De Night Warriors grot

Shakey probeerde wat nonchalant te luisteren naar het verhaal over Shadow maar toch kon hij het niet laten om iets dichter bij de donker groene draak te buigen en aandachtig mee te luisteren. Hij kon er niks aan doen, zelfs hij misschien toch wel een echte zoon van Shadow, wist haast niks van hem af. Hij wist eigenlijk maar heel weinig als hij er goed over nadacht. Behalve dat hij Shadow heette dat hij niet geliefd was bij de NW en dat hij nu dood was. Zelfs dat hij een goede temmer had wist hij niet. Wel dat een temmer had maar meer wou er ook niet uit kwijt. De broer en zus die hij dacht te hebben waren van de aardbodem verdwenen, al had hij zo wie zo niet zo veel met hen, maar ook niks tegen hen. Bijna onzichtbaar knikte hij begrijpend. Het verhaal draalde eigenlijk een beetje in tegen het zicht dat hij vroeger van Shadow had. MAar hij moest de waarheid accepteren zoals hij was. Er in blijven tobben had geen zin. Hij ging weer normaal zitten en keek toen om zich heen. Misschien vond hij iets voor de afleiding, eigenlijk wou hij naar Rake trekken maar die had nog niet eens gegeten en dat zou niet lang meer duren. Ongemakkelijk staarde hij naar de rest van de leden en zijn blik bleef hangen op Zu. Hij snapte niet hoe hij vergelijkt kon worden met de zwarte draak. Ze waren van twee verschillende soorten, zo ver hij wist. Of hij het voor een compliment moest aanzien of niet wist hij niet. Toch bleef hij kijken. Zoekend naar vergelijkingen.

[Excuses voor mijn lange afwezigheid, ik heb zoveel mogelijk proberen te lezen om een beetje een goede 'inhaal' te maken]

Met een grijns keek hij naar de gevederde draak, toen Toxic hem en zijn broertjes en zusje voorstelde als haar jongen. Toxic kondigde het eten aan en hij was blij dat hij als eerste met zijn moeder en broers mocht eten, hij had een enorme honger. Nadat zijn moeder zelf was begonnen, ging hij er zelf ook tussen zitten nam een paar grote happen uit de walvis.
Nog voordat hij alles goed en wel achter zijn kiezen had, kwam Zu binnen vallen. Hij had een sterke geur bij zich. Bloed. Misery keek verbaasd op. Al snel was hem duidelijk waar die geur vandaan kwam. Zu had een grote drakenkop en een hart bij zich. Hij wist dat er een draak was die Toxic heel erg verafschuwde en waarvan ze wilde dat hij zo snel mogelijk dood was. Maar hij had hem nog nooit gezien. De voor hem onbekende kop bleek hem te zijn. Shadow.
Nieuwsgierig liep hij naar zijn moeder om de kop en het hart wat beter te bekijken.
Een aantal draken brulde en hij brulde maar wat vrolijk mee. Met een glimlach keek hij naar zijn moeder, die ook een grote grijns op haar gezicht had. Daarna gleed zijn blik over de rest van de leden. Zijn blik bleef op Shakey hangen. Hij zat er een beetje verloren bij.
Langzaam liep hij naar hem toe. 'Hee, wat is er?' vroeg hij aan hem. Hij wist dat Shakey niet in de groep was geboren, maar meer wist hij ook niet van hem.

Een paarse draak Misery kwam zijn kant op gelopen wat hem aardig verbaasde, een handje vol draken van de NW kende hem nu ongeveer en de helft waren de leiders ervan omdat ze hem moesten keuren of hij enige kwaliteiten zou beschikken om in de groep te kunnen komen. Erg veel keus hadden ze toch niet aangezien ze dan voor niks een deal hadden gemaakt, zijn andere broer was niet komen opdagen en Scatha was niet bepaald aanwezig geweest dus veel keus bleef er niet over. Al hoopte hij wel dat hij een beetje vooruitgang zou boeken de komen de tijd. Wat indruk maken zou geen kwaad kunnen.
De vraag van Misery zetten hem weer met beide poten op de grond. De vraag leek meer dan logisch, misschien had hij iets te veel twijfel en emotie laten zien toen hij Zu met Shadows kop zag binnenlopen. In zijn gedachte vloekte hij zachtjes, hij moest Curse maar is gaan vragen om hem mentaal te trainen, spieren had hij wel maar hij had geen zin om een domme kracht te zijn. Hij liet Misery maar niet te lang op zijn antwoord wachten. Zijn bek ging open en zijn stem was, niet onverschillig maar ook niet wat je kon zeggen verdrietig. Licht droevig was misschien een beter woord. 'Die draak, Shadow. Dat was mijn pleegvader. Voordat ik in de NW zat zorgde hij voor me tot ik een jaar was, daarna nam je moeder me op bij de Night Warriors.' De hele heisa erom heen had hij weggeschrapt, die waren toch niet van belang.

