Strange new place

Mudly liep door de bossen en keek rond. Het was best prachtig hier maar het was wel een vreemd stuk voor hem. Hij dacht kort na. Hij kon omdraaien maar dat maatke het niet spanneder op. En daarbij was Mudly wel op zoek naar wat uitdaging. Hij keek kalm rond en liep verder. Echter liep hij op den duur tegen een ingang van een vreemd gevaarte. Hij keek rond. Het was toeval dat hij het gevonden had want het was goed verstopt. Zijn ogen keken verwonderd naar de ingang van de tempel zijn ogen langs de gedetailleerde versierend glijdend. Hij stapte naar binnen en ging verder op onderzoek uit.

Zijn stappen galmde door de gangen van de tempel. Het was groter dan het van buiten leek maar dat zou kunnen komen door de hoeveelheid bomen die er voor stonden. Mudly keek kalm rond. Het was prachtig hier. Hij zou hier wel kunnen wonen. Maar hij wist dat tempels vaak voor offers bedoeld waren of voor andere mythische bedoelingen en dat dit niet echt iets was om in te wonen. Daar was het niet voor gebouwd. Mudly stapte verder toen hij ineens bij een altaar kwam. De gangen die hij net gepasseerd had waren best hoog en breed. Waarschijnlijk zouden er draken ook doorheen gemoeten hebben. Hij keek strak naar de versieringen en andere spullen die waarschijnlijk als offer waren neer gelegd. Echter deed een ademhaling hem verstijven. Langzaam draaide Mudly zich om naar waar de ademhaling vandaan kwam.

Rake Vloog Met Rustige vleugel slagen over de groene bossen. En vroeg zich af wat hij hier deed maar iets roepte hem, Rake wou weten wat het was. Zijn blik gleed rustige over de bomen van het bos en langzaam kwam een bgebouw in zicht. Nieuwsierige zette hij de afdaling in en circkele langzaam omlaag. Toen Rake bijna geland was trok hij zijn vleugels in en kwam met zijn twee krachtig poten op de grond. rake keek even omzich heen en bekeek het gebouw het leek wel een tempel zoals bij het gebeid van mama. rake hoorde voetstappen uit het gebouw komen. Rake Liep rustige en met een kille blik naar binnen. Het was mooi en de gangen waren hoog en breed genoeg om voor een draak er door te gaan. Rake stopte even en bekeek de versiering op de wand. Die waren door mensen gemaakt, maar het was wel mooi dat moest Rake wel met tegenzin toegeven. Ineens zag rake een mens lopen. Snel ging rake er achteraan en kwam er een valse glimlach op zijn gezicht. Toen hij valkboven hem was haalde hij diep adem en adem weer uit in de nek vna de mens en ontbloote zijn tanden. Rake keek met een kille blik naar de gedaante.

Mudly voelde de zware ademhaling. Snel omdraaien en veel kenmerken meenemen, reageren op de juiste manier, en verbanden leggen. schoot het door zijn gedachten. In een ruk draaide Mudly zich om. Ontblote tanden, geheven kop. Slechte bedoelingen dus. Stekelige huid, giftig als ik niet op pas. Niet ouder dan een half jaar. Wacht giftig en slecht, plus niet oud. Jong van Toxic? schoot het verder. Mudly was nu al een 15-tal seconde bezig en te lang nadenken was momenteel fataal. Ondanks de grootte en mogelijke gif dat deze draak bij zich droeg, was Mudly toch in het voordeel. Rake was jong en darmee onervaren, Mudly had eerder met draken gevochten. En had daarbij een uitgebreide kennis over draken en mensen. Toch onderschatte hij deze draak niet. Mudly rende naar het altaar dat er stond met kransen bloemen. Hij sprong er op maar gleed bijna uit over een glad blad. Snel zette hij zijn hand onder zijn cape en wachtte gespannen af op de zet van de draak.

