Lost Spirits

Onderwerp: Lost Spirits wo sep 29, 2010 1:33 pm

Duizenden stemmen riepen hem. Sommige waren aanlokkelijk, andere smekend en dan had je natuurlijk ook nog de mysterieuze. Met zijn grote kleurige gevederde vleugels vloog Shaman door de lucht. Zijn blik stond op oneindig en zijn ogen straalden een fel geel licht uit. Hij was gaan mediteren, in het voor hem nog onbekende gebied. Hij wou kijken of dat hij misschien contact kon leggen met een geest van iemand die hier had geleefd om informatie over het gebied te vergaren. Maar het bleek dat hij de verkeerde plek had uitgekozen. Eerst waren ze zachtjes, maar hoe dichterbij hij bij de plek kwam waar ze vandaan moesten komen hoe harder ze werden. De meeste zouden hier gek van worden, duizenden stemmen die je riepen. Maar voor Shaman was dit eigenlijk vrij normaal. Oké, hij was meestal gewend met maar vijf geesten te praten die om de beurt spraken, maar hier kreeg hij geen hoofdpijn van. De kreten van wanhoop galmden met zijn alle door zijn hoofd, maar alsnog liet hij zich niet afschrikken.
Maar uiteindelijk kreeg de, tot lang toe niet gemerkte, hoofdpijn de overhand. Het leek alsof ze hem uit elkaar begonnen te trekken, proberend zijn lichaam over te nemen om weer in leven te kunnen worden. Proberend zijn kop erbij te houden kneep Shaman zijn ogen dicht en liet hij zich rustig zakken op de grond. Rustig raakte zijn poten de grond, er was gekraak. Gekraak van botten. Met een pijnlijke blik keek de draak over het gebied uit. Overal waren verscheidene draken, groot en klein. Volwassen en jong enzovoort. De hoofdpijn verdween opslag bij het aanzien van al deze verloren zielen. ’Zou er een kans bestaan dat ik slechts een van jullie zou kunnen spreken?’ vroeg hij op een vaste toon. De paniek en chaos onder de draken brak uit. Geen van zijn alle wou weg, ze hadden eindelijk, in hun ogen, misschien weer een kans op een leven en een lichaam in deze wereld. Maar Shaman wist dat dit echter kwam omdat ze wanhopig waren, ze konden het licht niet vinden. Opeens klonk er een nogal helder, maar toch ook weer zo onduidelijk, gefluister. Het was zachtjes, maar aanlokkelijk. Rustig draaide Shaman zich om. Er stond een helder blauw draakje met witte ogen. Een drakenjong… Het kinderlijke glimlachje op zijn gezicht was een nogal triest gezicht. Het dier was nog zo jong en nu al hier. Wat nog erger was, was dat het het licht niet kon vinden of bereiken. ’Ik wil je wel helpen,’ bood het aan met een zachte stem. Dankbaar knikte Shaman. ’Ik zal proberen mijn geheugen over hoe dit gebied in elkaar zit bij jou over te brengen, als je dat toestaat natuurlijk.’ Opnieuw knikte Shaman. Rustig sloot het draakje zijn ogen, Shaman volgde zijn voorbeeld. Beelden flitsten door zijn hoofd, beelden van dit gebied zoals dat draakje het gezien had. Toen hij zijn ogen opende zag hij het draakje met grote ogen naar iets staren achter hem. ’Je ziet het, niet waar?’ vroeg de kleurrijke draak met een hartelijke glimlach op zijn gezicht. Enthousiast knikte het draakje, waarna hij zijn blik nog eventjes op Shaman richtte. ’Zo ongelofelijk bedankt!’ Kalm schudde Shaman zijn hoofd. ’Ik heb niets gedaan om dit voor jou mogelijk te maken. Het kwam enkel en alleen door het feit dat je het gevoel had dat je hier nog iets te doen had,’ sprak hij wijs. Het draakje wierp hem nog een glimlach toe voordat hij verdween in het niets. Nu moet ik snel zijn. Snel doorbrak hij zijn meditatie. Het laatste wat hij hoorde waren woedende en nogal opzette brullen van draken, maar dat liet hem koud. Rustig opende hij zijn ogen weer, die geen licht meer gaven. Hij gaf zijn ogen de kost en bekeek de omgeving, hij was op een kerkhof. Geen wonder dat hier zoveel geesten waren. Hij verwachtte eigenlijk niet dat hier nog een andere levende draak zou zijn, maar toch had hij het gevoel dat hij bekeken werd.

