Een saaie dag of toch niet?

Met verveelde vleugelslagen vloog Falkor maar wat over het bos richting de velden. Terwijl hij bedacht wat hij vandaag kon gaan doen. Hij had vandaag eigenlijk nergens zin in wat voor het eerste was. Met een wat verveelde blik gleed zijn blik over het bos dat onder hem lag waarna zijn blik even op de stad bleef liggen. Falkor schudde zijn kop waarna hij een afdaling in zette en al snel op de grond lande. Waarna hij rustige tussen de bomen liep. Na een tijd gelopen tussen de bomen gelopen te hebben. Kwam hij uiteindelijke op de openvelden uit. Falkor keek met een verveelde blik rond waar was iedereen. Het was de laatste tijd wel erg stil in Dragon world. Terwijl hij over het gras liep en rustige maar met een verveelde blik rondkeek op zoek naar enige teken van leven en gezelschap. maar hier was het al net zo rustige als de andere plaatsen en plekjes van Dragon world. Falkor zakte door zijn poten en ging naast een boom liggen. Terwijl hij een zucht uit zijn bek liet komen en wat verveeld over de velden uitkeek en maar van het zonnetje probeerde te genieten.

Oorlog. Laisve glimlachte gelukzalig. Hij had het nog nooit meegemaakt maar allemaal spraken ze erover. Dood, bloed, krijsen. Kon een draak zich meer wensen?! Hij strekte zijn vleugelpunten uit. Ze waren bij zijn laatste groeispurt zo lang en scherp geworden dat hij er mensen mee kon spieken. Hij scheerde over het bos en bedacht bij zichzelf dat hij wat oefening kon gebruiken. Hij sperde zijn mentale krachten uit en voelde hier en daar een aanwezigheid. Niet wat hij zocht!
Wacht! Daar, daar lag het. Een verveelde ziel wat altijd goed, blijf het porren en het werd goed kwaad.
Voor hij in het zicht kwam van de verveelde draak liet hij zich zakken en door het bos in op een mijl van de bosrand vandaan. Aangezien hij veel te groot was voor in een bos rond te lopen, versmolt hij met de aarde en schoot met lichtsnelheid door het woud of beter gezegd eronder. Hij voelde de bodemstructuur veranderen wat erop wees dat de bomen plaats maakten voor gras. Een eind verderop voelde de structuur geplat aan en hij wist dat hij bij zijn doel was. Laisve voelde rond met zijn mentaal zicht en bekeek de draak via een ekster in de lucht. Niet slecht... Hij stak een klauw uit de aarde en porde de draak in zijn staartwortel waarna hij de klauw terug met de aarde liet versmelten.
Hij grinnikte diep waardoor de aarde rommelde.

Terwijl hij rustige op de grond lag en een beetje van de rust en de zon genoot. Kon je nog altijd duidelijke zien dat hij verveeld was. Hij wou is doen alleen niet in zijn eentje. lekker gezellige met iemand wat lol trappen. Helaas was er niemand in de buurt. Falkor liet een verveelde zucht uit zijn bek ontsnappen. Toen de draak genaam Laisve hem in zijn staartwortel porde merkte Falkor er vrij weining van. Hij had een erg dichte en dikke huid, en op somminge plekken was zij huid extra verstevig met schubben. Vooral bij zijn staartbeen en nek en vleugels. Wat voor een perfect pantser zorgde. Falkor keek even wat rond toen hij de hoorde zachtjes oorde en voelde rommelen.

(sorry maar kon er niet veel van maken.)

