Uitzicht in het moeras...

Diep onderin deze giftige drappen was ze ooit uitgebroed, ze was bij een van de giftigste bronnen in het duistere moeras. Giftige dampen hingen tot boven de bomen en versprijdden een geur die alleen draken als zij zou kunnen verdragen. Haar gifgroene ogen leken op te lichten. Met rustige passen liep ze langs de put, haar vleugels tegen haar lichaam gevauwen.
De giftige bron lag een eind ahter haar maar de geuren die deze uitscheidde waren nog wel te ruiken. Ze liep over een behoorlijk dikke boomstam die over een greppel lag, de stam was bedekt met mos en in de greppel lag stilstand water. Er waren geen muggen, de stank en giftige dampen hielden ze goed weg. Toxic ging zitten, ze was niet zo groot: Net groot genoeg om een mens met gemak te kunen dragen. Haar vleugels waren ontspannen en wat gespreid. Voor haar liep de greppel naar de rand van het moeras. Vanaf hier zou ze de maan moeten kunnen zien maar de dampen en wolken vervaagde het licht en de sterren werden onzichtbaar.
Ze verwachtte niet dat iemand haar hier zou storen, toch gebeurde het.

Azazeal was een hele lange tijd uit het gebied verdwenen en was nu al een hele tijd om zoek naar Toxic. Hij had haar in de steek gelaten en dat zou hij zich zelf nooit vergeven. Hij ging naar de eerste plek waar hij toxic verwachte en dat was bij de giftige putten in het duistere moeras. Een zwarte gedaante gleed door de mist in de lucht en alleen fel rode ogen kon je zien. In de verte zag Azazeal Toxic aan de kant van een grepel staan. Hij vloog naar Toxic toe en voelde de giftige gassen in zijn neus binnen dringen. Even kneep hij zijn ogen dicht, maar daarna opende hij ze weer en ademde diep in. Hij lande een eindje van Toxic en keek haar aan. "Het spijt me." was het eerste dat deze grote zwarte draak kon uitbrengen. Hij keek in de ogen van Toxic die hem aankeken en hij Azazeal keek naar de grond. Hij voelde zich stom dat hij zonder Toxic vaarwel te zeggen naar zijn vorige koninkrijk was gegaan, en dat gewoon om niets. Hij keek Toxic weer even aan en zijn gedachten gingen naar de korte tijd die ze daarvoor samen hadden. Azazeal, een grote draak die met de leidster van een onder groep van de shadlws was. Hij glimlachte. Althans verdween die glimlach al snel omdat waarschijnlijk nu alles veel anders was geworden voor Toxic en Azazeal.

Een stem verbrak de stilte, ookal was het niet zo stil: Het geluid van klappende bellen en het vrijkomen van giftige dampen en gassen nam iets weg van de nachtelijke rust. Toxic keek om, haar blik verzachtte toen ze haar partner zag. Dat was nog wel de laatste draak die ze verwachtte. Hij boon zijn excuses aan... Er viel een stilte, hoe onmogelijk het eerst had geleken. Ze kon niet boos op hem blijven, hij had toch zeker wel een rede? Uiteindelijk verbrak ze de stilte met de enige woorden die ze loskreeg uit haar keel 'W... Waar was je?'

Azazeal deed een paar stappen dichter. "Ik was naar men oude koninkrijk. Ik had bericht gekregen dat mijn broer nog leefde, maar het was een val. Ik werd aangevallen door andere draken, eens vrienden van mij, maar ze hebben me veraden. Ik haat ze allemaal. Ik ben kunnen ontsnappen maar ik heb snel een nieuwe groep nodig. Anders gaat er een temmer komen die me gaat willen temmen en gaat die temmer erge dingen aanrichten met mij. Hij is meedogenloos sterk." Azazeal zweeg even. "Ik had je eerst iets moeten zeggen, voor ik vertrok, maar ik dacht dat hoe sneller ik vertrok hoe meer kans ik had mijn broer te redden." Azazeal keek bedroefd nar de grond. "Sorry!" zei hij nogmaals.

