Honger. ~

Evenals Roos stond hij er verstijfd bij terwijl hij hoorde hoe het stof naar beneden gleed. Doodstil stond hij er bij, tegen Roos aan. De warmte van haar huid drong door zijn shirt heen en hij had het gevoel alsof het gebonk van zijn hart omstebeurt door zijn shirt heen drong haar kant op. Trillerig ademde hij uit, voelde hij hoe Roos haar vingers zich rond zijn hand vlochten en hem meenamen. Slapjes ging hij mee in de beweging, slikte hij toen hij haar huid weer voelde onder zijn vingertoppen. Al zijn zintuigen leken op scherp te staan, alles twee keer zo duidelijk waar te nemen als gewoonlijk. Langzaam ademde hij uit, zijn neus lag lichtjes tegen haar haren aan. Zijn kaken klemde zich hevig op elkaar toen hij eenmaal een zachte bof hoorde. Voorzichtig legde hij zijn andere hand ook op haar ribben, evenwijdig aan de ander. De lichte aanraking bij zijn neus verdween toen Roos haar hoofd lichtjes boog. Voor een moment zakte zijn mond lichtjes open, wat hem een beeld gaf alsof hij totaal niet wist wat hij met de situatie aan moest. Maar opnieuw slikte hij, verbeet zichzelf en liet ook zijn hoofd zakken. Met gesloten ogen drukte hij opnieuw zijn lippen tegen haar schouder en liet vervolgens zijn handen omhoog glijden. Begerig vormde ze zich om de rondingen. Zijn lippen gleden langs haar huid haar hals in, kuste haar kaak, haar wang. De warmte begon vervelend te worden, heet was een betere omschrijving. Zijn hart leek te willen ontsnappen uit zijn borstkas. Zijn handen zakten weer naar beneden, bleven hangen op haar heupen en met een lichte, maar dwingende druk draaide hij haar om. Hij had zijn blik neergeslagen waardoor hij haar in eerste instantie niet aankeek. Maar toen hij eenmaal beide handen weer omhoog haalden keek hij daarbij ook op, iets waarbij zijn blik over haar gehele lichaam gleed. Hij nam haar gezicht tussen zijn handen en keek haar aan. In zijn blik stonden meerdere emoties te lezen waarvan liefde en verlangen nog het meest naar voren kwamen. Onzeker glimlachte hij lichtjes, ‘Je bent het mooiste wat ik ooit heb gezien,’ Zijn woorden fluisterend en terwijl hij sprak boog hij zich naar haar toe. Terwijl Roos haar gezicht dichterbij kwam verflauwde zijn glimlach, sloot hij uiteindelijk zijn ogen en kantelde lichtjes. Zachtjes drukte hij eerst zijn lippen tegen die van haar aan, gevolgd door nog een kus. Hij ging er rechtervoor staan, boog zijn hoofd meer en kust haar nogmaals. Zijn hoofd draaide de andere kant op toen hun lippen nog een keer los van elkaar kwamen waarna hij haar begon te zoenen, dwingender dan anders. Gretiger. Begeriger. Een zachte kreun - nee niet zo'n vieze, maar een gewone - ontsnapte bij hem. Iets wat overduidelijk Eindelijk.. uitsprak. Zijn handen gleden via haar hals omlaag naar beneden. Het was nieuw voor hem en zoveel tegelijkertijd. Zijn verlangen groeide er alleen maar door, gevoed met de nieuwe waarnemingen, ervaringen, gevoelens. Zijn lippen kwamen weer los van die van haar en verdwenen in haar hals terwijl zijn handen naar haar onderrug gleden an haar naar zich toe trok, tegen zich aan, in zijn armen.

Haar hand ging weer slapjes terug, waarbij haar arm weer langs haar lichaam hing toen ze Laurens' andere hand ook voelde. Haar adem werd hoorbaar naar binnen gezogen toen zijn handen door gleden, en een tintelend en onwennend gevoel nam haar in zich bezit. Haar gevoelige huid nam elke aanraking in zich op. Haar lichaam reageerde op zijn handelingen, veranderde onder zijn aanraking. Haar ademhaling werd nu zachtjes hoorbaar, sneller als gevolg van zijn lippen en handen tegen haar huid. Lichtelijk draaide haar gezicht met gesloten ogen naar hem toe toen zijn lippen de weg vonden van haar nek via haar kaak naar haar wang. Toch voelde ze een soort van opluchting toen zijn handen weer naar beneden gleden, hoewel de koude buitenlucht nu wel vervelend voelde. Gewillig ging ze mee met zijn draai, waarbij ze haar ogen opende maar haar armen slapjes liet hangen. Haar blik bleef op zijn gezicht hangen toen hij haar gezicht in zijn handen nam. Nauwelijks drongen zijn woorden tot haar door, maar deed haar toch teder glimlachen. Gretig sloot ze haar ogen en kusde hem terug, ging mee in zijn bewegingen. Haar handen vonden zijn zij en ze drukte haar zelf tegen hem aan toen zijn zoen begeriger werd, sterker. Haar handen grepen zijn shirt, trok hem tegen zich aan, hield hem bij zich waarbij haar eigen lippen ook gretiger werden. Ze bleef met haar ogen gesloten staan, haar kin opgeheven toen zijn lippen weer door gingen naar haar nek, waarbij haar eigen handen hun weg vonden. Ze zochten naar de onderkant van zijn shirt, vonden die en gleden onder de stof door totdat haar vingers zijn warme huid voelde. Haar handen gleden individueel over zijn zij, zijn buik en kropen naar boven via zijn rug. Haar handen streelde zijn rug, waarna ze de stof vast greep en half dwong om Laurens zijn shirt uit te doen. Ze ging hier niet alleen zo staan, en ze wilde zijn warmte tegen zich aan voelen zonder een grensvan stof er tussen. Daarna trok ze hem wat mee naar achter, zodat ze zelf tegen de tafel aan leunde. Later streelde ook haar lippen zonder er bij na te denken zijn nek, zochten zijn lippen weer op. Haar zoen was hartstochtelijk, verlangend waarbij haar tong zijn lippen streelde, op zoek naar een weg naar binnen.

Zijn vingertoppen drukte tegen haar huid toen hij voelde hoe Roos hem dichter tegen zich aantrok. Hij wilde niets liever, alleen maar dat Roos hem nog steviger beet nam, hem nog dichter tegen zich aandrukte. Hij haalde hoorbaar dieper adem toen Roos haar handen onder zijn shirt verdwenen en sloot genietend zijn ogen. Brandend lieten ze hun sporen na. Zijn ogen vlogen open toen hij Roos' lippen in zijn hals voelde, maar het leek net alsof hij niks zag. Zijn aandacht gefocust op geheel andere waarnemingen. Hij kon alleen daar nog aandenken, zelfs zijn bonkende hart drong niet meer door. Het bloed dat rond stroomde, zijn wangen rood kleurde en hem een benauwd gevoel gaf. Zonder erbij na te denken ging hij meer in haar bewegingen, iets onhandig omdat hij toch niet helemaal zijn hoofd erbij had. Zijn haar veerde mee toen de tuniek over zijn hoofd heen werd getrokken en voor een kort moment keek hij haar aan. Zijn wangen rood, zijn haar wild en zijn blik verlangend. Verlangend naar haar. Zijn lippen lichtjes van elkaar, ademend door zijn mond omdat deze versneld was. Maar dit moment duurde kort, veel korter. Hij was nog bezig zijn shirt van de arm af te schudden waaraan hij nog hing terwijl zijn lippen zich alweer op die van Roos drukte. Hij had zijn vrije hand in haar hals gelegd op het moment dat zij hem meetrok, één stap naar voren. Maar het was onverwacht, deörienteere hem voor een kort moment. Het ging beter toen hij zijn andere hand weer vrijhad en deze rond haar middel kon leggen. Teder drukte hij haar dichter tegen zich aan. Haar warmte die nu geheel tot hem door drong, haar huid tegen de zijne. Het leek zijn hart nog sneller te laten staan, zijn verlangen nam toe. Zijn hand gleed naar beneden, kwam het hout van de tafel tegen wat hij voor een moment niet kon plaats geven. Zonder er over na te denken sloeg hij beide armen om Roos heen, trok haar dichter tegen zich aan terwijl hij lichtjes door zijn knieën ging om haar op te tillen. Zette haar vervolgens op de tafel en zette nog steeds zoenend een stap dichterbij. Zijn handen gleden nog een keer gewillig over haar boezem, vervolgens naar beneden langs haar heupen, strelend over haar boven benen. Toen hij voelde wat Roos deed stopte zijn handen en bleven stil liggen op haar benen, vlak bij haar heupen. Als antwoord opende hij zijn lippen iets en gleed ook een keer langzaam met zijn tong , en het leek wel plagend, langs haar lippen om vervolgens voorzichtig, en misschien iets onzeker, haar verderre vraag te beantwoorden. Hij haalde zijn handen weer omhoog, legde beide lichtjes langs haar gezicht en concentreerde zich geheel op het zoenen, zijn ademhaling en het gevoel.

Er kwam even een geamuseerde lach op haar gezicht bij het zien van Laurens' hoofd dat uit zijn t-shirt popte toen hij hem uittrok. Zijn hele blik had iets komisch, maar grotendeels op dit moment iets aantrekkelijks. Gretig bewogen haar lippen zich tegen die van hem aan. Even ging er een flits door haar gedachtes omdat ze niet snapte wat hij deed toen hij zijn armen krachtig om haar heen sloeg. Pas toen ze haar lichaam opgetild voelde worden, en daarna de tafel onder zich voelde ging er een schok van genoegen door haar heen. Even ontsnapte haar lippen aan die van hem, waarbij er een lichte, kreunachtig geluid - nee niet vies ;D - over haar lippen kwam toen zijn hand weer omhoog gleed. Ze trok hem tussen haar benen, klemde haar knieën lichtelijk vast bij zijn heupen en sloeg haar armen om zijn nek. Gelukzalig streelde haar tong over zijn lippen, en ging toen voorzichtig naar binnen. Toen haar tong die van hem vond proefde ze hem, wat een extra onzichtbare rilling veroorzaakte. Haar handen gleden via zijn schouders naar zijn heupen, waar ze even bleven liggen. Toen, met haar vingertoppen naar binnen, gleden ze langs de rand van zijn broek, om aan de voorkant stil te blijven hangen. Haar onderbenen wikkelde via achter zich om zijn benen, waarna haar hand de touwtjes zoch waarmee hij vast zat. Haar handelingen werden lichtelijk geïrriteerd toen ze het touwtje niet los kreeg. Met een zucht maakte ze haar lippen van die van hem los en keek even naar beneden, waarna ze vol trots aan het goeie touwtje trok. Met een begerige blik kantelde ze haar hoofd weer terug omhoog, om hem aan de rand van zijn broek nog wat naar voren te trekken en haar andere arm op zijn nek de laten hangen. Haar lippen vonden zijn kaak, waarna ze langzaam naar benden gingen. Streelde zijn sleutelbenen, terwijl haar andere hand nog een beetje aan de touwtjes frunnikte. Haar lippen bewogen zich langzaam naar benden, kuste snel en plagend zijn borst waarna haar vingers de zachte huid streelde die ze vond waar nog net de rand van zijn broek had gezeten.

