rare bouwseltjes?.' en zat te bedenken wat hij zou vragen en vroeg 'Hoe leven draken waar jagen jullie vooral veel op.' je kon de belangstelling in zijn stem horen.

Kliennie begon het uit te leggen, en Firechild luisterde geïnteresseerd. Hij kon het goed uitleggen, en alles werd haar al veel duidelijker. Toen keek Kliennie naar haar. 'Wat bedoel je precies met die rare bouwseltjes?' 'Die vierkante blokjes, met daken van stro, en er zitten pijpen op waar rook uit komt. Er staan er heel veel in het dorp, en er zijn altijd mensen of dieren bij in de buurt, en 's nachts zit iedereen in zo'n ding.' legde Firechild uit, erg benieuwd naar wat het was. De mensen bij het dorp dat bij haar grot in de buurt had gelegen hadden ook van die bouwsels. Toen vroeg Kliennie wat. 'Hoe leven draken, waar jagen jullie vooral op?' Firechild dacht even na. 'Draken leven in grotten, soms alleen, soms met twee partners en misschien kinderen. Er zijn ook grottenstelsels waar draken bij elkaar leven in groepen, zoals de Magic Dreams en de Night Warriors. Er zijn ook draken die onder water leven, en draken die bij vulkanen leven, in bossen... overal eigenlijk. Ik leef bij de geisers. We jagen vooral op herten en ander wild, maar bijna nooit op mensen. Ik eet ook wel eens groenvoer, maar we zijn grotendeels carnivoren. Als we iets nodig hebben maken we het zelf, hoewel we gewoon kunnen overleven met wat we vanaf de geboorte al hebben.' Kliennie was erg geïnteresseerd. 'Snap je het nog?' lachte Firechild. De jongen had net ook de indruk gemaakt dat hij wilde weten hoe een drakenvel voelde, hij had zo naar haar gestaard. 'Zei je dat ik de eerste draak was die je van dichtbij had gezien? Weet je hoe schubben voelen?' vroeg ze.

Firechild Luisterden geinteresseerd en ze legde uit wat ze bdoelde 'Die vierkante blokjes, met daken van stro, en er zitten pijpen op waar rook uit komt. Er staan er heel veel in het dorp, en er zijn altijd mensen of dieren bij in de buurt, en 's nachts zit iedereen in zo'n ding.' kliennie zei 'O.. je bedoelt de schoorstenen.' en er kwam een Glimlach toen vertelde ze iets over draken wat erg intersant was 'Draken leven in grotten, soms alleen, soms met twee partners en misschien kinderen. Er zijn ook grottenstelsels waar draken bij elkaar leven in groepen, zoals de Magic Dreams en de Night Warriors. Er zijn ook draken die onder water leven, en draken die bij vulkanen leven, in bossen... overal eigenlijk. Ik leef bij de geisers. We jagen vooral op herten en ander wild, maar bijna nooit op mensen. Ik eet ook wel eens groenvoer, maar we zijn grotendeels carnivoren. Als we iets nodig hebben maken we het zelf, hoewel we gewoon kunnen overleven met wat we vanaf de geboorte al hebben.' ze legde het goed uit en klienne knikte toen ze vroeg of hij het nog kon volgen dus draken kunnen ook dingen maken en ze vervlgde haar zin met 'Zei je dat ik de eerste draak was die je van dichtbij had gezien?' Kliennie hadt geen idee hoe een draken schub aan voelde en knikte en zei ' Ja dat klopt ik heb nog nooit een draak gezien.' en ze vroeg toen 'Weet je hoe schubben voelen?' kliennie knikte een beetje verlegen van nee, blijkbaar kan ze gedachten of aanvoellen hoe mensen zich voelen. Dat vond hij een beetje beangstigde. en vroeg toe 'Hebbe julie ook specaile krachten?, behalve naast het spugen van vuur?'