Misery was stil. Hij wist gewoon niet wat hij moest zeggen. Moest hij zeggen dat hij het verschrikkelijk voor hem vond? Het was toch een vijand. En Toxic was toch zijn moeder. Moest hij die verdedigen? De stilte duurde voort, terwijl hij met licht verschrokken ogen naar Shakey keek. 'Vind je het erg..' begon hij, 'Dat je bij de Night Warriors opgenomen bent, bedoel ik.'
Die draak had toch een heel jaar voor hem gezorgd. En tegelijkertijd was hij een vijand van de meest beruchte drakengroep in DW. En om dan vervolgens juist bij die groep opgenomen te worden. Waarna ook nog het hart en hoofd van diezelfde 'vader' als trofee de grot in gedragen worden. Jeetje.. Er ging nu van alles tegelijk door Misery heen. Hij kon het zich niet voorstellen hoe Shakey zich moest voelen. Trots. Trots dat hij nu een Night Warrior was? Of juist verdriet. Om zijn pleegvader. Nieuwsgierig keek hij hem aan.

(flut..)

Misery leek niet te weten wat hij moest zeggen, hij zelf eigenlijk ook niet. Hij wist het niet, moest hij hard lachen en vrolijk Zu gaan feliciteren met zijn gewonnen strijd? Erom huilen deed hij niet, hij was niet snel in tranen. Maar hij was niet zo onverschillig en harteloos dat hij zijn schouders op zou halen en gewoon ging eten zonder ooit weer aan de draak te denken. Een lange tijd bleef het stil terwijl hij Misery probeerde te peilen. Een vraag van hem verbrak de stilte maar hij haalde zijn schouders op. 'Ik voel me nog wat onwennig in de groep. Nieuw, Shadow's reputatie, en ik ben op de ''verkeerde'' manier in de groep gekomen. Ik heb me nooit hoeven te bewijzen dat ik het waard was in de groep te mogen. Dus ja.. Ik ben wel dankbaar maar soms twijfel ik ook wel omdat ik toch een soort van anders ben.' Hij stopte even om alles een beetje te laten doordringen. 'Voor de rest pas ik qua karakter wel bij de groep. Mij zal je niet zien aansluiten bij een goede groep. Ga nog liever dood.' Hij grijnsde nu zijn ongemak weg en keek opnieuw onderzoekend naar Misery. Wat zou hij zeggen.

- Hier hetzelfde T_T -

Misery grinnikte om de laatste woorden van Shakey. Hij ging nog liever dood.. Hij mocht hem wel. 'Maar je zou dus ook niet de groep willen verlaten?' vroeg Misery hem toen. Uit zijn woorden kon hij dat niet goed opmaken. Hij was wel dankbaar, maar.. Misery keek hem aan. 'Weet je, ik weet niet anders, ik ben er mee geboren.' zei hij, 'En mijn beide ouders zijn, hoe zeg je dat, slecht. Ik bedoel, mijn moeder is nota bene de leider. Dus ik weet niet beter. Maar jij, jij hebt ook andere tijden gekend..' ineens sloeg hij zijn ogen neer. Nu hij het zo over zijn vader had. Hij kan zich helemaal niets van Azazeal herinneren. Hij weet dat hij hem ooit gezien heeft. Dat weet hij gewoon. Maar daarna heeft hij hem nooit meer gezien. Zou hij op zijn vader lijken? Hij lijkt toch wel heel erg op zijn moeder, maar zouden er ook trekjes van Azazeal zijn? En hoe zou zijn vader eigenlijk zijn? Eigenlijk heeft hij hem nooit echt gekend. Alsof hij is overleden voordat hij werd geboren. Maar Azazeal leeft nog.. Hij keek weer op naar Shakey. 'Iedereen heeft geloof ik wel iets moeilijks in zijn leven..' zei hij toen, 'Ongeacht hoe erg het is in vergelijking met andere dingen, voor iedereen is het moeilijk..'