Zijn handen gleden strelend over haar hals, naar haar schouders weer omlaag over haar rug. Als twee warme boeien gleden zijn armen weer om haar middel. Lichtjes bleven ze hier liggen, te veel gefocust op Roos haar lippen en haar mond. Zodra hij Roos haar lichte vingertoppen over zijn lichaam heen voelde glijden verscheen er kippenvel op haar armen. Pas toen Roos haar vingers lichtjes rond zijn broekrand haakte boog hij vanzelf dichter naar haar toe, gewillig. Voelde hoe haar vingers langs zijn huid streken terwijl ze naar voren gleden. Er ging een lichte schok door hem heen, haast onopmerking, toen hij voelde hoe Roos aan het touwtje begon te trekken. Hij trok zich nauwelijks terug toen Roos haar lippen van de zijne kwamen, met enige teleurstelling keek hij op naar haar gezicht en blikte vervolgens ook naar beneden toen hij besefte wat haar probleem was. Zijn lippen perste zich op elkaar, probeerde een brede grijns onder controle te krijgen en glimlachte vervolgens alleen maar onnozel. Zijn lippen wreven een keer lichtjes over elkaar terwijl zijn blik nu op het zelfde punt was gericht als die van Roos, haar handen. Zijn armen nog steeds lichtjes om haar heen, haar benen rond zijn middel. Hij keek weer op op het moment dat hij zag dat Roos dat ook deed, voor een kort moment keken ze elkaar aan tot dat hij zijn ogen sloot en haar lippen in zijn hals voelde. Zijn ogen rollen omhoog waarbij hij ze sloot en een zachte ge'hm' hoorbaar werd. Voorzichtig gleed één hand in haar donkere lokken terwijl hij nog steeds haar lippen over zijn lichaam voelde gaan. Bij het uitademen gingen zijn ogen weer open net op het moment dat er een rilling over zijn rug liep toen hij de lichte aanraking van haar vingers voelde. Het was gewoon te veel, maakte zijn ademhaling trillerig en onregelmatig. De spanning maakte hem gek. Het verlangen te groot, de lust naar haar, de honger. Hij haalde ook zijn andere hand omhoog en voorzichtig legde hij deze om haar gezicht. Teder, maar toch ergens dwingend haalde hij haar hoofd weer omhoog om zijn lippen op die van haar te kunnen drukken. Hij kon geen genoeg van haar krijgen, haar aanrakingen, haar warmte. Het duizelde hem terwijl hij alleen maar meer wilde. Zijn lichaam gaf ook zo de overbodige reactie. Van een hijgerige ademhaling tot een hart bonkend hart en meer.. Dit keer was hij degene die naar beneden zakte, zocht haar hals weer op en haar schouder. Maar dit keer zakte hij door, naar haar sleutelbenen. Zijn handen gleden naar beneden toen hij voor een kort moment overeind kwam en lichtjes vergrootte hij de druk op haar ribben; trachtend haar achterover de laten zakken. Terwijl ze zakte gleden zijn lippen langs haar huid, evenals naar beneden tot haar buik. Hij kwam weer overeind, stond bijna recht overeind enkel wat meer naar voren gebogen naar haar toe. Hij blikte op haar naar keek enkel naar haar en genoot van de aanblik. Maar zijn lichaam weigerde hem lang hiervan te laten genieten. Wilde meer, wilde zijn lust kunnen stillen. Zijn handen gleden van haar buik omhoog, zachtjes masserend dit keer bleven ze hangen. De broek die nog losjes op zijn kont was blijven hangen voelde hij verder glijden terwijl hij zich voorover boog en plofte zachtjes neer aan zijn voeten. Hij kuste de plek vlak tussen haar sleutelbenen in, liet zijn handen langs haar ribben glijden en zakte opnieuw omlaag met zijn lippen. Zijn handen vonder zijn weg naar haar rug en trokken deze iets op waardoor hij holde. Zijn lippen drukte zich op haar buik, waarbij hij zijn ogen sloot. Langzaamg schoven zijn armen weer geheel rond haar middel, achter haar rug langs en voorzichtig trok hij haar overeind. Hij trok haar dicht tegen zich aan, zette vervolgens een stap naar achteren zodat hij haar in zijn armen had x).

Ze zette haar plagende handelingen door, iets wat haar zelf ook veel plezier bracht. De reactie van zijn lichaam deed haar goed, wat haar aanzette haar kleine kusjes nog wat plagender te maken. Van binnen grijnsde ze breed toen Laurens' handen haar gezicht omhoog kantelde en ze zijn lippen op de hare voelde. Gedeeltelijk bleef de plagerij in haar zoenen zitten, nam af en toe zijn lip kort tussen haar tanden waarna ze hem weer los liet. Haar handen gleden naar zijn schouderbladen, verkrampte af en toe door het gevoel dat bij haar opspeelde toen zijn lippen weer naar haar nek gingen. Haar hoofd kantelde wat naar achtere om hem gewillig de ruimte te geven. Zich overgevend aan zijn handelingen ging ze langzaam mee met de druk van zijn handen op haar ribben, waarna ze de tafel langzaam tegen haar rug voelde. Onbewust ging het door haar gedachtes dat ze geen moment getwijfeld had bij dit, dat ze alleen maar verrast was geweest. Maar getwijfeld had ze nooit. Haar knieën hielden zijn heupen nu minder strak vast, hingen daar alleen maar nutteloos. Haar hoofd was nog steeds naar achter gekanteld, haar ogen gesloten en haar mond een stukje open. Haar handen waren van zijn rug af gegleden en lagen bewegingloos naast haar op de tafel, maar ze merkte het niet. Met een hijgerige ademhaling misde ze zijn lippen tegen haar huid, en bleef met gesloten ogen op hem wachten. Haar lichaam sidderde lichtelijk toen ze zijn handen weer voelde bewegen, waarbij er een zacht en gelukzalig geluidje uit haar keel kwam. Vaag voelde ze de stof van zijn broek langs haar kuiten glijden, maar realiseerde zich niet dat het zijn broek was die nu op de grond viel. Toen zijn lippen weer de huid tussen haar sleutelbenen prikkelde vlogen haar handen naar zijn hoofd, waarbij ze zachtjes en gretig haar vingers zich tussen zijn haren schoven. Haar handen bleven tegen de zijkant van zijn haarbos liggen, er tussen toen hij weer naar beneden bewoog. Dit was marteling, zijn langzame handelingen en zijn lippen die haar hoofd op hol deed slaan. Ze had nooit geweten dat je zo iemand kon martelen, op zo'n fijne manier. Haar hijgerige ademhaling was nu hoorbaar, zachtjes alsof ze het laatste herstellende stapje deed na een zware sportinspanning om weer tot rust te komen. Haar vingers verkrampte iets in zijn haren toen hij haar buik kuste waarbij haar rug zich holde. Met een hangend hoofd naar achteren waarbij haar haren stijl naar beneden vielen werd haar rug door zijn armen helemaal hol toen hij haar weer naar zich toe trok. Haar handen die nog zijn hoofd zachtjes vast hadden gehouden gleden nu naar zijn nek toen hij haar geheel tegen zich aan drukte. Haar benen klemde zich om hem heen toen ze plots de tafel niet meer voelde, en legde haar gezicht in zijn nek. Haar lippen gingen bijna automatisch over in kleine kusjes, zonder een logisch patroon erin. Het puntje van haar tong gleed nu plagend van beneden naar boven in zijn nek, amper voelend of druk uit oefenend, over de plek waar zijn slagader zat. Haar hand streelde zijn nek, vond zijn haargrens en vlocht haar vingers in zijn haar. Ze kantelde haar heupen iets waardoor ze haar onderlichaam tegen hem aandrukte en zocht zijn lippen weer op waarbij haar zoen gretig was, happend.

Aangenaam drukte de warmte van Roos haar lichaam opnieuw tegen die van hem aan. Hitte overspoelde hem opnieuw, alleen op een heerlijke behagelijke manier. Met gesloten ogen en iets trillerig bleef hij staan toen Roos haar lippen hem plagend kuste en zoende. Het maakte hem gek, bracht hem in een roes. Alles in zijn lichaam leek zich te focussen op Roos, registreerd elke waarneming alsof het van levensbelang was. Zijn ogen sloten zich bij het gevoel van haar lippen in dzijn hals, waarbij zelfs een rilling over zijn rug liep toen hij haar tong zo licht tegen zijn huid voelde waardoor hij geen eens zeker wist alsof het wel écht zo was. Het deed zijn haartjes in zijn nek recht overeind staan, bezorgde hem kippenvel. Zijn armen lagen strak om haar heen, drukte haar zo dicht mogelijk tegen zich aan. Zijn ogen sloten zich opnieuw bij het voelen van haar lippen op de zijne. Zonder dat het goed bij hem doordrong schoof zijn eerste voet zich behendig uit de broekpijp die op zijn enkels lag. Blijkbaar nam een ander deel van zijn hersennen deze verantwoordelijk op zich, een deel waar hij geen aandacht een bestad. Om niet keihard tegen de tafel aan te lopen, iets wat toch behoorlijk genant zijn zou zijn, draaide hij en stapte voorzichtig, maar toch niet sloom, naar voren toe. Hij bleef weer staan en stond voor een kort moment wiebelend op één been, schudde met de andere om de broek die nog aan de andere enkel hing eraf te krijgen. Hierna liep hij weer verder, kende de weg ondertussen al blindelings in het kleine huisje. Waarschijnlijk kon hij Roos met beide handen los laten, bleef ze alsnog dan als een aap hangen. Maar voor de zekerheid, en ook gewoon omdat het veel fijner was, bleef één arm strak om haar heen liggen terwijl zijn andere hand voelde naar een deurknop die hij pas na verscheidende keren tasten kon vinden. Zijn hoofd hield zich er nauwelijks mee bezig, was veels te afgeleid om in één keer met een goede en serieuze poging naar de knop te kunnen grijpen. Alsof het ding nieuw voor hem was voelde zijn vingers ervoor een kort moment aan voordat hij weer wist hoe hij het open moest draaien en de deur naar binnen toe open kon duwen. Zijn voet deed nog een mislukte poging om het ding weer dicht te duwen maar hij nam de moeite niet om het nog een keer te proberen, in plaats daarvan liep hij verder. Had na enkele stappen zijn doel al bereikt en boog zich over het bed heen. Voorzichtig liet hij Roos erop neerzakken, volgde zelf ook al en haalde uiteindelijk zijn lippen van die van haar. Het bed steunde en kraakte, alsof het ding zelf terplekke seks had met hun beide. Vol lag het met dekens, nog van de overgebleven delen die hij had gebruikt voor het zadel maken. Het gaf een knus effect, was zachter dan alleen het versleten matras dat er had gelegen en lag gewoon een stuk beter. Het grote deken, waaronder hij al een keer eerder had gelegen met Roos, lag opgehoopt bij het voeten einde; duidelijk gebruikt als dekbed. Hij schoof voorzichtig over Roos heen zodat zijn gezicht uiteindelijk weer vlak bij die van haar uitkwam. Hij keek haar aan terwijl hij nog bezig was iets te gaan verliggen en kuste haar uiteindelijk op de lippen. Hij kon zich niet inhouden, het was haast onmogelijk om alleen toe te kijken. Zijn lippen zochten opnieuw die van haar op, bleven dit keer hangen en begonnen die van haar zacht te zoenen. Zijn éne hand lag op het matras, zoekend naar steun, het andere gleed van haar ribben over haar heupen. Zachtjes streelde het haar bovenbeen, gleed er een keer kietelend over met zijn nagels en wreef er vervolgens weer gewoon over. Een tijdje bleef hij zo liggen, totdat zijn hand doelbewust naar beneden gleed totdat deze in haar knie holte lag. Voorzichtig trok hij het hier omhoog, dichter naar zich toe, iets om zijn heup. Zijn lippen kwamen kort los van die van haar, maar algauw drukte hij deze weer terug. Zoende haar nu echt waarbij hij haar been zo achterliet en weer omhoog gleed met de zelfde hand. Lichtjes streek zijn tong opnieuw langs haar onderlip. Dit keer niet onzeker, vragend nog wel. Zijn hand was ondertussen verder omhoog gegleden totdat het de zachte ronding weer vond. De spanning in zijn hand nam lichtjes toe terwijl zijn tong een weg naar binnen vond. Het leek alsof hij zoende met heel zijn lichaam, iets wat een heerlijk gevoel was.

