Me Krachten ontdekken

Rake kon nou al goed vliegen en had een aardige spier massa voor een draak van 2 maanden hij was ook erg trots op zich zelf. Hij was de dag in de tempel nog steeds niet vergeten het gesprek met zijn moeder was fijn en had hem goed geholpen. Hij was er trots op om de zoon van de leider van de N.W te zijn, veel draken zouden vast jaloers zijn op hem en zijn ander broers en zus. De volgende keer zou hij die jongen te grazen nemen en daarna naar zijn moeder brengen. Daar zal ze vast blij mee zijn wat zou ze dan met hem doen. Misschien opeten of langzaam martelen en dan pas doden. Rake grinnikte om die gedachte. En vloog met soepele en snelle vleugel slagen verder, vliegen kon hij nou wel het werd eens tijd om te oefen en om zijn krachten te ontdekken. Maar dan had misschien wel een beetje hulp nodige maar van wie. Het land gleed onderhem vandaan en Rake kon al zijn bestemming zien het kerkhof van de draken. Daar kon je goed trainen vond hij er waren zat botten en je had de schorpioen nog die er rond liepen hij had ze nog nooit gezien maar ze leken hem een perfecte doelwit om op te oefen. Rake maakte een paar krachtige loopings en zette daarna een landing in toen hij boven het kerkhof was. Met een snelle vaar schoot hij naar beneden en trok nog geen 2 meter van de grond op en susde net boven de grond. En deedt een hoop zand en stof opwaaien. Rake sloeg een paar keer met zijn vleugels om wat hoogte te maken. Het was om al vaker opgevallen dat hij totaal niet leek op zijn broers of zus die hadden vier poten en daarna nog vleugel. Hij had twee vleugels en twee krachtige poten. Er zaten twee klauwen vast aan zijn vleugels waarmee hij over de grond liep. Hij bewoog zich dan ook meer voort als hij liep als een soort vliermuis. Rake had ook meer de bouw er van, terwijl zijn moeder meer de bouw had van een soort velociraptor. Terwijl Rake wat hoogte won. Keek hij over de kerkhof hij zocht een goede plek om te trainen en naar zijn moeder te brullen. Rake zag een geschikte plek en minder wat vaart zodat hij netjes landen. Hij deed wat stof op waaiden toen hij zijn poten op de grond zetten. Rake keek rustige om zich heen en vond dit goed genoeg voor een training . Rake brulde luid naar leden van de N.W en naar zijn moeder. Zijn brul was oorverdoverde en kon je zeker over een groot gedeelte van DW horen. Zouden zijn broers en zusje al hun krachten ontdekte hebben. Dacht rake nieuwsgierige, Toen hij klaar was met zijn brul keek hij tevreden en rustige in de verte. Om een teken van zijn moeder of leden op te pikken. Rake wou nog eens graag weten wat voor krahten hij had tot nu toe had hij het alleen van spierkracht moeten hebben. Hopelijk kwammen ze snel zodat hij om advies kan vragen en voor een goede trainer. Ze wist vast wel een geschikte trainer voor hem, of had ze al iemand in haar hoofd, die Rake kon trainen. Of kwam de geschikte trianer nou naar hem toe.

Misery keek op. Hij liep op de grens van het NW gebied en hij kon de luide brul van zijn broer duidelijk horen. Snel klapte hij met zijn vleugels en schoot er vandoor. Misery was aardig snel en wilde nog altijd sneller kunnen. Zijn spierkracht was nog niet zo ver ontwikkeld als dat van Rake, maar hij was dan weer heel snel. Zo had iedereen zijn kwaliteiten. Met hoge snelheid sneed hij door de wolken richting het drakenkerkhof. Het landschap was donker, bijna net zo donker als in het NW-gebied. En Misery voelde zich daar heel erg in thuis. In dat donkere. Zijn vleugels hield hij strak naast zich om zo over de lucht te glijden en af en toe bij te slaan als hij weer naar beneden zakte of langzamer ging. Hij snoof de lucht van dode draken op, vermengd met de geur van zijn familie. Hier moest hij zijn. Langzaam begon hij af te bouwen op zijn snelheid en zakte naar beneden. Onder hem zag hij de overblijfselen van draken die hier lang geleden waren gestorven of hierheen waren gebracht nadat ze gestorven waren. Zijn poten raakten de grond en hij keek om zich heen. Hij zag Rake staan en liep naar hem toe, 'Hee, ik hoorde je brullen.' zei hij tegen hem en hij keek hem nieuwsgierig aan.