Onderwerp: Re: Lost Spirits wo sep 29, 2010 2:03 pm

Vanuit een hoek die voor draken eigenlijk niet mogelijk was om in te staan stond een ijsblauwe draak naar een kleurijke draak te kijken. Snowy stond op een grote berg botten van draken die al lang gestorven waren. Ze was op zoek naar iets dat ze voor haar grot kon gebruiken, maar toen ze deze draak zag voelde ze dat er iets ging gebeuren. De mist flarden overspoelde het kerkhof en soms kon je de mistschorpioenen horen gillen. Snowy was niet voor niets zo hoog gaan staan, want die beesten konden moeilijk klimmen met die vreemde poten van ze. Sneeuw viel zachtjes uit de hemel en Snowy keek even omhoog voor ze weer naar de vreemde draak keek. "Vreemd waarom zouden zijn ogen licht hebben gegeven?" dacht Snowy en zag iets achter de grotere draak in de mist opdoemen. Snowy reageerde op natuurlijke reactie en sprong van de berg botten en landen achter Shaman. Ze sperde haar bek open en een ijsstraal kwam uit haar bek. De schorpioen krijsde en wilde weg rennen, maar bleef toen staan want het ding kon nergens meer heen en stond vast in een groot blok ijs met messcherpe uitsteeksels. 'Je moet beter opletten hier draak!' zei Snowy en draaide zich naar Shaman om. 'Ik ben snowy en hoe heet jij?' stelde Snowy zich voor en keek de draak met een scheve kop aan.

Onderwerp: Re: Lost Spirits wo sep 29, 2010 2:19 pm

Er waren trillingen. Vele, maar wel kleine. Rustig sloot hij eventjes zijn ogen en zocht hij door de nieuwe herinneringen die hij had gekregen. Misschien was er ook iets te vinden over bepaalde wezens die hier leefden, hoewel hij daar niet om had gevraagd. Maar meestal kreeg hij meer informatie dan hij had gevraagd als hij geheugens deelden. De trillingen werden steeds duidelijker, het dier kwam blijkbaar naar hem toe. Kalm bleef hij staan, met zijn ogen nog steeds gesloten. Eindelijk had hij het gevonden; herinneringen van dit kerkhof. Een tempel. Vele draken, trieste draken. Een paar doden… Schorpioenen? Dat was het. Een Schorpioen. Aan de vele kleine trillingen te voelen was het er absoluut eentje. Schorpioenen hadden veel poten, dus kon het niet anders. Hij tilde zijn achterpoot op, klaar om deze weer hard op de grond te zetten. Dan zou hij de aarde sturen, het omhoog laten komen en het dier afschieten. Maar net toen hij zijn achterpoot weer krachtig op de grond wou zetten hoorde hij duizenden botten van een soort berg afrollen. Ook kon hij een soort van straal spotten van ijs en een blauw gedaante. Snel draaide Shaman zich om, proberend uit te vogelen wat er zonet was gebeurd. De schorpioen probeerde nogal wanhopig weg te komen, maar hij zat vast in een blok ijs… Waar het vandaan was gekomen was een mysterie. Rustig keek Shaman op. Zijn… Redder was een blauwe draak. Ze was kleiner dan hem, maar blijkbaar had zijn hem een soort van… gered. Hoewel hij net op het punt stond om zichzelf te redden. ’Je moet beter opletten hier, draak!’ klonk haar stem terwijl ze zich omdraaide. Nogal verwart, maar ook licht geïrriteerd fronste Shaman. ’Ik ben Snowy en hoe heet jij?’ stelde ze zichzelf voor. Rustig knikte Shaman. ’Dank U, voor daarnet. Mijn naam is Shaman, aangenaam,’ sprak hij rustig. Met zijn fel gele ogen nam hij de draak, die kennelijk Snowy heette, in zich op.