Haar lichaam werd tegen hem aangedrukt, niet dat ze het erg vond. Even werd ze afgeleid door de beweging die hij maakte, een verandering van evenwicht en een moment van balancering toen hij blijkbaar uit zijn broek stapte. Er kwam een lichte grijns op haar gezicht, waarna haar zoenen plagender werd. Gewoon om het feit dat hij zo bezig was met iets anders, om hem te plagen en zijn concentratie te laten verliezen. Ze zette geen aandacht erop dat Laurens in beweging kwam, maar wel op haar handen die zachtjes bleven bewegen. Steeds van positie veranderde om van zijn haar grens naar zijn rug te gaan, op zijn schouder te komen liggen en weer gelukzalig haar vingers in zijn haar verborg. Ze kon geen rustig plekje uitzoeken, wilde hem overal tegelijkertijd aanraken en voelen, iets wat aardig irritant was aangezien ze maar twee handen had. Waarschijnlijk zou het een heel komisch beeld moeten zijn geweest, zij als aap om hem heen, hij wild tastend naar een deurklink. Toch brak er even een grijns op haar gezicht door toen hij verschijdene pogingen deed om de deur weer dicht te gooien, en nadat ze bijna onverstaanbaar 'laat maar' had gemompeld had hij zelf ook al de conclusie getrokken dat het niet noodzakelijk was. Ze waren hier toch alleen, welke pottenkijkers zouden er ingodsnaam moeten zijn hier? Het bed met de flarden dekens, nadat ze plots achterover was 'gevallen' in Laurens' armen, voelde warm en uitnodigend uit. Even kwam er een zacht opstandig geluid over haar lippen toen hij die van hem eraf haalde. Haar handen gleden naar zijn schouders, wilde hem terug trekken waarbij haar ogen hem bijna gulzig aankeken. Ze beet op haar lip, haar blik bijna ongeduldig wat een komisch effect had toen hij rustig ging liggen, en sloeg haar armen om zijn nek toen hij uiteindelijk besloot dat hij goed lag en naar haar toe boog. Gretig drukte ze haar lippen op die van hem, tevredengesteld voor het moment. De siddering door haar lichaam toen zijn hand over haar been heen gleed was nu duidelijk voelbaar, zeker nu Laurens zo op haar lag. Haar heupen bewogen lichtelijk mee, kantelde naar hem zodat haar onderlichaam tegen hem aandrukte toen hij haar been omhoog trok. Even werd ze afgeleid door zijn hand die weer op haar lichaam omhoog gleed waarbij er een oncontroleerbaar en zachte kreun over haar lippen rolde, waardoor ze zijn tong voor het moment niet doorhad. Pas toen zijn tong die van haar vond werd haar aandacht op twee punten gefocust, en zoende hem gretig terug. Zijn hand voelde verhittend, prettig en verwarrend. Alles op een goede manier. Haar been kwam wat omhoog, waarbij haar onderlichaam ook van het bed af kwam. Met haar knie en been duwde ze hem in eerste instantie van haar af, maar een moment daarna rolde ze met hem mee waarbij ze boven hem hing. Met een speelse glimlach keek ze op hem neer, waarbij ze zich rustig liet zakken en net op zijn onderbuik bij zijn blaas ging zitten. Haar handen sloten zich om zijn pols, waarbij ze ze naast zijn hoofd naar beneden drukte. Met die zelfde speelse grijns boog ze nu langzaam naar voren, drukte haar lippen zachtjes op de huid op zijn borst. Speels kwam haar tong af en toe naar buiten, waarbij het puntje daarvan zijn huid lichtelijk streelde. Tergend langzaam kroop ze omhoog, waarbij ze - alsof ze totaal rustig was - zijn nek begon te voorzien van kleine kusjes. Bij zijn oor nam ze zijn oorlel tussen haar lippen, liet haar tong er langs gaan waarna ze hem weer los liet. Even gingen haar lippen over zijn kaak, waarna ze ze op die van hem drukte. Voor een kort moment, waarna ze haar gezicht weer terug trok en hem met een verleidelijk glimlachje aankeek. Op de een of andere manier was haar bedoeling om hem te plagen, het hem zo moeilijk mogelijk te maken op een fijne manier voordat ze zich zou overgeven. Ze wist alleen niet of ze het zelf lang zou volhouden, aangezien haar lichaam schreeuwde om hém.

Een geluidje wat duidelijk door klonk als geklaag dat hij het er niet mee eens was gleed eruit toen hij voelde hoe Roos hem van hem afdrukte. Nee, dat wilde hij niet. Hij wilde juist zo dicht mogelijk tegen haar aan, haar warmte voelen, zo veel mogelijk. Uiteindelijk gaf hij toch mee en rolde hij om, zijn handen hierbij verplaatsend; beide naar haar heupen. Dit keer was hij degene die naar haar op keek, zijn blik had nog steeds iets wilds terwijl hij haar aankeek met daaronder gekleurde wangen. Diep ademde hij een keer in waarbij zijn borskas lichtjes opveerde. Naar haar kijken was alleen al een marteling. Gewoon het feit dat hij zo graag wilde dat ze dichterbij was, hij elk moment zijn lippen op die van haar wilde kunnen drukken.. en zíj dat van hem af nam. In plaats daarvan keek ze op hem neer, plagend leek het wel. Zijn handen gleden net lichtjes langs haar boven benen naar beneden toen haar handen zijn polsen vonden en een afwezige glimlach speelde op toen hij voelde wat ze deed. Het was dan wel verschrikkelijk irritant, tegelijkertijd wond het hem vreselijk op. Lichtjes gleed zijn tong langs zijn lippen, bevochtigde ze terwijl hij de beweging van Roos volgde die voor overboog. Zijn ogen sloten zich terwijl hij overduidelijk de lucht bij hem naar binnen schoot toen hij de handelingen voelde. Even hield hij het maar vol, zijn ogen vlogen weer open en hij kreunde een keer zachtjes, ‘Roos,’ Klagend nu. Diep ademde hij uit, trok lichtjes met zijn polsen die ze nog steeds vast had. Bij een zwaardere ademhaling kwam er onbedoeld nog maals een lichte kreun over zijn lippen. Dit was niet eerlijk, het was een regelrechte marteling. Zijn kaken klemde zich op elkaar, spande al zijn spieren aan om zo stil mogelijk te blijven liggen. Iets wat moeilijk was, ze bruisde namelijk van leven en verlangen. Ze wilde niks liever dan in beweging kunnen komen, haar in haar armen kunnen nemen, haar vasthouden, haar liefhebben, haar koesteren. In plaats daarvan liet ze een tintelende lijn achter met haar lippen, getekend door de hitte die volgde als reactie. Het was heerlijk, over heerlijk, maar hij snakte naar meer. Smachtend naar haar héle lichaam, alles tegelijk. Een rilling gleed over zijn rug toen hij voelde hoe haar tong langs zijn oorlel voelde. Zijn handen vormde zich onbewust tot vuisten, hield zijn adem in. Langzaam ademde hij weer uit toen haar lippen langs zijn kaak streelde en sloot hierbij zijn ogen. Zodra ze zich terug trok schoten deze weer open en keek hij haar aan. Zijn blik haakte zich vast in die van haar, bleef haar aankijken terwijl zijn lichaam hem bijna dwong om meer te doen dan alleen zo te liggen kijken. Uiteindelijk trok hij lichtjes zijn hand terug tot dat zijn vingers ham losliet en bracht deze omhoog. Terwijl hij zijn hand in haar hals legde kwam hij zelf ook omhoog met zijn bovenlichaam. ‘Dát was gemeen,’ Mompelde hij met zijn lippen vlak bij die van haar zodat ze ze lichtjes raakten. Hij had nadruk gelegd op het woordje 'dat', herrinerde haar terug aan het moment dat zij iets gemeen had gevonden wat hij deed. Nauwelijks kwam het in de buurt, wat Roos zonet had gedaan was veel erger. De vingers van zijn hand die in haar hals lag gleden haar haren in terwijl zijn lippen op een iets speelsere wijze de hare kuste. De spieren in zijn buik begonnen te trekken hoelanger hij in deze houding hij bleef zitten. Om het voor zichzelf iets gemakkelijker te makken drukte hij Roos weer terug, rolde weer om. Zijn lippen kwamen in die beweging los van die van haar en met een afwezige glimlach bleef hij hangen boven haar hoofd. Zijn haren die normaal gesproken altijd al in de war zaten hadden nog wat extra volume gekregen door Roos haar handwerk. Hij boog zich naar haar toe, liet zijn lippen lichtjes tegen die van haar aan strijken terwijl zijn éne hand haar heup vond. Zijn andere hand lag onder haar boven arm, steunend op het bed zodat hij haar niet plette onder volle gewicht. Lichtjes haakte hij één vingertop onder het stof, drukte zijn eigen onderlichaam omhoog en gleed met deze vinger langs het randje. Eenmaal bij de andere kant trok hij hem bij de zijkant omlaag, kuste haar lippen ondertussen zachtjes. Zijn hand verplaatste zich terug, trok ook het stof omlaag bij haar linkerzij. Wriemelend werkte hij het broekje naar beneden.

