G'emberton bezoekt de Markt

Na haar ontsnapping aan de duistere draak ( in dit geval dus Toxic ) in het bos probeerde G'emberton het rustig aan te doen. De boeren die haar min of meer hadden gered betaalde zij met een paar gouden munten. Daarna had zij een paar nachten geslapen in een grote herberg die een knusse open haard had. Zij sprak een hoop nieuwe mensen, maar moest toegeven dat een hoop bang waren omdat zij gewond was en haar kleren niet meer waren dan uit elkaar gereten lappen.
Dus besloot G'emberton de volgende ochtend een bezoek te brengen aan de markt. Daar kon zij vast wel aan nieuwe kleren komen, en wat medicijn om haar brand en schaafwonden te verzorgen. Ook Iris, haar zwaard was toe aan een slijpbeurtje...

Flora liep met de kap van haar kape over haar hoofd langs de marktkramen. Ze kwam bij de fruitkraam en stond stil, ze haalde wat gouden munten tevoorschijn en kocht een appel. De schaduw van haar kap verborg haar gezicht. De appel liet ze onder haar kape verdwijnen.

Een jongen botste tegen haar op, in zijn hand had hij een brood. Iemand riep van verre iets: 'Houd de dief! Hij stal mijn brood, hou hem tegen!' Flora bewoog haar hoofd iets omhoog zodat het zonlicht op haar gezicht viel 'je moet niet stelen' zei ze kil. Een vorse man drong zich tussen de mensen door 'daar is de dief!' hij griste het brood uit diens handen. Hij greep de jongen stevig bij zijn arm en wrong zich tussen Flora en de jongen, het kind wat Flora een jaar of vijftien schatte keek bang naar de hand van de man die hij al naar achteren bracht om de jongen een mep te geven. Om hen heen had zich al een menigde verzameld die gespannen toekeek naar wat er zou gaan gebeuren. Op het moment dat de man zijn arm in beweging zette om de jongen te slaan hield iets hem tegen: Flora had de arm van de man vast gepakt 'laat die jongen gaan hij zal het nooit meer doen' zei ze kil ze keek de jongen aan die angstig knikte 'maak dat je wegkomt en laat ik je het niet nog eens zien doen' waarschuwde ze. De jongen rukte zich los en rende snel weg. De man keek Flora boos aan, toen ze wou weglopen greep de man haar bij de arm 'waar bemoei jij je eigelijk mee?' snauwde de man, Flora deed haar kap af en de man liet geschokken los. De wind deed haar keep even opwaaien en legde daarmee het zwaard blood dat aan Flora's riem hing. Flora keek de man vanuit haar ooghoeken aan. Snel verdween de man in de menigte. Flora deed haar kap weer over haar hoofd en liep rustig veder terwijl de mensen haar nakeken en plaats voor haar maakten. Het geroezemoes zwol aan 'het is een van hen' werd er gezecht sommige mensen knikte 'een drakentemmer'

Het was rond het middag uur toen G'emberton tevreden over de markte slenterde. Haar nieuwe bak, dat geheel bestond uit zacht, bruin leer zat gewoon perfect! Alsof het altijd al voor haar daar in de winkel had gelegen. Zij had er 50 gouden munten voor moeten betalen, en haar buideltje begon nu aardig leeg te lopen. Misschien moest zij maar weer eens in de herberg fluit gaan spelen, en de verhalen vertellen die zij had meegemaakt op haar reis. Mensen hielden daarvan, en de mannen zeker! Welke vrouw wilde nu een draak verslaan?!

G'emberton kocht was kaas, groente en fruit. Om even te genieten van de zon besloot zij bij de kant van de bron te gaan zitten, die precies in het midden van de markt stond. Het was een geliefde plaats voor jongeren, maar ook voor de wachten van de stad, die de boel zo aandachtig in de gaten konden houden. En hoewel ze erg hun best deden, werd er veel gestolen van de marktlieden...