Shakey deed geen moeite om zijn verbazing te onderdrukken. Hij zelf was niet dom en hij vond dat hij toch wel redelijk kon denken. Maar wat Misery zei was wel heel wijs en diep,v oor zijn leeftijd. Instemmend knikte hij, de paarse draak had in ieder geval helemaal gelijk. Nu ze het zo over Shadow hadden keek hij een beetje meer om zich heen. Als Toxic hun moeder was wie was dan de vader? Zeker geen lievertje. Zijn blik gleed door de grot heen op zoek naar gelijkenissen van Sombra, Misery of Rake. Maar geen van de andere Nw-leden leken op de jongen van Toxic. Was hun vader misschien gedood in een gevecht? Of misschien woonde die niet eens in Dw. Zijn blik bleef hangen op Zu. Hij misschien? Eigenlijk verwierp hij die gedachten meteen. Hij wist niet waarom maar hij kon Zu niet inbeelden als een draak die ook nog een zachte kant had. Of überhaupt een hart die zou kloppen voor een andere draak. Laat staan jongen krijgen. Hij probeerde zich een aardige Zu voor te stellen, maar zelfs toen kreeg hij de rillingen. In feiten vond hij de aardige varieant nog enger dan deze. 'Wie is jullie vader? Ik zie niemand die ook maar een beetje op jullie lijkt.' Vroeg hij rustig. Hij hoopte het beeld van Zu uit zijn netvlies te krijgen door even de andere kant op te kijken en zich te concentreren op de andere dingen. Arme Curse, zijn trainer/oppasser had waarschijnlijk meer trek in een schaal geroosterde drakenjongen met als toetje drie gekookte drakeneieren. Nou ja, als iedereen een beetje doorschrokte dan kon hij zo jagen.

Misery keek naar het verbaasde gezicht van Shakey en knipperde met zijn ogen. Daarna volgde hij zijn blik naar de rest van de groep, maar hij kon niet vaststellen waar hij precies naar keek. Iedereen was gewoon met zijn eigen dingen bezig, erw erd door sommigen gegeten van de walvis en anderen praatten met elkaar. Hij snoof en keek weer naar Shakey, die hem ook weer aankeek. 'Wie is jullie vader?' vroeg hij toen, nu was het Misery's beurt om verbaasd te kijken, 'Ik zie niemand die ook maar een beetje op jullie lijkt.' Misery knikte, keek toen even naar zijn moeder en weer terug naar Shakey. 'Onze vader is hier niet meer.' antwoordde hij toen, 'Ik heb hem maar een keer gezien en ik kan het me niet eens meer goed herinneren.' hij probeerde terug te denken aan die tijd. Maar het was moeilijk. Heel vaag wist hij te bedenken dat de draak een beetje rood-kleurig was geweest. Maar hij wist dat hijzelf niet op zijn vader leek. Hij leek het meest op Toxic. Alleen Rake leek in de verte nog een beetje op hun vader. Hij bekeek hen allemaal nog eens, maar Rake leek ook al niet echt meer op hem. Hij had zijn eigen vormen ontwikkeld. Misery keek weer naar Shakey.

__________

Ze stond op een van de hogere kristallen en had een goed overzicht. "We gaan terug naar het gebied zodat onze Ceratos de gewonden onder ons kunnen verzorgen." Toxic richtte zich tot Sombra "Sombra, vanaf nu ben jij een Ceratos. Als Laisve genezen is zal hij je helpen met je taak. Hij zal ook een Ceratos worden" daarna keek ze naar haar twee zoons, omdat misery niet was komen opdagen kon ze hem geen rang geven, nog niet tenminste "Rake, Sumu jullie kunnen niet langer Jaris genoemt worden, vanaf nu zijn jullie Oviran, jullie zullen jagen voor de groep" Daarna richtte ze zich tot Curse "Curse, jij wordt een Toran" na deze mededelingen keek ze naar de hele groep in het algemeen. "Rake en Sumu gaan jagen. De buit wordt naar de grot gebracht. De anderen gaan met mij mee terug naar ons gebied" beval ze. Daarna zeilde ze van het kristal af en landde minder sierlijk dan normaal op de grond. Ze ging voorop terwijl de kristallen achter hen vrdwenen. Nu Rage en Kliennie dood waren hadden de Night Warriors twee vijhanden minder en dat kon geviert worden. Bovendien hadden ze de strijd gewonnen en geen verliezen geleden. Precies zoals Toxic gezecht had was de vijhand ten onder gegaan en had slecht overwonnen. Ze liep niet te snel en op een normaal tempo om de gewonden de rus te geven haar bij te kunnen houden.
The battle is over

__________

De meeste van haar wonden waren eerder door Laisve genezen maar de slagpennen van haar ene vleugel waren zwartgeblakerd en verbrand en he zou lang duren voor ze deze vervangen had. Ze was de Warriors voorop gegaan op hun weg terug naar hun gebied. Daarbij lieten ze de verdorde velden achter zich. Ze trokken in een niet al te lange tijd trokken ze langs de gijsers en over het drakenkerkhof langs de Black Temple. Tegen het vallen van de avond had ze het donkere bos achter zich gelaten en liep ze de groepsgrot binnen. Alle Night Warriors verwachtte ze in de grot bij de grote rots. Moeizaam sprong ze op he hoge stuk rots imiddenin de gang. Daar plofte ze neer op de enkele vacht die er lag. Terwijl ze wachtte dacht ze aan de leden die niet waren komen opdagen: Shakey, Radamanth, Poison, Venom. Ze was teleurgesteld in hen, ze had juist van haar zusters veel verwacht en nu leken ze hun rang niet eens waard! Ze mochten wel een heel goede smoes hebben vanwege hun afwezigheid tijdens de veldslag. Ze zou zeker geen genade tonen als ze haar onder ogen kwamen. In Misery was ze ook erg teleurgesteld. Haar bloedeigen zoon had niet eens laten weten dat hij niet zou kunnen komen. Hij had hiermee een rang misgelopen, voor Radamanth gold hetzelfde.