Rake keek tuurde de lucht af naar een teken van leven en of iemand op zijn brul af kwam. Rake zwaaide wat ongeduldige met zijn staart hij wou nou toch eens echt eens weten wat zijn krachten waren. Met de test was er niks gebeurt wat op zijn krachten wees. Dat vond Rake wel jammer. Rake hoorde vleugels slagen en langzaam drong de geur van zijn eigen familie zijn neus gaten binnen. Rake hoorde poten op de grond zetten en ging er van uit dat de draak die familie moest zijn geland is. Er was een ondeugende glimlach op zijn gezicht toen hij de stem van Misery hoorde en draaide zijn kop haar kant op. En liet zijn blik eens goed op Misery vallen ze was een stuk groter maar verde had ze nog steeds de zelfde paars kleur en zag er gevaarlijk en dreigend uit. Rake vond altijd dat ze een soort doodskop hoofd had wat een soort van beangstigen effect had . Rake was het wel gewend. Misery was een stuk sneller dan hem met vliegen maar Rake was al een stuk sterken en had meer spierkracht. ‘Heey, Misery. Dat klopt ik heb gebruld.’ Rake zag de nieuwsgierig blik van haar, zou Rake nog even wachten op meer leden. Of zou hij gewoon beginnen Rake wist nog niet of Misery al wat krachten had ontdekt. ‘Ik wou eens weten wat voor krachten ik heb, heb jij al een paar krachten bij je zelf ontdek?’ Vroeg rake meteen met een serieuze stem maar je kon duidelijk een nieuwsgierige ondertoon horen.

[Sorry, was het topic totaal vergeten in alle drukte..
Btw: Misery is een mannetje ]

Hij glimlachte toen Rake antwoordde. 'Heey Misery.' begroette hij hem. 'Ik wou eens weten wat voor krachten ik heb.' legde hij toen uit, 'Heb jij al een paar krachten bij jezelf ontdekt?'
Misery dacht even na, 'Ja, ik weet dit..' en hij vuurde een doorzichtige, rookachtige vlam op een stuk bot af. Het stuk verschroeide meteen door de grote hoeveelheid gif in zijn adem en er bleef een klein hoopje zwarte smurrie over. 'Best wel gaaf he? Het kan voor zover ik weer alles vernietigen, ik heb het alleen nog niet op grote, levende dingen uitgeprobeerd.' legde hij uit. 'En jij?' hij werd nu wel nieuwsgierig naar wat hij eigenlijk nog meer zou kunnen. Met sommige krachten zou hij misschien wel hulp nodig hebben. En hij werd ook nieuwsgierig naar wat Rake eigenlijk zou kunnen. Weer keek hij hem nieuwsgierig aan.

hehe sombra was dan toch het zusje :)

Zijn broer glimlachte toen Rake hem gegroette, En toen hij vroeg of zij al wat krachten had ontdekt. Moest ze even nadenken, Rake was er benieuw naar wat zijn broer voor krachten had en wat hij al ontdekt had. Misschien had hij ook nog niks ontdekt net zoals hem, met een nieuwsgirieg blik keek hij naar Misery en na een tijd gaf hij antwoord. En spuugde een rookachtige en doorzichtige vlam uit. dat richting een stuk bot ging. Het bot veranderde meteen in een hoopje zwarte smurrie en Rake knikte goedkeurend en was ook een beetje jaloers. 'Best wel gaaf he? Het kan voor zover ik weer alles vernietigen, ik heb het alleen nog niet op grote, levende dingen uitgeprobeerd.' Zei zijn broer, Rake grinnikte en knikte dat was zeker een gave kracht. 'Gaaf, je kan zeker niet wachten om het op iets levende te testen die kracht.' Rake zag dat zijn broer nieuwsgierige was naar zijn krachten, jammer voor hem. Rake moest hem teleurstellen, hij had nog geen enkele kracht ontdek op zijn spierkracht na dan. 'Ik heb nog niks ontdekt of gevonden.' Zei Rake een beetje sombere, maar hij was ook de laatste die kon spreken van het nestje. Op Rhadamanath na dan die leek nog steeds geen woord te kunnen spreken. Of hij hield liever zijn mond, wat Rake niet erg vond.

