A dragon cry

Piosen hoorde dat Kliennie klaar was en ze keek hem even aan. De kleren zaten best goed, maar dat gene wat de mensen normaal aan hun voeten hadden had hij nu niet aan. En op haar rug paste hij nog niet. Dus zetten Piosen haar passen dichterbij Kliennie en legde haar staart rond zijn middel en zo verdwenen ze langzaam uit het zicht al waren Piosen en kliennie niet op een ander pad, maar de mensen zouden hun niet meer kunnen zien. 'Laten we rustig weg lopen zo kunnen we ongezien ontkomen als we op grotere en veiligere afstand zijn kan ik ons weer zichtbaar maken.' zei Piosen en begon rustig te lopen zodat Kliennie haar bij kon houden.

Piosen keek even naar hem, hij zelf bekeek even zijn kleren het stond op zich wel leuk. Piosen kwam langzaam dichter bij en legde haar staart om zijn middel, langzaam werd ze onzichtbaar. Kliennie krijg een raar gevoel en keek naar zijn handen en voeten, maar waar zijn voeten moesten zijn lag alleen sneeuw en zijn handen waren ook verdwenen. Piosen had hem ook onzichtbaar gemaakt en net op tijd, er kwamen net twee mannen aan. Een had een zwaard en de ander een boog, en twee kliene zwaarden langs zijn zij hangen. Kliennie en Piosen liepen langzaam weg, Piosen fluisterde, 'Laten we rustig weg lopen zo kunnen we ongezien ontkomen als we op grotere en veiligere afstand zijn kan ik ons weer zichtbaar maken.' Kliennie knikte en glimlachte daarna, hij raapte wat sneeuw op en gooiend een sneeuwbal tegen een van de mannen. Die met hun rug naar hun toe stonden, ze keeken verbaast maar ook wat geschrokken om zich heen. Kliennie kon nog net zijn lach inhouden, en volgde Piosen zonder verder nog wat te zeggen of te doen. Hij leek wel een soort hondje van een draak met die staart om zijn middel, alsof het baasje bang was om zijn huisdiertje kwijt te raken. Kliennie moest even lachen om die gedachten, en keek wat onderdaning naar Piosen in de hoop dat ze de grap snapte. Ze waren nou al een stuk dieper in het bos, en langzaam werd de rivier breder, Kliennie wist dat de rivier uitmonden bij het rustige meer. Na een tijd liet Piosen zijn middel weer los, ze waren nou veilige en ver genoeg van het dorp. Hij blafte even als een echte hond en zei met een grinnik. ‘Hond heeft honger.’ Hij haalde zijn tas van zijn schouder en pakte er een appel uit en nam een hap.

(Maak je dan een topice, als je tijd heb. Waarin we elkaar dan weer eens zien met Rainbow. Wil dolgraag haar temmer zijn. Vind

( zal ik doen.)

Toen ze op veilige afstand waren van het dorp liet Piosen hen weer zichtbaar worden. Het geen was dat piosen en die gene die ze vast had of ook maar enig lichaams deel van haar zou aanraken ook ontzichtbaar zou worden. Piosen liet Kliennie los en liep iets verder naar het rustige meer. Het geblaf van een hond deed Piosen haar met een ruk omdraaien en haar rug op zetten zoals een kat dat deed, maar toen ze zag dat het Kliennie was die blafte ging ze weer normaal staan en begon te lachen om de grap van kliennie die in een appel beet die hij uit zijn tas haalde. Piosen had ook honger en keek even rond. een grote haas zat aan een struik dichtbij te eten en Piosen werdt voor een ogenblik weer onzichtbaar, Waarna ze naar de haas sloop en hem bij zijn kop greep en de haas in een keer dood beet. Piosen liep weer terug naar kliennie en werdt weer zichtbaar. Toen ging ze liggen en scheurde de haas in stukken die ze weer op at.

