De keuze van Toxic.

Shakey genoot volop van het vliegen boven het land. Hij vloog vaak, in het begin voelde zijn vleugels al snel zwaar en een last. Toch bleef hij stug doorvliegen, soms pauzerend en daarna verder of anders gewoon op zijn kaken bijten en verder gaan. Hij hield van het vliegen maar op de grond was het ook oké. Dan liep hij door de bossen of langs een meertje en ging op onderzoek uit of zocht naar snelle hapklare konijntjes om op te eten als tussendoortje. Hij was al redelijk gegroeid en daar was hij blij mee, zo'n krielkip als hij toen was wou hij niet voor altijd zijn. De gedachten alleen al deed hem gruwelen. Af en toe zag hij zijn vader in een flits maar eigenlijk was hij veels te druk. Lekker onderzoeken, beetje snuffelen hier, een beetje uitproberen daar.
Nu zat hij met beide poten op de grond en staarde naar drie vette konijntjes die er redelijk smakelijk uitzagen. Hij begon al bijna te watertanden bij het idee om die konijntjes in zijn bek te krijgen. Hoe zou hij ze vangen, hij kon natuurlijk gewoon naar voren springen en hen met zijn poten wurgen of bij hun nekje grijpen en hun slagaders doorboren met zijn scherpe tanden. Peinzend keek hij naar de witte konijntjes die vrolijk aan het rondhobbelen waren. Vuur. Hij had het niet vaak gedaan maar het leek hem een leuke uitdaging.
Hij boog zijn kop iets omhoog en spuwde een straal vuur, het was zwart en al spuwend kwam er al veel rook uit. Hij stopte en zag tevreden dat de konijntjes dood op hun zij lagen. Hij lachte, dit was zijn vierde keer vuur spuwen en hij kreeg telkens weer het gevoel dat hij erop vooruit ging. Rustig hipte hij naar de drie lijkjes en tikte ze met zijn zwarte fluwele neus aan. Verbaasd keek hij op. Ze waren gewoon van normale lichaams temperatuur, geen zwart geblakende huid of op z'n minst een kleine warmtedamp. Maar ze waren wel dood, hun zwarte kraaloogjes waren dof. Hij haalde zijn schouders op, hij vroeg het later wel aan zijn vader. Met twee groten happen slikte hij de konijntjes door en spuwde de boten weer uit. Een brul deed hem opkijken. Nou zijn vader kwam wel op het goede moment zeg. Hij begon met zijn vleugels te klappen en steeg op. Vliegend naar de plek waar zijn vader was.

In een krater vond hij de grote schim van zijn vader. Hij daalde neer en lande rustig voor zijn poten. Hij was goed gegroeid maar hij moest toch wat omhoog om zijn vader in te halen. Vragend staarde hij zijn pa aan, wat zou er zijn. 'Hé pa.' Sprak hij droog en staarde hem emotieloos aan. Straks kwamen zijn zus en broer, hij was benieuwd wat er komen zou.

Scatha schreef:

-Sorry voor dubbel-

@Sky: De verhaalllijn was zo geschreven dat de jonge 1 jaar oud waren. Snap zelf ook niet helemaal waarom er ineens een topic was waar de eieren uitkwamen. Maar ik kreeg een berichtje van Shadow met de vraag of ik m'n leeftijd wou verhogen..

Mja, tis ook lastig actief zijn als net geboren jong als er niemand meer reageerd in een topic.. -.-'

Het oude topic was denk ik dood gevallen, eigenlijk zouden we nog leren vliegen en alles maar daar is niet echt van gekomen ><