De mens draaide zich met een ruk op en blijf een paar seconden roerloos staan. De mens was een jongen van ongeveer 18 jaar, met bruin haar en ogen. Hij rende naar het altaar waar een paar kransen met bloemen stonden. hij sprong maar leed bijna uit er kwam een vrolijke maar kwaadaardige grijns op zijn gezicht. Rake sloeg met zijn staart richting het altar, die aan stukken vloog. En zei met een kille stem. 'Wil je niet spelen met me.' Met spelen bedoel hij natuurlijk andere dingen. De jongen zag er uit alsof hij wel met draken en mensen vocht en leek hem ook niet een gewone doorsnij jongen. Rake brulde luid en liep dreigend naar de jongen. Mischien was het slim om hem niet te onderschatte, aangezien Rake nog niet met zijn krachten overweg kon. En ook totaal geen verstand wat voor soort krachten hij had en hoe krachtig ze waren. En mischien waren er wel meer. Rake keek even omzich heen. Maar richting snel zijn aandacht weer op de jongen en haalde een paar keer uit met zijn staart en klauwen.

Mudly zag de aanval liever niet, maar hij bleef niet uit. Het altaar vloog aan stukken. Mudly had zich nog net op tijd afgezet. Mudly keek naar de draak, aan kracht ontbrak deze draak niets op deze leeftijd. "Spelen? Nee, dank je wel. Ik ben misschien verzorger voor wonden en dergelijke, maar op draken passen, ho, dat gaat wat te ver." sprak Mudly kalm. Beangstigend kalm zelfs, maar in paniek raken was het laatste wat hij kon doen. Ineens kreeg Mudly een vreemd en riskant idee in zijn hoofd. Met moeite ontweek hij de slagen en blokkeerde ze zo goed mogelijk met zijn zwaard. "Zeg, is je moeder er niet om op je te passen. Of is ze zo druk met de groep dat ze je geen aandacht schenkt." sprak Mudly met lichtte spot. Laat het werken... dacht Mudly. Ondertusen deed Mudly een korte analyse van zijn omgeving. Een vierkante kamer met 1 uitgang. Waar de draak momenteel voor stond. [i]Vallen! Een tempel zonder vallen bestaat niet. Maar waar zat de schakelaar. Mudly zijn ogen gingen naar de voet van de draak. Net links van de poot zat een steen net wat losser en lager. Als Mudly zo zou lopen dat de draak er op zou staan zou de val activeren. En mogelijk een uitweg geven. Mudly keek kort naar de vloer. Deze was goed vochtig, maar waardoor was Mudly een raadsel. Mudly liep in een cirkel naar de linker kant van de draak. Onmogelijk dat de draak van mensenvalen gehoord heeft, althans dat nam Mudly aan. Hopend dat de draak zijn poot op de schakelaar zette, hield hij de bewegingen strak in de gaten

De jongen had zich net op tijd afgezet en keek hem kalm aan. "Spelen? Nee, dank je wel. Ik ben misschien verzorger voor wonden en dergelijke, maar op draken passen, ho, dat gaat wat te ver." Iets te kalm naar Rakes mening. Rake haalde nog een paar keer uit met zijn staart en keek naar de jongen. Die met moeite de slagen ontweek of tegen hield met zijn zwaard. Rake snoof even en pakte met zijn staart het zwaard en rukte die uit zijn handen. "Zeg, is je moeder er niet om op je te passen. Of is ze zo druk met de groep dat ze je geen aandacht schenkt." Zei de jongen met een licht spottende toon.
Rake brulde luid je kon het waarschijnlijk van af de bergen horen.
Niemand sprak zo over zijn moeder. Zeker een mens niet, Rake keek kwaad naar hem. ‘Niemand praat zo over mijn moeder. Zeker een vies mensje niet.’ Hij had dalijk zelf een verzorger nodige als hij met hem klaar was. Rake gooide het zwaard achter zich naar en liep dreigend op hem af. Die jongen kende zijn moeder waarschijnlijke niet eens, waarschijnlijk had hij alleen maar wat verhalen over haar gehoord. ‘Je kent mijn moeder niet eens nietige mensje. Je hebt alleen maar verhalen of geruchten over haar gehoord. Maar meer ook niet!!!!!!!!!!.’ Rake stapte op de schakelaar. En er ginggen twee deuren open, aan de linker kant en rechter kant van Rake en er rolde twee grote stenen uit.
Rake was even verrast maar sloeg de stenen meteen met zijn staart kapot. Hij richte zijn aandacht weer op de jongen.

