een brul naar Twilight en Beer.

Twilight vloog moeizaam naar het gebrul. Ze kreeg niet veel adem, giffen lagen veel gevoeliger bij Twilight's ras als bij een ander. Ze had Beer aan haar staart en zette hem net op tijd neer. De blauwe draak had geen energie meer en haar lichaam weigerde. Met een hoop lawaai viel ze op de grond. Toen ze eindelijk stillag bleef ze liggen, haar ogen waren gesloten en haar adem onregelmatig. Het was een sterk gif geweest en Twilight kon niet echt tegen giffen. Ze hijgde een beetje en bewoog amper. Haar staart lag slapjes op de grond en haar poten lagen stil. Ze opende haar ogen niet en bleef doodstil liggen. Ze had helemaal geen kracht meer. Door het gif waren haar schubben minder sterk, die waren meestal even sterk als Twilight zich voelde, maar nu ze zich zo voelde waren de diamanten net pudding. Door de val zaten er diepe sneeen in Twilight poten en een heleboel schrammen. Op haar kop zaten veel diepe schrammen.

Twilight luisterde maar half naar Schadow. Antwoord gaf ze niet, daar had ze nu echt geen zin in. Ze merkte dat ze begon te genezen maar het gif zat diep, te diep. Dat kon je niet met je krachten genezen, een deel ervan wel. Het gif was al te lang in de bloedbaan, de tijd zou het helen. "Schadow, toe. Niet doen, het gif verdwijnt wel met de tijd." Haar ogen bleven gesloten en ze had gefluistert, Twilight moest toegeven. Toxic had erg sterk gif! De blauwe draak glimlachte toen ze de bezorgdheid opmerkte die Schadow uitstraalde. "Wees gerust, ik ben niet dood, niet gek en helemaal niet in levensgevaar. Dus stop met jezelf zo te verzwakken, wat als die giftige draak weer zou komen? Of die andere draken? Ik kan je dan niet helpen, en zelfs als je met al je kracht me probeerd te helpen, ik ben iets te groot voor jouw. En als er een druppeltje zou overblijven zou ik direct weer ziek worden."

Twilight glimlachte. "Bedankt." Dat wist ze er nog maar net uit te brengen. Ze opende haar ogen heel langzaam. Haar adem was onregelmaig en haar hart bonkte wild. Dat vond ze raar, waarschijnlijk was het een reactie op het gif. Het geklop was duidelijk hoorbaar, ze hijgde een beetje en sloot haar ogen weer. Het gif brande in haar lichaam als onbeheersbaar vuur. Twilight wou het uit gillen maar daar had ze dus geen kracht of energie meer voor. Ze wou kronkelen en brullen, daar was ze niet sterk genoeg voor. Het enige wat ze nu kon doen is rustig liggen en wachte tot de vreselijke pijn af zou nemen.

Twilight glimlachte, de poot van Schadow voelde ze amper. Haar eigen lichaam was ijskoud, zelf had ze het niet koud. Maar de schubben waren net bevroren en koud. Ze hoorde de mensen amper, maar ze hoorde wel. Ze bleef liggen en hield haar ogen dicht, Twilight voelde zich vreselijk. Ze rilde aventoe, haar hart bleef wild bonken en haar adem bleef onregelmatig. Ze hijgde een beetje en bewoog amper.

Twilight bleef rillen, nu begon ze het wel koud te hebben. "Zo koud." Haar stem was een beetje raspend, pijnlijk, het was duidelijk hoeveel het Twilight koste deze twee kleine woordjes uit te stoten. Haar schubben bleven maar in temperatuur zakken. "Ga een rijder... halen." Dat leek haar het beste, die zou haar kunnen helpen, want het was duidelijk dat het niet beter ging, maar wel slechter. Haar adem werdt moeizaam en haar hart raasde in het wild in haar borstkas. "Hij zal weten, wat hij moet doen." Haar ogen bleven gesloten en ze was moe, nee uitgeput.

