Niet te temmen! (toch?)

Eigelijk vloog hij te laag maar het kon hem niet schelen, hij speurde met zijn scherpe ogen het landschap af op zoek naar een makkelijk maal: Een jonge draak of een ei. Hij was op weg naar de markt en vloog vlak over het bos. Even later ging het bos over in weilanden, boederijen stonder versprijd over het landschap. Hij vloog vlak over een boederij heen, de stadsmuren kwamen in zicht. Hij voelde iets om zijn linkerachterpoot, voor hij er erg in had werd hij naar beneden getrokken en kwam hij met een klap op de grond terecht. Hij schuurde een stuk achteruit en kwam toen tot stilstand. Verward stond hij weer op maar zijn achterpoot werd onder hem door naar rechts getrokken. Onmiddelijk viel hij weer. Hij hief zijn kop en keek naar zijn belager: Hij of zij stond in de schaduwen van de verlaten boederij. De mens had iets dat leek op een stevig tauw om zijn poot weten te slaan. Hij keek woedend naar de mens en maakte een waarschuwend geluid en trok zijn poot wat terug. Omdat hij niet zo groot was kon een sterke man of meerde mensen hem met moeite wel in bedwang houden maar hij was niet van plan zich zonder slag of stoot over te geven! Hij zwiepte met zijn staart, de knots knalde op de grond en deed die schudden.

Twilight vloog snel over het landschap, ze had geen haast. Maar wel heel veel honger! Ze stopte abrupt met vliegen toen ze een andere draaak in strijd verwikkelt zag met een man. Het was geen grote draak, maar wel een vrij sterke. "Wat hulp nodig?" Ze grinnikte, een van de gaven van Twilight was dat ze emoties kon aanvoelen. Deze man dacht duidelijk dat hij een goudhaantje te pakken had.

Curse hoorde een tweede draak aankomen, hij dacht haar te herkennen ergens van... Op dit moment was dat niet zijn grootste zorg. Er klonk een zwiepend geluid, de 'temmer' zwiepte iets door de lucht en liet het los. Een drietal stenen aan tauwen vloog op hem af. Met een snelle beweging zwiepte hij zijn staart opzij. Het ding kwam tegen zijn staart en wikkelde zich er meteen omheen. Het was niet zwaar genoeg om zijn sterke staartspieren in bedwang te houden. Curse draaide zich om en deed dat wat de man juist niet verwacht had: Hij kwam op de man af! Hij voelde het drakentauw om zijn poot verslappen. Een breede grijns verscheen op zijn snuit. De man had hem in de tussentijd aan een dikke boom vastgemaakt zodat hij een tweede tauw kon gooien. Hij mikte met zijn drakentauw-lasso op de kop van Curse. Dat liet hij niet toe! Curse brulde en sloeg de man met de knots aan zijn staart weg. Met een aantal gebroken ribben en een paar diepe wonden in zijn zij landde de man een eind vederop op de grond. Curse liep op hem af maar het tauw rond zijn linkerachterpoot hield hem tegen.

Twilight keek rustig naar de draak. "Je hebt dus geen hulp nodig." Ze bleef in de lucht, haar vleugels sloegen rustig op en neer. Ze herkende de draak, dat was die eieren-eter. Ze rolde met haar ogen maar bleef netjes op haar plaats vliegen. Ze merkte dat de draak haar vaag herkende maar er niet opkwam wie ze was. Ze grinnikte, hij had dan ook heel druk met de temmer.

Het tauw leek niet echt kapot te gaan door trekken, sterker nog: Het ging alleen maar strakker. Snel draaide hij zich om en zette zijn kaken rond het tauw. Zijn sterke tanden die geschikt waren voor het eten van taai drakenvlees reette het tauw stuk. Hij gaf nog een ruk met zijn poot en het tauw knapte. De man probeerde ondertussen weg de kruipen, een hand hield hij tegen de wond. Bloed gutste tussen zijn vingers door en drupte op de grond. Toen Curse brulde keek hij angstig om en begon te smeken. Curse sprak de taal van de mensen niet dus verstond hij alleen de smekende blik. Helaas was hij daar niet gevoelig voor en kreeg de man een tweede klap van zijn stekelige knots, dit keer tegen zijn rug. De man viel voorover in het gras en een grote plas bloed verscheen onder zijn schokkende en rillende lichaam.

Er gleed een schaduw over hem heen, Curse liet de man doodbloedden en richtte zijn aandacht op de vijfkoppige draak die tegen hen sprak. Curse haalde zijn wenkbrouwen wat op en schudde het tauw van zijn achterpoot. In één oogopslag zag hij dat de Hydra zwak was doordat de koppen alle kanten op gingen. "Als je een Night Warrior niet zo herkend ben je dommer dan ik dacht" Hij rolde met zijn ogen en spreidde zijn vleugels: Hij was klaar hier. Met een paar vleugelsslagen was hij al een hondertal meters vederop. Zijn kleinere vleugels zorden voor behendigheid en snelheid, al snel was hij uit het zicht verdwenen.

Twilight was een beetje afwezig en toen ze de andere draken zag vertrekken vloog ze zelf naar het zuiden. De lichtblauwe vlammen hielde haar warm terwijl ze hoger vloog. De lucht was nu ijl en licht, gemakkelijk om door te vliegen. Haar vleugels sneden door de lucht, zakte naar beneden en bleven in de helft staan. Ze zweefde even en sloeg terug met haar vleugels. Ze verdween in de verte.