Nieuw..

Snel steeg Storm op en de wind sloeg met een vaard tegen haar gezicht. Dit had ze al tijden niet meer gevoeld en ze vond het een geweldige ervaring! Ze hield zich ietsje beter vast aan de draak zodat ze er niet zou afvallen. Al haar problemen en de hele aarde onder zich vergat ze terwijl ze vloog.

Storm wilde een beetje stunt vliegen, zoals hij wel eens deed als hij aan het vliegen was. Maar besloot het niet te doen, het was nu wel erg hoog om te vallen. Hij versnelde en maakte een duikvlucht naar de rivier, hij gleed over het water en voelde het aan zijn buik. Net voor een rei stenen ging hij weer omhoog. De wind voelde heerlijk aan, ook al was hij er aan gewend, hij maakte kleine vuurballetjes van vreugde en de zon scheen fel.

De draak genoot er zeker van dat hij vloog. Hij dook laag langs de rivier en streek met zijn buik over het water. Daarna maakte hij kleine vuurballetjes die door de lucht gingen en prachtige verschijningen maakten. Ze klemde zich goed vast achter Storm's flanken en boog zich naar hem toe zodat ze hem zou horen. "Ik heb nog nooit een draak zo goed zien vliegen." Riep ze lachend.

Storm grijnsde trots en maakte wat zigzag bewegingen.
"Dat is een compliment, een groot compliment" zei hij trots. Hij mocht deze temmer wel, ze had respect voor draken en Storm had ook wel respect voor haar. Dat maakte het een goede temmer, die Storm wel als temmer wilde hebben. Maar eerst gewoon lol maken, en dat soort dingen. Hij genoot er van dat hij niet humeurig was, maar hij vond de zon nu wel erg warm op zijn niet al te dunne huid. Hij probeerde te denken aan iets dat niet leuk was en voelde zich een beetje kwaad, met het gevolg dat er een donkere lucht om hem heen was die hij veel fijner vond dan de zon.

De zon scheen fel, waar plotseling een eind aankwam toen Storm wolken opriep. Was hij boos of deed hij het express? Ze zou het niet vragen, hij leek in ieder geval niet boos. Hij genoot van de wind en de adrenaline van het vliegen. "Uw gave moet handig zijn. Kunt u uzelf laten verdwijnen in de wolken of de mist?" Vroeg ze geïnteresseerd.

Storm wilde met zijn hoofd knikken, maar deed het maar niet. Het zou misschien een iets te drukke beweging zijn voor de temmer.
"Als ik zou willen moet ik denken aan iets wat me kwaad maakt" Om het te laten zien dacht hij aan een ergere gedachte zodat er meer wolken ontstonden. Hij ging iets hoger vliegen tussen de wolken in.
"Ideaal als je wilt spioneren, alhoewel het wel opvalt als er een donkere wolk sneller beweegt dan een lichtere wolk" hij grijnsde en maakte een korte duikvlucht.
"Bevalt beter als een paard, niet?" hij lachte en de wolken verdwenen, zodat het duidelijk werd dat hij het meende.

Inderdaad een hele handige kracht als je iemand wilde bespioneren of niet wilde dat iemand je zag. Als de mensen een hele snelle donkere wolk niet verdacht vonden tenminste. Zijn bulderende lach deed zijn rug trillen en ze lachtte met hem mee. De wolken verdwenen weer. "Zeker weten." Zei ze lachend.

Storm maakte nogmaals enkele duikvluchten zodat hij langs de hoogste boomtoppen keek. Beneden zich zag hij enkele mensen lopen en hij besloot ze een beetje te plagen. Hij maakte kleinere, maar toch redelijk grote vuurballetjes en blies die naar de mensen. Angstig rende ze verder het bos in en Storm lachte tevreden. Er klonk één donder, wat raar was omdat er geen donkere lucht was. Storm keek even verbaasd, maar grinnikte verder.