Vandaag was weer zo'n dag dat de wachten een beetje stonden te dommelen. Ze hadden niet door dat een jongen door de menigte liep, die absoluut niet van plan was te betalen voor goederen. Hij kwam langs een kraam met een dikke man die vers brood verkocht.
Als een vos zo snel en sluw, greep hij een tarwe brood en ging er vandoor. De verkoper zag het allemaal voor zijn ogen gebeuren en hij brulde dat iemand de dief tegen moest houden, maar niemand op het plein leek het ook maar iets te deren. Mensen keken her en der op...en gingen vervolgens weer verder met hun dagelijkse bezigheden. Behalve één man, die dan toch in actie kwam en de dief greep bij zijn arm.
Geintresseerd hield G'emberton het voorval in de gaten. Er kwam nog een persoon bij die iets zei, en toen liet de man de jongen los. Het was een vreemd figuur, met een donker paarse cape en de cap hing half over zijn gezicht, zodat niemand zijn ogen kon zien.
Ineens deed de persoon zijn cap naar beneden en de man, die eerst nog zo zeker in zijn schoenen leek te hebben gestaan, deed een paar stappen naar achteren. Het leek bijna alsof hij een spook had gezien!

Ineens was bijna iedereen, ook de wachten, alert, en er werd druk onderling gesproken over de vreemdeling met zijn paarse cape.
" ..Een Drakentemmer.." ,hoorde G'emberton een vrouw zeggen. " Die zijn niet te vertrouwen! "

G'emberton stond op en keek de Drakentemmer na. Toen kreeg zij een idee. Misschien kon deze persoon haar wel helpen die draak te vinden die haar ouders had gedood. Zij had ooit eens gelezen dat temmers de beste vechters waren in het land, en soms magie bezaten om hun vijanden te belagen. Stel nou dat IK dat kan leren! Dacht G'emberton verrast.
Snel pakte zij haar boodschappen bijeen, rende naar de dichtsbijzijnde kraam en vroeg aan de verkoper of hij even een momentje op haar spullen wilde letten. De overigens erg aantrekkelijke jonge man vond het geen probleem en nam de tassen van haar over. Hij zwaaide zelfs naar G'emberton toen zij de hoek van de straat in rende, op zoek naar de Drakentemmer...

Flora kwam bij een rustig steegje, ze liep de steeg in en deed de kap van haar hoofd. Ze zuchtte en haalde de appel uit haar tas. Ze nam een hap en keek naar de mensen die langs het steegje liepen. Flora keek naar de lucht terwijl ze nog een hap nam 'Razor, waar ben je?' zei ze zacht. Ook blaze had ze lang niet gezien... Ze nam nog een hap, met haar vrijhe hand hield ze haar Ocarina even vast. Ze bekeek hem, ze had lang niet meer gespeeld... Misschien hoorde Razor het geluid en kwam hij in haar richting. Ze legde haar hand op het gevest van haar zwaard en at de appel op. Ze gooide het klokhuis in de prullenbak die in de hoek van het steegje stond. Geschrokken schoot er een kat achtervandaan die verdween in een dunne spleet tussen de huizen. Flora zette zich af tegen de muur waar ze tegenaan geleund stond. Ze deed de kap van haar kape weer over haar hoofd en ging weer mee in de stroming van mensen.

" Hé!!! Wacht even! " Riep G'emberton en zij rende buiten adem door de steeg. " Mag ik iets vragen? "
Heel even leek het alsof zij geen reactie zou krijgen op haar vraag, en ineens zonk de moed haar weer in de schoenen. Dit is belachelijk! Ik ren achter iemand aan die ik niet eens ken, waar mensen van zeggen dat die...gevaarlijk is!
Bijna struikelde G'emberton over een kat. Stom rotbeest!
De drakentemmer dook weer tussen de menigte en verdween net zo snel als zij was gekomen.
Ik mag haar niet uit het oog verliezen! G'emberton ging op haar tenen staan en probeerde over de mensen massa heen te kijken, en toen zag zij aan de andere kant van de straat een donker paarse cape. De temmer bewoog zich vreemd licht, als een veertje in de wind. Het leek haast alsof de mensen om haar heen niet eens door hadden dat zij er was.
G'emberton stak de drukke straat over. Een paard dat een houten kar voorttrok hinnikte en begon te steigeren. De hoeven maaiden door de lucht!
G'emberton schrok en dook ineen, maar het was te laat; zij werd getroffen door het been en sloeg achterover. Haar schouder knalde tegen de stoeprand en zij hapte naar adem.

