Is er nog iemand?

Een meisje rende richting de plek waar niet zo lang geleden een komeet inslag was geweest, ze had er al een tijdje geleden heen willen gaan, maar was toen verdwaalt. Ze had het niet zo erg gevonden omdat ze anders Natas en Shadow niet tegen was gekomen, maar nu had ze toch haar twijvels. Ze zou komen om te kijken of er nog draken of mensen hulp nodig hebben, maar nu zou ze misschein al te laat zijn. Een gigantisch gat in de grond werd zichtbaar, overal lag as en dode boomtakken. Fry bleef eventjes stil staan, maar liet zich daarna voorzichtig naar beneden zakken. De steen die ze vast had liet los, waardoor ze naar beneden rolde en haar kleren en haar haar helemaal onder het as kwamen te zitten. Fry kon nog net remmen voor ze tegen een tak aan zou knallen en kwam langzaam overeind. Rustig veegde ze wat as van haar kleren, waarna ze zonder na te denken iets verder de krater in rende. Wist zij veel dat het daar gevaarlijk kon zijn! ,,Halloo?" riep ze een beejte onzeker, waarna ze langzaam langzamer ging lopen en beter om zich heen keek.

Natas had de hele tijd Fry gevolgd in haar schaduw. Ze vond het wel leuk om een keer een grap uit te halen met een mens. En omdat Fry de enisget mens was die Natas kende besloot Natas haar maar te verassen. Dus had ze haar helemaal van af het bos gevolgd. Natas keek verbaast rond naar waar ze heen gingen. Toen Natas een gat zag schrok ze er wel van. Wat was hier gebeurd ? Hoe kon dit ? Vroeg Natas zich allemaal af. Ze was nog jong dus van de komeetinslag wist ze niks af. Opeens voelde ze de zon op Natas haar hoofd schijnen. Ze keek om zich heen en zag dat Fry was verdwenen. Verbaast keek ze rond waar Fry misschien kon zijn en uiteindelijk zag ze iemand rollen. Snel vloog ze achter Fry aan en keek of alles goed ging.´´Gaat het´´ vroeg de zachte stem van het Natas.

(als je niet wilt dat ik reageer zeg dan maar niet iedereen wil een klein draakje)

[Neeh, het is perfect, alleen ik heb je nog niet zo lang geleden nog ontmoet.. xD]

'Gaat het?' hoorde ze een zacht stemmetje zeggen, ze keek om ,,Natas!" was het enige wat ze vrolijk zei en een glimlach verscheen op haar gezicht. Ze keek weer om zich heen, alles leek zo dood... ,,Er is een komeet inslag geweest.." legde ze uit toen ze merkte dat Natas vragend keek ,,Het heeft veel dingen vernietigd..." ze zuchtte even ,,Ik kwam kijken of er nog overlevenden zijn, maar ik betwijvel het."

[Sorry, inspiratieloos]

Natas schrok even van de blijheid maar niet zo heel erg. ´´Komeet inslag´´ herhaalde Natas terwijl ze rond keek. Je zag echt alleen maar as en takken. Natas slikte even. Ze had in haar leven al veel verwoesting gezien maar alles was zwart hier. Eigenlijk net als de schaduwen maar dan warmer. Natas vloog snel rond en kwam daarna terug naar Fry. ´´Misschien zijn ze ergens anders heen gegaan´´ zei Natas hoop vol. Je zag geen een lichaam dus leek het logisch dat hier gewoon niemand rond die tijd zat. Ze keek naar Fry die een beetje treurig leek. Natas hoopte dat ze tenminste Fry een beetje kon op beuren. Zij was de enigste mens die ze kende dus eigenlijk wist ze niet precies hoe dat moest.

(ik ook)

'Komeet inslag.' herhaalde Natas terwijl ze rondkeek, ze vloog snel rond en kwam toen weer terug naar Fry 'Misschien zijn ze ergens anders heen gegaan.' zei Natas, ze klonk hoopvol. Fry was nog niet volledig overtuigd, maar glimlachte lichtjes naar Natas toen ze merkte dat die haar probeerde op te beuren. ,,Laten we nog eventjes zoeken, daarna kunnen we hier wel weg." stelde Fry voor, waarna ze met haar oplettende oogjes in de krater rondkeek. Dat het hier zo dood leek verraste haar nogsteeds en Fry kon zich bijna niet meer herinneren wat hier was voor de komeet inslag... Het leek hier zo veranderd. Haar ogen gingen weer even naar Natas, Fry vroeg zich af wat zij van deze plek zou denken.