Piosen leek om de even geschrokken maar snapte al gauw de grap. En begon te lachen, Kliennie nam nog een hap van zijn appel en zag een grote haas voorbij gaan. Piosen was ineens spoorloos, Kliennie keek even rond maar zag haar nergens. Hij haalde zijn schouders op en keek weer naar de haas, die ineens in een rare houding lag en naar hem toe kwam zweven. Kliennie snapte al wat er aan de hand was en grijnsde breed, Piosen werd weer zichtbaar en ging valk voor hem liggen. En begon de haas in stukken te scheuren. En die ze daarna met gretige happen opat, Kliennie was nou wel een beetje nieuwsgierige naar Piosen geworden. Hij had haar nou al twee keer gered, en vroeg zich af waar haar ouders waren. Misschien heeft ze haar ouders nooit gekend of waren die al dood. Kliennie at de rest van de appel op tot alleen het klokhuis nog over was, en gooide die in de rivier. En keek naar Piosen die vredige in de zon lag. Hij haalde even diep adem, ‘Piosen hoe ben je eigelijk hier zo jong terecht gekomen. Zijn je ouders soms niet bezorgt.’ Kliennie keek vragend naar Piosen. Hij wou haar niet kwetsen of pijn doen, maar ze was nog redelijk jong vond Kliennie. Hij weet niet hoeveel 6 maanden is voor een draak. Of ze dan al volwassen zijn of nog een kind.

opeens vroeg Kliennie aan Piosen waarom ze zo jong hier terecht was gekomen? Piosen keek kliennie even scheef aan voor ze haar kop weer recht zetten en nadacht. 'Voor zo ver ik weet van toen ik nog in mijn ei zat was er een hoop geschommel en gerol voor ik een heerlijke warmte voelde en uit mijn ei kwam. De personen die ik toen gezien heb waren Fry een mensen meisje en Firechild een rode draken vrouwtje. Ik heb later nog tegen drakenjagers gevochten met Fry en ene Mudly, maar daarna ben ik erop uit gegaan om de rest van Dw te ontdekken.' zei piosen in korte verwoording en de zon scheen heerlijk op haar geschubte lichaampje. Ze vond de vraag helemaal niet kwetsend of pijn doen, want ze had haar ouders nog nooit gezien, want drakeneierdieven hadden haar op de markt willen verkopen als het waren niet zo was dat de dief in zijn eigen val was getsapt. Piosen keek weer naar kliennie, want ze had een geluid gehoort die uit het water was gekomen. een paar vissen waren uit het water gesprongen en weer in het water gedoken om verder te zwemmen.

Piosen keek hem even ,et een scheve kop aan, voordat ze hem weer recht zette. 'Voor zo ver ik weet van toen ik nog in mijn ei zat was er een hoop geschommel en gerol voor ik een heerlijke warmte voelde en uit mijn ei kwam. De personen die ik toen gezien heb waren Fry een mensen meisje en Firechild een rode draken vrouwtje. Ik heb later nog tegen drakenjagers gevochten met Fry en ene Mudly, maar daarna ben ik erop uit gegaan om de rest van Dw te ontdekken.' Vertelde ze toen.
Kliennie knikte, Firechild had hij ook al eens ontmoet een aardige draaken. Kliennie zei toen met en glimlachje. 'Je heb al aardige wat mee gemaakt zo te horen.' En keek naar piosen, die naar hem keek. Hij hoorde wat vissen die het het water springen en daarna er weer in doken. Om verder te zwemmen, de zon schijn heerlijk vandaag ook al was het winter. 'Gekke vissen.' Grinnikte hij.

Piosen zag hoe Kliennie naar haar keek en stond op. 'Ja, maar welke draak heeft nu niet veel meegemaakt?' zei Piosen met droge stem en keek even achterom en zag een grote groep mensen aan komen lopen. Piosen draaide zich om en bleef rustig staan kijken. het vreemde was dat ze er niet als gewone mensen uit zagen. Ze liepen met zware wapens aan hun lichamen, maar ook de kleding zag er vreemd uit en de tunieken van de groep leken uit draken schubben te bestaan. Piosen ontdekte dit en begom te grommen. "Drakenjagers!" dacht piosen en zetten haar rug hoog op, maar zakte weer in toen ze terug dacht aan haar amulet en raakte het even aan met haar klauw en veranderde weer terug in een mensen kind. 'Kliennie mag ik de deken weer?' vroeg Piosen en keek hem over haar schouder aan.

