ik heb honger...

Mudly liep naar de boederijen om wat varkensvlees te halen tot hij merkte dat er een draak landde in het weiland. Hij zag dat hij alle varkentjes en koetjes had verslonden en keek er droog naar. "Fijn dan kan ik als nog gaan jagen.." zei hij. Hij liep naar de draak en keek even naar de 5 koppen. "Euhh... sorry maar...Je hebt de varkens opgegeten die ik net nodig had!" zei hij een beetje luid en geïrriteerd. Hij keek nijdig naar de draak en duwde zijn handen in zijn zij.

Mudly zag hoe hij reageerde en zag het varken dat hij hem aanbood. Het gilde van angst. Mudly bond een touwtje om de nek zodat hij niet weg liep. "Dankje...en sorry dat ik zo schreeuwde..." zei hij. "Mag ik uw naam weten?" zei hij. De net zo geïrriteerde Mudly was ineens weg en had plaats gemaakt voor zijn aardige kant.

"Mudly.." zei hij en ging eerbiedig door zijn knieen. Hij woonde dan al een tijdje in dit gebied maar hij eerde de draken nog steeds. Hij keek weer op en keek naar de 5 koppen. "Lijkt me lastig om met 5 koppen te leven. Het zou wat zijn als je ruzie hebt met je buurman." zei hij grinnikend en keek met glunderende ogen naar Necrod.

Mudly luisterde geboeid. "Ahah... Dus je hebt ook maar een slokdarm?" zei hij iets te geboeid. Hij keek naar de draak en ging naast hem zitten. Hij keek op tegen de torenhoge draak en glimlachtte.

"Dus als ik het goed begrijp zijn de andere vier hoofden wapens." zei hij even. Hij keek naar de andere vier hoofden. Met welke hoofd zou hem hem nu aankijken. De middelste? Het gaf best wel een eng gevoel als je niet wist welke je aankeek.

Die is het dus niet... dacht hij. Hij grinnikte even. Milo kwam ondertussen aanvliegen en die landde voor Necrod. Hij begon hevig te brullen tegen Necrod. Het zag er wel komisch uit. Een gigantische draak die bedreigd werd door een draak die je op je schouders mee kon nemen. Mudly schoot in de lach. "Milo hou maar op..." zei hij tussen het lachen door. "Hij is geen bedreiging." zei hij.

Milo spuugde vuur en het water verdampte. "Milo...het draakje van Mudly" zei hij. Hij vloog richting Mudly en landde op zijn schouder. "Sorry, Necrod..Hij kan nogal jaloers zijn" zei hij.

Mudly schoot ook in de lach. Zelfs Milo begon te lachen. Hij wist niet dat hij zo komisch was. Mudly stond op en proeste nog na. Hij voelde dat Milo ook uitgelachen was en verlekkerd keek naar het varken. "Nee..die is voor thuis." zei Mudly streng.

Milo's mond ging open en de tong hing er verlekkerd uit. Hij sprong op het varken en doode het. Hij begon te smullen van het vlees. Hij had zo'n honger. De andere helft liet hij over voor Necrod. "Hier eet jij ook maar." zei hij. Muldy glimlachtte. Milo heeft dus wel goede manieren.

Mudly keek glimlachend toe. Hij vond het fijn dat Milo toch met andere draken kon opschieten. Hij gaf een kort knikje naar Necrod en ging weer zitten. Hij haalde een stuk brood tevoorschijn en nam er een hap van. Het varken was inmiddels in slaap gevallen en merkte niet meer dat hij vastgebonden was.