Hij hoorde Toxic aan en grijsde. De nieuwe rang bood vele nieuwe mogelijkheden. Zijn harde werken worp eindelijk vruchten af en hij zou ervan eten ook! In dit geval waren de vuchten de vele dode draken die over het veld verspreid lagen. Terwijl Toxic vertrok liet hij zijn blik van de karkassen naar Toxic glijden. Uiteindelijk besloot hij langer te blijven om zijn maag te vullen. Toxic zou het vast niet heel erg vinden als hij wat later kwam. Hij zou toch niet kunnen eten van de prooien die Rake en Sumu mee zouden brengen. Hij draaide zich om en stortte zich op het dichtsbijzijnde karkas, in dit geval was dat het karkas van Rage. Hij dompelde zichtzelf onder in bloed terwijl hij naar de lekkerste, malste en minst aangetaste stukken vlees zocht. Tot zijn grote plezier had een van de dode draken zelfs twee levers. Hij at tot hij dacht niet meer te kunnen vliegen sloeg geen karkas over. Hij hoefde eindelijk ens niet op botten te kauwen of onbekende ingewanden te eten. Hij kon nu kieskeurig zijn vanwege de grote overvloed aan voedsel. Toen hij zich uitschudde regende het bloed. Vol genot likte hij zijn lippen en wenste dat hij voedsel mee kon nemen. De geur van door, verderf en bloed was nu zo stek dat ook andere dieren op het veld vol vlees afkwamen: Vossen, wolven, beren, kraaien, raven, eksters en grote roofvogels. Door de kou waren er geen insecten en zou het lang duren voor het rottingsproces op gang zou komen. Misschien zelfs pas tegen de tijd dat het lente werd Hij zou hier dus terug kunnen komen als hij honger kreeg. Het leek hem slim om het bloed van zijn schubben te spoelen voor hij naar het Night Warrior gebied terugkeerde. Hij moest namelijk door het drakenkerkhof en hij had geen zin om mistschorpioenen aan te trekken. Er was alleen een klein probleem: Curse kon niet zwemmen. de knots aan zijn staart trok hem naar beneden en was te zwaar om meete kunnen blijven drijven. Hij bedacht dat als hij een kleine omweg via de kust maakte hij zichzelf in de golven kon afspoelen en vervolgens door vliegen naar het Night Warrior gebied. Hij zuchtte dor het overvolle gevoel en vertrok daarna.

Bloed lekte in het bijna witte zand terwijl hij richting de golven liep. Een ijzige noordewind stiemde zandkorreld in zijn schubben en toen hij het water tegen zijn poten voelde slaan rilde hij van de kou die het meenam. Toch zette hij door en liep tot in de branding. Al het bloed spoelde van zijn lichaam. Het zeezout prikte in zijn wonden en hij beet zijn tanden op elkaar. Toen hij druipend het water weer uit kwam was de ind nog kouder dan eerst. Als je gaat vliegen word je vanzelf warm dacht hij bij zichtzelf. Hij scudde zich uit en steeg op waardoor het zand opstoof. Terwijl het zachtjes begon te sneeuwen vloog hij tussen de warmte van de gijsers door en later over het drakenkerkhof. Het was donker toen hij bij de grotten aankwam.

Hij stapte de grot binnen en trof Toxic op haar 'troon' aan. Hij knikte met respect naar haar en slofte daarna naar een plekje langs de muur waar hij zich neer liet ploffen. Hij had zich zo vol gegeten dan hij nu echt even bij moest komen. Curse legde zijn kop op de grond en vroeg zich af of hij niet gewoon naar zijn eigen grot moest gaan om daar een uiltje te knappen. Met zijn vurig gele ogen keek hij naar de duisternis achter de grote rots in het midden van de gang. Zijn blik gleed omhoog naar Toxic. Ze zag er zo machtig uit: Hoog en trots op haar 'troon' net terug van een overwinning. Curste ging zitten "Mijn verontschuldigingen, ik heb geen zware verondingen en zou graag mijn kop onder mijn vleugel steken" hiermee bedoelde hij dat hij gewoon naar zijn grot wilde en niets meer nodig had. Zodra hij toestemming had (áls hij dat had) slenterde hij langs de steen naar zijn grot waar hij neer plofte en onmidelijk in slaap viel.