Piosen zei op een droge toon 'Ja, maar welke draak heeft nu niet veel meegemaakt?' Kliennie glimlachte en keek even naar achterom toen Piosen dat ook deedt en zei nog. 'Dat klopt' Kliennie bekeek de mannen goed, het waren draken jagers Piosen begon meteen te grommen. Verschrik keek Kliennie omzich heen om een verstop plek te zoeken voor Piosen. Maar ineens stond was dat meisje er weer en hoorde hij Piosens stem uit haar komen, hij was de amulet helemaal vergeten. 'Kliennie mag ik de deken weer?' vroeg Piosen en keek hem over haar schouder aan. Snel pakte hij de deken weer, en gaf die aan Piosen en zei. 'Lisannia heet je nou even oke, Piosen is een rare naam voor een mens.' De mannen waren al aardige dicht bij. Kliennie keek wat gespannen naar hun en haalde even diep adem om te rust te komen. En dacht zolang ze het amulet om heeft kan er niks fouts gaan, langzaam kwam hij tot rust en kon zelfs een glimlachje op zijn gezicht zetten. Net op dat moment liepen ze langs, een paar van de drakenjagers keken hem en Piosen raar aan. Twee van de mannen stopte zelfs en vroegen in koor. 'Waarom heeft ze geen kleding aan in deze koude weersomstandige heden.' Kliennie keek weer nep streng naar Piosen en zei met een strenge stem. 'Nou vertel het maar, aan deze aardige heren. Lisannia.' En keek even vriendelijk naar de twee drakenjagers.

Piosen kreeg van Kliennie de deken weer aan gereikt en vertelde haar dat ze als Piosen in haar menselijke vorm was Lisanne heten. Piosen knikte en ze liepen verder. Toen twee van de drakenjagers vroegen waarom Piosen geen kleren droeg vanwegen de winter begon Kliennie streng tegen haar te spreken alsof ze echt iets fout had gedaan. Piosen zetten een lief stemmetje op en keek beide mannen leiflijk aan. 'Ik wilde weten of het echt zo koud was en ben zonder kleren van huis gegaan, maar gelukkig vond mijn broer me en heeft hij me de deken gegeven.' Zei Piosen op diezelfde lieflijke toon. Het liefste wilde ze door lopen, maar ze bleef toch maar staan. De mannen schudden boos hun hoofden en gaven wat kleding van hun zelf af aan Kliennie. Een lekkere warme buis met een broek en wat de mensen noemde schoenen, waar Piosen allemaal in verzoop omdat het gewoon te groot was voor het kleine meisje. Toch dankbaar had Piosen de kleren aan getrokken en ze liep samen met Kliennie verder. Piosen grijnsde en keek even achterom. "Niemand meer te zien even kijken of ik de leeftijd kan bveranderen?" dacht Piosen en consentreede zich op de leeftijd van een 19 jarig meisje. Piosen groeide explosief en werd net zo groot als Kliennie.
Piosen keek met een brede glimlach naar Kliennie's verbaasde gezicht. Nu paste haar kleding beter en Piosen begon een stukje te rennen.'Kom Kliennie!' riep ze vrolijk en Piosen stopte niet om op hem te wachten.

