was isooth hier maar....

evita wandelde wat, ze dacht over wat ze met haar draakje zou doen als hij groot was,
opeens horde ze geritsel uit de struiken
"wie is daar?" vroeg ze bang.
omdat het stil bleef vroeg ze het nog een keer.
"halo???"
weer geen andwoord, dus evita liep verder, ze zong een liedje:
"als de zon achter de maan verdwijnt, zie ik hoe jou gezicht verschijnt.
als de maan niet was gekomen, durfde ik niet te dromen." evita keek niet goed uit "aaaaaaaah"
ze was uitgegleden en in de rivier terecht gekomen...
er moet nu nog een wonder gebeuren als ik blijf leven, dacht evita, was isooth hier maar.......

Mudly liep rond en hoorde een stem vragen of er iemand was. Hij bleef doodstil staan. Hij zag dat het meisje verder liep. Ineens gleed het uit en gilde even. Hij rende de bossen uit en rende uit alle macht met de stroom mee. Ondertussen liet hij zijn reistas vallen en dook in het water. Hij pakte haar pols vast en probeerde tegen de stroom in te zwemmen. Hij had geen tijd om te veel na te denken de stroming was te sterk en hij kon er niet tegenin zwemmen. Hij moest op geluk rekenen. Hij probeerde haar dichter bij hem te krijgen, zo was de kans dat hij grip op haar verloor kleiner. Hij zag een tak boven de rivier hangen. Hij greep richting de tak en had hem vast. Hij keek naar het meisje dat hij nog steeds aan de pols vast hield. Ze zag er bang uit. Hij probeerde haar naar de rand te krijgen.

Een krakend en kreunend geluid klonk. In plaats van een plons van een tak die in het water viel klonk er een hard krakend geluid en een klap waarvan de grond trilde: een boom in de buurt was omgevallen. Sky vloog laag boven de rivier, ze had een gil gehoord en zag Mudly en een meisje aan een tak boven de rivier bungelen. Sky lndde in het water da tot over haar schouders kwam: het was erg diep maar Sky hield stand tegen de stroming. Ze deed met wat moeite een paar stappen richting Mudly en Evita. Een sterke staart tilde de twee temmers uit het water en zette ze op het land. Sky waadde het water uit en blies zichzelf droog door lucht om haar heen te sturen. Toen keek ze naar Mudly.

Mudly was Sky dankbaar. 'Dankje' zei Mudly. Hij keek naar het meisje dat nu door en door nat was. Ze zou nog een verkoudheid kunnen krijgen. Mudly zag dat zijn tas op een redelijke afstand lag. Hij rende er heen om het te halen en rende weer terug. Mudly had altijd een paar reserve kleding bij. Hij werd liever zelf ziek dan dat iemand anders dat deed. Hij bood zijn schone reserve kleding aan. Hij legde ze bij Evita neer. Hij ging nu even de bossen in om wat hout te halen voor wat vuur. Hij kwam even later aan met een aantal takken en wat droog gras in zijn hand. Hij legde het neer en pakte twee stenen. Sloeg ze tegen elkaar om het vuur aan te maken. Hij keek bezorgd richting Evita. Hij keek naar Sky. Sky kwam op het goede moment anders was het messchien verkeerd afgelopen.

sky zag dat Mudly een vuur probeerde te maken, ze glimlachte en liep naar hem toe. Een kleine witte vlam deed de takken branden. Het vuur verwarmde alles dat er minder dan drie meter vanaf was. Vriendelijk knikte ze naar Mudly 'geen dank Mudly' zei ze en ze knikte naar hen bij wijze van een begroeting.