[Okéé, dat oorlogje kon ik even niet meer volgen.. Achja, ik kom wel verwond de grotten binnen. ]


Hij knikte de leden toe, terwijl hij de pijn verbeet. Zijn vleugels waren goed geraakt, toen Rage de kristallen uit de grond liet schieten. Vliegen kon hij nog, maar niet voor lang. Hij wachte totdat iedereen op weg was naar de grot, voordat hij opsteeg. Hij keek met een norse streep naar zijn vleugels en strekte ze toen. Een grom rolde uit zijn bek en hij beet op zijn tanden. Pijnlijk steeg hij op en vloog hij naar de grotten.

Man, wat 'n pijn. Normaal gaf hij nooit toe aan de pijn, maar nu deed het wel serieus pijn. Een pijnlijke uitdrukking stond als gegrifd op zijn gezicht, toen hij een beetje onhandig en met een grote klap de grot invloog. 'Auw, verdomme.' vloekte hij en hij bleef zo, met zijn kop plat op de grond en zijn kont in de lucht liggen. 'Die vervloekte Rage met haar kristallen ook. M'n vleugels lijken wel gatenkaas." Hij drukte zichzelf recht met zijn poten en plooiden zijn vleugels dicht. Hij keek op naar Toxic en glimlachte flauwtjes. 'Sorry. Dit ben je waarschijnlijk niet gewend van me.' sprak hij terwijl hij op haar afliep en naast haar, langs de rots, ging zitten. Of hij nu bij haar op de rots mocht zitten wist hij niet. Achja, ze zou 't wel zeggen als het mocht, waarshijnlijk...

Darko was vertrokken, als een bang hondje met zijn staart tussen zijn poten. Ze zag dat haar broer erchteraan wilde gaan maar Toxic riep hem een halt toe. Sombra gaf hara gelijk: Het was genoeg zo. Ze had het verwacht en toch was ze overspeolt door trots toen ze te horen krege dat ze Ceratos werd. Ze had haar broers nagegkeken toen zij op jacht gingen en vroeg zich af waar Radamanth en Misery waren. Terwijl ze hieroer piekerde volgde ze haar moeder langs de krater en over het drakenkerkhof naar het Night Warrior gebied. Ze had besloten na het feestmaal tegen haar moeder te zeggen dat ze naar het goedzak gebied zou gaan om een leraar geneeskunst te zoeken zodat ze ook met kruides kon werken. Maar voor nu moest ze het met haar krachten doen. In de grot merkte ze meteen dat Zu er het ergst aan toe was. Ze liep naar hem toe en knikte respectvol 'Mag ik?' vroeg ze doelend op zijn vleugels. De fragiele vlieghuid was niet hel moeilijk te helen maar omdat het redelijk grote gaten waren zou het behoorlijk wat energie kosten. Als ze Zu zou genezen kon ze weinig anderen genezen. zou ze ook al zijn andere wonden behandelen da kon ze niets meer en moest ze uitrusten. Omdat geen van de andere leden - voor zover ze wist - zwaar gewond was en Laisve er ook nog was besloot ze hem volledig te genezen.

Met nog meer energie kwam hij grinnikend de grot binnenvliegen. Nu ja, ik heb geen enkele draak zelf kunnen doden. Hij keek gespeeld beteuterd en zag Sombra die bezig was met Zu. Hmm, zijn er nog niet meer. En ik dacht dat ik al traag was. Sombra was goed bezig en hij zou wel wat anders te doen krijgen. Hij knikte naar Toxic die statig op haar plaats lag en legde zich toen ergens in een hoek zodat andere draken ook nog binnen konden komen. Zijn onhandig grote vleugels zaten pijnlijk in de weg en hij laat ze maar vervloeien met de muur zodat hij makkelijker kon neerliggen. Terwijl hij wachte tot de andere kwamen dacht hij even na over het gevecht. Ja hij vond dat hij toch wel goed had geholpen. Hij legde zijn kop op z'n poten en wachte.

[Laisve lag nog te slapen toen Toxic verkondigde dat hij Ceratos was geworden, dus hij weet het nog niet.]

Race kwam achter Laisve de grot van de NW binnen en liep achter de grote grijze draak aan en ging naast hem zitten. (Half op gekrult.) Zijn blik gleed oer de draken die al binnen waren. Shacky was niet gekomen voor het gevecht met Rage net als een paar andere draken niet en hij schudden zijn kop voor hij zijn hals boog en het oude bloed van zijn klauwen begon te likken. Het was een lekker toetje achteraf, maar Race zei er verder niet over, want dan hadden de andere maar moeten komen. Zijn schubben ritselde toen hij zijn buik over de rotsige bodem liet gaan. 'Hoe voel jij je nu Zu?' vroeg Race iets of wat geforceerd omdat Zu nu nog hoger stond dan hij en Race had via via gehoord dat Zu en Toxic iets met elkaar hadden? Zijn blik bleef neutraal en zijn schouders niet gespannen om de druk die hij voelde niet te uiten, ookal wist hij dat Laisve het zou merken! Toen hij niet meteen antwoord kreeg rolde Race zich nog verder op en legde zijn kop geergert over zijn bekraste schubben. De verwondingen die hij had konden ze later wel verzorgen. Nu was het de beurt aan de draken die er het ergste aan toe was. Race sloot zijn ogen, maar bleef alert op elk woord dat gezegd zou worden!

