Zoeken naar planten en verkennen van het moeras

Faren had een klein werpmes in zijn hand en zocht de waterplanten in het moeras af voor de goede bloemen die giftige en een verlamde werking hadden op dieren en mensen. Faren was nog maar 16 maar wist al veel van planten en het maken van verschilden soorten vergif en slaapmiddelen. Maar hij was dan ook geen gewonen jongen met een normale verleden, hij had al veel mee gemaakt die de meeste kinderen nooit zouden en hoefde te doen. Maar hier werd hij al aardige op de proef gesteld geholpen door een draak hij had afgeblaft door een vrouw die hij niet eens kent. Faren haalde zijn schouders op en liep voorzichtig door en af en toe veil zijn blik op willekeurige planten en bloemen. Met zijn mesje sneed hij voorzichtige de bloemen en bladeren van bepaalde planten af. Je moest wel voorzichtige zijn sommige planten konden wel eens een soort gas laten ontsnappen uit hun bladeren waardoor je tijdelijk verlamt raakte en die gas had hij juist nodige. En je moest ook uitkijken voor het drijfzand of je moest de paden goed kennen. Dat Faren helaas nog niet wist daarom gooide hij stenen die hij onderweg vond af en toe wel eens voor hem om te kijken of het een harde pad was en geen drijfzand. Alles ging nog goed en hij had de meeste plantenbladeren en bloemen die hij nodige had om dalijk zijn spullen te maken. Hij hoorde ineens vleugel slagen boven zich en Faren zuchten even hij had gehoopt even alleen te zijn hij had de afgelopen twee dagen genoeg gezelschap gehad. Toch vroeg hij zich af met wie hij nou te maken kreeg en wat voor een draak. Met een kille blik keek hij naar boven en wachten tot de draak zich liet zien. De zon scheen fel en Faren hield zijn hand voor zijn ogen zodat hij niet verblind werd door de zon.

Hij was gewond maar de pijl die de wond veroorzaakt had was al weg. Het bloed was al gestold maar de wond was er nog en belastte hem erg bij het vliegen omdat de wond precies tussen zijn vleugels zat. Hij moest nu ergens landen. Het ergste was nu wel dat hij boven het moeras vloog: Hier kon hij moeilijk landen en hij wist niet waar het drijfzand was. Hij hoopte op goed geluk en landde een beetje onhandiger dan normaal. De grond leek stevig al stond hij wel in een laag water. Hij snoof en vauwde zijn vleugels. De modder maakte een zuigend geluid toen hij zijn poot optrok om het water uit te lopen. Iedere stap was moeilijk maar mogelijk. Eemaal op het vast land ging hij op zoek naar een plaats om te rusten. Hij vond een soort van open plek. Zodra hij een stap op het onbegroeide stuk land hoorde hij een vreemd geluid. Hij voelde meteen dat zijn poot vast zat. Hij begon meteen aan zijn poot te trekken tot er een luide *PLOP* klonk. Hij schudde de modder van zijn poot en liep een stuk terug. Toen hij een veiligere plek vond ging hij liggen. Hij zuchtte en begon de wond tussen zijn vleugels te likken. Hij kon er nog maar net bij als hij zijn tong uitstak. Plots klonk er het geluid van een brekende tak. Met een ruk keek hij op. Zijn ijsblauwe ogen gingen over de struiken en langs het hoge olifantsgras. Iets of iemand besloop hem en het beviel hem niet! Hij gromde zachtjes en dreigend om zijn belager te waarschuwen. Hij had geen iedee vanwaar het geluid was gekomen.

(Je mág Sinder temmen - het hoeft niet - maar dat moet wel met brute kracht. Als hij merkt dat je het waard bent geeft hij toe)

Faren had de draak zien een eind verder zien landen, snel borg hij zijn planten die hij had verzamelde op en deed zijn mesje bij de andere werpmesjes en ging achter de draak aan die hij nog net kon zien tussen de bomen en water planten. De draak liep wat onhandige en Faren hoorde telkens een duidelijk plop geluid telkens als de draak een stap verder zetten. Er was een valse glimlach op zijn gezicht, de draak wist dus duidelijk niet waar de paden zaten. Faren evenmin maar hij kreeg het al een beetje door. Langzaam liep hij dichterbij en hield de draak goed in de gaten, met een verrassingsaanval kon hij hem wel hebben. Dat hoopte Faren temminste, de draak schudde zijn poot uit en ging op een open vlek liggen. Faren hoorde de draak duidelijk zuchten en die begon zijn wond tussen zijn vleugels schoon te likken. Faren deed weer een stap naar voren en lette even niet op en stapte zelf ook in een stukje drijfzand. Snel greep hij een tak en probeerde zijn voet er uit te trekken zonder er verder zelf in te zakken. De tak brak af en Faren zakte verder in de drijfzand, hij kon nog net een hulpkreet binnen houden. De draak had duidelijk de afgebroken tak gehoord, de draak grommde zachtjes maar dreigend. Faren vond een sterker en beter tak en trok met veel moeite zijn voet er uit er was een duidelijke plop geluid te horen. Faren zuchtte van opluchting, hij hoefde nou niet meer voorzichtig te zijn. En kwam tussen de bosjes vandaan met zijn handen bij zijn twee katansa voor het geval de draak aan viel en blijf roerloos voor de draak staan afwachten op zijn reactie. De draak had een witten nek en onderbuik en was van boven zwart en Faren vond dat zijn kop iets weg had van een soort vogel kop.