[aiai wat een post is dat xD vooral die laatste zin :3 ]

Toen er geen reactie kwam verdween Laisve grijns en maakte plaats voor een verbeten glimlachje. Zo, geen zin? Hij "de-versmolt" van de aarde en kwam tevoorschijn achter de rode draak. Deze kwam amper tot zijn borst en was ,met staart en al, zo lang als zijn eigen staart. Aan zijn kleur te zien was het een warme draak en zou hij dus met een lekker koude wind moeten toeslaan aangezien zijn gepor niet werkte. Maar voor hij toesloeg taste Laisve met zijn gedachte de draak af.
Een zeer jonge draak, hijzelf met zijn 300 (o pardon 30) jaar ervaring kon deze jongen gemakkelijk af. Zijn mentaal afweersysteem was nog gebrekkig en hij drong het met gemak binnen nadat hij het brokkelende muurtje dat rond de rode draaks gedachten stond had afgebroken. Falkor was zijn naam en, o wat was dit interessant! Duidelijk een goede draak, hij lachte in zichzelf en verheugde zich op wat ging komen. Al dit nam maar een seconde in beslag en aangezien hij zich achter Falkor bevond was hij nog niet gezien.
Hij ademde in waardoor zijn borst opzwol als een blaasbalg en een of andere mechanisme in zijn keel werd koud. Hij wachtte en seconde ...
Brulde zijn ingehouden lucht eruit met een kracht van 12 beaufort, een temperatuur van -40°c en decibels waarvan een dove nog zou van verschieten. Dat zou die Falkor wel afkoelen.
"Vind je niet dat het hier nogal saai is." Grinnikte Laisve terwijl hij zich neerlegde in het gras dat amper zo hoog kwam als zijn klauwen. Hij schikte zijn vleugels beter en zijn kop spleet open in een angstaanjagende grijns.

Falkor keek rustige over de voelde maar hij had het gevoel alsof iemand hem bekeek. Al rook en zag hij niemand in de buurt. Rustige stond Falkor op om maar weer verder te gaan toen hij ineens een koude adem in zijn nek en over zijn lichaam voelde gaan, schrok hij toch wel even. Falkor schudde meteen even zijn lichaam. Brr dat is koud, dacht hij waarna hij zichzelf snel omdraaide om te zien wat of wie de grappen maker was te. Een redelijke grote grijze zwartachtige draak stond achter hem. Hij was misschien net wat groter dan de draak die voor hem stond. Falkor zag meteen hij zijn houding dat hij niet veel goeds van plan was. "Vind je niet dat het hier nogal saai is." Grinnikte de draak, Falkor snoof even op zijn woorden. ‘Misschien maar mij idee van plezier is heel wat anders dan die van jou.’ Zei Falkor met een vijandige stem terwijl hij de draak scherp in de gaten hield. ‘Moet je niet ergens anders zijn of wilden de draakjes van de Nightwarriors geen nieuwe leden meer?’ Vroeg hij wat spottend. Daar leek deze draak hem wel geschikt voor om bij de Nightwarroirs proberen te komen. Natuurlijke bedacht hij zich dat deze draak net zo goed al een lid kon zijn niet dat het hem veel uitmaakte. ‘of moest je perse met een leeftijd genoot spelen?’

i weet het erg laat

[Gewoon voor de volgende keer... Als Laisve zijn windadem gebruikt vlieg je meestal wel een paar honderd meters weg xD Als je weet dat 1é beaufort harder is dan een stormwind.]

Bij het antwoord van Falkor werd de grijns van Laisve nog groter. "Oooo, nog een lol-broek." Zei hij enthousiast. Hij graaide nog wat in Falkors gedachten en legde zijn lange staartwaaiers over zijn voorpoten. De rode draak was overduidelijk een goedzakje en nog zeer jong. O wat vergat hij snel dat hij ook nog jong was. Overduidelijk niet gezond om 300 jaar ervaring te krijgen in 1 jaar.
De grond rommelde nogmaals toen hij grinnikte en hij antwoorde: "Nhaa, tprobleem is dak al die oude zakke al heb slagen, dusk probeer het ma bij de jongere garde." Hij trok zijn wenkbrauw-schubben op strekte zijn staart waardoor de waaier een klap gaf tegen Falkors hoofd. En aangezien Falkor amper tot zijn elleboog kwam kon dit geen deugt doen.
"Zeg me eens, Falkor, was het fijn om Riddel schuldig te laten voelen voor haar verdwijning?" Hij pikte het gesprek met Riddel over haar verdwijning uit zijn hoofd. "En geloof je nu werkelijk dat de NW zich hebben teruggetrokken zoals Riddel zegt? Ha! Je zult nog wel zien..." Hij kneep zijn ogen uitdagen dicht en vlijde zich wat comfortabeler in de lichte sneeuw die er lag. Zalig dat frisse gevoel aan zijn buikschubben. Laisve kroop nog wat rond in Falkors hoofd maar liet deze keer een harde duw in zijn mentaal bewustzijn achter. Hij had al door testen ondervonden dat dat pijnlijk kon zijn, al was het pijnlijker bij oudere draken omdat zij een minder soepele geest hadden.