Curse was de eerste die binnen kwam. Hij leek te piekeren omdat hij eerst ging liggen, daarna ging zitten en vervolgens op haar af kwam en haar uiterst beleefd vroeg of hij naar zjn grot kon vertrekken. Met een simpele knik gaf ze hem toestemming verder te lopen, tenslotte had hij niet echt verzorging nodig. Zu was de eestvolgende die binnenkwam. Toxic keek bezorgt naar hem toen hij vloekte vanwege zijn verwondingen. "Als Sombra er straks is zal ik haar vragen of ze er wat voor je kan doen. Van Rage zullen we nooit meer last hebben" ze grijnsde breed en knipoogde naar hem. Sombra kwam al geroepen en nog voor Toxc haar kon vragen of ze meteen wilde starten met de taak van haar rang stelde Sombra het zelf voor. Toxic wist hierdoor dat ze een goede keuze had gemaakt, Sombra zou een uitstekende Ceratos zijn. Laisve verscheen in de opening van de grot. Ze antwoordde niet op zijn verbaasde woorden en keek toe terwijl hij een plekje uitzocht en ging liggen. "Laisve, omdat jij nu een Ceratos bent verontstel ik dat jij het helen en verzorgen van gewonden samen met Sombra op je neemt. Je hebt je zeker waardig getoond in de veldslag" ze keek naar haar enige dochter "Jij ook Sombra, je hebt werkelijk je beste kanten laten zien" Toxic begon het bloed van haar veren te halen. Het was niet alleen haar bloed maar ook dat van de vele slachtoffers die ze gemaakt had en als ze eerlijk was moest ze toegeven dat rood haar niet stond, het vloekte gewoon met gifgroen. Ook Race kwam binnen, hij kwam wat geïriteerd over. Dat vond Toxic wat ontoepasselijk omdat ze net een strijd gewonnen hadden. Wel toonde hij interesse in Zu's verwondingen. Toxic ging er verder niet op in en ging verder met waar ze mee bezig was.

Cloud was met moeite naar de grot kunnen komen. Ze stortte neer op de grond en hijgde. Cloud stond op, ze trok samen door de pijn maar liep door naar de centrale plek van het grottenstelsel. Ze zag Toxic en Curse al staan. Een vale lach en een stroeve lach klonk uit haar keel, "We hebben gewonnen" zei ze schor en zakte in elkaar. Haar schouder was bedekt met een laag van opgedroogd bloed en zand. Cloud ging rechtop zitten -voor zover dat kon- en keek Toxic aan. Cloud hield hield zich stil, ze durfde niets te zeggen... ze had zichzelf ten schande gemaakt. Ze was ingemaakt door Rage en haar kristallen! Ze schoof omhoog met haar pot en greep naar haar ketting waar haar amulet en een tand aan vast zaten. De tand deed haar denken aan iets. Ze had de spullen die ze had verzameld na het gevecht in haar grot bewaard. Ze liep er vermoeid naartoe en pakte de grote tand vast die ze uit de bek van Escure had gerukt vast en liep terug naar de plek waar ze zonet had gezeten. Ze schoof de tand naar Toxic en keek haar voldaan aan. "Ik heb..." zei ze en haalde adem "Ik heb een draak gedood" zei ze en keek naar de grond. Haar hoofd zat vol van gedachten over vanalles. Ze keek strak voor zich uit en ademde alsof ze sliep. kort, kort, lang... kort kort lang... Het ritme in haar ademhaling en het geklop van haar hart leek oorverdovend.