Shakey keek omhoog naar de grauwe lucht. Shadow zei niet veel, zo ver Shakey door had was Shadow toch geen echte spreker. Hij vroeg daarom ook niks over deze opeense bijeenkomst, grote kans dat hij het toch nog nioet vertelde voordat zijn broer en zus kwamen. Meestal was Shakey alleen aan het vliegen en proberend zichzelf te verbeteren en leren. Hij maakte veel fouten maar daarvan leerde hij. Dan ging hij het nog tien keer achter elkaar doen tot het beter ging, al duurde het tot de schermering en was hij begonnen in vroeg in de morgen. Shakey was erg sterk van wil en als hij een doel voor ogen had dan maakte hij die af.
Al snel kwam Scatha, zijn jongste zuster aankomen. Hij keek even met een schuine blik naar zijn zusje. Hij was ouder maar hij voelde geen enkele neiging om haar te beschermen of te bebroerderen of wat broers ook deden, dat had hij ook niet bij Aerith. Beiden konden prima voor zichzelf zorgen en hij wist 99% zeker dat als hij een poging deed, gewoon werd afgesnauwt. Hetzelfde zou hij ook doen. Scatha groete Shadow en staarden hem kort aan. Hem gunde hij niet eens een blik waardig toen ze hem kort groette. 'Scatha.' Zei hij kortaf. Hij en zijn broer en zus waren nooit close geweest, maar waar sloeg het op dat ze elkaar geen blik meer waardig gunde. Zij was echt niet beter dan hem of Aerith, als ze dat dacht was ze wel erg naief. 'Vader, wanneer komt Aerith nou en wat doen we hier?' Voreg hij uiteindelijk na een lange stilte.

Ongevlovig keek hij zijn vader aan, als dat zijn vader wel was. Shakey's gezicht veranderde van gespannen tot grimmig en kil tijdens het gesprek. De stem van Shadow was hard en bars, meestal was zijn stem normaal. Erg veel genegenheid hadden ze voor elkaar nooit gehad, hun hele ''gezin'' was nooit hecht geweest.
Zwart rook steeg op uit zijn neusgaten, hij was woedend op Shadow. Hij gromde van diep uit zijn keel. Altijd had hij het raar gevonden dat hij niet op zijn vader of broer en zus leek. In het begin had hij zich ook af gevraagd wie zijn moeder was maar die vervaagde met de tijd, en nu. Alles wat waarheid was voor hem bleek een grote leugen te zijn. Ze waren simpel producten, ruilwaar zoals mensen het noemde. Je koopt wat, in dit geval stelen, en je krijgt er wat belangrijkers voor terug. Niks meer dan ruilwaar, alles wat echt leek was nep.
Zijn woeden liet hij snel van zich afglijden en een koude, kille maar vooral afstandelijke blik keek hij naar Shadow. Hij zei niks tegen Shadow, in dit eerste jaar had hij pas twee krachten ontdekt. Zijn vuur, dat giftige dampen afstootte en zijn flitsogen. Aerith zou blij moeten zijn dat hij hier niet was, hij wist niet of zijn broer dit al geweten had en daarom niet was gekomen, maar anders was hij vast woedend geworden. 'Waarom zou ik mijn krachten laten zien, alleen zodat we Toxic plezieren.' Zei hij koud. Voor zijn gevoel was het testen van zijn krachten niet eens de moeite waard, de gedachten dat Rake dan misschien een soort van broer was leek het enige voordeel voor hem te zijn.
'Ik kan zwart vuur spuwen, en de rook en damp die ervan komt is giftig. Ik weet alleen nog niet hoe draken erop reageren. Wil je zien.' Vroeg hij scherp en zijn ogen glommen uitdagend. Als hij het deed hoopte hij van harte dat Shadow dood neerviel, maar eerst een uur liep te stikken of te kermen van de pijn.
Kort liet hij fel wit, geel licht flitsen dat je een paar minuten verblinden met alleen een witte waas voor je ogen. Voor de rest zei hij niks en wachtten.