Mudly telde langzaam en zacht tot drie. En ja hoor, de reactie bleef opnieuw niet uit. Hij zag de woede toenemen bij de draak. En een woedende draak dacht meestal minder goed na, vooral in zijn jonge levensjaren. Mudly wist echter dat de draak er wel gevaarlijker door werd. "Oh, maar ik ken haar wel. Die smiechterige draak ken ik echt wel. Ik heb oog in oog met haar gestaan. Ik heb haar in míjn huis nog zelfs eten gegeven..." zei hij. "Dus die verhalen en geruchten is het echt niet bij gebleven..." zei hij kalm. Daarna greep hij zijn kans. De draak was snel afgeleid door de val. Hij rende op de draak af en ging liggen. De vochtige vloer liet hem verder doorschuiven. Daarna stond hij achter de draak op en greep zijn zwaard weer. "Iets te dierbaar voor me om te verliezen." zei hij zachtjes. Daarna ging zijn blik kort naar de draak. Hij week uit voor de beweging die de staart maakte. Maar daarna zette hij het op een rennen. Hij kon het beste dit gevecht uit de weg gaan. Deze draak was jong, erg jong, maar hij zou het nooit in zijn eentje maken tegen zo'n draak die kwaad was.

In zijn ooghoeken zag Rake de jongen op hem afrennen toen hij de stenen kapot sloeg. De jongen probeerde te ontsnappen. En zijn woorden brachten hem in verwarring, met en ruk draaide Rake zich om en keek verward maar ook woedend naar de jongen. Die onder hem door was gegleden en zijn zwaard weer had ,Dat is niet waar, dacht rake. De jongen ontweek zijn staart en zette het op een lopen. Het was duidelijk dat hij deze gevecht liever uit de weg ging. Hier zag Rake zijn kans en greep naar zijn enkel met zijn staart en trok hem naar zich toe. ‘Dat zijn leugens.’ Roepte Rake verward en boos, Rake kon hem wel verslinden maar iets hield hem tegen. Iets moest het weten of het waar was. Rake tilde de jongen hoog boven de grond op en keek recht in zijn kalme blik.

Mudly rende verder maar op een gegeven moment viel hij met een klap op de grond. Hij kalpte zijn zwaard vast op het moment dat hij opgetild werd. "Waren het maar leugens..." zei hij kalm. "Ach, ik heb haar nog voor je geboren was gesproken, het gesprek liep echter niet zoals gepland. Ze was veel te hoog in haar bol, de macht heeft haar totaal veranderd." zei hij kalm en keek toen de draak recht in zijn ogen. "Maar als je meer wilt weten, lijkt het me handig dat je me neerzet.." zei hij. "Dat praat wat makkelijker..." voegde hij er aan toe. Mudly was niet van plan om hier nog lang te blijven, maar hij was er zeker van dat deze draak hem niet zo snel vrij zou laten. "Oh, mag ik daar wat aan toevoegen. Ik kende je vader trouwens ook nog..." zei hij ineens. "Ironisch. Ik wordt aangevallen door het jong van de draak waarvan ik ooit een temmer was, en van een draak waarvan mijn partner, die ergens moet zijn, de temmer was." zei Mudly zuchtend. "Niet gek dat je dan dit nageslacht krijgt..." voegde hij er sceptisch aan toe. "Ach ja, je kunt kiezen. Het zijn misschien wel leugens, maar als je mij beter kent, ben ik niet iemand die liegt in dit soort situaties." zei hij kalm. "Oh, wat hebben sommige draken hun naam beschaad. De draken in ons land waren geëerd maar zoals ze tegenwoordig zijn...zo geweldadig..." zei hij op een klagend toontje. Daarna ging zijn blik naar de draak en schudde zijn hoofd. "Zet me nou maar neer, met me opeten bereik je niets." zei hij alsof het klaar als een klontje was.