Rake keek verwonderd naar hoe hij het bot in een hoopje smurrie veranderde. 'Gaaf, je kan zeker niet wachten om het op iets levends te testen, die kracht.' Misery grinnikte, 'Inderdaad.' een grijnsje lag op zijn gezicht. 'Ik heb nog niks ontdekt of gevonden.' zei Rake toen een beetje somber. Misery dacht na, Rake kon echt wel wat. Dat wist hij zeker. 'He, niet zo somber, je kan echt wel iets.' toen dacht hij na. Hoe zou hij zoiets kunnen ontdekken? Misery had zijn kracht ontdekt doordat hij alleen maar hoestte. Na wat oefenen kon hij het beheersen en kon hij het 'aan en uit' zetten, zodat hij niet elke keer van alles in een hoopje smurrie veranderde.
'Denk eens na,' zei hij uiteindelijk, 'is er je niet eens een keer iets opgevallen terwijl je gewoon met normale dingen bezig was? Iets wat op een kracht kan duiden?' hij keek Rake nieuwsgierig aan.

[Grr, ik weet niks meer..]

(Dan ga ik het eens proberen je insp te geven:P)

Sumu was gefacineerd een rare soort kever aan het achtervolgen. Sumu was sinds hij naar buiten mocht van zijn moeder zeer geintereseerd in alles om hem heen. Mar nu was hij bezig met een kever die een beetje rondscharellend bezig was en waarschijnlijk naar huis ging, Sumu had niet door dat het beestje naar het kerkhof ging. Toen de kever ergens onder de grond kroop en zo Sumu uit zijn consentratie werd gehaald zag hij dat op het kerhof was. Toen hoorde hij stemmen en herkende hij de geur van zijn twee broers. Sumu vond het weer eens tijd voor één van zijn grapjes. HIj werd onzichtbaar an kroop geruisloos achter Misery nadat hij eerst over een heuvel was geslopen. Toen wriemelde hij zich voorzichtig onder de botten en stof zodat Rake het niet zou zien. Daarna begon hij heel spookerig te praten: 'Woehoehoe, wees bevreesd voor mijhijhij! Ik ben de geest van Gerrabon: De Draak Met Duizenden Littekehens. Ik heb deze gemaakt met de klauwen van mijn slachtoffers nadat ik ze er één voor één heb uitgerukt en ze de keel doorgesnedehen!' Hij kon met moeite een grinnik binnenhouden.

[Jeeuj xD]

Misery keek een beetje verschrikt achter zich. De botten en het stof bewogen waarna er een spookachtige stem begon te praten: 'Woehoehoe, wees bevreesd voor mijhijhij! Ik ben de geest van Gerrabon: De Draak Met Duizenden Littekehens.' de stem had vaag iets weg van die van Sumu en hij begon zich af te vragen of hij niet gewoon een spelletje met hen speelde, 'Ik heb deze gemaakt met de klauwen van mijn slachtoffers nadat ik ze er één voor één heb uitgerukt en ze de keel doorgesnedehen!' hij keek een beetje verward naar Rake en toen weer naar de bewegende botten. Voorzichtig zette hij een stapje dichterbij en snoof. Jahoor, hij rook Sumu. Maar waar was hij? Zoekend keek hij om zich heen. Langzaam zette hij weer een stapje vooruit. 'Sumu, we weten dat jij het bent,' riep hij, 'Kom maar tevoorschijn.' en hij verwachtte dat hij ergens achter vandaan zou komen, of zoiets. Maar er gebeurde niets. 'Oh, kom op Sumu,' riep hij weer 'ik kan je ruiken!' zijn geur was heel sterk nu. Vreemd, het rook alsof hij heel dichtbij was, maar hijzelf was nergens te bekennen.