Toen de flits wegtrok stond ze daar. Op de rotsblokken. Ze had veel van het gesprek gehoord en antwoordde daarom op de vraag die Shakey had gesteld: "Dat zou ik graag willen zien. Shakey was het niet?" ze grijnsde. Ze verwachtte eigelijk wel dat ze haar zouden onderschatten en misschien zelfs zouden aanvallen omdat ze niet echt groot was. Maar de giffen die ze in zich had waren sterk en de draken die achter haar stonden waren niet zo klein als zij. Ze sprong van de rots en landde op de asgrond. Stof woei op en maakte dat haar gifgroene ogen erg opvielen. Over haar nek en rug waren stekels te zien. Een aantal van deze stekels was afgesneden door een aanval die een draak niet zo lang geleden had uitgevoert op haar en een van de Night Warriors. Ze keek van de kleinere blauwige jonge draak naar Shakey en vervolgens naar Shadow "Typish iets voor jou om je beloften op zo'n manier na te komen" snoof ze. Ze had eigelijk gehoopt dat Shadow een partner had gekregen en een of meerdere jongen had gekregen waar hij en zijn liefje écht van zouden houden. Helaas had hij jongen die duidelijk allebij een andere moeder hadden en aan het gedrag van Shakey te zien hielden ze ook niet echt van elkaar als gezin. Shakey zag er al uit als een draak die niet was geboren met een goed hart. Dat had hij vast van zijn moeder want Shadow had dat niet in zich, vond ze. "Ja inderdaad, hij gebruikt jullie als handelswaar, eigelijk had ik ook op iets anders gehoopt maar dit is ook goed." ze grijnsde "Shakey, jij mag je vader niet echt he? Houden zo, vertel eens: Wat kun je?" ze ging er vanuit dat ze niet zo dom waren als hun vader en zeker Shakey niet. Hij zag er behoorlijk... volwassen uit. Ze zou het uitgekozen jong niet adopteren als haar eigen. Misschien zou ze hem - of haar - toeweizen aan een ervaren draak binnen de groep. Ondanks dit alles bleef ze alert op aanvallen die misschien op haar gericht waren of enig ander gevaar. Ze had de houding van een leider en haar vleugels waren gespreid naar voren gericht zodat ze er dreigender uitzag. Haar stekels stonden overijnd en ze zwiepte triompfantelijk met haar staart die evenals haar net en rug aan de punt gesiert was met een stel grote zwarte veren met gifgroene tekeningen erop.

De flits trok weg en op de rotsblokken stond een draak. Niet erg groot naar de maatstaven van draken, maar ze had een zeker een zelfverzekerde houding. Kort keek Shakey de draak aan. Dit moest dus Toxic zijn, dat kon niet anders, de moeder van Rake. Rake leek niet op zijn moeder vond hij, misschien leek hij op zijn vader. Rake had iets grovers, hij had erg veel stekels en maar twee poten. Toxic was wat kleiner en had opvallend groene ogen, en stekels op haar rug en nek maar bij lange na niet zulke stekels als Rake, die zagen eruit als een soort van kleine puntrotsen.
'Ja Shakey.' Sprak hij rustig en met een respecterende ondertoon. Hij wist wel beter, brutaal zijn tegen Toxic was een van de domste dingen die je kon doen zo ver hij het had gehoord. Zijn ogen flitsten naar Shadow, fijn, zelfs Toxic leek niet blij te zijn met de manier waarop Shadow het had geregeld. Niet dat hij of Scatha daar veel aan hadden, dat zorgde alleen maar voor dat ze misschien nog minder ongewenst waren dan hij al dacht. Grimmig keek hij weg van zijn vader, al kon hij die term nauwelijks meer denken zonder over te geven. Hij was weer is veels te naief geweest, hopelijk voor hem werd hij een stuk minder naief als hij ouder was. De gedachten hoe het zou zijn als hij zijn echte moeder en vader zou zien dacht hij niet aan, verpsilde energie. Die tijd zou toch nooit komen.
'Nee ik mag hem inderdaad niet, niet meer.' Sprak hij ijzig en hij keek even naar Scatha. Ze leek niet te peilen en ze stond daar maar onverschillig, had ze dan niks gehoord van Shadows woorden. Dat ze simpelweg gebruikt waren.
'Ik kan tot nu toe die flits, en mijn zwarte vuur. Daar heb ik wat mee geoefend en kan het nu op verschillende manieren toepassen.' Legde hij simpeltjes uit zonder te veel details. Hij dacht kort aan zijn oefeningen. Als hij in de lucht salto's maakte en tegelijkertijd vuur spuwde kon hij een bal van zwart vuur worden en de rook uit zijn neus kon als een donderwolk voorgaan. Ach, hij merkte later wel of hij betere krachten kregen, tot nu toe was dit al erg nuttig voor zijn geval. Hij staarde afwachtend naar Toxic, hopelijk maakte ze snel haar keuze, dan waren ze allemaal van dit dillema af.