De jongen klapt zijn zwaard vast toen hij opgetild was. Rake snoof even hij kon hem zo opeten als hij een ding verkeerd deed. De jongens was kalm en Rake kon geen angst in zijn ogen zien, daar had hij wel bewondering voor.
Hij was dapper, de jongen begon weer met dezelfde kalme stem te spreken. "Waren het maar leugens... Ach, ik heb haar nog voor je geboren was gesproken, het gesprek liep echter niet zoals gepland. Ze was veel te hoog in haar bol, de macht heeft haar totaal veranderd." De jongen keek hem recht in zijn ogen. Rake snoof even en gromde dreigend ,jammer dat ze je niet heeft afgemaakt, dacht Rake. "Maar als je meer wilt weten, lijkt het me handig dat je me neerzet. Dat praat wat makkelijker..." Voegde hij er aan, Rake tilde hem hoger op en zei met een kwade stem. ‘Ik zou maar wat meer respect tonen voor mijn moeder.’ Hij praatte alsof zijn moeder hier verschrikkelijk dingen had gedaan.
Rake werd kwader met iedereen woord die hij zei maar bracht hem ook steeds meer in verwarring. Ineens schrok hij op uit zijn gedachten toen hij over zijn vader begon . Maar er ging ook een steken de pijn door zijn lichaam, Rake sloot even zijn ogen en vermande zich weer. "Oh, mag ik daar wat aan toevoegen. Ik kende je vader trouwens ook nog..." Zei hij ineens, "Ironisch. Ik wordt aangevallen door het jong van de draak waarvan ik ooit een temmer was, en van een draak waarvan mijn partner, die ergens moet zijn, de temmer was." zei de jongen zuchtend. Rake had zijn vader maar 2 keer gezien althans dat denk hij, Rake had het nooit kunnen vragen. "Niet gek dat je dan dit nageslacht krijgt..." Rake hoorde de stem van de jongen van ver komen. "Ach ja, je kunt kiezen. Het zijn misschien wel leugens, maar als je mij beter kent, ben ik niet iemand die liegt in dit soort situaties."
Toen Rake dat hoorde ging er een vlaag van woeden over hem heen en schreeuwde. ‘Waarom zou ik jou soort vertrouwen. Jullie vertrouwen elkaar niet eens. En jij weet niet wat jou soort mij heeft aangedaan. Jullie zijn allemaal het zelfde van binnen.’ Hij wou dus dat ik hem los laat, dacht Rake ‘Jij wil dat ik je loslaat!!!???.’ Het kwam er meer sarcastisch uit dan als een vraag. Rake gooide hem ruw tegen de grond en zette zijn achterpoot op zijn lichaam zodat hij niet kon ontsnappen. Rake haalde een paar keer diep adem. Het verlangen om hem gewoon om zeep te helpen werd steeds groter maar de worden die hij telkens uitsprak bracht hem meer in verwarring en maakte hem ook nieuwsgierige.

"Je vertrouwt wie je vertrouwen wilt..." zei hij. "Mensen vertouwen elkaar wel, maar sommige mensen schade deze vertrouwen..." siste hij. "Opnieuw fout, geen enkel persoon is hetzelfde van binnen. Misschien heeft een van je ouders dat wel gezegd, maar geen enkel persoon is hetzelfde." zei hij kalm. Ineens merkte hij dat hij tegen de vloer werd gesmeten. Een likte pijnschuet ging door zijn rug heen. Mudly wilde opstaan maar werd al snel tegengehouden door een klauw die hem vastnagelde. "Zucht, vastgepakt door een draak in een tempel waar haast niemand komt...beter kan het echt niet worden.." zei hij sarcastisch. Hij kuchte wat maar keek daarna weer naar de draak. "Mag ik nu eens wat vragen..." vroeg hij. "Waarom wil je mensen zo graag om zeep helpen. Wat brengt die drang in je naar boven..." zei hij. Mudly wilde wel eens weten of Rake daar een goede reden voor had. Mudly had zijn zwaard in de ruwe bewegingen nog maar net weten vast te houden. Daarna ging zijn blik naar de kop van de draak die hij maar half kon zien. Mudly zat in de problemen en dat wist hij maar wat goed.