Piosen nam de deken aan en sloeg die om haar lichaam heen. Piosen knikte en ze liepen rustige verder. Maar toen de twee drakenjager vroegen waarom ze naakt was. Hij he net deedt alsof hij boos was. Zette Piosen een lief stemmetje op en keek de mannen liefelijke aan. Toen Piosen klaar was met haar verhaal schudden de mannen boos hun hoofd. En gaven wat kleren van hun zelf aan hem. Kliennie gaf de kleren aan Pisoen en die ze dankbaar aannam en aan deed. De kleren waren veel ste groot, voor het klienie meisje, ze verzoop er. Het liefste wou hij nou door lopen en Piosen ook. ‘Nou het is tijd om te gaan veel succes met de jacht.’ Zei Kliennie vriendelijk. En liep samen met Piosen weg en de mannen gingen weer snel naar de rest van hun groep toe. Die een paar meter verder op hun stond te wachten. Piosen grijnsde en keek achterom, Kliennie keek nieuwsgierige naar haar wat zou ze van plan zijn. Het zag er niet uit nou de schoen waren veel ste groot en de broek ook. En haar mauwen waren veel ste lang voor haar armen. Piosen consentreede zich ergens op, ineens schoot ze omhoog en was ze net zo groot als hem en warschijnlijk ook even oud. En alles zat nou al een stuk beter. En ze was niet bepaald lelijk zelfs. Ze had mooi blond haar en mooie ogen, als hij niet beter wist dat ze een draak was zou hij haar zou uit vragen. Verbaast keek kliennie naar Piosen die brede glimlachte. 'Kom Kliennie!' riep ze vrolijk en Piosen begon meteen te rennen. Kliennie keek even verbaast naar haar en glimlachte toen en rende haar achteraan. ‘Heey wacht even.’

Piosen rende speels over de smelde sneeuw die gelukkig nu al een heel eind was was gesmolten, maar het werdt er wel spek glad door. Met glijdende laarzen slipte Piosen over de modderige weg en kwam een eindje verderop pas tot stilstand. Een brede grijns stond op haar gezicht en ze keek Kliennie ondeugend aan. Daarna draaide zij zich weer om en rende verder. In de verte was een ander dorp inzicht en Piosen stopte niet wetend dat Kliennie heel kort achter haar rende en voelde een harde bons tegen haar rug. Al struikelend viel piosen voorover en landen op haar handen in de modder die alle kanten op spatten. Piosen stond op en keerde zich om. Met snelle bewegingen veegde piosen een hand vol modder in het gezicht van Kliennie en sprong spelend gillend achteruit om zijn poging te ontwijken. 'ik heb je!' giechelde Piosen en zonder verder nadenken rende ze verder naar het dorp en toen ze de eerste huizen paseerde stopte Piosen opnieuw en keek met angt in haar ogen even rond. Ze zag kliennie niet aankomen, omdat ze met haar rug naar hem toe stond en voelde een hand vol modder op haar wang komen. Een speelse glimlach stond op haar gezicht en giechelde even, maar de stemmen van de mensen maakte haar vrolijkheid weer plaats voor angst en ze drukte zich tegen Kliennie aan.

Piosen leek niet te lusiteren en rende speels door overde half gesmolte sneeuw. Het was spek glad en Kliennie zag dat Piosen met glijdende laarzen over de modder slipte. Kliennie rende haar achter aan. Ze kwam een paar meter verder slipend tot stil stand en keek ondtdeugend naar Kliennie. Ze draaide zich weer om en rende verder naar een dorp. Daar stopte ze en Kliennie zag zijn kans. Kliennie gaf haar een duwtje in haar rug en ze veil in de modder. Kliennie schatterde van het lachen. Met een snelle beweging stond piosen op en gooide ene klodder modder in zijn gezicht. 'Ik heb je!' Giechelde ze, maar rende meteen weg in een poging te ontsnappen, in het drop minderde ze vaart en stond stil. Snel pakte kliennie wat modder en veegde die snel over haar wang en keek met een speelse glimlach naar Piosen. Piosen giechelde even maar haar vrolijkheid werd al snel vervang door angst. en drukte zich tegen zijn lichaam aan.Het was maar beter als ze weer naar het bos gingen. 'Kom dan gaan we naar het bos.' Hij keek gerustellend naar Piosen. En liep alvast met haar richting het bos.