De jongen knikte toen ze vroeg of hij het snapte. 'Hebben jullie ook speciale krachten, behalve het spugen van vuur?' vroeg hij. Firechild dacht even na, hoe moest ze dat zeggen? 'Ja, iedere draak heeft één of meer krachten, bijvoorbeeld, ik ken iemand die schaduwen stuurt. Sommigen hebben bepaalde eigenschappen, of gewoon krachten. Een andere heel oude draak spuwde ook ijsvuur enzo. Ik kan gevoelens en gedachten van mensen en dieren aanvoelen, maar geen gedachten lezen hoor. Ik kan ook goed tegen warmte, mijn ouders waren vulkaandraken.' Het maakte Kliennie een beetje angstig blijkbaar, dus schakelde ze over. 'Wil je schubben voelen?'

'Ja, iedere draak heeft één of meer krachten, bijvoorbeeld, ik ken iemand die schaduwen stuurt. Sommigen hebben bepaalde eigenschappen, of gewoon krachten. Een andere heel oude draak spuwde ook ijsvuur enzo. Ik kan gevoelens en gedachten van mensen en dieren aanvoelen, maar geen gedachten lezen hoor. Ik kan ook goed tegen warmte, mijn ouders waren vulkaandraken.' kliennie probeerde even in te denken hoe dat er uit moest zien Ijsvuur en vroeg zicht toen af hoe haar ouders waren maar zou er nog even niet naar vragen. Hij wou eerts Firechild better leren kennen, Kliennie knikte instemmend en toen vroeg ze 'Wil je schubben voelen?' kliennie knikte en tilde voorzichting zijn hand op en ging er rustige mee naar het hoofd van de draak. toen hij bij de neus van de draak was legde hij zijn hand voorzicthting op de neus maar het voelde niet echt als slangehuid het voelde veel dikker en krachtiger. Hij bekeek de draak nog eens goed, en vroeg toen 'Wil je nog iets vragen over ons mensen?.'
Nog steeds lag zijn hand op de neus van de draak en wrijf er zacjtes mee op en neer. en keek vriendelijk in de ogen van de draak en wachten geduldig op antwoord.

Kliennie tilde zijn hand aarzelend op en legde die op haar neus. Firechild glimlachte, het voelde grappig, maar niet onaangenaam. Hij deed het ook voorzichtig. Hij keek haar vriendelijk aan. 'Wil je nog iets vragen over ons mensen?' Ze dacht na. 'Ja. Hebben jullie ook krachten ofzo? Of allemaal een beetje hetzelfde? Ik vind mensen af en toe maar vreemd. Ze jaagden vroeger altijd op mij en mijn ouders.' vertelde ze. Kliennies hand was gelukkig niet zweterig, daar had ze zo'n hekel aan. 'Wel leuk dat ik je tegenkom hier, midden in het bos! Het is echt iets voor mij om uit de struiken te vallen,' giegelde Firechild. 'Wil je nog iets vragen?'

'Ja. Hebben jullie ook krachten ofzo? Of allemaal een beetje hetzelfde? Ik vind mensen af en toe maar vreemd. Ze jaagden vroeger altijd op mij en mijn ouders.' dat vond kliennie naar om te horen waarom zulke wezens pijn doen en zei met een glimlach 'Nee we hebben geen krachten, zo wel gaaf zijn.' toen vervolgde ze haar zin met 'Wel leuk dat ik je tegenkom hier, midden in het bos! Het is echt iets voor mij om uit de struiken te vallen,' giegelde Firechild en klienne moest ook lachen en bedacht een nieuwe vraag maar toen hij hem wou stellen begon zijn maag te knorren en zag dat het al aardige donker was en zei toen beschaamde 'Sorry maar ik kan niet alleen op een appel leven.' En glimlachte toen naar de draak mischien mocht hij wel mee naar haar schuilplaats.