"Je vertrouwt wie je vertrouwen wilt..." Begon de jongen, Rake luisterde naar hem. Maar waarom wat maakte deze jongen nou zo anders, dacht Rake verward. "Opnieuw fout, geen enkel persoon is hetzelfde van binnen. Misschien heeft een van je ouders dat wel gezegd, maar geen enkel persoon is hetzelfde." Rake keek naar de jongen die half verscholen zat tussen zijn klauw. "Mag ik nu eens wat vragen..." Vroeg de jongen op eens. Rake keek even verbaast op maar knikte tot zijn verbazing. “Waarom wil je mensen zo graag om zeep helpen. Wat brengt die drang in je naar boven..." Rake schrok even van die vraag. Dit had hij niet verwacht, Rake tilde langzaam zijn klauw op en ging een paar meter verder zitten. Waar ben ik mee bezig, dacht rake, Rake staarde even verward naar de grond en schudde zijn kop. Toen richtte hij zijn aandacht weer naar de jongen. ‘Toen ik nog een paar dagen oud was hadden drakenjagers me gevangen.’ Zei Rake kortaf en liet een zucht ontsnappen uit zijn bek.

Mudly keek naar Rake die ineens zijn poot terug trok. Mudly kwam met pijn vertrokken gezicht overend. Hij keek daarna naar de draak en hoorde zijn woorden. "Begrijpbaar. Maar dat 1 groep mensen je aanvalt wil niet zeggen dat de rest van de mesnen het doet. Ik weet hoe drakenjagers kunnen zijn en het zou een hele opschudding in je gedachten over mensen veroorzaakt hebben. Maar je moeder kennende, die zou er alles aan gedaan hebben om je te redden. En dat is iets wat goed is aan Toxic..." zei hij en knikte kort. Mudly stond op en ging tegen de muur aan leunen. "Ik weet niet wat de NW voor motivatie heeft om zo geweldadig en moordlustig te zijn. Maar wat het ook is, het is niet goed..." zei hij. Daarna keek hij naar Rake. De draak leek rustiger. Mudly kon proberen weg te rennen. Maar de kans van ontsnappen was klein in zijn toestand. Hij zou moeilijk kunnen rennen met een paar gekneusde ribben die hij had opgelopen. Rennen zou teveel pijn doen. Zijn ogen gingen weer naar Rake en wachtte kort af.

De jongen keek wat vebraast toen hij zijn poot optilden en hem losliet. En van hem af liep en een paar meter verder van hem vandaan ging zitten. Rake staarde naar de grond, toen hij de stem hoorde van de jongen keek hij langzaam op. Rake zag het pijnlijke gezicht dat hij trok. Maar kon er niet om lachen, de jongen liep naar een muur en ging er tegen aan leunen.
Rake wist even niet meer wat hij moeste denken, misschien dat niet alle mensen zo slecht zijn als zijn moeder had gezegd. Rake keek even naar de jongen die nou makkelijk weg kon, maar aan zijn houding te zien had hij veel pijn aan zijn buik. ‘Jij bent eigenlijk de eerste mens die…’ Ja… Hoe moest Rake dat zeggen de meeste gilde en rende weg zodaar ze hem zagen en als hij ze had konden ze meestal nog niks zeggen omdat hij ze dan al om zeep had geholpen. Rake schudde zijn kop, hij moest even alleen zijn. En nadenken over wat de jongen allemaal had gezegd. Misschien hij toch ergens wel gelijk over zijn moeder. Meteen schudde hij zijn kop nee zo is ze niet of toch wel, Rake was nou wel benieuw als hij echt haar temmer was geweest. Wat is er dan gebeurt waardoor ze afscheid moesten nemen. ‘Als je de temmer van mijn moeder was geweest wat is er dan fout gegaan.’ Je kon de verwarring duidelijk horen in zijn stem.

Mudly zag duidelijk de verwarring in de ogen van Rake. Hij zuchtte onhoorbaar kort. "Ik heb niet gezegd dat ik de temmer van je móeder was. Ik ben de temmer van je vader geweest..." zei hij kalm. "Mijn partner heeft ooit een list verzonnen waardoor ze de temmer van Toxic, jou moeder, werd. Mudly zelf dacht echter niet graag terug aan die tijd. Hij had al te lang Maylin niet meer gezien en gevoelens voor haar hebben, dat was hij niet zeker meer van. Er was veel teveel gebeurt vond hij. Kalm ging hij tegen de muur aan leunen en keek naar Rake. Mudly schudde zijn hoofd. "Denk niet teveel over dit na. Je bent geboren in een groep, leef naar hun ambities..." zei hij kalm. Mudly toonde inderdaad geen angst, hij had meer draken gezien en daarbij was bang worden juist een teken dat de draken boven je stond. De draak zou zich alleen maar machtiger voelen.