De oude grijze man, met een aangestoken pijp probeerde de hengst rustig te krijgen. Met zijn achterbenen sloeg hij wild tegen de houten verbindingen en touwen. En toen gebeurde het; de hengst sprong. Mensen gilden en probeerden aan de kant te gaan. Het paard was losgeslagen, en gallopeerde er als een gek vandoor! ..

Flora keek om en zag een paard: een hengst. Flora zag hoe het arme dier egens van schrok en schopte en bokte. Het paard kwam met een noodvaart op haar af rennen. Mensen sprongen geschrokken opzij. Oppeens klonk er een melodie de hengst stond stil en draaide zijn oren naar het geluid toe. Rustig liep het dier naar Flora toe. Ze speelde op haar Ocarina, het geluid kalmeerde het paard... De mensen maakte ruimte en lieten het paard erlangs. Toen het lied afgelopen was was het paard bij Flora aangekomen. Ze had de kap van haar hoofd gedaan en pakte de lijdsels van het dier en aaide het over zijn neus. De man met de pijp pakte de lijdsels aan 'hoe kan ik u ooit bedanken?' vroeg hij. Flora glimlachte kort en sloeg de kap weer over haar hoofd. De mensen gingen veder met waar ze mee bezig waren. Flora liep naar de koets en hurkte bij G'emberton neer. Ze legde haar hand op diens schouder 'word wakker' zei ze rustig, opnieuw deed ze de kap van haar hoofd 'ga rechtop zitten' zei ze.

G'emberton geloofde het niet; de ene tegenslag na de andere! Zij voelde zich echt een verschrikkelijke pech vogel en wilde het liefst door de grond zakken. Knipperend met haar ogen keek zij om zich heen. Dorpelingen stonden in een wijde kring om haar heen, sommige keken kwaad, andere hadden medelijden. Maar wat haar nog meer verbaasde was het lied dat ineens gespeeld werd. Het klonk als een fluit, en de melodie kwam haar bekend voor...zo bekend... Tonen van Rust.

De hengst, die een kleine 10tal meter verderop stond, leek volledig in de ban van de melodie en toen zag G'emberton wie er op die fluit speelde. Het was de temmer!
Mopperend liep de oude man bij zijn beschadigde kar weg en zei, " Nou, dat scheelde maar een haartje! Kijk voortaan uit waar je loopt Snotneus! Reiziger zeker? Die letten nooit op.. "
Hij wandelde naar de temmer en nam, wel op zijn hoede overigens, de teugels over en nam het paard mee. Hij bedankte zich en stak de pijp weer in zijn mond terwijl hij de hengst terug bracht naar de kar. Twee jongens kwamen hem helpen en na enkele minuten kon de oude man zijn weg gewoon weer vervolgen.
Toen hij langs G'emberton stuurde spuwde hij voor haar voeten.
Bijna wilde zij iets terug roepen, maar een hand op haar schouder trok haar aandacht. De temmer hurkte naast haar neer! Zij sprak met een hele zachte stem, " Wakker worden! Ga eens rechtop zitten! "

" Het.. het spijt me! Ik..! " G'emberton kon geen woord uitbrengen, " U liep weg en ik volgde en het was niet mijn bedoeling om.. "
Zij sloeg haar ogen neer en voelde zich schuldig. Dat heb ik weer mooi voor elkaar! Ik ben geen Draken doder, eerder een clown!
Haar schouder brandde alsof iemand er een fakkel tegenaan had gehouden. Misschien had zij iets gebroken, want het viel niet mee haar arm te bewegen. " Wacht, wacht! ", riep zij uit, " Er is iets niet in orde met mijn schouder. Het doet zo'n pijn! "
Tranen liepen over haar wangen. Asjeblieft laat me alleen! Laat mij hier liggen, ik heb het niet verdiend dat je me helpt! Dacht G'emberton bijna hardop.

Flora keek naar de schouder, hij begon al beurs te worden. Er was misschien indrdaad iets mis. De mensen vervolgde hun weg gewoon weer en liepen met een boogje om hen heen. Ze zuchtte 'kan je opstaan?' vroeg ze, ze kon Razor nu goed gebruiken maar hij was er niet... Flora keek de reiziger aan 'het is niet erg, maar let voortaan op' waarschuwde ze haar. In de buurt was een herberg daar kon ze vast wat verpleegspullen krijgen. Flora stond op 'in de buurt is een herberg daar kunnen we heen om wat verpleegspullen te halen en je schouder te behandelen' ze stak haar hand uit om G'emberton omhoog te helpen haar vrije hand rustte op het gevest van haar zwaard onder haar kape.