Kliennie lachte mee na haar opmerking. Hij leek even wat te willen vragen, maar toen keek hij even naar de zon. Firechild volgde zijn blik. Daarna keek Kliennie ietwat beschaamd naar haar terug. 'Sorry, maar ik kan niet leven op een appel.' Ze glimlachte, ze begreep hem wel, maar ze had zelf geen honger; ze had deze middag nog gegeten. En net als krokodillen konden draken er een paar dagen tegenaan met een flinke prooi op. Het was al bijna donker, en ze waren redelijk diep in het bos. Als ze hem naar het dorp zou sturen zou Kliennie kunnen verdwalen, of opgegeten worden door iets. Als ze hem terug zou brengen naar het dorp, zouden de dorpelingen zich een ongeluk schrikken en zou hij misschien wel als duivels gezien worden, vooral met een rode draak. Als ze hem hier achterliet zou het nooit goedkomen. Natuurlijk! Daar had Firechild nog niet aan gedacht; hij kon mee naar haar grot. Ze konden vliegen, en zij had nog wel wat eten. Het was er lekker warm, en hij kon er overnachten. Ze hoopte dat hij haar niets aan zou doen als ze sliep, maar hij was zo aardig voor haar geweest! Het viel haar op dat ze een tijd gezwegen had en dat Kliennie haar aankeek. 'Zeg, Kliennie? Wil je mee naar mijn thuis?' vroeg ze met een lach. 'Het is niet zo ver,' en als bevestiging sloeg ze haar vleugels uit. In het afnemende zonlicht leek zelfs de kleine draak groter en ouder. Haar kleur was van felrood naar donkerrood vervaagt, maar dat deed geen afbreuk aan het beeld van een wezen met uitgespreide vleugels. Firechild keek hem aanmoedigend aan. Dit zou de eerste keer in zeven jaren zijn dat ze niet alleen in haar grot lag.

na zijn op merking veil er even een stilte ne firechild was in gedachten verzonken waar zo ze aan denken. Net toen hij op wou staan en afscheid wou nemen en terug naar het drop gaan zei ze 'Zeg, Kliennie? Wil je mee naar mijn thuis?' vroeg ze met een lach. 'Het is niet zo ver,' en als bevestiging sloeg ze haar vleugels uit, er kwam een grote grijns op zijn gezicht en voelde zich vereerd. firechild keek hem aanmoedigend aan. kliennie zei opgewonde 'dat lijk me leuk en een eer.' hij pakte snel zijn spullen en klom voorzichting op de rug van de draak. in het afnemende zonlicht leek ze wel donkerrood in plaaats van felrood even kijk hij waar hij zich kon vastpakken maar zag niks en slaate een zuchtje net toen ze opsteeg sloeg kliennie snel zijn armen om de nek van de draak, en keek naar benden en genoot van het uitzicht.

Kliennie keek blij. Firechild voelde zich ook gelukkig. 'Dat lijkt me leuk, en een eer!' Snel grabbelde hij zijn spullen bijeen en klom op haar rug. Jammer genoeg voor hem moesten Firechild's stekels nog groeien; ze waren er simpelweg nog niet. Maar het leek hem niet te deren. Dus klapte ze een paar keer met haar vleugels en steeg op. Kliennie sloeg zijn armen stevig om haar nek. Na een tijdje leek hij zich te ontspannen. Firechild's slag was rustig en gelijkmatig. De geisers waren vlakbij, dus vloog ze zo langzaam mogelijk om hem van het uitzicht te laten genieten. Uiteindelijk zag ze haar grot, en de vertrouwde omgeving. Hier was ze veilig. Hier was ze thuis.
Haar vleugels sloegen steeds langzamer, en met een plof kwam ze neer op de grond. 'Dat moet ik nog oefenen.' lachte ze vrolijk. Daarna liepen ze naar haar grot. 'Hier is het dan!'

(Zullen we een nieuwe topic aanmaken bij de geisers?)