Een brul naar heel DW!

Vanuit de schuilplaats waar Riddel zo hard samen had gewerkt met Sani op het een ieder het naar de zin te maken zodra ze het zou aankondigen was de grot eindelijk klaar voor gebruik. Riddel had de wezens van het licht gebruikt om de kamers en grotten zo te vormen dat ze ruim en lang genoeg waren om een zeer grote groep te kunnen herbergen. Riddel had Sani nog niet vertelt over Sardiryx die nog maar pas door de zonnestralen uit zijn ei was gekomen. Met zorg had ze hem verborgen weten te houden voor ieders oog. Nu was ze klaar om alle draken en mensen op te nemen die zich bij haar groep wilde voegen. Riddel zag Sani met haar meekomen, maar hij reed op zijn vos mee die haar met moeite bij kon houden. Hij was niet haar temmer, maar eerder haar bediende. Riddel had erop gestaan dat hij niet zo nederig meer zou doen, maar hij bleef volhardent om haar net zo te dienen als eerst. Sani was zeer trouw aan haar en soms ergerder zij zich finaal aan hem vooral wanneer ze verwondingen had opgelopen. Riddel grijnsde breed en wilde dat alle draken die het maar wilde zich bij haar zouden voegen in de strijd tegen de slechte draken. Hoewel zij er zwak en zeer teer uit zag waren de spieren die onder haar vacht en buikschubben zaten zeer hard en krachtig. Riddel had veel over de Night Warriors gehoord en was niet van plan om onder te doen voor hun beruchte kracht en sluwheid. Riddel had zelf met deze uitbreiding van de grot zeer sterk gemaak en zeker wel net zo sterk als de leden van de NW. Toen de net de bosgrens achter zich had gelaten kon ze gemakkelijk over het gebied van de menselijke steden en dorpen uit kijken en zo zien of er zich draken in het gebied vertoefte, of ze nu goed, neutraal of slecht waren. Sani hielt zijn strijdros in en stapte af voor het dier met een slome blik dankbaar naar zijn mester keek voor het begon te eten van het weelderige gras, zich niks aantrekken van Riddel die toch vele malen groter dan hem was. Riddel bleef staan en kromde haar hals toen ze haar longen vulde met lucht en een harde en luide brul over DW liet rollen. Er was een nieuwe groep in DW op gestaan. Riddel brulde over dat de mogelijke leden zich hier bij de grens Van de groene bossen melden. Haar waakzame blik gleed over het gebied en voelde een klein schepsel zich roeren in de holte tussen haar schouderbladen. Zachtjes benog ze te neurien en Sani keek haar vragend aan.
Alleen die gene die bij Der Krallen Von Das Lichts willen komen.

Saira liep wat verloren rond in het bos. Toen ze opeens een brul hoorde, een draak in moeilijkheden. Ze liep zo snel ze maar kon naar de plek, waar een lung en een man stond. 'Hallo, gaat het, zijn er problemen of zo?' Vroeg Saira aan de draak. Ze liep dichter naar de draak en de man. 'Sorry voor als ik overbezorgd gerageerd heb.' Zei Saira verlegen. 'Mijn naam is Saira.' En ze keek naar de draak en de man.

Samen met Riddel verliet Sani op zijn strijdros een bruine vos de schuilplaatst waar een groep draken zich binnen kort hun thuis konden noemen. Zijn paard was er aan gewent om draken in zijn buurt te hebben en was dus ook niet bang om pal naast het dier mee te galoperen. Sani vond de lucht langs zijn gezicht altijd heerlijk, maar het liefste bleef hij aan de grond ookal stond Riddel er soms op dat hij zijn paard verruilde om zich tussen haar manen te verbergen om samen door DW rond te vliegen. Niet dat Sani Theng hoogte vrees had, maar zijn voeten stevig op de grond vond hij een fijnere gedachten. Nadat ze de bossen achter zich hadden gelaten landen Riddel op de heuvel die een prachtig uitzicht gaf over de menselijke steden en dorpen. De brul van Riddel deed de grond schudden en uit ervaring wist hij dat draken brullen goed te horen waren zelfs als ze ergens anders in DW zich ophielden. Al snel kwam de eerste aan gelopen en het bleek de vrouw te zijn die hij samen met een rode draak had zien praten. Ze vroeg of er moeilijk heden waren en Sani kon een flauwe glimlach niet onderdrukken. De meeste mensen dachten dat als eend raak brulde er altijd moeilijkheden waren, maar dat was niet zo. Sani boog zich voorover en schopte zijn voeten uit de stijgbeugels en liet zich van de rug van zijn vos zakken en maakte een kleine buiging voor de vrouw die zich voorstelde als Saira, maar zijn lippen bleven gesloten.