~ Eventjes een opmerkinkje, Snowy kende Shaman zijn naam nog niet in die post... Dus eigenlijk is het dan nogal vaag als je zijn naam dan toch al gebruikt. Maarja, zo denk ik erover XD ~

Onderwerp: Re: Lost Spirits wo sep 29, 2010 3:13 pm

( sorry maar zo schrijf ik wel vaker.) Razz

De grotere draak had zich omgedraait en bedankt Snowy voor het redden. Snowy knikte en luisterde naar zijn naam. 'Shaman, leuke naam.' zei Snowy met een lichte grijns op haar lippen en nam de draak op. Buiten dat hij donker paars was had hij net als zij gevedere vleugels. Snowy keek nog even naar de mist die weer weg leek te trekken en draaide toen haar kop weer om. 'leuk weer een andere draak te treffen, zelf ben ik hier nog niet zo lang, maar dan al gelijk naar het kerkohof te gaan was niet mijn gedachten, maar dat moet je zelf weten.' zei Snowy en ze was benieuwd naar wat hem er toe bracht hier te zijn, zelf wist ze het wel en keek stiekem naar een amulet dat blijkbaar van de berg botten was gerolt toen zij op de schorpioen af ging. Met onopvallende stappen ging Snowy naar het amulet en ging er met haar achterpoot opstaan, zodat het niet meer op viel.

Onderwerp: Re: Lost Spirits wo sep 29, 2010 3:28 pm

Snowy knikte enkel na Shaman zijn bedankje. ’Shaman, leuke naam.’ Ze krulde haar lippen tot een lichte grijns. Nogal droog trok Shaman een wenkbrauw op. Leuke naam? Het was een bijzondere naam met een betekenis. Maar de draken in dit gebied zouden dat vast en zeker wel niet kennen. Het was iets van zijn stam… Wie weet zouden ze hier niet eens stammen hebben maar een ander soort… Groepen. Rustig vouwde Shaman zijn grote vleugels. Ze waren erg groot, en hij had ze alleen gespreid als hij vloog of moest laten merken dat hij de baas was. Nou, eigenlijk liet hij nooit merken dat hij de baas was; dat hoefde van hem niet. ’Leuk weer een andere draak te treffen, zelf ben ik hier nog niet zo lang, maar dan al gelijk naar het kerkhof te gaan was niet mijn gedachten, maar dat moet je zelf weten,’ sprak Snowy. Shaman richtte zijn aandacht weer op de blauwe draak. Zijn blik was kalm en wijs. ’Ik kwam hier enkel en alleen omdat ik iemand nodig had die bekend is of was met dit gebied,’ verklaarde hij rustig. Hij hief zijn kop op en keek over het gebied uit. ’En hier waren genoeg vrijwilligers om mij te helpen,’ voegde hij er nog zachtjes aan toe. Langzaam liet hij zijn blik weer zakken en zag hij dat Snowy op haar achterpoten was gaan staan. Hij fronste eventjes een ogenblik. ’Is er soms iets?’ vroeg hij, niet fel bedoeld eerder bezorgd. Als er iets was, in de trans van verwondingen, was het zijn plicht haar dan te helpen. Hij bekeek haar weer eventjes vluchtig, proberend een wond te vinden. Maar er was niets te zien.

Onderwerp: Re: Lost Spirits wo sep 29, 2010 4:19 pm

De woorden van Shaman waren erg boeiend en Snowy ging op haar achterpoten staan om het nog eens wat beter te bekijken. 'Het gebied ken ik hier wel en bijna alles van Dw, maar welke vrijwilligers ik zie er namelijk geen?' Snowy ging weer op vier poten staan en gritste het amulet met grote snelheid onder haar achterpoot vandaan en hielt het vast. 'Ik zie namelijk alleen ons tweeén.' voegde ze eraan toe en keek Shaman even vreemd aan. De mist kwam weer opzetten, maar Snowy hielt de boel in de gaten vanuit haar ooghoeken.