G'emberton keek haar aan en kwam langzaam overeind.
" Dank je.. "
Samen liepen ze terug naar de markt, G'emberton nam de spullen weer over die zij had gekocht, en met de temmer vlak in de buurt gingen ze naar de herberg.

Eenmaal binnen was een speelman gearriveerd. Hij vertelde moppen en speelde op een fluit. Hij zong liedjes die iedereen kende. De dorpelingen om hem heen waren gezellig samen aan het drinken, dansen en zingen. De sfeer was aangenaam.

" Wilt U misschien iets te drinken? " een kleine dame in een net serveerpakje kwam aanrennen. G'emberton gebaarde naar de temmer, " Ik wil niets, mijn.. vriend hier..misschien wel. "
Met een plof ging zij zitten op een stoel en legde haar handen gevouwen over elkaar. Door de pijn kneep zij haar ogen dicht.

Flora liep met G'emberton mee, eenmaal in de herberg was het erg druk: Iets wat Flora eigelijk niet erg aangenaam vond, maar dat liet ze niet merken. Ze praatte met de vrouw van de herbergier, die knikte nerveus en haalde een verbanddoosje achter de toonbank vandaan. Ze wees naar de trap en vertelde Flora iets. Flora liep terug naar G emberton 'kom ik heb een kamer gekregen waar ik je mag verzorgen' zei ze 'denk je dat je nog even vol kunt houden en de trap op kunt lopen?' vroeg ze.

G'emberton strompelde de trap op en ging naar het einde van de lange gang, waar de temmer een kamer toegewezen had gekregen.
Eenmaal binnen gingen ze zitten en probeerde G'emberton meer informatie te winnen.

" Wie bent U? Waar komt U vandaan? " Vroeg zij, " Hoe kon U dat paard zo kalmeren? Bent U in bezit van Magie? "
Zij betrapte haarzelf erop dat zij keek naar de fluit van de temmer. Snel keek zij de andere kant op.
" Een man zei dat U een Temmer bent... ik kan me daar niets onder voorstellen. Wat voor temmer? "

Flora ging G'emberton voor de trap op en opende met de sleutel die ze van de Herbergier gekregen had de deur. Ze liet G'emberton binnen en liep zelf ook naar binnen. Ze sloot de deur achter zich. Eenmaal binnen deed ze de kap van haar hoofd en zette ze de verpleegkist naar G'emberton die allemaal vragen begon te stellen: 'Ik kom van ver, het spijt me ik heb me nog niet voorgesteld: Mijn naam is Flora' zei ze. Flora sloot haar hand om haar Ocarina heen 'ik ben niet in bezit van magie, het zuivere geluid van mijn ocarina en de rustgevende melodie kalmeren ieder dier wel' legde ze uit ze zuchtte, ze werd werkelijk overspoeld met vragen zoals gewoonlijk 'ik ben inderdaad een temmer, een drakentemmer'

" Aha! " Antwoordde G'emberton met grote ogen, " Ik WIST het! "
Zij wees naar Flora en er verscheen een brede grijns op haar gezicht.
" Maar... als je echt een temmer bent, waar is dan je draak? Is hij...? " Zij durfde het woordje DOOD bijna niet in de mond te nemen.

De speelman stopte met spelen en mensen gingen naar huis. Het werd stil in de herberg.

" Het spijt me, ik had er niet over moeten beginnen! " G'emberton krulde haar jasje wat omhoog en bekeek haar zere lichaam. Gelukkig, alleen blauwe plekken! dacht zij.
" Mijn ouders zijn gedood door een Draak. Ik kan er niet echt over oordelen hoe Drakentemmers leven. Wat kun je me nog meer vertellen? Is het moeilijk om aan zo'n.. schepsel te komen? "

G'emberton dacht net dat zij het ijs had gebroken met de temmer, toen zij ineens een hele hoop schreeuwende mensen hoorde!
Hoewel al haar spieren en botten pijn deden kwam G'emberton omhoog van haar stoel en opende het raam. Vandaar uit kon je over het gehele plein kijken.