Na een tijdje kwam er een mens aan gelopen en Riddel rook dat het een vrouw was die zich kennelijk zorgen leek te maken. Riddel boog haar hals en keek de vrouw aan die zich voorstelde als Saira. 'Welkom Saira. Nee er zijn geen moeilijkheden, maar ik roep naar die gene die zich bij mijn groep willen aansluiten. Ik ben een groep begonnen om over de mensen te waken die maar al te vaak door slechte draken worden aangevallen.' sprak Riddel op kalmerende toon en ze hoopte daarmee ook Saira's zorgen weg te nemen om haar gerust te stellen. Haar manen zwiepte zachtjes in de wind mee en voelde zich gesterkt door dat er al eentje was gekomen om te vragen wat er loos was.

Lea hoorde de brul al van ver en ze herkende het meteen, het was een brul van Riddel. Lea vloog meteen op en ze vloog sneler dan de meeste draken. Al snel zag ze de witte draak met regenboogmanen op een heuvel staan en een brede glimlach kwam op haar snuit. Ze zag Sani ook staan het mens die haar had bevrijd op de markt. Maar ze zag ook een vrouw staan en Lea bleef even boven hun cirkelen voor hoogte te maken. Ze wierp haar kop naarbenden en ze sloot haar vleugels. Vlak voor de grond opende ze opnieuw en ze landde soepel naast Sani. Het was allemaal in een paar seconden gebeurt en Lea keek naar Sani doe kennelijk niet had verwacht dat Lea naast hem zou landen. Ze hoorde wat Riddel zei over Riddel's groep. 'Ik wil wel in je groep, Riddel. Als dit mag.' Zei Lea op een vriendelijke toon. En ze wachtte op Riddel's antwoord.

Even later kwam Lea ook aan gevlogen en het deed Riddel een genoegen om te horen dat ook zij in de groep wilde komen. 'Natuurlijk mag jij ook in de groep komen Lea, maar voor ik zeker weet welke rang je zult krijgen.' zei Riddel en ze gaf Lea een zachte duw met haar snuit tegen die van de jonge draak. Ze wist dat Lea altijd graag bij haar was als het maar even kon. Ze hoopte natuurlijk ook dat andere zouden komen. Het weer was goed genoeg om haar brul tot aan de grenzen van DW te brengen dus het haar boodschap zou tot ver te horen zijn.

'Natuurlijk mag jij ook in de groep komen Lea, maar voor ik zeker weet welke rang je zult krijgen.' Zei Riddel. Riddel gaf Lea een zachte duw tegen haar snuit. Lea keek even rond en ze zag de vrouw ook staan die zich daarnet voorstelde als Saira. 'Aangenaam mijn naam is Lea.' Zei Lea op een tedere toon. Ze schudde even met haar kop. 'Ik moet nog opzoek naar Sky en Novem, weet je nog?' Zei Lea snel tegen Riddel en ze ontvoudde haar vleugels. 'Dag Riddel, Sani en Saira. Fijn dat ik in je groep mag Riddel.' Zei Lea vervolgens. Ze vloog direct op en met snelle vleugelslaggen vloog ze in de richting van het wyvren gebergte waar de meeste draken hun thuis hadden. Ze keek nog eens achter en ze brulde zachtjes naar het gezelschap. Ze verdween tussen de wolken waar Lea het het leukst vond.

Lea maakte Riddel weereens duidelijk dat ze opzoek moest naar Sky en Novem en ze wist dat het jong gelijk had, maar ze zou zich later pas bij haar voegen om deze twee draken te vinden en ze op de hoogte te brengen. De komeet waar Lea voor gewaarschuwd was door een draak die ze op kon roepen door zonlicht te bundelen wist op de een of andere manier dat dit gevaar er aan zat te komen. Riddel schudden haar kop en keek Lea na nadat zij zich voor had gestelt aan Saira. Riddel bleef op de uitkijk staan om te zien of er nog meer leden bij zouden komen?

Yassia had de brul al van ver gehoord. Ook had ze de geruchten gehoord over een groep voor goede draken. Een groep die voor elkaar opkwam en zou zorgen dat sprak haar erg aan. ze was nog erg jong hoewel ze zichzelf wel kon redden en een soort van ouder had die op haar lette. maar die had ze al een tijd niet meer gezien. Yassia vroeg zich af waar hij was ze wist zeker dat ze nog veel van hem kan leren. Yassia schudde haar kop terwijl ze over het vertrouwde gebied rende. Ze moest er eve met haar gedachten bij blijven ze ging zichzelf bij een groep aansluiten. Een groep genaamd de Krallen von das lichts. Ze was best opgewonden ook omdat de groep voor mensen was. Ze vond het altijd leuk om de mensen een beetje te plagen ze had al een paar leuke grapjes bedacht die ze wel uitkon halen met de mensen. Als die bij de groep wouden er kwam even een wat ontduigende grijns op haar snuit terwijl ze door het bos rende richting de oproep. al snel zag ze een groepje tussen de bomen staan. bendige sprong ze van boom naar boom waarna ze zich zonder moeite en probleem van een grote en hoge tak afsprong en leninge op haar poten lande. Met een nieuwsgierige en vriendelijk blik keek ze even rond. Twee draken en twee mensen. Wat ze wel leuk vond met een opgewekte stem zei ze vrolijke. 'Hoi allemaal ik ben Yassia.'