Nog voor Piosen zich om kon draaiden om achter Kliennie aan te lopen kwam er een grote groep soldaten van uit het bos gelopen en namen ze hen mee in hun mars naar het dorp. Piosen werdt van kliennie gescheiden en door de mensen stroom werdt ze een van de straten in geduwd waar ze totaal van kliennie werdt gescheiden. 'Kliennie!' riep Piosen en hoopte dat ze hem hoorde, maar ze wist niet of hij haar zou horen? Nadat Piosen geen antwoord kreeg draaide ze zich om en begon te lopen. Het dorp zag er oud uit alsof het al jaren betsond. Haar angst nam nog meer toe terwijl Piosen verder en verder het dorp in liep. Piosen kwam langs verschillende huizen die er stuk voor stuk jammerlijk uit zagen, sommige zagen er goed uit, maar dat waren de huizen die het dichtsbij het plein was stonden. De soldaten waren weg en Piosen zag hoe de mensen die in de arme huizen woonde het er het ergste aan toe waren. Haar angst nam af en maakte plaatst voor medelijden. "Hoe kunnen de mensen hun soortgenoten zo in de steek laten kunnen laten?" dacht Piosen en de tranen van treurigheid. "Kliennie waar ben je?" dacht Piosen en liep naar het plein waar iets gaande was? Vele mensen stonden op het plein en ze zag een grote draak stond in het midden op het plein vast gebonden. Piosen hoorde dat iemand een prijs riep, maar wat het inhielt wist ze niet, wat ze wel wist was dat een draak anders voor veel van die glimmende ronde dingen geruilt zou worden. "Waarom kunnen mensen soms zo bruut zijn?" dacht Piosen en keek toe naar de mensen die zich rond de draak ophielden.

Er kwam een grote groep soldaten aan, Kliennie hoorde Piosen roepen maar door de groep werd hij de andere kant op geduwd en langzaam zag hij Piosen tussen de mensen massa verdwijnen. Kliennie draaide zich om en probeerde zich uit de mensen massa te bevrijden, wat lukte door in een zij staartje te duiken. Kliennie wachten tot het wat rustigere was op de hoofdstaart en liep haastige door en riepte naar Piosen. ‘Lisannia, Lisannia….’ En keek goed om zich heen om haar te vinden maar ze was weg. Misschien dat ze door het drop aan het lopen is om me te zoeken bedacht Kliennie, en ging haastige weer verder en roepte weer naar Piosen. ‘Lisannia, Lisannia….’ Er waren verschillende huizen die er nogal armmoedige uitzagen. Er was iets te doen bij het plein wat er gingen veel mensen naar toe en stonden gretige te kijken. Naarmate Kliennie dichterbij kwam zag hij een draak liggen die met dikke ijzer ketening werd vastgehouden en een man riep een prijs voor wie de draak wouden kopen. Er ging een vlaag van woede door kliennie heen, hoe konden sommigen mensen zo wreed zijn. ‘Lisannia, Lisannia….’ Riep Kliennie nog een paar keer in de hoop Piosen het zou horen. Sommige mensen boden meer dan de man riep, echt rijkelui waren dat. Kliennie haalde verbitter zijn schouders op en vroeg zich af hoe je een draak onder bedwang kon houden die je gekocht heb op een markt. Deze draak was niet echt klein en moest zeker een jaar oud zijn. Maar die zij hij dalijke wel bevrijden samen met Piosen.

Piosen hoorde iemand roepen, maar schonk er geen aandacht aan en stond als aan de grond genageld naar de vast geketende draak te kijken. De draak keek even haar kant op en knipoogde vriendelijk naar haar. Piosen wist even niet wat ze moets beginnen. De draak kon kennelijk via de gedachten spreken, want Piosen haar de een zware stem door haar hoofd gaan. "Wel wel een goede vermomming jonge draak, misschien kun je me helpen hier uit te komen want die ketens zitten muur vast voor mij?" vroeg de draak en zijn stem klonk ouder en wijzer dan dat Piosen die ooit gehoord had. "Hoe dan ik heb nog iemand bij me, maar die kan ik even niet vinden misschien kan ik... toch helpen!" sprak Piosen terug naar de draak en keek even rond, maar de mensen waren te druk bezig met de man die de prijzen gretig op somde die door de mensen geroepen werden. Stil als de nacht verdween Piosen in het niets en ze zocht em weg tussen de mensen door er voor wakend dat ze tegen niemand op liep. Zo gebeurde het dat ze Kliennie tegen kwam en hem zachtjes in zijn oor kon fluisteren. 'kliennie, niet schrikken en laat je met me mee voeren. Die arme draak zit klem en zal nog door slechtere mensen genomen worden als we niet snel iets doen!' fluisterde Piosen snel en zachtjes legde ze haar hand op de schouder van Kliennie en ze werd alleen voor hem zichtbaar. Daarna draaide ze zich om en liep verder met haar hand in die van Kliennie. Al snel kwamen ze achter de draak te staan en ze zocht naar de sleutels die de mensen gebruikten voor de ketens om die bij een te houden. 'Kliennie je hebt tot een kwartier te tijd dan word je weer zichtbaar!'waarschuwde Piosen hem en ze liet zijn hand los, daarna gritste ze de sleutels uit de zak van een van de mannen die rond de draak stonden en liep terug naar de sloten. Een voor een paste ze die dingen in het kleine gaatje en hoorde soms een klik wanneer de dat ding rond draaide. Soms keken de mannen haar kant op, maar ze zagen haar niet. Waar Kliennie nu was of aan het doen was wist ze niet en Piosen hoopte dat het het gegeven kwartier goed benutten. Het slot sprong open maar de draak bleef liggen waar hij lag?