Evita was al die tijd stil geweest, en beefde van de schrik en kou. Ze trok haar kleren uit, en de reserve aan. Ze was dan zeven, maar niet dom. Ze keek schuchter naar de jongen. " Wie... ben jij?" Vroeg ze stotterend, ze zat helemaal alleen. Met een wild vreemde jongen, en een enorme witte draak. Goed, de jongen had zijn leven voor haar opgeofferd. En in het water gesprongen, Alsnog vertrouwde ze hem niet. Die draak ook niet, misschien was dit wel een gemeen plannetje. " Dankje... voor het redden" En ze keek van Muldy naar Sky. Rillend stak ze haar handen uit de grote mouwen van Mudly's hemd. Die veeeel te groot waren, naar voren. Zodat het vuur ze zou verwarmen, Je moest nooit zomaar mensen vertrouwen. Ookal zijn ze nog zo aardig, ze kunnen zo verschrikkelijk gemeen en gevaarlijk zijn.

Sky glimlachte 'wees maar niet bang jonge temmer' zei Sky rustig 'mijn naam is Sky' zei ze, ze ging bij het vuur liggen en keek naar Mudly 'hoe komt het dat Milo er zo weinig is ik heb hem al lang niet meer gezien' Sky keek Mudly vragend aan. Haar poot omklemde het amulet om haar hals.

'Mij een raadsel. Het ene moment is hij hier en het andere moment is hij weer weg. Misschien heeft hij wel een draakje op het oog.' zei Mudly lachend. Hij keek naar het meisje. 'Geen dank. Ik kan moeilijk iemands leven links laten liggen. Mijn naam is Mudly.' Hij keek haar even aan. Aan haar stem te horen vertrouwde ze het niet helemaal. Mudly's kleren waren als nog drijfnat. Hij zou willen dat hij kon laten zien dat hij niet slecht was. Hij pakte wat brood en scheurde er twee stukken af. Een bood hij aan Evita aan. Het andere stuk begon hij van te eten. Na zijn eerste hap vroeg hij: 'Wat is je naam eigenlijk?' Terwijl Mudly dit vroeg kwam Milo aanvliegen en landde op zijn schouder.

'hallo Milo'begroette Sky Milo die kwam aanvliegen, Sky vauwde haar grote witte vleugels uit en keek naar de lucht die ze tussen de bomen door zag. Ze stond op, nu stak ze boven de bomen uit.... 'ik ga maar weer' zei ze, ze knikte naar de twee temmers en gaf Milo een knipoog. Toen steeg ze zonder enig geluid op en verdween.

evita werd zenuwachtig, nu was ze helemaal alleen met die jongen...
"evita" zij ze zacht "ik heet evita en ik ben al 7 jaar en ik woon samen met mijn kleine draakje spyro" zo, dacht evita, nu hoeft hij niks meer te weten en kan ik dus gewoon stil zijn....
opeens bedacht evita dat de kleine spyro nog thuis zat, en dat ze geen idee had waar ze was... het was ook allemaal zo verwarrend.
"ik moet terug" zei evita zacht "ik moet naar spyro"

Mudly luisterde naar Evita en knikte. 'Veel succes' zei hij toen Evita zei dat ze terug moest. Hij stond ook op en pakte zijn tas, maar op dat moment kwam er een blauwe draak naar beneden vallen. Die kwam aardig bekend voor vond Mudly. Hij rolde met zijn ogen. Het was de draak die hij had gezien bij het meer. Hij had moeite met zijn lach in te houden.

evita overwoog weg te gaan, maar toen bedacht ze dat ze niet wist waar ze was...
"mudly?" vroeg evita "wil jij mij thuisbrengen want ik weet de weg niet....."
evita wachtte niet op zijn antwoord en zei: "en die draak moet ook mee, want dan kan ik hem te eten geven, hij ziet er hongerig uit"
evita kroop dichter in haar veel te grote trui en zei "ik heb een haard, Mudly daar kan je lekker opwarmen..."

Mudly keek op. Hij kende de weg in de wildernis erg goed. 'Waar woon je?' zei hij tegen Evita. Milo keek even op. Honger had hij wel. Een haar kon Mudly ook niet weigeren aangezien hij zo nat was door de rivier. Hij keek Evita aan en wachtte op antwoord.

bij een grote dikke boomstam aan de rand van het bos, verder heb ik geen idee hoe het er omheen uitziet...