Rake hoorde de woorden van de jongen die er niet vol met trots over sprak, en zag dat hij er ook liever niet over sprak. Hij leek zich er een beetje voor te schamen. Dus hij was de temmer van zijn vader geweest en ene Maylin met een list de temmer van zijn moeder. Rake gromde kwaad na die uitspraak, en keek even naar de jongen. ‘Mag ik de naam weten van de temmer van mijn vader.’ De jongen schudde zijn hoofd. Rake dacht diep na misschien kon zijn vader er meer over vertellen, als hij ooit nog eens kwam. Rake zuchtte en besloot eerste maar eens met zijn moeder te praten. "Denk niet teveel over dit na. Je bent geboren in een groep, leef naar hun ambities..." Zei hij kalm, Rake knikte en schudde zijn hoofd. hij was nog jong hij had dalijk zondaar hij wel ouder was de tijd om zijn familie geschiedenis te leren kennen.

Mudly keek naar Rake en hoorde zijn woorden. "Mudly." zei hij kort maar krachtig. "Hoe dan ook, ik laat je maar met rust...." zei hij. "Ik heb al voldoende verwarring bij je opgewekt, teveel als je het vraagt. Nog meer verwarring en ik ben dadelijk de schuldige van je verbanning..." mompelde hij het laatste zachtjes er achter aan. Mudly draaide zijn rug naar de draak toe en legde zijn hand vlak tegen de muur. Steunend met zijn arm strak strompelde Mudly verder door de gang. Het deed zeer maar als hij niet doorzette dan zou hij het einde van deze tempel ook niet meer zien. Mudly keek nog even om naar de draak die nog steeds op zijn plek zat. Daarna strompelde hij langzaam aan weer verder.

Rake wist het even echt neit meer, de jongen heete Mudly. Mudly draaide zijn rug naar hem toe en zocht steun bij een muur. Rake keek hoe Muldy langzaam uit het zicht verdween en was geschrokken van zijn laatste zin.
Toen Muldy helemaal uit het zicht was staarde Rake naar de grond. Zou mijn moeder me echt verbannen, Rake schudde zijn hoofd en bleef een tijd roerloos zitten. Nadenkend over wat er zonet gebuert is en wat er gezegd was. Rake snoof even nee dat doet ze niet, dacht Rake. Die Muldy had wel indruk op hem gemaakt en had laten zien dat niet alle mensen zo slecht waren als hij dacht en zijn moeder had gezegd. Mischien dat ze wel fout zat met mensen, maar toen schoot hem weer te binnen dat ze via een list een temmer had gekregen. Rake voelde zijn woede weer omhoog komen, Rake sloot even zijn ogen en haalde een paar keer diep ademde om te rust te komen. Toen hij zijn ogen weer open deed, keek hij even om zich heen en besloot maar om te vertrekken hij had hier nog weining te zoeken. Rake nam een andere gang dan dat die Muldy had genomen en slenterde langzaam verder. Hij had zoveel vragen nou, zijn kop hing sombere en zijn staart sleepte hij mee over de grond.