Hij kneep zijn ogen tot spleetjes toen hij de temmer zag. Deze stond met zijn getrokken wapens tegenover hem. Hij gromde harder en ging staan waarbij hij zijn kaken op elkaar moest klemmen om de pijn te kunnen verbijten. Hij zette de kammen op zijn nek en staart overijnd en liet zijn tanden zien terwijl hij zijn dreigende gegrom aan liet houden. Sinder sprak de taal van de mensen niet. Hij had erg slechte ervaring met mensen zowel kinderen als volwassen mannen. Hij was het vertrouwen in hen geheel kwijt. Het was op 't moment voor hem onmogelijk nog lange afstanden de vliegen. Zelfs een korte afstand was pijnlijk maar Sinder was geen mietje en zou vechten tot zijn laatste adem zou uitblazen als het moest. De temmer leek een soort ninja. Het type dat zakkenrolt, een tasjesdief. Hij opende zijn bek wijder en er verscheen een zwarte bal tussen zijn kaken. Het ding bleef klein maar was duidelijk in beweging tussen zijn kaken. Het was een dreigement en een waarschuwing. Hij was niet zo agressief dat hij alles dat hem lastigviel of een bedreiging voor hem vormde af zou maken. Maar op dit moment kon hij niet vluchten; Sinder was geen harde loper. Mensen konden hem wel bijhouden. Hij hief zijn kop zodat hij zeker een meter boven de jongen uitstak en tot drie meter hoog was. Sinder was geen grote draak vergeleken met andere draken maar hij was niet zwak en kon een volwassen man op zijn rug dragen tijdens het vliegen, hoewel dat op dit moment moeilijk zou ziijn.

Faren keek naar de draak die meteen op stond en begon te grommen en zich groot en dreigend maakte. Faren zag hoe de draak op zijn tanden leek te beten door de wond tussen zijn vleugels. Maar dat maakte draken niet minder gevaarlijke, Faren deed zijn wapens weg om wat minder dreigend over te komen, maar hij hield de draak goed in de gaten en ging een paar meter voor hem zitten niet van plan wat te zeggen of iets te doen. Faren had veel respect voor draken alleen liet hij het soms niet zien. Maar voor andere medemensen was hij vrijwel respect loos er was te veel gebeurd waardoor Faren het respect voor andere mensen had verloren , Waardoor hij lomp en onbeleefd over komt. Maar bij de meeste draken was dat anders die waren machtige en groot, iets wat mensen nooit echt kunnen hebben. Faren schudde zijn hoofd en wachten rustige af op wat de draak ging doen, de draak leek zich erg bedreigd te voelen. Met zijn aankomst en aanwezigheid, Faren vroeg zich af waarom. De draak was niet erg groot maar stak toch zo drie meter boven hem uit en zag er gezond en sterk uit, op de wond na.

De temmer deed zijn wapens weg en ging zitten. Sinder stopte met grommen en hield zijn kop scheef. Hij keek een beetje vragend naar de temmer maar behield zijn dreigende houding. Ondanks dat de temmer zichzelf uiterst kwetsbaar gemaakt had door zijn wapens weg te doen en te gaan zitten vertrouwde hij hem niet. Als een klein meisje zijn vertrouwen kon misbruiken kon deze temmer dat zeker! Hij kneep zijn ijsblauwe ogen tot spleetjes en nam de temmer goed op. Wie was dit vreemde mens? Hij was in tweestrijd met nieuwschierigheid en haat. Hij wist dat mensen de taal die hij sprak niet konden verstaan en daarom zei hij niets. Een beetje twijfelend tilde hij een poot op maar zette hem weer terug toen de pijn door zijn spieren schoot. Hij siste kelig maar deed verder niets, afwachtend keek hij naar de temmer. Deze zat daar maar. Wat was zijn bedoeling?