Haar gedachten bleven nog even bij Lea, maar al snel voelde Riddel een stipje van een levensvlam hun kant op komen net als vele andere, maar deze was net iets sneller en sprong van boom naar boom. Het was nog klein en eerst dacht ze dat het een men kon zijn, maar het liep op vier poten en het moest dus een draakje zijn. Zachtjes glimlachte Riddel toen de groene draak zich voorstelde als Yassia. Haar kop draaide zich naar de andere kant en ze keek Yassia vriendelijk aan. 'Wees welkom Yassia, Mijn naam is Riddel en kom jij je ook bij Der Krallen Von Das Lichts aansluiten?' Vroeg Riddel na Yassia welkom geheten en zichzelf voorgestelt te hebben. Haar blik gleed over de jonge draak en ze ontdekte dat deze ook geen vleugel had, maar waarom was ze dan lopen gekomen? Die vraag bleef nog even in haar kop hangen voor ze dieverwierp en haar aandacht bij Yassia en de rest hielt.

De kleinne long opende langzaam zijn oogjes, hij zat op de gewoonlijke plek zoals altijd. Hij keek op en de gekleurde manen van zijn moeder zorgde ervoor dat hij het niet koud zou krijgen. Langzaam zocht hij een weg tussen de manen, al snel werd hij verblind door zonlicht en hij kneep zijn oogjes toe. Toen zijn ogen gewend waren aan het straffe licht gleed Sadiryx van tussen zijn moeders manen. Hij keek rond, er zat een draak en 2 rare dingen. Hij hield zijn kopje scheef en hij keek naar zijn moeder. "Groep..." Zei hij zachtjes tegen haar. "Groep alleen mama, Sardiryx, rare drake..." Zei hij, hij had nog wat moeite met praten maar het hing al vlot. Hij wees naar de 2 mensen en hij keek naar zijn moeder.

Sardiryx ontwaakte en vond een pad tussen haar manen voor hij even stil bleef zitten. Kennelijk moest haar jong aan het felle licht wennen en gleed tussen haar manen vandaan voor hij bij haar ging zitten en rond keek. Zijn woorden waren nog moeilijk, maar zeker goed op de laatste na. 'Nee Sardiyx dat zijn mensen.' zei Riddel en boog haar kop even naar haar jong toe om hem een stevige lik te geven voor zij zich weer oprichten. 'Mag ik jullie voorstellen aan mijn zoon Sardiyx!' stelde Riddel haar jong voor aan de andere. Ze wist dat vooral Sani kwaad zou zijn over het verbergen van een van haar twee eieren die vruchtbaar waren geweest. Haar blik gleed over de groep die nu al om haar heen stond. En zoals ze al wist was Sani's blik niet echt te stuiten. Maar ze hielt zich groot en hoorde zijn stem in haar hoofd. "Hoe kon je! Je had dus wel een ei die een vrucht in zich droeg?" vroeg Sani op scherpe toon. Riddel liet het niet merken maar zetten een grote druk op Sani's gedachten. "Ik deed wat Juist was Sani, en ik wil niet dat mijn jong zo op zou roeien als ik gedaan hebt!" beet ze Sani toe en gromde in gedachten en trok zich terug waarbij ze Sani buiten sloot.

Opeens kwam er een kleine draken jong tusen de manen van de licht draak uit. Sani vond het vreemd, want ze had wel eieren gekregen, maar die waren onruchtbaar geweest en de monikken dachten dat ze daarom weg was gegaan? Maar het jong was ook een long en noemde Riddel mama! De uit leg van Riddel maakte Sani zo kwaad dat hij haar meteen tot de orde riep. "Hoe kon je! Je had dus wel een ei die een vrucht in zich droeg?" vroeg Sani op scherpe toon en hij wachten tot Riddel zou antwoorden, maar ze zetten grote druk op zijn gedachten en hij kromp van binnen ineen zodat niemand hun gesprek zou kunnen volgen. "Ik deed wat Juist was Sani, en ik wil niet dat mijn jong zo op zou roeien als ik gedaan hebt!" beet ze Sani toe en gromde in zijn gedachten voor Riddel zich terug trok en waarbij ze Sani buiten sloot. Hij was nog steeds laaiend, maar kon het er niet met Riddel overhebben niet nu ze pas met de groep begon om nu al openlijk te gaan bekvechten met de leider dat zou afbreuk aan haar leiding doen. Zijn boze blik verbergend achter een emotieloze uitdrukking keek Sani naar de blauwe long die er goed en gezond uit zag.