Overal in DW lag sneeuw. Het was nat, wit en.. koud. De wind gierde tussen de bomen door en was ijzig koud. Dieren kleiner dan een draak ontwaakten uit hun winterslaap of probeerden nog net een van de laatste restjes voedsel te vinden die ze in de herfs hadden verstopt. De bladeren van de bomen waren in de herfst al naar beneden gevallen en waren tot stof vergaan, om zo in de grond te kunnen verdwijnen als voedsel voor de aardbodem. De herfst had Zu niet meegemaakt in DW. Nou, misschien een paar dagen maar daarna was hij vertrokken naar warmere oorden. Hij hield helemaal niet van de kou. De warmte van een heette vulkaan hield hem meer actiever dan de ijselijke wind van de winter. Hij wist wel dat er in DW ook vulkanen waren, maar die lagen meer uit de buurt van het NW gebied. Zu's verleden was hard. Hij werd verstoten door zijn ouders toen ze vonden dat hij oud genoeg was om voor zichzelf te kunnen zorgen en lieten hem alleen achter met alleen maar een grot en een beer die ze voor hem hadden gevangen. 'Om er mee door te komen tot je zelf gaat jagen.' Had zijn vader gezegd. Ja tuurlijk, toen wisten ze nog niet dat Zu altijd een grote honger had en de beer al binnen vijf dagen op was. Iets waar een andere kleine draak meer dan twee weken zou over doen. Toen hij gedwongen werd door zijn honger en zichzelf, begon hij ook andere draken te observeren. Hij leerde hoe ze hun vechttechnieken gebruikten en oefende met zijn eigen krachten die langzaam maar zeker ontwikelden. De jaren dat hij opgroeide terroriseerde hij de stad waar hij dichtbij leefde en ze noemden hem 'De zwarte dood.' Als hij op weg was naar de stad, zagen ze hem al van ver aankomen. De wolken werden donkerder en een luide brul was te horen. Mensen renden tervergeefs hun huis binnen en zochten dekking, terwijl Zu rustig bezig was met het platbranden van hun buren..
Een grote donkere schaduw gleed over het de velden. Een slank lichaam, met daaraan twee grote vleugels baande zich een weg tussen de bomen die net naast de velden stonden De grote draak landde op een dikke omgevallen boomstam en snoof. Hij rook Toxic, zijn alfa. Hij was de onderalfa van de NW. Iets waarvoor hij haar dankbaar was. Hij ademde diep in en een luide brul weerklonk over het gebied van DW . Zu was weer eens teruggekeerd en liet zijn aanwezigheid duidelijk merken. Hij wist dat Toxic ergens dichtbij was, dus klapte hij zijn vleugels uit en vloog richting de krater. Daar aangekomen merkte hij Toxic op, samen met een laffe vijand van Zu. Shadow. De andere twee kende hij niet. Zu was groter geworden sinds de laatste keer hij uit dw was vertrokken.

Zu lande naast Toxic en hield zijn kop laag. 'Sorry voor mijn afwezigheid.' sprak zijn lage duistere stem. Hopelijk vergaf ze hem, maar ze moest ondertussen al weten dat Zu altijd vertrok voor de winter er aankwam.

Toxic knikte, de krachten klonken interessant. Ze wist van zichzelf dat kracht niet aan de grootte lag maar de kleinere blauwgekleurde draak leek niet te hebben wat Shakey had. Shakey leek het in zich te hebben: Het hart van een Night Warrior. Ze liet haar blik over hem heen gaan. Hij leek geen zorg nodig te hebben van een oudere Night Warrior. Dat betekende dat ze hem alleen maar hoefde te leren hoe hij een échte Night Warrior moest zijn. Van de kleinere draak was niet veel af te lezen op dat gebied. Een luide brul maakte haar duidelijk dat de Bateros avn de groep in aantocht was. Ze grijnsde toen ze hem zag. Ze had na die eerste keer al door gehad dat Zu niet van kou hield en dat hij in de winter er niet zou zijn. Hij landde en verontschuldigde zich. Van hem kon ze het hebben tenslotte was hij er altijd op een belangrijk moment "Dat zit wel goed Zu. Heb ik je ooit verteld over de deal die Luna en ik hebben gemaakt met onze grote vriend?" ze keek een moment naar Shadow voor ze vervolgde: "We hebben afgesproken dat ik Shadow het tegengif voor z'n vriendinnetje zou geven als hij zijn een van zijn jongen bij éénjarige leeftijd aan ons af zou staan. Deze twee" - ze gebaarde naar Shakey en de blauwige draak - "zijn genomineerd. Als Bateros vind ik dat je mee moet beslissen. Ik ben voor Shakey" Ze wist al bijna zeker dat Zu het met haar eens zou zijn. Ze zou Zu of Curse wel vragen of ze hem in de gaten wilde houden voor een bepaalde tijd. Misschien zou ze voor de grap eens proberen Shakey aan Curse toe te weizen. De slimme eierrover kon hem nog wel eens wat leren.