Haar neus raakte zachtjes de snuit van Azazeal "Mijn groep groeit, de Nightwarriors worden sterker" fluisterde ze "Azazeal, ik hou van je..." ze praatte zacht maar hoorbaar "Zeg het in het vervolg, als je gaat" ze bracht haar kop naar achteren en keek haar partner aan "Als je wil, kun je ze samen met mij leiden" haar gifgroene ogen keken Azazeal aan, dit was serieus "ik moet je kunnen vertrouwen" zei ze zacht. Giftige dampen en dergelijken leken hen te omzeilen en rustig om hen heen te cirkelen zonder Azazeal te verstikken, Toxic was immers imun...

Azazeal voelde de snuit van Toxic en glimlachte. "Ik hou ook van jou. De volgende keer als er iets gebeurd laat ik het je meteen weten." Azazeal legde zijn kop even op Toxic haar schouder en luisterde naar wat ze zei over de Night Warriors. "Dat aanbod neem ik graag aan, en ik beloof je dat je me kan vertrouwen." zei Azazeal oprecht. Azazeal keek in de gifgroene ogen van Toxic en voelde zich weer hopenloos verliefd. "Ik wil je nooit meer kwijt." zei hij zacht.

Toxic glimlachte, haar glimlach vloeide over in een vage grijns "Dringt het tot je door dat je nu heerst over alles wat in DW in schaduwen gehuld is?" vroeg ze. Ze keek naar de omgeving: Giftige dampen die om hen heen cirkelden, verotte bomen... Ze haalde diep adem en zuchtte, soms was het zwaar machtig te zijn. (XD) Haar staart krulde om de boomstam waar ze op zaten. Ze sloot haar ogen en voelde de aanwezigheid van Azazeal dicht bij haar.

Azazeal keek haar aan. "Ik denk nog van niet. Maar het zal nog wel tot me doordringen." glimlachte hij. Hij gaf Toxic een soort kus toen ze op de boomstam zaten. Hij dacht na en besefte het plots. Een grijns verscheen op zijn gezicht en Azazeal lachte even. "Ik denk dat het door begint te dringen." zei hij doog. Hij keek naar Toxic. Hij en zijn partner zijn de leiders van de Night Warriors, de groep draken waar iedereen respect en angst voor toonde. Hij zag het a voor zich. "Ik hou van je schat." zei hij wel gemeend tegen haar en sloot zijn ogen even.

Toxic grinnikte en leunde tegen Azazeal aan, haar stekels ingeklapt uiteraard. Ze zuchtte en keek zijwaards naar haar partner en mede-leider "Je zult er wel voor moeten zorgen dat er geen goedzakken het gebied in komen" zei ze met een greins. Ze werd weer serieus "Wat denk jij over jongen?" vroeg ze hem. Ze keek hem aan met haar gifgroene ogen. In haar blik was duidelijk te zien dat ze het meende en dat ze een serieus antwoord wilde.

"Ik zal alles geven dat in me zit om ons gebied te beschermen. Ik zal men plicht goed doen." Azazeal keek Toxic ook serieus aan en knikte. Hij was even stil maar toen vroeg Toxic ineens wat hij van jongen vond. Azazeal keek Toxic even aan maar zag dt ze het meende. "Wel euhmmm... Daar heb ik eigenlijk nog nooit aangedacht, maar nu ik er over nadenk, zou ik dat wel zien zitten." zei hij dood serieus. Hij keek diep in de gifgroene ogen van zijn partner. Een partner waar iedereen respect voor toonde en een partner die uiterst dodelijk was, en daarbij ook nog eens de gewone partner die Azazeals hart had gestolen. Azazeal glimlacht en zette zich neer. "waarom? Hoe denk jij er over?"

Toxic had hier vaker over nagedacht maar toch was ze even stil toen hij vroeg hoe zij erover dacht. "Het is belangrijk dat ik opvolgers heb" zei ze. Voor Azazeal kon reageren ging ze veder "en... het is een stap in het partnerschap" ze duuwde haar snuit tegen die van Azazeal. Ze wou meer zeggen maar de woorden leken van haar tong te lopen zonder geluid. Er viel een stilte... Eentje die eeuwig leek te duren.