Kliennie stond verloren op de mark te kijken en hoorde hoe de andere mensen steeds meer boden voor de draak. Kliennie schrok ineens toen hij een stem hoorde die hij meteen herkende. Piosen ging er door hem heen. Een paar mensen keken even zijn kant op en Kliennie zei meteen dat hij thuis wat vergeten was. De mensen die hadden gekeken schudden hun hoofd en haalde hun schouders op. Maar vroegen er niet naar en richte hun aandacht weer op de draak. Kliennie luisterde naar wat ze vertelden. Kliennie knikte en voelde hoe Piosen haar hand op zijn schouder legde, er ging even een rare kou door zijn lichaam heen en hij kon Piosen weer zien. Kliennie wist wat ze gedaan had en er kwam een grijns op zijn gezicht. Zwijgende en muistil volgde Kliennie Piosen en kwamen ze achter de draak te staan. Piosen gaf hem instructies en Kliennie knikte, hij had dus een kwartier om voor afleiding te zorgen. Rustige gleed zijn lik over de plein en over de mannen die er stonden. Kliennie had een touw gevonden en bevestigde die aan het platform waar de draak en de mannen op stonden en liep naar een kar waar paarden waren snel bond hij de touw aan de kar en liep haastige terug en maakte een voor een de veters van de schoen los. De mannen hadden niks in de gaten. Kliennie keek even naar Piosen die met de slotten bezig was, ze was al bijna klaar. Hoe lang had hij nog voor dat hij zichtbaar werd, snel en muistil liep hij terug naar de paarden. Net toen hij voor de paarden stond werd Kliennie weer zichtbaar en klom snel in de kar. En pakte de teugels vast en maakte het gebaar dat de paarden konden gaan die vertrokken met een luid gehinnike en de balk onder het platform brak af en werd over de grond mee getrokken. Kliennie sprong snel van de kar af en de paarden rende nou zonder bestuurder verder. Die al snel het dorp verlieten en richting het bos gingen. Kliennie verstopte zich achter wat kratten en tonnen en wachten gespannen af tot de rust was teruggekeerd in het dropje. Hij zo daarna wel weer naar Piosen zoeken.

Het duurde niet lang voor Piosen zag dat kliennie voor een span paarden ging staan, nog net voor hij de wagen op stapte en het rumoer uitbrak. Piosen voelde het podium wegzakken en Piosen sprong nog net op tijd van het Podium voor het in elkaar zakte. In de tussen tijd kwam de draak omhoog en brulde luid naar iedereen die in de buurt aanwezig was en de mensen die de draak hadden willen kopen vluchten weg, maar de drakenjagers wilde de draak weer vangen en gooide dikke touwen over de draak heen. Piosen kleden zich snel uit en veranderde zich weer in haar normale vorm en stopte de kleding net onder het podium en liet haar ontzichtbaarheid vallen. Piosen brulde luid en sloeg met haar staart naar de drakenjagers die ze wegsloeg. Het bulderde vuur uit haar buik verbranden de touwen en de draak steeg op. Piosen dook onder het podium en gritste de kleding onder het podium uit en steeg zelf ook op. Met een luide brul liet ze Kliennie weten dat ze buiten het dorp op hem zou wachten. Met snelle slagen vloog Piosen het dorp uit en landen een kilometer van het dorp af. Daar veranderde Piosen zich weer in de vrouw die ze was als mens en kleden zich weer aan, daarna ging Piosen op een grote platte rots zitten en wachten tot Kliennie langs zou komen?