(dat wist ik dus niet )

Falkor keek de grijsachtige draak met een nauwlettende blik aan. Echt zo wannabe uitstraling en houding had hij. Falkor had er een hekel aan. Falkor snoof enkel op zijn woorden. Waarna hij uithaal van de staart met gemak uitweek. "Nhaa, het probleem is dak al die oude zakke al heb slagen, dus probeer ik het maar bij de jongere garde." Was het antwoord. ‘Ooo ben jij hier bij de verkeerde. Dus ga maar snel terug naar waar je uitgekropen bent.’ Falkor negeerde de eerste opmerking van hem. Dat ging hem niks aan. ‘Vast wel.’ Zei Falkor simpele waarna hij toch een stapje verder ging. ‘Of zijn jullie bang? Bang voor al het groene en goede in de wereld. Al vraag ik me af waarom. Maar ja laten we even kijken wat hun woongebied is. Donker voor de meeste wezens waarschijnlijke dodelijke en doodt eng. Behalve voor de NW.’ Even zweeg Falkor waarna hij al snel weer verder ging. ‘Maar verder is het gewoon je een dood en verderft landschap. Waar nik meer op leeft en groeit. En als ik in dat hopje ellende woont waar de NW wonen, zo ik er het liefste zou snel mogelijke weg willen. Maar ja, dat ligt vast aan mij of aan het feit dat de meeste Night Warriors niet zo helder kunnen denken?’ Zei Falkor met een uitdagende grijns terwijl hij de grijsachtige draak met een wat valse en vermakelijk blik aankeek. Altijd leuk dit hou oud je ook was.

[Sorry voor het lange wachte, had geen inspiratie...]

Bij de laatste zin dacht Laisve toch even serieus na (ookal verdween de eeuwige glimlach niet). "Hmm, weet je wat. Ik vrees dat je gelijk hebt, wij NW zijn niet zo helder van geest. Maar kunt je ons dat kwalijk nemen? Je neemt een bloedzuiger toch ook niet kwalijk dat hij je bloed opzuigt, daar leeft dat ding namelijk voor." Laisves grijns werd breder en je zag zijn scherpe tanden tevoorschijn komen, voor velen was dit een verschrikkelijk zicht, zeker als je bedacht dat zijn hoektanden soms langer waren dan de nek van de draak maar hij stond hier voor een draak die stevig in zijn klauwen stond. Laisve vond het wel leuk.
Hij stond op waardoor hij hoog boven het veld en de bomen uitstak en blies zijn borst op. Wanneer hij dat deed leek hij wel twee keer zo groot wat dus immens was. Tegelijk activeerde het zijn wind krachten en hij wist dat als hij nu brulde de kleine Falkor ver weg geslingerd zou worden door de wind die hij produceerde. Echter liet hij de adem terug ontsnappen. Hij wou Falkor nog niet uitschakelen, eerst wat spelen.
"Ik vraag me zo vaak af hoe jullie kleine wezentjes dat toch voor elkaar krijgen. In leven blijven bedoel ik." Zei Laisve serieus. En na een momentje knikte hij begrijpend en vervolgde hij: "Ja jullie kunnen natuurlijk overal in wegkruipen." Dit was natuurlijk voor de parelmoeren rode draak uit te lokken maar eigenlijk vroeg Laisve dit zich echt af. Hij wist natuurlijk dat maar 1 op de zoveel draken zo groot waren als hij, kijk maar naar Race, Sky en... Twilight.... Dat waren er 4, nee nu 3, op de zoveel draken in DW.
Maar toch, 1 grote draak kon veel schade uitrichten...