Cloud kwam binnen. Ze was zwaarder gewond dan toen Toxic haar voor het laatst zag tijdens de veldslag. Er kwam een zwak'we hebben gewonnen' uit en Toxic kon het weer niet laten triompfatelijk te grijnzen. "Laisve, kun jij voor Cloud zorgen?" het was eigenlijk meer een bevel dan een verzoek en ze ging er dan ook vanuit dat hij het deed. Cloud bracht haar een tand en zei dat ze een draak gedoodt had. Txic haalde een wenkbrouw op en haar grijns verdween. "Cloud, misschien dat het niet helemaal duidelijk voor je is maar je zit bij de Night Warriors. Ieder van ons heeft wel eens een draak gedood, de meeste hebben er zelfs veel meer dan één gedood." ze schoof de tand terug zodat deze van de rots viel en voor Cloud op de grond kletterde. Ze was hierdoor eraan herinnerd dat ze was vergeten De schedels en harten van Rage en Kliennie mee te nemen. Ze bedacht dat ze hen wel dood genoeg vond zoals ze waren. Bovendien had Curse er verzadigd uit gezien toen hij binnenkwam. Ze kon hara vleugels erop verwedden dan hij iedere draak op het slagveld had verorbert, of op z'n minst van iedere draak een deel. Toxic richtte haar blik op Zu. Ze was tevreden over hoe de veldslag was verlopen. Dit had de reputatie van de Night Warriors nog verder omhoog gewerkt: zij die een veldslag winnen zonder daarbij één leven te laten. Ze knikte tevreden bij zichzelf.

Cloud kwam binnen en Race opende een van zijn ogen. Toxic gaf Laisve een bevel dat hij de jonge draak zou moeten genezen. Even trok Cloud zijn aandacht doordat ze Toxic een tand van een gedode draak gaf, maar Toxic schoof de tand van de rots af en het kletterde naar beneden. Een kleine valse grijns verscheen op zijn kop, maar Race was wel zo verstandig om er niet op te reageren. Een soort vreemd gesnurkt kwam uit zijn keel die Race al snel verdoezelde als een gekuch om Cloud niet te irriteren? Zijn blik ging even van Cloud naar Piosen/ Hij had nog steeds een oogje op haar ze was best mooi voor een draak met zwarte veren, maar hij wist nog steeds niet hoe Toxic zou reageren als hij Piosen het hof zou maken? Race tilde zachtjes zijn staart op en wenkte richting Piosen. Race hoopte dat ze het zou zien en niet een andere NW lid?

Inzichzelf grinnikend negeerde hij Race spanning, ja hij had het ook al heel lang gemerkt aan Zu's en Toxic emoties. Gedachten kon hij buitensluiten maar emoties niet, zelf niet als hij het echt wou.
Met verbaasde ogen hoorde hij aan dat hij al Ceratos was. Even wist hij niks te zeggen, zo senl had hij een promotie nog niet verwacht. Hartelijk bedankt.En hij boog zijn hoofd even. Ôp dat moment kwam Cloud binnen, pijn overspoelde hem. Even fronsde hij. Alle hoe heeft ze nu nog gewond kunnen raken, ik dacht toch echt dat ik haar van het gevaar weg had gehouden. Toxic gaf hem een verzoek/bevel en hij knikte waarna hij zijn vleugels uit de muur haalde. Hupsake, op naar werk. Terwijl hij voorzicht de andere draken probeerde te ontwijken(wat heel lastig was met zijn grote) zag hij Cloud een moordbewijs naar voren schuiven en Toxic het wegschuiven. Eén mondhoek trok sarcastisch omhoog, maar heel onopvallend. Hij kwam aan bij Cloud nadat hij toch op één of andere staart was gaan staan. Hij keek achterom en zag dat de staart van Race was. Hou je staart bij. En hij knipoogde omdat hij voelde dat Race iets wou verbergen.
Aandachtig keek hij naar haar schouder da onder het aangekoekt bloed en zand zat. Hij zuchte even en verondschuldigde zich omdat het even pijn ging doen. Al het vuil dat in de wond zat moest er eerst uit en dat kon wel eens heel veel pijn doen. Met een kleine vorm van zijn stormwind blaasde hij het oppervlakkig vuil weg en stak toen een klauw tussen haar vleugelgewrichtgen. De schade was groter dan verwacht doordat het dicht bij de ruggegraad zat, de wonde had een gat in het ruggemerg gemaakt en dat was verschrikkelijk pijnlijk zeker als de zenuwen naar longen liepen. Hij sloot zijn ogen en pomte energie over terwijl hij spieren, botten, bloedvaten en uiteindelijk schubben op de juiste plaats dwong.
Laisve opende zijn ogen weer en schudde even met zijn kop om het gedesorienteerd gevoel weg te krijgen. Zijn poten voelde als lood aan terwijl hij weer wilde vertrekken. Uiteindelijk gaf hij het op en bleef even zitten met zijn hoofd gebogen. Normaal kan je nu terug vliegen maar het is nog wel wat broos dus liever nog geen stunten uithalen. Zei hij terwijl hij haar een por gaf. Hij exuceerde zich en liep terug naar zijn plaas waarbij hij heel goed oppaste om niet op Race's staart te strappen. Daar liet hij zich op de grond ploffen en zuchte van genot terijwl hij zijn linker vleugel uitrekte in de muur. Wachtent op een volgende klant moest die komen hield hij zijn aandacht erbij.