Ze bleef zich goed vast houden waarna er nog een paar duikvluchten volgde. Ze moest lachen om Storm omdat hij vuurballen naar een paar bange mensen schoot. Eigenlijk zou ze daar niet om moeten lachen maar die nietige miertjes zagen er zo grappig uit. "Kijkt u uit voor bosbranden?" Riep ze grijnzend.

Storm grijnsde breder.
"Dan laat ik het wel even hozen.." zei hij rustig. Hij had wel vaak bosbranden veroorzaakt en wist dus wel hoe hij het op moest lossen. En die domme mensen maar lopen sjouwen met Emmers, en dan nog eens verbaasd kijken hoe het vuur dooft zonder dat ze iets doen. Hij vloog nog net iets lager en de boomtakken kwamen tegen zijn schubben aan. Het voelde niet eens verkeerd, het kietelde meer.

Ze lachtte. Ooh ja dat was waar ook, hij hoefte maar aan iets te denken wat hem boos maakte en het begon te regenen. Dat zou veel kunnen oplossen. "Hoe oud bent u?" Vroeg ze geïnteresseerd. Hij zag er nog heel jong uit, maar de meeste draken zagen er jong uit. Ze gingen langs de boomtoppen en de vogels sprongen verschrikt op uit de bomen. Op dit moment mistte ze haar oude draak het meest en wenste ze dat ze een eigen draak had. Nou niet een eigen draak, want een draak was nooit een bezit. Altijd een medereiziger.

Storm vond het nooit leuk om over zijn leeftijd te praten, maar het deerde hem eigenlijk niet heel veel.
"666 jaar. En u?" zei hij tijdens het vliegen. Hij had een goede conditie door de vele kilometers die hij altijd vloog en hij liet zich ook gedeeltelijk meeliften op de wind.

(Nou ja, je hebt de waarschuwing gezien, dus mijn leeftijd is ietwat aangepast -.-')

"Ik ben pas 18 geworden." Zei ze glimlachend. Haar oom had haar een bediende gezonden om haar een fijne verjaardag te wensen. Ze had de bediende vermoord dus een antwoord terug had de koning niet gehad. "Een mooie leeftijd heer. Hoe lang kunt u doorvliegen?" Vroeg ze beleefd. Natuurlijk kon hij langer vliegen dan een paard kan rijden, maar hoe lang wist ze niet precies te schatten.

(Urhm... als draken mogen bestaan waarom dan geen andere dingetjes :'))



Storm vond het heel wat om met heer aangesproken te worden, maar kon er ook wel om lachen.
"18 is toch dat je volwassen bent als mens? Niet?" informeerde hij nieuwsgierig. Hij maakte een bocht en cirkelde rond de bomen.
"Ik kan een hele tijd doorvliegen, al moet ik tussendoor wel even mijn vleugels strekken." als woord bij daad lande bij op de open plek die hij gezien had en bleef daar staan. Hij rekte zijn poten uit en keek rond waar hij nu terecht was gekomen.

(Ja dat heb ik me ook al afgevraagd, maar schijnbaar is het niet mogelijk dan meer dan een fantasiedier/wezen in een wereld te hebben ofzoiets. xD)

"Ja als mens wel ja." knikte ze. Tja ze was eigenlijk volwassene maar het deerde haar niet zoveel. Het moment dat ze haar oom begon te dienen was ze voor haar gevoel al volwasse. En toen ze begon met het dienen van de koning, haar oom, was ze acht. "Ik dank u zeer dat u mij laat meevliegen." Zei ze glimlachend. Ze gooide haar been over Storm's rug en gleed soepel van de rug van de draak. Er was een klein stroompje waar ze haar gezicht in kon wassen.

Storm keek naar haar en grijnsde. Hij strekte nogmaals alles wat hij wilde strekken en gaapte.
"Dus, je hebt ooit een draak als reisgenoot gehad" vroeg hij nieuwsgierig, hij had een tijdje geleden toen ze nog niet waren vertrokken iets over die draak gehoord. Die had verraden. Wie doet nou zo iets?