Onderwerp: Re: Lost Spirits wo sep 29, 2010 4:34 pm

’Het gebied ken ik hier wel en bijna alles van DW, maar welke vrijwilligers ik zie er namelijk geen?’ Snowy was weer op vier poten gaan staan, ze had nog een snelle beweging, maar die liet Shaman koud. ’Ik zie namelijk alleen ons tweeën.’ De vreemde blik waarmee ze Shaman aankeek zorgde ervoor dat hij zachtjes en begrijpend lachte. Er kwam weer mist, misschien zou dat iets betekenen… Misschien zouden de geesten hem weer proberen overhalen contact met hun te leggen. Misschien zou hij het ook weer hebben gedaan en meer van hun hebben geholpen, het bleef ten slotte zijn taak om andere te helpen. Ook al kon het dat dit daar niet onder viel, omdat ze eigenlijk al dood waren. Maar wat gaf het. De blik van dat drakenjong had zijn hart een klein beetje doen smelten, dus zoveel zou het niet uitmaken. Hij zou zich er alleen maar beter door voelen. Of het kon weer een van zo’n schorpioenen zijn, misschien zou Snowy hem dan weer ‘redden’. De kleine draak moest zich vast trots voelen door haar helden daad, als het weer schorpioenen waren zou hij haar gewoon haar gang laten gaan. Dat was ook een vorm van hulp die hij dan bood. Het viel hem in dat hij nog geen antwoord had gegeven. Snel hapte hij naar adem. ’Het is misschien een beetje complex, maar er zijn hier duizenden andere. Natuurlijk zijn ze niet zichtbaar voor het blote oog, maar ze zijn er wel. Ik verzeker U dat me later zult begrijpen, een goede uitleg valt hier niet over te geven,’ legde hij met een vaste stem uit. Misschien had hij wel een iets betere uitleg kunnen geven, maar het was riskant om iemand over de geesten te vertellen als je nog niet zeker wist wat voor persoon het was. Men kon namelijk geesten gaan gebruiken voor slechte doeleinden. Geesten van gevaarlijke mensen of draken, Tirannen, of erger weer proberen naar deze wereld te brengen. De methodes ervoor waren voor de meeste onbekend, maar Shaman wist alles wat er maar mee te maken had. Alles over geesten. En als men de wil had om zoiets te doen, zouden ze vast wel een weg vinden. Hij richtte zich weer op Snowy, kijkend of ze zijn woorden een beetje begreep.

Onderwerp: Re: Lost Spirits vr okt 01, 2010 6:32 pm

Het was vreemd, maar snowy keek niet begrijpend naar de draak. Met het schudden van haar kop draaide Snowy zich richting de mist, maar er was nog geen beweging te zien die fataal kon zijn. 'Wat wil je eigenlijk zeggen? Zijn hier dan ontzichtbare draken?' vroeg Snowy en keek met een vreemde uitdrukking op haar kop. Snowy had weleens over het hiernamaals gehoord van mensen in de boerderijen, maar ze geloofde er niet echt in. Door Nieuwschierighied ging ze zitten en bleef Shaman strak aan kijken, nu ze hier toch was wilde ze er graag meer over te weten komen.