Azazeal knikte en voelde Toxics snuit tegen de zijne duwen. Daarna viel er een eeuwig durende stilte. Uiteindelijk verbrak Azazeal de stilte. "Wanneer zou je aan jongenwillen beginnen? Ik zie het in ieder geval al helemaal zitten." en hij keek haar aan. "Hoeveel jongen wil je trouwens." hij keek Toxic aan in haar ogen. Zelfs als ze haar ogen sloot, Leek het alsof ze hem toch nog kon zien. Azazeal wachtte op antwoord Van Toxic, en ondertussen dwaalde hij verder weg met zijn gedachten. Het ging over hem,!toxic en de kinderen. Hij zag het al allemaal voor hem. Plots schrok hij uit gedachten en hij keek rond. Er was iets of iemand dat hun in het oog hield. "Tox? We zijn niet alleen..."

Toxic glimlachte vaagjes "Ik zie het ook wel zitten... Als jij klaar bent ben ik dat ook" zei ze. Ze voelde een blik tussen haar schouderbladen. Ze siste zachtjes en keek 'sneeky' over haar schouder. Ze zag niets, alleen een tak die terug op zijn plek schoot, alsof er iets langs had gelopen. Ze snoof, de giftige gassen die om hen heen hadden gestroomt zakte wat in en vloog toen als een golf alle kanten op. Als een zachte bries baande de gassen zich tussen de bomen door. Toxic hield haar oren gespitst, ze verwachtte ieder moment het hoesten van het wezen dat hen besloop.

Azazeal volgde aandachtig wat er gebeurde en spitste zijn oren zodanig dat hij het allerkleinste geluid kon horen. Hij keek in de zelfde richting als toxic maar Azazeal voelde dat er iets niet klopte. Het was alsof hij wat er ging gebeuren. Zonder iets tegen Toxic te zeggen glipte hij naar een boom, de boom was een totaal andere kant op dan naar waar toxic keek maar toch, het voelde juist. Zonder enige waarschuwing brulde Azazeal luid en sloeg het boompje kapot. Achter het boompje zat een draak verstopt. "Is het leuk verstoppertje spelen?" vroeg Azazeal aan het draakje dat zijn vleugels voor zijn snuit hield. "Wel dan heb ik slecht nieuws voor je. Je bent gevonden." Azazeal gaf het draakje zo een klap dat het meteen bewusteloos was en voor de poten van Roxic terecht kwam. Hij sloeg een enkele keer met zijn vleugels en de giftige gassen verdwenen. Hoewel er al snel nieuwe hongen in de lucht door de giftige moerasen. Hij wiekte nog maals met zijn vleugels en in een vleugelslag was hij weer bij Toxic. Hij keek Toxic aan. "Zou hij aan het afluiteren zijn geweest? Een spion ofzo?" en hij porde ht draakje.

Toxic spiedde het gebied om haar heen af, iedere beweging trok haar aandacht meteen. Ook de beweging van Azazeal trok meteen haar aandacht. Ze keek toe hoe hij de draak betrapte. Het draakje was ogeveer de helft van haar grootte "Je vind het zeker leuk stelletjes te bespieden he?" vroeg ze het draakje neidig. Ze hapte naar de kop van het dier maar miste expres. Het draakje kromp ineen en bibberde over zijn hele lichaam "Nou?!"

Het draakje keek Toxic bang aan. "het spijt me. Ik kreeg de opdracht van een zekere Temmer om jullie te bespieden. In ruil daarvoor zou hij me een grote en machtige draak maken. Maar hij was niet echt geintereseerd in jou, eerder in die grote meneer daar." en het draakje knikte naar Azazeal. Azazeal keek het draakje niet begrijpend aan. "In mij? Waarom in mij?" Hij probeerde de locatie van de temmer te weten te komen maar vond niets. "Lieg je tegen ons?" vroeg Azazeal woedend en keek het kleine draakje aan. Het kleine draakje glimlachte vals. "Nee, ik Kiev niet..." zei het en stond recht. Het kleine draakje vloog razendsnel met zijn scherpw klauwen vooruit op Azazeal af. Azazeal zag het draakje al aankomen en sloeg het met een beweging weg. Het draakje smakte tegen een rots in viel dan in een hoopje op de grond. Het was op slag dood. Azazeal keek het draakje aan. "Spijtig, het was nog jong, het had mischien wel lekker vals kunnen worden. Het had het tenslotte in zich." hij snoof en draaide met zijn ogen. Hij stapte weer naar Toxic. "Waar waren we? Jongen? Met plezier." zei hij en stapte dicht tegen Toxic aan en legde zijn kop op haar schouders.

