vleugels uitklappen en landen maar.

Rain vloog over de zeeën. Richting de bergen. Daar zou hij eindelijk kunnen landen. Hij had lang gerezen om hier te kunnen komen. Een prachtig gebied waar draken waren. Waar draken leefde. Hier zou hij zijn hele leven blijven. Als het hier tenminste fijn was. Vliegen was niet moeilijk voor hem. Het ging heel makkelijk. Uiteindelijk kwam hij bij de bergen. Hier werd het kouder. Hij kantelde wat naar voren en landde om zijn poten. Hij glee even uit om het ijs. Daarna stond hij direct weer stevig op zijn poten. Even keek hij voor zich uit. Wat prachtig. Hij was er eindelijk. Jippie dacht hij. Hij begon te lopen. Hij moest even rustig aan doen. Hij had heel lang liggen vliegen zonder te stoppen. Dus zijn vleugels hadden rust nodig. Hij keek voor zich uit. Het was hier stil. Heel stil. Misschien dat hier niet zoveel draken waren..Of toch wel. Dat wist hij niet. Het enige wat hij wist was dat er hier draken moesten zijn. Als die er niet waren zat hij misschien wel verkeerd. Waar moest hij dan heen? Hij was al overal geweest. Hier moesten draken zijn. Anders was hij gedoemd voor eeuwig. Hij sjokte door de sneeuw. De sneeuw was erg dik. Wel 20cm. Maar hij was groot genoeg om dat niet erg te vinden. Het was wel lastig lopen. Sommige zullen haast denken dat hij niet wist dat hij kon vliegen. Maar dat wist hij wel. Hij moest enkel zijn vleugels rust geven. Meer hoefde niet. Daarom liep hij dus. Soms was het leven zwaar. Maar nu even niet. Hij was bijna bij draken. Waar hij zijn leven mee kon delen. Hij was er bijna. Hij begon te rennen. Nam een aanloop en sprong in ded lucht. Hij klapte zijn vleugels uit en begon weer te vliegen. Okal was het aan het sneeuwen. Toch vloog hij door de sneeuw heen. Hij had goed zicht. Hij had goede ogen. Dus dat was een pluspunt als het sneeuwde. Hij keek voor zich uit. In de verte zag hij een schim. Een enkele schim. Raar. Wat was dat? Wat? De schim kwam steeds dichterbij. De schim werd een draak. Rain moest ontwijken voor deze draak. De draak vloog hard. Netalsof hij haast had.

Ze had na de groepsbijeenkomst veel gerust en was nu helemala in vorm. Bovendien had ze wat veranderingen ondergaan: Ze zat nu ongeveer in de pubertijd en haar lichaam onderging vreemde metarmofoses. Niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk: Haar beige, ronde schubben hadden plaats gemaakt voor scherpe, puntige, donkergekleurde schubben. Haar horens waren gehard en zilverachtig grijs geworden, net als de stekels op haar rug en staart. Aan de hoeken van haar vleugels waren gebogen klauwen verschenen en uit haar poten staken nu drie stekels. Haar buikschilden waren grijs en hard geworden en boden de zachte buik van vroeger goede bescherming. Ze was nog steeds veel meer bezig met vliegen dan met haar krachten maar sinds ze had ontdekt dat ze kon genezen was ze zichzelf geestelijk gaan trainen. Ze had gemerkt dat genezen haar geestelijk uitputte en als ze een Ceratos wilde worden dan mocht ze niet bij iedere draak die ze genas bijna doodgaan. Ze was uit de groepsgrot over de vulkaan gevlogen en vervolgens een deel van de bergen doorkruisd. Nu vloog ze over de sneeuw vlaktes van DW dit was misschien pas de tweede keer dat ze buiten het gebied ging maar volgens haar moeder was ze nu verantwoordelijk genoeg om een beetje op verkenning te gaan. De gesetelijke veranderingen waren eerst angstaanjagend geweest maar nu werden ze steeds normaler. Ze had haar moeders bloed in zich en het breidde zich uit: Haar kinderlijke karakter werd harder en ze werd zoals de rest van de Night Warriors, slecht. Nu kwam het nog als buiën, van liefjes en speels naar plotseling boos, kwaadaardig of gemeen. Ze kreeg steeds vaker een grijns op haar kop in plaats van een glimlach. Ze merkte een andere draak op en zette vaart aan. Ze wist dat de draak haar zag en haar zou ontwijken daarom vloog ze nog harder. Bijna knalde ze tegen de draak aan toen deze haar ontweek. Ze grijnsde en maakte een weide bocht waarna ze met een verontschuldigend gezicht naar de draak toeliep. Ze vauwde haar vleugels en krulde haar staart zoals ze vaak deed. Het krullen van haar staart was een trekje van haar dat ze al vanaf de geboorte had. 'Oh sorry, ik had je niet gezien!' zei ze heel onschuldig. Er was geen mogelijkheid dat de draak van haar afkomst of ware karakter wist. Ze acteerde graag.