Zijn klagende geluidjes waren als een traktatie op haar handelingen, precies het effect wat ze wilde berijken. Door zijn geluiden voelde ze haar eigen gevoel ook een sprong nemen van genot. Ze had een stukje van haar onderlip tussen haar tanden geklemd, een automatisch reactie op het zien van Laurens in zijn benauwde positie. Langzaam, zodat het niet leek dat ze zich heel snel gewonnen zou geven, liet ze zijn hand tussen haar vingers door glippen zodat ze hem kwijt was. Ze glimlachte alleen maar alsof ze zojuist een spelletje kaarten had gewonnen toen hij zich naar haar toe bewoog en haar zachtjes aansprak. 'Misschien...' antwoorde ze hem alleen maar zachtjes waarbij haar lippen even langs die van hem streken en ze hem speels aankeek. Terwijl zij weer omrolde hield ze haar armen losjes om zijn schouders om hem bij zich te houden, waarna ze hem met een duister glimlachje aankeek omdat zijn blik nogal triomfantelijk was in haar ogen. Alsof hij wilde zeggen 'zo kan ik het ook'. Haar lippen kwamen wat van elkaar waardoor ze zich niet meer concentreerde op die van hem, waarbij haar ogen afwezig dicht gleden toen ze zijn strelende hand weer tegen haar huid voelde. Haar zoenen was afwezig, haar aandacht op zijn hand die zich op een gevoelig stukje van haar huid bewoog. Lichtjes tilde ze haar heupen zenuwachtig omhoog om hem de ruimte te geven het laatste stukje stof rond haar lichaam te verwijderen waarbij er een lichte kreun over haar lippen kwam door zijn bewegingen. Met haar onderbenen schoof ze het naar beneden, haakte het om haar voet en slingerde het in een willekeurige richting om het uit beeld te krijgen. Ze haalde haar benen wat uit elkaar, waardoor hij tussen haar benen in kwam te liggen en trok haar knieën wat omhoog. Elke zenuw stond op het uiterste, waardoor elk stukje van haar huid gevoelig was. De stof van Laurens voelde akelig ruw tegen haar naakte huid, waardoor haar handen automatisch tussen hun lichamen door naar de rand toe gleed waarbij haar lippen krachtiger werden op die van hem. Haar vingers duwde de stof wat naar beneden, streelde de warme huid van zijn onderbuik die net nog verstopt had gezeten waarna ze allebij naar een heup toe gleden en de stof wat meer naar beneden trokken. Gretig nam ze het mee, waarbij haar handen naar zijn bovenbenen gleden waar ze stopte aangezien ze tot de uiterste lengte ervan was gekomen. Ze kwam omhoog met haar lichaam, hield haar lippen op die van hem waarbij ze haar zoenen voortzette en dwong hem hoog op zijn knieën te gaan zitten. Haar lippen gleden via de voorkant van zijn nek waar zijn ademsappel zat naar zijn borst, waarbij haar handen tegelijkertijd zijn broek naar beneden trokken tot zijn knieën die op het bed lagen. De rest mocht hij zelf doen vond ze. Haar handen wikkelde zich weer onder zijn armen door om hem heen, en trok hem tegen haar lichaam aan waarbij ze zich weer op haar rug liet vallen. Ze trok haar knieën weer wat op zodat hij weer tussen haar benen lag, en streelde met een van haar voeten zijn kuit. Gewoon omdat ze hem overal tegen zich aan wilde voelen. Haar lippen hadden die van hem al weer gevonden, zoende hem nu zonder er bij na te denken, liet zich alleen maar lijden door haar lichamelijke verlangen naar hem. Ze drukte haar onderlichaam tegen hem aan, trok hem zowat aan zijn zij waar haar handen lagen tegen zich aan. Ze vond het goed zo, kon de spanning en het verlangen niet meer aan en wilde zijn lichaam.

Gretig drukte hij zijn lippen zich op die van haar toen haar kus krachtiger werd. Had in eerste instantie niks door, concentreerde zich op het zoenen tot dat haar vingers opeens over een plek van zijn huid gleden waardoor er een siddering door zijn hele lichaam trok. Zijn wangen prikkelde lichtjes van de hitte, maar bedacht hierbij niet dat als zijn wangen zo voelde, ze waarschijnlijk diep rood gekleurd waren. Opnieuw tilde hij lichtjes zijn heupen op; helpend. Kort kwamen zijn lippen los van die van haar toen haar handen langs de buitenkant van zijn bovenbenen gleden. Een zucht gleed lichtjes over zijn lippen tot dat die van haar de zijne weer vonden. In die zelfde beweging voelde hij hoe de drukt van haar bovenlichaam tegen de zijne toenam en kwam hij overeind. Eén hand gleed in haar haren terwijl haar lippen langs zijn huid streken tegelijkertijd met het stof. Naakt, zo voelde hij zich. Een gevoel wat meestal ongelovelijk slecht voelde, beschamend, genant, ongemakkelijk. Maar dit keer drong het niet tot hem door, maakte hij zich er geen eens druk om. Zenuwachtig, dat was hij wel, maar niet bij dát idee. Roos tegenover trok veels te veel van zijn aandacht, maakte hem dat het hoofd op hol sloeg. Een gekte van verlangen, zijn handelingen die smachtend en begerig werden waren aan haar te danken. Hij ging mee in haar beweging terwijl ze weer achterover zakte. Zijn onderbroek uitwerken was nog een lastige zaak, Roos deed namelijk irritant door hem te blijven zoenen. Iets waardoor zijn onderbroek opeens het ingewikkelste stukje stof werd dat hij ooit had meegemaakt. Maar uiteindelijk lukte het hem. Een kort moment voelde hij zich opgelucht; eindelijk was het ding uit, maar al gauw daarna was hij het weer vergeten. Hij ging mee in Roos haar bewegingen: Mikken+Raken=Aardappelsschillen. ** Bij de beweging zelf kwamen zijn lippen los van die van Roos. Trillerig verliet een zuchtende kreun zijn lippen, puur van verlichting. Eindelijk. Het leek wel alsof hij van binnen op het punt had gestaan om te ontploffen van gevoelens en verlangen, maar nu bracht het aardappelsschillen hem in een roes. Geil hè? Begerig gleden zijn handen over haar lichaam, speelde zijn lippen met die van haar en trok, toen zijn hand eenmaal weer in haar knieholte lag, deze nog iets hoger op. Tijdsbesef had hij niet meer, waar hij was wist hij niet meer, hoe hij lag drong niet meer door. Alleen maar Roos. Nog nooit was hij zich zó duidelijk bewust geweest van Roos, iets wat een belachelijk absurde gedachte leek aangezien hij zich, als Roos erwas, altijd al uiterst bewust van haar geweest was. Maar dit was anders. Zo anders dan het tintelende gevoel wat Roos veroorzaakt had met haar lippen. Het leek nu wel alsof zijn lichaam in brand stond onder haar aanrakingen. Lichtjes lag zijn wang tegen de hare aan terwijl het wel leek alsof zijn handen overal tegelijkertijd haar lichaam wilde betasten, voelen of strelen. Hij wist niet hoe lang hij daar lag, welke kleur de wolken buiten kregen of hoevaak hij wel niet om gedraaid was mee rollend met haar. Alles leek in één grote waas te gebeuren. Brandend, smachtend, heerlijk. Tot dat zijn handelingen opeens een stuk ruwer werden, zijn spieren zich overduidelijk aanspanden. Oje, nu komt het. Een kreun - ja zo'n vieze dit keer - kwam zuchtend naar buiten, harder dan hiervoor terwijl zijn spieren zich, alsof ze een sein kregen [haha, lekker dubbelzinnig], zich tegelijkertijd weer leken te ontspannen. We zitten nu in de lift op het celniveau. Wil je weten hoe het werkt qua genen overbrengen en genetica; zak dan één verdieping lager. Zwaar ademde hij in, kreunde nog lichtjes terwijl hij opnieuw uitademde. Hij leek wel iets in elkaar te zakken en legde zijn hoofd naast dat van Roos op het kussen; zijn gezicht haar kant opgedraaid. Zijn ogen sloten zich terwijl zijn borstkas duidelijk elke keer lichtjes opveerde terwijl hij diep in en uitademde. Warmte, hitte. Zijn hoofd duizelde lichtjes, nog nagenietend bleef hij liggen. Pas na een tijdje wist hij zich zelf weer iets bij elkaar te rapen en schoof zijn hoofd haar kant op. Lichtjes streelden zijn lippen haar kaak voordat hij haar wist te kussen op de wang. ‘Hm,’ Klonk het onduidelijk terwijl zijn lippen verder omhoog schoven langs haar wang. Met een zachte kreun - voor al vergeleken met net - drukte hij zichzelf overeind en kuste zachtjes haar lippen. Omdat je zei dat we dit maar snel af moesten ronden heb ik er een lekker hitsig verhaal van gemaakt. Slurp.

[ LAULAULAULAULAU *hobbelt* ]

Haar spieren in haar rug spande zich, waarna haar lichaam naar hem toe bewoog toen het Aardappelschillen raak was. Bijna tegelijk met Laurens kwam er een kreun uit haar keel, eentje die haar opluchtig, verlangen en genot weerspiegelde. Haar handen verkrampte op zijn rug waarbij haar armen half om zijn schouders lagen en haar ogen zich sloten. Genietend ging haar been mee met zijn hand, waarbij ze haar heupen katelde om hem tegemoet te komen, en met zijn bewegingen mee ging. Het voelde alsof ze samen één waren, alsof de hun lichamen met elkaar verbonden waren waardoor ze niet meer appart dachten. Begerig speelde haar lippen af en toe met die van hem, waarna ze weer vergat haar lippen te bewegen door de golfen die door haar lichaam heen gingen en haar behoorlijk afleide. Bij de laatste aanspanningen, toen ze voelde hoe Laurens zich aanspande liet ze zich volkomen gaan. Ook haar spieren spande zich tot het uiterste op dat moment, waarbij ze zichzelf tegen hem aandrukte en de geluiden ongecontroleerd over haar lippen liet komen. Bij deze verdieping kunt u de plategrond bij de ingang vinden, en de informatieboekjes daaronder. Haar armen lagen gespannen om zijn borstkast heen, onder zijn armen door waarbij haar hijgerige ademhaling het eerste was wat tot haar door drong. Haar ogen gesloten, waarbij ze langzaam uit de roes kwam. Ze werd zich weer bewust van de rest van Laurens lichaam die op haar drukte, een heerlijk gevoel dat voor nu niet weg mocht gaan. De laatste momenten van de roes waar ze zich in bevond waren heerlijk, alsof ze net uit een sauna kwam, een heerlijk bubbelbad en nog een totale lichamelijke massage erbij had gekregen. Nog met gesloten ogen en haar mond open bij haar hijgende ademhaling bewoog haar gezicht iets naar dat van Laurens die met zijn hoofd naast haar lag. Lichtelijk uitgeput drukte ze krachteloos haar lippen op die van hem toen die haar berijkte, haar geest nog steeds bij dat ene gevoel. Haar armen onstpande zich, waarbij ze nu met haar ellenbogen op het bed leunde en haar handen slapjes tegen zijn lichaam aan liet liggen. Langzaam opende ze haar ogen, vond zijn blik en keek hem met wazige ogen aan. Haar borstkast ging nog langzaam op en neer, haar mond nog een beetje open bij haar ademhaling. Er gingen duizende dingen nu door haar hoofd die ze kon zeggen, tegen hem wílde zeggen. Maar geen een daarvan kon ze uit haar keel krijgen, verdoofd door het wazige gevoel. Hierdoor kwam er alleen maar een gelukzalig glimlachje op haar gezicht, wat waarschijnlijk meer zei dan al die zinnen in haar hoofd. Ze duwde zijn lichaam wat opzij waardoor ze hem op zijn zij kantelde en ze zelf tegen hem aan ging liggen. Totaal genietend liet ze haar gezicht in zijn nek verbergen, waarbij haar ene arm over zijn middel heen hing. Ontspanne lag ze tegen hem aan, haar ogen nu wijd open aangezien ze langzaam terug kwam naar de realiteit. 'Wauw,' mompelde ze zachtjes waarna haar vingers kringeltjes maakte op zijn rug. Ja heel hitsig hoor meid! Lebber. *inspiloos, je doet 't er maar mee*