Cloud voelde een schaamte gevoel opkomen toen Toxic de tand weg duwde. Ze hoorde Race en daarna keek ze naar Laisve die een grijns op zijn gezicht had. Ze gromde geïrriteerd en snoof. Laisve kwam op haar af, blies het vuil van de wond af en zette een klauw tussen haar vleugels. Ze kneep haar ogen dicht en beet op haar lip, het leek wel of alles in haar lichaam bewoog en toen dat over was opende ze haar ogen. Laisve liep gedesoriënteerd terug naar zijn plek en zei dat ze rustig aan moest doen. Cloud zuchtte diep en fronste. Ze bleef naar de grond kijken en schaamde zich voor haar blooper tegenover Toxic. Ze durfde Toxic al bijna niet aan te kijken. Ze wilde eigenlijk iets zeggen maar bedacht zich. Ze stond op en bewoog haar schouders. Met enige pijn kon ze ze bewegen, Cloud zuchtte en ging weer zitten. Ze voelde zich nu rot omdat ze zich ten schande had gemaakt. Zo gewond raken, en dan ook nog eens een blooper tegenover Toxic. Cloud raapte de moed die ze nog over had bij elkaar en keek Toxic aan "Sorrie" zei ze en keek meteen weer naar de grond.

(ik heb dus echt gewoon GEEN inspiratie Dx)

Laisve ging op zijn staart staan en Race vertrok zijn zgizicht even, maar toen merkte hij pas dat Piosen helemaal nog niet in de grot aanwezig was en dat hij alleen maar een schaduw had gezien? Race gromde even richting Laisve, maar hij liet het wel uit zijn kop om daarover ruzie te gaan lopen maken en hij krulde zijn staart weer op en schudden zijn kop om deze vernedering te verwerken. Zijn maag rommelde luid en het geluid galmde door de grot. Hij had honger en niet zo'n beetje ook, maar Race wilde niet onbeleeft zijn, maar Race stond op en slenterde naar zijn grot en zocht tussen de overgebleven resten naar iets eetbaars tot de twee jonge draken terug zouden komen met het voedsel! Zijn neus pikte een oud stuk vlees tussen de resten op en Race beet erin en gooide die op om het op te vangen en door te slikken. Nu zou zijn maag wel even rustig zijn tot het feestmaal binnen kwam. Race kwam zijn grot weer uit en ging weer op zijn plek liggen waar hij eerder had gezeten.

Rake kwam met wat prooien die hij had gevangen binnen hij zo dalijk nog wel met Sumu op jacht gaan maar nou hadden ze in ieder geval al vast wat te eten. Met een big smile op zijn gezicht keek hij de grot door Toxic zat op har troon en Zu zat er naast. Het was Rake al eens wat vaker op gevallen dat Toxic heel goed met hem kon opschieten. Zu was een goede lid voor de groep en sterk draak, Rake had veel respect voor hem. Verder waren cloud, race en Laisve er al en Sombra. Curse moest er vast ook wel zijn. Ze hadden gewonnen, zonder eigen verliezen. Het legertje van Rage had ook niks voorgestel. Rake legde zijn vangst midden in de grot. Het waren vooral herten en een paar wilde zwijnen. En knikte even naar toxic en wachten maar geduldige op Sumu.

Ze keek wat afkeurend neer op Cloud "Cloud, waar is je kracht? Hou je kop eens omhoog" gromde ze niet al te hard zodat alleen Cloud het kon horen "Kom op, rechtop zitten, borst vooruit. Neem die tand van je mee en ga ergens zitten. Een Warrior kent geen schaamte" nadat ze dit gezecht had keerde ze haar kop naar de ingang. Rake kwam binnen met een goede vangst die voornamelijk uit wild bestond. Ze knikte hem goedkeurend toe waarna ze opstond. Ze zorgde dat alle aandacht op haar gericht was door een hard en duidelijk sissend geluid te maken zodat het stil werd voor ze begon te spreken "Goed gedaan Rake" complimenteerde ze haar zoon als eerste. Ze vervolgde, nu tegen de hele groep - voor zover deze aanwezig was - "Ieder mag - op volgorde van rang - een deel van de buit opeisen. Mocht er niets meer over zijn als het jouw beurt is zul je moeten wachten op Sumu die de rest van de buit zal meebrengen" Na dit gezecht te hebben sprong ze van haar 'troon' af en nam ze een hert. Ze sleepte het karkas naar Zu en keek hem een moment aan. Toxic zou niet veel hoeven eten vanwegen haar kleine proporties. Haar blik op Zu sprak dan ook een enkele zin uit: Wat van mij is, is van jou. Daarna draaide ze zich om en begon ze recht onderde schedel van Schadow van het karkas te eten terwijl de Warriors een voor een een deel van de buit tot hun eigendom maakten.