Zijn afleiding had succes de mensen rende gillende weg en de mannen op het poduim wisten niet wat ze overkwam. Maar hertselde zich weer snel en gooide een paar dikken touwen om de nek van de draak,net goed voor ze, dacht Kliennie gemeen. Kliennie hoorde de brul van Piosen hij moest zelf ook niet te lang in het dorp bleven anders kregen ze het door. Kliennie rende zo snel mogelijk de gillende mensen massa in zodat de drakenjagers hem niet konden volgen. vervolgens Rende hij zo snel mogelijke het dorp uit op zoek naar Piosen. Die hij een kilometer van het drop zag landen en weer in het meisje veranderde. Er was een grote grijns op zijn gezicht. Kliennie ging naast Piosen zitten op de rots. 'Ben je ongedeerd Piosen.' en keek vriendelijk naar Piosen en zocht naar wonden gelukkige kon hij niks vinden. Kliennie was er zelf ook ongeschonden van af gekomen.

Piosen grijnsde toen kliennie aan kwam zetten en naast haar ging zitten. 'Ik ben ongedeert en jij ook zo te zien.' zei Piosen en haar aandacht werd getrokken door een beweging tussen de bomen die omhoog schoot en rondjes boven hen bleef vliegen. 'Kijk we hebben een bezoeker!' riep Piosen vrolijk en wees naar de draak die boven hen vloog. Kliennie zou haar vast nog op merken en wat de draak dan zou doen wist ze niet? Piosen keek weer naar Kliennie en haalde haar schouders op, daarna stond ze op van de rots en draaide zich half om. 'Kom laten we gaan die drakenjagers zullen vast al in de buurt zijn.' stelde Piosen voor en begon al vast te lopen. Ze wilde graag zo ver mogelijk bij het dorp vandaan zijn voor er heibel ontstond, maar de voor haar nieuwe draak leek hen in de gaten te houden, maar waarom?

( geen groot kritiek, maar je mag wel iets beter schrijven?)

Piosen hoorde opeens een geluid van een zware landing en keek rond, maar ze zag nergens iets dat het geluid kon maken, maar toen de drakenkreet weergalmde keek Piosen naar de plek waar ze dacht dat de kreet vandaan was gekomen. Snel rende Piosen achter een struik en trok de kleding uit, waarna ze het amulet aanraakte en weer in haar zelf veranderde. De groene geschubte huid werd zichtbaar en haar vleugels klapte zich ver uit. Daarna gooide Piosen de kleding naar Kliennie en stoof ervandoor. Kliennie zou haar wel volgen, dat hoopte ze tenminste? Eenmaal bij de drakenjagers en de gevangen draak brulde Piosen luid en probeerde de draak te bevrijden, maar ook zij werdt soms getroffen door een pijl, maar Piosen vocht door en verdween even voor het oog van de mannen die luid begonnen te schreeuwen.

Piosen keek nadat er een geluid was van een zware landing, Kliennie keek net als haar nieuwsigireg rond. Maar zag nergens iets waar het geluid afkomstige van kon zijn. Piosen gooide haar kleding naar Kliennie die het vragend ving, maar voordat hij ook maar wat kon zeggen veranderde ze weer in een draak en vloog er van door. Poisen ging ineens weer haastige terug richting het dorp en Kliennie hoorde een wanhopige brul van een anderde draak. Kliennie ging er hasstige achteraan, maar toen hij daar was leek alles al ondere controlen door een onbekende draak en Piosen. Kliennie hoorde haar nog net zeggen dat ze Starnight heten. Erl agen dode drakenjagers verspried over het veld, ook al was hij er op tegen. Hij vond het toch altijd wel eng om het te zien hoe draken soms zo makkelijke een mens konden doden of verschuren als of ze een lappen pop waren. Kliennie glimlachte vriendelijk naar Starnight en Piosen.