Een zacht gekreun was kort te horen toen ze de druk op zijn borstkas vergrote. Met tegen zin rolde hij van haar af, rolde op zijn zij en legde gelijk zijn arm rond haar middel om haar bij zich te houden. Futloos bleef hij liggen, te lui om meer te doen dan het strelen van haar rug. Afwezig volgde zijn vingertop haar ruggengraat, naar beneden en weer omhoog. Toen hij haar woorden hoorde krulde zijn mondhoeken om in een glimlach, gleden zijn vingers haar haren in en grinnikte hij zachtjes terwijl hij hier nu lichtjes door heen woelde. Wauw, ja. Dat kon ze wel zeggen. Zijn lippen drukten lichtjes in haar haren voordat hij met moeite overeind kwam. Hij boog zich voor over; tastend naar het deken wat bij zijn voeten lag. Toen hij het stof eenmaal tussen zijn vingers voelden zakte hij weer achter over, terug naast Roos. Hij trok het deken met zich mee, legde het over hun beide heen. Dicht schoof hij weer tegen haar aan, terug naar Roos' warmte. Wurmde zich tegen haar aan tot dat hij net zo weer als net lag. Dit keer alleen één arm onder haar hals door en de andere nog steeds lichtjes rond haar middel; boven haar arm heen. Met een lichte zucht sloot hij zijn ogen. Genietend van Roos in zijn armen en nog nagenietend van net. Hij voelde geen druk om de stilte op te vullen, totaal ontspannen bleef hij liggen. Zijn vingers speelde afwezig met haar haren, terwijl hij met een lege blik voor zich uit bleef kijken. Met zijn hoofd totaal ergens anders. Pas na een kwartier nam hij de moeite om zijn mond open te trekken, ‘Nooit verwacht dat het zo zou zijn.’ Mompelde hij afwezig. Zijn hoofd kantelde zich weer iets naar beneden zodat zijn lippen haar haren weer vonden. Zijn hand gleed weer uit haar haren en streelde haar boven arm, vond haar rug weer en bleef uiteindelijk hier stilletjes op liggen. Het duurde nog een hele tijd voordat hij zich ook maar enigzins slaperig begon te voelen. Hij was dan wel moe en lui, voelde des ondanks niet de drang om zijn ogen te sluiten. Tot nu. Na slaperig een paar keer loom te hebben geknipperd met zijn ogen, nog een keer diep te hebben in- en uitgeademd te hebben, gleden sijn ogen dicht. Zachtjes schraapte hij zijn keel nog een keer en gleed hierna pas weg. Een diepe, maar dromenloze slaap tot in de ochtend. Zodra het licht weer toenam, brutaal door het nutteloze raampje heen begon te schijnen en de kamer begon te verlichten vulde zijn hoofd zich met flarden van beelden en kleuren. Hij lag met zijn gezicht vlak bij dat van Roos, zijn hoofd haar kant opgedraaid, liggend op het kussen. Een zacht gebrabbel werd kort hoorbaar, iets wat onduidelijk klonk en alleen maar door kon gaan als wartaal. Zijn haar zat ondertussen als een perfecte kopie van een Robert Pattinson look. Wild en in de war, maar toch sexy. Hij zuchte een keer zachtjes, waarbij duidelijk ‘Roos,’ murmelend doorklonk. Draaide zich vlak hierna op zijn zij en schoof tegen haar aan. Nog steeds slapend, nog steeds ver weg.

Vaagjes drukte ze haar lippen op die van hem, waarna ze lusteloos bleef liggen op haar warme plekje. Ze zuchte tevreden bij het voelen van de deken, niet wetend dat hij daar had gelegen. Hoe had ze dat moeten opmerken. Ze kroop tegen zijn borst aan, haar hand op zijn zij en de warmte van zijn borst tegen haar gezicht. Langzaam kwam het gevoel van moeheid over haar heen, en liet het zijn gang gaan. Ze had geen fut, wilde ook niet iets anders gaan doen dan hier blijven liggen. De warmte van daarnet was nog lichtelijk voelbaar van Laurens' lichaam, iets wat haar weer deed terugdenken aan net en een glimlach bij haar liet opspelen. Zijn strelende bewegingen weerhielden haar van haar ogen te sluiten, en bleef hierbij naar zijn huid staren. Even grinnikte ze zachtjes, en maakte een geluidje dat moest betekenen dat ze het met hem eens was waarbij ze haar hoofd wat naar achter kantelde. Met nog een vage glimlach op haar gezicht kuste ze hem terug. Ze kroop weer terug, tegen hem aan en sloot nu haar ogen. Bijna gelijk hierna overnam de slaap haar en gleed ze weg in een slaap met warrige stukjes droom over van alles en nog wat, maar vooral over daarnet. Haar lichaam en geest waren daar gewoon nog te veel mee bezig. Haar slaap werd ondiep, waardoor ze eruit werd gehaald door het gebrabbel van Laurens dicht bij haar oor. Loom opende ze haar ogen, om even verdwaasd te knipperen bij het zien van zijn gezicht zo dichtbij. Even snapte ze niet wat ze hier deed, waar ze uberhaupt was en hoe ze met Laurens in één bed terrecht was gekomen. Er kwam een tedere glimlach bij haar op bij het herinneren van de rede, en bij het horen van Laurens' gebrabbel. Ze kwam wat omhoog, steunde op haar elleboog en draaide haar hoofd. Ze zag het licht door de kamer schijnen, en concludeerde dat het ochtend moest zijn. Ze voelde Laurens tegen haar aan kruipen, waardoor ze zich weer terug draaide en met die zelfde tedere glimlach op hem neer te kijken. Haar hand streek zachtjes over zijn warrige bos haar, liefkozend waarna hij stil bleef liggen. 'Slaap maar lekker door,' fluisterde ze zachtjes naar hem waarna ze naar hem toe boog en zachtjes haar lippen op zijn haar drukte. Daarna kroop ze voorzichtig bij hem weg, legde de deken over hem heen en na een ander stuk mee dat ze om zich heen sloeg. Losjes hield ze het aan de voorkant vast, waardoor de deken naar haar rug toe slapjes hing, en een boog omhoog maakte net boven haar billen. De slaapkamer deur was nog open, en even bekeek ze de kleine kamer met het twee persoonsbed. Iets waar ze gister geen tijd voor had gehad. Daarna liep ze zachtjes naar de woonkamer, pakte een van haar messen en deed voorzichtig de deur open. Een zacht gekraak was even te horen, waarna ze paniekerig naar buiten glipte. Ze wilde hem niet onnodig uit zijn slaap halen. Ze hoorde de zware ademhaling van het immense wezen achter het huisje, en zag een glimp van Leona's grote blauwe lichaam. Haar blote voeten voelde naakt tegen de bosgrond. Daar stond ze, doodstil zo'n vijf meter van het huisje vandaan met haar blik schuin omhoog gericht. Haar vader ging door haar gedachtes, waarbij ze de steek van eenzaamheid weer door haar heen voelde. Het mes lag in haar hand, waarbij haar arm langs haar lichaam naar beneden hing. Haar andere hand hield de deken voor zich omhoog, om zich te beschermen tegen de vroege ochtendlucht. Ze wilde wat bessen of fruit gaan verzamelen, niet in de stemming om te gaan jagen. En ze wilde niet te ver weg gaan van het huisje, eigenlijk van Laurens. Maar het enige wat ze nu kon doen was staren naar het bladerdak.

Zodra Roos uit het bed geglipt was, was hij rusteloos omgedraaid tot dat hij op zijn borst lag. Zijn arm nog uitgestrekt waar nog geen enkele minuten eerder Roos zelf nog onder gelegen had. Afwezig slikte hij een keer in zijn slaap, werkte onbewust het deken wat meer van zich af en schoof één hand onder het kussen. Terwijl het deken nog net zijn heupen bedekte, maar geheel zijn rug ontblote, bleef hij liggen. Slapend, ver weg. Zijn hoofd schokte lichtjes bij het horen van een licht gekraak in zijn huisje, vervolgens opende loom zijn ogen zich. Diep ademde hij een keer in terwijl hij gedesoriënteerd bleef liggen, starend in het niets. Hij had zo heelijk gedroomd, waarom moest hij wakker worden? Leona? Tastend ging zijn geest op zoek naar de immense warmte bron die Leona voor moest stellen. Gerustgesteld sloot hij zijn ogen weer toen hij deze bereikte, slapend; dat wel. Na een diepe inademing sloot hij zijn ogen weer en dacht terug aan de droom. De heerlijke droom. Tenminste, .. het laatste gedeelte was heelijk. Slaperig ontstond zich een frons in zijn voorhoofd. Misschien moesten ze maar echt een keertje naar de markt gaan. Sloom draaide hij zich om en trok het deken weer iets omhoog. Futloos bleef hij liggen, te lui om zijn hongerige maag te gaan stillen. 5 hele minuten verstreken geluidloos voordat zijn ogen zich geschokt openden. Droom? Met een ruk werd hij teruggetrokken naar de realiteit. Hoe had hij ooit kunnen denken dat zijn hersens zo fantasievol waren dat ze zóiets uberhaupt konden dromen? Ja, oké.. natuurlijk had hij vaker zoiets gedroomd, maar nooit zo uitgebreid. Nooit zo volgeladen met details, gevoelens en emoties. Hij voelde duidelijk hoe zijn hart krachtiger ging slaan terwijl hij terug dacht aan de brandende sporen die Roos haar handen hadden achtergelaten over zijn huid. Zijn wangen kleurden. Terwijl hij in gevecht was met het deken draaide hij zich om, waar wás Roos eigenlijk? Waarom lag ze niet in zijn armen? Dichtbij? Binnen een mum van tijd was zijn humeur overgeslagen in paniek. Waar was ze? Waarom was ze er niet? Was ze weggegaan? Leona? Dit keer dreunde hij harder, trachtend haar wakker te krijgen. Hij duwde het deken gehaast weg en schoof uit het bed. Hij schoot in zijn onderbroek. Zijn broek werkte niet mee, bleef hangen onder zijn voeten en pas na een hoop gedoe en geworstel hees hij het op. Ondertussen was hij de kamer al uitgelopen. Al haar spullen lagen er nog, zag hij in één oogopslag. Dus ze was niet vertrokken. Een geruststellend gevoel overspoelde hem, maar ondanks dat stormde hij toch gehaast naar buiten. ‘Leona!’ De klap van de deur die tegen de muur aanknalde onderdrukte zijn uitroeping nog eens. Kreunend en piepend in de scharnieren veerde het weer terug. ‘Leona!? Heb jij -’ Hij was net onder aan het trapje aangekomen, stond met de twee touwtjes van zijn broek in zijn handen en staarde naar Roos die enkele meters verder op stond. Roos weg zien gaan? vormde zijn lippen zonder geluid nog afwezig de woorden. Het duurde even voordat hij begreep wat hij zag. ‘Roos?’ Klonk het verwarrend. Zijn blik volgde de lijn van haar ruggengraat en trok naar beneden waarna het bleef hangen op het doek. Met een ruk trok hij deze weer omhoog, daar was nu geen tijd voor. Waarom liet hij zich zo afleiden? Nogal sullig stond hij erbij. Zijn haar wild en spastisch, op sommige plekken half overeind. Zijn blik enigszins verbaast, maar nu ook gerustgesteld en iets vragend. Half naakt, met zijn broek op zijn heupenhangend en de touwtjes ervan nog steeds in zijn handen. De kilte van de ochtend kriebelde over zijn huid, het dauw van het gras streelde zijn ontblote voeten. ‘Wat ben je aan het doen?’ Het mes wat losjes in haar hand gelegen, hangend naast haar heup, was hem nu pas opgevallen en een lichte achterdocht verscheen in zijn ogen. Waarom stond ze hier, 's ochtends vroeg, enkel in een deken met een mes in haar hand.. te niks doen?

