Is daar iemand?

Een grote schaduw gleed over de mistige gebieden, opeens hoorde Angel een schreeuw. Angel vloog langzaam naar beneden en zag dat er een meisje vast zat in de modder. 'Lukt het?' zei een stem rustig, de dikke mist zorgde er voor dat de gene aan de andere kant haar niet zou kunnen zien. Angel landde en ging aan de waterkant zitten. 'Hoe ben je hier nou weer beland?' klonk de stem uit de mist weer maar nu duidelijker. 'Moet ik je helpen?' vroeg de stem weer, een vage schhim was nu zichtbaar alleen zag het er griezelig uit omdat een draak er niet altijd geweldig uit zag en vooral niet als vage schim. De schaduw was heel grot en overal zaten vreemde uitsteeksels.

Opeens zwiepte er een staart door de mist heen en met een vage plof kwam hij in de modder terecht. 'Pak vast' zei de stem terwijl de schim scherper werd. 'Ik ben Angel' zei ze kort 'hou je vast' zei ze en trok de staart naar zich toe. Angel was nar achteren gestapt en zich goud vast gezet in de zompige moerasgrond. 'Schiet op ik zak ook weg!' riep ze en haar poot werd langzaam de modder in gezogen.

Er kwam ook nog een andere draak voorbij gevlogen genaamd `Thunder`. Ze landde bij het mistige meer in de mistige gebieden ergens in de buurt van Angel nog één van de andere draken en van Ferda één van de drakentemmers. Ze was alleen maar van plan om uit te rusten, tot dat ze dan iemand had gehoord in de buurt van het mistige meer in de mistige gebieden.

Met Angel's scherpe zicht kon ze door de mist heen kijken. 'ja' fluisterde ze 'er is inderdaad nog een draak' vertelde ze en kwam door de mist naar het meisje toe. Het meisje bleek erg jong te zijn terwijl Angel had gedacht dat ze wat ouder was geweest. 'kom jij er eerst maar uit voor dat we ons zorgen gaan maken over mijn situatie' zei ze en probeerde haar poot los te trekken. 'Schiet maar op anders verdwijn ik ook nog in de modder' zei ze kort terwijl ze koel inademde alsof er niets aan de hand was. Angel was nog erg jong en ze wou nog niet verdrinken in de modder dat zou later wel komen dus greep ze een boom vast. Met haar sterke kaken wist ze zichzelf boven te houden, ze zou dat niet zo lang volhouden maar als het meisje op zou schieten kon zei ook nog gered worden.

Thunder was intussen al dichter bij gekomen, in de buurt van Ferda en Angel. "Mijn naam is Thunder" en ze keek in de richting van Angel, omdat ze bijna was verdwenen in de modder. Ze keek in de richting van Ferda. "Wat is er gebeurt?" vroeg ze in de richting van Ferda, maar haar vraag was ook bedoelt voor Angel. "Hulp nodig?" vroeg ze in Angel's haar richting. Maar ze wachtte niet af op haar antwoord anders was het te laat, en richtte haar staart al in de richting van Angel.

Angel keek naar de kleinere draak die kan mij er écht niet uitkrijgen dacht Angel. Angel keek toen naar het meisje 'je kunt mij er niet uitkrijgen' zei ze en draaide haar kop even. 'Alleen een grote draak kan me hieruit halen' zei ze en dacht aan Razor. Angel hoopte dat ze hieruit zou komen en haar kinderen zou kunnen redden, verder en verder in de modder. Langzaam zakte ze weg in de modder. Een traan rolde over de geschubte wang van Angel. Vaarwel Razor, vaarwel mijn lieverdjes dacht Angel terwijl ze naar haar buik keek. Angel's poten waren al verdwenen in de modder nu de rest van haar grote lichaam nog...

Twee grote witte klauwen grepen Angel vast, vlak voor de gekleurde vleugels. Een geruisloze vleugeslag van de reusachtige draak, een zuugend geluid en Angel werd uit de modder getrokken. Haar redder was de grootste en oudste draak van DW: Sky. Met een slag van haar vleugels had ze Angel uit het slijk getrokken. Ze liet haar los toen ze op een droger gedeelte was waar ze niet zou wegzakken. Sky bleef rondjes cirkelen, er was nergens een groot genoeg eiland om op te landen dus vloog ze naar de kant en landde ze op de kiezels. Sky vauwde haar grote witte vleugels en keek naar de andere schimmen op het meer. Ze waren allen veel kleiner dan zei, ze meende er ook een menselijke vorm in te zien.