Ze sloeg krachtig met haar vleugels. Ze was niet in haar eigen gebied meer. Iets binnenin haar maakte dat ze naar de groene bossen wou. Noem het instinkt noem het geweten, ze móést gewoon. Ze merkte een grote beweging op bij iets dat leek op een tempel. Ze landde op het dak en zocht een andere ingang. Ze vond een gat in het dak maar ondanks dat ze niet groot was paste ze er niet doorheen. Ze keek naar binnen en zag Rake. Hij sprak tegen iemand die ze niet kon zien. Ze volgde het gesprek en oppeens herkende ze de stem van Mudly. Ze moest moeite doen om een woest gesis binnen te houden. Op het moment dat Rake de twee stenen kapot sloeg probeerde Toxic het gat groter te maken. Dit werkte echter niet en ze wachtte tot Mudly weg was. Ze kon vaaf het dak zien hoe hij in het bos verdween. Onmiddelijk dook ze van het dak en landde ze bij de ingang "Rake" zei ze terwijl ze naar binnen liep. Ze zag zijn droefheid en gromde boos "Mudly mag dat wel voor een deel de waarheid spreken maar hij kent niet het hele verhaal. Laat je niet door hem opfokken en probeerd je tegen mij op te zetten. Ik zal je heus niet zomaar verbannen." ze liep naar hem toe en ging naast hem staan. "Stel de vragen die je wilt stellen nadat ik je dit heb verteld: Maylin heeft mij geroofd, geruild tegen het leven van een oude draak. Mudly denkt dat ik háár heb achtergelaten maar hij weet niet hoe ik het in mijn jongere jaren heb gehad. Maylin had al een draak: Luna. Luna kon het niet hebben dat maylin twee draken had en bedreigde mij toen ik jou leeftijd had. Ik hem toen afstand van Maylin genomen maar ze was al weg. Maylin is vergeten voor mij, maar ik heb mijn plaats in DW wel gemaakt. Door Maylin ben ik zoals ik nu ben. Mudly is aangetast door het verlies van Maylin, daarom is hij zoals hij nu is. Je moet je niet boos laten maken om wat hij over mij zegt. Die woorden zijn al tijden eerder tegen mij persoonlijk gezegd. Jij hebt daatr niets mee te maken" ze keek een moment naar haar zoon "Je hebt vragen, stel ze en trek je in de toekomst niets meer van Mudly's woorden aan. Hij maakt je kapot zoals Maylin hém kapot maakte"

Rake liep met slome passen verder hij was nog niet eens bij de gang en hij rook een bekende geur die hem licht gerustelde maar ook paniek in hem bracht. Laat het niet waar zijn dacht Rake wanhopige, maar toen zijn moeder zijn naam riep en tevoorschijn kwam. Kon je de angst voor verbanning zien in zijn ogen, en sloeg er wat lichte paniek in zijn lichaam. Rake wou niet verbannen woorden van de Night warriors.
Hij zou als voor hun en de leider, zijn moeder doen. Rake ging zitten toen zijn moeder op hem af kwam lopen. Rake wou zijn mond optrekken maar sloot die snel weer. Rake luisterde zwijgend naar de woorden die zijn moeder sprak, en ging naast ze ging naast hem staan er veil een korte stilte. Die woorden die ze als laatste uitsprak steld hem wat gerust, Rake wou iets zeggen maar sloot snel zijn mond weer. Toen zijn moeder weer begon te spreken. Rake luisterde aandachtig en zonder een woord te zeggen.
En liet iedere woord goed tot hem door dringen. Langzaam werd alles duidelijk maar er schoten nog wel een paar vragen door hem heen, Rake zou die dalijk wel stellen. Rake knikte af en toe en langzaam werd hij weer rustige zijn moeder zou hem niet verbannen. Dat wist hij zeker, maar hij vroeg zich toch af of hij diep in de problemen zat nou.
Toen ze was uit gesproken, liet Rake alles even rustige bezinken en hij voelde de blik van zijn moeder op het gericht. Toen ze zei dat hij de vragen kon stellen die hij had. Even dacht Rake goed na er waren nog wel wat onduidelijkheden. Maar het meeste was duidelijk geworden. ‘Waarom heeft Maylin je dan geroofd?’ Rake hief zijn kop op en keek naar zijn moeder maar vervolgde met nog een vraag. ’En waarom denkt Mudly dan dat jij haar heb achtergelaten?’ Rake besloot het hier even bij te laten en keek met een vragende blik naar zijn moeder.