Doezelig lag ze in het gras, haar staart langs haar heen opgekruld niet last hebbend van de kou die de nacht uitstraalde. Haar schubben, bestand tegen harde windvlagen, regen en kou, hielden de warmte binnen. Haar kop ruste op haar klauwen, die gevouwen voor haar lagen. Vlagen van warmte verstoorde haar nachtrust en trokken haar aandacht. Een zacht neuriënd geluid werd hoorbaar, steeg op uit haar keel en benadrukte haar irritatie. Laurens, Klonk het loom. Wat was hij in godsnaam aan het doen. Kan het íetsje rustiger, ik probeer te slapen. Ongelovelijk dat hij haar durfde wakker te maken. Vooral nadat hij haar gísteren al verstoord had uit haar rust en ze voor hém helemaal in actie was gekomen. Het had haar uitgeput ja, ze verdiende dit slaapje. En nu wéér waagde hij het. Een zacht gegrom werd hoorbaar terwijl ze met een ruk haar hoofd ophief toen het voelde alsof Laurens uit elkaar zou barsten van alles wat hij nu voelde. Kon hij het niet een beetje voor zich zelf houden? Haar ogen knepen zich samen, nu helemaal wakker voelde ze overduidelijk Laurens' aanwezigheid. Maar het was zo anders, zo had ze hem nog nooit meegemaakt. Hij leek van binnen wel in brand te staan, op een positieve manier.. als dat kan. Terwijl ze Laurens dit keer toeliet, in plaats van weg te duwen, voelde ze hoe haar eigen begeerte toe nam. Wat wás dit? Haar ogen vergrootte zich toen haar hartslag hetzelfde ritme van de zijne aannam. Zijn gevoelens, zo heftig, namen haar in zijn bezit en trokken haar mee. Het was nieuw voor haar, en zo vreselijk aanlokkelijk. Haar blik werd wazig terwijl ze zich onbedoeld mee liet nemen. Een zacht gehijg verliet haar keel. Hoe kón dit? Wat was hij toch aan het doen? Haar oogleden gleden loom over haar ogen, en nadat ze ze weer opende kleurde heel haar ogen zwart. Gelijk richtte ze haar blik op het huisje en keek nogal verbaasd naar de hittebron die straalde uit het slaapkamertje. Haar ogen vergrootte zich lichtjes, die kon niet uit één persoon bestaan. Zoveel hitte tegelijkertijd, als het aan haar lag dacht ze dat 3 mensen zich bij elkaar zouden moeten voegen. Haar blik verscherpte, tekende omtrekken en verbaasd zag ze dat het uit twee personenen bestond. Vrouwmens? Ergenis overspoelde haar. Deed vrouwmens dit met Laurens? Chagerijnig gleden haar ogen weer dicht en opende ze deze weer waarna de inktblauwe kleur van haar irissen verscheen. Ze kon nauwelijks geloven dat Laurens het sowieso toe liet dat ze dit ook meemaakte. Je zou toch denken dat je zoiets.. zoiets.. persoonlijks meer voor je zelf zou houden. Laurens, Ze bonkte lichtjes tegen hem aan met haar geest. Láurens! Haar gebonk werd harder. Ze hoefde dit gevoel niet met hem te delen, het leek wel erger en erger te worden. De warmte veranderde in aangename hitte en opnieuw werd ze meegesleept. Ze slikte, kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en gleed met haar kop naar het raampje. Haar oog vergrootte zich zover het kon toen ze zag wat ze daar aantrof. Ze had nooit geweten dat mensen met elkaar konden samen smelten. Maar nu ze dit zo zag.. Ze kon nauwelijks uit elkaar houden welke armen van Laurens' waren en welke van dat andere mensengeval. Verstijfd, en ze had geen eens door dat ze verstijfd was, was ze blijven staan. Laurens praatte tegen die andere, maar wat hij zei kon ze niet verstaan. Het deed haar lichtjes fronsen. Laurens, toen ik zei dat ze je nodig had bedoelde ik het niet.. zo vergeten dat het toch allemaal niet bij hem doordrong wat ze ook zei, sprak ze hem toe. Tot dat ze iets terug keerde naar haar positieven en haar kop maar weer terug trok. Het gevoel leek nog sterker te worden, als dat uberhaupt kon. Haar spieren spanden zich aan, klaar om de klap op te vangen wat het allemaal te veel zou maken. Een geneurie, en ze hoorde dat Laurens ook iets zei maar weer wist ze niet wat, steeg op samen gevormd met een licht gegrom. De hitte deed het bloed hard rondpompen in haar aderen en van pure verlichting liet ze haar hoofd neerzakken op het gras. Haar oogleden gleden voor de helft dicht terwijl ze zich totaal overgaf aan het gevoel wat allemaal doorstroomde van Laurens zijn kant af. Hmm.. verzuchtte ze. Ze had geen idee wat het was, maar het deed haar eigen zintuigen prikkelen van genot. Was dat vrouwding toch ergens goed voor. Terwijl het gevoel afzakte, iets wat ze vreselijk jammer vond, nam luiheid zich in haar greep. Iets teleurgesteld gaf ze zich eraan over, dacht totaal niet meer aan Laurens of dat andere geval.. alleen maar aan het overheerlijke gevoel. Nagenietend snoof ze wat het gras deed ombuigen en rooksliertjes liet opkringelen uit haar neus. Haar oogleden zakte weg over heel haar ogen en binnen no time was ze opgeslokt in de duisternis.
Hmmhm.. ga weg. Kreunde ze toen ze voelde wat Laurens deed. Ze negeerde zijn panische gevoelens, zo erg kon het vast niet zijn.. Niets kon zo erg zijn na zoiets heerlijks. Met een ruk schoot haar kop overeind, haar ogen wijd open en geschrokken door de knal die ze zonet gehoord had. Wát!? Snauwde ze terug naar Laurens. Geïrriteerde nu, nu ze begreep dat het de deur was geweest waar Laurens mee had lopen smijten. Nog half slaperig hoorde ze niet dat het niet de bedoeling was dat hij zijn zin afmaakte. Ze hoorde alles in zijn hoofd en gaf geërgerd antwoord. Ze staat dáár, dat kan je toch wel zien? Nog geïrriteerder toen ze zag dat Laurens daar inderdaad al naar keek. Met een zucht van ergenis draaide ze haar kop weer, legde hem weer terug op de grond en sloot haar ogen.

Achter zich hoorde ze de klap van de deur, waarna de paniekerige stem van Laurens' die tussen de bomen doorschalde en de naam van de draak uitriep. Ze beet op haar onderlip, terwijl de zoveelste traan over haar wang liep en bleef halsstarrig schuin omhoog kijken. Haar hand om het mes verkrampte iets, waarbij haar gedachtes weer terugschoten naar haar bedoeling om naar buiten te gaan. 'Goeiemorgen,' antwoorde ze zachtjes zijn stem die haar naam zei. Met de hand die het laken omhoog hield probeerde ze ongezien de tranen van haar gezicht af te vegen door te doen alsof ze voor een moment naar haar voeten keek. Even haalde ze diep adem waarna ze haar hoofd draaide, waarbij haar bovenlichaam een stukje mee bewoog en haar blik kalm op Laurens liet vallen. Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht bij het zien van hem, en hoe hij erbij stond. Ze draaide zich om terwijl ze naar hem toe liep. 'Ik wilde ontbijt maken en bessen enzo plukken aangezien je nu wel heel hongerig zou moeten zijn enzo...' mompelde ze afwezig naar hem waarna ze naar hem glimlachte. Met een zwierig gebaar gooide ze het mes langs hem heen op het trappetje, waarna haar hand door zijn haar ging om de omhoogstaande plukken wat te fatsoeneren. 'Lekker geslapen?' vroeg ze hem met een kleine, speelse glimlach, haar gedachtes bij het moment voor de nachtrust. Het was niet eerlijk dat hij zo naar buiten was komen lopen, met zijn broek half vast, zijn warrige haar en zijn ontblote bovenlijf. Haar hand gleed onder zijn arm door om zijn lichaam waarna ze zichzelf tegen hem aandrukte, haar voorhoofd tegen zijn borst. Zo bleef ze staan, haar ogen geopend, haar gedachtes bij haar vader. Hij was niet alleen, hij had zijn nieuwe vriendin. En zij was niet alleen, ze had hém tenslotte. Waarom voelde ze dan nog steeds die steek van eenzaamheid door haar lichaam. Ze had het anders willen doen, anders haar vader op de hoogte willen stellen van alles wat er gebeurd was, wat er bij háár gebeurd was. Zonder iets te zeggen tilde ze haar hoofd weer op en glimlachte naar Laurens. 'Ik denk dat ik maar even wat bessen en fruit ga zoeken,' stelde ze voor waarna ze hem langzaam los liet en zich omdraaide. Met de deken losjes om haar heen liep ze tussen de bomen en de lage struiken door. Hier en daar ging ze door haar knieën om de struiken te bekijken en hier en daar wat planten moeizaam los te snijden aangezien ze de deken ook nog om zich heen moest houden tegen de lichte ochtendkou.