Een draakachtig wezen, maar zonder vleugels, zo één had zij nog nooit gezien, sprong alle kanten op, duidelijk bang voor de mensen. Binnen een paar tellen kwamen wachten aansnellen met touwen en kettingen. De Draak werd gepakt en spartelde in de middagzon. G'emberton, die nu ondertussen kennis had gemaakt met drie Draken, vond dit toch bij verre wel de zieligste. Zij gaf Flora een teken...

WELKOM OP DRAGONWORLD "MÖH"

Flora zuchtte, niet alle mensen wisten wat het was om een drakentemmer te zijn... Ze hoorde een hoop lawaai buiten: Een draak! Flora liep snel naar het raam en gooide het open. Onder hen was het plein waar een draakje aan kettingen en touwen vastgehouden werd. Alle mensen hielden afstand. Flora keek even over haar schouder naar G'emberton, ze knikte en sprong toen door het raam, ze landde met een zachte plof op een marktkraam die tegen de zijkant van de herberg aanstond. Ze sprong van het zijl af en liep met haar boog in de aanslag op de draak af. Ze legde een pijl op de pees 'laat de draak gaan, ik handel dit wel af' de mannen die de draak vasthielden keken vergestoort op. Flora's kap was van haar hoofd. De mannen schokken: Dit was de temmer van de draak die hier vele mensen had gedood: Razor! De mannen maakten dan ze wegkwamen, straks riep de temmer Razor nog! Het plein stroomde leeg. Flora deed de pijl terug in de koker en hing haar boog over haar schouder. Ze liep naar het draakje toe, het was een waterdraak: Hij drijgde uit te drogen! Flora moest hem naar water brengen, ze maakte de kettingen en touwen los. Er stond een paard met een koets: Het was de zwarte hengst van eerder die dag... De eigenaar was nergens te bekennen. Hij was Flora nog wat verschuldigd... Ze pakte het paard bij de leidsels en voorde hem mee naar de draak ze zette het dier zo neer dat de koets bij de draak stond. Voorzichtig en met veel moeite legde ze de bewusteloze draak in de koets. Ze sprong voorop de koets en liet de leidsels tegen het achterste van het paard klakken. Op het plijn stonden wel meer paarden onrustig de briezen, G'emberton kon die gerust gebruiken om Flora achterna te gaan. Flora zette koers naar het meer.

(in een nieuw topic)

De Temmer verloor geen tijd.
Zij sprong uit het raam en kwam behoedzaam neer langs de mensenmassa, die gelijk aan de kant sprong bij haar vertoning.
Met haar boog gespannen kwam Flora dichterbij de draak. Haar gezicht werd ernstig en zij legde een hand op de kop van het schepsel om het te kalmeren. Toen maakte Flora alle kettingen en touwen los.
G'emberton was ondertussen de trap van de herberg afgerend en stond nu buiten. Ze zag nog net hoe de draak op een kar gelegd werd en toen vertrok de temmer. De kar maakte snel vaart en verdween van het plein.

G'emberton aarzelde een moment. Ik heb geen paard!
Ineens zag zij de twee vosbruine paarden staan naast de ingang van de herberg. Nee, dat KAN ik niet doen, dat is stelen!
De paarden waren ook nog eens van de wachten die binnen een biertje aan het drinken waren. Het hele gebeuren was aan hen voorbij gegaan, het boeide ze niet.
Ze zullen het niet merken, niemand zal het merken. Ik kan de paarden toch later terugbrengen? dacht G'emberton.
Zij greep de teugel en sprong in het zadel. Gelukkig kon zij goed paardrijden, haar vader had haar dat al op erg jonge leeftijd geleerd.
Zij gaf de vos een trap in de flanken en het dier schoot als een speer vooruit! Dorpelingen sprongen geschrokken en vloekend aan de kant, maar het deerde haar niet.

Na een paar minuten verliet G'emberton het dorp in noordelijke richting. Achter haar probeerden twee wachten haar nog tegen te houden, maar G'emberton was sneller en vluchtte naar het bos, geen halve kilometer verderop.
Nu moest zij alleen de temmer Flora nog terug zien te vinden..