Met een glimlach keek hij naar Misery die grinnikte en zei. 'Inderdaad.' Er was een grijnsje op zijn gezicht te zien. Misery leek na te denken na zijn woorden en wat sombere staarde hij naar de grond. 'Denk eens na,' klonk er vanuit Miserys mond, die vervolgde. 'Is er je niet eens een keer iets opgevallen terwijl je gewoon met normale dingen bezig was? Iets wat op een kracht kan duiden?' Hoorde Rake zijn broer zeggen, Rake knikte even en dacht diep na er moest toch iets zijn.
Rake keek verschrikt op toen hij een stem hoorde die spookachtige klonk. En keek de richting op waar de stem vandaan kwam. 'Woehoehoe, wees bevreesd voor mijhijhij! Ik ben de geest van Gerrabon: De Draak Met Duizenden Littekenens.’ Klonk die stem die veel weg had van Sumu, Rake keek met een vragende blik naar Misery een blik die zie. Is dat niet gewoon Sumu. Zijn broer keek wat verward naar hem en Rake liep naar de plek toe en snoof de geur van Sumu op. Misery ruikte het ook en riep al. 'Sumu, we weten dat jij het bent,' Riep Misery. 'Kom maar tevoorschijn.' Met een nieuwsgierige blik keek Rake rond om zo Sumu op te sporen, Rake had verwacht dat ze ergens achter van dan kwam. Maar ze was nergens te bekenden. Rake keek vragend naar Misery en dacht, Oke wat is dit voor grap. 'Oh, kom op Sumu. Kom maar tevoorschijn.' Hoorde hij Misery zeggen, Sumus geur was zo sterk dat Rake zou zeggen dat hij voor haar moet staan. Maar hij stond niet voor hem, Sumu was nergens te bekeken Rake begon dit toch wel een beetje eng en raar te vinden. En keek naar Misery om zijn reactie te zien. hij begreep er ook weinig van. ‘Sumu, kom nou. We weten dat je in de buurt ben.’

psst Sumu is je tweede broer Smbra is je zussie

Sumu kwam onder zijn hoopje stof vandaan toen Misery zei dat hij gezien was. Rake kwam er ook bij staan en ze begonnen erover dat ze hem niet konden zien maar wel wisten dat hij er was. Sumu zei toen 'Oooh, gaan jullie dat grapje doen: het Mijn-broer-of-zus-is-plots-weg-actje.' Die is zo niet meer grappig.' hij wist namelijk zelf niet dat hij onzichtbaar was. Sumu liep snel om Rake heen om hem een beetje terug te plagen, hij sprong op Rake's rug net op de plaat waar hij met zijn vleermuisarmen niet bij kon en greep zich vast.

Verdoorie inspi waar blijf je.

'Oooh, gaan jullie dat grapje doen: het Mijn-broer-of-zus-is-plots-weg-actje.' Rake keek op toen de stem van zijn broer weer klonk. Rake grinnikte er om en zei met een plagerige stem. ‘Ja dat klop Sumu.’ Rake keek rustige rond om te zien waar zijn broer was en wierp even een vragende blik op zijn andere broer. 'Die is zo niet meer grappig.' Zei de stem van Sumu weer, die nou achter hem klonk. Rake voelde eens een zwaar lichaam op zijn rug landen. Rake schrok er van en draaide met een ruk zijn nek om. En probeerde het van zich af te halen. Hij kon er niet bij met zijn armen, maar zag ook niks. Rake schrok zich zo er van dat hij er een stuk van naar voren was geschoten en bijna tegen Misery opbotste. Wie of wat was dat, de geur van Sumu was nou wel erg dichtbij en meteen geschrokken stem zei Rake. ‘Sumu, ga van me af.’ Rake schudde nog eens wild heen en weer.