Hij liet zich nauwelijks afleiden door Leona, reageerde ook totaal niet op haar woorden en bleef naar Roos kijken die zich nu langzaam omdraaide. Op de één of andere manier zag haar blik er nep uit, paste de glimlach niet geheel bij haar ogen en was haar doen nogal stijfjes. Hij bleef haar aankijken, zijn blik doordringend terwijl ze naar hem toe liep en tegen hem sprak. Kort werd zijn blik naar het geluid getrokken van trillend metaal die een klap opving. Vanuit zijn ooghoeken zag hij het mes recht op staan, de punt gegriefd in het hout van de trap. Langzaam trok zijn blik weer omhoog naar Roos, knoopte zijn vingers een knoopje in zijn broek terwijl Roos' haar handen door zijn haar heen gingen. Nu toch brak er een lichte glimlach door toen hij haar vraag hoorde. ‘Heerlijk,’ Mompelde hij terug als antwoord. Automatisch ging hij mee in de beweging en liet zijn armen ook rond haar glijden. Gewillig trok hij haar dichter tegen zich aan terwijl zijn armen opnieuw boeien rond haar lichaam vormde. Zwijgend bleef hij een tijdje staan, zijn hoofd leeg enkel bezig met het geen wat hij in zijn armen hield. Pas toen hij de spanning in Roos haar lichaam voelde veranderde draaide hij opnieuw zijn gezicht haar kant op en liet haar langzaam los. En weer had haar glimlach iets niet kloppends. Hij tilde zijn hand op en gleed met de vingertop van zijn wijsvinger over haar wang, haar hals in en volgde de lijn naar haar schouder. Van zijn andere hand drukte de vingertoppen haar kin iets op om vervolgens lichtjes haar lippen te kussen. ‘Oké,’ Beantwoorde hij vervolgens mompelend haar voorstel. Hij trok zich weer terug en zijn blik werd sceptisch toen hij Roos volgde die van hem wegliep. Hij had wel zo zijn vermoede, natuurlijk zat Roos nog met gisteren. Maar wat kon hij voor haar doen? Haar hier gelukkig maken, zover dat ging.. zover ze dat wilde. Zijn kiezen klemde zich stevig op elkaar terwijl het tot hem doordrong dat hij de band tussen Roos en haar vader had afgenomen. Hij was degene die er tussen was gekomen en schuldbewust draaide zijn blik zich weg. Hij had gister weg moeten gaan, toen hij de ruzie tussen Roos en haar vader had gehoord. Waarom moest hij zo egoïstisch zijn? Roos zo graag willen? Zo nódig hebben?
Zijn ogen sperde zich wijdt open en met een ruk richtte hij zijn aandacht op Leona. Helemaal afgeleid en met geschokte ogen staarde hij haar aan. Alhoewel ze niet terug keek dwong zijn blik haar haast hem aan te kijken. ‘Leóna!’ Zijn toon beschuldigend, haast iets vies. Langzaam zakte zijn mond open toen hij voelde, en hoorde in zijn hoofd waarmee Leona zich bezig hield. Het totaal plaatje wat hij gaf was komisch. Zijn mond open van stomme verbazing, zijn blik vol ongeloof en wijdt opengesperd. ‘Ohmygosh, Léona!’ Sissend haast. ‘Jij.. ’ Zijn blik werd spastisch terwijl hij een stap dichter bij zette. ‘Jij hebt meege.. ge.. ’ Hij wilde het werkwoord niet hardop uitspreken, wilde niet erkennen dat hij zojuist voelde dat Leona nog ná lag te genieten van wat híj gister had meegemaakt. Een gebeurtenis die heel zíjn leven veranderd had. Een gebeurtenis waarin hij Roos gekoesterd had en waarbij hij wist dat hij nog nooit zoveel van iemand had gehouden op díe manier. Een gebeurtenis waarbij hij dit liet blijken aan Roos, maar waarbij Leona doodleuk meegenoot van alle bijzaken die erbij waren komen kijken. Geschokt floot de lucht zijn longen in en bleef het woord hangen in zijn keel. ‘Ik , jij.. Wij moeten praten.’ Zijn toon alsof hij van plan was Leona een preek te geven die de geschiedenisboeken ging halen.

Geërgerd had ze haar ogen weer gesloten en zuchte weer diep. Het puntje van haar staart ging gelijkmatig op en neer, terwijl haar gedachtes weer terug gingen naar dat gevoel, nagenietend. Met een half oor luisterde ze naar het gesprek van Laurens en Vrouwmens. Maar al gauw vond ze het niet meer interesant en ging weer door met zichzelf. Pruttelend opende ze haar ogen toen ze plotseling de aanwezigheid van Laurens wel heel erg werd en tilde haar kop een stukje op om hem naar hem toe te keren. Verdwaasd knipperde ze een paar keer naar hem toen ze zijn geschokte gezicht zat, niet wetend waar hij zo van geschokken was. Haar hoofd kwam nu wat energieker omhoog toen hij haar naam bijna beschuldigend uitsprak. [/i]'Wat?'[/i] bromde ze onbegrijpelijk naar hem. Haar blik werd hoogs onschuldig toen hij haperend met zijn beschuldiging kwam, en duidelijk maakte wat er precies door zijn onvolgbare gedachtegang heen ging. Ze kuchte onschuldig in gedachte toen zijn gedachtegang duidelijker werd en keerde haar blik wat van hem af. Ze bewoog haar hoofd wat naar achter waarbij haar blik weer naar hem terug schoot. Hela meneer, niet zo'n toon aan slaan wil je. Ik kan er niets aan doen dat jij je volledige zelfbeheersing verliest' sprak ze verdedigend en hoog verbaasd. 'Ik moet zeggen, ik weet niet wat er gebeurde maar wil je me voortaan waarschuwen als het weer gebeurd. Dan kan ik me even voorbereiden' sprak ze vrolijk, zonder enige realisering dat wát Laurens precies had gedaan iets heel persoonlijks moet zijn geweest. Vrolijk verzette ze haar positie waarbij haar voorpoten zich wat meer strekte en ze op Laurens neerkeek. Heerlijk ontspannen keek ze hem aan, zijn gezicht ongelovelijk komisch.

Zijn ogen puilden haast uit zijn hoofd toen hij Leona's reactie hoorde. Zo nuchter, zo onschuldig. Het was dat de bollen van achteren vast zaten aan een spieerweefseltouwtje, anders hadden ze allang plop! gezegd. "Dan kan ik me even voorbereiden," Een piepend puppy geluidje verliet zijn keel terwijl hij naast zich, bij het trapleuninkje, naar houvast zocht toen hij zowat in elkaar zakte. Een kreun verliet zijn keel, klagend. ‘Leonaa!’ Hij keek naar haar op, zijn gezicht vertrokken. Gêne, schaamte, woede. Zijn mond zakte open, zijn wenkbrauwen vertrokken krampachtig en hij sloot zijn mond weer. ‘Jij.. jij.. stomme idioot.’ Hij keek weer naar haar op, nog steeds vol ongeloof. ‘Dus jij lag lekker méé te doen,’ Met een spottende nadruk op 'mee', ‘En bedacht daar bij níét,’ Zijn toon werd steeds harder. ‘Dat het misschien, hóógtswaarschíjnlijk, zéér, maar dan ook ZEER, privé zou zijn?!’ De laatste woorden met harde stemverheffing. Panisch keek hij voor een moment weg. Het idee alleen al. ‘Alsof je bij ándere meekijkt! Nog erger! Zoiets-’ Zijn mond bleef open hangen, zijn ogen even rond als de O die zijn lippen vormen. ‘NEE!’ Geschokt happend naar adem. ‘Nee, nee dat heb je niet gedaan!’ Eén ooglid trok iets op toen hij zichzelf als een vaag beeld geheel verstrengeld met Roos zag liggen in gedachte bij Leona. Het leek wel alsof hij op het punt stond om van zijn stokkie te gaan. Met een debiel vertrokken gezicht keek hij op naar Leona. ‘Nóóit meer,’ Gromde hij. ‘Nóóit.’ Hij had niet door dat zijn wangen ondertussen vuurrood waren gekleurd. ‘Zoiets dóé je niet Leona. Je mag dan wel een draak zijn, je kan je toch wel een béétje inleven?’ Kafferde hij haar nu uit. Hij had zijn vinger opgestoken en wees daarmee priel op naar haar gigantisch grote kop. ‘Dat mág niet, dat hóórt niet, dat dóé je niet. Zoek je eigen draak maar.’ Maakte hij zijn preek af, en met een vastbesloten blik liet hij zijn hand zakken en sloeg zijn armen over elkaar. Idioot, volslagen krankzinnig, niet goed bij d'r hoofd. Meerdere van deze vormen spookte door zijn hoofd. Hoe durft ze, hoe kón ze. Zijn hoofd schudde onbegrijpend zijn hoofd. ‘Alsof ik bij jouw.. Alsof ik..’ Weer een iets debiele blik, ‘Alsof ik,’ Hij begon in de herhaling te vallen en panisch zag hij een vaag beeld voor zich hoe Leona bezig kon zijn. Een rilling kroop over zijn rug. ‘Nee.. ik. nee.. nooit.’

Ze grinnikte even zachtjes bij het zien van Laurens' gezicht. 'Wat nou?' vroeg ze hem uiterst verbaasd toen hij haar naam weer uitsprak. Quasi geschokt trok haar hoofd wat naar achtere bij zijn belediging toen hij haar een idioot noemde. 'Zeg, hou je in wil je. Ik heb niets fout gedaan,' sprak ze hooghartig waarbij ze haar kin in de lucht stak en haar ogen voor een moment sloot. 'Ja, nou. Ik was nieuwschierig naar wat je zo bezig hield... en er was een raam,' mompelde ze zachtjes toen zijn geschokte reactie nog erger werd toen hij er achter kwam dat ze had gekeken. Haar irritatie werd met de belediging groter, waarbij haar blik dit weerspiegelde. 'Eigen draak zoeken?' pruttelde ze onbegrijpelijk. Waar hád hij het ingodsnaam over? Ze wist niet eens wát ze hadden gedaan. Het enige wat ze had gezien was hij en dat Vrouwmensachtigiets in elkaar verstrengeld, en daarbij de gevoelens van Laurens die ze niet begreep maar totaal niet erg had gevonden. Haar ogen werden groot bij het beeld dat door hem heen schoot. Er kwam een grom uit haar keel waarbij ze hem geschokt aankeek. 'Wáár dacht je aan? Wacht eens even... HOO. Waren jullie werkelijk aan het doen wat ik denk dat jullie aan het doen waren,' riep ze uit, waarbij haar voorlichaam met een ruk een stuk omhoog kwam en haar ogen groot waren van verbazing op Laurens gericht. 'Waren jullie... wáren... Waren jullie je aan het voortplanten? LAURENS, GESTOORDE WARHOOFD DIE JE BENT. Doe dat alsjeblieft in je eigen tijd als ik er niet bij ben. Heilige veigen, heb ik dát gezien,' ongelovig schoten haar ogen van Laurens naar andere punten, waarbij ze haar kop af en toe hevig schudde. Ze werd spontaan misselijk, tenminste een soort gelijk gevoel. Draken konden niet echt misselijk worden, maar een verkramping van haar keel gebeurde nu wel zeker. 'Ooh jeetje,' pruttelde ze zwakjes waarbij haar ogen zich sloten en ze haar hoofd met een ongelukkige plof op de grond liet komen. 'Gadver,' klonk het bijna huilerig terwijl ze een van haar poten over haar ogen heen legde.