Toxic haalde uit om het draakje te onderscheppen maar Azazeal was haar voor. Ze wierp een blik op het kleine draakje "Onderkruipsel" siste ze terwijl Azazeal tegen haar aan ging zitten. Ze was niet helemaal gerustgesteld zeker niet toen het draakje zei dat hij een temmer had die iets over Azazeal wilde weten. Dat kon haar ook in gevaar brengen: Ze zou als gijzelaar (is daar een vrouwlijke vorm van?) gebruikt kunnen worden... De stekels op haar rug lagen weer omlaag, ze liet haar kop tegen Azazeal rustte "Ik ben nog niet helemaal gerustgesteld hierover: Waarom wil die temmer meer over jou weten?" mompelde ze zachtjes maar hoorbaar tegen Azazeal.

(Euhhm Gijzelaarster? Ik weet het niet lol)

Azazeal bleef echter zeer kalm onder al het gebeuren. "Ik denk niet dat er een temmer is dat mij voor iets nodig heeft..." Hij dacht even na. "En moest het wel zo zijn... Hij krijgt me niet te pakken." en Azazeal glimlachte geruststellend naar Toxic. "Moest er ooit iets met je gebeuren... Ik kom je halen, ik zorg er persoonlijk voor dat alles goed met je komt. Ik hou van je Toxic." en hij staarde in haar ogen. Hij gaf haar even een kopje en schudde de gedachte over het draakje en een temmer weg. Er zou niets gebeuren, toch?

(Hha mischien kunnen we zo een verhaallijn maken xD)

Toxic glimlachte dromerig en leunde tegen Azazeal aan "En nu?" vroeg ze droog. Ze staarde naar het lege gebied om hen heen en krulde haar staart opnieuw om de grote stam waarop ze zaten. De lege greppel beneden hem vulde zich met een klein stroompje water van een regenbui vederop. Er verschenen flarden mist om hen heen maar er vormde zich geen dikke mist. Ze haalde eens diep adem en dacht na, over rangen en de leden van de NW, over het gebied en over Azazeal.

"En nu wat?" vroeg Azazeal serieus aan Toxic. Het drong dat hem door dat hij zelf ook niet goed wist hoe het nu verder moest. "We negeren het draakje gewoon. Het is waarschijnlijk een of ander jong draakje van de goedzakjes dat met ons probeerde te sollen." Azazeal keek naar Toxic en legde zijn kop op haar stevige schouders. Azazeals gedachten gingen vluchtig door zijn hoofd. Hij probeerde helder te denken maar om de een of andere reden lukte dat niet. Zijn aandacht dwaalde steeds af. Het was alsof er iets te gebeuren stond, iets enorms. Hij keek naar de donkere lucht boven Hem en Toxic en keek dan vlug naar Toxic, angst wakkerde in Azazeals ogen, geen angst zoals de lafaards hebben, maar angst om Toxic opnieuw kwijt te spelen. "Nu ik je terug heb gevonden wil ik je niet meer kwijt. Jij bent voor eeuwig de mijne." en hij gaf Toxic een kus. "Kom maten we naar een andere plek gaan, deze plek is aan rust toe." Azazeal sperde zijn vleugels wijd open en wachtte op wat Toxic zou reageren of doen.

Er viel een stilte, naast het verre zoemen van de Drakenmuggen en het geluid van knappende bellen in het moeras was het oorverdovend stil... De ademhaling van haar en Azazeal waren verbazingwekkend hard. Toxic knikte deed wat afstand van Azazeal en sprijdde evenals haar partner haar vleugels om even later op te stijgen en Azazeal te volgen naar de plek die hij in gedachte had.