Ronddwalen, op zoek naar soortgenoten

Een vreemd geluid klonk door de bergen. Het was een wanhopige brul om hulp, Blaze lag daar half bewusteloos met overal wonden en een grote diepe wond in zijn rechter vleugel op de harde steen grond. Met de laatste krachten die hij nog had probeerde hij op te staan en naar de dichtst bijzijnde grot te strompelen maar zelfs dat lukte niet. Een kleine plas bloed had zich rond Blaze gevormt. Het was een wonder dat Blaze nog leefde na de val van meer dan honderd meter van een hoge rots. Een andere draak had hem tot het puntje van de rots geduwd en had hem op het laatste moment en duw gegeven, daardoor was Blaze gevallen. Toen hij zich probeerde te kantelen tijdens het vallen was zijn vleugel langs een rots geschuurd waardoor er een grote wond in was gekomen. Een draak die niet kan vliegen is geen draak galmde door Blaze zijn hoofd, een lange tijd geleden had iemand dat tegen hem gezecht en zinds dien was hij bang en onzeker over het vliegen. Een draak die niet kan vliegen is geen draak! Jij kan niet tegen mij op! NEE! de gedachten schoten door Blaze zijn hoofd "NEE!" brulde hij en probeerde weer op te staan, het lukte hem weer niet. Wanhopig slaakte hij weer een kreet uit en daarna werd het zwart voor zijn ogen. Is dit dan het einde? Dacht Blaze nog net voor hij wegzakte in een diepe bewusteloosheid... of niet?

De brul van een jonge draak wekte bij hem altijd nieuwschierigheid op net als vele andere dingen. Wijsheid van niet zijn sterkste punt maar daar stonden weer andere dingen tegenover. Hij sloeg zijn vleugels uit en probeerde de plek waar het geluid vandaan kwam een beetje in kaart te leggen. Hij vloog de goede kant op en ving al snel de geur van bloed op, vers bloed. Al snel kwam de kleine zwart witte draak in beeld. Vanaf een afstand leek hij dood. Eerst cirkelde Sinder een paar rondjes boven de plek om te zien of het geen val was. Toen hij geen mensen zag of rook landde hij zo snel mogelijk bij de jonge draak. Even snuffelde hij aan het zwart witte wezentje. Hij rook niet dood dus besloot Sinder hem naar een grot te dragen. Voorzichtig legde hij het jong op zijn rug en droeg hij het naar de grot die tussen wat rotsen verborgen lag. Daar legde hij de kleine draak neer. Toen pas zag hij de gapende wond op de vleugel van het jong. Wat kon hij doen?

Blaze kreunde bijna onverstaanbaar toen hij op werd getild en ergens op werd gelegd. Toen Blaze in een grot was neergelegd droomde hij...
Blaze probeerde te rennen maar kwam niet vooruit "NEE!" schreeude hij. Toen kwam er een grote schaduw achter hem aan en probeerde hem te grijpen! "NEE!" riep hij weer. BLaze probeerde nu te vliegen maar toen hij in de lucht was trok de grond onder hem weg, Blaze zijn vleugels verdwenen in een soort mist waardoor hij neerstortte 'een draak die niet kan vliegen is geen draak!' zij een stem uit het niets. Opeens verscheen er een grote zwarte draak voor hem die zij grote poot optilde en op Blaze plannte. "NEE!!!" riep Blaze hard en schrok wakker. Vage kleuren en vlekken vormden zich voor zijn ogen waarna alles scherper werd. Er stond een raak voor hem... de draak uit zijn droom die hem wilde verpletteren! "DOE ME NIETS!" zei hij kreunend terwijl hij zich tegen de koude rotswand aan duwde...

Sinder wou het jong niet alleen laten, het bloed van de wonden was al gaan stollen. Dat was een goed teken, toch? De jonge draak sliep waarschijnlijk, hij leek ebben. Sinder maakte voorzichtig de veren en de wond van het zwart witte jong schoon. Hij had hem daarmee niet wakker gemaakt. Uiteindelijk ging hij op twee passen afstand van de jonge draak zitten en wachtte. Toen het zwart witte jong wakker werd schrok Sinder zelf ook van zijn reactie. Gelukkig sprak de kleine draak de tall van de draken "Rustig, ik doe je niets" Sinder uit natuurlijke reactie opgesprongen "Je bent behoorlijk gewond, wat is er gebeurt?"

"Ga weg!!" brulde hij maar plofte daarna op de grond omdat brullen veel kracht vergde. Toen Blaze hoorde wat de andere draak zei richtte zich op 'ik werd achtena gezeten door een draak en toen viel ik van de rots af, toen scheurde mijn vleugel door een puntige rots toen ik wilde kantelen tijdens de val' murmelde Blaze, Hij kon zijn ogen zowat niet open houden. Het zachte gesuis van regen klonk nu door de grot en met een zacht geluid kwamen de druppels neer op de rotsgrond. Nog voor Blaze iets kon zeggen viel hij in slaap. Na een paar uur werd Blaze gewekt door een hevige golf van pijn "AHHRG!" brulde hij en kromp in elkaar, hij probeerde te strijden tegen de pijn maar dat lukte niet. Blaze bleef bloeden en voelde zich erg zwak "auw... ahh... h... hhelp... m... me... AAAAHHH!!!" zei Blaze en brulde opeens van de pijn. Langzaam werd het wazig voor zijn ogen, uiteindelijk werd het zwart en Blaze zakte weg. Blaze onspande, zijn vleugels lieten zich rusten en zijn kop draaide weg...

(wow jij hebt wel héééééél veel bloed he -.-)

Sinder luisterde het verhaal even aan, toen het verhaal afgelopen was wou Sinder de jonge draak zijn naam vertellen helaas sliep de kleine nog voor hij een woord kon zeggen. Nu wist hij wat er gebeurt was maar niet de naam van de draak, wie zijn ouders waren of wat hij voor hem kon doen. Sinder zuchtte en rolde zich op bij de ingang van de grot. Buiten was alles grijs en nat, binnen was alles ook grijs maar wel droog. Er was een constand druppend geluid van regenwater dat langs de inang van de grot lekte. De zachte ruis van de regen die op de bergen neerdaalde. Urenlang bleef hij waken bij de ingang van de grot, het enige wat hij voor de kleine draak. Hij werd gewekt uit zijn wakende trans door een brul en een schreeuw. Bijna meteen stond hij op vier poten overijnd, vleugels gesprijd. Hij vauwde zijn vleugels toen hij zag dat het jong van de pijn brulde. Sinder bekeek de wond en zag dat deze weer was gaan bloeden. Hij had niets om het bloeden te stelpen. Wanhopig keek hij rond op zoek naar iets om de wond mee te verbinden het enige wat er in de grot lag waren stenen.