Zoals verwacht vond Toxic het niet erg dat hij altijd vertrok in de winter. Een grote grijns speelde op zijn gezicht toen hij haar aankeek. Roddels gingen zo snel als de wind, en hij had dan ook vernomen dat het niet meer zo goed zat tussen Toxic en Azazeal. 'Hoe gaat het met de jongen?' vroeg zijn schorre en donkere stem. Hij dacht even terug aan de drie kleine hummeltjes die uit de eieren van Toxic waren gekomen. Sombra, Rake en Misery, zo noemde ze meende hij zich nog te herinneren. Hij had vaagjes nog een vierde ei gespot maar daar wist hij verder niet veel van. Zu strekte even zijn grote vleugels en klapte ze toen weer in elkaar. Toxic vertelde over een deal met Shadow. Iets over zijn jongen. 'We hebben afgesproken dat ik Shadow het tegengif voor z'n vriendinnetje zou geven als hij zijn een van zijn jongen bij éénjarige leeftijd aan ons af zou staan. Deze twee" - ze gebaarde naar Shakey en de blauwige draak - "zijn genomineerd. Als Bateros vind ik dat je mee moet beslissen. Ik ben voor Shakey' Zu keek naar de zwarte jongeling en naar de blauwige draak. Toch keek hij niet lang naar de blauwe draak. De gele ogen van de fors uitziende zwarte draak trokken zijn aandacht. Zu kneep zijn ogen fijn tot spleetjes en keek hem doordringend aan. Dus dit was een zoon van Shadow? Zu's gegniffel speelde op. Shakey leek op de verste verte niet eens op zijn vader. Hopelijk zijn karakter ook niet. Hij had geen zin een lafaard zoals zijn vader bij de NW te hebben. Zu hoefde zich niet groot te maken om boven Shakey uit te torenen. Hij liep een rondje rond hem heen, gooide een vuile blik over Shadow heen en bestudeerde Shakey toen verder. 'Jong, vastberaden, een zoon van een lafaard en mogelijk een goed lid voor de NW.' Bij elke stap die Zu zetten, drukten zijn poten meer en meer in het as van de krater. 'Ik ben voor.' Zijn stem bulderde over de vlakte, en hij stond stil. Zu moest dringend weer eens wat aan zijn reputatie doen. Zou hij Shadow uitdagen ?

Rake was benieuwd naar waar Shakey was, misschien wou hij wel bij de groep van zijn moeder. Dat zou Rake wel geweldige vinden dat had hij een maatje en vriend om mee rond te trokken. Hopelijk vind zijn moeder het ook een goed idee, Shakey had wel wat en was hopelijk ook geschikt voor de NW. Met kracting vleugel slagen vloog hij over The Blackscapes en de krater. Rake was echt goed geworden in het vliegen maar dat was ook niet zo heel gek zijn lichaam was er geschikt voor. Helaas voor lopen niet maar wie liep en ging lopen als je kan vliegen. Het was veel sneller en leuker, Rake maakten een paar salto’s en keek naar het donkere en koude landschape. Zijn blik bleef stil hangen op een groepje draken maar twee herkende hij er wel. Rake brulde luid, om te laten weten dat hij er ook was. En zetten meteen een snelle daling in, Rake schoot naar de grond. Als hij niet snel op trok zou hij te pletter slaan tegen de grond. Snel trok hij weer op net boven de grond en sloeg een paar keer krachtig met zijn vleugels. Om wat hoogte te winnen er waaide wat stof en zand op. En rake landen midden in de groep en zijn blik gleed eerste over zijn moeder maar richten al snel zijn blik op Shakey wat de andere drie draken hier deden maakte hem niet zo veel uit. ‘Shakey, alles goed.’ Rake sprong op hem af en gaf hem een harde kopstoot. Er was een valse maar ook speelse glimlach op zijn gezicht. Nadat hij Shakey op de grond had gewerkt ging hij naast zijn moeder staan en keek toen nieuwsgierige de kring rond. Benieuwd wat er aan de hand was, het leek een soort NW bij een komst. Hij zal er wel snel achter komen.