Angel voelde hoe ze werd vastgepakt en uit de modder werd getrokken. Angel keek naar boven toen ze weer veilig op de grond stond. Een enorme draak cirkelde boven Angels hoofd. Angel zuchtte van blijdschap en schudde de modder er deels af. 'Bedankt' riep ze naar de grote draak terwijl ze haat vleugels sprijdde. Met een paar vleugelslagen was Angel boven, ze vloog naar de reuzachtige draak toe 'ik weet niet wat ik moet zeggen... bedankt' zei ze blij en keek de enorme draak aan. 'hoe kan ik je ooit bedanken?!' zei ze en keek naar haar buik. 'Je hebt me geholpen... kan ik iets voor je terug doen?' Vroeg Angel en schudde weer even wat modder van haar lichaam.

(geen inspiratie)

Sky glimlachte 'Sky is de naam' zei ze vriendelijk 'Je hoeft niets terug te doen' Sky keek naar de schimmen op het meer. Ze kende de stemmen die ze hoorde toen ze hier aankwam niet. De mist werd dikker en de schimmen verdwenen. Sky keek naar het stille water, het gaf niet zo'n lkkere geur af. Er was geen leven te zien in het grijze water. Sky sprijdde haar ene vleugel en keek ernaar. Ze vouwde hem weer en keek naar Angel, de regenboogdraak had haar naam nog niet verteld...

Angel kwam naar beneden en landde voor Sky 'mijn naam is Angel' zei Angel en keek naar de reuzachtige draak wat voor 'n draak zou dat nou zijn?! dacht ze en droomde even weg, pas toen de grote draak had gezegt "je hoeft niets terug te doen" Angel knikte. Angel was té nieuwschierig om niet te vragen wat voor een draak Sky was dus schraapte ze haar keel 'wat voor een draak ben je dat je zo groot bent?' vroeg ze nieuwschierig. Angel keek voor zich uit, langzaam verdween de dikke mist en Angel kon weer goed kijken wat er voor haar gebeurde. Het meisje en de andere kleine draak waren er nog. Angel keek naar het meisje en de kleine draak ,toen keek ze weer terug naar Sky en wachtte op antwoord.

(nogsteeds niet -.-')

'Mijn soort is vrij onbekend, sterker nog ik ben de enige van mijn soort' Sky keek toe hoe de mist wegtrok. De kleine draak en de temmer werden zichtbaar 'Ik ben een Witte reuze luchtdraak' vertelde ze kort. Sky keek naar de lucht, over een teidje zou ze weer gaan. Terug naar de bergen. Ze had Angel niet verteld dat ze de god van de wind was, dat vertelde ze aan bijna niemand... De lucht werd grijs en het begon langzaam te regenen.

'oh' Zei Angel dromerig en keek weer voor zich uit. Een vies moeras werd langzaam zichtbaar en oude verdorde bomen kwamen tevoorschijn. 'Ik ben een regenboogdraak, ik ben groot voor mijn soort' zei Angel droog en veegde met haar staart door het slijk. Nergens was leven te bekennen alleen het geluid van een kwakende kikker was soms te horen maar dat was meestal een foutje. Het moeras was zo groot en het liep tot waar het oog rijkte. Het stonk er vreselijk en de modder was zacht en blubberig. De drapperige modder gleed als een slang door de klauwen van Angel, ze schudde haar poot zodat het slijk tussen haar klauwen weg blubberde. De lucht van van het moeras was bijna ondragelijk vooral als je een gooede neus had zoals Angel. Bellen met moerasgas blubte hier en daar naarboven in de modder. 'Ik ga zo maar eens...' zei ze 'waar woon je eigenlijk?' vroeg ze kort en nieuwschierig terwijl ze haar staart naast haar neerlegde.

'De bergen' zei Skky kort. Ze was groot genoeg om haar kop boven de stinkende gassen uit de houden. Ze hield haar kop dan ook hoog, ze had een goede neus zoals vele draken dus waren geuren als deze sterker dan voor een mens. Sky snoof, een wolk stoom kwam uit haar neusgaten en blies de vaag groene mist weg. De geur bleef een paar seonde uit maar kwam snel terug. Sky sloeg met haar vleuges, geruisloos steeg ze op. De walm stank stoof weg 'Tot weerzin, Angel' zei ze. Ze glimlachte sloeg met haar vleugels en zeilde weg.