Onderwerp: Re: Lost Spirits vr okt 01, 2010 6:51 pm

Shaman had de blik van Snowy al verwacht. Hij had het maar zelden over dit onderwerp, omdat de meeste andere er nooit over nadachten. En zijn eigen stam wist er al alles vanaf. Maar de uitleg die zij gebruikte voor dit onderwerp was hij allang vergeten, best zonde. Snowy schudde haar kop en draaide zich vervolgens richting de mist. Kalm draaide Shaman zijn kop en volgde hij haar blik. Er waren geen bewegingen in de mist af te tekenen, dus blijkbaar zou het wel een gewoon neveltje zijn dat was opgestoken. Het hoorde eigenlijk wel goed bij deze plek, met al die duizenden geesten. Rustig bekeek Shaman de plek nog een keer. Hij kon iedere draak weer zien, maar niet omdat hij contact maakte met ze, maar omdat hij wist dat ze er nog waren. Wachtend op die ene dag dat ze het licht zouden zien en weg konden. Zelf wist hij eigenlijk niet hoe het zou moeten voelen om ‘vast’ te zitten op deze wereld. Maar hij kon zich er wel iets bij voorstellen. Wetende dat er een plek is waar je naartoe moet, waar je de lang gezochte rust kunt vinden… Maar simpelweg geweigerd word of nog niet klaar bent om ernaartoe te gaan. ’Wat wil je eigenlijk zeggen? Zijn hier dan onzichtbare draken?’ De vragende stem van Snowy trok zijn aandacht. Hij draaide zijn hoofd weer en vestigde zijn kalme blik op haar. Opnieuw had ze een vreemde uitdrukking op haar kop, waarschijnlijk omdat ze hem echt niet begreep. Ze is vast nog erg jong… De blauwe draak ging zitten en keek Shaman strak aan. Het duurde niet lang of de kleurrijke draak liet een zacht laag lach geluid ontsnappen. Rustig liet hij zijn achterste zakken tot deze de grond raakte. Hij kon maar beter gaan zitten, aangezien het ingewikkeld zou worden dit onderwerp snapbaar te maken voor iemand anders. Zijn blik was kalm en vriendelijk en een glimlach sierde op zijn gezicht. Hij straalde rust en geduldigheid uit, want dat moest hij wel opbrengen om dit onderwerp over te brengen. Hij hapte een keer diep naar adem waarna hij zijn bek open trok en begon te spreken: ’Aangezien dit onderwerp U lijkt aan te spreken zal ik het proberen zo duidelijk mogelijk uit te leggen, Snowy,’ begon hij op een heldere toon. ’U hebt vast ooit wel eens van het licht gehoord, de poort waar geesten, van diegene die hun leven hebben geleden, doorheen moeten voor ze voorgoed weg zijn van deze wereld.’ Hij pauzeerde eventjes, kijkend of dat Snowy het begreep. Shaman knikte eventjes vluchtig, en ging vervolgens verder met zijn uitleg. ’Ik heb de kracht, als Sjamaan, om de geesten van de gene te zien die nog niet door die poort zijn gegaan. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar die ga ik niet vertellen. Dan kan ik wel dagen lang doorgaan. Maar aangezien dit een kerkhof is zit het hier vol met de geesten. Het zijn dus niet onzichtbare draken, ook al kunt U ze niet zien. Ze hebben namelijk geen lichaam, ze zijn eigenlijk niets om het simpel te zeggen,’ maakte hij zijn uitleg af. Rustig keek hij nog een keertje om zich heen om toen weer naar Snowy te kijken, weer kijkend of ze het snapte.

Onderwerp: Re: Lost Spirits vr okt 01, 2010 10:56 pm

Een gelach galmde over het kerkhof en Shaman ging zitten. Zijn woorden waren duidelijk, maar Snowy begreep maar weinig van wat hij zei, tot hij klaar was met vertellen. Ze knikte en hoorde een geritsel vanuit de mist wat haar kop met een ruk omdeed draaien. In de mist was een schim te zien die overduidelijk geen "hallo" wilde zeggen. Snowy wilde eigenlijk weg van hier, maar ze wist niet of Shaman nog lang hier wilde blijven? 'We kunnen denk ik beter van het kerkhof af gaan, want het wordt hier straks erg druk?' zei Snowy en stond al vast op. 'Alvast bedankt voor je uitleg, het zal vast niet gemakkelijk zijn om zoiets te kunnen.' voegde Snowy eraan toe en draaide zich om naar de mist om verrassings aanvallen te voorkomen.