"Ja dat klopt. Een draak die koning Randa me had toegewezen, hij regeerd tegenwoordig over Midlunn, aan de andere kant van de bergen en bossen." Legde ze uit. Als ze uit zou hebben gelegd wat ze met die draak had gedaan...het was verleden tijd, niet meer aan denken. De draak had het verdiend. Ze keek uit over de weidse vlaktes van het rijk van Monsea, waar ze nu in waren nedergedaald.

Het maakte de draak niet erg veel uit. Hij trilde met zijn hele lichaam en genoot van de warmte die hij bij zich droeg. Hij voelde gewoon dat hij nu een grote vuurbal kon maken. Om het eens te proberen vloog hij op en maakte zich klaar. Hij nam diep adem en spuwde, het duurde een tijdje voor het een hele grote vuurbal werd. Toen hij klaar was steeg de vuurbal op door de warme lucht er onder. Storm vloog opzij onder de bol weg en keek naar de vuurbol. Hij concentreerde zich en liet het regen. Het vuur ging in rook op en het zonnetje kwam weer voorzichtig tevoorschijn.

Verbaast en onder de indruk keek ze naar wat Storm aan het doen was. Hij ontwikkelde zich nog steeds, ook al was hij al volwassen. Ze applaudiseerde voor de draak's kunsten. "Dát is een krachtig wapen." Zei ze breedgrijnzend. Ze was allang blij dat ze niet verder gingen op het vorige onderwerp.

Storm kwam hijgend beneden.
"Ik voelde me heel fit, en ik dacht.. laten we het eens proberen." hij pufte nog na maar probeerde het zo min mogelijk te laten horen. Ook hij was op een ander onderwerp overgegaan.
"Wat voor een kunsten heb jij dan?" vroeg hij nieuwsgierig.

(Tja en daar gingen samen met mijn leeftijd ook mijn gaves... Bleh...)

Ze keek naar Storm en zag toch wel een heel heel klein beetje uitputting door de nieuwe stunt die hij had geprobeerd. Maar als hij dit bleef oefenen zou hij heel sterk worden. "Ik, kunsten? Overleven dat is mijn kunst. En zelfs dat vind ik al zwaar genoeg." Zei ze glimlachend. Mensen hadden blijkbaar geen kunsten. "Ik heb geen draak, dus magie bezit ik ook niet meer. En een telephatische connectie met mijn draak dus logischerwijze ook niet." Besloot ze.

Storm keek met medeleven naar Scathach.
"Jammer.." zei hij kort maar wel met gevoel.
"Dan ben je iemand nodig die wel iets kan, zoals vuurspuwen" Hij kuchte een beetje en klapperde wat met zijn vleugels.

"Ja dat heb ik zeker." Zei ze glimlachend. Ze had een draak nodig, had ze meteen na het verliezen van haar draak gerealiseerd. Nu ze een draak had gehad, had ze beseft dat ze niets was zonder. Ze was gewoon een nietig mensje, een verhalenverteller en een fantast zonder een draak. "Maar niets komt zomaar aanwaaien heer Storm." Zei ze nog steeds glimlachend, maar nu meer gedwongen om geen zwakte te tonen.

Storm grinnikte zachtjes.
"Het lot brengt iets bij elkaar..." zei hij rustig, maar toch met een gniffel er tussendoor.
Hij spreidde zijn vleugels en steeg een paar meter op. Hij keek naar beneden en lande weer.
"Strekken.." zei hij alsof het niets was. Hij was stijf omdat hij moe werd van het stilstaan.

"Soms wel." Zei ze glimlachend. Storm werd langzamerhand moe, dus begon hij met het strekken. Had zij hem zo moe gemaakt of was hij gewoon al lang aan het reizen? Waarom werd hij zo snel moe dan? Hij was een waardige draak, die Storm, merkte ze. Hun temperament hadden ze met elkaar gemeen. "Waar komt u vandaan?" Vroeg ze geïnteresseerd.