Twilight glimlachte zwakjes. "Ik... Heb er... Geen." Ze hijgde nu feller en kreeg moeizaam lucht. "Zoek... Een andere... Draak." Het koste haar nu meer kracht om te praten, veel meer kracht. "Brul... Willekeurig naar... De eerste... draak die... komt. Gewoon... om hulp... Roepen." Nu was het stil, de blauwe draak ademde nog maar amper, ze had teveel kracht verspild aan praten. Ze hijgde nu heel zachtjes en haar hart klopte steeds trager en trager. Ze werd nog kouder...

Twilight glimlachte, dus hij luisterde. Haar adem versnelde weer en haar temperatuur schoot omhoog. Veel te hoog, zelfs voor een draak. Haar schubben waren nu weer warm, maar je kon er -bij wijze van spreken- ook een ei op bakken. Ze lag doodstil, geen beweging was mogelijk voor haar. Haar blauwe schubben waren glansloos maar begonnen te gloeien. Haar hart begon weer ongezond snel te bonken, haar adem versnelde en ze hijgde. Het wild bonken was luid en duidelijk.

(Je zult meer moeite moeten doen om mijn schubben kapot te krijgen Schadow, Twilight is nu verzwakt maar tanden en klauwen geraken niet door diamanten heen.)

Twilight hoorde Schadow niet eens meer, ze was op de rand van het ravijn. Toen Schadow haar verwonde merkte ze het niet, hij was ook niet volledig door haar schubbenlaag heen. Hij was nu dan wel niet zo sterk maar, klauwen, tanden en dat soort dingen geraken er niet doorheen. Ze reageerde niet en haar ogen bleven gesloten, haar adem was amper hoorbaar en ging steeds langzamer. Haar hartslag was zwak...

Twilight werdt langzaam wakker, er stroomde wat bloed uit haar neus. Haar ademhaling was schokkerig en haar hart bonsde luid. Ze was niet helemaal opgenknapt, dat zou de tijd moeten doen maar het gif was weg. Ze keek langzaam rond en zag een steen met een boodschap op. Volle ontzetting las ze de boodschap, ze kon nu niets doen voor hem en ze kon ook niet rechtstaan. Nog niet, ze brulde luid. Het geluid was oorverdovend en je kon het tot ver horen.

Twilight wou bewegen maar enkel gekruip was nu mogelijk voor haar, ze stoote weer dat afgrijselijke gebrul uit, nu stroomde er slierten lichtblauw vuur uit haar neus. Ze dreven verder weg, ze zochten Schadow, ze volgde hem en draaiden rond zijn lichaam. Twilight was ongerust over haar vriend, zou hij nog ooit terugkomen? Zou ze hem nog ooit zien... Hier mocht ze niet over nadenken!

Twilight zag de slierten terug komen, de boodschap was niet rustgevend. Een transformatie! Dan zou het wel heel zwaar worden! Ze stuurde de slierten terug, dit keer hadden ze een appel-zee-groen-blauwe kleur. Er stond ingegeven: als jij niet terug komt dan kom ik je halen! Ze legde haar kop neer en luisterde naar de vogels, langzaam viel ze in slaap, blauw vuur danste rond haar schubben en hielden haar warm, ze was doodsbang. Wat als Schadow niet zou terugkomen? Ze was dan wel niet zijn vriendinnetje maar wel een vriendin, ze was ongerust!

Twilight sliep ondertussen, haar bewustzijn was zwak en het gif had haar uitgeput. Het tegengif had haar nu ook weer niet volledig beter gemaakt. Toen de boodschap werdt terug gestuurd werdt ze niet wakker, de woorden drongen haar droomloze slaap binnen. De draak zuchte zonder dat ze het door had in haar slaap. Ze was nu erg waakzaam. Ieder klein geluid werdt in haar onderbewustzijn geidentificeerd.

(Inspiloos)