De zwarte draak die aangevlogen kwam zag er erg sterk uit, maar vooral indrukwekkend. Dat hij hoog in de rang stond was wel duidelijk, die ''Zu'' was dus een tijdje weg geweest en kwam nu aanwaaien om mee te bepalen. Nou Toxic had al voor hem gekozen, hij was benieuwd wat Zu deed. Zijn gele ogen staarde koud naar de geel oranje ogen van Zu. Schatha kreeg een korte blik van Zu maar zijn ogen gleden al snel weer naar hem. Shakey onderdrukte een zucht, wat een gedoe allemaal. Verveeld staarde hij kort naar Shadow, hij leek niet erg geintresseerd in zijn pleegjongen, ach dat zal hij vast ook nooit gedaan hebben. Zijn gele ogen flitsten weer naar Zu die om hem heen ging circelen, met een blik die hem totaal niet aanstond. Wat hij zei al helemaal niet. Shadow kon toch geen lafaard zijn, of wel, Shakey had hem nooit zien vechten dus eigenlijk wist hij het niet echt. Toen Zu bulderde en zijn stem gaf moest hij grote moeite doen om niet dramatish met zijn ogen te gaan rollen. Hij had het ook gewoon kunnen zeggen dan macho doen en het keihard zeggen zodat half Dragon World kon mee genieten met hun toneelstukje. 'Nou mooi, kunnen we dan nu weg?' Merkte hij droogjes op. Hij had Zu z'n blik wel gezien toen hij naar Shadow keek, Shakey ging het liefst meteen naar de NW, ver weg van zijn pa en hem dan nooit meer zien. Met hem vechten leek hem totaal overbodig en zinloos.
Een gedaante boven hem deed hem kort opkijken. Hij kon de contouren zien en merkte dat het Rake was. Hij maakte wat salto's en lande toen. Dit keer rolde hij wel met zijn ogen maar hij wist een klein geslepen glimlachje ervan af te brengen. 'Hé Rake. Gaat, ik begin me redelijk te vervelen.' Zei hij droogjes en klapte zijn vleugels uit. 'Toxic? Wil je nog van keuze wisselen of kunnen we weg, ik word ziek van deze plaats.' Zei hij, met respect en keek kort naar Shadow. Ooit op een dag, dan zal hij hem te grazen nemen en laten zien wat voor draak hij werkelijk was. DIe dag zal zeker komen.

Zu's antwoord was duidelijk "mooi, Shakey hierbij ben je een Jaris bij de Night Warriors. Curse zal je voorlopig in de gaten houden en je de fijnere kneepjes van het slecht zijn toebrengen" toen haar laatst woord had geklonken was er plaats voor een ander geluid: Het geluid van vleugelslagen. De brul kwam haar maar al te bekend voor. Rake haalde wat stunts uit in de lucht en waaide daarmee veel stof op. Toxic deed een vleugel voor haar kop om haar ogen te beschermen tegen het stof. Toen ze haar vleugel krachtig terugsloeg waaide ze daarmee het meeste stof uit haar omgeving. Rake leek Shakey al te kennen en dat kwam goed uit. Ze keek naar Zu, hij leek iets van plan te zijn. Ze trok het zich niet echt aan omdat ze hem vertrouwde. "We hebben hier verder niets te zoeken" ze spreidde haar vleugels en steeg op, daarmee veel stof opwaaiend "Rake, ik weet dat je hier nog maar net bent maar we gaan terug. Neem Shakey maar mee, hij hoort nu bij ons" ze wierp een blik op Zu, hij mocht zelf bepalen wat hij deed: Meegaan, een andere kant op of blijven. Ze moest nog zien wat Shakey voor de groep kon betekenen. Voorlopig bleef hij een jong en dus een Jaris. Rake was een Jaris Of Toras en daarmee stond hij hoger dan Shakey. Eigelijk had Shakey een behoorlijk lage rang... Ze knikte kort naar Zu en vloog vervolgens vooruit, terug naar het Night Warrio gebied. Als Zu Shadow zou uitdagen moest hij maar iets voor haar meebrengen. Die brutale tong van hem bijvoorbeeld. Als hij hem zou doden moest hij het hoofd maar menemen, dat zou ze dat persoonlijk opeten!