Onderwerp: Re: Lost Spirits za okt 02, 2010 6:59 pm

De blik, die aantoonde dat Snowy het niet begreep, bleef nog een tijdje op haar gezicht geprent staan, totdat Shaman klaar was met zijn verhaal. De blauwe draak knikte, als teken dat ze het begreep. Een onderdrukte glimlach sierde Shaman zijn gezicht, blij dat het hem gelukt was om het begrijpbaar over te brengen. De glimlach verdween abrupt van zijn gezicht toen Snowy met een ruk haar kop draaide, richting de mist. Er was een gestalte, in de vorm van een schim, in te zien. Maar het was duidelijk dat deze niet veel goeds in de zin had en hier niet was voor een klein praatje. Instinctief ging Shaman weer staan, zo kon hij zich beter verdedigen. ’We kunnen denk ik beter van het kerkhof afgaan, want het wordt hier straks erg druk.’ Shaman draaide zijn kop weer en keek naar haar, ze was ook opgestaan. Instemmend knikte hij. ’Alvast bedankt voor je uitleg, het zal vast niet gemakkelijk zijn om zoiets te kunnen,’ waren de laatste woorden die over Snowy haar lippen kwamen voor ze zich weer om draaide richting de mist. ’Geen probleem. En als je je hele leven ermee zit… “opgescheept” raak je er wel aan gewend.’ De laatste woorden kwamen er een beetje lacherig uit, maar tijd om gezellig te doen hadden de draken echter niet meer. Shaman spreidde zijn kleurvolle grote vleugels uit, om zich groter te maken en een houding te geven. Zonder nog na te denken begon hij er had mee te klapperen, waardoor de mist een beetje weg werd geblazen. Lang bleef de mist echter niet weg, maar Shaman had wel nog genoeg tijd om de belangrijkste dingen te spotten. Ze waren een soort van omsingeld door de Schorpioenen. Kalm sloot de draak zijn ogen en tilde hij een van zijn voorpoten op, om deze vervolgens met een harde klap weer op de grond te zetten. Hij was de aarde aan het sturen, want na de klap kwam er een soort van omheining om hun heen van steen. Met een doordringende en kalme blik keek hij naar Snowy. ’U heeft gelijk, we kunnen beter gaan.’ Na die woorden gaf hij een paar krachtige slagen met zijn vleugels en steeg hij in een rechte lijn op. Toen hij een hoogte had bereikt die veilig was, voor zijn gevoel, bleef hij in de lucht hangen en keek hij afwachtend naar Snowy, wachtend op haar besluit om nu weg te gaan of nog dapper een beetje te vechten. Het vechtgedeelte zou trouwens toch hopeloos en dom zijn, de Schorpioenen waren vrijwel in de meerderheid.

~ Ik denk dat we dadelijk een nieuwe topic aan moeten maken, wil jij dat doen of?... ~

Onderwerp: Re: Lost Spirits za okt 02, 2010 9:43 pm

Shaman stapte op de grond nadat hij de mist redelijk terug gedreven had die weer terug kwam, maar de koppen en scharen van de schorpioenen waren even duidelijk te zien. Een muur sloot zich rond hen op en Shaman steeg op. Snowy had geen zin om haar krachten te vergooien aan een hopeloze strijd en volgde Shaman. Eenmaal in de lucht draaide Snowy haar blik weer even naar beneden en keek toe hoe de schorpioenen al krijzend zich woedend uiten om hun verloren buit. snowy draaide haar blik naar Shaman. 'Je hoeft me niet steeds u te noemen, mijn naam is Snowy en die mag je gerust gebruiken.' zei Snowy met een vrolijke glimlacht en vloog al vast vooruit naar een veilige plek waar ze niet hoefte op te letten voor de schorpioenen.

Ik zal een topic aanmaken, bij het rustige meer, maar dat kan ik morgen pas doen.

» The lost egg.
» The lost egg! verhaallijn
» Lost in this stupid place