Langzaam keek hij weer naar Leona op toen hij haar stemmelingswisseling duidelijk voelde. Van irritatie naar stomme verbazing en ongeloof. Zijn lippen perste zich samen, drong het dan eindelijk door? ‘Aargh!’ Hij wapperde met zijn hand richting haar alsof de woorden er nog hingen en hij ze weg wilde halen. Vóórtplanten, wat een woorden. Hij kromp iets in elkaar door de uitroeping die vervolgens volgde. ‘Goh! Nee jóh! Denkje dat ik daar nog niet éérder aan had gedacht!?’ Zijn ogen rolde overdreven weg en een kreun van ongeloof volgde over zijn lippen. Alsof hij nog maar één keer ook maar in de buurt zou komen van zoiets terwijl hij zou weten dat Leona verder op lag.. nee, gewoon nee. ‘Dalijk doe je weer mee!’ De beschuldiging flapte eruit. Hij slikte een keer en ontspande weer enigszins. Het idee bezorgde nog een lichte rilling die kriebelig zijn ruggengraat streelde. Leona die mee deed, Leona die mee heeft gedáán. Hij zuchtte een keer diep om zichzelf weer te kalmeren. Het gebeurd nooit meer, Leona begreep nu eindelijk wat er aan de hand was, het zou wel goed komen. Zijn blik ging weer naar Leona die haar afkeuring nu duidelijk liet blijken en lichtjes trokken zijn mondhoeken omhoog. Gatver? ‘Geef toe.. Je genoot.’ De woorden kwamen er vreselijk plagend uit en hij wist dat het de waarheid was. Dus hoe kon ze dan nog vies vinden. ‘Geef toe,’ Herhaalde hij weer, langzaam verscheen er een grijns. Hij genoot ervan dat hij Leona nu kon kwellen met de keiharde feiten. Hij had duidelijk gevoeld dat ze het lekker had gevonden, meer dan dat. ‘Draai er maar niet om heen Leona, ik weet de waarheid beter dan ieder ander. Het maakt me dan wel misselijk en het geeft me de kriebels, maar je reactie nu is onterecht.’ Ramde hij er in. Ze verdiende het, het was terrecht dat hij haar terug kon pakken. Zijn wangen waren nog steeds rood, maar de blik van pure ergenis was verdwenen. Maakte nu plaats voor humor terwijl hij grijnzend en blozend opkeek naar het gigantische wezen voor zich. ‘Pervert.’ Zijn lippen perste zich op elkaar om een lach te onderdrukken. ‘Nooit geweten dat draken van porno houden,’ Zijn gezicht vertrok nu hij werkelijk moeite deed om de schokken in zijn borstkas te beheersen. ‘Ielhg!’ Deed hij er nog een overdreven een schepje bovenop met een nagebootste rilling.

'Wát, jullie wáren je aan het voortplanten. Wat een spastische dingen hebben mensen vaak,' huiverde ze bij het korte beeld dat ze had gezien toen ze door het raam keek. Ze tilde even haar poot op om hem een nijdige blik toe te werpen bij zijn overdreven woorden. Hij had dat werkelijk gedaan terwijl zij technisch gezien náást ze lag. Ze huiverde weer lichtelijk bij de gedachte dat ze weer alles zou moeten delen met Laurens op zo'n moment. In het begin was het niet erg geweest, maar nu ze de werkelijke betekenis te weten kreeg had het een behoorlijk dik duistere rand gekregen. Haar poot schoot weer weg van haar gezicht waarbij haar ogen hem ongelovig aankeken. Genoot? Ja, voordat ze wist wát het inhield. Ze draaide haar kop wat van hem af en keek strak naar een paar bomen om hem niet aan te hoeven kijken. Als draken konden blozen dan had ze nu in plaats van een blauwe kop een rode gehad. Ze snoof zwaar toen hij door ging met de feiten. Haar hoofd schoot met een ruk omhoog en ze keek hem woedend aan toen hij haar uitschold voor pervert. 'Zeg, wil je je woorden bij je houden. Jij bent hier de viezerik om dát te doen terwijl ík er naast lig. Iets wat je donders goed wist,' gromde ze terug op zijn woorden, het werkelijke onderwerp niet beantwoordend. Ze zou niet hardop zeggen dat zijn gevoelens haar behoorlijk bezig hadden gehouden, op een goede manier. Nooit. Niet te geloven dat hij al zo ver was. Plots voelde ze zich behoorlijk jong, denkend aan dat feit. Hij had iemand gevonden, zij was nog steeds helemaal alleen. Ze was dan wel bijna volwassen, maar dat betekende nog niet dat zij iemand zou vinden. Wilde ze iemand van haar eigen soort vinden om te paren, dan moest ze weer helemaal terug. En eigenlijk wilde ze voorlopig nog niet weg. En het feit dat haar jeugd langer duurde dan die van Laurens had ze er nog niet eens bij gerekend. 'Hou je mond, je weet niet waar je het over hebt,' beantwoorde ze toch maar het onderwerp aangezien zijn grijns haar behoorlijk irriteerde, waarna ze haar blik hooghartig opsloeg. Waar had hij het nou weer over, met porno. Ze schoof het aan de kant, ging hem nu echt niet vragen waar hij het over had terwijl hij haar met zo'n gezicht aankeek. 'Zal Vrouwmens leuk vinden, al jou gepraat hardop. Ben benieuwd of ze het allemaal gehoord heeft,' gromde ze duisterlijk vermaakt naar hem, waarbij er een smiegtelijke grijns op haar gezicht kwam waarbij haar witte tanden te zien waren. Haar gehoor had het geschuifel en het geristel dat nu weer dichterbij kwam in de gaten gehouden. Dat ding zal elk moment op komen duiken, en om haar eigen ego hoog te houden tilde ze haar kin op en keek ze weer hooghartig van Laurens weg.

Opnieuw gromde hij iets onverstaanbaars toen ze de begrippen 'voorplanten' gebruikte. ‘Spástisch?’ Zei hij spottend. ‘Ik wil niet wéten hoe het er bij jullie uit ziet. Ik ben tenminste niet zo'n bemoeial die er met mijn neus dik bovenop blijft toekijken.. terwijl ik weet dat jíj met je hoofd heel ergens anders zou zijn.’ Hij keek haar met een duidelijk Jaja, ík heb gelijk blik aan. Iets vragend keek hij nog toch op, van binnen nog steeds zacht grinnikend, toen ze haar kop zo fier, en iets arrogant, wegdraaide. ‘Ík!?’ Klonk het ongelovig. Waarom was híj nou weer de perv. ‘Nou, nee.. niet bepaald. Als ik namelijk wist dat jij doodleuk mee zat te genieten had ik het niet toegelaten, denk je ook niet?’ Kaatste hij koppig terug. Langzaam trok hij een wenkbrauw op en schudde vervolgens zijn hoofd alsof Leona net dingen had gedaan die hij niet kón begrijpen.. alsof? Eigenlijk was het gewoon zo. Toen hij de snauw van Leona naar zijn hoofd geslingerd kreeg kon hij het niet helpen dat er toch een zacht gegrinnik uit zijn keel opsteeg. Haar chagerijnigheid maakte hem juist vrolijker. Deed hem genoegen. Een kriebel in zijn buik dwong hem zijn mondhoeken omhoog gekruld te houden. Uit het niets verstrakte zijn gezicht, was het luchtige gevoel van binnen verdwenen en keek hij nogal panisch over zijn schouder. Geen teken van Roos te bekennen. Met geniepige oogjes draaide hij zich weer om naar Leona. Valsspeler dat ze is. Zijn ogen knepen lichtjes samen. Dit blijft tussen óns, Snauwend haast.Hij kon de reactie van Roos geen eens indenken. Hij egerde zich dodelijk aan het feit dat Leona haar gezicht nu van hem weggedraaid had zodat hij haar niet aan kon kijken. Na een luid gesnuif draaide hij zich om en keerde Leona de rug toe. Het plaatje was compleet geweest als hij stampend naar binnen was gemarcheerd, alleen behield hij zich nog enigszins en wist zich in te houden. Binnen plukte hij zijn shirt van de grond. Afwezig kwam er een licht glimlachje omhoog toen er door drong wáár hij zijn shirt vandaan had gehaald. Zijn blik gleed naar de tafel terwijl hij terugdacht aan Roos haar handen die onder zijn shirt over zijn rug hadden gegleden, het knoopje van zijn broek hadden los getrokken en.. Abrupt kapte hij zijn gedachten af, schoot zijn blik naar de muur waarachter Leona zich bevond en trok een geërgerd gezicht. Jaja, sorrý. Irritatie, frustratie. Hij kon geen eens heerlijk privé aan zijn geweldige nacht met Roos terug denken. Buiten dat moest hij ook zijn gedachtes leren onder controle te kunnen houden, uit het niets dreef het namelijk weg naar herrineringen. Terwijl hij ruzie had met zijn shirt trok hij het ding spastisch weer over zijn hoofd. Misschien moest hij maar gaan jagen, zichzelf afleiden. Maar eerst wachten op Roos.. Pakte toch zijn boog alvast en liep met de pijlen op zijn rug naar buiten. Hij was arrogant genoeg om geen blik te richtten op Leona maar gewoon doodleuk op het trapje voor het huisje te gaan zitten. Kijk niet zo, Mopperde hij toen uiteindelijk zijn blik langzaam naar Leona toegleed en hij vóélde dat ze keek.

Het was dat ze honger had, maar dorst dreef deze draak ook aan om op zoek te gaan naar een plek waas ze gerust kon drinken zonder dat ze meteen mensen achterzich aan had die haar zouden willen vangen en verkopen op de markt in de stad. Haar vleugels lam van het vele en lange vliegen hadden haar gedwongen toevlucht te zoeken tot de grond en met slome passen slenterde Rainbow voort. Ze had al in dagen niet goed kunnen eten doordat de meeste dieren weg waren getrokken door de winter en ze had net een beekje gevonden en bvoor ze haar kop boog luisterde Rainbow even of er sluipende voetstappen te horen waren, maar ze hoorde alleen het zuchten van de wind die naar haar toe waaiden. Gulzig dronk Rainbow van het ijskoude water uit het beekje, maar toen een takje onder een laars brak trok de haar kop omhoog en ontdekte een drakenjager achter zich. Een muil vol water liet ze ongewilt vallen en gromde luid. De man was blijkbaar niet alleen en van verschillende kanten kwamen drakenjagers aan rennen met touwen waar scherpe weerhaken aan zaten. Rainbow sprong over de beek en vluchten naar voren om door de barriere heen te breken liet ze haar kop zakken en beukte een drakenjager door de lucht die voor haar stond. Deze vloog door de lucht en knalde tegen een boom aan. De andere gooide de weerhaken naar Rainbow en verschillende bleven tussen haar schubben hangen wat best pijn deed. Rainbow brulde luid naar haar aanvallers en spuwde vuur naar de touwen die haar vast hadden samen met de weerhaken. Haar gebrul weergalmde tussen de bomen door en Rainbow wist niet dat er iemand in de buurt was? Ze viel de eerdste de bveste die het dichtsbij was aan en haar klauwen drongen door zijn pantser heen en maakten gaten in zijn huid. De andere drakenjagers bonden de touwen aan de boomstammen en zetten Rainbow vast. Nu kon ze nergens heen en vuurde vlammen alle kanten op waar de drakenjagers stonden. Rainbow was woedend maar ze kon verder niks doen behalve vuur spuwen, maar een stuk touw dat uit driedelen bestond met aan de uiteinde stenen vast gebonden draaide met een strakken draai rond haar bek en Rainow schudden met haar kop om het touw los te krijgen, maar het lukte niet en ze kon haar poten zelfs niet gebruiken omdat ze vast stonden met touwen aan de bomen. Nu kon ze maar een ding doen en ging in een vreemde houding staan voor een draak en haar rug was hoger dan haar poten en de wind begon wild te waaien en de bomen begonnen gevaarlijk heen en weer te schudden. De drakenjagers vlogen achteruit en landen hard tegen de bosgrond. ' Laat haar stoppen met dat gerotzooi!' bulderde de leider van de drakenjagers en een van hen greep een kruisboog en schoot op Rainbow. De pijn trof haar in haar schouder en ze jankte luid.