Shakey knikte kort. Hij had nooit veel intresse getoond in groepen draken, maar Jaris bij de Night Warrior klonk niet hoog. Niet dat hij dat verwachtte, hij had deze situatie helemaal niet overzien. Dat hij gekozen was betekende alleen maar dat hij een goede vriend had om op terug te vallen en een toekomst als hij Toxic kon laten zien dat hij geen vergissing was. Hij was misschien al een jaar, dat was in drakentermen niks. Hij was slechts een jong, onervaren, bijgewerkt. Die Curse ging dus op hem letten, hij kende eigenlijk alleen Rake naast Shadow en zijn broer en zus. Andere draken waren hem volledig onbekend. Toch maakte het hem niet uit dat hij niet wist wie Curse was, die draak zal op hem letten en waarschijnlijk zijn gang van zaken doorbrieven aan Toxic. Al mocht hij Curse niet of juist wel, hij moest zorgen dat er grote vooruitgangen kwamen. Veel trainen, heel veel. Hij was dan misschien gekozen, veel beter hadden ze waarschijnlijk niet kunnen kiezen als Scatha haar bek niet open trok. Aerith zou zijn enige echte concurrent zijn geweest maar die leek verdwenen te zijn.
Shakey klapte zijn vleugels uit die verstopt zaten onder zijn schubben en steeg soepel en snel op. Hij kende zijn plek, hij was slechts een volgeling, maar iedereen begon vanaf de laagste treden en klom omhoog tot de top. Dat zou hij ook gaan doen. Rustig klapte hij met zijn vleugels en ging naast Rake vliegen. Achter hem hoorde hij nog het uitgedaagde gebulderd van zijn pleegvader. Hij deed moeite om niet om te kijken, hij moest hem juist haatten, verachten en hopen dat Zu hem aan stukken scheurden. Shadow, naïeveling Zu vermoord je als je niet weg weet te komen, vlucht alsjeblieft. Want dan kan ik het afmaken.
"Rake, wie is die Curse?" Vroeg hij terwijl ze de kraters achterlieten samen met de twee rivalen.

Rake stond naast Shakey die een glimlach op zijn gizcht had en zei droogjes. 'Hé Rake. Gaat, ik begin me redelijk te vervelen.' Rake keek even vaagjes naar Shakey en glimlachte vals, daar wist hij wel wat op. De stem van zijn moeder haalde hem weer uit zijn gedachten. ‘Rake, ik weet dat je hier nog maar net bent maar we gaan terug. Neem Shakey maar mee, hij hoort nu bij ons’ Rake knikte naar zijn moeder en keek tevreden naar Shakey. Even wierp Rake een blik op Zu, Zu was een grote en sterke draak dat wist rake zeker. En heild zijn vleugel voor zijn hoofd door al het stof dat zijn moeder deed opwaaien. Die hij al had gezien bij zijn geboorte, zijn moeder was al vertrokken en Rake knikte naar Zu. Rake hoorde Shakey nog wat zeggen. Maar antwoord geven was niet echt nodige, vervolgens richte hij zijn blik op Shakey. ‘Kom je mee dan laat ik je da grot zien van de NW.’ Zei rake wat droog maar met een valse glimlach op zijn gezicht. Het zal hem vast bevallen bij ons en hij had nou een vriend die bij de NW zat dat was een goede aanwinst voor hem en de groep natuurlijke. Rake klapte zijn vleugels uit en ging achter zijn moeder aan. Al snel was Shaey naast hem. ‘Nou begint de lol pas mensen plagen goede draken pesten. En welkom bij de NW, Shaley.’ Rake was het blij dat zijn vriend bij de NW zat. Shakkey vroeg wie Curse was, Rake had zelf geen idee hij kende alleen Zu en zijn moeder en dan. Hij wist alleen dat het een eieren dief was en kleinere draken opat. ‘ Ik weet eerlijke gezegd niet, alleen zijn rang en dat het een eieren dief is en kleinere draken opeet, of karkassen. Zijn rang is Narans je moet oppassen als je bij hem in de buurt ben. Heb ik gehoord maar ik heb hem nog nooit gezien.’ Rake kon de woede in zijn gezicht zin en ergernis, hij vroeg zich af wat er was en wat dat net allemaal te beteken had. ‘Maar vertel eens wat was dat allemaal en maak je geen zorgen je zal het vast goed doen. En als er wat is maak ik ze wel een kopje kleiner voor je.’ Rake keek met een bemoedigde glimlach naar Shakey en grinnikte vals.

je was me voor shakey :)