Ze hoorde op haar beurt aan wat Rake te vragen had. Ze knikte begrijpend "Maylin lijkt een simpel persoon maar ze is erg doordacht. Ze deed het vooral om de oude draak die mij toen had opgenomen te zieken." de tweede vraag was moeilijker te beantwoorden. Toch waagde ze het erop: "Mudly is soms onbegrijpelijk. Hij heeft nooit wat voor me betekend al heb ik soms het iedee dat hij denkt dat ik zowel van hem als van Maylin hield. Dat is niet waar. Maylin heeft me op het slechte pad gezet, door haar ben ik wie ik ben. Dat is alles" antwoordde ze. "Mudly heeft je daarnet behoorlijk zitten irriteren. Waarom dacht je dat ik je zou verbannen? De woorden van een mens hebben geen betekenis" ze hield zich zelf niet altijd aan deze regel. Ze had Mudly al eens flink toegetakeld omdat hij iets nadeligs over de Night Warriors zei. Ze kon werkelijk alles hebben op het gebied van beledigen maar de groep beledigen ging haar te ver! Ze keek naar haar zoon die al een eindje boven haar uitstak. Hij leek erg op Azazeal maar moest nog veel leren. Toch was ze trots op hem: Hij was gezond, sterk en bovenal; slecht. Het zat blijkbaar in de genen. Een vreemde gedachte kwam in haar op: Hoe zouden de jongen eruit zien als Zu de vader was? Ze schudde haar kop. Azazeal was een goede partner. Ze zuchtte, hij wás een goede partner. Ze zag hem weinig en kon hem niet meer als partner zien. De liefde was van haar kant verdwenen en hoeveel Azazeal ook van haar hield ze kon liefde niet naspelen. Zelfs voor haar ging dat te ver. Het breken van iemands buitenkant en botten was gesneden koek voor haar maar harten breken ten voordelen van jezelf was laag, erg laag.

Rake keek naar zijn moeder die begrijpend knikte. Ze gaf duidelijk antwoord en was niet boos. Rake gormde kwaad toen hij het eerste antwoord hoorde. Dat was laag, maar keek weer naar zijn moeder. Ze leek er niet echt mee te zitten maar ze was al oud. Ze had al veel meegemaakt in haar leven dat wist hij zeker. De tweede vraag was moeilijker te beantwoorden maar ze was eerlijk en gaf gewoon antwoord. Rake knikte en begrijp het wel, daarna keek hij weer naar de grond, dus zijn moeder was niet altijd slecht geweest.
"Mudly heeft je daarnet behoorlijk zitten irriteren. Waarom dacht je dat ik je zou verbannen? De woorden van een mens hebben geen betekenis" Zei ze nog, en Rake voelde haar blik in zijn lijf prikken. Rake schudde zijn hoofd en dacht na, maar hij wist het niet. Het gebeurde gewoon. ‘Ik weet niet, iets in me wou het gewoon weten denk ik.’ Rake schudde nog een keer zijn kop en richtte zijn blik weer naar zijn moeder. Waarom dacht ik dat ik verbannen zou worde, vroeg hij zichzelf af. Maar kon niks bedenk hij had ook niks fouts gedaan en dat wist ze. Met een nieuwsgierige stem vroeg Rake. ‘Mama vind je het erg dat je door haar nou zo bent?’ En keek weer met een soort van glimlach naar zijn moeder.

‘Ik weet niet, iets in me wou het gewoon weten denk ik.’ Toxic knikte en glimlachte daarna. Ze kon het wel begrijpen. ‘Mama vind je het erg dat je door haar nou zo bent?’ Toxic keek even verbaasd maar lachte toen "Zonder Maylin was ik niet wie ik nu ben: De machtigste draak van DW. Wie wil dat nou niet?" ze grinnikte en stootte hem aan "en het leuke is, jij hebt ook een beetje van die macht. Net als ieder ander lid van de Night Warriors. Je weet niet half hoeveel geluk jij hebt bij de Night Warriors geboren te zijn. Je weet dat de meeste al doodsbang zijn als ze de naam Night Warrior horen. Nou komop, we gaan. Ik hoe niet van al die vrolijkheid hier!" er stond een grote grijns rond haar snuit toen ze naar buiten liep en vervolgens opsteeg. Met rustige slagen vloog ze rondjes boven de tempel tot Rake naar buiten kwam. Vervolgens ging ze naast hem vliegen.

(moet gaan, ik maak de post later af!)