Natas volgde Fry maar, ze had niet het idee dat hier nog iets levends was maar misschien kwamen ze toch iets tegen. Natas zelf woonde eerst bijna op het drakenkerkhof dus leek dit niet zo erg vond ze. Alleen was het hier iets minder druk vond Natas. Rustig vloog ze achter Fry aan en keek ondertussen goed om zich heen. ´´Wat gebeurt er als we iets levends tegen komen´´vroeg Natas nieuwschierig. Natas snapte namelijk niet goed waarom ze op zoek waren. Lag misschien Fry´s familie hier ? Dacht Natas maar verder wachte ze gewoon op het antwoord van Fry. Je kon beter een antwoord krijgen dan een conclusie maken vond Natas. Maar asl ze iets tegen kwamen kon het hun ook aan vallen dus snapte Natas het nog niet. Ze was ook veel te jong voor dit soort dingen te begrijpen.

(nu weet ik zelf echt niets meer ik hoop dat je er iets mee kan)

Fry glimlachte toen ze merkte dat Natas haar holp met zoeken 'Wat gebeurt er als we iets levends tegen komen?' vroeg Natas nieuwsgierig, Fry trok haar wenkbrouw even op, dat sprak toch voor zich? Fry besloot het toch maar te antwoorden, want Natas leek erg jong ,,Als we iets levends tegen komen, dat gewond is, helpen we het!" antwoorde ze met een grote glimlach, Fry dacht er nooit achterna dat ze aangevallen kon worden, ze wist niet waaorm maar ze vertrouwde alle draken volkomen. Ze had zelfs Darko vertrouwd, terwijl ze die voor haar neus andere mensen had zien eten.

Het antwoord van Fry klonk logisch in Natas haar oren maar ze had nog steeds veel vragen. ´´Hoe gaan we diegene helpen´´ vroeg ze nieuwschierig. Natas had zelf nog nooit iemand de andere zien verzorgen dus vroeg ze maar gewoon door. Natas stopte even met vliegen en spitste haar oren. Ze dacht dat ze iets hoorde maar dat wist ze niet zeker. Toen ze het nog een keer hoorde vloog ze een stukje vooruit om het echt zeker te weten. Toen ze nog iets hoorde riep ze naar Fry ´´ik hoor iets´´. Daarna vloog Natas in de richting van het geluid. Ze probeerde rustiger te vliegen zodat Fry haar nog kon in halen. Dat ging moeilijk omdat ze zat te poppelen om het iets te vinden. Het leek net een schatjacht vond Natas dus was ze net als een klein kind helemaal hyper dat ze het gevonden of bijna gevonden had.

'Hoe gaan we diegene helpen?' vroeg Natas niewsgierig, Fry kon zichzelf wel slaan, daar had ze nog helemaal niet over nagedacht! ,,Ik heb verband mee..." reageerde Fry twijvelend op Natas haar vraag. Toen Natas haar oren spitste, was Fry meteen op haar hoede 'Ik hoor iets!' riep Natas haar richting op, waarna ze die richting uit vloog. Fry zetten het op het rennen, struikelde zo af en toe bijna over het puin, maar kon steeds nog net overeind blijven. Natas had geluk dat ze kon vliegen! Fry hield Natas makkelijk bij, omdat die zich inhield en Fry werd zelf ook enthousiast tone ze het enthousiasme van Natas opving.

Natas draaide een hoek om en wist dat daar moest zijn. Teleurgesteld keek ze naar een paar vogeleieren. Ze waren aan het uit komen maar Natas zag dat niet. Teleurgesteld keek ze terug naar Fry en zei ´´het zijn maar vogeleieren´´. Natas had veel van zo´n eieren gegeten dus vond ze niet bijzonder genoeg om er verband om te doen of zo. Ze vloog wat dichterbij de eieren om te kijken of er nog iets achter zat wat wel de moeite waard was. Maar Natas zag er niets achter. Teleurgesteld vloog ze terug naar Fry en zei ´´sorry dit is niet zo belangrijk als ik dacht´´. Ze had het idee dat ze misschien straf zou krijgen van Fry.